Deel 3

Intuïtie in de praktijk

Je hebt zojuist mijn zes stappen geleerd om je eigen intuïtieve gave te ontdekken en gebruiken. Als je bij mij op cursus zat, zou ik je nu vragen om met iemand een duo te vormen en je eerste reading te doen. En als je de oefeningen bij elke stap had gedaan, dan zou je er waarschijnlijk verbaasd over staan hoe goed je erin was om intuïtief dingen van je partner op te vangen.

Helaas kan ik je die ervaring niet geven. In plaats daarvan zal ik je tal van voorbeelden van intuïtie in de praktijk geven, waaruit blijkt hoe ik en mijn studenten onze intuïtieve gaven gebruiken om contact te leggen met geesten en engelbewaarders, nauwere relaties te creëren, iemands gezondheid in de gaten te houden, voorwerpen te vinden, de politie te helpen, op het werk af te stemmen en de overgang naar gene zijde voor onszelf en onze dierbaren gemakkelijker te maken. Ik geef je heel wat voorbeelden van intuïtie in de praktijk zodat je het vertrouwen en de zelfverzekerdheid kunt ontwikkelen die je direct vanaf het begin dient te hebben. Ik garandeer je dat elk verhaal dat je leest een waarheidsgetrouw verslag is van mensen zoals jij, die hun intuïtie gebruiken om hun eigen leven en dat van anderen te verbeteren.

Als je je eigen talenten erkent, vertrouwen in jezelf hebt, voor je informatie altijd naar het niveau van universele wijsheid gaat en leert te vertrouwen wat je binnenkrijgt omdat je dat met je gezonde verstand hebt beoordeeld, dan ben je gereed om de intuïtieve talenten waarover je beschikt optimaal te gebruiken. Ik hoop dat deze verhalen je nog meer zelfvertrouwen geven als je begint je intuïtieve gaven te gebruiken. Ik weet zeker dat je deze intuïtieve verhalen informatief, onthullend en inspirerend zult vinden.

 

17

Afstemmen op dierbaren, engelbewaarders en geleidegeesten

'Beste Char: Toen ik op een nacht lag te slapen, klom mijn dochter bij me in bed en ik zag twee verlichte gedaanten, alsof ze witte kerstlampjes om zich heen hadden. Eerst dacht ik dat het mijn jongste zoon was die aan het slaapwandelen was, maar die lag naast me. Een van de oplichtende figuren deed iets met zijn handen; ik kon er niet precies achter komen.

Er kwam een grote kalmte over me. Ik voelde een enorme rust en gelukzaligheid. Ik was niet bang; ik lag gewoon naar de twee gedaanten te kijken. Ik wist dat het engelbewaarders waren die over ons waakten, waarna ik weer volkomen rustig ging slapen. ' - 'Judith'.

'Beste Char: Ik was net thuisgekomen nadat ik tien dagen in het ziekenhuis had gelegen. Voor het eerst was ik helemaal alleen. Ik lag in bed te rusten toen de telefoon ging. Ik nam op en hoorde de stem van mijn overleden oma aan de andere kant! Ik ging rechtop in bed zitten. In haar gebroken Engels bleef ze maar vragen hoe het met me ging. Ik zei steeds: "Nana, Nana, dit kan niet, jij bent dood!" Ze zei: "Ach, hoe gaat het met je?" Ik zei dat ik ziek was, waarop ze zei: "Weet ik. " Daarna stierf haar stem weg. Ik viel weer in slaap. Toen ik wakker werd, stond de telefoon aan mijn voeteneind. Voordat ik de eerste keer in slaap was gevallen, had die nog op het nachtkastje gestaan (waar die altijd stond). Ik wist dus dat het geen droom was, omdat de telefoon van het nachtkastje naar het bed was verplaatst.

Toen ik nog een klein meisje was, zei mijn oma altijd dat de doden alles wisten wat hier op aarde gebeurde. Nu geloof ik haar. ' -Nancy Spinelli.

'Beste Char: Na een bijzonder stressvolle periode in mijn leven ging ik naar Moonstone Lodge bij Phoenix voor een soort spirituele bezinningscursus. Als onderdeel van het programma gingen alle aanwezigen daar in een grote kring zitten en vroeg de cursusleider ons om over zaken in ons leven te praten. Op de laatste dag keek ik naar de weerschijn op een grote tafel in het midden van de kamer. Plotseling begon iets in de weerschijn te bewegen en zag ik een reeks beelden. Ik zag mijn gezicht ouder worden, waarna het begon te bewegen en jonger leek. (Kort nadat ik naar huis was teruggekeerd kreeg ik een facelift, die ik voor mijn reis nog niet had gepland. ) Ik zag een nieuwe man mijn leven binnenkomen. (Op dat moment was ik met een ander getrouwd; mijn man was zelfs mee op cursus. Maar nog geen jaar later waren we gescheiden. )

Opeens voelde ik me alsof mijn lichaam heel erg oud was. Ik was een oud indianenopperhoofd geworden wiens linkeroog blind was. Voor hem stond een andere indiaanse krijger met een prachtige hoofdtooi en een staf in zijn hand. Ik wist dat het de zoon van de oude man was. Toen zag ik een klein meisje met een veer, die de oude man kietelde. Hij noemde het kind Wildflower. Ik was me er heel goed van bewust dat ik in een ander leven het kleine meisje was geweest en dat de oude man en zijn zoon mijn geleidegeesten waren geweest. Sindsdien verschijnen deze geesten op wisselende momenten in mijn leven; altijd beschermen ze me en laten ze me weten wat ik moet doen. ' - 'Margaret. '

We worden omringd door geesten die van ons houden en met ons willen communiceren. Als we onze natuurlijke paranormale vermogens aanspreken, openen we een kanaal waarmee we intenser contact kunnen krijgen met de overleden dierbaren, evenals met geesten die ons leiden en beschermen. Het is altijd erg bevredigend de verhalen te horen van studenten die hun intuïtie hebben laten ontwaken en berichten van gene zijde horen. Deze berichten komen in allerlei vormen binnen, zoals je uit de drie geciteerde brieven kunt opmaken. Ik hoop oprecht dat de voorbeelden die je in dit hoofdstuk leest, je aanmoedigen met je persoonlijke gidsen, engelbewaarders en overleden dierbaren in contact te komen.

Vergeet daarbij niet wat ik al eerder zei: onze engelbewaarders en geleidegidsen zijn God niet. Geesten weten niet alles en jij bent net zo goed een geest als zij. Jij hebt een vrije wil en hoeft hun advies niet op te volgen. Zorg er altijd voor jezelf te beschermen als je een boodschap van gene zijde krijgt door een gebed op te zeggen en jezelf met wit licht te omringen. En evalueer elke boodschap door die te controleren met behulp van je hogere zelf: je intuïtie, gezond verstand en logica. Met deze voorzorgen kun je van alle liefde en betrokkenheid genieten die het universum je door je gidsen, engelen en dierbaren biedt.

 

Boodschappen van pas gestorvenen

De dood is bijna altijd een moeilijke gebeurtenis voor degenen die achterblijven. Maar het is ook het moment waarop onze dierbaren het vaakst met ons vanaf gene zijde communiceren. Het lijkt erop als hun geesten ons willen geruststellen dat het goed met hen gaat en dat ze nog altijd veel van hen houden. Deze communicatie kan plaatsvinden in de vorm van gevoelens, geluiden, merkwaardige ervaringen, 'toevalligheden' die te opvallend zijn om zomaar toeval te zijn enzovoort. Een vrouw bevond zich kort na het overlijden van haar vader in het washok. Ze zei hardop: 'Hoi, pa, ik ben het. Je kunt nu terugkomen. Ik ben er klaar voor. ' Precies op dat moment viel er een fles wasmiddel van de plank. De vrouw liet het opgevouwen wasgoed dat ze in haar hand had vallen en zei: 'Ik neem het terug, pa, ik ben er niet klaar voor!' Maar desondanks zegt ze tot op de dag van vandaag dat ze zijn geest voortdurend om zich heen voelt.

Een aantal jaren geleden bestudeerde mijn vriend en collega-medium Malcolm tarotkaarten met een lieve dame die Jacqueline Murray heette.

Ze konden heel goed met elkaar opschieten en spraken elkaar twintig jaar lang twee of drie keer per week over de telefoon, tot haar dood in 1996. Ze overleed heel onverwacht en Malcolm was daar natuurlijk erg bedroefd over. Hij besloot bloemen naar de begrafenis te sturen (die aan de andere kant van het land plaatsvond), maar hij had enige schroom omdat hij niet wist wat de lievelingsbloemen van Jacqueline waren.

Malcolm belde Jacqueline's dochter (zijn petekind) en vroeg haar naar de favoriete bloem van haar moeder. 'Jeetje, dat weet ik niet, ' antwoordde ze, 'ik vraag het aan mijn oma. ' 'Ik zat thuis te wachten tot ze terugbelde toen ik opeens, zomaar uit het niets, het jaren 50-nummerHi Lili, Hi Lili, Hi Loin mijn hoofd hoorde, ' vertelde Malcolm me later. 'Ik dacht: Lelies! Op dat moment ging de telefoon. Het was mijn petekind. Natuurlijk had haar oma haar net verteld dat lelies de lievelingsbloemen van Jacqueline waren. '

Mijn studente Patti Limine verloor enkele jaren geleden haar grootmoeder. Op de avond van de begrafenis maakte Patti iets uitzonderlijks mee, dat naar haar vaste overtuiging in verband stond met haar grootmoeder die contact maakte. 'Ik was naar bed gegaan en mijn hond lag op bed bij me te slapen, ' zei ze. 'Terwijl ik in diepe slaap was, hoorde ik opeens een harde klap. Zowel de hond als ik schoten omhoog. Ik zei hardop: "Wat is er gevallen?" Ik keek mijn slaapkamer rond, maar er was niets.

Ik deed het licht uit en ging weer slapen. Misschien tien minuten later hoorde ik weer precies hetzelfde geluid. Ik knipte het licht aan en keek rond... nog altijd niets. De hond rende naar het voeteneind van het bed en begon in de lucht te blaffen. Ik zei tegen haar: "Eraf!" maar ze weigerde beslist van het bed af te gaan, ook al probeerde ik haar eraf te duwen.

Die nacht hoorden we diezelfde klap driemaal. En hoewel ik met het licht aan sliep, was ik niet zozeer bang voor de geest als wel voor de eigenaardigheid van het verschijnsel. De volgende ochtend vroeg ik er alle anderen naar die in dat deel van het huis sliepen, maar niemand had de klappen gehoord of iets gezien wat 's nachts op de grond gevallen kon zijn. Ik dacht: Goed dan, grootmoeder. Ik weet dat je hier bent. Misschien is dit nieuw voor je en weet je geen andere manier om contact met me te krijgen. '

De tijd tussen waken en slapen is vaak een moment waarop geesten met ons willen communiceren, wellicht omdat dan de ruis van onze bewuste geest geen hinderpaal vormt. Een andere cliënte vertelde me dat ze toen ze zo'n zes maanden na de dood van haar vader 's avonds naar bed was gegaan, het gezicht van haar vader in de hoek van de kamer had gezien. 'Hij was niet in mijn gedachten, dus ik geloofde niet dat ik het op dat moment wenste, ' zei ze tegen me. 'Ik weet nog dat ik tegen mezelf zei: "Wees niet bang, wees niet bang, " omdat het zo echt was. En opeens verdween het gezicht. Daarna voelde ik me erg vertrouwd met de verschijning. Het is alsof die nog steeds hier over mij waakt. '

Ooit was ik het transportmiddel voor een zeer specifieke boodschap die was opgesteld voordat de betreffende man stierf. De volgende brief vertelt het verhaal.

'Beste Char: In november 1997 zag ik je in de Cleveland-ontbijtshow.

Terwijl je probeerde een reading te doen voor de eerste beller, sprak je de naam van mijn vader uit, waarna je je tegenover de beller verontschuldigde omdat je door die geest onderbroken was. Ik draaide me direct om en begon naar de tv te turen; ik wist absoluut zeker dat het mijn vader was. Hij was net overleden en enkele dagen daarvoor had ik tegen hem gezegd: "Als er een manier is om me van gene zijde te bereiken, laat dat dan niet na. Ik herinner me een heel goed medium; haar naam is Char. Probeer met haar contact op te nemen. " Je wist op dat moment waarschijnlijk niet dat je zo'n belangrijke rol zou spelen bij het bevestigen van mijn geloof in een leven na de dood. ' -Tarrah Sterling.

Ik kreeg ook een erg ontroerende brief van een andere cliënt over zo'n samenloop van omstandigheden die veel te perfect is om het product van zuiver toeval te zijn. In 1998 verloor 'Terry' haar dierbare vader. Terry beschrijft zichzelf als een 'drukke moeder' met vier kinderen, een man en een huis om voor te zorgen, en daarom krijgt ze slechts zelden de kans de krant te lezen. Maar precies vier maanden na het overlijden van haar vader ging ze zitten om de krant te lezen en viel haar oog op de woorden 'Veel liefs, Robert'. Haar vader heette Robert en daarom meende ze dat ze de brief moest lezen. Het was een prachtige brief van iemand die overleden was. Dit stond erin:

'Als ik dood ben, laat me dan vrij, laat me dan gaan. Ik heb nog zoveel te zien en te doen. Je moet jezelf niet aan me binden door te huilen, wees blij dat we zoveel jaren met elkaar gehad hebben. Ik heb je mijn liefde gegeven en jij kunt alleen maar gissen hoeveel geluk je me gegeven hebt. Ik bedank je voor de liefde die je getoond hebt, maar nu is het moment daar dat ik alleen verder reis. Treur dus een tijdje om mij als dat nodig is, maar laat je verdriet dan door vertrouwen getroost worden. Onze wegen blijven maar enige tijd gescheiden, dus koester de herinneringen in je hart. Ik ben niet ver weg, want het leven gaat door, dus als je me nodig hebt, roep me dan en dan kom ik. Hoewel je me niet kunt zien of aanraken, zal ik bij je zijn en als je met je hart luistert, zul je al mijn liefde zacht en duidelijk om je heen voelen en als ook jij alleen deze kant op moet komen, dan zal ik je met een glimlach verwelkomen. Veel liefs, Robert. '

5 september 1964-17 februari 1998.

'Toen ik de datum onderaan de brief las, liepen de rillingen over mijn rug, ' schreef Terry me. '17 februari was de verjaardag van mijn vader. Ik kan niet anders dan geloven dat mijn vader wilde dat ik die brief las en de boodschap erin tot me nam. '

Overlijdt een dierbare, neem dan enkele momenten om hen je zegenen en het witte licht ter bescherming te sturen als ze heengegaan zijn. Laat ze weten dat je nog van hen houdt, en als je wilt, vraag hen dan je een teken te geven van hun aanwezigheid. Als ze ervoor kiezen met een teken bij je binnen te komen, dan zul je vrijwel zeker weten dat zij het zijn; vergeet niet dat elke geest een eigen energie-duimafdruk heeft en we verliezen onze persoonlijkheid niet als we naar gene zijde overgaan. Zolang je het witte licht ter bescherming om je heen houdt, kun je je intuïtie gebruiken om een 'kanaal' voor je overleden dierbaren te openen om het contact te blijven onderhouden.

Maar houd je niet al te stevig aan je dierbaren vast. Door jouw behoefte kunnen ze aan de aarde gebonden blijven zodat ze niet naar gene zijde kunnen overgaan. Laat los en laat God toe, en vertrouw erop dat je hun liefde altijd zult behouden, ongeacht waar ze zijn. Ze kunnen op bezoek komen wanneer je het het minst verwacht.

 

'Wie heeft die donuts op de grond geduwd?'

Soms denk ik dat de geesten een behoorlijk bizar gevoel voor humor hebben, omdat ze tamelijk merkwaardige methoden kunnen uitkiezen om van hun aanwezigheid blijk te geven. 'Patricia', een studente van me, vertelde me ooit over een avond waarop ze ergens wat ging drinken, terwijl haar goede vriendin Lala op haar drie kinderen paste. Er kwamen nog enkele andere kinderen en het draaide uit op een logeerpartijtje. Rond middernacht stond Lala in de keuken de vaat te wassen. Het aanrecht was naast een kast, die weer naast de koelkast stond. Het was een rustige winteravond en alle ramen waren dicht en afgesloten.

Nadat Lala alle bekers had omgespoeld en die in een afdruiprek had gezet, vielen plotseling alle bekers uit het rek op de grond. Eigenlijk konden die bekers helemaal niet vallen, maar Lala dacht: Nou ja. Ze pakte ze op en begon ze weer af te spoelen. Weer vielen ze zonder enige aanleiding op de grond. Nu werd Lala achterdochtig, maar ze pakte de bekers toch op en begon ze weer af te spoelen en in het rek te zetten. Maar nu viel er een doos donuts van de koelkast af en kwam op de grond terecht.

Toen Patricia die nacht thuiskwam, vertelde Lala haar wat er gebeurd was. 'O, dat was waarschijnlijk mijn man, ' zei Patricia. 'Die houdt van practical jokes en is altijd aan het donderjagen. Weet je nog dat we hem zelfs met zijn Supersoaker-waterpistool bestookt hebben?' 'Zeg maar tegen hem dat ik zijn grapjes vanuit het graf niet leuk vind, ' kaatste Lala terug.

'Rebecca's' vader had grote problemen met zijn gezondheid. Op een dag zei haar moeder half schertsend tegen hem: 'Als je besluit om van je te laten horen na je heengaan, hoe weten we dan dat jij het bent?' Dit was rond de tijd dat de film Ghost in de bioscoop draaide, en ik veronderstel dat hij zich de scène herinnerde waarin de geest een muntstuk verplaatst, want Rebecca's vader antwoordde: 'Ik stuur stuivers. ' En jawel, sinds zijn overlijden vinden Rebecca en andere gezinsleden op de gekste plekken stuivers. 'Als ik in mijn auto stap, ligt er een stuiver, ' zeg Rebecca. 'Als ik 's ochtends naar mijn werk ga en op mijn stoel ga zitten, ligt er een stuiver. Zelfs mijn man, die een enorme scepticus was, kan niet verklaren dat we steeds stuivers vinden. Dat moet mijn pa zijn. '

Een geest kan zich in velerlei gedaanten manifesteren. Aangezien geesten uit energie bestaan, vinden ze het vaak gemakkelijk elektriciteit te manipuleren. Een cliënte vertelde me dat de deuren van haar auto gedurende ongeveer twee maanden na de dood van haar vader vanzelf op slot gingen. Ze liet de sloten van de auto nakijken, maar er mankeerde niets aan. De auto was trouwens een ouder model Nissan met handmatig bediende sloten. 'Ik veronderstelde dat het mijn vader was die zich ervan verzekerde dat ik in veiligheid was, ' zei ze.

Een andere vrouw die haar man had verloren zag enkele veranderingen in een schilderij dat bij haar thuis hing. Ze liet het aan diverse vrienden zien en vroeg hun: 'Zien jullie wat ik zie?' Ze antwoordden: 'We dachten dat je het wel gezien had; het is al twee weken zo. ' Het gezicht van de echtgenoot van de vrouw was in het schilderij verschenen. 'Ik dacht al dat ik gek aan het worden was, maar anderen zagen het ook, ' vertelde ze me.

De meeste boodschappen die we van geesten krijgen zijn gelukkig niet zo griezelig. Een cliënte vertelde me dat ze in de zomer nadat haar vader overleden was met haar gezin naar Disney World was geweest. 'Mijn vader hield van de natuur en had een vijver bij zijn huis waar elk jaar eenden broedden. Toen we enkele maanden na zijn dood in een hotel in Disney World verbleven, kregen we elke dag bezoek van eenden. We zaten een heel eind van de eendenvijver en er waren heel wat andere kamers op de begane grond die dichter bij de vijver lagen dan de onze. Maar acht dagen lang kwamen de eenden telkens weer naar ons, en we voerden ze niet. Ik had sterk het gevoel dat het een bezoekje van mijn vader was.

Steeds weer bleven er eenden opduiken in het leven van deze vrouw. Enkele maanden geleden zat het tijdschriftDucks Unlimited bij de post. Toen ze de uitgever belde dat ze het niet besteld had, kreeg ze te horen dat het abonnement betaald was, maar ze wisten niet door wie. Diezelfde dag dat ze het tijdschrift ontving, won haar zoon een prijs in een loterij: je raadt het al, het was een eend. '

Kinderen en dieren lijken het gemakkelijker te vinden om geesten te zien dan volwassenen. Shaba is een jonge bastaardhond met veel kenmerken van een Shetlandse herder. Het is een kleine hond die erg aan haar baas 'Kevin' gehecht was. Nadat Kevin overleden was, zag zijn vrouw dat Shaba soms opeens ging zitten en in de ruimte begon te staren. Dat gebeurt wel vaker met honden, maar Shaba draaide dan haar kop om alsof ze iemand door de kamer zag lopen, ook al was er voor mensenogen niets te zien. De hond ging staan en liep met kwispelende staart naar de plek waar ze had zitten kijken, ik weet dat Kevin in de kamer is als ze dat doet; hij is de enige naar wie Shaba ooit toe zou gaan, ' zegt zijn vrouw.

Nadat Jeannie Starrs haar zoon Clint had verloren, adopteerde ze direct haar kleinkind C. J., de tweejarige zoon van Clint. 'C. J. ziet zijn vader voortdurend en praat ook met hem, ' zegt Jeannie tegen me. 'Toen we eens zaten te eten, kreeg ik door dat Clints geest er was. Ik zei dat tegen mijn vriend Jimmy. 'Let op C. J. ' En ja hoor, C. J. rolde zijn servet precies zo op als zijn vader altijd deed. Hij keek naar rechts waar een lege stoel was, alsof hij instructies verwachtte te krijgen, begon te grijnzen en gooide zijn servet naar mij toe. Dat is precies iets wat Clint tegen zijn zoon zou vertellen. '

 

Terugkomen met een reden

Soms komen de geesten van onze dierbaren naar ons toe om een andere reden dan om gewoon te laten weten dat ze er zijn. Toen 'Helen' bijvoorbeeld verloofd was, hadden haar vader en haar toekomstige schoonmoeder veel conflicten over het huwelijk. Ze maakten ruzie over de uitnodigingen, wie wat zou doen enzovoort. Helens verloofde Stewart had als tiener zijn vader verloren maar hij had Helen laten weten wat voor geweldige man zijn vader geweest was; hij was een echte vredestichter geweest. Helen bleef maar denken: 'Ik zou willen dat Stewarts pa nog leefde; hij is waarschijnlijk de enige die een eind zou kunnen maken aan deze chaos. ' De situatie escaleerde zo dat Helen haar toevlucht ertoe nam elke avond een gebed op te zeggen: 'Alstublieft, Heer, als u daar bent, vraag Stewarts pa dan om me te helpen dit op te lossen. '

Op een avond was Helen net in slaap aan het vallen toen ze het vreemde gevoel kreeg dat Stewarts pa in de kamer bij haar was. Ze was bang om zich om te draaien en op te kijken omdat ze niet wist wat ze moest doen als ze werkelijk zijn geest zag. ik herinner me heel duidelijk dat ik tegen hem praatte en hem hoorde zeggen dat hij van me hield en mijn huwelijk met zijn zoon goedkeurde, en dat alles in orde zou komen, ' zegt ze. 'Ik zei later tegen mijn verloofde: "Als ik banden van de stemmen van twintig mannen hoorde, kon ik de stem van je vader daaruit halen; zo zeker weet ik dat hij tegen me sprak. " En hij had gelijk over het huwelijk. Op de een of andere manier kalmeerden onze ouders voldoende om alles gladjes te laten verlopen. Ik weet zeker dat Stewarts vader een soort positieve invloed over onze families uitoefende. '

Kort nadat ze naar gene zijde overgegaan was, stuurde een moeder een heel lieve boodschap naar haar nieuwe schoondochter. Drie weken voor hun huwelijk ontdekten Chantale Bruno en haar verloofde dat zijn moeder nog maar enkele dagen te leven had. Ze besloten voor haar dood te trouwen, en lieten de huwelijksceremonie de volgende dag in de ziekenhuiskapel plaatsvinden. De laatste woorden van zijn moeder aan het bruidspaar waren dat ze hun vroeg direct een gezin te beginnen.

Het echtpaar trouwde drie weken later opnieuw tijdens de plechtigheid die ze oorspronkelijk hadden gepland. Na de huwelijksreis verhuisden ze naar het huis dat Chantale's schoonmoeder aan hen had nagelaten, het huis waarin Chantale's man was opgegroeid. Op een avond kort daarna wilde Chantale opeens ontzettend graag Monopoly spelen, wat nogal vreemd was omdat ze helemaal niet van bordspelen hield. Terwijl ze in een kast naar het Monopoly-spel zocht, trof ze iets anders aan: een antieke, in papier gewikkelde doopjurk met daarop het woord 'dochter'. 'Mijn man is enig kind, dus we wisten dat die niet van hem was, en hij kon zich niet herinneren dat hij die jurk ooit had gezien, ' zegt Chantale. 'Ik zei tegen mijn man dat het een boodschap van zijn moeder was. ' Een week later ontdekte ik dat ik zwanger was; we kregen een meisje, dat we naar mijn schoonmoeder noemden. Ik geloof werkelijk dat de jurk een boodschap van haar was dat we snel een dochter konden verwachten. '

Is dat niet precies iets wat je van een grootmoeder in spe zou verwachten? Maar omdat deze grootmoeder een geest was, kon ze in de toekomst kijken. Ze kon haar schoondochter laten weten wat ze kon verwachten terwijl ze tegelijkertijd een lief cadeautje voor het komende kleinkind gaf. We mogen ons gelukkig prijzen dat liefde niet verandert, zelfs niet door een vroegtijdige dood.

 

Geesten waken over ons: gidsen en wachters

Als een dierbare doorkomt, is het prettig te weten dat ze er zijn, dat het goed met ze gaat en dat ze nog steeds van je houden. Het is ook een heerlijk gevoel te weten dat je op spiritueel niveau beschermd wordt door de mensen die je kende terwijl ze op aarde verkeerden. En zoals ik in hoofdstuk 4 al besproken heb, hebben we geleidegeesten en engelbewaarders die ons al evenzeer helpen.

Soms weten we wie deze gidsen en wachters zijn, omdat deze geesten in hun laatste aardse gedaante een band met ons hadden. De eerste keer dat ik Gordon Meltzer in persoon ontmoette, was in St. John's Hospital in Santa Monica in Californië. Gordon was de manager van Miles Davis en Miles lag in het ziekenhuis, geveld door wat een dodelijke ziekte zou blijken. Gordon had nooit in paranormale verschijnselen geloofd, en hoewel Miles me in de loop der jaren vaak geraadpleegd had, zocht Gordon altijd een rationele verklaring voor elke voorspelling van mij die uitkwam.

De familie van Miles had Gordon gevraagd alle bezoekers bij het ziekenhuis weg te houden Dus toen ik belde en hem vertelde dat ik naar het ziekenhuis wilde komen met een vriendin die healer was, toonde Gordon zich bepaald niet enthousiast, maar hij wilde er toch wel met de familie over praten. Ze vonden het goed dat ik kwam en eisten dat Gordon in de kamer bleef terwijl ik bij Miles was.

Gordon herinnert zich dat ik die dag in het ziekenhuis aan het bed van Miles zat (die in coma lag) en tegen hem zei: 'Maak je geen zorgen, want je moeder en vader zijn hier in de kamer bij je. ' Omdat Miles' ouders al veertig jaar daarvoor gestorven waren, was Gordon hierdoor enigszins verrast. Maar hij bleef in de kamer voor de healingsessie, die ongeveer een half uur duurde, waarna hij met me meeliep naar de uitgang van het ziekenhuis. Toen we bij de deur kwamen, zei hij: 'Weet je, dat was erg interessant wat jij en je vriendin in die kamer deden. Maar wat was dat nu met Miles' vader en moeder? Die zijn allang dood. '

'Weet je dat niet?' antwoordde ik. iedereen heeft een engelbewaarder die over je waakt. De ouders van Miles zijn engelbewaarders. De jouwe is je overleden grootmoeder Anna uit Rusland. ' Zelden heb ik iemand zich zo snel zien oprichten als Gordon toen hij dat hoorde. Maar het was waar, zijn grootmoeder was zijn engelbewaarder aan gene zijde. En nu hij een specifieke naam en relatie hoorde, die ik alleen via paranormale weg te weten had kunnen komen, opende zich voor Gordon een geheel nieuw perspectief op het leven, de dood en de geesten.

Julie Krull, een andere cliënte van me, kreeg een aanwijzing toen ze een nieuwe engelbewaarder kreeg. 'Ik had een droom over een collega die enkele maanden eerder overleden was, ' schreef ze me. ik was gek op hem, maar omdat hij getrouwd was vertelde ik dat noch aan hem, noch aan een ander. In de droom zei hij dat hij nooit bij me weg zou gaan. Het leek heel echt en zoiets was me nog nooit overkomen, maar ik nam toch aan dat het maar een droom was. Maar toen ik mijn reading bij jou had, begon je meteen over mijn droom, ook al had ik die nooit bij je ter sprake gebracht. Je zei dat de geest van deze man me nooit zal verlaten en dat hij mijn engelbewaarder zou zijn. '

We hebben overal rondom ons engelbewaarders. Soms vertonen ze zich ook in fysieke gedaante op aarde. Ik denk dat veel brandweerlieden absoluut engelbewaarders zijn die besloten een stoffelijke gedaante aan te nemen zodat ze hier mensen kunnen beschermen. Veel honden en katten die hun eigenaars beschermen zijn ook gedaanten van engelbewaarders die op aarde leven.

Het is geweldig om je engelbewaarders te kennen. Als je de aanwezigheid van een geleidegeest of engelbewaarder rondom je voelt, zeg dan een gebed ter bescherming en zeg dan: ik wil graag weten wie je bent', of iets dergelijks. Vaak zal het antwoord opeens als gedachte in je hoofd opkomen.

Geleidegeesten zijn er speciaal om ons te leiden als we met de astrale wereld verbinding krijgen en ook om ons in de juiste richting te leiden terwijl we op aarde zijn. Dikwijls waren we in een eerder bestaan met onze geleidegeesten verbonden, zoals de indiaanse gedaanten in het verhaal van 'Margaret' dat je eerder in dit hoofdstuk hebt gelezen. Een andere studente van mij die van Iers-katholieke afkomst was, heeft ook indiaanse geleidegeesten. 'Al mijn vrienden vertellen me dat ik voor een volbloed indiaan kan doorgaan, dus het is geen verrassing dat mijn geleidegeesten ook indiaans zijn, ' zegt ze. (Veel geleidegeesten lijken indiaans te zijn; wellicht komt dat door de sterke traditie in veel van die culturen om geesten in ere te houden. )

Elke energie waarmee we in contact komen heeft een bestaansreden. Veel van onze geleidegidsen en engelbewaarders komen naar ons toe omdat ze reageren op karma dat ze in het verleden bij ons hebben opgebouwd. Er kunnen zelfs nog niet afgehandelde kwesties uit een vorig leven tussen ons en hen resteren, en als deze geesten zich verder willen ontwikkelen, dan zullen ze ons moeten helpen. Een van mijn cliënten zei het zo: 'Als we van deze aarde vertrekken, is ons werk nog niet af. We moeten blijven leren en groeien en anderen helpen hetzelfde te doen. ' Vergeet niet dat het doel van iedere geest is om het hoogste bewustzijnsniveau te bereiken, waarbij hij opgaat in de goedheid, wijsheid en liefde die God is. Geesten moeten bereid zijn om zowel hier als in het hiernamaals veel moeite te doen om zich te blijven ontwikkelen.

We hebben ook verschillende engelbewaarders en geleidegeesten voor verschillende behoeften. Ze komen op bepaalde momenten ons leven binnen om ons met bepaalde zaken te helpen; sommigen blijven, anderen vertrekken weer. Als je bijvoorbeeld in het openbaar wilt leren spreken maar dat nog niet veel gedaan hebt, dan krijg je wellicht een geest te leen die een groot spreker was. Deze 'taakspecifieke' geesten zijn er om je te helpen als je een nieuwe uitdaging aan gaat. Er zijn ook andere hoogontwikkelde geesten die ons hele leven op aarde bij ons blijven en ons bijstaan bij onze groei.

Op astraal niveau beschermen geleidegeesten en engelbewaarders onze energievelden. Als je ooit iets over aura's hebt gelezen, weet je dat we overal om ons heen energie uitstralen. Een deel van die energie bevindt zich in deze dimensie en een deel in de astrale dimensie. Maar vanwege een fysiek of emotioneel trauma kan ons energieveld verzwakt of beschadigd raken. Soms kan het zelfs grote 'gaten' of plaatsen ontwikkelen waar het uiteenvalt. Als dat gebeurt, is het voor negatieve energieën en geesten heel gemakkelijk toegang te krijgen. Maar de geesten rondom ons kunnen ons tegen die negatieve energieën beschermen en ze in toom houden totdat we het veld zelf weer kunnen herstellen.

Ik geloof dat 'denkbeeldige speelkameraadjes' van veel kinderen in werkelijkheid hun engelbewaarders, geleidegeesten en overleden dierbaren zijn. 'Let goed op een kind, ' zei iemand ooit tegen me. 'Je kunt het zien als ze met een denkbeeldig vriendje spelen en als ze met iemand praten die wij niet maar zij wel kunnen zien. Let op hun gezichten, kijk hoe ze hun ogen bewegen, luister hoe ze praten en reageren op stemmen die we niet kunnen horen. Let op de manier waarop ze fysiek met deze wezens omgaan. Je kunt het verschil tussen een denkbeeldig speelkameraadje en een wezen dat voor onze ogen gewoon onzichtbaar is echt merken. '

Hoewel de meeste volwassenen deze wezens dus niet kunnen zien, kunnen we hun aanwezigheid om ons heen vaak wel opmerken als een gevoel dat we beschermd worden. Dit gevoel heeft niets met vertrouwen te maken; een onzeker iemand kan het net zo gemakkelijk hebben als een zelfverzekerd iemand. En het hoeft niet altijd te maken te hebben met slechte of goede dingen die ons overkomen, tenslotte moet iedereen zijn eigen lessen doormaken. Maar als je je intuïtieve antenne uitsteekt, dan kun je goed merken wanneer je beschermd wordt door geesten, zowel hier als in het astrale vlak.

 

Enkele waarschuwende woorden

Ik wil waarschuwen tegen een al te sterke band met geesten: ik heb mensen gezien die geestelijke relaties verkiezen boven werkelijke relaties op aarde. Ik kende een vrouw die zo afhankelijk was van haar geleidegeest dat ze bijna niet meer in de werkelijkheid leefde. Ze werd 's ochtends wakker en zei dan tegen haar gids: 'Hoi, wat gaan we vandaag doen?' Psychisch gezien verving haar gids iedereen met wie ze een intieme relatie zou kunnen opbouwen. Dat was duidelijk niet gezond. Het is nooit gezond van een andere persoonlijkheid afhankelijk te worden, noch op aarde noch in het hiernamaals.

De andere neiging die ik soms heb waargenomen is dat mensen hun geleidegeesten of zelfs God de schuld geven als er iets vervelends in hun leven gebeurt. 'Waarom werd ik niet gewaarschuwd? Waarom hebben mijn gidsen dat niet verteld? Waarom heeft mijn engelbewaarder me niet geholpen?' We kunnen onze gidsen niet als excuses gebruiken. We moeten de verantwoordelijkheid voor ons eigen leven nemen. We zijn allemaal hier om de aardse en spirituele lessen te leren die deze dimensie ons moet leren. Sommige lessen moeten we meemaken zonder dat we die van tevoren kennen. We moeten eerst en vooral op onze eigen intuïtie en ons gezond verstand vertrouwen.

Alle geesten hebben grenzen. Ze zijn God niet en wij evenmin, zelfs al maken we allemaal deel uit van Gods goddelijke energie. Vergeet niet dat je gidsen ook werken om zichzelf naar steeds hogere niveaus in de geestenwereld op te werken. Ze zijn zeker niet onfeilbaar. We moeten erkennen dat er een energieniveau is dat goedheid, liefde en God is en we hebben geen geesten nodig om dat te bereiken. Als we vertrouwen in onze eigen geest en onze eigen intuïtie hebben, dan kunnen we die goddelijke energie direct aanboren.

Het gebruik van onze intuïtie om met onze dierbaren, geleide-geesten en engelbewaarders te communiceren, kan ons opbeurende adviezen opleveren, en daarnaast een gevoel dat we beschermd en onvoorwaardelijk bemind worden. De meest helende energie en de sterkste kracht in het universum is liefde, en we worden omringd door de liefde van onze persoonlijke geleidegidsen. Als we op de aanwezigheid van liefde in ons leven afgestemd zijn en die op onze beurt aan anderen aanbieden, dan kunnen wij en de geesten die ons bewaken voortgaan op het pad naar onze uiteindelijke vereniging met God.

 

18

Intuïtieve waarschuwingen: gevaren voorspellen en rampen afwenden

Ga even rustig zitten en denk eens terug aan een tijd waarin je iets wilde. Misschien voelde je je tot iemand aangetrokken of wilde je zaken met iemand doen. Misschien wilde je verhuizen. Waarschijnlijk was het een heel eenvoudig verlangen, maar tegelijkertijd werd je door iets gewaarschuwd. Je probeerde er alles aan te doen om die intuïtieve gedachte of dat gevoel te laten verdwijnen, maar je kwam niet verder dan een botte ontkenning ervan. De tijd leert dat je een slechte keuze hebt gemaakt. Dan pas herinner je je de waarschuwing die je gekregen hebt en zegt: ik wist dat ik het niet had moeten doen. '

Die waarschuwing was het universum dat je in bescherming wilde nemen. Telkens als je intuïtie je voor gevaar waarschuwt, moet je proberen ervan te leren. Probeer je het gevoel te herinneren en gehoorzaam aan je eerste instincten. Dit is een moment waarop de ratio je meer in de weg kan zitten dan je van dienst kan zijn. Als er gevaar op handen is, waarschuwt het universum je. Je moet leren te luisteren.

Dikwijls zijn onze eerste ervaringen met intuïtie waarschuwingen. Mijn vriend Mark zegt daarover: 'Dieren voelen instinctief aan of er gevaar is, en wij ook. Wij begraven dat instinct alleen onder vele lagen rationeel denken. Maar als het op waarschuwingen aankomt, moet je juist letten op de instinctieve, intuïtieve reactie. '

Stuart Krasnow is co-producent van mijn tv-show en leert momenteel op zijn eigen intuïtie te vertrouwen, vooral als het op waarschuwingen aankomt. 'Ik denk dat we ingebouwde sensoren hebben waarnaar we moeten luisteren. Enkele dagen geleden ging ik met enkele vrienden in Los Angeles ontbijten. We zaten allemaal in dezelfde auto en terwijl we door een stille straat reden, wilde mijn vriend die reed keren. Maar ook al voeren velen dagelijks die simpele manoeuvre uit, ik had er een raar gevoel over en zei: "Weet je wat? Laten we gewoon het blok rondrijden. " Misschien was er politie in de buurt, misschien zou er iets gebeurd zijn... Het leek me gewoon niet veilig om daar te keren.'

Toen ik onlangs in New York was, stond ik op een dag voor de lift te wachten in de lobby van het hotel waar ik logeerde. Ik zag een jonge man rondhangen die me een onprettig gevoel gaf. Toen de lift stopte en ik erin stapte, volgde hij me. Het rationele deel van mijn hersenen zei: "t Is wat, hij staat bij je in de lift, ' maar het instinctieve deel schreeuwde: 'Pas op!' Vlak voordat de deuren zich sloten, zei ik: 'O jee! Ik ben iets vergeten!' Ik sprong de lift uit en liep naar de receptie. Toen ik een halve minuut later weer bij de lift kwam, was de jongeman weer in de lobby. Zodra hij zag dat ik naar hem keek, sprong hij snel in een andere lift en verdween.

Ik zei al eerder dat angst ons ervan kan weerhouden onze door God gegeven intuïtie te gebruiken. Maar soms kan angst ook een vriend zijn. Het kan een signaal zijn dat er iets niet goed zit, dat er gevaar in de buurt is. Soms is angst het enige dat tot mensen doordringt en hen ertoe aanzet zich te beschermen zodat een ramp wordt afgewend.

Niet zo lang geleden ontving ik een brief van mijn cliënte Debby White. Ik wil de gehele brief citeren omdat haar verhaal over het opvolgen van een intuïtieve waarschuwing zonder meer indrukwekkend is.

'Op 19 december 1997 maakte ons gezin van zes personen zich op om de volgende dag naar Vail in Colorado te vertrekken. Mijn jongste dochter Cassie was aan het fietsen met een vriendin en had me verteld waar ze heen was. Ik had het erg druk en mijn zoon bestelde pizza's voor het avondeten.

We bestellen vaak pizza's, die altijd door dezelfde bezorger gebracht werden. Maar toen ik die avond opendeed, stond er een nieuwe bezorger voor de deur. Toen ik hem aankeek, ging er een rilling door me heen. Ik wist dat hij iets verschrikkelijks had gedaan. Ik betaalde voor de pizza's en sloeg de deur dicht. Direct flapte ik eruit: "Waar is Cassie?" Panisch greep ik mijn autosleutels en reed naar de plek waar ze aan het fietsen moest zijn. Ik werd doodsbang toen ik haar daar niet zag. Ik keerde naar huis terug en zag tot mijn opluchting Cassie achter het raam. Ik vroeg me af wat er aan de hand was omdat het gevoel zo sterk was geweest.

Toen ik binnenkwam hoorde ik dat een buurman Cassie naar huis had gebracht. Ze was naar het huis van die buurman gerend omdat een man had geprobeerd haar zijn auto in te lokken. Mijn man had de politie al gebeld en de buurvrouw had het kenteken van de auto genoteerd. Binnen een uur belde de politie terug, die ons vertelde dat we blij mochten zijn met een dochter die zo slim was dat ze die auto niet was ingestapt: het kenteken stond op naam van een zedendelinquent die net uit de gevangenis was ontslagen waar hij een straf wegens ontucht met kinderen had uitgezeten.

Toch kon ik mijn vreemde gevoel over de pizzabezorger niet van me afzetten. Ik belde de pizzabakker en vertelde de eigenaar een leugentje om bestwil. Ik zei dat ik het niet zeker wist, maar dat ik meende dat een van zijn bezorgers iets ongepasts over mijn dochter had gezegd. Ik vroeg hem niets tegen zijn medewerkers te zeggen maar om te controleren of een van zijn chauffeurs een bepaald kenteken had (namelijk dat van de auto van de man die geprobeerd had mijn dochter te ontvoeren) en om me terug te bellen. De eigenaar verklaarde zich uiteraard bereid dit na te gaan. Even later belde hij me terug met de mededeling dat het kenteken klopte. Zo kon ik mijn vrienden, buren en de buurt waarschuwen. We zouden er nooit achter gekomen zijn dat de man die mijn dochter belaagde de pizzabezorger was als mijn intuïtie het me niet had verteld. '

Dit vermogen om gevaar te signaleren is iets dat we bij onze kinderen beslist moeten ontwikkelen, omdat dat hen bescherming zal bieden als we niet in de buurt zijn. Als een goede vriendin van mij ergens met haar jonge zoon rondrijdt, controleert ze altijd bij hem of hij dezelfde 'treffers' krijgt uit de omgeving. 'Op een avond gingen we bij een tante van me op bezoek die in een buitenwijk in de buurt van ons huis woont, ' zei ze tegen me. 'Toen we langs het huis reden, kon ik niet zien of ze thuis was en daarom zei ik: "We zoeken een telefoon en bellen haar op. " We reden naar een benzinestation dat in het duister gehuld was. Ik had er een raar gevoel bij. Ik keek naar mijn zoon en vroeg: "Lijkt het je een goed idee om uit te stappen en hiervandaan te bellen?" Hij zei: "Nee, als er een slechterik in de buurt was zouden we hem niet kunnen zien. " "Heel goed, " zei ik tegen hem. "Ik ben het met je eens. Onthoud goed, Brian, dat als iets niet in orde lijkt, dat meestal ook echt het geval is. " Ik wil zeker weten dat mijn zoon er aandacht aan schenkt als zijn intuïtie hem tegen gevaar waarschuwt. '

Uiteraard moet je aandacht besteden aan angstgevoelens als die opkomen en nagaan waar die vandaan komen. Hope Grant zei tegen me: 'Af en toe, als ik ergens word uitgenodigd, heb ik het gevoel dat ik er niet heen zou moeten. Meestal volg ik mijn gevoel, maar eerst ga ik bij mezelf na of ik dat gevoel niet heb omdat ik gewoon geen zin heb in die uitnodiging. Intuïtie betekent ook dat je erg eerlijk moet zijn tegenover jezelf. '

Maar uiteindelijk geloof ik dat het in ons eigen belang is om goed op die waarschuwende, vage angstgevoelens te letten. Ik ken te veel gevallen waarbij mensen een waarschuwing kregen en het later betreurden dat ze die niet hadden opgevolgd. Enkele jaren geleden had ik een studente op cursus die pas gepromoveerd was, veel geld verdiende en als ongetrouwde meid een zorgeloos leventje leidde. Ze ging met haar vriend bij vrienden in Forest Hills in New York op bezoek. Ze reden in haar gloednieuwe Mercedes met open dak door de wijk, waar het vanwege het US Open tennistoernooi erg druk op straat was. Toen ze de auto parkeerden, zag ze een stel jongens op straat. Ze zei tegen haar vriend: 'Vince, die jongens deugen niet. ' Vince zei

tegen haar. 'Doe niet zo neurotisch. Houd op zeg. ' De vrouw antwoordde: 'Oké, maar ik heb een raar gevoel over die jongen met dat blauwe shirt, rode Nikes en die groene halsdoek. '

Vince (die 1 meter 92 lang is) antwoordde: 'Schat, het zijn jochies van tien die half zo groot en zo zwaar zijn als ik. Kom nou toch. ' Toen ze uit de auto stapten, zei Vince: 'Kijk, ze gaan al weg. Ze gaan waarschijnlijk naar bed. ' Maar de jongens liepen langs de auto, draaiden zich om en de jongen met de groene halsdoek trok een pistool en richtte dat op Vince's hoofd. Ze dwongen hem zijn sleutels af te geven en reden in de auto weg.

Gelukkig heeft het verhaal een happy end. Alle zes de jongens werden gepakt omdat mijn studente een zeer nauwkeurig signalement van hen kon geven. Toen de officier van justitie vroeg hoe ze dat had kunnen doen, zei ze: 'ik wist dat ze iets van plan waren, maar ik werd er ervan weerhouden naar mezelf te luisteren. ' Mijn studente vertelde me later: ik zal die waarschuwende stem nooit meer negeren. '

 

Anderen helpen gevaar te vermijden

Als we goed afgestemd zijn op onze intuïtie, dan zijn de waarschuwingen die we ontvangen niet alleen voor onszelf maar ook voor onze dierbaren bestemd. Enkele jaren geleden, nog voor mijn vader overleed, waren mijn ouders van plan me op de nationale feestdag een bezoek te brengen. Het was voor hen vijf uur rijden en voordat ze vertrokken belde ma me op om te vragen of ik iets nodig had. Zonder na te denken zei ik: 'Zeg tegen pa dat hij op de rechterrijstrook blijft. '

Op die dag was het vreselijk druk op de weg door alle vakantieverkeer. Mijn vader reed, en mijn moeder bleef maar tegen hem zeggen: 'Blijf rechts rijden; blijf op de rechterbaan. ' Gelukkig hield mijn vader zich aan dat advies, want toen ze enkele uren onderweg waren, viel hij achter het stuur in slaap. De auto reed naar rechts de berm in, en op dat moment werd mijn vader wakker. Als de auto op de linkerrijstrook had gereden, zou die tegen een andere auto zijn gebotst en was er een ongeluk gebeurd. Ik was mijn moeder erg dankbaar dat ze de intuïtieve waarschuwing van haar dochter niet in de wind geslagen had!

De geesten geven me voortdurend waarschuwingen voor mijn cliënten. Natuurlijk duurt het vaak een poosje voor die waarschuwingen echt effect hebben. Mijn cliënt George zei tegen me: 'Soms noemde je tijdens een reading een naam en zei dan: 'Pas op voor deze persoon. ' Dat was dan geen naam die ik kende, maar ik schreef die wel op. Als ik dan enkele maanden later mijn aantekeningen doorlas, bleek er inderdaad vaak iemand met die naam mijn leven binnengekomen te zijn. Af en toe dacht ik: 'Wacht even, dat kan niet degene zijn voor wie ze me waarschuwde. Wanda deugt beslist. Het moet een ander zijn. ' Maar als ik dan zaken deed met Wanda, bleek het precies zo te gaan als jij voorspeld had. Als ik je advies over sommige anderen had opgevolgd, zou ik honderdduizenden dollars hebben bespaard. '

Mijn vriend Mark zweert dat ik hem geholpen heb een inbraak te voorkomen. 'Char waarschuwde me dat ik mijn huis door een beveiligingsdienst moest laten bewaken omdat iemand bij een inbraak iets zou stelen, ' zegt hij. 'Het geval wilde dat een vriend me die dag opbelde. Omdat hij wat geld kon gebruiken en ik de stad uit ging, vroeg ik hem een dag of twee op het huis te passen. Hij trok in het huis en gelijk de dag erop al probeerde iemand in te breken. Omdat die vriend in huis was, werd de inbraak voorkomen, en dat allemaal dankzij Chars waarschuwing. '

Een van mijn studenten kreeg eens een 'treffer' toen ze aan de telefoon zat.

Ik zat met een vriendin van me te praten die op reis zou gaan. Ik kreeg steeds maar een auto door. Daarom vroeg ik haar uiteindelijk: "Is er een probleem met de voorkant van je auto?" Haar man kwam aan de lijn, en tegen hem zei ik: "Dit klinkt raar, maar je moet de auto laten controleren. Het linkervoorwiel zal eraf vliegen en dan volgt er een groot ongeluk als je vrouw achter het stuur zit. "

De man bleef even stil en zei: "Je hebt zojuist het werk beschreven dat we aan de auto van mijn vrouw hebben uitgevoerd. Als ze erin reed, leek de auto te trillen; daarom was ze ermee naar de garage gegaan. Aan de linkervoorkant was de ophanging kapot waardoor het wiel er bijna afgevlogen was. Als ze er nog twee kilometer mee gereden had, zou dat haar einde betekend hebben. " '

 

Allerlei soorten waarschuwingen

Zoals ik in hoofdstuk 15 al zei, kan paranormale informatie op vele manieren binnenkomen, en dat geldt ook voor waarschuwingen. Chantale, een cliënte van me, hoorde een stem vanuit het niets. Op dat moment was Chantale's dochter Virginia een jaar oud. Op een dag lag Chantale op de bank te soezen terwijl haar dochter in de kamer ernaast speelde. Opeens hoorde Chantale een mannenstem zeggen: 'Nee Virginia, raak dat niet aan!' Ze sprong op omdat ze dacht dat haar man vroeg thuisgekomen was (het was pas halverwege de middag). Maar toen ze naar haar dochter ging kijken, zag ze dat ze op de slaapkamervloer met een vlijmscherpe schaar zat te spelen. Haar man was nergens te zien en zijn auto stond ook niet op de inrit, zodat die stem niet van hem had kunnen zijn. Chantale zei tegen me: 'We wonen in het huis waar mijn man opgegroeid is; allebei zijn ouders zijn overleden. Ik geloof dat het de stem van mijn schoonvader was die ik gehoord had en die me waarschuwde dat mijn dochter zichzelf in gevaar bracht. '

Van alle mensen die ik ken lijkt Larry de absolute ster in het voorspellen van rampen. Hij gaat er zeker niet prat op en gelukkig komt het ook niet al te vaak voor. Maar als het gebeurt, zijn zijn waarschuwingen zeer indrukwekkend. De nacht voordat Richard Nixon overleed, droomde hij daar bijvoorbeeld zeer gedetailleerd over. ik zag hem op een veranda zitten waar hij getroffen werd en door zijn knieën zakte, ' herinnert Larry zich. 'In de droom probeerde ik hem te helpen. We probeerden hem weer rechtop in een stoel te krijgen en ik was bezig eerste hulp te verlenen toen de ambulance arriveerde, enzovoort. Het was zo'n indrukwekkende droom dat ik de volgende ochtend aan mijn vrouw vroeg: 'is Richard Nixon dood of ziek?" Waarop ze zei: "Niet dat ik weet. "

Ik bleef de hele dag naar CNN kijken, maar pas om negen uur die avond kwam het bericht. Als ik lees hoe hij gestorven is, wordt daarin exact bevestigd wat ik gezien had. Nixon zat op de veranda van zijn huis in New Jersey en had om zijn verzorgster gevraagd toen hij een beroerte kreeg. Hij was op zijn knieën gevallen, waarna zij hem hielp met opstaan en de ambulance belde. '

Larry voorspelde ook de dood van prinses Diana. 'Ik weet niet waar het vandaan kwam, ' geeft Larry toe. 'De dinsdag voor haar tragische ongeval zat ik een stapel documenten in mijn kantoor door te kijken toen ik een boulevardblad met foto's van Diana en Dodi el-Fayed op de voorpagina tegenkwam. Toen ik de foto's bekeek, kon ik die krant niet meer loslaten. Terwijl ik die in mijn hand hield, dacht ik: 'Deze vrouw zal binnenkort overlijden. Het zal een dramatische, snelle, gewelddadige dood zijn, en de reacties in de hele wereld zullen overweldigend zijn. ' Ik dacht dat het een helikopterongeluk zou zijn; dat bleek dus niet te kloppen. Maar ik zag dat het geen verdrinking, geen ski-ongeluk en geen ziekte zou worden. Ik zag dat ze een gewelddadige dood bij een of andere botsing zou sterven.

Ik vergat het voorval geheel en hoorde niets over haar tot mijn schoonzus ons met het nieuws belde. Toen mijn vrouw me vertelde: "Er is iets met Diana gebeurd, " was mijn eerste gedachte: "O, ze gaat zeker met die vriend van haar trouwen. " Toen herinnerde ik me mijn voorgevoel. Ik keek mijn vrouw aan en zei: "Weet je nog wat ik je enkele dagen geleden vertelde?" Hoewel ik niet wilde geloven dat ik dergelijke dingen kon voorspellen, kwam het op dat moment allemaal weer terug. '

Voordat we het onderwerp waarschuwingen laten rusten, wil ik nog een wat vrolijker noot toevoegen. Soms kan het feit dat we geen angst of een ander waarschuwingssignaal voelen een bevestiging zijn van wat het universum ons wil laten doen, ook al is dat niet noodzakelijkerwijs logisch. Mijn vriendin Annie zweert dat zij de ideale partner bij een vliegreis is, omdat ze zeker niet bij een vliegtuigongeluk om het leven zal komen. Een andere vriendin werd ertoe overgehaald met een groepje mensen een tandem-parachutesprong te maken, ook al had ze enorme hoogtevrees en had ze nog nooit in een klein vliegtuigje gezeten. Ze deed mee aan alle oefeningen en schreef zich in voor de sprong (met de allerlaatste ploeg). Ze bad dat het te laat zou worden om nog te springen. Uiteindelijk was het haar beurt een pak aan te trekken en in het vliegtuig te stappen. 'Ik had op het laatste moment kunnen weigeren, maar toen ik eenmaal in dat pak stapte, was ik opeens niet bang meer, ' zei ze. 'Als ik zelfs maar de geringste angst en twijfel had gehad, dan had ik dat pak weer uitgetrokken en had heel beslist geweigerd, maar dat deed ik niet. Tijdens het opstijgen met het vliegtuig stond ik versteld over mijn eigen kalmte. Toen ik aan de beurt was, stapte ik met de sprongleider op de vleugel en gilde het tijdens de hele sprong uit van genot. '

Martha Gresham had een soortgelijke ervaring waarbij haar absolute doodsangst in absolute kalmte veranderde. Ze was altijd doodsbang geweest om te vliegen, maar enkele jaren geleden moest ze vanwege familieomstandigheden opeens een vliegreis maken. Toen ze uit het raampje van het vliegtuig keek, zag ze haar geleidegeest naast de vleugel op zijn paard in de lucht rijden. Op dat moment was haar angst voorgoed verdwenen. Nu vliegt ze zonder problemen in kleine toestellen door buien of nevel. Ze zegt dat ze weet dat ze door haar geleidegeesten beschermd wordt als ze vliegt.

 

Waarschuwingen die we moeten negeren

Het interessante aan al deze waarschuwingen is, dat we die soms juist niet moeten opvolgen. Soms moeten we een bepaalde gebeurtenis gewoon meemaken omdat het een belangrijke levensles is, hoe pijnlijk die ook kan zijn. Het is net alsof je je vinger op een hete kachel legt als kind; je hebt dan een belangrijke les geleerd door de pijn. Ik geloof dat velen van ons intuïtief voor bepaalde relaties gewaarschuwd worden, maar in die interacties zit dan iets, een karmische band wellicht - die ons ertoe brengt onze instincten te negeren en toch door te zetten.

Onthoud dat het enkele feit dat je een waarschuwing krijgt niet betekent dat je die direct op moet volgen. Het kan een advies zijn over je leven in de toekomst zodat je beter met het eindresultaat om kunt gaan. Mogelijk heb je een voorgevoel over een bepaalde zakelijke deal, maar zet je die toch door, waarna je opgelicht blijkt. Maar als je door die deal geleerd hebt hoe je mensen en zakelijke offertes beter kunt taxeren, dan kan die ervaring om een waarschuwing in de wind te slaan en vervolgens bedrogen te worden, je toch van pas komen als je later met grotere, lucratievere overeenkomsten te maken krijgt.

Op de dag van mijn huwelijk werd ik gewaarschuwd dat mijn huwelijk geen succes zou worden. Ik negeerde de waarschuwing, maar jaren later nog hielp de herinnering aan die waarschuwing me met het verwerken van mijn scheiding. Zo leerde ik de belangrijke les dat ik beter naar mijn intuïtieve gevoelens over mijzelf en anderen moest luisteren. Zo bleek ook hoe sterk ik kon zijn als ik op elk aspect van mijn hogere zelf vertrouwde: op mijn intuïtie, ratio en gezonde verstand. Vanwege die ervaring heb ik het gevoel dat ik erop voorbereid ben om tal van situaties in het leven het hoofd te bieden.

Wees dus alert op die plotselinge prikkel in je nek die je erop alert maakt dat er iets niet helemaal in orde is. Let goed op je eerste instinctieve reactie op iemand die je ontmoet. Er is een reden voor het belang van eerste indrukken: die zijn namelijk vaak juist. Als je angst voelt opkomen, ga dan na of de angst zonder goede reden opkwam. Zo ja, dan is het gewoonlijk je intuïtie die je voor mogelijk gevaar waarschuwt. Het gaat in elk geval hierom: Besteed er aandacht aan. Het is helemaal aan jou om je ervan bewust te zijn. En hoe meer aandacht we eraan besteden, des te meer zal het universum aan het licht brengen, omdat we in harmonie verkeren met onze eigen instincten.

 

19

Je intuïtie gebruiken in intieme relaties

Als je een geliefde in de ogen kijkt, dan ondervind je een diep gevoel van verbondenheid. )e merkt dat je eikaars zinnen afmaakt. Het lijkt bijna alsof je de gedachten van de ander kunt lezen en hij of zij de jouwe. Of misschien ben je pas moeder geworden en ligt de baby die je altijd al zo graag wilde rustig in de kamer naast je te slapen, en voel je je net zo met dat kind verbonden als toen het nog in de baarmoeder zat. Of misschien ontmoet je iemand voor het eerst en is er direct een band tussen jullie. Het lijkt alsof je die ander al je hele leven of vele levens lang gekend hebt. Er zit geen logica in, maar je kunt het gevoel dat niet alleen vertrouwdheid, maar zelfs intimiteit met deze vreemde omvat niet ontkennen.

Bijna alle relaties strekken zich uit over de grenzen van de logica, rede en gedeelde ervaringen en betreden het territorium van de intuïtie. Dat onverklaarde gevoel van verbondenheid is een universeel kenmerk van onze intiemste vriendschappen, romances en familiebanden. Intuïtie blijkt vooral in relaties erg nuttig: we kunnen conflicten voelen aankomen en voorkomen, degenen die we liefhebben op zoveel mogelijk manieren aanraken en onszelf en onze dierbaren helpen om een vollediger mens te worden terwijl we ons tezamen ontwikkelen.

Vreemd genoeg kan onze intuïtie binnen intieme relaties zowel opbloeien als geblokkeerd raken. We voelen ons waarschijnlijk intuïtief meer verbonden met degenen van wie we houden, maar toch kunnen bepaalde aspecten van onze intuïtie door die emotionele band geblokkeerd worden, vooral als het erop aankomt om bijvoorbeeld in de context van een reading op hen afgestemd te raken. Een vriendin van mij zegt: 'Als je te dicht bij iets of iemand staat, raak je er blind voor hoe je de zaken eigenlijk graag zou willen hebben. ' Door je intieme kennis van iemand, gecombineerd met je eigen gevoelens over die ander, kunnen bepaalde intuïtieve contacten vertroebeld raken.

Maar meestal worden relaties alleen maar intenser door intuïtie. Laatst zei een man tegen me: 'Als ik de kamer binnenkom, dan zegt mijn vrouw soms tegen me: "Wat is er met je? Er zit je iets dwars. " En soms legt ze de telefoon neer nadat ze met iemand heeft zitten praten, dan kom ik binnen en vraagt ze: "Heb je een slecht gevoel over deze persoon?" Ze weet zonder dat ik het zeg of er iets aan de hand is, en dat heb ik ook bij haar. '

Een vriendin van mij beschreef eens hoe ze iets opving waardoor ze zich zorgen ging maken over haar dochter. 'Toen mijn dochter twaalf was, kwam ze de kamer binnen en zei: "Mama, alle kinderen gaan vrijdag bij Sandy logeren, en ik ben ook uitgenodigd. " Zodra ik dat hoorde, wist ik dat ze eigenlijk niet wilde. Dus zei ik tegen haar. "Als je het niet erg vindt, heb ik liever niet dat je daarheen gaat. Die mensen lijken me niet zo geschikt. " Ze zei: "Goed, ik zeg het wel tegen ze. " Ze was helemaal niet kwaad. Als je je kinderen echt goed kent, weet je wat ze denken zonder dat er iets gezegd wordt. '

Onbetekenende voorvallen? Natuurlijk. Hebben ze er echt iets mee te maken dat iemand zijn dierbaren zo goed kent dat die hun stemmingen en gevoelens kan duiden? Misschien. Maar wat is het vermogen om iemands gevoelens te 'duiden', of zelfs een band aan te gaan op een intiemer niveau, meer dan het vermogen om dingen te onderscheiden door niet slechts onze vijf gewone zintuigen te gebruiken? En dat is waar het bij intuïtie om draait.

 

Iemand vinden om lief te hebben

Lang geleden werden alle huwelijken door de families van het bruidspaar gearrangeerd. (In bepaalde culturen is het nog altijd traditie dat de bruid en de bruidegom elkaar pas bij de bruiloft voor het eerst zien. ) Later werden onze romantische partners bijna altijd mensen clie we uit de gemeenschap kenden of anders waren ze wel kennissen van iemand die we kenden. Maar in onze moderne wereld geldt dat niet langer. We ontmoeten voortdurend mogelijke partners via anonieme bronnen zoals het internet, het werk, contactadvertenties enzovoort. Ik geloof dat het voor ons geluk en onze veiligheid belangrijker dan ooit is dat we mensen aan de hand van ons hogere zelf beoordelen. Of we nu online zitten te chatten, iemand op het werk vragen mee uit te gaan of door een vriend worden gekoppeld: als we verstandig zijn gebruiken we onze intuïtieve antenne om er enig idee over te krijgen of de ander de ware voor ons is.

Natuurlijk hebben we soms geluk. Soms lijkt het wel alsof het universum een grote neonreclame uithangt met daarop het woord 'Deze', waarbij een pijl naar een bepaalde man of vrouw wijst. Toen Robin Nemeth haar toekomstige echtgenoot ontmoette, ging het ook zo. Op een avond ging ze met een vriendin naar een karateschool in de buurt waar Robin woonde. Darrell, de eigenaar van de school, vroeg Robin waarom ze karate wilde leren, ik moet afslanken, ' zei ze.

'Dat is de verkeerde reden, ' antwoordde hij. 'Wat voor werk doe je?' ik ben chiropractor, ' zei ze. 'Ik geloof niet in chiropraxie, ' zei hij.

Wat een etter, dacht Robin. Maar in de loop van de avond zag ze dat hij liep alsof zijn voet pijn deed. Na de les zei ze tegen Darrell: 'Als je iets aan je voet wilt laten doen, moet je bij mij komen. '

‘Ik heb je toch gezegd dat ik niet in chiropraxie geloof, ' zei hij. En daarbij bleef het.

Twee weken later zat Darrell bij Robin in de wachtkamer het intake-formulier in te vullen. Ze hadden een sessie (waarbij hij nog altijd erg kritisch was) en spraken af dat hij de volgende dag terug zou komen. Maar die avond werd Robins vader met geweld overvallen en ging ze naar het ziekenhuis om bij hem te zijn. Om een of andere reden belde Robin de verpleegster in haar praktijk en vroeg haar contact op te nemen met Darrell om ervoor te zorgen dat hij wist waarom ze de afspraak niet na kon komen. Hij stuurde haar op zijn beurt een kaartje met als ondertekening: 'Liefs, D. Schulze'. 'Niet bepaald superromantisch, ' herinnert ze zich.

Op de dag dat Robins vader uit het ziekenhuis kwam, belde ze haar vriendin en zei: 'Ik heb het gevoel dat ik beslist naar karate moet. ' Na afloop liep ze Darrells kantoor binnen en zei: 'Wil je met ons mee uit eten?'

'Ik maak geen afspraakjes met leerlingen, ' zei hij.

'Ik ook niet met patiënten, ' antwoordde Robin, 'Maar misschien wil je toch meekomen?'

Hij ging akkoord, en zo begon het. Robin herinnert zich: 'Je weet hoe de wereld opeens blijft stilstaan in films? Voor mij bleef de wereld stilstaan toen we in dat restaurant zaten. Toen Darrell me naar huis reed, parkeerde hij de auto bij mijn huis, draaide zich naar me toe en zei: "Ik weet dat dit belachelijk klinkt, maar wil je met me trouwen?" Ik zei: "Zal ik je eens wat zeggen? Ja! Maar ik moet eerst weten of je ook kinderen wilt. " "Tot op dit moment niet, " zei hij tegen me. "Als het een meisje is, wil je haar dan Brittany noemen?" zei ik. En dat was het dan.

Over instinct gesproken... Hij kon niet met een leerling trouwen en ik niet met een patiënt, maar toch deden we het. We trouwden twee maanden later en zijn nu elf jaar bij elkaar. We hebben twee prachtige dochters (de oudste heet Brittany) en hebben echt een geweldig huwelijk. We hadden beiden het gevoel dat dit huwelijk voorbestemd was. '

'Voorbestemd', dat betekende dus dat de aantrekkingskracht tussen Robin en Darrell zo sterk was dat het niet van belang was of ze elkaar nu lang of kort kenden. Of ze nu wel of niet een afspraakje behoorden te maken of zelfs al een ander hadden (Robin had op dat moment een vriend). Hun intuïtie omtrent hun liefde voor elkaar was zo sterk dat alle traditionele hinderpalen daarvoor moesten wijken.

Ik geloof dat we altijd door het universum over onze relaties getipt worden. Je zit er bijvoorbeeld over te denken om met iemand een relatie aan te knopen, en dan zit je een paar dagen later opeens met een vriend of zelfs een onbekende over diegene te praten. Of je nodigt iemand thuis uit en zodra diegene je huis binnentreedt, begint de hond te blaffen en ontbloot hij zijn tanden. Informatie uit het universum kan op vele manieren binnenkomen. Het kan je hond zijn die tegen je afspraakje begint te blaffen of diverse mensen die tegen je zeggen: 'Je zou die vrouw eens moeten ontmoeten!' En dan blijkt het steeds weer dezelfde vrouw te zijn. Of je eigen intuïtieve gevoel zegt 'Ja!' of 'Oppassen!'

Soms is de informatie die we over een relatie krijgen natuurlijk heel specifiek. In de zomer van 1975 belde ik mijn pas gescheiden zus Elaine op en zei: ik wil dat je de datum 3 februari in je agenda omcirkelt. Je bent op die datum weer getrouwd. Ik zie een man met donker krullend haar en drie zonen en ik geloof dat hij de juiste voor je is. ' 'Je bent gek, ' zei ze tegen me. 'Ik moet mijn leven eerst weer op orde krijgen. Ik heb nu geen behoefte aan een nieuwe relatie en ben zeker niet van plan in februari alweer getrouwd te zijn. Dat is nog maar zes maanden. ' Ik zei: 'Ik zeg je niet dat het moet gebeuren. We hebben allemaal een vrije wil. Maar als het moet gebeuren, dan is het goed. '

Natuurlijk vergat ik het telefoontje direct. (Ik herinner me de details van mijn voorspellingen niet, zelfs niet als het om mijn eigen familie gaat!) Maar die herfst ontmoette Elaine David, de man met het donkere krullende haar en drie zonen. (Over voorbestemd gesproken: David was de neef van een vriend van een van Elaine's vriendinnen, die de ontmoeting had gearrangeerd. Niet bepaald een directe band!) In december waren ze beiden tot het besef gekomen dat dit een speciale relatie was en spraken ze erover te gaan trouwen, misschien in de zomer van het jaar daarop. Maar het universum had andere plannen. In januari brak een van Davids zonen beide benen bij een ski-ongeluk, zodat het gezin een geplande vakantie naar Californië moest afzeggen. David belde Elaine op en zei: 'Weet je, het is eigenlijk stom om te wachten met trouwen. Waarom doen we het niet meteen?'

'Vraag me niet wat er in me gevaren was waardoor ik zei: "Je hebt gelijk!" herinnert Elaine zich. 'We keken op de kalender voor een mogelijke datum en toen zag ik 3 februari met een grote rode cirkel eromheen. Naar adem snakkend riep ik uit: "O, mijn god!" Ik was Chars voorspelling helemaal vergeten. Ik belde haar op en begon in de hoorn te gillen: "Jij hebt dit voorspeld! Jij hebt voorspeld dat ik op 3 februari getrouwd zou zijn en David en ik gaan op 1 februari trouwen! Hij is de man met het donkere krullende haar. " '

Ik prijs me gelukkig te kunnen zeggen dat David en Elaine 24 jaar later nog steeds gelukkig getrouwd zijn. 'Als ik een tekening van de perfecte echtgenoot zou maken en een lijst van zijn eigenschappen ernaast zou opschrijven en dan zei: "Zoek deze man voor me", dan zou David het zijn, ' zei Elaine. 'Ik ben ontzettend blij dat hij in mijn leven is gekomen. En ik ben ontzettend blij dat mijn zus me tevoren al over hem verteld heeft!'

Als je de tijd neemt om intuïtief af te stemmen, dan zul je veel meer zekerheid hebben over het vinden van de juiste partner, of dat nu logisch lijkt te zijn of niet. Martha Gresham bijvoorbeeld weet heel zeker dat haar intuïtie zegt dat ze nog eens zal trouwen, ook al is ze 71 jaar.

 

Veel levens, veel relaties, in vele vormen

Vaak komen mensen met een brandende vraag naar me toe voor een reading: 'Zal ik mijn zielsverwant ooit vinden?' Nu geloof ik dat we meer dan een zielsverwant hebben omdat ik denk dat een zielsverwant niets anders is dan iemand die onze ziel helpt te groeien. Je grootste vijand kan je zielsverwant zijn omdat jullie beiden zaken op het karmische vlak moeten afhandelen, en tot die kwesties geregeld zijn, zullen jullie elkaar in elk leven steeds weer tegenkomen.

Wat de zielsverwanten betreft zoals de meeste mensen die zien -een eeuwige verbondenheid tussen twee zielen, heb ik zeker mensen gekend die hun zielsverwanten gevonden hebben en er soms zelfs mee getrouwd zijn. Maar ik geloof dat onze zielsverwanten soms als onze kinderen worden geboren. Soms blijken onze beste vrienden het te zijn, soms is het een van onze ouders of een vertrouwde adviseur. Wat de les ook is die we in dit leven moeten leren, ons zielsverwant zal daarbij opduiken.

Een jonge moeder die ik ooit kende deed op een keer de deur open toen er geklopt werd en zag een jongetje van een jaar of vier staan. Hij zei: 'Mama vertelde me dat hier een jongetje woont. Mag ik binnen komen om te spelen?' De moeder was verbijsterd. Ze had inderdaad een zoontje van twee, maar ze had het jongetje nog nooit eerder voor haar voordeur gezien. Ze vroeg zijn naam en of hij zijn telefoonnummer wist, waarop ze zijn moeder belde. Het bleek dat het kind vlakbij woonde, maar de twee gezinnen hadden nog nooit contact met elkaar gehad. 'Het was vreemd, ' zei mijn vriendin, 'maar zodra ik dat jongetje zag, wist ik dat hij een heel speciaal vriendje van mijn zoon zou worden. Ze begonnen direct met elkaar te spelen en zijn nu al bijna dertig jaar bevriend. Ze waren getuige bij eikaars huwelijk. Ik geloof werkelijk dat er vanaf het begin een speciale band was. '

Zou een dergelijke vriendschap het begin van een zielsverwantenband kunnen zijn? Waarom niet? Ik geloof dat we vele levens op deze aarde doormaken, in vele lichamen van beiderlei kunne. Niets kan ons ervan weerhouden om als man geboren te worden terwijl onze zielsverwant ook als man geboren wordt. Ik vraag me vaak zelfs af of mensen tot anderen van hetzelfde geslacht worden aangetrokken omdat ze een karmische band uit vorige levens met deze persoon voelen. Er bestaat een aantrekkingskracht van zielen die uitgaat boven het geslacht dat we toevallig op dat moment innemen.

Het is mogelijk dat we de mannelijke of vrouwelijke energie behouden die we in een vorig leven hadden en in ons nieuwe lichaam meenemen. De laatste keer is iemand misschien vrouw geweest, en ook al wordt de geest ditmaal in een mannelijk lichaam geboren, toch bezit die nog de vrouwelijke seksuele energie en verlangens waardoor die zich tot mannen voelt aangetrokken. Seksuele energie is een enorme drijvende kracht in de menselijke geest. Veel van onze daden worden erdoor bepaald; kijk maar eens naar president Bill Clinton. En uit die energie putten we meer dan we weten. Het zou me niet verrassen als we het residu van de seksuele voorkeur van het ene leven in het andere met ons meedroegen.

Soms zal een zielsverwant opduiken, maar zal de relatie toch geblokkeerd blijven, en wel door angst. Een van mijn studentes zweert dat ze de man die haar zielsverwant is kent, maar hij is ongeveer twintig jaar jonger dan zij. 'Dat geeft niet, ' zegt mijn studente. 'We zijn op zoveel niveaus met elkaar verbonden dat het niet erg is dat we ditmaal geen geliefden zijn. We zijn in andere levens geliefden geweest en ik geloof dat we dat ooit weer zullen worden. '

Denk nu niet dat alle relaties voorbestemd zijn. Vergeet niet dat we in een universum leven waar zowel de vrije wil als het lot werkzaam zijn. Ja, soms is een bepaalde relatie voor ons voorbestemd. Ja, soms kan die relatie grenzen en beperkingen overschrijden. Maar iets kan voorbestemd zijn om te gebeuren en dan kunnen de beslissingen die we nemen de loop van de toekomst toch veranderen. Als twee mensen zielsverwanten waren en ze voorbestemd waren het leven met elkaar te delen, maar een van hen zou bang worden of met een ander trouwen voordat ze elkaar ontmoetten of bij het oversteken door een vrachtwagen overreden worden, hoe weten we dan welk lot werkelijk hun bestemming was? We weten niet of iets voorbestemd is of niet. Het enige wat we kunnen doen, is onze intuïtie zo goed mogelijk op het universum afgestemd houden.

We moeten echter voorzichtig zijn als we onze intuïtie gebruiken om te bepalen of we een relatie al dan niet zullen aangaan. Als we ons tot iemand aangetrokken voelen en er niet achter kunnen komen waarom dat zo is, dan betekent dat nog niet dat het universum diegene voor ons heeft uitgekozen. We worden wellicht aangetrokken door een vertrouwde energie die helemaal niet goed voor ons is; veel relaties waarin mishandelingen plaatsvinden, vallen bijvoorbeeld in deze categorie. Stel dat iemand in zijn jeugd door een van zijn ouders mishandeld wordt, nooit enige waardering krijgt en misschien zelfs geslagen wordt. Het kind blijft dan op zoek gaan naar waardering, maar tegelijkertijd kan het zich aangetrokken voelen tot de energie die het van zijn ouders ontving, ook al was die negatief. We zullen vaak steeds weer dezelfde fouten maken tot we het verleden hebben leren begrijpen en daardoor meer van onszelf leren houden.

In elk leven leren we verschillende lessen en soms zijn die lessen op onze seksuele energie gericht. Het is ook mogelijk dat onze les ditmaal is dat we niet moeten toegeven aan de aantrekkingskracht van een ander. Voor diegenen die zo ongelukkig zijn zich tot kinderen aangetrokken te voelen of die anderen misbruiken, geloof ik dat hun les is dat ze hetzij hulp moeten zoeken en het verlangen moeten uitbannen, hetzij weerstand moeten bieden aan de verleiding van een relatie die een ander schade toebrengt. We hebben allemaal een vrije wil. Je kunt ervoor kiezen niet aan relaties te beginnen die destructief zijn. Als je het gevoel hebt dat een relatie niet deugt of de ander zal kwetsen, dan moet je er niet aan beginnen, omdat relaties ons bij onze groei moeten helpen. Dat is de enige reden dat het universum ons relaties laat aangaan: om elkaar te helpen om meer in contact met ons hogere zelf te komen.

 

Groeien door onze relaties

Optimale relaties zijn de beste manier om in deze wereld te leren en te groeien, en onze dierbaren zijn onze beste leraren. Een van mijn cliënten adopteerde kort na het overlijden van haar eigen dochter een dochter. Ik zei tegen deze vrouw: 'Je geadopteerde dochter is geestelijk met jou, je man en je zoon verbonden. Je bent in andere levens bij haar geweest en ditmaal heeft ze jou uitgekozen. ' 'Ik weet precies wat je bedoelde, ' zei mijn cliënte later tegen me. 'In De bergen van Tibet, een kinderboek over dood en reïncarnatie, wordt er veel over gesproken dat kinderen hun ouders uitkiezen, en dat dat al helemaal voor geadopteerde kinderen geldt. Mijn geadopteerde dochter is nog maar acht, maar ze heeft me al heel wat lessen geleerd. '

Niet lang voordat ik een reading voor een journalist gaf, had hij zijn intuïtie gevolgd en contact opgenomen met zijn oudere halfbroer. 'Mijn vader had twee zoons en een dochter, scheidde van zijn eerste vrouw en trouwde met mijn moeder, ' zei hij. 'Toen ik opgroeide, was ik erg close met mijn oudste halfbroer, maar in de loop der jaren waren we elkaar uit het oog verloren. Opeens schreef ik hem zomaar een brief, zonder dat ik een reden kon bedenken. Ik heb vast en zeker een gevoelige snaar geraakt, want hij stuurde een handgeschreven brief van diverse kantjes terug. Mijn broer dicteert brieven altijd aan zijn secretaresse, dus het was zeker bijzonder dat hij die brief zelf schreef. Het was het begin van een volledig hernieuwde relatie. Ik ben met Kerstmis dat jaar met mijn gezin naar hem toe geweest en nu e-mailen we voortdurend met elkaar. '

Het is erg belangrijk om onze relaties te koesteren. Als je van iemand houdt, laat dat dan vandaag nog weten, want niemand weet wat er morgen gebeurt. Zorg ervoor dat je 100 procent van je liefde en affectie geeft. Zelfs als het allemaal niet meer loopt en je verder moet, heb je met een zuiver geweten al het mogelijke gegeven. En zolang de relatie duurt, of dat nu een paar dagen of verscheidene levens is, dan heb je er toch zoveel mogelijk uitgehaald omdat je alles wat je bent hebt gegeven.

Maar vreemd genoeg leren we het meest in onze relaties door onze emoties niet de overhand te laten krijgen over wie we zijn en wat we moeten worden. Veel te vaak laten mensen zich tot slechte relaties verleiden omdat ze enorm naar liefde en affectie hunkeren. Als iemand erg eenzaam is en heel graag verliefd wil worden, kan hij zijn intuïtie en zelfs zijn gezonde verstand door zijn hoop en verlangens laten overstemmen. In plaats van een partner te zoeken die echt geschikt is, laten ze zich door hun fantasieën in een slechte relatie lokken.

'Weet je wie me altijd vragen of ze hun zielsverwant ontmoet hebben?' vroeg een van mijn studentes me laatst. 'De mensen die een relatie hebben die niet bij hen past! Ze blijven maar vragen hoe dat komt en wat er aan de hand is, terwijl ze steeds maar exact hetzelfde met exact dezelfde partner blijven doen. Je zou toch denken dat ze er nu zo onderhand wel achter zouden zijn dat ze beter snel hun lesje kunnen leren zodat beiden weer verder kunnen. '

Vaak zal het universum je laten weten wanneer het tijd is een bepaalde relatie achter je laten. Een jonge vrouw die ik ken had al tien jaar, sinds ze op de middelbare school zat, een relatie met dezelfde man. Hij zat in een andere staat op school en ze hadden beiden geprobeerd erachter te komen wat de volgende stap in de relatie moest zijn. Zou ze bij hem gaan wonen? Zou hij weer teruggaan? Moesten ze zich verloven? Nu raakte de opa van de jonge vrouw gewond bij een ernstig ongeluk. Hij lag enkele maanden in het ziekenhuis voordat hij uiteindelijk overleed. De jonge vrouw had de taak op zich genomen vrijwel dagelijks naar het ziekenhuis te gaan en nam de verantwoordelijkheid voor de verzorging van haar grootvader op zich. 'Ik miste mijn vriend in die tijd echt, maar als hij dan kwam, maakten we altijd ruzie, ' herinnert ze zich. 'Op een dag ging ik met mijn ouders naar de kerk. Ik was erg somber over mijn grootvader en teleurgesteld in mijn vriend. Ik dacht: als hij er in slechte tijden niet is, wat heeft deze relatie dan voor zin? Opeens werd het me duidelijk: deze relatie is voorbij. Zodra ik dat dacht, leek er een enorme last van mijn schouders te vallen, en dat had ik beslist niet verwacht.

De volgende dag overleed mijn opa. Mijn vriend belde me en zei dat hij pas op de dag van de begrafenis kon komen. Maar op de eerste dag van de wake voor mijn grootvader, vroeg iedereen me waar mijn vriend was. (Op dat moment had ik niemand nog verteld dat ik wilde stoppen, zelfs hem niet. ) Een van de jonge chirurgen die mijn opa behandeld had, kwam naar de wake. Dat verraste ons allemaal, omdat artsen dat meestal niet doen bij hun patiënten. Hij ging naast me zitten en begon te praten. Om een lang verhaal kort te maken: we gingen enkele maanden met elkaar uit. Het was een belangrijke relatie voor me omdat ik behoefte had aan iemand die me van mijn vriend, die ik al zo lang kende, los kon weken. Ik geloof dat het universum me vertelde om de eerste relatie te beëindigen en omdat ik luisterde, bracht het die arts op het juiste moment op mijn pad. '

Soms moet je genoeg van iemand houden om die uit je leven te verwijderen. Er kan een moment komen dat je allebei ontzettend veel van elkaar houdt, maar toch beseft dat er iets moet veranderen. Misschien heeft je partner je bedrogen, drinkt of gokt hij of zij te veel. Misschien mishandelt hij je kinderen. Als je de relatie in de huidige vorm voortzet, zullen jij en anderen gekwetst worden. Om te blijven groeien, moet de relatie veranderen. Op dat moment komt de vrije wil om de hoek kijken. Als jullie allebei de waarheid onder ogen kunnen zien en ermee aan de slag kunnen, kan de relatie te redden zijn; zo niet, dan moet je de relatie uit liefde voor jezelf en je partner beëindigen.

Een vrouw die Annie heette kwam ooit voor een reading naar me toe omdat ze zich zorgen maakte over haar vriend. Hij was op dat moment op vakantie in Australië en had haar niet uitgenodigd mee te gaan, waarop zij om een reading had verzocht. Annie zei niets over haar vriend, maar ik ving direct op dat ze problemen met hem had. 'Hij is het land uit, ' zei ik tegen haar. 'Het spijt me, maar hij denkt helemaal niet aan je, ik krijg zelfs door dat hij met een ander is. ' Ik gaf haar de dringende raad in therapie te gaan en eraan te werken meer van zichzelf te leren houden.

In plaats van van streek te raken door dit nieuws, dat de meeste mensen toch als slecht zouden beschouwen, kalmeerde Annie er juist door omdat het bevestigde wat ze instinctief al wist. Maar toen de vriend twee weken later terugkeerde, was hij juist erg zorgzaam en liefdevol tegen haar, zodat ze de reading uit haar gedachten zette, totdat ze een hotelrekening voor 'de heer en mevrouw die-en-die' op de ladekast van haar vriend vond. Toen ze hem daarmee confronteerde, gaf hij toe dat hij in het vliegtuig naar Australië iemand ontmoet had en de hele vakantie met haar had doorgebracht.

Annie was verstandig. Ze maakte een eind aan de relatie met haar vriend en volgde een korte therapie om de problemen met haar eigenliefde op te lossen. Ze vertelde me dat ze zich veel zelfbewuster en rustiger voelt nu deze man uit haar leven is verdwenen. Ze is blij dat ze kon inzien dat deze relatie haar niets goeds bracht en dat ze ervoor koos er een einde aan te maken.

Je moet ervoor zorgen dat je altijd trouw blijft aan je eigen waarheid, je instincten over je eigen ziel en de behoeften daarvan. Laat je er door de behoeften van het moment niet van weerhouden een integer leven te leiden; dat betekent dat je in harmonie moet leven met wat het hoogste bewustzijnsniveau voor jou en ons allemaal wil. Als we weten dat we in harmonie met het universum zijn, dan zullen we de stappen kunnen zetten die noodzakelijk zijn om weer heel te worden, ook al betekent dat dat we anderen op dat moment pijn doen.

Als je intuïtie van zich doet spreken, moet je jezelf en je partner de waarheid vertellen, zelfs als je relatie daardoor op het spel komt te staan. Mogelijk kom je dan weer alleen in het leven te staan, maar als je intuïtie je vertelt: 'Ik verdien het niet om zo behandeld te worden', en je niet de moed hebt om daar iets aan te doen, dan zul je als mens nooit groeien. Als je geliefde genoeg om je geeft, dan zal die hopelijk boven zichzelf uitstijgen. Hij of zij zal de confrontatie als een gelegenheid beschouwen om eerlijk te zijn en met je mee te groeien. Maar ongeacht de uitkomst moet jij het risico nemen. Als de relatie eindigt, dan moet dat maar. Als het een relatie was die gebouwd was op oneerlijkheid en ongelijkheid, dan was dat voor geen van beiden positief. Vergeet niet dat het grootste geschenk dat we onszelf soms kunnen geven, is te leren goed voor onszelf te zijn, en dat is vaak een les die we het best leren als we alleen zijn.

 

Liefde over het graf heen

We kunnen tijdens onze levens geweldige relaties hebben, die ons helpen in aanraking met ons hogere zelf te komen terwijl ze ons gevoel van liefde en verbondenheid met het universum verdiepen. En die relaties verdwijnen niet met de dood. Een van de belangrijkste redenen dat mensen voor een reading naar mij toe komen, is om iets te horen van de dierbaren die overleden zijn. Ik zal je vertellen dat je dierbaren die band al even graag in stand willen houden als jij.

Liefde is de brug die ons met elkaar verbindt, hoe groot de afstand ook is, zelfs over de grenzen van de dood heen. En liefde is niet exclusief. Iemand die zijn partner verliest en dan hertrouwt is niet ontrouw aan de doden. (De doden beschouwen het althans zeker niet als ontrouw. ) Het leven is voor de levenden. Als je van iemand houdt, houd je van diegene om wie en wat hij of zij is. Je houdt van hun ziel, die uniek is. Als degene van wie je houdt overlijdt, kan de liefde zich voortzetten, maar dat betekent niet dat je geen liefde voor iemand anders kunt voelen.

Het belangrijkste is dat je je herinnert dat liefde ongeacht de omstandigheden bestaat. Shakespeare schreef het al in een van zijn beroemdste sonnetten: 'Liefde is geen liefde/als zij plots verandert/of met de vertrekkende vertrekt. ' Onze omstandigheden mogen weliswaar veranderen, maar liefde blijft. Het lichaam waarin liefde opduikt, kan van het ene in het andere leven veranderen, maar liefde blijft.

Een van mijn studenten verwoordde het prachtig: 'Het beste geschenk dat we hebben is elkaar. En hoe groter je levenscirkel is, des te meer mensen ken je en des te meer mensen zijn er wier levens jij raakt en die jou raken; dat zal je in de ware zin van het woord verrijken. Je zult rijk zijn in de liefde die je geeft en ontvangt. '

 

20

Een intuïtieve gezondheid-checkup

Bijna iedereen die ik ken heeft de volgende ervaring wel gehad: je staat op het punt om naar bed te gaan maar hebt het gevoel dat er iets lichamelijk niet helemaal in orde is. je hebt geen specifieke symptomen zoals een loopneus, hoofdpijn of spierpijn, alleen een gevoel dat je je niet helemaal lekker voelt. Je let er verder niet op en gaat naar bed, maar de volgende ochtend word je wakker met flinke koorts, buikpijn of hoofdpijn.

Als we er aandacht aan besteden, kunnen we zelfs op de geringste verschillen in onze gezondheid en ons welzijn afstemmen. En soms kunnen we al gewaarschuwd worden voordat de veranderingen werkelijk zichtbaar worden. Een goede vriend van me ging voor controle naar zijn dokter en vroeg of die vooral een moedervlek op zijn rug wilde bekijken. De dokter zei dat alles in orde was. Maar zes maanden later werd mijn vriend midden in de nacht wakker uit een droom. Hij had in de droom een wit hek gezien met daarop in rode letters het woord 'kanker' geschilderd. Hij ging direct naar de dokter en liet de moedervlek nogmaals bekijken. Ditmaal luidde de diagnose dat het een melanoom in stadium vier was, huidkanker dus. De man was in zijn droom gewaarschuwd. Nog eerder dan de dokter wist hij intuïtief wat hem mankeerde.

Een van mijn chiropractor-cliënten ziet dit voortdurend in haar praktijk. 'Patiënten kunnen je vrijwel altijd precies vertellen wat er met hen aan de hand is, ook al weten ze het niet op een bewust niveau, ' zegt ze tegen me. Daarom geloof ik dat de ziektegeschiedenis van de patiënt een van onze beste diagnosemiddelen is, en de belangrijkste diagnostische vaardigheid is luisteren. Ja, röntgenonderzoek of MRI's of CAT-scans zijn nog altijd noodzakelijk, maar je moet ook luisteren naar wat de patiënt je vertelt, omdat die vaak precies weet wat er aan de hand is.

De non-verbale signalen van een patiënt zijn even belangrijk als de verbale. Iedereen maakt immers wel eens mee dat hij met een vriend in de kamer zit en nog voordat de ander iets zegt al weet wat er aan de hand is. Als artsen moeten we onze mond kunnen houden en kunnen luisteren naar wat de patiënt ons zowel verbaal als non-verbaal meedeelt. '

In de loop der jaren ben ik er heel goed in geworden om gezondheidsproblemen van mijn dierbaren en cliënten waar te nemen. Mijn moeder heeft de laatste jaren veel problemen met haar gezondheid. Telkens als ze ziek werd, was ik daar tevoren voor gewaarschuwd. Vorig jaar vertelde iets me dat ik bij mijn moeder langs moest gaan. Toen ik daar aankwam, werd ze net naar het ziekenhuis gebracht. Toen ik in Los Angeles woonde, was ik steeds tijdig in Michigan als mijn moeder ziek werd. Ik geloof dat als we iemand werkelijk en onvoorwaardelijk liefhebben, dat een deur voor ons opent om op elk niveau met diegene verbonden te zijn, ook op het intuïtieve niveau.

Veel moeders hebben een dergelijke intuïtieve band met hun kinderen. Chris Blackman vertelde me ooit een verhaal over de keer dat haar zes weken oude dochtertje ziek was. Chris ging met haar naar de kinderarts, die antibiotica voorschreef. De volgende dag kreeg het meisje steeds hogere koorts. Chris belde de dokter en kreeg de assistente aan de telefoon die zei: 'Maakt u zich geen zorgen, de antibiotica werken pas na een etmaal echt goed. ' 'Nadat ik had opgehangen, zei ik tegen mezelf: "Dit zit niet goed, " zei Chris tegen me. ik belde terug en zei: "Ik wil de dokter spreken", maar de assistente weigerde. Ik zei: "Goed, dan komen we naar de praktijk en blijven daar zitten tot we de dokter kunnen spreken. "

Op dat moment werd de assistente werkelijk boos, maar ze verbond me toch met de dokter door. ' Chris beschreef de symptomen van haar dochter, waarop de dokter zei: 'Gaat u direct naar het ziekenhuis, ik zie u daar. ' Het bleek dat de dochter van Chris bacteriële meningitis had, en als ze niet snel naar het ziekenhuis was gebracht, was het meisje wellicht overleden, iets vertelde me dat ik niet naar de assistente moest luisteren. Je moet op je strepen staan en beslist de dokter te spreken vragen, ' zegt Chris. 'Op dat moment noemde ik het geen intuïtie; ik dacht dat het gewoon moederinstinct was. Nu weet ik dat dat hetzelfde is. '

Een van mijn studenten heeft een intuïtieve band met haar huidige vriend, wat ook inhoudt dat ze lichamelijke kwalen opvangt. 'Als Ned last heeft van zijn linkerschouder, dan krijg ik daar ook plotseling last van, ook al heb ik hem een poosje niet gezien of gesproken. Als ik hem dan twee weken later zie, dan zeg ik: "Jemig, wat heb ik een last van mijn schouder!" en dan vraagt hij: "Welke?" en als ik dan zeg "De linker", dan glimlacht hij alleen maar. '

 

Specifieke afwijkingen herkennen

Het beroemde medium Edgar Cayce kon in iemands lichaam doordringen en dan vertellen welke gezondheidsproblemen diegene had. Ik kan dat soms ook. Ik 'scan' het lichaam van de cliënt en dan krijg ik een gezondheidsprobleem door. Ik zie of voel de slechte bloedsomloop, diabetes, migraine of wat dan ook. En ook al zal ik nooit een medische diagnose stellen, ik vertel de cliënten wel wat ik doorkrijg over henzelf of hun dierbaren. Ik beveel hen aan naar een arts te gaan en zich te laten nakijken, voor het geval dat. Eerlijk gezegd heb ik het zelden bij het verkeerde eind. Mijn cliënte Cheryl Herbeck schreef me onlangs om me aan een reading van enkele jaren geleden te herinneren. 'Je vroeg me hoe het met de gezondheid van mijn vader stond. Je zei dat je me niet wilde verontrusten maar dat je het gevoel had dat er iets met zijn bloed niet goed was. Toen ik die avond thuiskwam, belde ik mijn vader op om te vertellen hoe fantastisch de reading was geweest. Toen ik hem vertelde dat je had gezegd dat er iets met zijn bloed aan de hand kon zijn, bekende hij dat hij iets voor me geheim had gehouden zodat ik me geen zorgen zou maken: hij had leukemie!'

Nadat Mike's moeder een bypass-operatie in haar been had ondergaan, leek alles goed te gaan, alleen heelde de incisie niet goed. Uiteindelijk werd het been gangreneus en bevalen de artsen onmiddellijke amputatie aan. Maar Mike weigerde overhaast te beslissen.

‘Ik belde Char om haar oordeel over de situatie te vragen voordat we iets zouden ondernemen. Ze zei dat ze mijn moeder het ziekenhuis zag verlaten met haar been intact, en stelde voor dat we een andere oplossing zouden zoeken. Misschien moesten we een andere dokter zoeken. Dat kostte me nogal wat tijd, maar uiteindelijk opereerde een andere dokter het been van mijn moeder tweemaal. De eerste operatie mislukte maar de tweede slaagde wel. Het gaat nu goed met zijn moeder. Ze loopt weer en ze heeft uiteraard haar been nog. '

Soms kunnen we heel specifieke dingen intuïtief oppikken; soms krijgen we alleen maar het gevoel dat alles al dan niet goed zit. Mijn studente Joanna krijgt er een kick van om 'instant-readings' voor mensen te doen. Er komt iemand bij haar die ergens naar vraagt, en dan zegt Joanna: 'Oké, zeg tegen hem dat hij zijn bloeddruk moet laten controleren. Verder moet hij op zijn diabetes letten, en ten derde moet hij goed letten op wat hij eet, want hij wordt weer veel te dik. ' En dat gaat dan allemaal over iemand die ze nog nooit gezien heeft! Aan de andere kant krijgt mijn vriendin 'Agnes' niet per se specifieke diagnostische informatie door, maar ze kan wel de uiteindelijke afloop zien. ik heb een vriendin die al heel lang fibromen had en uiteindelijk besloot ze weg te laten halen, ' zei Agnes tegen me. 'Deze vrouw maakte zich grote zorgen dat de artsen iets ergers zouden vinden, mogelijk kanker. Ze bleef me maar vragen: "Wat denk jij? Denk je dat het kwaadaardig is?" Intuïtief was ik ervan overtuigd dat alles goed zou aflopen. Ik wist dat de operatie zou slagen en vertelde dat aan haar. Er werd een fibroom van vijf kilo verwijderd, maar het was geen kanker en ze herstelde snel. '

 

Intuïtie en heling

Ik geloof dat de beste artsen en healers allemaal intuïtie, instinct of hoe je het ook noemen wilt, gebruiken als onderdeel van hun genezing-instrumentarium. Natuurlijk kan intuïtie nooit de plaats innemen van een goede, wetenschappelijk verantwoorde diagnose; dat zou helemaal verkeerd zijn. Maar zoals een mens veel meer is dan een reeks biochemische processen, zo zou een arts meer moeten zijn dan een machine die naar de symptomen kijkt en dan als vanzelf met een diagnose en een behandeling komt. Als dat genoeg was om iemand te genezen, zouden computers ook wel voor dokter kunnen spelen!

Ik heb hierover diverse gesprekken met artsen gehad, met name chiropractors, en ze zijn het met me eens dat er meer aan de hand is dan eenvoudigweg A + B = C: 'symptomen plus kennis geven diagnose. ' Een chiropractor herinnerde me eraan dat het niet alleen om symptomen gaat. De hele patiënt moet bij de genezing in aanmerking worden genomen. 'Als je een nieuwe patiënt ontmoet, moet je echt op je instincten vertrouwen, omdat er een groot verschil kan zijn tussen wat je volgens het boekje moet doen en wat er werkelijk noodzakelijk is, ' zei ze. 'Soms zijn mensen om lichamelijke redenen ziek, soms om psychische, en soms om spirituele redenen. Ik denk dat het bij het behandelingsproces hoort om op de patiënt te kunnen afstemmen en uit te zoeken waar die werkelijk behoefte aan heeft. Je moet ontdekken wat echt helpt om de patiënt weer beter te laten worden. '

Ze voegt eraan toe: 'Uiteraard leer je tijdens je studie alle technieken, maar als je je handen op iemands ruggengraat legt, dan moet je wel weten waar je heengaat. Ik heb hier wel stagiaires gehad die vroegen: "Hoe weet je dat het daar pijn doet?" En dan zeg ik tegen ze: "Dat zijn de bionische hulpjes die ik in mijn duimen heb laten implanteren. Die zijn echt geweldig. " Maar als je je handen op iemands ruggengraat legt, dan weet je waar je heen moet als je goed op de patiënt bent afgestemd. '

'Peggy' is een uitstekende massagetherapeut die precies dezelfde ervaring heeft als ze haar cliënten masseert. 'De helft van de tijd weten cliënten niet welke spier last geeft, dus daarom probeer ik intuïtief de plek te vinden waar de pijn zit, ' zegt ze. 'Je moet naar de patiënt luisteren én er daarnaast ook gevoel voor ontwikkelen. Hoe meer ervaring ik in massagetherapie krijg, des te beter ben ik op mijn cliënten afgestemd. '

Ik ben zo gelukkig een echt geweldige chiropractor in Michigan te hebben, dr. Jeffrey Fantich. Hij is een van de meest intuïtieve healers die ik ken, hoewel hij volstrekt zeker van zichzelf is. 'Ik weet dat er meer is, maar ik vind het niet prettig om het intuïtie te noemen, ' zei hij onlangs. 'Maar als ik met mensen praat die heel erg goed in het genezen van mensen zijn - en dan doel ik op het hele scala, van hartchirurgen tot masseurs - dan denk ik dat ze je allemaal zullen vertellen dat het niet alleen ervaring of training is; er komt nog meer bij kijken.

Als ik met patiënten werk, dan begin ik met het bekijken van een gebied dat niets met de klacht te maken lijkt te hebben. Maar ik word door iets gedreven om daar beter naar te kijken. Ik weet niet of dat uit mijn ervaring of instinct voortkomt, misschien uit beide.

Ik geloof sterk in training en ervaring. Ik ben arts en ik bevestig elke diagnose met alles wat ik weet: standaard orthopedische en neurologische onderzoeken, diagnostische beelden, alles wat bij een bepaalde klacht geïndiceerd is. Maar ik geloof ook dat sommige artsen zich van andere onderscheiden doordat ze op hun intuïtieve zijde afgestemd zijn en daardoor beter tot de kern kunnen doordringen. Uiteraard ben ik van mening dat het vanuit een medisch standpunt verkeerd zou zijn geheel op je intuïtie te vertrouwen. Maar vooral in moeilijker gevallen - als iets niet verloopt zoals je zou willen en je weet dat er meer aan de hand is - dan gaan artsen naast de gebruikelijke onderzoeken ook af op wat ze hun 'ervaring' noemen. Maar instinct zou daarvoor een andere term kunnen zijn. Ik denk dat het bij de eigenschappen van een goede arts hoort dat hij zowel op zijn ervaring als op zijn intuïtie kan vertrouwen. '

Als een arts een echte healer is, dan speelt intuïtie naar mijn mening een rol in zijn of haar vermogen om patiënten een optimale behandeling te geven. Het gaat er niet alleen om dat je voelt wat er medisch gezien met iemand aan de hand is; het is ook belangrijk om geestelijk en emotioneel afgestemd te zijn. Als je een arts raadpleegt voor je eigen gezondheid, overtuig je er dan van dat je op elk niveau goed op hem bent afgestemd. En wees niet bang om naar je eigen intuïtie te luisteren als het om je fysieke welzijn gaat. Niemand kent tenslotte je lichaam beter dan jij, omdat niemand er elk moment van de dag in leeft. Je moet gewoon vertrouwen op je gevoel en dan een goede dokter zien te vinden die zonder te oordelen naar je klachten luistert.

Je intuïtie kan belangrijk zijn om gezond te blijven terwijl je hier op aarde bent. Chiropractor Robin Nemeth vat het aldus samen. 'De beste dokter die we hebben is er een die in ons woont, maar die we heel vaak negeren en uitbannen omdat we denken dat we niet weten waar we het over hebben. Maar dat weten we wel. En dat is werkelijk de essentie van onze intuïtieve gave: om te luisteren en op onszelf te vertrouwen. '

 

21

Intuïtie op het werk

Bijna alle succesvolle zakenmensen zullen je vertellen dat intuïtie of 'gevoel', zoals sommigen het noemen, een grote rol in hun succes heeft gespeeld. De carrièrekeuze die goed 'voelt'... de nieuwe medewerker over wie je 'weet' dat hij het prima zal doen... de overeenkomst die je laat lopen ook al ziet die er op papier geweldig uit... de creatieve sprong waaruit een nieuwe industrie, technologie of wetenschappelijke ontdekking voortkomt... dat zijn allemaal voorbeelden van intuïtie op het werk.

Zelfs mensen die niet in paranormale verschijnselen of intuïtie geloven zien er de waarde van in om meer te weten dan wat er aan de zakelijke oppervlakte speelt. Ik zal nooit vergeten dat Gary Hughes zijn zakenpartner voor een reading naar me toe stuurde. 'Hij zat me al tijden te pesten omdat ik wel eens een medium raadpleegde, ' zei Gary. 'Ik zei: "Luister, ik regel een reading bij Char voor je. Ik zeg niets over je tegen haar, maar ik garandeer je dat ze dingen zal vertellen die je me nooit verteld hebt en die ik onmogelijk kon weten. "

Ik zat in de kamer ernaast toen hij zijn reading kreeg, en toen hij naar buiten kwam, keek hij me met een vreemde blik aan. Hij zei dat Char bijzonderheden over de dood van zijn vader had verteld die hij nog nooit aan iemand had verteld. Ze had hem geadviseerd over de ziekte van zijn moeder, had over zijn relatie met zijn zussen gesproken en nog veel meer. Daarna zei hij: "Gary, we moeten Char op de loonlijst zetten. We kunnen een fortuin met haar verdienen in zaken. " Ik was het met hem eens, ook al wist ik dat ze het nooit zou doen. '

Veel van mijn cliënten komen bij me voor advies over hun loopbaan of hun bedrijf. Na onze sessies zeg ik vaak tegen hen: 'Kijk, je kunt dit ook zelf. Het is niet moeilijk om af te stemmen. Neem een moment om afstand te nemen van de situatie, laat je geest tot rust komen en stel dan een vraag over de overeenkomst, de betreffende persoon of de volgende carrièrestap en wacht af wat je doorkrijgt. Vertrouw op je instincten; ze zullen je slechts zelden de verkeerde kant op sturen. '

 

Intuïtief een carrière kiezen

Is je loopbaan wel de juiste voor je? Heb je het gevoel dat je huidige beroep precies is wat je wilt? Als we geluk hebben, past onze carrière bij onze talenten en instincten. Martha Gresham wist van jongs af aan dat ze binnenhuisarchitect wilde worden. 'Hoewel ik nooit een echte opleiding heb gevolgd, ben ik toch heel bekend in mijn werk, en heb ik voor mijn werk prijzen van de Amerikaanse Bond van Binnenhuisarchitecten gekregen. Ik heb altijd gebruik gemaakt van mijn intuïtieve talent als het op ontwerpen aankwam: ik kan een huis binnenlopen en dan direct zien hoe het eruit ziet als het klaar is. Als ik dat niet kan, neem ik de opdracht niet aan. ' Nancy Newton werd mediator nadat ze diverse jaren ambtenaar was geweest. 'Ik wist intuïtief dat het tijd was om te vertrekken, vanwege mijn persoonlijke groei, ' zei ze. 'Ik was altijd goed in counseling, zelfs al op de middelbare school. En daarom heb ik "Partners voor de Jeugd" opgericht. Zo kunnen jeugdorganisaties uit de hele staat met elkaar netwerken en jonge mensen stimuleren om samen te komen om hun eigen problemen op te lossen. '

Soms hebben we een aanmoedigend knikje van het universum nodig om te ontdekken wat we eigenlijk zouden moeten doen. De eerste keer dat ik voor Patti Cimine in New York een reading hield, werkte ze als office manager in een chiropractorpraktijk. Ze had het daar niet naar haar zin, maar ze wist niet goed wat ze dan moest doen. Patti had economie gestudeerd, maar wilde niet terug naar de schoolbanken om een MBA te halen. Een vriendin van haar gaf haar als verjaardagscadeau een reading bij mij.

Tijdens de reading vroeg ik Patti: 'Ben je chiropractor? Werk je in de healingsector?' Toen ze me vertelde dat ze alleen maar in de praktijk van een chiropractor werkte, zei ik: 'Je handen kunnen helen en je hebt de hersenen voor zaken. Je moet massagetherapeut worden. Je kan je eigen zaak hebben en werken op de tijdstippen die jij verkiest, zodat je de vrijheid hebt die je zoekt. '

'Voor die reading had ik er nooit over gedacht massagetherapeut te worden, ' vertelde Patti me later. 'Maar twee dagen later begon ik opleidingen te bellen, en hoe meer ik over dat beroep te weten kwam, hoe sterker ik erin geïnteresseerd raakte. Mijn prestaties op de opleiding waren erg goed, en mijn ervaring in de chiropractorpraktijk kwam ook van pas; ik wist hoe ik met patiënten moest omgaan, hoe ik de verzekeringsrompslomp moest regelen enzovoort. Ik doe dit nu een jaar of zo en het had gewoon niet mooier kunnen zijn. Ik heb een eigen zaak en een heel flexibel werkschema. Als ik kinderen heb, zal ik mijn werktijden aan hen kunnen aanpassen. Ik kan dan zoveel mogelijk tijd aan hen besteden. '

Jaren geleden heb ik ook mijn zus Alicia een onverwacht loopbaanadvies gegeven. Toen ze 33 was, besloot Alicia weer te gaan studeren. Ze wilde psychologe worden, maar de opleiding was erg zwaar. Een tijdlang ging ze 's avonds naar college, werkte ze overdag als kleuterleidster en moest ze ook nog voor haar man en twee kinderen zorgen. Maar ze redde het. Ze studeerde af, voltooide een stage, ontving haar licentie en slaagde er zelfs in schoolpsychologe te worden. De school waar ze lesgaf bood aan een functie als psychologe voor haar te creëren als ze daar ook bleef lesgeven. Alles leek in kannen en kruiken voor Alicia, tot ik haar belde.

Ik zei tegen haar dat ik haar in de postdoctorale opleiding van de Universiteit van Michigan had gezien. Ze zei tegen me dat ik gek was. (Ach, zussen onder elkaar... ). 'Ten eerste ben ik uitgeput, ' zei ze. 'Ten tweede ik heb nu echt wel genoeg op mijn bordje en ten derde neemt de Universiteit van Michigan jaarlijks hoogstens twee of drie mensen aan bij vierhonderd aanvragen. Dat lukt me op geen enkele manier. ' Ik zei: 'Tja, als je wilt, dan krijg je het. '

Alicia besloot zich in te schrijven, alleen om mijn ongelijk te bewijzen. (Bedankt, zusje!). Ze schreef zich samen met een vriendin in en ze werden beiden afgewezen. Alicia belde me en zei: 'Zie je wel?

Je hebt niet altijd gelijk. ' Maar ik zei tegen haar: 'Je moet nog wat meer ervaring opdoen. Open een praktijk en schrijf je over een paar jaar nog eens in. ' Op dat moment had Alicia alleen nog maar ervaring als stagiaire, en daarom begon ze patiënten te ontvangen. Binnen vier jaar had ze een succesvolle praktijk opgebouwd, 'vrijwel zonder enige werving, ' zei ze. Ik belde haar weer en zei: 'Dit is het moment. Je heb genoeg ervaring. Als je je nu weer inschrijft, word je aangenomen. ' Inmiddels heeft Alicia haar psychologiebul van de Universiteit van Michigan en is ze een gerespecteerd, populair psychologe met een bloeiende praktijk. 'Je had weer eens gelijk, Char, ' geeft ze toe. 'Voor zover ik weet heb je het nog nooit bij het verkeerde eind gehad. '

Heel vaak ontdek ik dat wanneer we het beroep proberen op te nemen dat het universum voor ons in petto heeft, er allerlei 'toevalligheden' gebeuren die ons op het pad daarheen helpen. Ik gaf een reading voor een vrouw die als tv-producent werkte en zei tegen haar dat ze meer met haar schrijftalent moest doen. Ik zei dat ze eens wat moest gaan schrijven op de plek waar ze altijd de zomer doorbracht. Binnen enkele maanden stuitte de vrouw op een cursus 'schrijven vanuit het hart' en besloot die te volgen. Ze volgt nu een opleiding 'memoires schrijven' aan de Northwestern University, heeft plannen voor twee boeken en is van plan met haar man naar Martha's Vineyard te verhuizen, waar ze altijd de zomer doorbrachten.

Een succesvol zakenman die ik wel eens raadpleeg zei tegen me: 'Ik probeer mensen te leren hoe ze hun intuïtie kunnen gebruiken om te ontdekken wat ze echt willen, zodat ik kan zien of de functie die we ze hier geven, bij hen past. Dat heeft niets met altruïsme van mijn kant te maken; ik heb gemerkt dat als mensen hun werk echt leuk vinden, ze veel beter gemotiveerd zijn en meer energie hebben. En dat is het soort werknemer dat elke ondernemer graag ziet. '

 

Intuïtie bij mensen gebruiken

Iemand zei ooit: 'Zakendoen berust alleen op relaties. ' Ik merk zelf dat intuïtie me voortdurend helpt bij mijn zakelijke contacten. Als ik een vergadering binnenloop, scan ik de energie van iedereen in de zaal. Ik krijg hun naam door en voel de energie van hun kruin tot hun tenen. Ik scan hun geest, hun emoties, hun psychologisch gedrag, hun gezondheid. Ik krijg een directe 'treffer' over deze mensen: ik weet of ze eerlijk zijn of niet, wat hun agenda is en of ik denk dat we kunnen samenwerken. En ik ben niet de enige die dat kan. Steeds weer beschrijven mijn cliënten en studenten hun eigen talent om mensen direct en correct te hoordelen. 'Niet dat ik nou zo vooringenomen ben, ' zei een van mijn studenten tegen me, 'ik denk niet dat de meeste mensen die ik ken me zo zouden omschrijven. Maar ik vorm me wel direct een oordeel over mensen, en de tijd leert meestal dat ik het bij het goede eind had. Ik denk dat mijn instinct wat mensen betreft goed ontwikkeld is. '

Ik ken iemand die partner is bij een investeringsbank en leiding geeft aan een groep effectenmakelaars. Hij is de hele dag met geld bezig, maar zegt toch dat intuïtief inzicht in mensen een van de belangrijkste eigenschappen is die hij bezit. 'Anders dan wat het grote publiek denkt, betreft 80 procent van de beslissingen die ik neem beslissingen over mensen. En ik denk dat intuïtie een belangrijke rol speelt op dat vlak. Ik gebruik mijn intuïtie ontelbare malen per dag, bij vrijwel elke beslissing die ik neem. '

Ik vertelde een vriend ooit dat een man met de initialen J. S. een tijdlang heel goed voor hem zou zijn, maar dat dat zou veranderen. (Mijn vriend vertelde me later dat dat een van de beste adviezen was die ik hem ooit heb gegeven, omdat hij van de relatie kon profiteren zolang die goed was en die kon beëindigen voordat het echt fout liep. ) Bij een andere reading zei ik dat hij zakelijk gezien met ene Bob te maken had. Mijn vriend antwoordde: 'Ik doe met drie Bobs zaken. Welke bedoel je?' 'Dat maakt niet uit, ' antwoordde ik. 'Alle Bobs zijn goed voor je. ' 'En weet je wat het gekke is, ' geeft hij toe, 'alle Bobs met wie ik sinds die reading te maken heb gehad, hebben me inderdaad erg veel profijt gebracht. '

Doe hetzelfde als ik als je iemand op zakelijk terrein ontmoet: neem een moment om hun energie te 'scannen' en kijk welke intuïtieve 'treffer' je over hen krijgt. Die eerste momenten, voordat het rationele, analytische deel van de hersenen het overneemt, kunnen uiterst waardevolle informatie verschaffen over het ontwikkelen van profijtelijke zakelijke relaties.

 

Intuïtie gebruiken in het werk

Zoals ik al zei gebruiken succesvolle zakenmensen voortdurend hun intuïtie, en dan niet alleen doordat ze een ingeving krijgen over de beslissing die ze moeten nemen. Vaak is onze intuïtie vooral belangrijk omdat die ons op problemen kan attenderen die nog niet aan het daglicht zijn gekomen. Larry Jordan, die een maandelijks tijdschrift uitgeeft en een eigen radioprogramma in Wisconsin heeft, zegt: 'Ik ga voortdurend op mijn intuïtie af in mijn werk. Ik houd altijd een hoop ijzers op het vuur bij het coördineren van alle freelancers en al het productiewerk voor het tijdschrift. Soms wordt mijn vrouw, die ook bij het tijdschrift werkt, helemaal niet goed van me omdat ik alles zo voor me uit schuif, maar als iets niet goed voelt, dan ga ik er niet verder mee. En negen van de tien keer blijkt het juist uit te pakken dat ik iets niet gedaan heb.

Vorige week bijvoorbeeld wilde mijn vrouw een groot bedrag overmaken aan de drukker die ons tijdschrift deze maand zou drukken. Ik zei tegen haar dat ze het niet moest doen. "Wat nou?" zei ze. "We moeten dat geld overmaken, anders wordt het tijdschrift niet op tijd gedrukt. " Ik zei: "Niet doen. " Godzijdank luisterde ze. Het geval wil dat we voor deze aflevering een andere drukker moesten nemen omdat onze vaste drukker dit nummer niet kon drukken. De overeenkomst met de nieuwe drukker zag er op papier heel goed uit, maar ik had weer zo'n voorgevoel en zei dat tegen mijn vrouw: "Dit gaat niet lukken. " En inderdaad, er kwam niets van terecht en we moesten naar onze oude drukker terug. Maar als we het geld op vrijdag naar de nieuwe drukker hadden overgemaakt, dan waren we in grote problemen gekomen. Het zou vreselijk moeilijk zijn geworden dat geld op tijd terug te halen om het tijdschrift door onze oude drukker te laten produceren.

Iets vertelde me dat de deal niet zou slagen. De nieuwe drukker klonk weliswaar vertrouwenwekkend en gaf ons op papier alle mogelijke zekerheden, maar ik had gewoon het gevoel dat er iets niet goed zat. Omdat ik naar mijn intuïtie luisterde, hield ik het geld vast en had zelfs een noodplan gereed om het tijdschrift weer naar de oude drukker te brengen.

Ik hoorde iemand zeggen dat we in het bedrijfsleven vaak handelen op basis van "pre-rationele inzichtelijke ervaringen". We hebben veel informatie verzameld die in onze geest ligt opgeslagen en beschikken over het vermogen om daaruit te putten en dingen te combineren. We weten niet waarom we iets geloven of denken, alleen dat we dat doen. Ik weet niet hoe het werkt, maar ik ben in elk geval blij dat het werkt. '

Martha Gresham negeerde ooit haar intuïtie omtrent een belangrijke baan, en ze moest daarvoor een zeer hoge prijs betalen. Martha's bureau voor binnenhuisarchitectuur was flink gegroeid, en ze had nu diverse architecten in loondienst. Een van hen kreeg de opdracht het huis van een beroemde filmster opnieuw in te richten. Als oprichter van het bedrijf hield Martha altijd toezicht op het werk van haar medewerkers, maar deze vrouw had geen enkele informatie over het project aan haar gegeven en Martha had daar geen goed gevoel over. 'Ik wist dat het meubilair niet zou passen en dat de cliënt de gordijnen niet mooi zou vinden, ' zei Martha. 'Ik vertelde deze medewerkster dat het project zou mislukken, maar ze zei tegen me dat ze de wensen van de cliënt uitvoerde. Uiteindelijk moest ik haar ontslaan. Helaas nam ze het project mee. Ik hoorde later dat de cliënt het resultaat verafschuwde en het niet eens goed vond dat de gordijnen werden opgehangen. Ik leerde van deze ervaring dat ik op mijn intuïtie moet vertrouwen, niet alleen wat het ontwerp betreft, maar ook als het om mensen gaat. '

 

Intuïtief beslissingen nemen

Af en toe zal onze intuïtie ons naar zakelijke beslissingen leiden die op dat moment zinloos lijken, maar die op de lange termijn toch erg goed uitpakken. De echtgenoot van een van mijn studenten kocht ooit als investering een huis in een weinig beloftevolle buurt in de stad. Zijn zwager zei tegen hem: 'Je zult dat huis nooit meer kunnen verkopen, en zeker niet met winst. ' Maar de man antwoordde: 'Dat denk jij, ja. ' Anderhalf jaar later verkocht hij het huis met een winst van 25. 000 dollar. De zwager merkte quasi-afgunstig op: 'Telkens als Jack een besluit nam, leek er geen enkele logica achter te zitten, maar altijd weer wist hij er geld uit te slepen. '

Het moge duidelijk zijn dat ik geen pleidooi houd om ogenschijnlijk dom met je geld of je zakelijke belangen om te gaan. Je moet uiteraard ook je verstand gebruiken als je belangrijke besluiten neemt. Maar intuïtie kan je informatie en tips uit een heel andere bron geven, zodat je op onverwachte manieren succes kunt boeken. Een voorbeeld: een vrouw kocht elf jaar geleden een restaurant met haar man. Op dat moment was dat zeker geen logische keuze, omdat ze helemaal geen ervaring op dat gebied hadden en ze allebei in een ander beroep werkzaam bleven. Niettemin werd het restaurant een succes en waren ze blij dat ze hun instinct gevolgd hadden.

Pas anderhalf jaar geleden beseften ze hoe belangrijk die instincten waren. De geadopteerde zoon van het echtpaar (die nooit graag naar school was gegaan en ook nooit hoge cijfers had gehaald) was begin twintig en probeerde erachter te komen wat hij nu eigenlijk met zijn leven wilde. Om hem bezig te houden stelde het echtpaar voor dat hij in het restaurant kwam werken. Het bleek dat de jongen een buitengewoon getalenteerde kok was. Hij is nu meewerkend partner in het restaurant en koopt binnenkort een deel van de zaak. 'Op het moment dat we het restaurant kochten, was onze zoon nog maar veertien en had hij nooit van enig kooktalent blijk gegeven, ' zei de vrouw tegen me. 'Hij bakte net als andere kinderen pannenkoeken, en daar bleef het bij. Maar omdat we onze intuïtie volgden en een restaurant begonnen, heeft onze zoon werk gevonden waar hij van geniet. Hij is een succesvolle jongeman geworden die blaakt van zelfvertrouwen, iets waar elke ouder toch van droomt. '

Intuïtie kan een van onze beste adviseurs zijn als het aankomt op het nemen van zakelijke beslissingen. Het universum geeft ons voortdurend aanwijzingen over de weg die we moeten kiezen en de valkuilen die we moeten vermijden. Laten we zeggen dat je erover denkt een overeenkomst te sluiten. Als je intuïtief bent afgestemd, zul je merken dat er iets gebeurt dat je een aanwijzing geeft of het verstandig is op het aanbod in te gaan. Je knoopt bijvoorbeeld een gesprek aan met iemand die degene met wie je de overeenkomst wilt sluiten kent en die je informatie over diens eerlijkheid kan geven. Of misschien gaat je auto kapot terwijl je op weg bent naar een belangrijke vergadering; dat is de manier waarop het universum 'Stop!' zegt.

Een van mijn zakenvrienden zegt het zo: 'Als ik een overeenkomst sluit, trek ik me terug als het niet goed loopt. Telkens als ik iets forceer, loopt het slecht af omdat het niet zou mogen gebeuren. Ik sluit dus overeenkomsten die gladjes verlopen, ook al lijken ze aan het begin nog uiterst onwaarschijnlijk. Door met de stroom mee te gaan, heb ik al veel bereikt waar mijn collega's versteld over staan. '

Als we de tijd nemen om 'af te stemmen' op onze loopbaan, dan kunnen we in harmonie blijven met wat het universum voor ons wil. Intuïtie kan ons ook helpen situaties te vermijden die ons schade kunnen toebrengen. Ik gaf ooit advies aan een man die zijn zaak verkocht. De groep die het bedrijf kocht, wilde gespreid betalen, maar ik zei dat hij zich direct contant moest laten betalen en dus met iets minder genoegen moest nemen omdat ze de termijnen niet zouden betalen. De man nam genoegen met het lagere bedrag en inderdaad, nog geen twee jaar later was de koper failliet.

Een andere student van mij ging naar een vriendin die haarstyliste was en zei: 'Tracy, waarom houd je deze salon toch aan? Ik krijg hier zulke slechte vibraties dat ik er helemaal niet goed van word. ' En dat was waar; Tracy gaf toe dat ze elke dag vrolijk naar haar werk ging, maar dat ze aan het eind van de dag hoofdpijn had, zich misselijk voelde en helemaal uitgeput was. 'Ze zoog de negatieve energie in die salon op, ' zei mijn student tegen me. 'Ik zei tegen haar dat ze een andere salon moest zoeken en dat alles dan goed zou komen. Ze werkt nu heel ergens anders en heeft het gevoel dat er een enorme last van haar schouders is gevallen. Maar ik geloof eerlijk gezegd dat het nog heel lang had geduurd voordat ze beseft had wat het probleem was als ze niet naar mij geluisterd had, en ik niet naar mijn intuïtie over de salon had geluisterd. '

Ten slotte kan het gebruik van intuïtie bij zakelijke beslissingen ons ook meer gemoedsrust geven. Als we het gevoel hebben dat we in harmonie verkeren met wat het universum voor ons in petto heeft, dan geeft dat een nieuw soort zelfvertrouwen. Je kunt de stress van moeilijke perioden dan met een veel geruster gemoed doorstaan. 'Enkele jaren geleden heb je me een reading gegeven waarin je me vertel de dat mijn zaak een succes zou worden, ' schreef een cliënt me onlangs. 'Sinds die tijd zijn er veel crises geweest, waarin ik aan de druk van een miljoenenbedrijf had kunnen toegeven. Maar omdat jij had gezegd dat het een succes zou worden, zette ik toch steeds weer door en wist ik alle tegenslagen te overwinnen. In plaats van 100 miljoen dollar te verliezen, heb ik het bedrijf verkocht en er een leuke winst aan overgehouden. '

 

Inspiratie en intuïtie

Intuïtie kan ons ook helpen de sprongen te maken van logica naar inzicht die zo kenmerkend zijn voor genieën, Nobelprijswinnaars en pioniers op alle mogelijke terreinen. Waar haalde Steve Jobs het idee voor de personal computer vandaan? Hoe zagen Crick en Watson de structuur van het DNA voor zich? Waar haalde Einstein de formule E=mc² vandaan, die een revolutie in de natuurkunde betekende? En hoe is het toch mogelijk dat twee componisten op duizenden kilometers afstand van elkaar op hetzelfde moment een vrijwel identiek liedje schrijven?

Mijn chiropractor dr. Fantich is expert in een bepaalde techniek om allergieën te bestrijden. Deze NAET-behandellijn is ontwikkeld door een gerenommeerd arts die naast diverse westerse specialismen ook een graad in de oosterse geneeskunde heeft behaald. Omdat ze zelf last had van diverse allergieën, probeerde ze combinaties van technieken om acute allergische reacties te bestrijden. Na verloop van tijd ontdekte ze diverse therapieën die uiterst succesvol bleken. Later deed ze nader onderzoek naar deze combinaties, op basis waarvan ze het NAET-specialisme ontwikkelde. Maar waren die combinaties werkelijk toevallig of putte ze uit haar intuïtieve kennis? Zeker, haar kennis en ervaring gaven haar het gereedschap om deze allergietherapie te ontwikkelen, maar hoe wist ze de specifieke combinaties te vinden die succesvol bleken?

Dit is de vraag voor alle onderzoekers, ondernemers en kunstenaars. Welk deel van de nieuwste ideeën is afkomstig uit de verzamelde logische kennis en ervaring, en hoeveel is te danken aan instinct en intuïtie, aan een inspiratiebron die veel verder strekt dan ons beperkte reservoir? Zou het zo kunnen zijn dat de mensen die verantwoordelijk zijn voor de meest geïnspireerde kunst, de meest innovatieve technologie en de grootste wetenschappelijke doorbraken, simpelweg op het universele bewustzijn afstemmen? Veel succesvolle mensen zullen je altijd vertellen dat ze inderdaad hard werken, maar dat er op zeker moment een vonk oversloeg, dat ze een intuïtieve ingeving kregen waardoor ze enkele stappen op de weg naar succes konden overslaan.

Een student van mij zegt: 'Intuïtie kan je gewoon beter maken in alles wat je doet. ' Gebruik dit essentiële gereedschap dus als onderdeel van je gehele pakket aan vaardigheden in je werk. Neem even de tijd om 'af te stemmen' als je iemand ontmoet, als je een nieuw project of een nieuwe kans aangeboden krijgt, als je in een nieuwe situatie belandt of met een verandering in omstandigheden geconfronteerd wordt. Besteed aandacht aan die waarschuwende 'prikkels' die zonder enige reden lijken op te komen. En verwerp niet bij voorbaat de ideeën en inzichten die op een bepaald moment dwaas lijken; op de lange termijn kunnen ze heel profijtelijk blijken. Je zult ontdekken dat je intuïtie op het werk je succes aanzienlijk kan vergroten!

 

22

De politie helpen en voorwerpen (en mensen!) terugvinden

In januari 1993 was ik te gast geweest bij het radioprogramma van Larry King, waar ik over intuïtie had gesproken en voor diverse bellers een reading had gehouden. Laat op de avond kreeg ik een boodschap van mijn secretaresse: 'Wil je commandant Joel Dobis van de politie van Zilwaukee in Michigan bellen?'

Zoals de meeste mensen die een telefoontje van de politie krijgen, ging ik snel na wat er de afgelopen weken was gebeurd. Nee, ik was niet door het rode licht gereden en had geen snelheidsovertredingen gemaakt... ik had al mijn belasting betaald... ik was niet eens in de buurt van Zilwaukee geweest. Waarom zou een politiecommandant mij bellen? Hij had vast en zeker mijn hulp nodig.

En zo was het ook. Tijdens het radioprogramma had ik verteld dat ik met politierechercheurs in Californië had samengewerkt, en dat had de interesse van Dobis gewekt. Hij vertelde me later dat hij nooit gedacht had dat hij nog eens een medium zou bellen. 'Ik ben realist, " zei hij. 'Toen ik 22 was, kwam ik van de regionale politieschool en op mijn 27e werd ik politiecommandant in Zilwaukee. Ik heb met vrijwel alle aspecten van het politiewerk te maken gehad, maar nog nooit heb ik persoonlijk iets gezien dat ik niet kon verklaren. En ik heb al helemaal nooit iets met paranormale zaken van doen gehad. Maar nadat ik dat radioprogramma had gehoord terwijl ik in mijn auto aan het patrouilleren was, reed ik naar een café waar mijn brigadier na het werk wat zat te drinken. Ik nam hem apart en zei: 'Brigadier, denk niet dat ik een klap van de molen heb gekregen, maar ik zat naar een medium bij Larry King te luisteren, en ik ga haar bellen om te zien of ze ons bij het oplossen van de moord op Michele Lalonde kan helpen. '

Ik belde Dobis later die avond op het bureau op. Hij zei dat hij met het dossier voor zich zat, en na enkele inleidende opmerkingen begon ik hem informatie over de zaak te geven. Later vatte hij de feiten voor me samen, die als volgt luidden: In 1992 had een passerende visser onder een brug langs de oever van de Saginaw een verlaten, uitgebrande auto gevonden. Hij belde de politie om te melden dat hij op de achterbank botten had zien liggen. Dobis had de visser opgehaald, waarna ze naar de plek waren gereden waar de auto achtergelaten was. De auto was zo zwaar verbrand dat zelfs de banden gesmolten waren. Maar op de achterbank waren nog botten te herkennen die op de ribben van een klein kind leken. Het lichaam was verder volledig door het vuur verwoest zodat de politie alleen aan de hand van de kentekenplaat de zoektocht naar de onbekende dode moest beginnen.

De auto stond op naam van Michele Lalonde, een 21-jarige stripteasedanseres in een plaatselijke club. (De politie identificeerde Michele aan de hand van twee tanden; meer was er niet over van haar schedel na de brand. ) Ze was drie dagen eerder voor het laatst gezien, toen ze met een vriendin in het nabije Lansing was gaan dansen. Michele had achter het stuur gezeten en haar vriendin na afloop thuis afgezet. Daarna had niemand Michele nog levend gezien.

Commandant Dobis liet huiszoeking doen in de flat van Michele. Er waren geen sporen van een vechtpartij te zien. De politie vond wel een reistas die Michele volgens de vriendin had meegenomen naar het dansen, zodat de politie wist dat ze die avond nog thuis was geweest. Maar wat er daarna gebeurd was, was een mysterie.

De politie begon een onderzoek naar Michele's achtergrond en relaties en richtte het vizier al snel op de vriend van Michele, Robert Brisbee. Hij had geen goed alibi voor die avond (hij was op een groot studentenfeest geweest) en ging zowel met Michele als een andere vrouw uit (die buitengewoon ontwijkende antwoorden gaf toen ze door de politie werd ondervraagd). Buren hadden gehoord dat Robert en Michele ruzie hadden gemaakt voordat ze die avond vertrokken was. Robert had geen auto, dus had Michele hem een lift naar huis gegeven, waarna ze was teruggegaan om haar dansspullen op te halen en naar Lansing was vertrokken.

Eerder had Robert relaties aangeknoopt met andere vrouwen in de club waar Michele werkte, die hij naar de bewuste plek onder de brug had meegenomen waar Michele's auto was uitgebrand. Er was ook een getuige die vertelde dat ze op zaterdagochtend een jonge zwarte man van de brug had zien weglopen (in een grotendeels blanke buurt). Maar ze kon de man niet identificeren en herkende Brisbee niet

tijdens een confrontatie. De auto was zo zwaar verbrand en het bewijs tegen Brisbee zo dubieus dat Dobis eraan twijfelde of hij ooit arrestaties zou kunnen verrichten in de zaak Michele, laat staan iemand veroordeeld zou krijgen. Maar zoals hij later zei: 'Sommige zaken krijgen voor agenten een speciale, persoonlijke betekenis, en ik wilde die zaak voor zowel Michele als haar ouders echt rond krijgen. ' En daarom was hij bij mij gekomen.

'Wat u die eerste avond deed, was gewoon griezelig, ' vertelde Dobis me later. 'U zat in Californië en ik in Michigan, maar 25 minuten lang vertelde u me alles over mijn zaak. U noemde de brug, de brand, de naam van het slachtoffer en van de verdachte, evenals de namen van diverse andere betrokkenen. U had die informatie onmogelijk tevoren kunnen weten, zelfs niet als u de zaak had kunnen onderzoeken voordat ik u belde, omdat we de meeste feiten niet naar buiten hadden gebracht om het onderzoek niet te schaden en omdat we nog geen arrestaties hadden verricht.'

Commandant Dobis was erg enthousiast, net als ik. Hij vroeg of ik tijd kon vrijmaken om naar Zilwaukee te komen. Ik stemde toe; ik was toch al onderweg van Californië naar New York en kon gemakkelijk een stop inlassen. Dobis wist het voor elkaar te krijgen dat de gemeente mijn vliegticket en hotel betaalde. Hij vertelde dat hij al zijn moed bijeen had moeten schrapen om de kamer van de wethouder binnen te lopen met het volgende verzoek: 'Luister, ik wil een medium laten overkomen, voor haar vliegticket betalen en haar op kosten van de stad in het Sheraton laten logeren. ' Dobis wist het zeker mooi te brengen, want de manager stemde direct toe. (Ik vraag me nog steeds af hoe die kosten verantwoord werden in het financiële jaarverslag van de gemeente. )

Enkele dagen later vloog ik dus naar Michigan, waar ik door Dobis van het vliegveld werd opgehaald ('Ik herkende u direct zodra ik u zag, ' herinnert hij zich) en we naar Zilwaukee reden. Op mijn dringende verzoek reden we direct naar de plaats van de misdaad en niet naar het hotel. In de auto van Dobis begon ik een gesprek met Michele, de jonge vrouw wier lichaam daar was gevonden. Ze vertelde me dat er een zwangerschap en een abortus waren geweest die met haar relatie met Robert Brisbee te maken hadden. (Dobis zei dat naast hijzelf nog slechts één persoon daarvan op de hoogte was. )

Na een poosje ging ik naar mijn hotel. We wilden de volgende dag een opzetje proberen, waarbij ik van een microfoon voorzien zou worden en een gesprek met Beth, de vriendin van Robert Brisbee zou aanknopen. Ik hoopte dat ik haar ertoe kon verleiden iets te zeggen waardoor er een opening in de zaak kwam of dat ze me misschien bij Brisbee zelf zou introduceren. Het opzetje lukte perfect (al herinner ik me nog dat ik naar het toilet ging en me afvroeg of de politie me in de auto via de microfoon zou kunnen horen). Ik ontmoette Beth en ze ging akkoord met een reading; ze zou Brisbee meebrengen. Helaas weigerde Brisbee ook maar iets met me te maken te hebben. Zowel Dobis als ik waren teleurgesteld, maar ik beloofde hem dat ik op elk moment beschikbaar zou zijn als hij mijn hulp nodig had.

Maar terwijl hij me naar het vliegveld bracht, begon ik signalen door te krijgen die het belangrijkste aspect van deze zaak zouden blijken te zijn. 'Je krijgt hem te pakken, ' zei ik tegen Dobis, 'maar het zal nog even duren. En binnen zes maanden zal hij weer een moord plegen of daartoe een poging doen. Je moet er alles aan doen om hem te pakken te krijgen. Ik voel dat hij een seriemoordenaar in spe is als hij niet gestopt wordt. '

De maanden daarop bleven Dobis en ik contact met elkaar houden. Op een dag belde hij me buitengewoon opgewonden op. 'Char? Je raadt nooit wat er gebeurd is. Ik zat vandaag aan mijn bureau toen ik een telefoontje uit een ander district hoorde binnenkomen over een poging tot moord. Ze noemden Robert Brisbee als verdachte. Char, het is vandaag op de kop af zes maanden geleden dat je zei dat hij weer een moord zou proberen te plegen!'

Het was werkelijk een bizarre misdaad. Beth, de vriendin van Brisbee, deelde een appartement met een meisje dat Sherry Desempler heette.

Die avond was Beth bij Brisbee thuis op bezoek geweest. Brisbee, die geen auto had, zei tegen Beth dat hij wat te eten wilde gaan halen en nam Beth's auto mee. Hij reed naar haar appartement, waar Sherry zoals hij wist aanwezig was. Hij verschafte zich toegang tot het appartement met een sleutel die Beth voor hem had laten maken en liep de slaapkamer in waar Sherry lag te slapen.

Sherry schrok wakker in de volkomen donkere kamer omdat er iemand op haar ging liggen. Hij hield zijn ene hand over haar mond en de andere rond haar nek en probeerde haar te verkrachten. Sherry spartelde tegen en probeerde te gillen, waarbij ze haar belager diverse malen in zijn hand beet. Toevallig raakte ze met haar voet het lichtknopje zodat ze het gezicht van haar belager zag: het was Robert Brisbee, de vriend van haar kamergenote.

Brisbee maakte zich direct uit de voeten terwijl Sherry begon te gillen. Hij rende naar een kruidenier waar hij opzettelijk een fles sap kapot gooide en in zijn hand sneed om de beten van Sherry te maskeren. Hij meldde het voorval zelfs aan het personeel om zich een alibi te verschaffen, maar dat mocht niet baten. Sherry identificeerde Brisbee als haar belager en korte tijd later moest hij voorkomen. Brisbee werd tot vijftig jaar gevangenisstraf veroordeeld, die hij momenteel uitzit. Dobis heeft Brisbee herhaaldelijk naar de zaak Michele Lalonde gevraagd, maar hij weigert daarover te praten.

Dobis heeft ook meer dan eens geprobeerd mij in contact te brengen met Brisbee. Voor de rechtszaak over de poging tot verkrachting van Sherry Desempler bracht ik samen met hem een bezoek aan de gevangenis waar Brisbee vastzat. Ik hoopte nog steeds dat ik met hem zou kunnen praten en hem tot een bekentenis zou kunnen verleiden. Dobis liet me buiten de verhoorkamer wachten tot Brisbee werd binnengebracht. Daarna excuseerde Dobis zich even en opende de deur. Zodra Brisbee me zag, vloog hij de kamer uit, nog voordat iemand iets had kunnen zeggen. Terwijl Dobis achter hem aan ging, zei ik: 'Robert, praat toch met me, ' maar hij wilde onder geen voorwaarde terugkomen. Brisbee wilde niets met me te maken hebben, ook al kon hij onmogelijk weten wie ik was. Ik kan alleen maar bedenken dat hij wist dat ik een bedreiging voor hem vormde omdat ik had herkend wie hij was en wat hij had gedaan. Ik weet zeker dat Brisbee Michele Lalonde om het leven heeft gebracht en als hij op aarde niet voor dat misdrijf berecht wordt, dan zal dat zeker aan gene zijde gebeuren.

Tot op de dag van vandaag spreken Dobis en ik elkaar wel eens. Hij is een toegewijd politieman en een deugdzaam mens die bereid is zijn eigen twijfels en vooroordelen opzij te zetten om me over een zaak op te bellen. 'We hebben de beste mensen die we kenden bijeengebracht, onder wie de forensisch patholoog die de zaak Jeffrey Dahmer heeft gedaan, ' zegt hij. 'Ik heb Char gebeld omdat ze de beste is. Ik hoopte dat ze iets zou zien dat ik over het hoofd had gezien, zoals een aansteker of een papiertje met een vingerafdruk erop, iets op de plek van de misdaad waarover ze me kon vertellen en dat ik kon ophalen. In plaats daarvan gaf ze me een hoop specifieke informatie, en belangrijker nog, ze vertelde me dat Brisbee weer een moord zou proberen te plegen. Ik heb er diverse rechercheurs naar gevraagd, maar geen van hen kon een verklaring vinden voor de details die Char wist te vertellen. '

Ik schrijf er niet veel over, maar ik heb de politie bij een aantal gelegenheden geholpen. Ze hebben me bij diverse moordzaken en vermissingen geraadpleegd. Eerlijk gezegd vraagt het nogal wat van een rechercheur om met mij samen te werken, gezien de houding van de meeste politieambtenaren tegenover mediums. Maar als we allemaal onze ego's opzij kunnen zetten en ons uitsluitend op het oplossen van de zaak richten, kunnen de resultaten verbazingwekkend zijn.

Ik ben ook geraadpleegd door familie van vermisten om te zien of ik informatie kon geven die voor de politie nuttig was. Dit zijn vaak erg trieste zaken, omdat deze mensen ernaar snakken een punt te zetten achter de zaak, hetzij door de vermiste terug te vinden, hetzij doordat de ontvoerder of moordenaar achter de tralies belandt. Ik vraag vaak om een voorwerp dat aan de persoon in kwestie toebehoorde, zoals een tandenborstel, een kledingstuk, een geliefd stuk speelgoed als het een kind was, enzovoort. Deze voorwerpen bevatten een residu van de individuele 'energie-duimafdruk' van de eigenaar die ik kan gebruiken om af te stemmen op diens verblijfplaats. Een foto kan ook nuttig zijn; als ik naar een foto van iemand kijk, kan ik vaak bijzonderheden over hem doorkrijgen. In de zaak Kim LaVallee bracht zijn moeder een jas en een foto van haar zoon mee. 'Char werkte enkele uren lang in volle concentratie met de jas van onze zoon en zijn foto, ' herinnerde ze zich. 'Het leek wel alsof Kim iets tegen haar te zeggen had, dat hij iets duidelijk wilde maken. ' Ik kreeg direct door dat Kim vermoord was en gaf zijn moeder de namen van de mannen die het gedaan hadden. Ze werden gearresteerd en veroordeeld wegens moord en zitten nu een straf van 25 jaar uit.

Helaas hebben niet alle zaken waarin ik geconsulteerd word zo'n duidelijke afloop. Hoewel ik vaak precies kan zien hoe een misdaad werd begaan en door wie, heeft de politie hard bewijs nodig, dat soms niet voor het oprapen ligt. Ik geloof dat het mijn werkelijke taak is om de families te helpen enige rust te vinden en wellicht hun verdriet iets te verzachten. Met wat geluk kan ik tegelijkertijd de opsporingsinstanties een kleine hint in de goede richting geven.

 

Mensen vinden als je ze nodig hebt

Intuïtie kan ons ook bij andere gelegenheden dan politieonderzoek helpen mensen te vinden die we moeten spreken. Veel cliënten vertellen me voorvallen als het volgende: 'Ik moest die-en-die spreken om een belangrijk project te voltooien, en raad eens wie ik op de parkeerplaats tegenkwam?' Ik geloof dat ons zesde zintuig ons kan helpen op het juiste moment op de juiste plek te zijn. En in sommige omstandigheden kan het nog wel meer steun bieden!

Een man die ik 'Neil' zal noemen vertelde me ooit een mooi verhaal over zijn persoonlijke instinct om iemand te vinden. Neils vrouw was advertentieverkoopster en was met zwangerschapsverlof, maar ook thuis bleef ze aan het werk. Ze onderhield het contact met relaties, belde voor kopij en regelde zaken voor haar klanten, maar toen ze weer op het werk kwam, kreeg ze geen commissie over deze werkzaamheden. Ze ging in beroep en het conflict werd aan het oordeel van een arbiter onderworpen.

Neil dacht dat het een gelopen race was, maar de eigenaar van het bedrijf loog, waarop de arbiter Neils vrouw in het ongelijk stelde. 'Toen de uitspraak over de post binnenkwam en ik de argumenten van de arbiter las - ze sloegen nergens op en van de weergave van de getuigenverklaring deugde niets - sprong ik bijna uit mijn vel, ' zei Neil. 'Tegen het avondeten zei ik tegen mijn vrouw: "Ik moet even naar buiten. " Ze vroeg: "Waar ga je naartoe?" "Dat kan ik niet zeggen want ik weet het niet, " antwoordde ik.

Ik stapte in de auto, reed de hele stad door en sloeg linksaf de parkeerplaats van een supermarkt op. Ik stapte uit de auto, liep de winkel in en begaf me direct naar de vleesafdeling en... daar stond de arbiter! Ik liep op hem af en zei: "We hebben vandaag uw uitspraak ontvangen, " waarna ik hem in overduidelijke bewoordingen de mantel uitveegde. Ik draaide me om en liep de winkel uit. Het gaf me een geweldig goed gevoel.

Toen ik die avond het huis uit ging, wist ik niet waar ik heenging en wie ik zou tegenkomen; ik wist alleen dat ik in de auto moest stappen en moest gaan rijden. Toen ik de supermarkt zag, wist ik dat ik daar naar binnen moest, ook al was ik er nog nooit geweest, en ik wist dat ik naar de vleesafdeling moest. Het is bijna onmogelijk een arbiter nog eens te spreken als de uitspraak eenmaal gedaan is, en normaal zijn ze ook telefonisch heel moeilijk te bereiken. Je hebt gewoon heel weinig kans om je afkeuring over een beslissing kenbaar te maken. Omdat ik mijn instinct volgde, werd ik direct naar deze man gebracht zodat ik hem kon laten weten dat hij de feiten in de zaak van mijn vrouw verkeerd geïnterpreteerd had. '

 

Het antwoord op die brandende vraag: 'Waar zijn mijn sleutels?'

Het vermogen van onze intuïtie om op vermiste zaken en mensen 'af te stemmen' is op meer manieren nuttig dan bij het oplossen van een misdrijf of het terugvinden van een vermiste. Ben je ooit iets kwijtgeraakt, zoals belangrijke papieren, waarnaar je een half uur of langer moest zoeken? Intuïtie kan in dergelijke situaties buitengewoon nuttig zijn. Stop even met zoeken en probeer intuïtief af te stemmen op de plek waar ze zijn. Schakel je ratio uit en stel de vraag: 'Waar zijn die papieren?' en let dan op wat er het eerst bij je opkomt. Het is niet gegarandeerd dat je het zoekgeraakte voorwerp altijd vindt, maar als je aandacht aan je intuïtie schenkt, wordt dat wel waarschijnlijker.

Een jonge vriendin van mij maakte zich op om met haar vriend naar de videotheek te gaan, terwijl hij als een razende naar zijn lidmaatschapspasje zocht. Terwijl hij steeds gefrustreerder door het appartement rende, zei ze tegen hem: 'Stop!' Ze keek hem even aan, en zonder te weten waarom, liep ze naar hem toe en stak haar hand in een van zijn jaszakken. Voila! Daar was het pasje. 'Dit overkomt hem voortdurend, ' zegt ze tegen me. 'Op een dag was hij een boek kwijt dat hij overal liep te zoeken. Ik nam even de tijd om rustig te worden en zag direct een beeld van hem waarin hij in bed lag te lezen. Ik zei: "Kijk eens bij het bed, " en daar lag het boek natuurlijk. Misschien denk je dat ik het boek in de slaapkamer had gezien, maar het was van het nachtkastje gevallen en zat klem achter het bed. Ik ben er vrij goed in om iets intuïtief te vinden als ik er niet als een razende naar op zoek ga en mezelf even de tijd geef om te visualiseren. Dan zie ik in gedachten een beeld en loop direct naar de plek waar het voorwerp is. '

Intuïtie kan ons niet alleen helpen dingen te vinden die we al bezitten, maar kan ons ook naar dingen brengen die we behoren te hebben. Diverse mensen die ik ken zijn door hun intuïtie naar de plek geleid waar ze zouden moeten wonen. Mijn vriend Stuart de producer zegt: 'Telkens als ik een appartement of huis huur, bespaar ik de makelaar ontzettend veel tijd, omdat ik op het moment dat ik binnenkom al weet of ik daar zou kunnen wonen. Het is een volledig intuïtieve reactie. Ik zeg: ik zou hier nooit kunnen wonen' of 'Hier ga ik wonen. ' Ik volg die intuïtieve reactie altijd, en nog nooit is die onjuist geweest. '

Mijn zus Alicia ging ooit op zoek naar een groot fornuis, maar haar intuïtie voerde haar naar een heel nieuw huis. Enkele jaren geleden wilden Alicia en haar man het huis renoveren waarin ze al twintig jaar woonden. Alicia is dol op koken en had altijd al een professioneel Viking-fornuis met een hele trits branders in haar keuken gewild. Daarom lieten ze binnenhuisarchitecten komen en tekeningen voor een nieuwe keuken met fornuis maken. Maar telkens als ze met de verbouwing wilden beginnen, kwam er iets tussen. Alicia maakte er dan een grapje over en zei dat ze gewoon op een ochtend wakker wilde worden en dan een nieuwe keuken met fornuis voor zich zou zien.

Nadat de verbouwing voor de zesde keer was uitgesteld, begon Alicia te wanhopen en zo langzamerhand te geloven dat de verbouwing nooit zou plaatsvinden. Juist die dag liep een patiënt haar praktijk binnen die een foto op haar schoot legde en zei: ik hoor dat je op zoek bent naar een huis met een groot Viking-fornuis. ' Op de foto stond een prachtig appartement in het complex waar de patiënt woonde, precies met het fornuis dat Alicia wilde hebben. 'Er zijn niet veel mensen die Viking-fornuizen kopen of zelfs maar weten wat dat is, ' zei Alicia later. 'En toch stond het op de foto, precies wat ik zocht. ' Alicia zei tegen de patiënt: 'Ik ben niet op zoek naar een huis; we zijn net de keuken aan het verbouwen. ' Maar de patiënt antwoordde: 'Waarom al die moeite? Hier is het fornuis dat je zoekt; er zit alleen een ander huis omheen. En ik weet dat dit appartementencomplex je heel goed zou bevallen. Het zou voor jou en je man in dit stadium van jullie leven ideaal zijn. '

Alicia nam de foto daarom mee naar huis en liet die aan haar man zien, alleen om te tonen wat een interessant toeval ze had meegemaakt. Kun je nagaan hoe verrast ze was toen hij zei: 'Laten we er eens gaan kijken!' Toen ze de flat dat weekend bezichtigden, zei haar man zodra ze de keuken in liepen: 'Kijk nou eens, Lee, precies jouw fornuis!' De prijs van de flat was dat weekend juist verlaagd. Ik hoef je niet te vertellen dat ze de koop sloten en er tot op de dag van vandaag heerlijk wonen.

Maar daarmee is het verhaal nog niet afgelopen. De vrouw die het oude huis van Alicia kocht, werd daar eveneens intuïtief naar toe gedreven. Het huis werd half januari te koop gezet, wat niet het beste moment is om een huis in Michigan te verkopen. In het tweede weekend dat het op de markt was, ging de telefoon en zei de vrouw: ik zit voor uw huis met mijn zus. We zijn verdwaald omdat we de verkeerde afslag hebben genomen. Ik ben op zoek naar een huis en zag het bord in uw tuin staan. Neemt u me niet kwalijk, maar we zijn hier nu toch. Mogen we even binnenkomen om te kijken?' De vrouw vond het een prachtig huis en kocht het binnen enkele weken.

 

Verborgen schat in San Juan Capistrano

Martha Gresham gebruikt eveneens haar intuïtie als ze moet beslissen waar ze gaat wonen en wanneer ze moet verhuizen. Maar enkele jaren geleden gaf ik Martha een reading waarin ik haar een huis zag kopen dat een grote invloed op haar leven zou hebben, en haar ook nog enkele onverwachte voordelen zou opleveren. Ik zei tegen haar: ik zie een oud huis met zuilen aan de zijkant en balken vanbinnen. Het is verwaarloosd en het lijkt erop dat bijen of zo aan de zijkant naar binnen gedrongen zijn. Ik denk dat je dit huis gaat kopen. Het zal erg snel gebeuren en je zult de koop in zeer korte tijd moeten sluiten. En trouwens, ik zie ook een soort schat in de kelder; een soort zilverschat in de aarde, misschien onder een steen. '

Het is maar goed dat Martha een beschaafde dame is, anders had ze me verteld dat ik gek geworden was. Ze had net een schitterende Hat in een zeer exclusief appartementencomplex gekocht, zo'n gebouw waarbij je bijna moet wachten tot er iemand overlijdt voordat je erin komt. Ze dacht dat ze nooit meer zou verhuizen, en opeens kwam ik haar vertellen over een verwaarloosd huis met een schat in de kelder! Maar anderhalve week later belde Martha's dochter haar vanuit San Juan Capistrano in Californië op, niet al te ver van Martha's woonplaats. Ze zei: 'Mam, ik heb daarnet een oud huis gezien waar je zeker een kijkje moet nemen. Het is een prachtig oud huis met wat grond erbij, direct langs Ortega Highway. Waarom ga je er niet eens kijken?' Martha reed er de volgende dag heen, en zag het huis dat ze volgens mijn voorspelling zou kopen. Er stonden zuilen, er waren bijen die de zijkant van het huis waren binnengedrongen, er waren balken in het huis. 'Ik kreeg kippenvel, waarna ik direct verliefd werd op het huis, ' vertelde Martha me later. 'Als ik eromheen liep, zag ik al voor me hoe het er opgeknapt uit zou zien. Zelfs toen de oude eigenaar me vertelde dat er al een optie op het huis liep, deed ik toch direct een bod. De optie ging niet door en het huis was van mij. '

Maar ik had ook gelijk toen ik zag dat Martha de koop heel snel zou moeten sluiten. Ze moest haar flat verkopen én de eigenaar van het huis een ander huis in ruil aanbieden, en de hele transactie moest in 45 dagen afgerond zijn. Talloze details moesten snel worden geregeld. Midden in die hectische tijd belde Martha me op en zei: 'Ik kan het allemaal niet goed met elkaar rijmen, maar ik weet alleen dat ik dit huis blijkbaar moet hebben. ' Ik zei tegen haar: 'Er is iets met documenten in een andere stad. Ik zie een Vicky die morgen op reis gaat, en die documenten worden in een lade gestopt. Je moet haar direct bellen. ' Martha wist dat de eigendomsruil door een bank in een ander deel van Californië afgehandeld zou worden. Daarom belde ze de bank en vroeg naar Vicky.

'Hoe kent u Vicky?' vroeg de bankmanager.

'Als ik u dat vertel, zult u me niet geloven, maar ik doe het toch maar, ' antwoordde Martha. 'Een medium vertelde me dat ze zich opmaakt om ergens heen te gaan. '

'Dat klopt, ' zei hij verrast. 'Ze vertrekt morgen naar Hawaï. '

'Wilt u tegen haar zeggen dat deze transactie voor haar vertrek afgehandeld moet worden, anders ben ik mijn huis kwijt, ' zei Martha.

Gelukkig kon Vicky die dag alles nog afmaken. 'Ik had deze koop nooit kunnen sluiten als jij niet had gezien dat ik het kon, ' vertelde Martha me na afloop.

Maar Martha's 'karma' met het huis was nog lang niet voorbij. Zoals je weet had ik gezegd dat er een schat in de kelder begraven lag. Welnu, enkele maanden later belde Martha me in grote opwinding op. 'Je raadt nooit wat er gebeurd is, ' zei ze. 'We zijn direct na de koop met de verbouwing begonnen, en mijn man Dick heeft daar steeds toezicht over gehouden. Gisteren vloog ik naar San Francisco om tapijt uit te zoeken en nog enkele andere zaken voor de verbouwing te kopen. Ik bel mijn man nooit 's ochtends op als ik onderweg ben, maar vanochtend had ik een overweldigende aandrang hem te bellen. Ik stond op het punt een taxi te nemen en liet zelfs de chauffeur wachten zodat ik Dick kon bellen.

Zodra Dick de telefoon opnam, vroeg ik: "Wat doen ze vanochtend aan het huis?" Hij zei dat ze de kelder gingen vrijmaken zodat ze een betonnen vloer konden storten. Ik zei: "Vergeet niet wat Char over die verborgen schat zei. Ik zou er maar direct heengaan om te kijken of ze iets opgraven."

Zodra Dick had opgehangen, liep hij de achterdeur uit zodat hij in de kelder kon komen. Op dat moment verscheen de werkman die beneden had staan graven boven aan de keldertrap. Dick vertelde me dat de man hem met ogen zo groot als schoteltjes meedeelde: "Ik heb zojuist een metalen kist opgegraven. " Dick en de werkman liepen de kelder in en maakten de kist open. Er bleken zilveren munten met een waarde van vele duizenden dollars in te zitten. Ze bleven graven en vonden een tweede kist, die ook boordevol zat met zilveren munten. Dick was zo opgewonden dat hij me direct wilde bellen, maar hij had geen telefoonnummer in San Francisco waar ik te bereiken was!

Toen ik die avond thuiskwam, lagen de munten op de eettafel uitgespreid. Ik hoef je niet te vertellen hoe opgewonden ik was. Als jij die voorspelling niet had gedaan dat we een schat in de kelder van dit huis zouden vinden, dan zouden we er zeker nooit naar hebben gekeken. ' Ik wil er ook nog op wijzen dat Martha's eigen intuïtie haar een hint gaf over de dag en het vrijwel exacte tijdstip waarop de schat zou worden opgegraven!

Steeds weer merken mensen die naar hun eigen intuïtie luisteren dat hun leven verrijkt en gemakkelijker wordt. Als je iets zoekmaakt, als je een belangrijk besluit moet nemen, als je niet goed weet wat je moet doen, neem dan even de tijd om je innerlijke stem te raadplegen. Kijk welke gedachte er opkomt, vanuit een andere plek dan je eigen verwarde geest. Let op het gevoel dat zegt: 'Die, niet deze!' Als je de tijd neemt om in harmonie te blijven met wat het universum voor je in petto heeft, dan zul je verrast staan over de resultaten: je zou je eigen schat wel eens kunnen vinden, of die nu verborgen is of niet!

 

23

Het verdriet over de dood verlichten

Een van de weinige zekerheden die we bezitten is dat we allemaal van dit leven naar een volgend niveau zullen overgaan. Als we met onze dierbaren aan gene zijde kunnen spreken, dan kan dat iets van het verdriet na de overgang verzachten. Maar soms wordt ons ook de troost geboden dat we tevoren weten wanneer die overgang zal plaatsvinden. Hoewel dit pijnlijk kan zijn, kan deze wetenschap toch een enorm geschenk zijn, dat ons in staat stelt afscheid te nemen, onafgemaakte zaken af te handelen en ons in het algemeen op het verlies van de lichamelijke aanwezigheid van onze dierbaren voor te bereiden.

Weet je nog dat ik zei dat ik nooit in een reading de dood zal voorspellen?

De reden daarvan is dat ik geen God wil spelen met mijn gave en omdat ik geloof dat er te veel factoren zijn die het lot kunnen veranderen, waaronder ook de wilskracht van dierbaren. Enkele jaren geleden maakte mijn goede vriendin Mary Sarko een moeilijke tijd door: haar man, moeder en vader lagen allemaal tegelijkertijd in het ziekenhuis. Mary heeft geen kinderen en ook geen broers of zussen, en daarom leek het erop dat ze al haar naasten ineens zou verliezen. Mary's echtgenoot was er het slechtst aan toe. Hij had zelfs een bijna-doodervaring waarin hij zijn overleden moeder en dochter op hem zag wachten. Hij was werkelijk gelukkig en klaar om te gaan, maar Mary wilde hem niet loslaten. Terwijl hij in het ziekenhuisbed lag, zei ze tegen hem: 'Waag het niet me te verlaten!' Haar wil was zo sterk en zijn liefde voor haar was zo groot dat ze hem letterlijk het leven weer in trok.

Was hij voorbestemd om te sterven maar wilde hij niet? Ik ben ervan overtuigd dat hij had kunnen overgaan, maar ervoor koos het niet te doen, en wel omdat Mary zo'n sterke persoonlijkheid is en zo intens van hem hield. Maar ik geloof ook dat onze dierbaren het ons soms kenbaar zullen maken als het hun tijd is om te gaan, en soms zal onze intuïtie daar aanwijzingen voor geven. 'Jarenlang zei mijn man tegen onze kinderen: "Zorg goed voor mama want als ik vijftig ben, zal ik overlijden, " herinnert een van mijn studenten zich. 'En inderdaad viel hij op zijn vijftigste dood neer. ' Het universum kan ons er ook op voorbereiden om nare perioden te doorstaan. Enkele jaren geleden was ik in Cleveland in Ohio voor een optreden in een van de tv-ontbijtshows. Ik zat in een limousine omdat ze me naar Sea-World brachten voor een spotje, en opeens dacht ik: 'De volgende keer dat ik in een limousine rijd, is bij een begrafenis. ' Ik wilde niet dat het mijn vader was, maar ik dacht het wel. Twee weken later overleed hij.

Sommige mensen lijken erg gevoelig voor de energie die iemand omringt als de dood aanstaande is. Ik heb verhalen gehoord over jonge kinderen die graag bij iemand zijn, zoals hun opa of oma, en opeens erg van streek raken als ze bij diezelfde persoon in de buurt komen. Zou het kunnen dat ze de energie van iemand opvangen die dicht bij de dood is? Een man vertelde me een verhaal over een ontmoeting met een buurvrouw in een koffieshop. 'Ik stond in de rij op mijn koffie te wachten en zag mijn buurvrouw naar de deur lopen. Terwijl ik haar nakeek, dacht ik: 'Ik zal haar nooit meer zien. ' Ze leek helemaal niet ziek, maar ik kon het gevoel niet van me afzetten. Drie dagen later kwamen er enkele buren bij me langs om geld in te zamelen voor een boeket bloemen bij de begrafenis van deze vrouw. Op dezelfde dag dat ik haar had gezien, was ze om negen of tien uur 's avonds ziek geworden en diezelfde nacht nog overleden. '

Enkele jaren geleden woonde een jonge studente van me bij haar ouders in Brooklyn en haar oma woonde in het appartement boven hen. Mijn studente was een lang weekend bij vrienden buiten de stad op bezoek geweest en kwam om half twee 's nachts thuis. 'Het was een lange rit geweest en ik was erg moe, ' herinnert ze zich. 'Ik ging het huis binnen, ging op bed zitten en begon mijn contactlenzen uit te doen, toen ik opeens de merkwaardige gedachte kreeg dat ik naar boven moest om mijn oma gedag te zeggen. Mijn oma was dol op gezelschap, maar het was nu half twee en ik wist dat ze allang sliep. Ik had haar vlak voordat ik het weekend wegging nog gezien en ik wist dat ik haar de volgende dag kon zien. Ik stond echt op het punt naar bed te gaan. Ik had het gevoel gemakkelijk kunnen negeren, maar in plaats daarvan dacht ik: Nee, niet zo lui doen. Als je eenmaal boven bent, ben je blij omdat ze het zo leuk vindt je te zien. '

Ze ging naar boven en maakte haar oma wakker om gedag te zeggen. Ze kletsten nog wat (haar oma kon haar ogen maar even openhouden, maar ze praatte met haar ogen dicht verder) waarna mijn studente zei: 'Goed, oma, ik zie je morgen weer, ' waarna ze naar beneden liep en naar bed ging. De volgende dag ging ze meteen naar haar werk zonder de gelegenheid te hebben eerst haar oma nog gedag te zeggen. Later die dag werd haar oma tijdens een wandeling door een vrachtwagen aangereden. Ze werd naar het ziekenhuis gebracht, waar ze twee maanden lang grotendeels in coma lag voordat ze overleed.

Mijn studente zei tegen mij: 'De volgende dag zeiden mijn twee zussen, mijn broer en mijn ouders allemaal: 'Ik had haar vandaag moeten ophalen. ' 'Ik zou vandaag nog langsgaan. ' 'Ik had haar zo graag nog eens gezien. ' En ik voelde me ontzettend gelukkig dat ik ertoe aangezet was naar boven te gaan en haar die nacht nog welterusten te wensen. Dat was de laatste keer dat ik mijn oma zag zoals ze werkelijk was. '

 

'Ik voelde zijn geest door me heen gaan'

Boodschappen van een naderende dood kunnen verschillende vormen aannemen. Een cliënte vertelde me ooit dat ze haar overleden vader de laatste paar maanden dicht bij zich had gevoeld en geloofde dat dat kwam omdat het niet goed ging met haar moeder. 'Misschien is hij er om haar door deze tijd heen te helpen of om haar aan te moedigen omdat het haar tijd nog niet is. Of misschien is hij er om haar te helpen overgaan. Ik weet het niet, maar het is een troost voor me zijn geest zo dicht bij me te hebben. ' Soms melden mensen dat ze de gezichten van hun dierbaren werkelijk jonger en serener hebben zien worden naarmate het moment van de overgang naderbij kwam. 'Mijn vader was al lange tijd ziek, en op de dag dat hij overleed, zag hij er beter uit dan in de maanden daarvoor, ' vertelde een vrouw me.

Jeannie Starrs-Goldizen had zowel haar echtgenoot als haar zoon verloren, en in beide gevallen was ze voor hun overlijden gewaarschuwd. 'Mijn man Marty lag in het ziekenhuis in Phoenix in Arizona voor een operatie, ' herinnert ze zich. 'Terwijl hij daar lag, schoot er een bloedprop in zijn been los die een longembolie veroorzaakte. De artsen gooiden me de kamer uit terwijl ze hem probeerden te redden, dus daarom ging ik naar buiten. Het was boven de dertig graden, en ik kreeg bijna stuiptrekkingen van de zenuwen. Opeens keek ik op en zag een vallende ster. Tegelijkertijd kon ik werkelijk iets door me heen voelen gaan. Het is een gevoel dat ik niet onder woorden kan brengen; het was een warm, sereen gevoel. Ik zei tegen mezelf: 'Oké' en liep het ziekenhuis weer binnen. Net toen ik bij Marty's kamer aankwam, liepen de artsen naar buiten. Ik zei: "Ik weet het, hij is dood. " Ze keken me aan alsof ze wilden zeggen: "Hoe... " Ik zei tegen hen: "Het doet er niet toe hoe ik het weet; ik weet het gewoon. " '

Toen Jeannie's zoon Clint overleed, ontving ze ook diverse intuïtieve waarschuwingen. De avond voordat hij stierf, werd ze opeens wakker uit een diepe slaap. Met een asgrauw gelaat en trillend als een espenblad liep ze haar kamer uit. Haar twee dochters vroegen: 'Wat is er met je?' En Jeannie zei: 'Jullie broer gaat dood. '

De volgende dag ging Jeannie naar haar werk bij een medische firma waar ze rond één uur naar het toilet ging. 'Toen ik bij de wasbak stond, zag ik een fel lichtblauw licht rond een witte aura die zich uit mijn lichaam verspreidde, ' vertelde ze me. 'Ik wist dat daar iets stond. Ik vroeg: "Goed, waarom ben je hier? Wat is er aan de hand?" Opeens wist ik dat dit weer een teken was. '

Die avond kwam er rond acht uur een politieman aan de deur. Jeannie zei: 'U bent hier om te vertellen dat mijn zoon dood is. ' De man stond werkelijk perplex! Hij vroeg: 'Hoe wist u dat?' En Jeannie zei: 'Laten we zeggen dat ik bezoek heb gehad. ' Clint was eerder die dag inderdaad overleden. Dit soort boodschappen geven ons niet alleen een lichamelijke ervaring van het overlijden van onze dierbaren, maar ze bevestigen ook dat er een energie is die het lichaam na onze dood verlaat.

De weg banen

Soms krijgen we het geschenk dat we weten dat iemand van wie we houden gereed is om te overlijden, bijvoorbeeld na een lange ziekte. Om in deze periode bij een dierbare te zijn, vraagt heel veel van een mens, maar het kan ook een tijd zijn vol diepe liefde, heling en geloof. En als we intuïtief verbinding maken met de liefde die ons op die momenten van overgang omringt, dan kunnen we het overlijden voor onszelf en onze dierbaren aan beide zijden van de scheidslijn gemakkelijker maken. We kunnen hen met onze zegen laten gaan, in de wetenschap dat hun dood hen van het verdriet en het lijden aan deze zijde bevrijdt. De dood is niet rampzalig, lijden wel. Als iemand van wie je houdt, lijdt en je weet dat een langer verblijf op aarde alleen maar meer pijn betekent, probeer dan alsjeblieft zoveel van hen te houden dat je hen kunt loslaten.

Mijn vriendin Hope had vorig jaar een dergelijke ervaring toen ze haar vader aan pancreaskanker verloor. 'Hij had al een tijdlang allerlei kwalen, maar pas acht weken voor zijn dood bleek dat hij kanker had, ' herinnert ze zich. 'Mijn hele familie waakte bij hem in het ziekenhuis, maar ik nam het min of meer over. Het was heel belangrijk voor me om bij hem te zijn, en vooral om hem toestemming te geven om te gaan. Ik wilde hem laten weten dat wij het wel zouden redden en dat er voor mijn moeder gezorgd zou worden, dat niemand teleurgesteld in hem was en dat we van hem hielden, en dat het goed was niet te blijven vechten. Het is moeilijk als iemand van wie je houdt stervende is. In zeker opzicht wil je hem niet laten gaan en je moet jezelf en de stervende ervan overtuigen dat het goed is, dat ze geweldig werk verricht hebben toen ze hier waren en dat ze daar aan gene zijde mee doorgaan.

Die periode met mijn vader was een prachtige, intieme ervaring.

Ik praatte de hele tijd tegen hem. Ik zei dat ik zeker wist dat hij zijn best had gedaan en dat ik spijt had van het verdriet en de zorgen die ik hem in de loop der jaren had aangedaan. Om dat te kunnen, om daarover te praten, was echt geweldig, in plaats van net te doen alsof er niets aan de hand was. Aan het eind kwam er een grote gemoedsrust over ons allemaal. En het rare was dat mijn vader steeds maar zijn hand opstak en naar mensen bleef zwaaien die niemand kon zien. Mijn broer dacht dat het een reflex was, maar ik wist dat hij zwaaide naar de mensen van wie hij hield die al overleden waren, en die op hem wachtten. '

Dit gevoel van de aanwezigheid van overleden dierbaren op het moment van de dood is een van de meest voorkomende ervaringen van degenen die hun eigen intuïtie goed weten te gebruiken. Mijn studente Marilyn was in de kamer toen haar tante op honderdjarige leeftijd overleed. Marilyn vertelde me dat het leek alsof ze zag dat haar grootmoeder (die vele jaren eerder overleden was) haar tante in haar armen nam zodra die stopte met ademen.

 

Vergeving en liefde

Hoe kunnen we degenen die ons verlaten hebben en naar gene zijde zijn overgegaan dan helpen? Veelal begint het met vergeving en het eindigt altijd met liefde. De grootste energie, de meest helende energie en de sterkste kracht in het universum is de liefde. We kunnen onze liefde blijven schenken aan mensen die overleden zijn, en dan vooral door aan hen te blijven denken. Het denken is ons kanaal naar de geestenwereld; het is de manier waarop geesten met ons communiceren en vice versa. Als een overleden dierbare zonder enige reden in je gedachten verschijnt, dan komt dat meestal doordat die in de buurt is. Het is een geweldige gelegenheid om weer met hen in contact te komen en hun je liefde te sturen. Als ik overleden geesten liefde wil schenken, begin ik ermee een wit licht ter bescherming rond mezelf te plaatsen en vervolgens ook rond hen. Vervolgens zeg ik een gebed voor hen op waarin ik om de zegeningen van het hoogste niveau van goedheid, liefde en wijsheid vraag dat we God noemen. Bidden is tenslotte slechts een andere manier van denken, maar dan met een hoger doel. Uiteindelijk stuur ik mijn liefde en goede wensen naar hen, waarbij ik hun laat weten dat ik van hen houd, dat het goed met me gaat en dat alles in orde is.

Onze gedachten en goede wensen kunnen onze overleden dierbaren absoluut goed doen. De meeste spirituele tradities in de wereld erkennen dit; daarom steken we kaarsen voor de doden op en gedenken we elk jaar hun geboorte- en sterfdag. Het is net alsof je hun batterij met de energie van jouw liefde voedt. Voel je je niet beter als iemand aan je denkt of naar je vraagt? Hoe aangenaam is het niet als iemand je oprecht geïnteresseerd vraagt: 'Hé, hoe gaat het met je?' Misschien ben je depressief of bedroefd en lijk je het leven niet meer aan te kunnen, en dan zegt iemand opeens: 'Kan ik iets voor je doen?' waarna het allemaal toch weer iets gemakkelijker wordt. Het gaat erom liefde en zorgzaamheid aan anderen te schenken, waar we ook zijn, ongeacht de afstand in tijd, ruimte of astraal gebied die ons mogelijk scheidt. Liefde is de verbindingslijn die ons altijd aan elkaar en aan het hoogste niveau van universele goedheid bindt.

 

24 

slot: het leven is een school, en we zijn hier allemaal om te leren

Stel je voor dat je weer op de middelbare school of de universiteit zit en diverse verplichte vakken volgt. Je leest de boeken, volgt de lessen, bestudeert het lesmateriaal en leert de stof in elk geval goed genoeg om voor de tentamens te slagen. Tijdens je studie vormen die lessen een belangrijk deel van je leven. Je gaat helemaal op in geschiedenis, meetkunde of Engelse literatuur, in biochemie of muziektheorie. Je geeft alle energie die nodig is om het materiaal tot je te nemen, en daarna ga je weer verder.

Ons leven hier op aarde verloopt net zo. Het leven is een school en we zijn hier om bepaalde lessen te leren; en telkens als we terugkeren zijn dat andere lessen. Deze 'levenslessen' zijn bedoeld om ons als zielen te helpen groeien. Als we hard werken en studeren en doen wat we moeten doen terwijl we hier zijn, dan 'slagen' we. Dat betekent dat onze ziel naar een steeds hoger niveau groeit. Als we onze lessen niet goed voltooien, dan worden we steeds weer teruggestuurd om onszelf te verbeteren, wellicht met meer toezicht en hogere straffen.

Denk nog eens terug aan de lessen op school. Hoeveel herinnerde je je twee jaar na je examen nog van biologie, geschiedenis of wiskunde? Waarschijnlijk niet veel. Je herinnert je die kennis misschien nog omdat je die nodig hebt, maar je zit er zeker niet meer zo diep in als toen je de lessen volgde. Dat gebeurt eigenlijk ook als we naar gene zijde overgaan. Een poos lang onthouden we alle bijzonderheden over ons leven hier, maar uiteindelijk nemen we de herinneringen en de lessen die we geleerd hebben mee en ontwikkelen ons tot een hoger niveau of reïncarneren, zodat we hier een hele reeks nieuwe lessen kunnen leren.

We worden voortdurend op de proef gesteld. Steeds weer krijgen we opdracht meer te leren, meer te zijn, meer lief te hebben en met meer inzet voor onszelf en anderen te zorgen. Intuïtie is gewoon een van de hulpmiddelen die we kunnen gebruiken om de tests die we krijgen te doorstaan en de lessen die we opgedragen krijgen te leren. En als we onze intuïtie leren gebruiken, dan kunnen we die ook inzetten om anderen bij hun lessen te helpen.

Het lijkt erop dat sommige mensen zwaardere beproevingen moeten doorstaan dan anderen. Ik kan je niet vertellen waarom; misschien is het een karma uit een vorig leven, misschien hebben ze een groot voorbeeld nodig zodat ze een cruciale les leren, misschien is de beproeving die ze doormaken op een of andere manier nuttig voor anderen. Maar ik geloof dat God ons nooit iets geeft dat we niet kunnen doorstaan. En als ik eerlijk ben, dan komen de zwaarste beproevingen die we moeten doorstaan vaak uit het volgen van onze intuïtie voort. Het is wel voorgekomen dat ik een sterk intuïtief gevoel had dat tegen alle logica in ging, en dat ik moest beslissen of ik werkelijk genoeg in mijn zesde zintuig geloofde om mijn instinct te volgen. Ik zal echter altijd volhouden dat de meeste mensen er uiteindelijk baat bij hebben als ze hun innerlijke stem volgen.

Mijn vriend Gary zei ooit tegen me: 'Jarenlang maakte ik me voortdurend zorgen over mijn toekomst en zat ik steeds over het verleden te mokken. Ik dacht altijd aan de dingen die ik had moeten doen en daardoor negeerde ik het heden. Maar opeens realiseerde ik me dat er altijd goede en slechte tijden zullen zijn en dat de slechte tijden meestal de lessen zijn die we moeten doormaken om van de goede tijden te genieten. Het verleden is niets anders dan de ervaringen die we moesten doormaken om van het heden en de toekomst te genieten. '

In dit laatste hoofdstuk wil ik je enkele lessen voorhouden die we volgens mij allemaal moeten leren terwijl we ons in onze levens op aarde ontwikkelen. Door ze in deze vorm te gieten, hoop ik dat je deze lessen zo snel mogelijk weet 'op te pikken'.

Les 1: we zijn verantwoordelijk voor ons leven. Het gaat niet om het voorspellen van de toekomst, maar om de keuzen die we onderweg maken. We kunnen niet altijd weten wat werkelijk voorbestemd is, en we kunnen niet altijd weten welke van onze keuzen onze bestemming veranderen of vervullen. We moeten daarom zelf de verantwoordelijkheid voor ons leven nemen en actie ondernemen zodat we de lessen kunnen leren die het universum voor ons in petto heeft. Sarah, een van mijn studenten, zei tegen me: 'Mensen moeten voor hun eigen daden verantwoordelijk zijn. Je kunt de verantwoordelijkheid niet afschuiven en zeggen: 'Ik mag dit van mijn godsdienst niet doen', 'Mijn werk staat me dit niet toe'. Nee, jij maakt je keuzen, je bent verantwoordelijk voor je eigen leven. En veel mensen willen dat niet horen. Ik zeg tegen iedereen die voor een reading

bij me komt: 'Luister, ik accepteer de verantwoordelijkheid voor wat ik zeg, of dat nu goed of fout is. Maar je moet zelf beslissen wat je doet met wat ik zeg. Het is jouw leven. '

Zelfs nu er overal zoveel over eigen verantwoordelijkheid gesproken wordt, lijken we nog altijd een excuuscultuur te handhaven. 'Ik ben zo omdat ik misbruikt werd', 'Ik ben zo omdat ik dik ben', 'Ik heb nooit de kans gehad', 'Ik heb verder toch geen keus?' enzovoort. Veel aanhangers van de new age-beweging gebruiken het excuus van de predestinatie. Ze zeggen dat het in de sterren geschreven stond dat ze nooit financieel succes zouden boeken, dat ze hun zielsverwant in dit leven niet zouden vinden of dat ze kanker zouden krijgen. Maar die uitspraken zijn meestal slechts een excuus om geen actie te hoeven ondernemen. Ja, sommige dingen zijn voorbestemd omdat we een bepaalde les moeten leren, maar het lot kan op allerlei manieren al dan niet ingrijpend wijzigen door onze eigen inspanningen. Misschien is het voorbestemd dat je je zielsverwant niet ontmoet, maar dat hoeft je er niet van te weerhouden zeer intense, waardevolle relaties aan te knopen. Misschien heb je veel financiële problemen, maar je kunt wel degelijk proberen te leren er beter mee om te gaan zodat je in elk geval een geregeld leven kunt leiden. Misschien krijg je zelfs een ernstige ziekte, maar als je de lessen leert die daarmee verbonden zijn - geduld, bereidheid voor je gezondheid te vechten, de hulp van anderen accepteren, vrolijk zijn ondanks de pijn - dan kan dat jouw leven en dat van je naasten toch verrijken.

Mijn cliënte 'Rosalie' zei ooit: 'Het vraagt veel moed om persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen, met alle pijn en angst die daarmee kunnen samengaan, en de zware lessen te doorstaan. Blijf gewoon vragen: "Wat kan ik hieruit leren?" Ik stel mezelf voortdurend die vraag. Daardoor blijf ik geconcentreerd op wat ik leer en richt ik me niet op alle andere dingen die tegelijkertijd gebeuren. ' Een andere studente voegt daaraan toe: 'Toen ik eens in een uiterst onverkwikkelijk proces verzeild raakte, vertelde ik mijn advocaat over deze filosofie. Ik zei: 'Weet je, zelfs als we deze zaak verliezen weet ik dat ik er iets van zal leren dat me in de toekomst van pas zal komen. ' Waarop hij zei: 'Als je dat werkelijk gelooft, ben je onoverwinnelijk. '

Les 2: 'oordeel niet, laat over je oordelen. ' Een van de belangrijkste lessen die we volgens mij allemaal moeten leren - of misschien blijven leren - is dat we niet over anderen moeten oordelen. Het mooie van het leven is nu juist dat we allemaal verschillend zijn, met verschillende behoeften, gaven, vaardigheden en keuzen. Je weet niet waarom iemand doet zoals hij doet. Je kunt anderen niet begrijpen totdat je hun leven hebt geleid of misschien zelfs hun levens, als ze steeds weer op aarde terugkeren. Ik zeg niet dat we daden die anderen kwetsen moeten tolereren. Maar we besteden enorm veel tijd en energie aan het oordelen over anderen, kritiseren ze voor wie ze zijn en niet zijn, wat ze al dan niet gedaan hebben en of ze in onze ideeën passen over hoe iemand zou 'moeten' zijn.

Dit is vooral waar als het op seksualiteit aankomt. Ik geloof dat het in onze wereld een groot probleem is dat we de seksuele voorkeuren van anderen niet accepteren. Sommigen zijn heteroseksueel, anderen biseksueel, weer anderen homoseksueel. En wat dan nog? Maar vanwege de oordelen die de samenleving velt zijn veel mensen bang omdat ze niet in contact kunnen komen met degene die ze werkelijk zijn, of ze zijn kwaad omdat ze het gevoel hebben dat ze vanwege hun seksuele voorkeur niet geaccepteerd worden. Of ze accepteren zichzelf niet omdat hun ouders dan zouden zeggen: 'O mijn God, niet mijn zoon, niet mijn dochter!' Als mensen hun ware seksuele energie ontkennen of onderdrukken, zullen ze vaak uit evenwicht raken en problemen in hun leven veroorzaken. We moeten met onszelf in het reine zijn als het om deze belangrijke energie gaat. En dat betekent dat we ons vrijelijk kunnen uitdrukken, met de beperking dat we anderen geen schade toebrengen. Seksuele energie is belangrijk; we moeten er in harmonie mee zijn, die begrijpen en er waarachtig over zijn, omdat we alleen in de waarheid vrij zijn. Ik geloof dat we er niets aan kunnen doen wie we zijn of wat onze behoeften zijn. We kunnen er niets aan doen als we geen prachtig lichaam hebben, niet slim zijn in de gewone betekenis van het woord of als onze seksuele voorkeur ingaat tegen wat de maatschappij als 'normaal' beschouwt.

Ik denk dat we primair de verantwoordelijkheid hebben om alle mensen met begrip en mededogen te bezien. Intuïtie stijgt boven elk ras, elke kleur, seksuele voorkeur, maatschappelijke klasse, politieke voorkeur en geloofsovertuiging uit. Het is aan ons om verder te kijken dan alles wat ons scheidt en te zoeken wat ons bindt. Tenslotte is elke geest uit dezelfde energie opgebouwd, en voor zover ik weet hadden energiemoleculen er geen belangstelling voor om over andere moleculen te oordelen.

Als we niet over mensen oordelen, maar in hen juist het beste proberen te zien, dan kunnen ze ook het beste in zichzelf zien. Het is net alsof je een kind opvoedt. Het beste dat we onze kinderen kunnen bieden is een atmosfeer van onvoorwaardelijke liefde waarin niet geoordeeld wordt. We houden allemaal van kinderen; we hebben allemaal behoefte aan die zorgzaamheid en ondersteuning, zo niet van anderen, dan toch wel van onszelf.

Nogmaals, ik zeg niet dat mensen elkaar mogen kwetsen. Maar zoals een wijze spirituele meester ooit zei: 'We kunnen de zonde haten terwijl we de zondenaar liefhebben. ' We kunnen ons best doen om mensen op de houding en het gedrag te wijzen die hen naar een hoger niveau van goedheid, licht en liefde zullen opheffen.

Laat je verwachtingen over mensen dus los. Probeer niet degene te zijn die de controle heeft als het om anderen gaat. Probeer die 'ik weet wat goed is'-houding los te laten. Laat de mensen van wie je houdt op hun eigen manier groeien. Als ze het vragen, bied hun dan je wijsheid aan, alles wat je tijdens je verblijf op aarde geleerd hebt. Maar het beste dat we hun kunnen geven is onze liefde, niet ons advies, en zeker niet ons oordeel.

Les 3. het geheim van het leven is evenwicht Hier volgt een parafrase van de grote dichter Khalil Gibran in zijn boek The Profet

Zonder de energie van Haat begrijpen we de volle energie van Liefde niet.

Zonder Treurnis begrijpen we de volle energie van Geluk niet. Zonder het Kwade begrijpen we de volle energie van het Goede niet. Zonder Chaos begrijpen we de volle energie van de Vrede niet.

Alles is een energiecyclus die voortdurend tussen yin en yang stroomt, tussen positief en negatief, vrouwelijk en mannelijk, geven en ontvangen. Alles in de wereld heeft zijn tegenpool. Waar kwaad is, is goed. Waar liefde is, is haat. Waar chaos is, is vrede. Een batterij werkt alleen als die een negatieve en positieve lading heeft. Sommige mensen op deze aarde zijn voorbestemd om chaos en ellende te veroorzaken. Maar móeten we ook slecht worden? Moeten we chaos creëren? Moeten we martelaars of moordenaars worden? Natuurlijk niet. Maar we moeten wel erkennen dat het kwaad bestaat. In vrijwel iedereen schuilt goed en kwaad, en als het kwaad de overhand krijgt, pas dan op.

We moeten begrijpen dat het kwaad bestaat zodat we negatieve neigingen in onszelf en anderen kunnen bestrijden. Vergeet niet dat goed meer macht heeft dan kwaad. Ons doel is het positieve, het goede en het liefhebbende bijeen te brengen zodat we vrede op aarde kunnen proberen te brengen. We moeten leren om negatieve elementen bewust te bestrijden, zowel in onze ziel als in onze gedachten, en er dan zover bovenuit te stijgen dat we de ware eigenliefde leren. Dan kunnen we de goedheid, het geluk en de vrede voor altijd in ons hart bewaren.

Evenwicht is de sleutel om onszelf gezond te houden. Het is voor iedereen belangrijk om emotioneel, psychisch, spiritueel en lichamelijk in balans te zijn. Als we op een bepaald gebied niet in evenwicht zijn, dan loop je een goede kans dat negatieve energie zal binnendringen. Als we lichamelijk niet in balans zijn, worden we ziek. Als we emotioneel niet in balans zijn, dan raken we van streek of worden depressief of manisch. Als we psychisch niet in balans zijn, krijgen we allerlei gedragsproblemen. Als we spiritueel niet in balans zijn, dan stellen we ons open voor de negatieve energieën uit de astrale wereld. We moeten ook evenwicht zien te houden tussen onze geest en onze emoties. Ik geloof dat de ware wijsheid uit de perfecte balans tussen weten en voelen voortkomt.

Als je in evenwicht wilt blijven, moet je goed voor jezelf zorgen, vooral als je je intuïtie gebruikt. Het is heel gemakkelijk om bij dit werk uitgeput te raken, om jezelf steeds weer in dienst van anderen te stellen omdat daar zoveel behoefte aan is. Maar je moet je er goed van bewust zijn hoe snel je batterij uitgeput raakt door alle inspanningen en dan de tijd nemen om jezelf weer op te laden, op wat voor manier dan ook. Ik maak lange wandelingen, bel vrienden op om te kletsen, ik lees of ga naar een film. Maar ik weet wat mijn grenzen zijn en vraag anderen mijn grenzen te respecteren. Weet je, er is een verschil tussen egoïstisch zijn en eigenliefde hebben. Egoïsme houdt in dat je je eigen behoeften vooropstelt, bij eigenliefde zeg je dat jouw behoeften ertoe doen. Om in evenwicht te blijven moet je ook je eigen behoeften in aanmerking nemen als je anderen helpt.

Als we in evenwicht zijn, is het veel gemakkelijker om op de hoogste niveaus van wijsheid en goedheid afgestemd te blijven. We worden dan niet zo sterk in beslag genomen door onze eigen besognes en het is gemakkelijker om aan anderen te geven terwijl je ook voor jezelf zorgt. En het is gemakkelijker om niet te zwaar op de hand te zijn! Als je de zaken te serieus neemt, ben je niet in evenwicht. Vaak kan intuïtie ons gevoel voor humor gebruiken om de bewuste geest te passeren en indringende boodschappen te geven. Ik herinner me dat ik eens aan de telefoon zat met een vriend en een grapje maakte, waarop hij vroeg: 'Waarom zei je dat?' Het bleek dat de grap te maken had met wat hij op dat moment doormaakte, en die grap gaf hem een zeer indringende boodschap.

Ik zeg graag tegen mensen: 'Kijk, ik heb niet alle antwoorden, maar ik weet dat er een plek is waar je evenwicht kunt vinden, waar je een gelukkig medium kunt vinden. Want dat is wat ik ben: een gelukkig medium!'

Les 4: veranderingen groei zijn niet optioneel. Niets blijft ooit hetzelfde. Onze aard en ons doel - zowel hier als aan gene zijde - is om te blijven groeien en veranderen totdat we het hoogste niveau van wijsheid bereiken. We moeten allemaal leren te veranderen bij veranderingen. Dat is een van de belangrijkste lessen die we kunnen leren.

Soms zal verandering ons pijn doen. Verandering kan betekenen dat we plaatsen, dingen en relaties moeten achterlaten die niet langer goed voor ons zijn. Toen ik pas begonnen was met het bestuderen van intuïtie en een professioneel medium werd, had ik het geluk dat de meesten van mijn vrienden en familieleden me daarbij van harte steunden. Maar anderen zeiden tegen me dat ik de weg kwijt was of niet helemaal lekker was, en dat ik maar beter weer gewoon lerares kon worden. Ik moest afscheid nemen van die mensen, want hun houding weerhield me ervan de veranderingen door te maken die voor mij nodig waren.

We hebben allemaal vrienden of familieleden gehad die weigerden ons te steunen bij veranderingen die wij noodzakelijk vonden, of die een verandering die al had plaatsgevonden niet accepteerden. Het vraagt moed om de relaties in je leven tegen het licht te houden en tot het besef te komen dat die relaties jou benadelen en je in je groei belemmeren. Maar als iemand je ervan weerhoudt te groeien, dan is het tijd om diegene daarmee te confronteren of om diegene uit je leven te laten vertrekken. Ik geloof dat vrienden en relaties op bepaalde momenten om bepaalde redenen in ons leven komen, en als die reden niet langer geldig is, verandert de vriendschap of verdwijnt die. Om er dan aan vast te houden, is hetzelfde als naar de universiteit gaan en dan proberen alle vrienden die je op de middelbare school had vast te houden. Dat kan niet; jij, en zij eveneens, veranderen te veel en te snel.

Intuïtie geeft ons het vermogen om in voortdurend veranderende omstandigheden te blijven 'drijven', zoals op een vlot in een snelstromende rivier. Elke beweging van een ander kan je eigen koers beïnvloeden, en omdat de toekomst elk moment kan veranderen door iemands eigen keuze of besluit, is het van het grootste belang om te allen tijde in harmonie te blijven met de energie om ons heen. Het is het verschil tussen met de stroom meegaan en tegen de stroom in proberen te roeien. Als we in harmonie zijn met het universum en als onze bezigheden ons een goed gevoel geven, dan lijkt de toekomst zinvoller te zijn, ook al veranderen de stromingen van onze bestemming voortdurend. We kunnen tussen de veranderingen van ons leven door varen om ons uiteindelijke doel te bereiken.

Les 5 : we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. We zijn allemaal componenten van één geheel en moeten begrijpen dat we de macht hebben om niet alleen ons eigen leven maar ook het leven van de mensen om ons heen te vernietigen of te helen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Mijn groei zal jou helpen groeien en andersom. We moeten aandacht aan elkaar besteden en ons best doen elkaar in grote en kleine zaken te helpen.

Ik herinner me dat het ijshockeyteam van de Detroit Red Wings voor de tweede keer op rij nationaal kampioen werd. Ik zat naar de laatste wedstrijd te kijken, en na de overwinning nam het hele team één speler op de schouders. Was dat de topscorer van het team? Was het de doelman die zo'n spectaculaire redding had verricht? Nee, het was Vladimir Konstantinov, een speler die het jaar daarvoor een vreselijk auto-ongeluk had gehad. Hij had ernstig hersenletsel opgelopen en sinds dat ongeluk geen wedstrijd meer kunnen spelen, maar toch wilden de Red Wings erkentelijkheid tonen voor zijn bijdragen aan het team van het jaar daarvoor. Ze wilden hem laten weten dat hij altijd in hun team zou blijven.

Ik geloof dat mensen onder meer graag naar sport kijken omdat ze graag een team zien presteren. We moedigen allemaal graag ons team aan; het geeft ons een heerlijk gevoel van die energie deel uit te maken. Stel nu dat iedereen in jouw team zat? Wij maken allemaal deel uit van het team dat samen het universum vormt. Jouw daden beïnvloeden de mijne en de mijne beïnvloeden de jouwe. Het is onze taak om samen te werken en onze teamgenoten zo goed mogelijk te helpen, of we daar nu direct profijt van hebben of niet.

Mijn moeder is enkele maanden lang verzorgd door een fantastische vrouw. Toen ik haar op een avond naar huis bracht, hoorde ik opeens haar geesten en dierbaren tegen me praten. Ik stopte en zei: 'Mag ik je een reading geven?' Ik begon de boodschappen aan haar door te geven. Ik wilde haar leven op deze manier aanraken, niet om daar beter van te worden, niet omdat het mijn werk was, zelfs niet omdat ze zo goed voor mijn moeder zorgde (dat deed ze toch wel). Ik wilde het doen omdat ze in mijn team zat, het team van de mensheid, het team van de geesten. Mijn taak, en de taak van iedereen op aarde en aan gene zijde, is om anderen te helpen.

Denk dus aan de mensen die in je team zitten. En vergeet niet dat zelfs degenen die je gekwetst hebben, in je team zaten. Vergelijk het met tegen een ander team spelen in de sport: je tegenstanders zitten ook in je team omdat ze je iets geven om tegen te strijden! Op dezelfde manier zitten de mensen die ons tegenstand bieden in ons team omdat ze ervoor zorgen dat we groeien. Dus zelfs als iemand speciaal op aarde lijkt te zijn om jou de voet dwars te zetten, probeer dan te ontspannen en besef dat ze in de kosmische zin des woords aan jouw kant staan. Het leven wordt een stuk gemakkelijker als je iedereen als onderdeel van je team kunt zien!

Les 6: gebruik de gaven die God je gegeven heeft: om de wereld te verbeteren. Charles Spencer, de broer van prinses Diana, zei in zijn rede tijdens haar begrafenis: 'Diana, je grootste gave was je intuïtie, een gave die je wijs wist te gebruiken. ' Diana gebruikte haar intuïtie met gratie en mededogen om mensen in nood te helpen. Het verdriet om haar dood was overweldigend in de gehele wereld en werd enkele dagen later nog vergroot door de dood van Moeder Teresa.

Het was een indrukwekkende ervaring om te zien hoe de wereld tot stilstand kwam, uit respect voor deze twee geweldige vrouwen. Enkele momenten lang waren miljoenen mensen verenigd in één universeel geweten: één geest, één gedachte, één gebed. Als onze wereld eens vaker één geheel zou kunnen worden, zonder vooroordelen, hebzucht of jaloezie en zich erop zou richten één probleem tegelijkertijd te helen, dan zouden we het lijden in de wereld enorm kunnen verminderen. Misschien was dat een van de beste lessen van die ervaring.

Ik geloof dat prinses Diana en Moeder Teresa hun overgang bijna tegelijkertijd maakten zodat de gehele wereld van hun voorbeeld kon leren. Deze beide vrouwen hadden buitengewone gaven gekregen. Beiden bezaten ze moed en offerden ze zich op om voor anderen te zorgen; beiden moesten ze enorme hinderpalen in hun leven overwinnen om een voorbeeld van mededogen te worden. En ieder van ons bezit een geest die het vermogen heeft volgens dezelfde normen te leven.

We maken allemaal deel uit van Gods energie in dit universum. Om de hoogste energieniveaus te bereiken en om in dat God-bewustzijn op te gaan, moeten we de gaven die we gekregen hebben gebruiken om anderen te helpen en de wereld te verbeteren. Of we nu de mensen helpen die het op aarde minder goed getroffen hebben of als engelbewaarders of geleidegeesten aan gene zijde opereren, we groeien alleen als we ons beste beentje voor zetten om de goedheid in het hele universum op een hoger niveau te brengen. Als we de les leren om een zo goed mogelijk mens te zijn en dan ons uiterste best te doen, dan hebben we al een grote stap gezet op weg naar het ultieme doel, te weten de absolute goedheid, wijsheid en liefde die God is.

Les 7: tevredenheid en dankbaarheid geven een bijzonder rijk leven. Sommige cliënten van me voelen zich niet erg gelukkig. Als ze voor een reading komen, zeggen ze tegen me: 'Waarom heb ik niet de relatie die ik wil?' 'Waarom heb ik geen geld?' 'Waarom kan ik de perfecte baan niet vinden?' Ik zeg dan: 'Kijk, als je gelukkig wilt zijn, dan moet je je oefenen in tevredenheid en dankbaarheid. Ben je vanochtend weer wakker geworden? Kun je je armen en benen gebruiken? Heb je een dak boven je hoofd en eten op tafel? Dan ben je een stuk beter af dan heel veel mensen op deze planeet. Kijk eens naar Somalië, Rusland of India of de daklozen bij jou in de buurt. Die mensen zijn al gelukkig als ze genoeg te eten hebben om lichaam en ziel bijeen te houden. Er zijn delen van de wereld waar de mensen zich gelukkig prijzen als ze de dag doorgekomen zijn zonder te zijn neergeschoten. '

Ondankbaarheid is een trefzekere manier om jezelf van de kans te beroven ooit hogerop te komen. Wat geeft het dat je de geliefde, de auto of het werk van je dromen niet hebt? Als je dankbaar bent voor wat je nu hebt, dan wordt de kans dat je in de overvloed van het universum mag delen, een stuk groter. We moeten dankbaar zijn voor wat we gekregen hebben en tevreden zijn met wat we hebben. Tevredenheid heeft met onze houding te maken. Beschouw de beker als halfvol, niet als halfleeg. Als je die als halfleeg beschouwt, dan zul je onvermijdelijk jezelf, anderen, het lot of het universum daarvan de schuld gaan geven, zonder dat je daar verder mee komt. Natuurlijk, we moeten naar meer blijven streven. Natuurlijk, we moeten doelen hebben, zoals een relatie, een baan, meer geld of het helpen van meer mensen. Maar we kunnen nog altijd genieten van wat we op het moment bezitten, ook al werken we eraan te groeien en meer te worden.

Niets opent het hart zo volledig als dankbaarheid. Als je de les leert om in dankbaarheid en tevredenheid te leven, dan zal je overgang naar de geestenwereld gemakkelijk en natuurlijk lijken, omdat dat de energie is waarin de hoogste geesten voortdurend leven. Met dankbaarheid ben je met het hoogst mogelijke niveau van het universum verbonden. Je bent verbonden met niets minder dan het bewustzijn van God.

Ik geloof dat we de gave van de intuïtie krijgen om ons te helpen deze lessen te leren, naast vele andere, op onze reis door onze levens. Onthoud dat we, als we sterven, niet over onszelf oordelen op basis van onze rijkdom, schoonheid of ons succes. We zullen over onszelf oordelen op basis van onze daden, op basis van de hoeveelheid liefde die we onszelf en anderen gegeven hebben en of we in staat zijn elke dag met een schoon geweten in de spiegel te kijken.

Mijn gebed is dat we al onze krachtige intuïtieve vermogens gebruiken om de lessen te leren die we hier moeten leren en om op welke manier dan ook bij te dragen aan het creëren van het hoogste goed, zowel hier als aan gene zijde. Ik hoop dat dit boek je geholpen heeft om je ogen te openen voor wat er mogelijk is als je je door God gegeven intuïtie op een verantwoorde, vrije en doelbewuste manier gebruikt. Moge je intuïtieve reis je ertoe aanzetten de grootsheid van je eigen ziel te ontdekken en een leven vol tevredenheid, rust en vreugde te leiden!