Deel 1

Mensen willen dolgraag met je praten!

Wat is de meest fundamentele angst van de meesten van ons? Dat is niet zomaar de angst voor de dood, maar voor de dood als vergetelheid, dood zijn zonder dat er iets op volgt. We zijn bang dat we onze dierbaren voor altijd verliezen als ze sterven. En we zijn vooral bang dat wij zelf zullen verdwijnen als het moment daar is.

Laat mij je vertellen dat de dood niet het einde is. Bijna altijd als ik voor iemand een reading houd, kan ik de aanwezigheid van geesten rondom hen voelen. Deze geesten zijn meestal de zielen van dierbaren die niet langer op deze aarde leven maar nog altijd bestaan en op een ander niveau liefhebben. De ontroerendste bedankjes krijg ik van mensen die uiteindelijk toch in het leven na de dood zijn gaan geloven omdat ze nu de aanwezigheid van hun dierbaren aan gene zijde voelen.

Wat alles overleeft, zelfs de dood zelf, is de liefde. Mijn vader schreef in een gebedenboek dat hij me cadeau gaf: 'God is liefde, liefde is God. We houden van je, pa en ma. ' Liefde is de krachtigste energie in het universum. En als we sterven, dan is de liefdesenergie de brug die ons allemaal verbindt.

Onze dierbaren willen dat we hun liefde blijven voelen en weten dat ze over ons waken, ongeacht hoe lang geleden ze al overleden zijn. Ik voel me bevoorrecht dat ik het verbindingskanaal voor hun boodschappen ben en ik wil dat iedereen die zich openstelt, die nieuwsgierig is en die ervoor gereed is, dezelfde kans krijgt om dat gevoel van verbondenheid en nabijheid te ervaren en er absoluut van overtuigd te zijn dat we niet doodgaan als het lichaam stopt met ademhalen. Daarom zeggen veel mensen tegen me: 'Ik wist het! Ik wist dat mijn oma (of vader of beste vriend) nog bij me was. Ik kon het voelen. ' Het enige wat ik doe, is bevestigen wat ze al weten. Die zekerheid dat we verder leven is het geschenk dat onze dierbaren ons graag willen aanbieden, als we onze geest en hart maar voor hun aanwezigheid openstellen.

4

Wat overleeft de dood?

Filosofie, godsdienst en wetenschap proberen al eeuwenlang een antwoord te vinden op de vragen over leven en dood, en met wisselend succes. Wat gebeurt er als het lichaam sterft? Wat gebeurt er met het deel van jou dat we ' jij' noemen? Blijft dat bestaan, los van je lichamelijke

omhulsel? En zo ja, waar en hoe? Hoe ziet het leven na de dood eruit, als dat al bestaat?

Ik heb altijd geweten dat er geesten om me heen leefden, maar als jong kind herkende ik ze niet als mensen die gestorven waren en nu in een andere gedaante verschenen. Maar toen ik elf was, stierf onze huishoudster. Omdat mijn ouders een meubelzaak hadden, hadden we altijd een huishoudster annex kinderverzorgster, die Ruby heette. Ze hielp mij grootbrengen. Hoewel ze zelf een dochter had, noemde ze mij haar 'andere kind'. In het jaar dat ik elf werd, werd Ruby ernstig ziek; ze had kanker en overleed.

Na haar dood begon ik een energie te voelen in ons souterrain, een aangename ruimte waar Ruby altijd de was voor het gezin had gedaan en had gestreken. Telkens als ik naar het souterrain ging, kreeg ik een vertrouwd gevoel, een energie die ik nog niet kende maar die erg dicht bij me leek te zijn. Ik voelde diezelfde energie ook in het hele huis als ik alleen was, vooral tijdens het uur of daaromtrent nadat onze nieuwe huishoudster vertrokken was en voordat mijn ouders thuiskwamen. Ik begreep hier niets van en was daarom bang voor deze energie. Jarenlang zei ik tegen mijn moeder dat ze bovenaan de trap van het souterrain moest blijven staan en tegen me moest blijven praten als ze me om een of andere reden naar beneden stuurde. Maar toen ik eenmaal begreep dat die merkwaardige energie die ik voelde Ruby's geest was, was ik lang niet meer zo bang.

Ik weet nu dat geesten van onze dierbaren voortdurend om ons heen zijn; ze waken over ons en controleren of alles goed met ons is. Ze proberen ons zoveel mogelijk te beschermen. Het is een verbazingwekkend gevoel om als doorgeefluik te kunnen functioneren voor berichten van de overleden dierbaren aan de levenden. En omdat het mijn gave is om zeer specifieke details te geven - om namen te horen, beelden te zien die alleen voor de geest en hun dierbaren betekenis hebben en om nuances in relaties te voelen die alleen de overledene zelf zou kennen - kan ik mensen helpen de twijfel die ze mogelijk hebben over een leven na de dood definitief van zich af te schudden. Het is absoluut zeker dat we voortbestaan, en dan niet als een verzameling onsamenhangende energiemoleculen, maar als de mensen die we hier zijn, als oma Martha, oom Frank, als vader, moeder of broer Charles of beste vriendin Deborah. Of ze nog hier zijn of aan gene zijde op ons wachten, we zullen onze dierbaren blijven kennen en liefhebben als we ons lichaam verlaten hebben.

je eigen energie-duimafdruk

Volgens wetenschappers bestaat alles in het universum uit energie en wordt die energie nooit vernietigd, maar gaat die simpelweg in een andere vorm over. Ik geloof dat onze geesten ook uit energie bestaan, en dat elke geest zijn eigen patroon heeft, een energie-duimafdruk dus, die uniek is voor dat individu. Daarom kun je je vader van je moeder onderscheiden en al je kinderen van elkaar, zelfs bij eeneiige tweelingen. Hun energie-duimafdrukken zijn even verschillend als de afdrukken van hun vingers. Een studente van me beschrijft hoe ze afstemt op de verschillende energieën van haar kinderen. 'Vooral bij mijn twee jongste kinderen, dan word ik onrustig, en dan denk ik: een van hen voert iets in zijn schild. En omdat elk kind een andere vibratie heeft, weet ik wie het is en waar ze mee bezig zijn als ik erop afstem. '

Deze energie of levenskracht is ons spirituele lichaam, dat losstaat van ons fysieke lichaam en niet sterft als dat sterft, maar simpelweg in een andere dimensie op een ander niveau voortleeft. Als iemand overlijdt, zien we mogelijk de levenskracht van diegene niet omdat die zich niet langer in het fysieke omhulsel bevindt. Maar de levenskracht gaat ergens heen. Er zijn heel wat mensen die dit gezien hebben; veel verpleegkundigen zeggen dat ze een energie of een soort 'veld' gezien hebben dat het lichaam bij de dood verlaat. Deze levenskracht is niet zomaar een residu of een energie die van zijn lichaam beroofd is. Nee, die energie zijn wij zelf, coherente geesten met gedachten, een geheugen, emoties en liefde. We behouden onze identiteit in de wereld van de geesten. Je oma is nog altijd je oma, je kind blijft je kind en jij blijft ook jezelf, maar op een veel uitgestrektere schaal.

Omdat we zo vertrouwd zijn met de energie-duimafdruk van iemand, kunnen we soms die energie opvangen, ongeacht of het omhulsel er nog is. Kun je onderscheid maken tussen de energie van je echtgenoot en een ander? Kun je voelen welk kind de kamer binnengekomen is, ook al zie je hem of haar niet? Weet je soms al wie er aan de telefoon is, nog voor er een woord gesproken is? Als je ooit dergelijke ervaringen meegemaakt hebt, is het dan niet logisch dat je de specifieke energie kunt opvangen van iemand die als geest is teruggekeerd, omdat die geest eenvoudigweg precies is wat ze werkelijk zijn?

Een van mijn studenten heeft de afgelopen jaren zowel haar man als tienerzoon verloren, en zij zegt tegen me dat ze het verschil tussen hun geesten kan voelen. Velen van ons kunnen deze geestesenergie voelen, ook al kunnen we de precieze bron ervan niet identificeren. Heb je nooit aan de computer gezeten of bij het keukenaanrecht gestaan en iemand vlak bij je gevoeld, waarna je je omdraaide maar niemand zag? Heb je ooit iets in je ooghoek gezien dat er niet meer was toen je je ernaartoe draaide? Of misschien heb je een geliefd huisdier verloren en heb je nu steeds het gevoel dat dat dier in de kamer naast je is? (Ja, dieren hebben ook geesten en unieke energiepootafdrukken. )

Of moet je zonder speciale reden opeens sterk aan je tante, grootmoeder of vader of moeder denken? Dan vang je waarschijnlijk de energie op van iemand die overgegaan is. Dit soort ervaringen komt heel vaak voor, vooral na de dood van een dierbare. Dit is de manier waarop onze dierbaren met ons communiceren en ons laten weten dat ze bij ons zijn en om ons geven.

Als ik voor iemand in een reading contact maak met de geesten om hem heen, dan is deze unieke energie-duimafdruk een van de manieren waarop ik weet met wie ik spreek. Als ik bijvoorbeeld een reading voor een cliënt geef waarbij diverse dierbaren binnenkomen, dan kan de cliënt zeggen: 'Ik wil graag iets van mijn broer horen', of 'er is nog iemand over wie je nog niet gesproken hebt'. Dan uit ik een gedachte: 'Oké, ik roep... ' (degene van wie de cliënt wil horen). Tegen het eind van de reading voel ik dan een gedaante verschijnen, een nieuwe energie. En dan zeg ik: 'Wacht eens even. Was er een N? Is het Nathan? Is dat je broer?' Dan zegt de cliënt: 'Ja, ' en dan zeg ik: 'Hij is niet op komen dagen; hij had het zeker druk. ' Ik weet dan helemaal niet wie die broer van de cliënt is, maar ik voel wel degelijk dat er een nieuwe energie de kamer binnengekomen is. Die energie zal zichzelf met een naam en dikwijls met enkele details bekendmaken, en dan is de verbinding tussen de cliënt en de geest gelegd.

Het is van groot belang te begrijpen dat onze dierbaren onze gedachten en goede wensen voelen. Ik heb al heel vaak cliënten een naam doorgegeven waarbij ik zei: 'Is het je grootmoeder?' en dan zegt de cliënt: 'Ja, zeg tegen haar dat ik van haar houd. ' Ik antwoord dan: 'Jij bent degene die het contact onderhoudt. Probeer de liefde voor je grootmoeder te voelen en denk: Ik houd van je. Dan zal ze het weten. Je hebt mij niet nodig om contact te leggen met iemand van wie je houdt. '

De overgang maken

Het moment waarop iemand zijn lichaam verlaat is dikwijls bijzonder droevig voor allen die achterblijven. Gelukkig is het een heel andere ervaring voor de geest die de overgang maakt. Uit wat ik in de loop der jaren heb gezien en geleerd uit gesprekken met mensen die bijna-doodervaringen hebben gehad, heb ik geconcludeerd dat het tijdstip van de overgang juist een feest is, waarbij onze overleden dierbaren ons met open armen aan gene zijde opwachten.

Je hebt vast wel eens gehoord of gelezen over de verschillende elementen van de doodservaring die in vrijwel elke cultuur ter wereld wordt beschreven: het witte licht... een intens gevoel van rust en vreugde... de aanblik van vertrouwde gezichten die ons verwelkomen. Is er een betere manier om onze ziel te helpen bij de overgang dan door ons te omringen met degenen die we tijdens ons leven liefgehad hebben? Ik geloof dat dit een van onze aangenaamste verantwoordelijkheden als geesten is: om als brug tussen deze wereld en die aan gene zijde te dienen voor onze familie en vrienden.

We worden echter niet alleen omringd door onze eigen dierbaren. We kunnen ook andere wezens zien die veel voor ons betekenen en op wie we vertrouwen. Sommige mensen zien Jezus, Mohammed, de Boeddha of Mozes, anderen zien engelachtige gedaanten die uit licht bestaan. Weer anderen melden dat ze een gedaante zien die ze geen naam kunnen geven, maar die volgens hen de onvoorwaardelijke liefde is. Maar wie of wat we ook op het moment van de dood zien, het is duidelijk dat we dit allemaal zien om ons over de streep te helpen.

Als onze geesten eenmaal volledig de volgende wereld hebben betreden, dan volgt er een soort terugblik op het leven dat we zojuist voltooid hebben. Ik geloof niet dat het een soort Dag des Oordeels is, waarbij een grote, slechte God sommige zielen veroordeelt en anderen verheft. Ik ervaar God niet zo: de God die ik ken bestaat op het hoogste niveau van absolute goedheid, onvoorwaardelijke liefde en onbegrensde wijsheid. Ik geloof dat we, in plaats van door God geoordeeld te worden, onszelf moeten beoordelen in wat wij als Gods ogen zien, in overeenstemming met ons eigen geweten. We moeten rekenschap geven van het gebruik dat we van ons leven hebben gemaakt. Zijn we gegroeid, hebben we vooruitgang geboekt? Hebben we anderen gekwetst? Hebben we van onszelf onnodig slachtoffers gemaakt? Hebben we mensen geholpen? Hebben we mededogen getoond met anderen? Hebben we anderen liefgehad?

ln een oogwenk wordt alles voor ons zichtbaar en zien we waarin we gegroeid zijn en waarin we mislukt zijn. Maar dit is geen oordeel om ons naar de hemel of de hel te sturen; dit laat zien hoe dit leven onze zie' heeft geholpen vooruit te komen. Weet je, ik geloof dat onze ziel zich voortdurend ontwikkelt tijdens vele levenscycli. Ons hele doel, de reden dat we geboren zijn en de reden dat we blijven bestaan, is om ons als zielen te ontwikkelen zodat we uiteindelijk deel kunnen uitmaken van het universele bewustzijn: de goedheid, liefde en wijsheid die God is.

Een groot deel van onze groei vindt plaats tijdens onze levens op aarde, maar we blijven ook groeien als geesten aan gene zijde. Dat is een van de redenen dat de geesten van onze dierbaren bij ons blijven. Ze willen ons niet alleen graag helpen omdat ze om ons geven, maar omdat het bij de missie van elke ziel hoort om anderen te helpen. En wie zou je beter kunnen helpen dan de mensen met wie je door de banden van de liefde al verbonden bent, en dat misschien al diverse levens lang? Vergeet niet dat je de coach bent van een heel team geesten.

Je wordt beschermd en bemind door vele zorgzame wezens aan de andere kant van de scheidslijn die we dood noemen.

De wereld der geesten

Waar precies bevindt zich die andere wereld, die ook wel 'het astrale gebied', 'de spirituele dimensie', of 'gene zijde' genoemd wordt, naast tal van andere non-specifieke aanduidingen? (Het is werkelijk onmogelijk de dimensie te beschrijven waar onze geest na de dood heengaat. Het is een veel groter concept dan je met welke term dan ook zou kunnen omschrijven. ) Itzhak Bentov, een groot medium die in de jaren zeventig onderzoek deed naar de 'mechanica van het bewustzijn', zoals hij het noemde, geloofde dat er een dimensie of werkelijkheid bestond die al het leven met elkaar verbindt, dus planten, dieren, mensen, geesten en elke materie- en energieatoom in het universum. Deze werkelijkheid, die hij het astrale niveau noemde, is altijd aanwezig, ook al kunnen we er niet altijd contact mee maken. Dit is het gebied waar onze geest heengaat als we sterven. Bentov geloofde dat we met dit astrale niveau contact maken als we slapen; hij dacht dat dit de manier was waarop de natuur ons erop voorbereidde na onze dood uitsluitend op het astrale niveau te functioneren.

Andere grote denkers hebben geopperd dat wanneer ons lichaam sterft, onze geest simpelweg naar een parallel universum verhuist, en dat er meerdere dimensies of universums bestaan voor geesten op een verschillend niveau van evolutie. In deze dimensies trekken soortgelijke energieën elkaar aan, zodat je bij de dood naar dezelfde soort energie gedreven wordt waarin je je tijdens je leven manifesteerde. Ik durf de stelling wel aan dat Hitler na zijn dood niet op dezelfde plek terechtkwam als Mahatma Gandhi!

De filmGhost bevatte enkele scènes waarin geesten de overgang naar gene zijde maakten en naar een soortgelijke energie gedreven werden. Patrick Swayze (de rechtschapen man) zag een wit licht en gouden gedaanten die hem wenkend verwelkomden. De kwaadaardige lieden zagen duistere schaduwen met klauwen die onder hees geschreeuw aan de doodsbange zielen trokken die ze kwamen ophalen. Simplistisch? Dat zeker. Fictie? Uiteraard, maar misschien toch met een kern van waarheid. (Ik ken zelfs iemand die in een bijna-doodervaring demonen heeft gezien. Ik denk dat ze daardoor zo bang werd dat ze in het leven terugkeerde; ze realiseerde zich blijkbaar dat ze nog veel werk op het aardse vlak te doen had!)

Misschien betekenen de woorden hemel en hel niet meer dan dat je de eeuwigheid in het gezelschap van soortgelijke geesten doorbrengt. Degenen die op een laag niveau geleefd hebben, geweigerd hebben zich te ontwikkelen en zich alleen gericht hebben op het veroorzaken van leed, komen allemaal bij elkaar terecht. Ze blijven elkaar hetzelfde aandoen en creëren zodoende hun eigen hel. Geesten die daarentegen vol liefde hun best hebben gedaan het hoogst en best mogelijke op deze planeet te bereiken, komen bij anderen die hetzelfde hebben gedaan, en dat kan inderdaad een hemelse toestand zijn! Wat je denkbeelden over de volgende wereld en hoe die functioneert ook zijn, er lijken twee principes aan het werk te zijn: 1) wat we hier doen, heeft ook na onze dood gevolgen voor ons en 2) we bevinden ons in een toestand van voortdurende groei en evolutie. Ik geloof dat alle dimensies, niveaus, realiteiten of hoe je ze ook noemen wilt, deel uitmaken van hetzelfde universele bewustzijn, dezelfde eeuwigdurende stroom van ontwaakte, bewuste energie. Waar we na dit leven ook terechtkomen, we zullen voortdurend mogelijkheden krijgen om te veranderen, om iets nogmaals te proberen en het dan beter te doen, omdat dat nu eenmaal de aard van het universum is. Het doel van elk levend wezen in elke dimensie is te groeien en zich te ontwikkelen tot er geen verschil meer is met de ultieme toestand van liefde, goedheid en wijsheid. In de 'hel' of de 'hemel' terechtkomen zijn slechts verschillende stadia van onze spirituele ontwikkeling.

Veel levens vol groei

Positief is dat we veel kansen krijgen om hier op aarde te groeien en ons te ontwikkelen, en dan niet in één leven, maar steeds weer. In elk leven bezitten we een unieke geest, de energie-duimafdruk waarover ik eerder sprak. Die individuele energievibratie zal doorgaan als we de spirituele wereld binnengaan; we zullen echtgenoot, moeder, vader, zoon, dochter of vriend blijven. Tegelijkertijd wordt alles wat we in het zojuist voltooide leven geleerd en ervaren hebben, aan het verleden van onze ziel toegevoegd. Dat verleden bestaat uit alle levens die we in de loop der tijden doorgemaakt hebben. Onze ziel is het boek, en elk leven is een nieuw hoofdstuk. Alle hoofdstukken behoren tot het boek, maar elk is een afzonderlijke eenheid binnen het grote geheel.

Ik geloof dat we op het niveau van de ziel de beslissingen nemen over wat we moeten doen om in een nieuwe, betere richting te groeien. In een heel vroeg leven ben je bijvoorbeeld een holenmens geweest die zijn vrouw gedood heeft en vervolgens is weggerend, waardoor zijn kinderen verhongerden. Als je sterft, dan registreert je geest dat je een behoorlijk slecht leven in je ziel hebt geleid. In de zestiende eeuw kom je terug als een non die haar leven aan haar zielenheil wijdt. De volgende keer ben je een boer in de negentiende eeuw met een gezin die ergens in North Dakota tegen de indianen vecht. We maken vele levens mee, als man en als vrouw van alle rassen en culturen. In elk leven proberen we onze ondeugden uit het verleden weg te werken en te blijven groeien in wijsheid, liefde en goedheid.

Af en toe herinneren we ons nog iets van onze ervaringen, die we dan van het ene in het andere leven meenemen. Meestal resteren er van onze vorige levens niet meer dan vage indrukken of dromen, of een bepaald gevoel dat je iemand die je nooit gezien hebt of een plek waar je nooit geweest bent al kent. Soms kunnen we zelfs meer vasthouden; misschien herinneren wonderkinderen op het gebied van muziek en wetenschap zich gewoon wat ze in vorige levens geleerd hebben. Maar onze vorige levens kunnen wel degelijk vorm geven aan ons huidige leven, bewust dan wel onbewust. Ik geloof dat verschillende seksuele voorkeuren met indrukken uit vorige levens te maken hebben: vrouwen die beïnvloed worden door alle levens waarin ze man geweest zijn en omgekeerd. Soms denk ik dat herinneringen uit een vorig leven als angsten of waarschuwingen naar boven komen. Sommige mensen hebben bijvoorbeeld angst voor water omdat ze in een vorig leven verdronken zijn. Anderen zijn weer buitengewoon rechtschapen en gaan nooit vreemd in hun huwelijk omdat ze in een vorig bestaan ontrouw waren en zichzelf en hun dierbaren heel veel verdriet bezorgd hebben.

Ik geloof ook dat we gedurende diverse levens verbonden blijven met andere zielen. Die holbewoner die zijn vrouw vermoord heeft kan bijvoorbeeld de volgende keer als de dochter van de geest van zijn vrouw terugkomen en door haar mishandeld worden om zijn karmische schuld te compenseren. Plezieriger is dat twee geliefden de volgende keer man en vrouw kunnen worden, daarna moeder en kind en de keer daarop eikaars beste vrienden. Als de liefdesband sterk genoeg is, kunnen geesten door tijd en ruimte heen telkens weer met elkaar verbonden blijven.

Na elk leven hier op aarde voegen we onze daden aan het verleden van onze ziel toe, totdat die naar een plaats geëvolueerd is waar we niet langer naar de aarde hoeven terug te keren. Ik geloof dat geleide-geesten en engelbewaarders wezens zijn die naar een hoger niveau geëvolueerd zijn en de taak gekregen hebben ons te helpen en te leiden. Mogelijk hebben ze een band met ons uit vorige levens; mogelijk zijn het zelfs mensen die we in dit leven gekend hebben. In mijn readings hebben diverse cliënten te horen gekregen dat hun overleden oudtante, grootvader of zelfs beste vriend nu hun engelbewaarder is die hen beschermt zodra dat nodig is. Het is een heel aangenaam gevoel als iemand die je al kent en liefhebt, je spirituele beschermer wordt.

Maar laat ik duidelijk zijn: geleidegeesten en engelbewaarders zijn niet hetzelfde als God. Sommige religies en mediums geloven dat we zulke wezens als onfeilbaar moeten beschouwen en zonder meer op hun adviezen moeten afgaan. Maar dat lijkt mij heel gevaarlijk. Er is slechts één hoogste niveau van goedheid, liefde en wijsheid, dat ver uitstijgt boven welke geest, engel of ander wezen dan ook dat we kunnen begrijpen. Geleidegeesten en engelbewaarders zijn geesten als wij; misschien zijn ze verder op het pad van hun eigen groei om volledig met God verenigd te worden, maar tot ze die toestand bereikt hebben, dienen ze als adviseurs en beschermers gezien te worden en mag je er nooit uitsluitend op vertrouwen. Wij zijn zelf verantwoordelijk voor onze daden in dit leven; we nemen onze eigen beslissingen en moeten met de gevolgen ervan leven, zowel hier als in het hiernamaals.

Dat gezegd zijnde, meen ik dat geleidegeesten en engelbewaarders er zijn om ons te helpen zoveel mogelijk van ons leven te maken. Ze doen dat door ons op bepaalde momenten te leiden en ons tegen negatieve energieën te beschermen. Net als een oudere broer of zus die ons de fijne kneepjes leert, ontwikkelen ze zich door ons te helpen hetzelfde te doen en waken ze over ons als we ons eigen pad aan Gods hand volgen.

Het is belangrijk dat we ons realiseren hoeveel liefdevolle bescherming ons allemaal omringt op onze reis door onze levens. We zijn beslist niet alleen. In momenten van diepste wanhoop en meest extatische blijdschap zijn onze dierbaren, geleidegeesten en engelbewaarders aanwezig om ons raad te geven en aan te moedigen. Ze willen dolgraag dat we ons ontwikkelen en de lessen van dit leven zo goed mogelijk in ons opnemen, zodat we allemaal kunnen samenkomen in het schitterende geheel van de universele liefde die God is.

We bepalen ons eigen lot

Een van de dingen die geesten voor ons hier kunnen doen, is ons advies geven over de toekomst. Maar je moet daarbij enkele belangrijke punten in de gaten houden. Ten eerste hebben geesten persoonlijkheden en kan alles wat ze ons vertellen door hun opinies gekleurd zijn. (Ik kom hierover nog te spreken in hoofdstuk 6. ) Ten tweede is niet alles voorbestemd; onze levensloop staat niet in steen gebeiteld. Een keuze van een bepaald persoon kan een enorme invloed hebben op het leven van anderen. Wat zou er gebeurd zijn als je moeder getrouwd zou zijn met een ander dan je vader? Stel dat je een andere baan had genomen, een niet gepland kind had gekregen of een andere route naar de supermarkt had genomen en onder een auto was gekomen? Net als bij dominostenen kun je een hele reeks gebeurtenissen op gang brengen. Ik geloof zeker dat we voorbestemd zijn om bepaalde dingen door te maken, omdat we moeten boeten voor onze daden (of het gebrek daaraan) in vorige levens. Maar veel meer zaken dan je zou denken zijn aan veranderingen onderhevig.

Ieder van ons krijgt de gelegenheid zich te ontwikkelen, mits we dat willen. We hebben altijd nog onze vrije wil. Ik hoop dat we allemaal ons eigen stukje hemel op aarde kunnen creëren door keuzen te maken waarmee we kunnen leven. Het gaat er maar om dat je elke ochtend in de spiegel kunt kijken en met jezelf kunt leven. Ik denk dat mensen die het moeilijk vinden hun eigen gebreken te erkennen, een hel voor zichzelf scheppen, zowel in hun leven als na hun dood. We moeten goed naar onszelf kijken zodat we duidelijk zien waar we gegroeid zijn, waar we bijdragen hebben geleverd en waar we gefaald hebben. Vroeg of laat worden we met de waarheid geconfronteerd, nu of als we sterven. Waarom zouden we het dan nu niet onder ogen zien, zodat we de hele periode dat we op aarde mogen zijn, kunnen blijven groeien?

Het belangrijkste dat de dood overleeft, is liefde. Daaruit bestaan we, daarmee communiceren we en daarin keren we uiteindelijk terug. De meeste geesten komen vanuit liefde naar ons toe om ons te laten weten dat ze nog om ons geven, soms om ons te waarschuwen dat we onze onvoltooide zaken moeten afhandelen en meestal om weer liefdevol contact te leggen. Liefde zal altijd onze levenslijn zijn; voor de geesten om ons heen, voor de mensen die nog op aarde zijn en voor de universele, onvoorwaardelijke liefde die God is.

5

Boodschappen van gene zijde

Enkele jaren geleden gaf ik een telefonische reading aan een aardige vrouw die ik Jennifer zal noemen. (De meeste cliënten van mij hebben er geen bezwaar tegen dat hun namen in dit boek worden gebruikt, maar enkelen, zoals 'Jennifer', hebben me gevraagd hun privacy te respecteren door hun naam te veranderen. ) Jennifer had mijn naam van vrienden gekregen, maar zoals zo vaak wist ik niets over haar. Het was haar eerste reading met een medium.

De boodschappen die ze die dag ontving, heelden een enorm verdriet uit haar verleden. Ik begon met haar te vertellen dat ze drie kinderen had, maar ze zei dat ze er maar twee had. Ik bleef echter signalen van een derde kind ontvangen. Nadat ik de naam Harry had doorgekregen, haar verteld had dat het de geest van haar vader was en dat hij haar engelbewaarder was ('dat wist ik, ' zei ze), kreeg ik een S door, van Sam. 'Dat is mijn grootvader, ' zei Jennifer tegen me. 'Maar er is nog een S, een vrouw. ' Jennifer begon te huilen. Die andere S was Samantha, het derde kind waarover ik sprak. Samantha was als baby overleden.

Ik zei: 'Het gaat goed met je dochter, ze is bij je vader. Ik zie haar, en ze houdt de eend vast. ' Jennifers adem stokte. 'Ik had een speelgoeddier bij Samantha in de kist gelegd toen we haar begroeven, maar het was geen teddybeer of pop, zoals je zou denken, maar Jemima Puddlepuck van Beatrix Potter. Alleen ikzelf, mijn man, mijn zoon en de rabbijn wisten dat, ' zei Jennifer.

'Het klinkt misschien wat hard, maar ik krijg door dat als Samantha toen niet gestorven was, het gebeurd zou zijn voordat ze volwassen was, ' antwoordde ik. Door haar tranen heen zei Jennifer tegen me: 'Ik zei bijna precies hetzelfde tegen mijn man toen Samantha stierf. '

Later belde Jennifer me om me te bedanken. 'Die reading bij jou heeft me een enorme rust gebracht, ' zei ze. 'Nu weet ik dat het goed gaat met Samantha, dat ze bij mijn vader is en dat mijn eigen intuïtie bij haar dood juist was; het heeft me heel veel goed gedaan. En je was zo accuraat. Je zei niet alleen: "Het gaat goed met je dochter, ze is bij je vader. " Slechts drie mensen op de hele wereld weten van die eend af, maar jij zag het. '

De meeste godsdiensten leren ons dat de ziel voortleeft, maar zonder bewijs is het erg gemakkelijk aan deze leerstellingen te twijfelen. Als we weten dat onze vader of moeder, onze partner met wie we een gezin gesticht hebben, grootouders die we als bronnen van onvoorwaardelijke liefde hebben leren kennen, vrienden die door een ongeluk of ziekte zijn heengegaan en kinderen die ons veel te snel verlaten hebben, er nog zijn en ons liefhebben, ook al zien we ze niet, dan kan dat een geweldig helend effect hebben.

Daarom zijn de details bij een reading zo belangrijk, daarom vertellen of tonen de geesten me kleine dingen die alleen zij en hun dierbaren kunnen weten. Het is een soort bevestiging waardoor de meeste mensen hun twijfel of geloof inruilen voor de zekerheid dat de ziel inderdaad verder leeft als het lichaam sterft.

Ongeveer vijf jaar geleden heb ik met een groep mannen gewerkt die HIV-positief waren. Ze hadden allemaal geliefden en goede vrienden aan aids verloren. (Dit was nog voor de HIV-medicijnencocktails, dus de meesten van deze mannen waren wandelende tijdbommen. ) Ik kreeg heel veel door over vrienden van hen die al gestorven waren, zoals: 'Die-en-die is bij je', of 'hij heeft je een foto gegeven die je nu in je badkamer hebt'. Die sessies waren heel intens, omdat ik ze niet alleen liet weten dat ook zij de dood van het lichaam zouden overleven, maar ook omdat ik hen geruststelde dat hun geliefden vlak bij hen waren en aan gene zijde op hen wachtten.

Gisteren nog hield ik een reading voor een vrouw tegen wie ik zei: 'Uw grootmoeder laat me een medaillon zien. Hebt u haar medaillon?' Ze antwoordde: 'Nee. ' 'Tja, ze laat me een foto in een medaillon zien, ' zei ik, waarop de vrouw antwoordde: 'O mijn god, ik heb mijn man om een medaillon voor mijn verjaardag gevraagd zodat ik een foto van mijn grootmoeder daarin kon doen, samen met een foto van de andere tante met wie u zojuist contact had!'

Toen mijn vader een paar jaar geleden in het ziekenhuis lag, deelde hij een kamer met een erg oude gepensioneerde advocaat. Op een dag lag mijn vader op te scheppen over 'mijn dochter die medium is' tegen de oude man en zijn vrouw die op bezoek was. Ze dachten beiden dat het een hoop flauwekul was. Toen ik de volgende dag bij mijn vader op bezoek ging, was de echtgenote van de oude man er weer. Na enkele momenten keek ik haar aan en vroeg: 'Wie was Gitala?' De vrouw zei: 'O jee, dat was mijn moeder. ' Ik zei: 'Gitala is nu bij je en ze laat me haar handen zien. Ze zijn niet meer verminkt. Ze is gezond en wel aan gene zijde. ' De vrouw begon te huilen. Ze zei: 'Mijn moeder had zware jicht en haar handen waren helemaal verminkt. ' Door die details ging de vrouw radicaal anders over het leven na de dood denken.

Het zijn overigens niet alleen mensen die tijdens een reading doorkomen. Veel mensen hebben een intieme band met hun huisdier en zijn diep verdrietig als een geliefde kat of hond doodgaat. Welnu, ook die geesten blijven om ons heen bestaan. Onlangs kwam een vrouw naar me toe omdat ze kort geleden haar favoriete kat verloren had. Ik vertelde haar de naam van de kat en liet haar weten dat alles goed was met het beest. Dat was een geweldige opluchting voor die vrouw. Ik hield ook een reading voor een andere cliënte wier man enkele jaren geleden overleden was. Tijdens de reading van dat jaar zag ik een groot zwart 'ding' bij de geest van haar man. Ik vroeg: ' Kath, wat is dat?' Ze antwoordde: 'O, dat is Major, onze Deense dog. Ik heb hem laatst laten inslapen. Die hond was echt gek op mijn man, hij kroop altijd op Toms schoot. ' 'Nou, hij is nu bij Tom en ze hebben het geweldig met elkaar, ' vertelde ik haar.

Voor mensen die nooit een dier hebben verloren waar ze heel veel om gaven, kunnen deze readings onbenullig lijken, maar als iemand die zelf ook veel geliefde huisdieren heeft gehad, wil ik zelf ook altijd weten dat mijn geliefde viervoeters aan gene zijde gelukkig en gezond zijn.

Weten wie er doorkomt

Hoe weten we dat onze dierbaren werkelijk tegen ons spreken tijdens een reading? Hoe kunnen we weten dat zij het zijn, en niet algemene informatie die door de kosmos zweeft? Het gaat niet alleen om de details, om dingen die niemand behalve een partner, kind of ouder kan weten. Het gaat om de manier waarop de geesten communiceren. We houden onze persoonlijkheden nadat we overleden zijn, en daarom blijven we praten, voelen en reageren op een manier die onze dierbaren erg vertrouwd zal voorkomen.

Vaak ben ik in staat de taaipatronen, ritmes en uitdrukkingen op te vangen die een geest tijdens het leven op aarde gebruikte. Lange tijd voor zijn dood was de grote jazzmusicus Miles Davis een cliënt en vriend van me. We waren zelfs zulke goede vrienden dat toen hij naar het ziekenhuis moest voor de ziekte die hem fataal zou worden, hij me belde voordat hij de ambulance belde. Via Miles kwam ik in contact met Gordon Meltzer, die een aantal jaren Miles' manager was. Niet lang na de dood van Miles had ik in New York een etentje met Gordon en zijn vrouw. Halverwege de maaltijd zei ik tegen Gordon: 'Miles' geest is hier en hij heeft een boodschap voor je. Hij zegt: "Laat mijn trompet niet zo iel klinken. '" Gordon heeft me verteld dat mijn stem op het moment dat ik dat zei zacht en schor klonk, zoals Miles altijd sprak toen hij nog leefde.

De boodschap zelf verbaasde Gordon hogelijk. Miles was overleden terwijl hij bezig was met opnamen voor een heel speciaal hiphopalbum, dat bedoeld was om zijn muziek toegankelijker voor jongeren te maken. Hij had een aantal tracks opgenomen met hiphop-geluidstechnici, die feitelijk alleen vertrouwd waren met elektronische muziek. En hoe goed de studiosessies ook waren, het resultaat was dat Miles' trompetspel erg schril en metaalachtig klonk op de band. Maar voordat ze de nummers opnieuw konden opnemen, was Miles overleden. Op de dag van ons etentje had Gordon besloten weer de studio in te gaan om te proberen het geluid van de trompet van Miles Davis wat warmer te maken. Alleen hij en enkele technici van de opnamestudio wisten van zijn plannen af. Gordon vertelde me later: ' Toen die boodschap van Miles doorkwam, deed het me erg veel om te horen dat het oké was om het geluid warmer te maken. Kijk, Miles was op vele manieren mijn mentor en gaf me de gelegenheid om platen te produceren. Ik miste hem. En Miles wilde echt dat dit album een succes werd. Hij zat 's zomers vaak in zijn appartement met de ramen open naar jongens op straat te luisteren die hiphop op hun ghettoblasters speelden. Miles wilde dat zijn stem door die jongens gehoord werd. En dat gebeurde ook; het album dat ik die avond "warmer" maakte won een Grammy Award. '

Sandra Messinger is ook enkele jaren cliënt van me geweest. Bij haar eerste reading was ze erg ontdaan omdat haar oma kort daarvoor was overleden. 'Mijn grootmoeder had een heel aparte manier van praten. Ik weet niet hoe je dat deed, maar je klonk precies zoals zij sprak, ' zei ze tegen me. 'Je zei dat mijn grootmoeder wist dat ik veel aandacht aan de verzorging van een kat besteedde. Je zei dat ze op een humoristische manier gezegd had: "Toen ik iets wilde, deed jij dat niet, maar de kat; het verzorgen van die kat is heel belangrijk voor je. " Dat was precies wat mijn grootmoeder zou zeggen. Ik had het gevoel dat zij het echt was die doorkwam en het gaf me het gevoel dat alles goed met haar was. '

Ik ben zeker niet de enige die de stempatronen van geesten kan opvangen. Een van mijn studenten krijgt vaak een vriendin op bezoek om spelletjes te doen. Toen ze op een avond zaten te scrabbelen zei mijn studente iets schijnbaar onschuldigs. Haar vriendin draaide zich naar haar toe en zei: 'Dat is precies wat mijn oma altijd zei. Op dat moment klonk en keek je precies zoals zij. ' Mijn studente begon te lachen en zei: 'Dan zou ik er maar naar luisteren!'

Bij veel readings hebben mensen ook het besef van een ander soort energie, het gevoel dat hun dierbare vlak naast hen staat. Tijdens een reading vroeg ik aan mijn cliënt: 'Is er een Dora of Deborah?'

Hij zei: 'Bijna. Mijn grootmoeder heette Doris. Ze overleed toen ik elf was. ' Ik zei: 'Zij is degene die met me communiceert. Ze zei dat ze over je baby waakt en dat alles goed komt. Ze is de engelbewaarder

van je baby. ' De man vertelde me later dat deze reading om drie redenen veel voor hem betekende. Ten eerste was zijn vrouw op dat moment zwanger van hun eerste kind, en het was een grote geruststelling te weten dat er over de baby gewaakt werd. Ten tweede kwamen er heel sterke gevoelens bij hem op toen zijn grootmoeder doorkwam. 'Ik voelde overweldigende emoties jegens mijn grootmoeder een gevoel

van nabijheid, dat ik haar miste, bijna alsof ik wilde huilen - die me opeens overvielen. Ik heb dat daarvoor en daarna nooit meer zo gevoeld. ' Ten derde sprak hij na onze reading met de enige nog levende zus van zijn grootmoeder. Het bleek dat de naam van zijn grootmoeder oorspronkelijk Dora was, en niet Doris, en haar Hebreeuwse naam was Deborah. 'Tot op dat moment beschouwde ik mezelf als een scepticus, maar zonder vooroordelen. Door deze ervaring werd ik een gelovige, ' zegt hij.

Als we met dierbare overledenen spreken, bestaat de kans dat onuitgesproken waarheden naar buiten komen, en dikwijls ervaar ik dat het uiten daarvan erg bevrijdend is. In 1985 las ik voor een jongeman -laten we hem Robert noemen - die vlak daarvoor zijn beste vriend aan aids verloren had. Robert had deze man maandenlang bezocht, ook al heerste er toentertijd nog veel onbegrip over aids en hoe de ziekte werd overgebracht. Terwijl de vrienden en de familie van de man hem vrijwel in de steek gelaten hadden, bleef Robert tot het eind op bezoek komen. Robert wist van binnen dat hij verliefd was geworden op zijn stervende vriend. Maar, zo zei hij later, 'ik heb dat nooit aan iemand verteld; het was minder ingewikkeld het voor me te houden. '

Tijdens onze reading kreeg ik direct de voornaam van de vriend door en dat hij aan aids gestorven was. 'Zijn geest omringt je, ' zei ik tegen Robert. 'Hij dacht dat hij verliefd op je was toen hij overleed. ' Dat bericht veranderde Roberts leven radicaal. 'Tot op dat moment had ik het gevoel dat ik door God veroordeeld was en van mijn kans op liefde beroofd was, ' schreef hij me na afloop. 'Ik was ontzettend bang voor de dood. Ik dacht dat ik alleen in het leven stond. Maar nu is alles anders. Nu ken ik de kracht van de liefde die in het universum aanwezig is. '

Heiing door vergeving

Vergeving en heling zijn twee van de belangrijkste boodschappen die bij readings doorkomen. De dood maakt veel dingen duidelijk, want die laat ons zien hoe triviaal veel van ons gekibbel en onze zorgen zijn, en zorgt ervoor dat we ons op de liefde in de kern van onze relaties richten. Maar heel vaak hebben we last van een gevoel van onvolkomenheid als iemand overlijdt. We hebben nooit de kans gehad die breuk van jaren geleden te helen. We konden nooit de dingen zeggen die we wilden toen onze dierbaren nog leefden, en nu ze dood zijn is het al te gemakkelijk om te geloven dat we die kans nooit zullen hebben. Maar je kunt je liefde voor overledenen in een oogwenk doorgeven, namelijk door hen simpelweg in je herinnering op te roepen en de kracht van je gedachten te gebruiken om tegen hen te spreken. Onze dierbaren horen dat. Als we willen, zijn ze zo dichtbij als maar mogelijk is. En ze willen zelf ook heel graag (misschien zelfs nog wel liever) dat een breuk in de familie geheeld wordt.

Ik herinner me dat een van mijn studentes me kort nadat haar moeder was overleden voor een reading opbelde. De moeder kwam inderdaad door tijdens onze reading, maar zoals mijn studente zei, bepaald niet met een welkomstboodschap! 'Je hebt me gevraagd wie Helen was, en ik moest daar even over nadenken, ' zei mijn studente. Toen herinnerde ik het me en ik zei: "Ja, ik ken een Helen, maar zo noemen we haar niet. " Je kreeg toen haar bijnaam Holly door, en zei: "Ik heb een boodschap van je moeder. Ze wil dat je je wrok laat varen. Het is een afgesloten hoofdstuk." Tja, ik heb inderdaad twintig jaar lang wrok gekoesterd tegen mijn tante Holly. Maar mijn moeder was net overleden, en aangezien ze de moeite nam om terug te komen en me te vertellen dat ik het los moest laten, meende ik dat ik dat dan maar moest doen. Ik kreeg het tenslotte van de "hogere machten" door. '

Ik geloof dat vergeving heel belangrijk is. Eerlijk duurt het langst, zowel hier als aan gene zijde, en we moeten leren hoe we onze eigen fouten en gebreken en de waarheid over onszelf en anderen onder ogen kunnen zien. We moeten leren hoe we ons kunnen verontschuldigen en vergeven zodat we spiritueel geheeld kunnen worden. Het is natuurlijk beter dat zoveel mogelijk voor de dood af te handelen, want als we het hier niet doen, dan moeten we het in het hiernamaals doen!

Enkele jaren geleden kwam de filmFlatliners uit. Dat was een film over een stel geneeskundestudenten die met elkaar wedijverden hoe lang ieder van hen klinisch 'dood' kon blijven voordat hij door de anderen weer bijgebracht werd. Als gevolg van hun verblijfjes aan 'gene zijde' werd elk van de studenten met mensen en situaties uit het verleden geconfronteerd. Een jongen had per ongeluk de dood van een vriendje veroorzaakt; een ander had deel uitgemaakt van een groep meiden die een meisje dat anders was dan zijzelf vreselijk hadden gepest, weer een ander was een versierder die elke vrouw die hij tegenkwam in bed probeerde te krijgen. Ze werden allemaal achtervolgd door de beelden van de mensen die ze tijdens hun leven gekwetst hadden.

Een vierde studente was getuige geweest van de zelfmoord van haar vader toen ze een jaar of acht was. Tijdens een van de meest dramatische momenten van de film had deze jonge vrouw een visioen waarin haar vader terugkwam en haar om vergeving vroeg. Ze zag dat zijn dood niet haar schuld was en kon hem vergeven, hem omhelzen en vertellen hoeveel ze van hem hield. Zowel vader als dochter werden op dat moment geheeld.

Soms kunnen films een kern van een fundamentele waarheid bevatten. In dit geval moest elk van de studenten in de film de fouten die ze tijdens hun leven hadden gemaakt goedmaken. Ze moesten om vergeving vragen en die moest hun geschonken worden, en zij moesten op hun beurt anderen vergeven. Helaas zijn we als mensen sterven niet altijd zover om anderen te vergeven en geheeld te worden. Het kan een jarenlange therapie vergen om te begrijpen waarom een vader zijn kind mishandelde, waarom een kind zijn eigen weg zocht in het leven en waarom een geliefde ons voor een ander in de steek liet. Het kan een tijd duren totdat we er emotioneel klaar voor zijn het verdriet los te laten. En dat is niet erg. Ik geloof dat heling altijd kan plaatsvinden als we er gereed voor zijn; onze dierbaren zijn altijd bereikbaar voor ons, of ze nu nog leven of overleden zijn.

Dus als je iemand moet vergeven, of die nu leeft of dood is, zorg er dan voor dat je dat doet terwijl je nog hier bent. Telkens als je negatief denkt over iemand die je pijn gedaan heeft, strooi je zout in een open wond. Zodra je de ander oprecht vergeeft, begint de wond van binnenuit te genezen. Uiteindelijk vormt die een litteken, en dan zal het litteken zelf beginnen te verdwijnen, totdat je kunt zeggen: 'Ja, ik was gekwetst, maar ik heb ervan geleerd. Het is niet meer dan een oud, vrijwel verdwenen litteken. '

Maar het is niet alleen belangrijk voor onszelf om te genezen. Het is even belangrijk, zo niet belangrijker voor degenen die overleden zijn dat we hun daden hier op aarde vergeven. Al heel vaak hebben geesten via mij aan een dierbare willen vertellen: 'Het spijt me, ik was een vreselijke vader (of moeder, of partner) toen ik op aarde was. Kun je me alsjeblieft vergeven?' En als degene die hier is, dan kan zeggen: 'Ja, ik vergeef je, ' en dat uit de grond van zijn hart meent, dan kunnen ze dat beiden loslaten en God toelaten. Ze kunnen zich gaan ontwikkelen op de manier die nodig is, of ze nu hier of aan gene zijde zijn.

Tot de verdrietigste mensen die bij mij komen behoren zowel de geesten van degenen die zelfmoord gepleegd hebben als de dierbaren die ze achtergelaten hebben. Ik heb uit de eerste hand de trauma's en schuldgevoelens gezien bij de families van degenen die ervoor gekozen hebben hun leven te beëindigen. De familieleden vragen naar het waarom; ze vragen zich af of ze zelf hebben bijgedragen aan de dood van hun dierbare en voelen zich radeloos, waarbij woede, verdriet en schuldgevoelens steeds weer tegelijk opspelen. En ik weet dat voor velen van hen de pijn nog groter is omdat ze geloven dat hun dierbare door de zelfmoord voor eeuwig veroordeeld is.

Ik heb ongeveer twintig verschillende readings gehad waarbij geesten van mensen die zich van het leven beroofd hadden doorkwamen. Vrijwel elke keer vindt er een geweldige heling plaats. Deze geesten zullen zich meestal tegenover hun ouders of hun dierbaren verontschuldigen dat ze hun zoveel verdriet en woede bezorgd hebben. Ze zullen zeggen dat ze een eind aan hun leven hebben gemaakt omdat alles hen boven het hoofd gegroeid was - meestal omdat ze de waarheid over zichzelf niet onder ogen konden zien - of omdat ze psychisch of chemisch niet in balans waren. Dikwijls zullen ze zelfs zeggen dat ze zich niet herinneren dat ze zich van het leven beroofd hebben. Maar toen ze aan gene zijde kwamen, kwamen ze tot het besef dat ze nog werk te doen hadden op aarde. Omdat ze hun leven niet afgemaakt hebben, hebben ze hun doel op aarde niet vervuld en zullen ze in een ander leven moeten terugkomen om het af te maken. En deze geesten moeten dat proces beginnen door vergeving te vragen aan hun dierbaren.

Een van de mooiste onderdelen van mijn werk is dat ik een kanaal kan zijn voor het contact waardoor vergeving na de dood mogelijk is. Ik vind het geweldig om een bijdrage te leveren aan vrede en heling op deze wereld. Het is onmogelijk geen medeleven te betonen met deze diep gekwetste mensen. Ik zit letterlijk met mijn cliënten te huilen als ik zie hoe diep ze ontroerd worden door een boodschap van een dierbare van wie ze dachten nooit meer te horen, of als ik voel dat een geest uiteindelijk vergeven wordt. Als ik iemand het onweerlegbare bewijs lever dat een dierbare leeft, dan biedt dat hun een ongelooflijke rust en mij een ongelooflijke bevrediging, omdat ik hen heb kunnen helpen.

Mijn zus Elaine zei tegen me: 'Als we boodschappen van onze dierbaren aan gene zijde horen, dan verdwijnt de angst voor de dood. Niet de angst om te sterven, want ik denk dat niemand van ons uitkijkt naar een pijnlijke dood of een lange, slopende ziekte. Maar als je beseft dat de dood zelf simpelweg een overgaan van de ene naar de andere plek is, en dat we met de mensen die we nu in ons leven liefhebben verbonden zullen blijven en over hen kunnen waken, dan is dat bepaald geen angstig vooruitzicht. '

Boodschappen van gene zijde zijn belangrijk omdat ze ons hoop geven en ons geloof in een leven na de dood bevestigen. Zonder geloof en hoop is het moeilijk vooruit te komen. We willen allemaal geloven, willen allemaal het soort liefde voelen dat ook na de scheiding door de dood voortduurt. Als we de kans krijgen om de liefde en het mededogen die zo bereidwillig en volledig door onze dierbaren aan gene zijde worden aangeboden te voelen, dan staan we er open voor die liefde en dat mededogen aan anderen te geven terwijl we hier zijn, met als gevolg dat onze eigen ziel zich verder ontwikkelt.

Mijn cliënte Suzie wist dit perfect samen te vatten. Ze schreef: 'Voordat ik mijn reading bij jou had, leefde ik met het gevoel dat ik met een hoop extra bagage rondsjouwde. Ik was ontzettend bang voor de dood. Ik heb veel mensen verloren in mijn leven en moest de zekerheid krijgen dat het goed ging met mijn dierbaren. Ik had veel vragen over de richting die mijn leven nam, en die moesten beantwoord worden.

Mijn reading was werkelijk een van de mooiste ervaringen van mijn leven. Ik ben niet langer bang voor de dood. Ik weet dat ik op een dag met mijn dierbaren verenigd zal worden, dat het hen goed gaat en dat ze nu mijn engelbewaarders zijn. Ik voel me niet langer verward of schuldig. Al mijn vragen zijn ruimschoots beantwoord! Die reading heeft me werkelijk rust gebracht, en dat is iets wat ik me altijd zal blijven herinneren. '

6

Geloof niet alles wat je hoort, zelfs al komt het van je overleden oma.

Toen een jonge vrouw eens bij me kwam voor een reading, kreeg ik de geest van haar grootmoeder door die enkele stellige aanbevelingen deed: 'Zeg tegen mijn kleindochter dat ze met een leuke joodse jongen moet trouwen, ' zei de grootmoeder. Helaas was de jonge vrouw op dat moment op heel iemand anders verliefd en ze vroeg me wat ze moest doen. 'Geloof niet alles wat je hoort, zelfs als het van je dode grootmoeder komt, ' zei ik. 'Volg je hart en zeg tegen je grootmoeder dat je haar raad in de wind slaat. Alleen omdat ze dood is, is je oma nog niet alwetend. Ze mag haar eigen meningen hebben, maar jij mag je leven leiden zoals jij dat wilt. Je moet je eigen gevoel volgen. ' Mijn cliënte trouwde met de niet-joodse jongen en werd heel gelukkig met hem.

We moeten niet vergeten dat geesten net vrienden zijn. Sommige vrienden geven ons goed advies en anderen slecht. Maar we moeten zelf beslissen of we het advies opvolgen. We moeten advies van wie dan ook zelf beoordelen met onze eigen logica, gezonde verstand en intuïtie, kortom de combinatie die ik je 'hogere zelf' noem.

Veel van de verhalen die ik tot nu toe in dit boek verteld heb, beschrijven gesprekken met de geesten van overleden dierbaren. Maar die geesten zijn nooit mijn primaire informatiebron. Als ik een reading houd, ga ik altijd eerst naar het hoogste niveau van universeel bewustzijn dat goedheid, liefde en God is. Mijn vriend Mark, die zelf een uitstekend medium is, beschrijft dit als direct de Encyclopedia Britannica raadplegen in plaats van informatie van de encyclopedieverkoper krijgen. Ik geloof dat ik, door allereerst het hoogste niveau van de goedheid en de wijsheid te zoeken, zowel beschermd word tegen het kwaad, als een duidelijker kanaal voor de waarheid word voor mijn cliënten.

Veel verschillende geleidegeesten, engelbewaarders en overleden dierbaren melden zich om me te helpen met het helpen van anderen. Maar zoals ik in hoofdstuk 4 al zei, bestaan er geesten op verschillende niveaus.

Er zijn geesten die uit energie van een laag niveau bestaan, zoals klopgeesten. Andere ontwikkelen zich in de loop der tijd tot hogere niveaus; zij worden geleidegeesten of engelbewaarders en komen uiteindelijk aan de rechterhand van God te zitten. Maar ik herinner mijn cliënten er veelvuldig aan dat 'het feit dat iemand dood is, niet betekent dat die wijzer is dan wij'.

Ieder van ons hier op aarde is een volwaardige geest. Als geesten zijn we er verantwoordelijk voor onze eigen keuzen te maken en onze eigen beslissingen te nemen. Als we sterven, worden we tenslotte allemaal voor onze keuzen verantwoordelijk gehouden. We zullen onze verantwoordelijkheid niet kunnen ontlopen door te zeggen dat 'de duivel me ertoe gebracht heeft' of zelfs dat 'mijn geleidegeest me vertelde dat te doen'. Wij zijn zelf degenen die iets gedaan hebben, en wij zijn degenen die aan gene zijde onze daden zullen moeten verantwoorden. Het is onze taak het goede boven het kwade te verkiezen en het best mogelijke te doen met het leven dat we gekregen hebben. Daarom moeten we alle mogelijke middelen gebruiken om op het juiste spoor te blijven, gericht op het hoogst mogelijke niveau van goedheid en wijsheid. Dat is een van de redenen dat ik er zoveel waarde aan hecht mensen te leren hoe ze hun intuïtie moeten gebruiken. Het is een veel te weinig gebruikt, maar uiterst waardevol hulpmiddel om een optimaal leven te leiden. God heeft ons dit zesde zintuig gegeven om het samen met de andere vijf te gebruiken. Maar God heeft ons nog een zevende zintuig gegeven, het gezonde verstand, tezamen met hersenen die kunnen denken en redeneren. Ik geloof dat God van ons verwacht dat we elk zintuig en onze denkende hersenen zo goed mogelijk gebruiken. En ik geloof ook dat God verlangt dat we bij elke stap op ons levenspad de verantwoordelijkheid voor ons eigen leven nemen.

Het nemen van verantwoordelijkheid betekent allereerst dat we onze beslissingen zorgvuldig moeten afwegen en al onze gaven moeten gebruiken om tot de best mogelijke actie te komen. Ten tweede moeten we nooit advies uit welke bron dan ook aannemen zonder dat terdege te overwegen. Ten derde moeten we ons realiseren dat er een God/hoger bewustzijn/universele wijsheid is en proberen onszelf met die kracht op één lijn te brengen. En ten vierde moeten we ernaar streven het juiste te doen en een zo goed mogelijk mens te zijn.

Vertrouw op jezelf, niet op je geleidegeesten

Toen ik net bezig was mijn mediamieke gaven te gebruiken, ontmoette ik diverse mensen die geesten als goden leken te beschouwen. 'De geesten zullen je nooit de verkeerde weg op sturen, ' zeiden ze tegen me. Ze geloofden dat geesten alwetend waren en altijd behulpzaam en goed waren. Maar die houding stond me tegen. Ik had het gevoel dat het niet gezond was de controle aan de geesten over te laten (zoals zoveel trance-mediums doen). Ik meende dat mensen die zich afhankelijk opstelden van geesten en persoonlijkheden aanbaden veel te gemakkelijk misleid konden worden. Ik kon niet geloven dat geesten alles wisten en ik niets. Ik had sterk het gevoel dat mijn geest in Gods ogen evenveel waard was als welke andere ook. Ik geloofde ook dat intuïtie voor onze eigen ontwikkeling gebruikt moest worden, niet om ons over te geven aan de energie van een ander, of het nu een geleidegeest, engelbewaarder, overleden grootmoeder of mens was.

Op een dag hoorde ik een zin: 'Luister naar je gidsen, maar ga met God. ' Daarmee werd precies verwoord wat ik zelf al voelde en deed sinds ik mijn mediamieke gaven gebruikte. Ik had de individuele geesten automatisch links laten liggen en was in aanraking gekomen met een universeel bewustzijn, waar slechts één-zijn heerst, waar alle individualiteit wegvalt en we alles als goedheid, wijsheid, licht en liefde ervaren. Ik voelde dat alle geesten zich uiteindelijk zo ontwikkelen dat ze in dat één-zijn opgaan, en ik wist dat ik op dat 'God-bewustzijn' kon vertrouwen; daarin werd me de waarheid geboden, zonder dat die door persoonlijkheden of verlangens gefilterd was.

Tot op de dag van vandaag zeg ik telkens als ik een reading houd een gebed op waarin ik het universele bewustzijn vraag me te beschermen tijdens mijn gesprek met de geesten aan gene zijde. Als ik dat doe, weet ik dat ik tegen negatieve energieën beschermd word. Ik word gewaarschuwd als een geest mijzelf of een cliënt iets wil aandoen en ik denk eraan naar mijn 'hogere zelf' te luisteren, dat deel van mezelf dat altijd met het universele bewustzijn verbonden is.

De evaluatie van een intuïtieve of mediamieke boodschap

Laat het duidelijk zijn dat ik beslist niet zeg dat je geen reading moet krijgen of je intuïtie niet moet gebruiken. Ik geloof met heel mijn hart dat intuïtie een geschenk van God is waarmee we met de universele wijsheid en liefde verbonden zijn. Ik denk dat mijn cliënten door mijn readings een beter leven kunnen leiden. Maar je moet alles wat je met je eigen unieke mediamieke radar ontvangt, terdege analyseren. Wees alert. Houd beide ogen open en houd je 'derde oog' eveneens open.

Ik zeg tegen iedereen dat ze alle boodschappen op hun waarde moeten schatten, of die nu uit hun eigen intuïtie of van een ander afkomstig zijn. Daar zijn drie criteria voor. Ten eerste: gebruik je gezonde verstand. Als je een boodschap krijgt om al je geld aan een bepaalde kerk of persoon te geven, zou iemand met wat gezond verstand dat dan geloven? Ik hoop het niet. Ten tweede: gebruik het rationele, denkende deel van je hersenen. Zou je overleden grootmoeder je vertellen om iemand met een geweer neer te schieten? Ja, als ze Ma Baker of Bonnie Parker was misschien, en als je een beetje logisch nadacht zou je weten dat het een slecht idee was om die boodschap op te volgen. Als de geesten je vertellen iets te doen dat jou een slecht idee lijkt, doe het dan niet!

Ten derde: evalueer de boodschap aan de hand van je eigen 'hogere zelf'. Omring jezelf met een beschermend wit licht en zeg een gebed op om je door de universele liefde, goedheid en wijsheid te laten leiden. Heel veel mensen zeggen tegen me: 'Char, ik heb een boodschap van die-en-die over zus-en-zo gekregen, maar toen ik bij mezelf te rade ging, leek het me gewoon niet goed. ' Als je geregeld je intuïtie gebruikt om contact te leggen op het hoogst mogelijke niveau, dan zul je subtiele veranderingen in energie registreren, die sommige mediums vibraties noemen. Je zult dan kunnen onderscheiden of iets al dan niet in harmonie met het universum is. En als je dat gevoel dat iets al dan niet klopt met de evaluatie van je gezonde verstand combineert, dan is het al heel wat minder waarschijnlijk dat je je laat misleiden door boodschappen van deze of gene zijde.

Vergeet niet dat je een vrije wil hebt. Jij hebt de keuze. Laat nooit toe dat je afhankelijk wordt van de boodschappen die je van een ander krijgt, of het nu een medium als ik is, een vriend die afstemt, of zelfs een geleidegeest of overleden geliefde die doorkomt. Elk advies dat je ontvangt, kun je aannemen dan wel negeren. Als mijn cliënten niets doen met mijn adviezen, dan word ik niet boos. Als ik een reading geef, komen de boodschappen via mij. Dat betekent dat ik ze alleen maar doorgeef; verder gaan ze me niet aan. Ik hoef niet met de gevolgen van hun daden te leven, maar zij wel. Ik ben er alleen om mensen te helpen een eigen manier te vinden om zichzelf te helpen.

Ik geef toe dat ik er erg trots op ben dat veel cliënten me vertellen dat ze hebben geleerd op hun eigen intuïtie te vertrouwen door de readings die ze bij mij hebben gehad. Een cliënt zei ooit: 'Ik bel Char vaak als ik in verwarring ben en het allemaal niet meer begrijp. Na een reading merk ik dat ik meer vertrouwen in mijn eigen richting heb en meer op mijn eigen intuïtie vertrouw. Ik volg mijn eigen koers met een veel groter vertrouwen. ' Ieder van ons kan zelf de mediamieke indrukken die we ontvangen het best evalueren, of die nu uit ons eigen innerlijk of van een ander vandaan komen. Je bent beter afgestemd op je eigen toekomst, je eigen levenspad, dan wie dan ook. De toekomst kan tenslotte elk moment veranderen. Als je je intuïtie gebruikt om in harmonie te blijven, zul je leren voelen dat de energie van de situatie verandert, wat het pad dat je zult nemen en de rol die je zult spelen kan veranderen. Dat is een van de beste redenen die ik ken om je intuïtie zo volledig mogelijk te ontwikkelen.

Intuïtie biedt ons dikwijls waardevolle aanwijzingen die we anders niet zouden krijgen. Maar om die op ons leven te kunnen toepassen, moet alle informatie door de hersenen verwerkt en geïnterpreteerd worden. De geest neemt wat de intuïtie aanlevert (of die nu van de hoogste bron van wijsheid, een geleidegeest, een overleden dierbare of een engelbewaarder komt) en rangschikt die informatie dan in de context van de best mogelijke levensloop. De geest is een prachtige 'poortwachter' die kan voorkomen dat we domme fouten maken die aan slechte informatie of interpretatie te wijten zijn.

God heeft je je hersenen en je gezonde verstand gegeven, en God heeft je je intuïtie gegeven. Als je die alle drie gebruikt, ontdek je hoe gemakkelijk het kan zijn de leidraad die het universum je biedt te volgen. Een van mijn studenten zei het zo: 'Als je weet dat je over intuïtie beschikt en erop vertrouwt, en je tegelijkertijd ook je verstand gebruikt, dan zul je ontdekken dat je in het algemeen goede oordelen vormt. '

Ik heb de afgelopen jaren mijn eigen methode ontwikkeld om te ontwaken en de eigen intuïtie te volgen. In het volgende deel zal ik je zes eenvoudige stappen aanreiken waarmee je je natuurlijke vermogens kunt ontsluiten en je een geheel nieuwe wereld vol informatie en adviezen uit andere bronnen dan de rationele hersenen kunt ontdekken, en die bronnen kunnen je leven gemakkelijker en gelukkiger dan ooit maken.