39

Frank zat te klappertanden terwijl hij probeerde de tie-wraps door te snijden door zijn vastgebonden handen langs de rand van de jacuzzi heen en weer te bewegen. Kat drukte op het knopje waarmee de jacuzzi uit ging en zij, Gia en oom Harry zetten ieder een stoel neer rond Frank in zijn bad. Het nu koude water belemmerde hem bij zijn zinloze pogingen zich te bevrijden. Het was net alsof ze naar een dier in een kooi zat te kijken, terwijl ze al wist hoe het ging aflopen. Kat had heel even een schuldgevoel, totdat ze zich weer de volle omvang van Franks misdaden realiseerde.

Pete was naar de brug gegaan om radiografisch contact op te nemen met de politie.

Gia was nog half verdoofd door de martini, maar ze zat aandachtig te luisteren toen Kat en oom Harry haar de gebeurtenissen van het laatste uur vertelden. Bij iedere nieuwe onthulling van wat Frank had gedaan gingen haar ogen wijder open en werd ze zich steeds duidelijker bewust van wat er was gebeurd.

Jace verscheen weer op het dek. Hij had zich verkleed en zijn met benzine overgoten kleren uitgetrokken. Hij had ook wat droge kleren meegebracht voor Kat en Harry voor het geval ze Frank niet uit het oog wilden verliezen.

De wolken hingen heel laag en de lucht was zo donker dat het bijna nacht leek. Het onweer met de donder en de lichtflitsen had zich een kilometer of tien naar het zuiden verplaatst en de avond begon te vallen. Het was ook begonnen te regenen.

Oom Harry deed de transistorradio aan en zette het geluid harder. Ze hoorden een nummer van de band AC/DC maar het geluid was slecht omdat de ontvangst gestoord was.

‘Kan die radio niet uit?’ zei Frank.

‘Wat zei je? Ik hoor je niet zo goed.’ Oom Harry trok aan het snoer, bracht de radio naar de jacuzzi toe en hield hem boven Franks hoofd. ‘Hé, hier is het geluid beter.’

In Franks ogen stond paniek te lezen. ‘Haal dat ding bij me weg. Straks elektrocuteer je me nog!’

Oom Harry slingerde de radio boven Frank heen en weer. ‘Ik hoor je nog steeds niet.’

Gia ging staan; ze stond nog niet al te vast op haar benen. ‘Vergeten we niet iets, Frank?’ Ze keek hem woedend aan, terwijl hij hulpeloos in het water spartelde.

‘Wat?’

‘Je bent al getrouwd, of niet?’ Gia gebaarde naar Harry dat hij de radio dichterbij moest houden. Opnieuw werd het snoer strak gespannen. Harry hield de radio boven het hoofd van Frank. Alanis Morissette blèrde ‘Jagged Little Pill’ door de speakers.’ Of moet ik zeggen, je wás al getrouwd.’

De kleur trok weg uit Franks gezicht. ‘Ik weet niet waar je het over hebt. Zet de radio op de grond, Harry.’

Harry zette de radio op het dek, maar Gia pakte hem onmiddellijk weer op.

‘Je weet niet waar ik het over heb? Kom op, Frank, ik weet wie je bent. Frank Bukowski is geen miljardair. Hij is ook geen goede echtgenoot. Raphael Amore is niets meer dan een grote leugen. Ik trap niet meer in al jouw onzin. Ik wil mijn geld terug.’

‘Daar is het te laat voor.’ Frank keek strak naar de radio toen Gia hem dichter naar zijn hoofd toe bewoog. ‘Het geld is al weg. Je krijgt het nooit meer terug.’

‘Misschien kom jij nooit meer die jacuzzi uit.’

Kat en Jace keken elkaar even aan. Gia was een getergde vrouw. Een vrouw die heel onvoorspelbaar kon zijn.

De laatste tonen van ‘Jagged Little Pill’ waren te horen toen Gia de radio tot op een paar centimeter van het water van de jacuzzi liet zakken,

‘Gia, niet doen!’ smeekte Frank haar. ‘Ik geef je het geld terug, dat beloof ik. Maar zet die radio op de grond.’

Gia knipte met haar vingers. ‘Heb je een pen, Harry? Je moet wat dingen voor me opschrijven. Kat, pak je laptop eens. We gaan er nú voor zorgen dat ik mijn geld terugkrijg.’

Korte tijd later kwam Kat terug. Ze had de droge kleren aangetrokken en ze had haar laptop bij zich. Ze ging bij de bar zitten en wachtte tot haar computer was opgestart. Haar gebeden werden verhoord, toen er een zwakke internetverbinding tot stand kwam. Na wat een eeuwigheid leek, kon ze naar de website surfen van de eerste Costa Ricaanse bankrekening die Frank had en voerde ze het wachtwoord in dat Frank had doorgegeven. ‘O nee, Gia. Er staat hier dat het wachtwoord ongeldig is.’

‘Je moet geen spelletjes met me spelen, Frank.’ Gia maakte twee tie-wraps vast aan de beugel van de radio. Van de overgebleven trekbandjes maakte ze een soort ketting en daar stak ze een bezemsteel doorheen. Nu kon ze de radio een paar centimeter boven het water van de jacuzzi houden en zelf geen schok krijgen als de radio in het water terechtkwam.

De radio bungelde vervaarlijk boven het hoofd van Frank, als een vishengel waar al aas aan zat. De dj op de radio kondigde de intro aan van het nummer ‘Turning Tables’; de rollen waren inderdaad omgedraaid.

‘Ik... ik kan niet goed nadenken als je die radio zo vasthoudt. Zet hem op de grond.’

‘Nee, Frank.’ Gia schudde haar hoofd. ‘Volgens mij is die radio zeer motiverend.’ Ze zwaaide de radio in een boog boven hem heen en weer. Bij elke passage werd Adèle’s stem luider en zachter. ‘Het werkt ook hypnotisch.’

‘Hou op!’ Er rolden tranen over Franks gezicht. ‘Ik zal het je vertellen. Maak me niet dood.’

‘Ik heb medelijden met je, Frank. Echt waar.’ Gia sprak op zachte toon. ‘Het is wel jammer dat je Melinda en Emily niet nog een laatste kans hebt gegeven. Hebben zij ook gesmeekt voor hun leven?’

‘Ze hebben hun verdiende loon gekregen.’

‘Een meisje van vier, Frank? Hoe kon je zo beestachtig zijn?’ Gia gleed uit op het dek en verloor bijna haar evenwicht.

‘Kijk uit!’ Franks stem ging de hoogte in. ‘Je vermoordt me als je dat ding laat vallen.’

‘Melinda en Emily verdienden het te sterven, maar jij verdient het om te blijven leven? Leg dat eens uit, Frank.’ Gia liet de radio zakken tot een paar centimeter boven zijn hoofd.

‘Ophouden, alsjeblieft.’ De tranen liepen over Franks gezicht. ‘Wat wil je van me?’

‘De wachtwoorden voor je rekening, om maar eens wat te noemen.’

Frank ratelde weer een nieuw wachtwoord op, een combinatie van letters en cijfers.

Harry schreef het op in zijn notitieblokje en voegde het toe aan het lijstje van bankrekeningen en wachtwoorden die Frank al eerder had genoemd.

Kar voerde het laatste wachtwoord in en drukte op ENTER. ‘Ik kan bij de rekening!’ Ze keek bij de overschrijvingen. Er was er een van twee weken geleden, wat inhield dat Gia bijna zeker het slachtoffer van die fraude was. Ze floot toen ze het totale bedrag zag.

‘Driehonderdduizend? Is dat de hoogte van je belegging?’

Gia knikte. ‘Het grootste deel heb ik bij elkaar gekregen door een hypotheek op de zaak te nemen. Kun je dat terugkrijgen?’

Kat bestudeerde de details van de transacties. ‘Ik denk het wel.’ Ze voerde een nieuwe transactie in ter hoogte van het oorspronkelijke bedrag. ‘Zijn dit jouw bankgegevens?’

Gia knikte.

Kat hield haar adem in en drukte op de enterknop.

‘Is het gelukt?’

Kat knikte.

‘Als je toch bezig bent,’ zei Harry. ‘Ik wil ook mijn geld terug. Waar heb je mijn cheque en die van Jace?’

Frank vertelde het hem en Jace verdween naar binnen.

Gia klapte in haar handen, waardoor ze bijna de radio in het water liet vallen. ‘Ik heb in ieder geval mijn geld terug.’

‘Nee, dat weten we nog niet zeker,’ zei Kat. ‘Het is nog weekend, dus de transactie kan geweigerd worden als de banken maandagmorgen opengaan. Voor die tijd weet je het nog niet zeker.’

Gia draaide zich om naar Frank. ‘Het was nooit jouw geld, Frank.’

Frank zat te klappertanden. ‘M-mag ik hieruit?’

‘Absoluut niet.’ Gia genoot van haar nieuwe macht over Frank. ‘In ieder geval nu niet. Jij gaat nergens naar toe totdat we de cheques van Jace en Harry hebben verscheurd.’

Jace kwam een paar minuten later terug met zijn eigen cheque en met die van oom Harry. Die laatste gaf hij aan Harry en van zijn eigen cheque maakte hij kleine snippers. ‘Dat is een hele opluchting. Ik neem aan dat we nu weer terug zijn bij af.’

‘Niet helemaal.’ Kat was opgelucht dat Jace net als haar oom een cheque had uitgeschreven en dat hij geen geld had overgemaakt. Nu de cheques vernietigd waren, was alles weer bij het oude. Maar dat gold alleen voor het geld. ‘Frank heeft wel zijn familie uitgemoord en we moeten ervoor zorgen dat er recht wordt gedaan. Waar is Pete?’ Die was niet meer naar buiten gekomen.

‘Hij is al lang weg.’ Jace wees naar het eiland. ‘De sloep was wel weg, maar ik zag hem in het water. Hij is gaan zwemmen.’