3

Het bleek dat Raphaels jacht, The Financier, meer dan vijftig meter lang was, en daarmee verreweg het grootste schip in de jachthaven. De verblindend witte romp glinsterde in de middagzon toen ze er met hun tassen over de steiger naartoe liepen.

In haar vroegere baan als internationaal financieel adviseur had Kat gewerkt voor een flink aantal miljonairs en ook voor een paar miljardairs. Ze had dus echt haar deel van het speelgoed voor de magnaten van deze wereld wel gezien, en zelfs feesten bijgewoond op een paar van die jachten. Ze wist weinig af van jachten, maar The Financier was groter en luxueuzer uitgerust dan enig ander jacht waar ze op was geweest. Het jacht van Raphael zette alle andere boten in de jachthaven in de schaduw, zowel qua grootte als qua luxe.

Kat voelde dat er afgunstige blikken op hen werden geworpen toen ze achter Raphael en Gia aan liepen. Die aandacht gaf haar een vreemd gevoel van belangrijkheid, net alsof ze de een of andere beroemdheid was.

Kat voelde de felle middagzon op hun hoofd en schouders branden, toen ze aan boord van The Financier stapte. Ze gingen onmiddellijk benedendeks naar een ruime kombuis met airco en een gang die naar de achterkant van het schip leidde. Het luxueuze interieur was afgewerkt met duur uitziend ingebouwd teakhouten meubilair en ingebouwde verlichting. Raphael wees naar een hut aan de rechterkant van het schip. Jace had de hotelkamer die hij voor hemzelf en Kat had geboekt geannuleerd, omdat Raphael erop had gestaan dat ze aan boord van het jacht zouden verblijven.

‘Die hut kunnen jullie twee gebruiken en de hut daarnaast is van Harry,’ zei Raphael.

Kat liep achter Jace aan hun hut in. Die was groter dan ze had verwacht, minstens twee keer zo groot als de hut, de ‘stateroom,’ vorig jaar tijdens hun cruise in het Caribisch gebied. ‘Wauw.’

Ze gooide haar tas op het bed en ging terug naar de gang. Ze wierp een blik naar binnen in Harry’s hut naast die van hen. Die was kleiner, maar net zo luxueus.

‘Hier zou ik wel aan kunnen wennen.’ Harry keek uit de grote patrijspoort. ‘Misschien ga ik wel werken in de koopvaardij, zodat ik een baantje aan boord kan krijgen.’

Kat lachte. ‘Je bent over de zeventig, oom Harry. Het is nu te laat om nog op zoek te gaan naar een nieuw baantje en je hebt al pensioen. Verder denk ik dat de bemanning hard moet werken om alles bij te houden.’

Kat stapte de hut van haar oom uit en keek de gang af. Na Harry’s hut kwam je bij de accommodatie van de bemanning. Volgens Raphael was het schip uitgerust met de modernste technologie en navigatiesystemen. Ze had nog geen bemanningsleden gezien, maar die waren waarschijnlijk druk bezig met de voorbereidingen op het vertrek.

Ze keerde terug naar haar hut, waar Jace zijn plunjezak stond uit te pakken en de spullen in een ingebouwde kast deed.

‘Dit jacht moet meer waard zijn dan ons huis.’ Ze ging op bed zitten en streek met haar hand over het dekbed van Egyptisch katoen. Ze was natuurlijk blij voor Gia, maar had toch het gevoel dat haar liefdesrelatie met Raphael een beetje te mooi was om waar te zijn. Alles aan hem was gewoon te perfect.

‘Ik weet wel zeker dat het duurder is dan een aantal huizen bij elkaar.’ Jace lachte. ‘Ik ben blij dat Raphael mijn aanbod om voor brandstof te betalen niet heeft aangenomen. Toen hij het over een jacht had, dacht ik dat hij overdreef.’

‘Kennelijk niet. Vind je ook niet dat Gia en Raphael een vreemd stel vormen?’ Raphaels maatkleding, zijn perfecte lichamelijke verschijning en zijn klaarblijkelijke status als miljardair grensden aan het ongelooflijke. Het was niet dat Gia geen goede partner was voor een man.

Haar vriendin was een leuke meid, aantrekkelijk en succesvol, maar ze was nu niet bepaald een bikinimodel. Mannen als Raphael gingen gewoonlijk voor imago en uiterlijk. En vaak pasten de vrouwen die zij aan hun arm hadden bij dat streven.

‘Een beetje wel, ja.’ Jace haalde zijn schouders op. ‘Maar ze lijken dol op elkaar te zijn. Dat is fijn voor Gia.’

‘Dat is zo.’ Ze had maar een kort moment alleen met Jace voordat ze weer naar boven gingen en ze wilde erachter komen wat zijn indruk van Raphael was. ‘Ben je hier wel zeker van, Jace? Ik vind het niet prettig om ons aan die Raphael op te dringen. We kennen hem nauwelijks.’

‘Je hebt gehoord wat hij zei,’ zei Jace. ‘Hij heeft ons verteld dat hij altijd die eilanden heeft willen bezoeken. Als ik zo’n boot had, zou ik ook een excuus verzinnen om overal naartoe te varen. Ik moet wel iets bedenken om terug te doen. Misschien kan ik wat zakelijke artikelen voor hem schrijven of zoiets.’

‘Misschien.’ Kat had nog steeds een onprettig gevoel. Hield Raphael haar vriendin voor de gek met zijn verliefdheid? Ze vond hem een engerd, maar ze had niets tastbaars om dat gevoel op te baseren.

‘Gia heeft me verteld dat hij aan boord woont,’ zei Jace. ‘Kun je je zo’n leven voorstellen? Dit schip moet miljoenen waard zijn.’

‘Het lijkt me lastig om te reizen en je zaken af te handelen als je overal ver van verwijderd bent,’ zei Kat. ‘Het kost vast een vermogen om dit jacht varende te houden.’

Jace ging naast haar op het bed zitten. ‘Ja, maar hij heeft ook een vermogen. Ik weet zeker dat hij zich er geen zorgen over maakt.’

‘Zijn familie is vast en zeker rijk,’ zei Kat. ‘Hij is veel te jong om al dat geld zelf te hebben verdiend.’ Waar haalde Raphael de tijd vandaan om helemaal uit Italië te komen varen, terwijl zijn nieuwste zakelijke project van start ging? De meeste magnaten hadden geen tijd om zo maar tussendoor met hun jacht te gaan cruisen.

‘Misschien vertelt hij ons nog hoe hij het allemaal klaarspeelt,’ zei Jace. ‘Zou het niet fantastisch zijn om zo te kunnen leven?’

‘Het is allemaal heel luxueus,’ gaf Kat toe. Hun hut was weelderig ingericht, van het luxe beddengoed van Egyptisch katoen en damast tot de oorspronkelijke olieverfschilderijen met zeegezichten. ‘Waarom schrijf je geen verhaal over hoe hij zo succesvol is geworden? We gaan veel tijd met hem doorbrengen. Dan heb je twee opdrachten in plaats van alleen je Broeder XII-opdracht.’

‘Dat is een geweldig idee! Het is echt een fascinerende man. Een heleboel mensen zouden graag willen weten hoe hij zijn vermogen bij elkaar heeft gekregen.’

‘Dat weet ik wel zeker.’ Zij was een van die mensen, aangezien ze er ineens aan twijfelde of Raphael zijn vermogen wel op eerlijke wijze had verkregen. Als je snel rijk werd, betekende dat vaak dat je je niet aan de regels had gehouden. Hoe veel mensen had hij beschadigd op zijn weg naar de top? Met zijn artikel zou Jace wat antwoorden kunnen verschaffen. ‘Dan kun je achter zijn geheimen komen.’

Jace knipoogde naar haar. ‘Dat ben ik ook van plan.’

‘Ik maak me zorgen om Gia.’ Ze sprak haar gevoelens toch maar uit. Aan de ene kant was ze blij voor Gia. Ze verdiende dit geluk. Maar Gia’s stormachtige romance met Raphael gaf Kat een onprettig gevoel. Haar vriendin was zo gek op hem dat ze de dingen – en Raphael – niet meer duidelijk zag. ‘Misschien kun je meer te weten komen over zijn achtergrond, nagaan of die wel klopt.’

‘Ik ga hem niet ondervragen, als je dat soms bedoelt.’ Jace schudde zijn hoofd. ‘Gia kan heel goed voor zichzelf zorgen. Als zij zich geen zorgen maakt, waarom jij dan wel?’

Gia had aanleg voor zaken en had haar kapsalon zonder enige hulp van de grond af opgebouwd, maar Kat betwijfelde of ze dezelfde kritische blik die ze bij het zaken doen gebruikte ook toepaste op de liefde. ‘Ik hoop gewoon dat hij haar hart niet breekt.’

‘Je hebt je oordeel over Raphael wel heel snel klaar, zeg.’ Jace sloeg een arm om haar middel. ‘Kom op, het is toch ontzettend gul van hem dat hij ons allemaal naar De Courcy brengt?’

‘Oké, maar alles is zo plotseling. Gia heeft hem pas een paar weken geleden ontmoet en het is nu al allemaal zo serieus.’ Ze moest met Gia alleen spreken en wel zo snel mogelijk. Het feit dat alles zo snel was gegaan tussen Gia en haar nieuwe vriend was opvallend... net zoals Raphael een of andere deadline moest halen. Als Raphael een verborgen agenda had, moest zij erachter zien te komen waarom. Een klein beetje onopvallend spitten zou geen kwaad kunnen, zolang ze dat in het geheim deed.

‘Ik kan er nog steeds niet bij dat Gia uitgaat met een kerel die een jacht heeft van deze grootte,’ merkte Jace intussen op. ‘Hij moet zeker honderd miljoen waard zijn.’

‘Gia doet het financieel anders ook niet slecht. In de laatste vijf jaar heeft ze twee winstgevende salons geopend.’ Gia’s harde werk en gevoel voor zaken hadden haar geen windeieren gelegd. Onder Gia’s bruisende persoonlijkheid school een slimme zakenvrouw met aanleg voor het ondernemerschap. ‘Haar ‘Krul en Verf je Haar’ franchise is nu al heel succesvol. Ze heeft Raphael heus niet nodig om succes te hebben.’ Kat was trots op het zelfstandig opgebouwde zakelijk succes van haar vriendin. Kat had Gia’s bedrijf zien groeien en had haar geholpen met financieel advies sinds ze tien jaar geleden haar salon was gestart.

‘Ze heeft hem misschien niet nodig, maar het is wel leuk om je ambities en dromen met iemand te delen.’ Jace trok haar naar zich toe en kuste haar. ‘Dat maakt al het harde werken de moeite waard.’

Kat zuchtte toen ze ging staan. ‘Gia verdient geluk, maar ik denk dat er iets niet klopt. Ik weet niet precies wat het is, maar ik maak me een beetje zorgen.’

‘Wees nou gewoon blij voor haar, Kat. Maak het niet moeilijk door hem te ondervragen of wantrouwen uit te stralen.’ Jace schudde zijn hoofd en liep naar de deur. ‘Niet iedereen is een misdadiger.’

Misschien niet, maar Raphael had wel iets weg van de schurken die ze als fraudeonderzoeker was tegengekomen. ‘Dat weet ik ook wel. Ik zou het mezelf alleen niet vergeven als mijn achterdocht terecht was en ik niets had gedaan.’ Het feit dat ze zo vaak te maken had met witteboordencriminelen gaf haar misschien een cynische blik op de wereld. ‘Natuurlijk ben ik blij voor haar. Ik wil gewoon niet dat ze gekwetst wordt.’

‘Ben je niet gewoon jaloers? We hebben niet zoveel geld als Raphael en zullen dat waarschijnlijk ook nooit hebben.’ Jace zuchtte. ‘Ik geef toe, zelfs ik ben een beetje jaloers. Maar laten we afspreken dat we ons met onze eigen zaken bemoeien.’

Jace en Raphael verschilden van elkaar als dag en nacht. Kats vriend was niet fanatiek bezig met het verwerven of tentoonspreiden van rijkdom en status. Zij en Jace waren niet echt rijk, maar ze hadden alles wat ze nodig hadden en hadden het goed. Maar misschien had hij gelijk – ze voelde inderdaad wat afgunst.

Jace hield de deur voor haar open toen ze de hut verlieten. ‘Je moet het maar zo zien: Raphael is veel succesvoller dan Gia. Als iemand hier zich zorgen moet maken, dan is híj dat.’

De motoren begonnen te draaien en trilden onder haar voeten toen ze de trap opging naar het bovendek. Raphaels aanbod om hen naar het eiland De Courcy te brengen mocht dan genereus zijn, het moest natuurlijk ook indruk op hen maken. Maakte dat allemaal deel uit van een of ander plan? Er klopte iets niet, en Kat was van plan uit te zoeken wat het was.