Bal

April 1996

Overal om me heen worden meisjes geboren. Vooral voetballers verwekken meisjes: Bergkamp, Ronald en Frank de Boer, Kerklaan, Van Basten, Richard Witschge, Van Gobbel, Verheul, Taument… Het schijnt dat fitte, sportieve mannen meer kans hebben op een dochter dan mannen met een buikje die eens per kwartaal tennissen.

Misschien dat ik daarom wel een zoon heb. Later wordt hij betaald voetballer. Charlie, want zo heet hij, is pappies pensioenvoorziening. Ik heb het hem op de man af gevraagd, maar hij wil geen Sigi Lens, Rob Jansen, Peter Gerards of Ton van Dalen. Hij wil zijn vader als zaakwaarnemer, alsmede een topadvocaat voor de kleine lettertjes. Dat zou elke profvoetballer moeten doen.

Vandaag wordt Charlie één. Het eerste woord dat hij kan zeggen is niet papa, mama, koe, boe of waxinelichtje maar bal.

Bal!

Bemoedigend.

Er is weliswaar fantasie voor nodig om hem bal te horen zeggen – de b komt er een beetje stuntelig uit – maar omdat hij ook naar de bal wijst, twijfel ik niet langer meer. Hij lonkt naar de bal, hij houdt nu al van voetbal.

Ik ga hem drillen, net als Van Basten senior met Marco deed. Een bal in de wieg in plaats van een knuffel sorteert effect. Zo wordt hij sneller een met het speeltuig. Elke dag spelen we twee keer drie kwartier met de bal. In de rust drinkt hij een isotone dorstlesser uit zijn beker. We maken vorderingen, al ben ik bang dat hij keeper wordt, want hij maakt verdacht vaak hands.

Geen Dik Trom en geen Annie M.G. Schmidt voor Charlie, ik lees hem voor uit De AFC-ers van J.B. Schuil. Geen Disney-films, maar de hoogtepunten van het voetbalseizoen ’94/’95 of de videofilm van het wereldkampioenschap voetbal van 1970.

Je kunt het ziekelijk vinden dat ik mijn onvervulde dromen projecteer op mijn zoon, maar ik heb alle aanleiding om aan te nemen dat hij een grote voetballer wordt. Charlie is namelijk bijna onmiddellijk verwekt, nadat zijn vader de voorste kruisbanden van zijn rechterknie had gescheurd. Cees de Boer, een talentvolle prof bij Alkmaar ’54, verwekte een paar uur nadat hij zijn enkel zó ernstig blesseerde dat hij nooit meer kon voetballen, een tweeling. Negen maanden later noemde hij ze Frank en Ronald. Ik heb een missie te vervullen. Charlie wordt geen advocaat, notaris, journalist of fietsenmaker maar profvoetballer bij AC Milan, al is AS Monaco ook in orde. En als Charlie binnen is, koopt hij net als Dennis Bergkamp een huis voor zijn vader en moeder.

Charlie (12) houdt van tekenen, weet veel van vliegtuigen en de sterren, kijkt trouw naar National Geographic en bezoekt vaak de thuiswedstrijden van Sparta.