Hoofdstuk 9

 

 

 

Waarom was er geen zuurstof in deze kamer?

In de pas gerenoveerde mastersuite schopte Stella haar schoenen uit. Hun geniale stylist had er een weldadig, warm toevluchtsoord van gemaakt, waarin de kale stenen muren en de middeleeuwse sfeer behouden waren gebleven.

Een paar gemakkelijke stoelen vormden een zitgedeelte, gericht naar de hoge ramen. Verder bevatte de suite een mahoniehouten hemelbed met prachtig bewerkte pilaren, gedrapeerd met goudbrokaat.

De ruimte was dromerig en schitterend, maar momenteel vond ze het er claustrofobisch.

Ze gooide de openslaande deuren open, waarna ze haar oververhitte huid liet kussen door de koele, frisse berglucht. Diep inhalerend keek ze uit over het verweerde, meedogenloze landschap, zo ruig vergeleken met de sprankelende, vergulde schoonheid van Akathinia. Het benadrukte nog eens in wat voor een andere wereld ze opeens leefde; hoe de wereld onder haar voeten bewoog.

Haar hart sloeg in een verhoogd ritme dat ze maar niet omlaag leek te krijgen, haar wangen brandden, en haar knieën knikten. Vreemd, het was niet de eerste keer dat ze met een man naar bed ging, ze wist hoe het werkte. Toch realiseerde ze zich dat het anders zou zijn met Kostas, heel anders. Deze man raakte iets wezenlijks in haar, wat ze nog bij geen andere man had ervaren.

Een paar krachtige armen omvatten haar middel en trokken haar tegen een warm mannenlijf aan, een lijf dat sterk genoeg was om haar te overheersen. Toch wist ze dat Kostas zijn kracht nooit zou inzetten om een vrouw te misbruiken. Hij zou die alleen maar inzetten voor genot. Voor haar genot.

Zijn lippen vonden de gevoelige huid onder haar oor. Haar versnelde ademhaling verried haar meteen.

‘Waarom ben je zo zenuwachtig?’

Omdat hij haar de laatste keer dat ze zich zo aan hem had blootgegeven, had afgewezen. Dat was tien jaar geleden, Stella. Laat het achter je. Toch deed het pijn.

Ze gaf hem een halve waarheid. ‘Seks is zoiets intiems, daar kun je moeilijk onbewogen onder blijven.’

‘Ondanks je voornemens.’ Zijn tanden schraapten over haar gevoelige huid. ‘Was het je daar vandaag allemaal om te doen? Wilde je onbewogen blijven voor mij?’

Ze huiverde. ‘Wat bedoel je?’

Hij zette zijn tanden bestraffend nog wat dieper in haar huid. ‘Ik bedoel de terugkeer van de gereserveerde, afstandelijke Stella. Vannacht verdwijnen ze, yineka mou. Die lagen ijs waarachter je je zo graag verschuilt? Weg ermee.’

Ze vocht om haar wild kloppende hart tot bedaren te brengen; zijn tong gleed over de afdrukken van zijn tanden in haar huid. ‘Zodat ik me kan bekommeren om die behoeften waar je het over had?’

‘Nee,’ antwoordde hij schor, ‘zodat ik me om de jouwe kan bekommeren. Je verlangt er zo naar dat je het kunt proeven, moro mou, maar je weet niet precies hoe je het aan moet pakken.’

Dat was zo waar. Haar maag voelde hol, en ze huiverde. Diep ademhalend probeerde ze haar zelfbeheersing te bewaren. ‘Ik heb lingerie gekocht… Ik zal het aantrekken.’

‘We hebben geen lingerie nodig, Stella.’ Zijn mond gleed verzengend over haar andere schouder, deed haar opnieuw huiveren. ‘De aantrekkingskracht tussen ons is meer dan genoeg.’

Blijkbaar. ‘Ik heb het setje speciaal voor jou gekocht,’ protesteerde ze met schorre stem. ‘Wil je het niet zien?’

‘Welke kleur heeft het?’

‘Het is niet rood.’

‘Jammer.’ Hij trok de lange rits van haar jurk tot aan haar heup omlaag, waar een haakje de jurk bijeen hield. Nadat hij dat had opengemaakt, gleed zijn hand bezitterig over haar ruggengraat. ‘Toe maar. Trek je wapenrusting dan maar aan als het moet.’

Ze zocht haar toevlucht tot de luxueuze inloopkasten die de interieurarchitect en zij hadden ontworpen. Daar trok ze haar kostbare jurk uit, hing hem zorgvuldig aan een haakje en verwisselde vervolgens haar onopvallende ondergoed voor een mooi saffierblauw negligé met bijpassend slipje.

Het nachthemdje reikte net tot op haar dijen, de kanten uitsnijdingen aan de zijkanten boden een glimp op haar borsten. Misschien was het haar wapenrusting, zoals Kostas het zo spitsvondig had omschreven, maar ze voelde zich er sexy en begerenswaardig in. Het gaf haar het zelfvertrouwen dat ze momenteel nodig had.

Ze trok de spelden uit haar haar, kamde er met haar vingers door en deed haar sieraden af. Ze was klaar. Uiteraard was ‘klaar’ een relatief begrip. Hoe kon ze ooit echt klaar zijn?

Vol verwachting keerde ze terug naar de slaapkamer. Kostas had zijn stropdas afgedaan. Hij stond daar in een donkere broek en een helder wit, deels open geknoopt overhemd. Nadat hij zijn gouden manchetknopen op de houten ladekast had gelegd, draaide hij zich om. Het vuur in zijn katachtige ogen likte als een vlam tegen haar huid.

‘Kom hier.’

Haar benen weigerden dienst, en enigszins wankel liep ze op hem af. Toen ze vlak bij hem was, trok hij haar met een adembenemende snelheid bij haar middel naar zich toe.

Zijn grote handen gleden over de achterkant van haar blote dijen naar de welving van haar billen, en vandaar naar haar middel. Vervolgens tilde hij haar op en zette haar op het randje van de ladekast. Met zijn vrije hand veegde hij het oppervlak schoon: munten, manchetknopen en andere spulletjes kletterden op de grond. Haar hart hamerde in haar oren toen ze naar hem opkeek, naar die op en top dominante, agressieve man.

Daar had ze om gevraagd.

Een warme gloed verspreidde zich over zijn olijfkleurige wangen. Hij ging minstens zo op in het moment als zij, besefte ze. Onverwacht pakte hij een handvol van haar haar, trok haar hoofd naar achteren en eiste verrassend teder haar mond op. Ze sloeg haar handen om zijn middel en beantwoordde de kus. Kus voor kus wisselden ze zo intimiteiten uit tot haar hele lijf plooibaar was, smolt, precies zoals hij haar hebben wilde.

Ze opende haar mond voor zijn warme tong en dwaalde met haar hand over zijn borst, terwijl hij met zijn tong aangaf hoe intiem hij haar lichaam wilde kennen. Zijn erotisch geladen wezen was duister en weerbarstig.

Naar adem snakkend verbraken ze het contact van hun monden. Ruw hijgend legde Kostas zijn voorhoofd tegen haar voorhoofd. ‘Begrijp je hoe ontzettend ik naar je verlangde die nacht? Hoe moeilijk het voor me was om je de deur te wijzen? Het was alsof ik het paradijs was binnengelopen en vervolgens te horen kreeg dat ik mijn handen thuis moest houden.’

‘Dat heb je mij niet horen zeggen.’

‘Ik was verstandiger dan jij.’

Nee, dat was je niet. Jij had het moeten zijn. Die gedachte hield ze voor zich, terwijl ze zich over hem heen boog om hem opnieuw te kussen.

‘Nee.’ Hij duwde haar terug. Volkomen overgeleverd aan zijn genade. ‘Blijf waar je bent.’

Haar hart bulderde in haar oren. Zijn blik rustte op haar zwoegende borsten; haar tepels waren hard, verraderlijke puntjes onder de doorschijnende zijde. Hij boog zich over haar heen om een opgerichte tepel in zijn mond te nemen en er hard aan te zuigen. Die uiterst verrukkelijke liefkozing wisselde hij af met zachte beetjes en troostende likjes van zijn tong. Vloeibare hitte balde zich tussen haar dijen samen, en er ontsnapte haar een lome kreet.

Hij richtte zijn aandacht op de andere tepel om die aan dezelfde verrukkelijke kwelling te onderwerpen. Haar diepe gejammer maakte plaats voor een dwingende smeekbede. Hij richtte zich op en trok haar bij haar heupen naar zich toe. Zijn lange vingers lieten een verzengende afdruk na op dat gevoelige, soepele, intiemste stukje huid. Hij kuste haar, en streek tegelijk met zijn duim langs de randjes van de binnenkant van haar slipje. Het was er dichtbij, maar ze wilde nog veel intiemer aangeraakt worden. Een diep gejammer steeg op uit haar keel.

Op dat moment maakte hij een einde aan de kus. Toen hij Stella’s slipje wilde uittrekken, verhief ze haar heupen om hem te helpen. Zijn grote handen omvatten haar warme smachtende huid in een uiterst bezitterige liefkozing. Ze snakte naar adem.

Zijn andere hand gleed onder haar heupen. Hij bleef haar aankijken, terwijl hij haar vochtige zachte huid bevoelde en een van zijn brede lange vingers in haar drong. Ze was nat, en haar spieren spanden zich om hem heen. Het was fijn. Te fijn. Met gesloten ogen huiverde ze.

Hij trok zich terug en vulde haar opnieuw, traag bewegend, waarbij haar heupen zijn handen opjoegen. De druk in haar bouwde zich hard en snel op. Ze drong haar nagels in het hout van de kast.

‘Ik ben groot,’ mompelde hij in haar oor. Zijn adem was een vurige liefkozing. ‘Bereid je maar vast voor. Wil je zo eerst voor me klaarkomen?’

De laatste vraag klonk ook een beetje plagerig. De vlammen sloegen haar uit, en haar tong struikelde terwijl het genot haar overspoelde.

‘Ik wil wel graag antwoord.’

‘Ja.’ Thee mou, ja! Ze keek hem aan. ‘Praat je altijd zoveel?’

‘Altijd. Ik weet dat vrouwen dat fijn vinden.’

Lieve help.

‘Er is nog een voorwaarde.’

‘Wat nou weer?’

‘Je moet blijven kijken. Dat is mijn beloning.’

Ze opende haar ogen. Hij beloonde haar door dieper, sneller in haar te bewegen. Alsof ze verdwaald was in een storm, zo zag ze haar genot beschreven in zijn prachtige amberkleurige ogen. Elke kreun die ze slaakte, elke huivering werd weerspiegeld. Alles in haar balde zich samen terwijl hij haar bespeelde, maar steeds als ze voelde dat ze bijna klaarkwam, vertraagde hij zijn ritme, plaagde hij haar met oppervlakkige strelingen. Zo bleef haar hoogtepunt steeds gekmakend ver buiten haar bereik.

‘Is dat fijn?’ vroeg hij, zich over haar heen buigend om haar te kussen.

‘Zo fijn.’

‘Wil je dat ik je klaar laat komen?’

‘Ja.’

Hij trok zijn vinger terug, waarna hij met twee vingers in haar drong. Ze rekten haar op, vulden haar en ontlokten haar een bijna dierlijke kreet. Dit was zo waanzinnig fijn.

‘Alsjeblieft.’

Hij had zich vast voorgenomen ervoor te zorgen dat ze er helemaal in op zou gaan. Was vastbesloten al haar verdedigingsmechanismen te ontmantelen. Ze zag het in zijn ogen. Blijkbaar vond hij dat hij zijn doel had bereikt, want opeens verhoogde hij het ritme. Koortsachtig, verteerd door de sensaties die hij haar bezorgde, bewogen haar heupen streling voor streling met hem mee. Toen hij met zijn duim over haar gespannen knopje streek, zijn blik donker en doelbewust, schreeuwde ze het uit.

Toen werd het donker om haar heen.

 

Kostas droeg een lome, bevredigde Stella naar het bed en legde haar erop neer, tevreden met haar explosieve orgasme. Hij had haar ijskoude zelfbeheersing waarin ze de hele dag had volhard willen verpletteren. Nu had haar prachtige onbeheerste reactie hem verpletterd.

Dat Stella hem raakte, was nog zwak uitgedrukt. Ze had het effect op hem van een gevaarlijke bloedtransfusie: ze injecteerde een verlangen in hem dat de grenzen van het betamelijke oversteeg, dat hem naar meer deed verlangen. Dat maakte dat hij meer wilde zijn; een man van vlees en bloed, in staat tot alle menselijke emoties die hij zichzelf nooit had gegund.

Alleen zij had hem de afgelopen weken het gevoel gegeven te leven. Weken waarin het onmogelijk had geleken dit opstandige gewonde land te regeren. Ze was een constante vastberaden aanwezigheid die hem met de kracht van haar volharding een basis had gegeven. Toch was de gedachte dat hij ooit de man zou kunnen zijn die Stella nodig had onwenselijk. Hij kon maar beter realistisch zijn over deze relatie: een partnerschap met een intense seksuele aantrekkingskracht.

Zijn blik gleed over haar heen. Zoals ze daar lag, deed ze hem denken aan een Griekse godin: met haar lange ledematen en slanke welvingen, haar gouden huid glanzend in het licht, haar haren verward door zijn handen. Ze was sterk, moedig en kende geen angst. Bijna geen angst.

Zijn blik werd getrokken door de donker wordende blos op haar wangen. ‘Wat is er?’

‘Je lichaam is een kunstwerk. Ik wil je zien.’

Begeerte klauwde aan zijn ingewanden, snel en hard. ‘Het is nu van jou, glykeia mou,’ zei hij schor. Hij leidde haar hand naar de erectie in zijn broek. ‘Meteen in gebruik te nemen, dringend, zelfs.’

Haar mooie blauwe ogen schitterden. Haar hand bevoelde de omvang en vorm van zijn opgerichte geslacht.

Hij vloekte zachte. ‘Kleed me uit.’

Haar vingers begonnen bij de bovenste knoop van zijn overhemd en gingen vandaar verder omlaag. Haar vingertoppen zetten zijn huid in vuur en vlam. Vol vrouwelijke bewondering in haar ogen schoof ze zijn overhemd van zijn schouders. ‘Je bent zo mooi.’

Zijn lippen krulden. ‘Kan een man dat als een compliment opvatten?’

‘Ja.’

Bij de rauwe klank van haar stem sloeg zijn hart wilder in zijn borst. Haar vingers dwaalden naar zijn broekriem, gespten hem open en trokken de rits van zijn gulp omlaag. Zijn erectie klopte met elke hartslag, hard en pijnlijk, helemaal klaar om haar te bezitten. Hij had in geen jaar meer een vrouw bezeten – vanaf het moment van zijn instorting – maar hij wist dat zijn begeerte werd opgewekt door de vrouw die hem aanraakte, niet door de verstreken tijd.

Ze haakte haar vingers achter zijn broekband en schoof zijn broek over zijn heupen en benen omlaag. Hij stapte eruit en trok tegelijk zijn strakke zwarte boxershort uit. Gefascineerd en een beetje… ongerust bekeek ze zijn opgerichte geslacht.

Hij trok haar bij haar middel naar zich toe. ‘Je hebt me al eens gezien, die nacht in mijn bed.’

Lange goudkleurige wimpers hielden haar blik voor hem verborgen, maar niet voor hij een flits zag oplichten in dat blauwe vuur. Het restant van de pijn van die nacht? Diep in zijn hart wist hij dat hij die niet op moest rakelen. Dat was veiliger. Toch kon hij de pijn niet aanzien.

Hij drukte haar billen nog dichter tegen zijn onderlijf aan, tot zijn lange geslacht in haar buik prikte. ‘Ik heb nooit meer naar een vrouw verlangd dan die nacht, yineka mou.’

Haar blik werd bijna indigoblauw. ‘Nooit?’

Hij wist precies aan wie ze dacht. De jaloezie in haar ogen was kristalhelder. Hoe verbijsterend mooi Cassandra ook was, toch had ze hem nooit zo geraakt als deze vrouw.

‘Nooit,’ zei hij. Zijn handen gleden over de achterkant van haar dijen en over haar billen. Daarna trok hij haar flinterdunne, sexy zijden niemendalletje over haar hoofd uit, gooide het op de grond, legde zijn handen op haar heupen en dronk haar beeltenis in. Haar borsten waren mooi, hoog en vol, met rozige tepels, haar heupen schitterend gewelfd boven een paar lange, sexy benen. Hij droomde er al zo lang van die benen om zich heen gewikkeld te voelen. Zij was het kunstwerk.

Hij drukte een enkele vurige kus op haar lippen. Met zijn hand op haar billen drukte hij haar nog dichter tegen zich aan om haar aan hem te laten wennen: het contact van huid tegen huid, het intiemste voorspel dat er bestond. Toen ze zacht zijn naam fluisterde, tilde hij haar op. Hij droeg haar naar het bed en boog zich over haar heen. Strelend dwaalden zijn vingers van borst naar heup. Onbewust spande ze haar buikspieren onder zijn strelingen, en hoewel hij haar net had laten klaarkomen, was ze zo gespannen als een veertje.

Met een hand om haar dij spreidde hij haar benen. Toen ze naar hem opkeek, waren haar ogen vloeibaar vuur. Hij keek omlaag. Zijn mond werd droog, toen hij zag hoe prachtig open ze voor hem was.

‘Kostas.’

‘Ik vind het zo fijn om naar je te kijken, Stella. Om je helemaal te zien.’ Met zijn duim omcirkelde hij haar vochtige soepele huid, en daarna drukte hij hem tegen haar intiemste plekje. Hij bespeelde haar met sensuele, cirkelvormige bewegingen. Smekend om meer verhief ze haar heupen. ‘Je bent een volmaakte roze schelp die wacht om ontdekt te worden,’ mompelde hij schor. ‘Als ik er niet zo naar verlangde om in je te komen, had ik je graag willen proeven.’

Verheugd constateerde hij dat ze scherp haar adem inhield. Met zijn hand om haar dij wikkelde hij een van haar elegante lange benen om zijn middel. Ze lag open en bloot voor hem, klaar voor hem. Zacht duwde hij zijn erectie tegen haar intiemste lichaamsdeel, en met uiterste zelfbeheersing drong hij in haar. Even gunde hij haar lichaam de tijd om zich aan zijn omvang aan te passen. Haar vingers drongen in de fluwelen sprei. ‘Rustig maar,’ mompelde hij. ‘We doen het kalm aan.’

Ze haalde nog eens diep adem. Toen werd haar lichaam zachter, leek het om hem heen te smelten. Hij drong steeds iets dieper in haar. Met verheven heupen worstelde ze om het hem naar de zin te maken, hoe nauw ze ook was. Aan een zijden draadje hangend, zijn kloppende lijf nagenoeg smekend om bevrediging, boog hij zijn hoofd om met zijn lippen over haar lippen te strijken. ‘Je bent zo nauw, yineka mou. Zo heerlijk. Zo lief.’

Zacht beet ze in zijn lip. Even liet hij zich afleiden, toen verdween zijn hand tussen hun lijven om daar over haar gezwollen knopje te wrijven. Al strelend fluisterde hij sexy woordjes in haar oor. Haar vingers drongen in zijn haar, toen ontspande haar lichaam. Eindelijk was hij diep in haar begraven.

De eerste keer met een vrouw zonder condoom. Hij absorbeerde haar vochtige fluwelen warmte. Ze was als een strakke zijden handschoen, en als haar spieren om hem heen verkrampten, bezorgde ze hem de meest erotische sensatie die hij ooit had meegemaakt.

Knipperend sloeg ze haar oogleden op. ‘Kostas,’ zei ze, naar adem snakkend. ‘Je bent zo groot. Ik voel je overal.’

‘Ik voel jou overal, moro mou.’ Hij boorde zijn ogen in die van haar. ‘Zo sterk, zo hartstochtelijk, ik verlang zo naar je, Stella.’

Ze beet op haar lip. De emoties die hij in haar ogen las vibreerden door hem heen, beroerden een onvermoede plek diep in hem verborgen.

‘Rustig,’ fluisterde ze. ‘Ik wil je helemaal kunnen voelen.’

Het schor uitgesproken bevel deed hem bijna de das om, toch lukte het hem plagerig, liefkozend in haar te bewegen. ‘Is dit fijn?’ vroeg hij rasperig, met zijn heupen tegen haar aan bewegend. ‘Vind je het fijn dat ik in je ben?’

‘Zo fijn,’ zei ze kreunend. ‘Niet stoppen nu.’

Hij drukte zijn mond op haar mond, nipte van haar lippen, stootte dieper, in haar, harder, en gaf zich helemaal. Haar lijf rimpelde om hem heen; ze tartte zijn zelfbeheersing, maar hij slaagde erin zich te beheersen. Zijn hand glipte onder haar billen om haar op te tillen, om zo het plekje te vinden waarmee hij haar het diepste, meest intense orgasme kon bezorgen.

‘Daar ja,’ zei hij hijgend in haar oor. ‘Ik voel je om me heen verstrakken, Stella mou. Kom voor me klaar.’

Een diepe kreun ontsnapte haar. ‘Kostas…’

Hij hield haar heupen steviger omklemd. Met krachtige bewegingen stootte hij in haar tot ze om hem heen verkrampte. Haar nagels drongen in zijn billen, ze legde haar hoofd in haar nek en slaakte een harde kreet. Opeens was hij nergens meer. Aan weerszijden van haar op zijn handen steunend, liet hij zich gaan en stortte zijn zaad in haar.

Geen enkele emotie evenaarde deze intimiteit: dat hij zijn levenskracht had gegeven aan deze vrouw, die hem op haar beurt haar levenskracht had geschonken.

 

Lange minuten later lag zijn vrouw slapend in zijn armen. Zelf kon hij de slaap niet vatten. Vroeger was hij altijd met gemak in slaap gevallen, wat volgens zijn yaya een geschenk was geweest. Zo had hij kunnen ontsnappen aan de complexiteiten van zijn leven. Naarmate de jaren waren verstreken, en zijn vaders manische fasen waren geëscaleerd, het land tot chaos was vervallen, had hij steeds meer moeite gekregen de slaap te vatten. Hoe had hij rust kunnen vinden als hij inwendig verscheurd werd? Als zijn vader als een waanzinnige zijn buurlanden terroriseerde? Als zijn volk leed?

Als geen enkele beslissing de juiste leek.

Hij kon Stella wakker maken, zich weer in haar verslavende warmte verliezen, maar hij had afstand nodig. De afstand waarnaar hij altijd verlangde als mensen te dicht bij hem kwamen.

Hij glipte uit bed, kleedde zich aan en liep de gang door naar zijn kantoor. Daar las hij het net binnengekomen verslag van zijn veiligheidsdienst over de activiteiten van generaal Houlis. De man die Stella en hem zojuist met veel pathos alle geluk voor hun toekomst had gewenst, werd steeds wanhopiger naarmate de verkiezingen naderden en zijn kansen afnamen.

Als hij een coup zou plegen, zou dat binnenkort gebeuren. Wanneer was nog onduidelijk voor Kostas’ veiligheidsmensen.

Met een grimas smeet hij het rapport aan de kant. Hij hoopte maar dat het nooit zo ver zou komen; dat Houlis zou beseffen dat het tijd was voor verandering voor dit land. Toch was zijn veiligheidsdienst op alles voorbereid.

Hij wreef met een hand over zijn stoppelige kaak. Eigenlijk moest hij bezig zijn met de dreiging voor dit land, met zijn eigen persoonlijke veiligheid. Maar in zijn hoofd was alleen ruimte voor de vrouw die in zijn bed lag te slapen… Zijn vrouw. Vannacht had ze haar pantser laten vallen, had ze bewezen dat ze in alle opzichten de kwetsbare hartstochtelijke vrouw was die hij onder al die beschermende lagen had vermoed.

Toen hij haar vandaag naar het altaar had zien lopen, en toen hij naar haar emotionele toespraak had geluisterd, was hij tot zijn eigen verbazing diep geroerd geweest. Die gevoelens waren alleen maar intenser geworden door de hartstocht die in bed tussen hen was opgelaaid. Het waren gevoelens die hij de kop in moest drukken, die hij niet voor zijn vrouw zou mogen hebben. Hij had zo graag de vrouw willen onthullen die hij kende, dat hij geen oog meer had gehad voor de mogelijke consequenties.

Zeker, hij had gevoelens voor haar, dat was altijd zo geweest. Misschien te veel. Haar toespraak van vanavond had hem geraakt, maar tegelijk had die hem in tweestrijd gebracht. Meer dan ooit realiseerde hij zich dat hij niet de man was voor wie ze hem aanzag.

Hij droeg het schuldgevoel in zijn lijf al zo lang met zich mee, dat het hem verbaasde dat het zelfs maar opspeelde. Hij kon zich niet veroorloven emotionele roulette met zijn vrouw te spelen, niet nu hij op het punt stond zijn vaders erfenis in te ruilen voor een betere toekomst voor Carnelia.

Zijn slapen klopten. Hij masseerde ze met zijn vingers om de druk te verlichten. Deze gevoelens voor zijn vrouw mochten niet dieper gaan. Het was beter om ze bij de bron af te kappen.

Stella had zijn pantser ondermijnd, hij vroeg zich al af wat hij was, wie hij wilde zijn. Hij moest haar emotioneel op afstand zien te houden. Met zijn vader als lichtend voorbeeld van wat er kon gebeuren wanneer emoties de ratio vertroebelden.

Hij pakte het volgende rapport dat hij uit tijdgebrek nog niet had gelezen. Zijn vrouw en hij dachten hetzelfde over dit huwelijk. Diepe emoties, liefde, kwamen er niet aan te pas.

 

Stella werd in haar eentje wakker in het grote bed. Drie uur in de ochtend, nog veel te vroeg om op te staan, zag ze op de wekker. Toch was haar echtgenoot al op.

Ze ging rechtop zitten om water te drinken. Nadat ze het glas had neergezet, sloeg ze met een hol gevoel in haar maag haar armen om haar knieën. Het verbaasde haar niet dat Kostas er niet was. Hij sliep nooit goed, toch voelde ze zich afgewezen vanwege het feit dat hij, na deze nacht, hun huwelijksbed had verlaten om te gaan werken.

‘Ik heb nooit meer naar een vrouw verlangd dan naar jou die nacht, yineka mou. Toen niet en nu niet.’

Bij de herinnering aan zijn woorden balde haar maag zich samen tot een strakke bal. Het was een verleidelijke gedachte dat Kostas net zo naar haar verlangde als zij naar hem. Zo kon ze de afwijzing uit het verleden van zich af zetten. Tegelijk wist ze dat ze zichzelf opnieuw kwetsbaar maakte. Wat eigenlijk nog angstaanjagender was, want nu moest ze zich teweer stellen tegen de volwassen versie van verliefdheid, op hem. Die mogelijk nog pijnlijker was.

Dat ging niet gebeuren. Resoluut stapte ze uit bed en ging in haar ochtendjas op zoek naar haar echtgenoot. Hij keek op, verschanst achter het cederhouten bureau in zijn studeerkamer, doodmoe, alsof hij dagenlang zou kunnen slapen.

Meteen legde hij zijn pen neer. ‘Waarom slaap je niet?’

‘Ik had dorst. Jij was weg.’ Ze liep om het bureau heen en ging op het randje zitten, dicht bij hem. ‘Slaap je altijd zo slecht?’

‘Al mijn hele leven, ja.’ Omdat hij zich nooit meer veilig had gevoeld na het overlijden van zijn grootmoeder.

De lijnen om zijn mond en in zijn voorhoofd leken de afgelopen uren dieper te zijn geworden. ‘Wat houdt je ’s nachts wakker?’

Hij wees naar het bureau. ‘Van alles en nog wat.’

‘Iets maakt je extra gespannen.’

Hij trok haar van het bureau op zijn knie. ‘Over een maand zijn de verkiezingen, ik heb duizenden dingen aan mijn hoofd. Maar nu je toch wakker bent, geniet ik liever van jou,’ mompelde hij. Zijn blik gleed naar de welving van haar borsten onder de wijkende hals van haar ochtendjas.

De vlammen sloegen haar uit. Haar lichaam herinnerde zich het genot dat hij haar kon geven, maar ze verzette zich ertegen. ‘Je zou toch alles met me delen? Laat me helpen.’

‘Dat zal ik doen, maar niet vannacht.’ Zijn vingers gleden over haar kaak.

‘Heb je je vader vandaag gemist?’ Zoveel mensen hadden over de overleden koning gesproken.

‘Nee,’ antwoordde hij vlak. ‘Ik niet.’

Ze kon zich alleen maar iets voorstellen bij de complexe gevoelens die Kostas voor zijn vader had. ‘De zus van je moeder was erg vriendelijk.’

Hij liet zijn hand zakken. ‘Ze was tegen het huwelijk van haar zus met mijn vader. Ze vond hem veel te meedogenloos, te hongerig naar macht, maar mijn moeder hield van hem.’

‘Zo te horen had ze een gunstige invloed op hem.’

Hij knikte. ‘Ze bracht zijn persoonlijkheid in evenwicht. Toen ze stierf, gebeurde er iets in zijn hoofd. Alsof zijn machtshonger weer de overhand kreeg.’

‘Te veel pijn,’ zei ze zacht.

Zijn blik werd somber. ‘Kort daarna trof mijn vaders bediende hem aan in zijn studeerkamer met een geweer tegen zijn hoofd gedrukt. Ik denk dat hij zichzelf gedood zou hebben als de bediende hem niet had tegengehouden. Mijn vader kreeg medicijnen voorgeschreven tegen zijn manische depressie.’

Ze voelde met hem mee. ‘Liefde kan zo destructief zijn.’

‘Dat kun je wel zeggen.’ Zijn amberkleurige ogen keken dwars door haar heen. ‘Daarom is deze regeling van ons zo goed, omdat die is gebaseerd op wederzijds respect, niet op een ingebeelde emotie.’

Ze knikte als verdoofd.

Zijn vingers gleden over haar hals. ‘En op een grote seksuele aantrekkingskracht. Die hebben we ook, moro mou.’

Een verzengende hitte nam bezit van haar, toen hij bezitterig zijn vingers om haar borst sloot. Ze hield scherp haar adem in, terwijl zijn duim over haar zachte, gevoelige tepelhof gleed. ‘Laten we naar bed gaan,’ zei ze schor.

‘Of niet.’ Hij bedekte haar mond met zijn mond en beet zacht in haar onderlip. ‘Dit is immers onze huwelijksnacht. Het is noodzakelijk om… een erfgenaam voort te brengen.’

Haar hoofd tolde. Zijn mond zweefde boven haar lippen, hun adem vermengde zich. Haar lichaam smachtte naar hem. De neiging te vluchten, zichzelf te bevrijden voordat hij al haar verdedigingsmechanismen zou afbreken, verdween in een zee van wellust.

Dit was haar huwelijksnacht. Morgen was vroeg genoeg om weer rationeel te denken.

Hij zette haar schrijlings op zijn knieën. Terwijl hij in haar ogen keek, duwde hij zijn erectie tegen haar aan.

Haar kreet spleet de lucht. ‘Kostas…’

Zacht wiegend drukte hij zijn harde mannelijkheid tegen haar aan. Elke sensuele beweging pookte de vuurzee die in haar opsteeg op.

De fluistering van zijn grote hand over de gevoelige huid van de binnenkant van haar dij. Zijn vingertoppen over de kloof waar heup en been samenkwamen. In vuur en vlam kronkelde ze tegen hem aan.

‘Kom op me zitten,’ fluisterde hij in haar oor. ‘Ik wil je graag zo nemen.’

Opwinding joeg door haar aderen toen ze omlaagreikte om hem uit zijn zijden pyjamabroek te bevrijden. Behoedzaam leidde ze zijn opgerichte geslacht naar haar vochtige plekje. Langzaam liet zich ze op hem zakken, en ze slaakte een diepe zucht toen ze hem tegen haar onderlichaam voelde drukken. Even bevroor ze, absorbeerde ze zijn kracht in haar nog beurse lijf. Centimeter voor centimeter liet ze hem in haar komen, tot ze zich zo opgerekt voelde, dat ze bang was dat het genot ondraaglijk werd. Tot hij plekjes beroerde die altijd onberoerd waren gebleven.

Nog nooit had ze zich zo vervuld, zo bezeten gevoeld.

‘Nu heb je me helemaal,’ zei Kostas schor. Zijn stem brandde warm in haar oor. ‘Is dat fijn, yineka mou?’

Ze knikte, niet in staat iets te zeggen. Met knipperende ogen legde ze haar handen op zijn gespierde schouders. Met ogen vol emotie keek hij haar aan. Hoewel hij gevoelens voor haar had, bleef hij op zijn hoede.

Met gesloten ogen concentreerde ze zich op de zee van genot die hen overspoelde. Kostas tilde haar op en daarna vulde hij haar met een verrukkelijke trage beweging. Zijn erectie kwelde elke vierkante centimeter van haar lijf. Steeds opnieuw herhaalde hij de beweging, tot ze haar hoofd in haar nek legde en genotzuchtig begon te kreunen.

Met haar handen om haar billen versnelde hij het ritme. Hij stootte met een diepe, intens erotische concentratie in haar tot het verblindende genot achter haar ogen explodeerde in een zee van sterren. Zo groot, zo hard was hij, dat haar genot tot ongekende hoogten werd opgestuwd.

‘Kostas…’ Vanuit de kern van haar lijf schoten withete bliksemschichten door haar heen. Terwijl hij sexy woordjes in haar oor fluisterde, drukte hij zijn duim tegen het strakke, gespannen bundeltje zenuwen tussen haar benen om haar een orgasme te ontlokken. Een nieuwe golf van genot overspoelde haar met een verpletterende kracht. Kostas kuste haar, vulde haar met diepe, doelbewuste stoten, en toen hij zelf klaarkwam steeg er een diepe kreun op uit zijn keel.

Toen de trillingen in hun lijf geleidelijk afnamen, tilde Kostas haar op en droeg haar terug naar bed. Deze keer viel hij naast haar in slaap, terwijl de frisse nachtlucht door de geopende ramen naar binnen stroomde. Met haar hoofd op zijn borst absorbeerde ze deze kleine overwinning. Toen gaf ook zij zich over aan de slaap.