4

Kat en Jace stapten het dek op in het verblindende zonlicht. De stralen werden weerkaatst door het glanzend witte fiberglas en het chroom van het jacht. Raphaels jacht zag eruit als om door een ringetje te halen, uitgerust met de modernste spullen. Ze liepen naar de voorkant van het schip; ze hadden afgesproken elkaar daar te ontmoeten bij de buitenbar.

Kat liet haar hand langs de reling glijden en schrok toen ze zich brandde aan het metaal. Ze raakte even haar evenwicht kwijt toen het schip begon te bewegen. De ligplaats scheen te bewegen, toen het jacht achteruit voer in de jachthaven.

Ze besloot dat nu de tijd was aangebroken om wat dieper te gaan graven in Raphaels achtergrond. Haar zorgen zouden verdwijnen als er niets aan de hand was, en Gia zou er nooit iets over te weten komen... even aangenomen dat er niets aan de hand was. Als dat wel het geval was, dan kon ze maar beter zoveel mogelijk weten, des te beter kon ze Gia waarschuwen dat haar miljardairsvriendje in werkelijkheid een oplichter was.

Gia en Raphael stonden arm in arm op de achtersteven. Ze leunden tegen de reling met de haven als achtergrond. Weer viel het Kat op hoe slecht ze bij elkaar pasten. De afgetrainde Raphael met zijn gebruinde uiterlijk en zijn maatkleding vormde een scherp contrast met de mollige Gia, die wel een paar kilo kwijt kon. Haar te krappe jurk was een goedkopere versie van een designermodel, bedoeld voor iemand die jonger en dunner was. Hoelang zou het duren voordat Raphael haar zou inruilen voor een supermodel? Haar bruisende persoonlijkheid zou zijn aandacht niet lang gevangen houden.

Gia glimlachte. ‘Ik vroeg me al af waar jullie bleven. Laten we genieten van het uitzicht terwijl we de haven uitvaren.’

Klaarblijkelijk ging de meeste aandacht naar hen uit, te oordelen naar het dozijn mensen dat bleven staan en hun ogen uitkeek naar The Financier, toen die door de jachthaven navigeerde. Die aandacht gaf haar een zeker gevoel van opwinding. Dit was dus wat beroemdheden meemaakten als ze werden herkend. Rijkdom en wat daarbij hoorde trok altijd bewonderende blikken.

Kat had gehoopt Gia alleen te kunnen spreken. Ze nam aan dat Raphael het druk zou hebben als het schip vertrok, maar dat was niet het geval. De bemanning had alles onder controle en zijn hulp was niet nodig.

Oom Harry verscheen naast haar en tikte haar op de arm. ‘Is dit niet geweldig? Vergeet wat ik gezegd heb over werken aan boord van een schip. Ik ben toch liever verstekeling. Zeg dus maar niets als ik stiekem aan boord blijf, afgesproken?’

‘Dat is goed.’ Ook al had zij zelf een eenvoudiger smaak, aan cruisen met een schip kon je gemakkelijk wennen.

Ze verlieten de jachthaven en zetten koers naar het westen richting de open zee. Het landschap gleed voorbij toen de boot aan snelheid won. De North Shore Mountains waren nu dichterbij en lagen rechts van hen – of heette dat aan stuurboord? – in plaats van recht vooruit.

Raphael en Jace stonden op de achtersteven te praten over zeilen en oom Harry ging bij hen staan, een paar meter bij Kat vandaan. Ze keken naar de golven die het schip maakte bij het verlaten van de haven.

Gia zat alleen aan een klein tafeltje en gebaarde naar Kat dat ze moest komen. ‘Ik kan gewoon niet wachten om je alles te vertellen. Is hij niet geweldig?’

Kat keek naar de mannen toen ze ging zitten. Ze stonden een paar meter bij hen vandaan en hadden het met elkaar over motoren en snelheid en andere mannendingen. Eindelijk kon ze alleen met Gia praten en meer te weten komen over haar nieuwe liefde.

Ze ging tegenover Gia aan het tafeltje zitten. ‘Wat een heerlijke dag om op het water te zijn.’

Gia knikte. ‘Wil je iets drinken?’ Gia had een martiniglas in haar hand met daarin een sprankelend roze goedje en wees naar de goed gevulde bar een paar meter bij hen vandaan.

Kat schudde haar hoofd. ‘Ik hou het nog even bij water.’ Ze nam een slokje uit de waterfles die ze voor het weekend had gekocht.

Gia nam een flinke slok van haar drankje. ‘Ik had nooit gedacht dat ik iets met een miljardair zou krijgen.’

‘Miljardair?’ In ieder geval was Gia zelf begonnen over Raphaels achtergrond. Nu kon ze vragen stellen zonder dat ze te nieuwgierig leek. ‘Is hij zo rijk dan?’

Gia giechelde. ‘Hij is rijk, sexy en gek op me. Niet te geloven, hè? Ik kan me mijn leven niet eens meer voorstellen voordat ik Raphael leerde kennen. Ik ben stapelverliefd op hem.’

‘Hoe lang ken je hem al?’

‘Lang genoeg om te weten dat we de rest van ons leven bij elkaar zullen zijn.’

Eindelijk een antwoord, al was het niet het antwoord waar Kat op had gehoopt. ‘Gaat het niet een beetje snel, Gia? Je kent hem pas een week, twee weken?’ Gia had het niet gehad over een nieuwe man toen ze een paar weken geleden uit eten waren geweest.

Gia draaide haar halfvolle glas rond in haar hand. ‘Ik weet alles al wat ik moet weten. Hij is zo fascinerend.’

‘Hij is nogal jong om al zoveel geld te hebben. Is zijn familie rijk?’

Gia knikte en zette haar lege glas op tafel. ‘Nu wel, maar dat komt door het product dat Raphael en zijn moeder een paar jaar geleden hebben bedacht. Ze hebben het allemaal zelf gedaan. Heel iets anders dan mensen die weer de een of andere gadget uitvinden. Ze hebben een haarproduct gemaakt, een háárproduct. Is dat niet toevallig?’

‘Ja, dat is het zeker. Heb je het zelf al geprobeerd?’

‘Nog niet. Maar ik word betrokken bij het bedrijf.’ Gia wierp Raphael een kushandje toe. ‘Is het niet geweldig?’

‘Maar hoe zit het dan met je salon? Waar ga je de tijd vandaan halen om voor hem te werken?’

‘Ik ga niet werken voor het bedrijf, lieverd. Ik word investeerder,’ zei Gia. ‘Mijn ervaring in de Noord-Amerikaanse schoonheidsindustrie is iets waar ze gebruik van willen maken.’

Kat trok haar wenkbrauwen op.

‘Ik kan ervoor zorgen dat ze toegang krijgen tot de markt hier.’

Gia’s salon was een succesverhaal in Vancouver, maar dat maakte haar natuurlijk helemaal niet tot een deskundige in het complete Noord-Amerikaanse bedrijfsleven. ‘Hoe ga je het product dan op de markt zetten en verkopen?’

‘Raphael heeft het helemaal uitgedacht. Ik ben op de werkvloer en voer het bedrijfsplan uit. Hij zei dat ik daarvoor de ideale persoon ben, aangezien ik het werkveld echt begrijp.’ Ze kneep in Kats hand. ‘Is het niet geweldig allemaal? Ik had nooit kunnen dromen dat ik de liefde van mijn leven tegen zou komen in de wereld van de cosmetica-industrie. We hebben een topproduct. Bellissima is een haarversteviger die op het punt staat de schoonheidsindustrie op zijn kop te zetten.’

‘Lijkt het op Brazilian Blowout of zoiets?’ Kat had die semipermanente haarversteviger een keer geprobeerd, maar was tot de conclusie gekomen dat een paar warrige krullen beter was dan een hoop chemicaliën op haar hoofd.

‘Daar heeft het iets van weg, maar het is veel beter. Een Brazilian Blowout is alleen maar tijdelijk. Bellissima is een permanente haarversteviger. En dan bedoel ik ook echt permanent.’

‘Heb je het al gezien? Hoe werkt het?’ Als het product zo lucratief was, waarom had dan niet een van de grote cosmeticabedrijven het al ontwikkeld? Ze beschikten over een heel legertje aan wetenschappelijke productontwikkelaars en over miljoenenbudgetten. Het kwam vreemd op haar over dat Raphael en zijn moeder eigenhandig een beter product zouden hebben bedacht.

Gia draaide zich om en haalde haar schouders op. ‘Dat moet je aan Raphael vragen. Alles wat ik weet is dat hij in Europa al een fortuin heeft verdiend met Bellissima.’

‘Hoe heet Raphaels bedrijf eigenlijk?’ Kat was nu van plan alles uit te vinden over Raphael. Aangezien Gia alle voorzichtigheid had laten varen, moest zij haar vriendin op de een of andere manier beschermen.

‘Dat weet ik niet, een Italiaanse naam. Waarom maak je je daar zo druk om, Kat? Doe niet zo raar.’

‘Je bent zelf Italiaans, maar je kunt je een Italiaanse naam niet herinneren?’ Als Raphaels bedrijf zo succesvol was, waarom had hij dan überhaupt Gia nodig als investeerder? Kat aarzelde. Gia zou kwaad worden ongeacht wat ze zei, dus ze kon het net zo goed vragen. ‘Ben je nagegaan of het wel klopt wat hij zegt?’

‘Wat? Denk je soms dat hij leugens heeft verteld? Waarom zou hij dat doen?’ Gia’s gezicht werd rood van woede. ‘Echt, Kat. Ik kan niet geloven dat je dit zegt.’

‘Ik zeg niet dat hij liegt. Maar het is wel goed om te kijken of zijn verhaal klopt.’

‘Onze relatie is gebaseerd op vertrouwen. Waarom zou ik vragen gaan stellen als ik het bewijs voor mijn neus heb?’ Gia wees om zich heen. ‘Dit jacht is van hem, nota bene. Hij is echt wel wie hij zegt dat hij is.’

‘Waar haalt hij de tijd dan vandaan om rond te varen op dit jacht? Moet hij zijn bedrijf niet runnen?’

‘Dat heet delegeren, Kat. Dat doen rijke mensen. Ze laten het werk over aan hun ondergeschikten.’ Gia gooide met een overdreven gebaar haar haren achterover. ‘Ze laten hun ondergeschikten en hun kapitaal voor hen werken. Misschien moet jij dat ook eens proberen.’

Dit gesprek was volledig uit de hand gelopen. Aan de ene kant wilde Kat dat ze niets had gevraagd over Raphael en zijn bedrijf. Aan de andere kant: Gia was nu al veel te intensief bij de hele zaak betrokken. Ze móést er wel met Gia over praten, of ze dat nu wel of niet wilde. ‘Je hebt nog helemaal niet verteld waar je hem hebt ontmoet.’

‘Dat is nog het mooiste. Hij liep gewoon mijn kapsalon binnen. Hij zei dat die er net zo uitzag als de zaak van zijn moeder thuis. Als dat geen toeval is?’

Kat geloofde niet zo in toeval; ze zag vooral tegenstrijdigheden. ‘Dat is ook interessant.’

‘Het is veel meer dan interessant. In nog geen week is mijn hele leven op zijn kop gezet.’

‘Nou, nou, dat klinkt wel heel dramatisch. Je bent gewoon verliefd op hem.’

Gia schudde haar hoofd. ‘Nee, dit gaat veel verder. Ik ben mijn zielsverwant tegengekomen, Kat. Hij is degene met wie ik de rest van mijn leven wil doorbrengen.’

Voordat Gia nog meer kon zeggen, verscheen Raphael aan haar zijde. Hij legde bezitterig zijn arm om haar schouder. ‘Alles goed, bellissima?’

‘Alles is geweldig.’ Gia wierp hem een stralende blik toe.

Hij boog zich voorover en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Hij draaide zich om en voegde zich weer bij Jace en Harry. Ze voeren door de Burrard-inham, op weg naar open zee.

Gia straalde. ‘Niet alleen is hij de man van mijn dromen, hij is ook nog Italiaans!’

‘Hij heeft helemaal geen accent. Hij klinkt net als wij.’

Gia schudde langzaam met haar hoofd. ‘Natuurlijk heeft hij geen accent. Hij heeft op een internationale school gezeten. Hij spreekt zeven talen vloeiend.’

‘Wauw. Het lijkt wel alsof hij overal goed in is.’ Hij leek vooral op een goede acteur, maar waarom had hij Gia uitgekozen om op te oefenen?

‘Niet jaloers zijn, Kat. We zitten niet meer op de middelbare school.’ Gia leek blij te zijn met Kats reactie.

Raphael keek hen even aan voordat hij zich weer omdraaide naar de andere mannen.

‘Hoeveel heb je geïnvesteerd, Gia?’

Geen reactie.

‘Gia, heb je goed nagedacht over wat je aan het doen bent? Je hebt die man net ontmoet en hij heeft je om geld gevraagd?’

‘Ik ben een volwassen vrouw, Kat. Ik ben oud en wijs genoeg om zelf na te denken.’

Toen Gia dat zei, stopte Raphael met wat hij aan het vertellen was en alle drie de mannen keken naar hen. Een paar tellen later hervatten ze hun gesprek.

Kat zei zachtjes: ‘Ik maak me er gewoon zorgen over dat je hier niet goed over hebt nagedacht.’

Kat hoorde Harry tegen Jace en Raphael zeggen dat hij naar de brug wilde gaan om te zien hoe de navigatie werkte. Dat gaf haar een idee voor later. Misschien dat Raphaels bemanningsleden minder terughoudend zouden zijn om over hun baas te praten, of in ieder geval over waar het jacht allemaal naar toe vaarde. Ze zou in ieder geval zijn bewering kunnen nagaan, of hij wel echt uit Italië was komen varen. Een terloops gesprek zou geen argwaan wekken.

‘Hij heeft mij niet om geld gevraagd, Kat, ik heb het zelf aangeboden.’

Kat trok haar wenkbrauwen op.

‘Oké, ik heb hem praktisch gesmeekt om te mogen beleggen.’ Gia deed een losse haarlok achter haar oor. ‘Hij wilde niet, maar ik heb erop aangedrongen. Het gaat om een investering in mijn toekomst. Onze toekomst.’

Kat voelde zich misselijk worden en er bekroop haar een gevoel van angst: wat Raphael ook van plan was, het klopte niet. Gia was zo smoorverliefd dat ze het niet doorhad.

Raphael en Jace kwamen bij hen staan en Kat gaf de hoop op dat ze nog kon doorpraten met Gia. Van Raphaels gezicht viel niets af te lezen, maar Jace leek geïrriteerd, waarschijnlijk omdat hij fragmenten van Kats gesprek met Gia had gehoord.

Raphael zette zijn stoel naast die van Gia en liet zijn arm rusten op de achterkant van haar stoel. ‘Wat een geweldige dag om op het water te zijn.’

‘Dit is veel leuker dan een chartervlucht. Ik kan niet zeggen hoe zeer ik dit op prijs stel.’ Jace zette zijn biertje op het tafeltje en leunde achterover in zijn stoel. Hij wendde zich tot Raphael. ‘Ik zou ook graag een verhaal over jou willen schrijven, als je dat goed vindt.’

Raphael lachte. ‘Weet je dat zeker? Dat vindt niemand interessant.’

‘Zeker wel. Mensen worden gefascineerd door succes. Vooral door iemand als jij. Je bent nog niet eens veertig en je leidt een leven waar mensen alleen van kunnen dromen. Wil je je geheimen prijsgeven?’

Perfect, dacht Kat. Ze zou alles in zich opnemen wat Raphael aan Jace vertelde en dat later allemaal verifiëren.

‘Er zijn geen geheimen. Je moet gewoon weten waarin je moet investeren en je intuïtie volgen,’ zei Raphael. ‘Het belangrijkste is weten wanneer je moet handelen.’

‘En wat zegt je intuïtie nu?’ vroeg Kat.

Raphael glimlachte. ‘Op dit moment is er een geweldig goede mogelijkheid. Ik zou die graag met jullie delen, maar het is nog te vroeg.’

Gia trok hem aan zijn arm. ‘Kat en Jace zijn mijn beste vrienden. Eigenlijk zijn ze zowat familie. Je kunt het hen wel vertellen. Zij praten er met niemand over.’ Ze keek naar Kat alsof ze wilde zeggen ik heb het je toch gezegd.

‘Ik weet het niet, Gia.’ Raphael draaide zich om en keek Kat en Jace aan. ‘Ik wil het jullie wel vetellen, maar ik heb afgesproken dat ik mijn mond zou houden.’

‘Ze kunnen wel een geheim bewaren. Vertel het hen maar, schat.’ Gia giechelde. ‘Ik heb Kat er al wat over verteld. Ik wil haar ook mee laten doen, zodat zij net als ik enorm veel winst kan maken.’

‘Oké, wat kan het mij ook schelen,’ zei Raphael. ‘Ik maak een uitzondering. Ik loop echter wel risico. Als jullie hier ook maar iets over loslaten, vermoord ik jullie en gooi ik jullie overboord.’

Jace grinnikte. ‘Ik beloof je dat we een geheim kunnen bewaren.’

Raphael boog zich voorover en drukte een kus op Gia’s voorhoofd. ‘Vertel jij het maar, bellissima.’

Gia trok haar stoel een beetje dichterbij en leunde over de tafel. Ze sprak op fluistertoon. ‘Raphaels nieuwe haarproduct is geweldig. Het is een gepatenteerd haarverstevigingsproduct genaamd Bellissima en het is de beste uitvinding op kappersgebied sinds shampoo.’

‘Waarom fluister je zo?’ vroeg Jace. ‘Wie zou ons hier nu kunnen afluisteren?’

‘Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.’ Gia keek over haar schouder in midscheepse richting. ‘Bellissima is revolutionair. Het is net alsof je permanente krullen krijgt, maar dan omgekeerd. Je doet het op krullend haar en het haar wordt steil. Voor altijd.’

Ze klonk als een commercial en herhaalde alleen wat ze Kat al had verteld.

Gia legde haar hand op haar borst. ‘Ik ben de exclusieve distributeur voor Noord-Amerika. Iedere salon zal van mij moeten kopen. We lanceren het product vlak na de Oscaruitreiking. We hebben een promotiecontract met een aantal topsterren en er komen Oscar-tasjes met een certificaat voor in de haarsalons. Raphael heeft overal aan gedacht!’

De Oscaruitreiking was pas in februari en het was nu nog maar augustus. Tegen die tijd kon Raphael er al lang vandoor zijn. Waarom had Gia geld geïnvesteerd zonder het product te proberen? Tenslotte was ze kapster. Zij had verstand van haarproducten.

‘Wat maakt Raphaels product zo bijzonder vergeleken met andere producten?’ vroeg Jace.

Gia trok ineens aan een pluk van Kats haar.

‘Au!’ Kats handen vlogen naar haar achterhoofd. ‘Je hebt een stuk van mijn haar uitgetrokken!’

Gia liet Kats haar los en streek erover. ‘Die krullen zouden verdwenen zijn na één behandeling en een keer föhnen.’

‘Welke krullen?’ Kat duwde gepikeerd Gia’s hand weg. Ze had haar haar vanmorgen tijdelijk gefatsoeneerd met een steiltang en vond dat haar kapsel er behoorlijk goed uitzag. Het was niet eens vochtig buiten, dus hoe kon haar haar dan krullen? Misschien nam Gia wraak voor haar opmerkingen over Raphael van zonet.

Jace en Raphael hielden op met luisteren toen het over Kats haar ging. De mannen stonden op van tafel. Jace fronste naar Kat en volgde toen Raphael naar de reling.

Gia zuchtte. ‘Doe niet zo knorrig. Je bent nu eenmaal met dit haar geboren. Maar je kunt er wel wat aan doen. Bellissima zorgt ervoor dat krullen veranderen in glad, recht haar.’

‘Je hebt geld geïnvesteerd in een product dat je nog niet hebt geprobeerd? Welk bewijs heb je dat het echt werkt?’

‘Allemachtig, Kat. Denk je echt dat ik zo dom ben?’ Ze schudde haar hoofd. ‘Ik zie het product volgende week als ik met Raphael naar Italië vlieg. We kunnen het nu nog niet gebruiken en het risico lopen dat het in verkeerde handen komt voordat het Noord-Amerikaanse patent is geregistreerd. Denk aan het ‘recept’ voor Coke™®. Als ik zou afweten van het geheime recept, zou mijn leven gevaar lopen. Ik zou kunnen worden gekidnapt of zoiets.’

‘Je bedoelt bedrijfsspionage? Dat is belachelijk.’ Het product was al te koop in Europa, dus er was echt geen extra risico.

‘Je kunt er wel grappen over maken, maar Bellissima verandert straks de hele industrie. De andere producten werken alleen tijdelijk. Bellissima werkt voor altijd.’

‘Maar is dat eigenlijk niet ongunstig?’ vroeg Kat.

Gia fronste. ‘Hoezo?’

‘Je hebt nog geen netwerk. Je gebruikt Bellissima haarversteviger maar een enkele keer en daarna nooit meer. Dat geldt ook voor vergelijkbare producten. Dan moet je wel héél veel geld voor Bellissima vragen.’

Gia maakte een afwerend gebaar, maar Kats opmerking had haar aan het denken gezet. ‘Dan moet je met Raphael praten. Het heeft in Europa gewerkt, dus dan is dat hier ook zo. Als het eenmaal in het Oscar-tasje zit en de sterren het gebruiken, dan wil iedereen het hebben. We verdienen er een fortuin aan!’

‘Het verbaast me dat je geld hebt geïnvesteerd zonder dat je over meer details beschikt, Gia.’ Kat ging verzitten in haar stoel.

‘Ik weet genoeg, Kat. Als haarstyliste weet ik dat dit product een enorm succes zal zijn. En ik zei al dat Raphael me niet eens heeft gevraagd of ik wilde investeren en dat ik hem er zelfs van moest overtuigen mijn geld te accepteren.’

‘Is dat echt zo?’ Net als andere oplichters leek Raphael aardig wat af te weten van psychologie.

‘Ja, dat is echt zo.’ Gia snoof. ‘Ik wilde dat ik je er nooit iets over had verteld. Ik bied je nota bene de kans om ook veel geld te verdienen, maar je maakt alleen maar kritische opmerkingen. Moet je nu alles wat ik hierover zeg in twijfel trekken?’

‘Ik snap dat je dat denkt, maar je hebt me niets concreets verteld over het product.’ Kat verschoof weer in haar stoel. ‘Ik dacht dat dit soort haarverstevigingsproducten verboden waren. Bevatten ze geen formaldehyde of een andere gevaarlijke stof?’

Gia schudde haar hoofd. ‘Dat is nou juist zo revolutionair aan Bellissima. Het is honderd procent natuurlijk.’

‘Als het helemaal natuurlijk is, hoe kun je er dan patent op aanvragen?’

‘Je kunt overal patent op aanvragen. Menselijke genen, graansoorten, alles.’

De opgewekte stemming was verdwenen. ‘Ik zou toch meer details willen weten voordat ik er geld in stak. Als het honderd procent natuurlijk is, hoe kan het dan dat niemand het nog ontdekt heeft?’

‘Raphael kan je alle details geven. Dan kun je naar hartelust met cijfers stoeien.’

Kat had ernstige twijfel of Raphael zo mededeelzaam zou zijn. Het weekend veranderde al heel snel in een nieuwe fraudezaak, ook al was het deze keer een zeer persoonlijke zaak.