48

Ze hadden zich verzameld voor de hoofdingang, waar ze spandoeken omhoog hielden met teksten als: WE HOUDEN VAN JE, ROB!, BETERSCHAP! en fc aberdeen kampioen! Aan beide zijden van de deuren lagen boeketten en een paar teddyberen die waren uitgedost in FC Aberdeen-tenue. De helft van de aanwezigen droeg een FC Aberdeen-hemd onder de winterjas en allemaal zongen ze voetballiederen. Met tranen in de ogen. 'Godallemachtig. ' Logan stond naast een van de agenten van de uniformdienst die naar het ziekenhuis waren gestuurd. Hij keek met verbazing naar deze openbare uitbarsting van verdriet. 'Is dit al lang aan de gang?' De agent knikte. Ze trok haar neus op tuitte haar lippen. 'Ja, na dat artikel in de krant zijn ze komen opdagen. Iemand komt op het idee een anjer te halen bij het tankstation en voor je het weet ligt de hele boel vol met bloemen. Alsof hij Lady Di is. ' Ze wees naar de plaats waar een groep televisiejournalisten zich ophield. Ze dronken koffie en thee uit plastic bekertjes. 'En die gasten kunnen er ook geen genoeg van krijgen. ' Het duurde nog een halfuur voordat de voorstelling echt begon. De moeder en de verloofde van Macintyre verlieten het ziekenhuis en jammerden dapper voor de fans en de camera's. De zon was al geruime tijd geleden ondergegaan. Nu baadde het ziekenhuis in het felle, witte licht van de televisielampen. De moeder van Macintyre schuifelde naar voren en bette haar ogen. 'Ik wil jullie allemaal bedanken dat jullie hierheen zijn gekomen om mijn lieve jongen beterschap te wensen, ' zei ze. Haar zoon was de beste zoon die een moeder zich kon wensen, hij had dit absoluut niet verdiend en als iemand misschien wist wie hiervoor verantwoordelijk was... 

Het was in grote lijnen hetzelfde verhaal dat ze tijdens de persconferentie had afgestoken, alleen was Sandy Moir-Farquharson dit keer in geen velden of wegen te bekennen.  'Wat een onzin, ' zei de agente op onderdrukte toon, voor het geval er iemand meeluisterde. Die kleine verkrachter heeft precies gekregen wat hij verdient. Ze moeten de dader een medaille geven. ' Toen begonnen de journalisten vragen te stellen; bijna allemaal variaties op het thema: Wat gaat er door u heen nu uw zoon in coma ligt?' Alsof zijn moeder en verloofde zouden antwoorden dat ze daar enorm mee in hun nopjes waren. Toen kwamen de details over de medische toestand van Macintyre en de gevolgen voor de huwelijksplannen aan de orde. Ashley nam een kortdate pose aan en legde demonstratief een hand op haar kleine, zwangere buik. 'Ons huwelijk gaat gewoon door. Robert zal beter worden. Deze baby heeft zijn vader nodig en ik zal altijd in hem blijven geloven!' 'Ja, ' siste de agente, 'zeker nu hij net een miljoenencontract voor dat boek heeft afgesloten. Hoeveel denk je dat ze daarvan krijgt? Vijftig procent, samen met de moeder? Ze zwemmen straks in het geld. ' 'Nou, ' zei Logan, 'voorlopig ligt hij nog in coma...' 'Net goed.' Er kwam geen eind aan de vragen. Tot nu toe had Sissende Sandy zich met de pers beziggehouden. Hij was altijd degene geweest die de feiten verdraaide en de leugens verzon, maar nu hij er niet was voelde de moeder van Macintyre zich geroepen in de schijnwerpers te treden. Het ging haar uitstekend af. Ashley schoof ze uitsluitend naar voren als er even behoefte was aan een emotioneel accent. De verloofde van de voetballer was net bezig iedereen te vertellen dat haar Robert nog geen vlieg kwaad zou kunnen doen, toen een dronken man zich uit het publiek losmaakte en riep: 'Die vuile klootzak moet dood!' Zodra hij zijn mond opendeed, herkende Logan hem. Het was Brian, de vriendin van Macintyres zesde en laatste slachtoffer: Christine Forrester, het meisje dat hij had verkracht en toegetakeld nadat hij dat had geprobeerd bij Jackie, die hem in zijn ballen had geschopt en hem had gearresteerd. 'Nou zul je het hebben... 

De man was niet zomaar dronken; hij was straalbezopen. De tranen liepen langs zijn wangen terwijl hij met lallende stem verkondigde dat Macintyre een smerige verkrachter was die het verdiende om te sterven voor wat hij had gedaan. Dat een coma nog te goed voor hem was. Dat hij het leven van Christine had geruïneerd. Dat hij haar had vermoord. Alle camera's werden nu op hem gericht en zijn pijn werd vastgelegd voor het eerstvolgende televisiejournaal. Logan werkte zich door de massa journalisten heen en greep de man bij zijn arm. 'Kom, Brian, dit is niet verstandig. Laten we... ' Maar Brian was sterker dan hij eruitzag. Hij rukte zich los en begon de familie van Macintyre uit te schelden. Logan gebaarde naar de agente dat ze Brian naar binnen moest brengen. Maar hij was niet van plan vrijwillig met haar mee te gaan. Hij haalde uit naar Ashley en schreeuwde: 'Jij hebt hem verdomme een vals alibi gegeven! Vuile teef! Ze hadden hem kunnen tegen kunnen houden!' Hij probeerde haar te raken, maar miste. 'Het is jouw schuld!' 'Kom mee, meneer. ' De agente greep zijn pols, draaide die achter zijn rug voordat hij iemand echt iets kon aandoen en duwde hem onder het oog van de camera's weg. Nu de naasten van Macintyre niet langer in het centrum van de aandacht stonden, leek het Logan verstandig hun te adviseren maar naar huis te gaan 'voordat er nog iets gebeurt'. De moeder van Macintyre keek Brian na toen deze tegenstribbelend door de deuren van het ziekenhuis naar binnen werd geduwd. 'Ik dien een aanklacht in! Hij heeft niet het recht om zo over ons te praten, terwijl mijn jongen in coma ligt. ' 'Waarom bespreken we dat morgen niet, als iedereen een beetje is gekalmeerd?' stelde Logan voor, terwijl hij door de schare fans met hen meeliep naar de overkant, waar de geparkeerde auto's stonden. De moeder van Macintyre haalde een etui waar een autosleutel in zat tevoorschijn en richtte het op een zilverkleurige Audi, een van de auto's uit de verzameling van de voetballer. De knipperlichten gingen aan en uit en er klonk een piepje toen de portieren werden ontgrendeld. De kleine, rode driedeurs was kennelijk niet goed genoeg meer voor haar. 'Mooie auto. Nieuw?' 

Ze negeerde hem en nam plaats achter het stuur. Logan hield zijn hand op de deurstijl, zodat ze het portier niet kon sluiten. 'En waar is uw advocaat: Moir-Farquharson?' Ze keek hem vernietigend aan. 'Het is zijn schuld dat mijn jongen in het ziekenhuis ligt! Ik heb de krant gelezen; hij heeft ervoor gezorgd dat ze zijn gestopt Rob te bewaken. ' Haar gezicht was één lelijke, harde lijn. 'Hij krijgt geen cent meer van ons!' Ze deed haar gordel om. Ashley ging naast haar zitten. Het meisje leek behoorlijk  aangedaan door de uitbarsting van Brian. Logan liet het portier los en mevrouw Macintyre sloeg het dicht. Het raampje ging zoemend omlaag en ze keek hem woedend aan. 'Mijn jongen is bijna vermoord: jullie moeten de moordenaar zoeken in plaats van te zeuren over advocaten en auto's! Noemen jullie jezelf nou politie? Jullie moesten je schamen!' Ze reed weg en liet Logan achter met de gedachte dat ze daar misschien wel gelijk in had. 'Nou, dat was niet zo handig. ' Logan leunde tegen de muur en keek naar Brian, die zachtjes huilde. 'Luister, ze denken erover om aangifte te doen, maar misschien kan ik ze op andere gedachten brengen. Hoe dan ook, als het ervan komt, blijft het bij een waarschuwing. Dus zo erg is het niet, oke?' De vriend van Christine antwoordde niet, hij begon alleen maar harder te huilen. Wat een wrak. Logan zuchtte. 'Kom, ik breng je even naar huis. ' Toen ze bij het huis stopten, was Brian enigszins gekalmeerd. Hij snikte alleen nog maar. Het huis was donker. De gordijnen waren open en de lichten uit, alsof al het leven eruit was verdwenen. Logan wachtte, maar Brian maakte geen aanstalten om uit te stappen. 'Christine wacht op je. ' Geen antwoord. Logan stapte uit. Dit kon hij vanavond echt niet gebruiken; hij had al te veel aan zijn hoofd om de hele avond kindermeisje te moeten spelen voor iemands dronken, huilende vriendje. Maar Brian bleef in de auto zitten, zonder zelfs maar naar het huis te kijken. De voordeur stond open. Hij was waarschijnlijk te dronken geweest om eraan te denken hem dicht te doen toen hij het huis verliet om de familie van Macintyre de huid vol te schelden. Niets bijzonders. Maar Logan voelde plotseling iets kouds omhoogkruipen in zijn ingewanden. 'Ben je...

Hij keek naar het doodstille huis. 'Wacht hier maar even. Dan ga ik wel naar binnen. ' 'Ze is in de badkamer. ' Het koude ding in Logans ingewanden kreeg nagels. Om elf minuten voor halfzeven bevestigden de ambulancebroeders dat Christine Forrester dood was. Ze lag in de badkuip; het water was koud en donkerpaars. Dit was beslist geen kreet om hulp geweest:  Christine had het grondig aangepakt, Twee lange japen vanaf de armholte tot aan haar polsen en diverse horizontale sneden, die de aderen nog verder hadden opengerukt. Voor de zekerheid lagen er ook twee lege medicijndoosjes op de vloer van de badkamer: zware pijnstillers en slaaptabletten. Het was mooier geweest als je had kunnen zeggen dat ze er sereen uitzag, nu ze dood was. Maar de werkelijkheid was anders. Haar vroeger zo aantrekkelijke ogen staarden levenloos naar het plafond en haar mond hing open, alsof ze op het punt stond nog iets te zeggen. Bijvoorbeeld tegen Logan, die er niet in was geslaagd Macintyre in zijn kraag te vatten voordat hij haar had kunnen verkrachten. Zelfs het lange litteken in haar gezicht zag er lelijker uit dan toen ze nog leefde. Een spoor van pijn in een kapotte huid. 'Wil je dat we haar eruit halen?' vroeg een van de ambulancebroeders terwijl hij zijn latex handschoenen uittrok. 'Nee, dank je. Laat haar maar zo liggen.  

Hij moest Insch nog bellen en waarschijnlijk ook de officier van justitie, al was er geen twijfel mogelijk over het feit dat het hier om een zelfmoord ging. Christine had een briefje achtergelaten waarin ze zich verontschuldigde voor het feit dat ze niet sterker was. Dat ze het niet kon verwerken. Dat ze iedereen in de steek had gelaten. Alsof het allemaal haar fout was. Logan kon het niet meer aanzien. Hij trok de deur van de badkamer dicht en liet de ambulancebroeders uit. Pas toen hij voor de derde keer belde, nam de inspecteur op. 'Wat nu weer?' blafte hij. 'Christine Forrester is dood. Ze heeft haar polsen doorgesneden en een lading pillen genomen. ' Er viel een stilte. Toen klonk er gevloek, totdat het geluid werd gedempt. Insch hield zijn hand voor de microfoon. Maar Logan kon hem nog horen roepen dat ze de finale over moesten doen en dat ze het dit keer niet moesten verknallen. Daarna klonk er gekraak en het geluid van een zware deur die dichtsloeg. 'Wanneer?' 'Ongeveer drie of vier uur geleden. Haar vriend vond haar in bad toen hij thuiskwam. Daarna heeft hij alle whisky opgedronken die hij in huis had staan en is hij naar het ziekenhuis is gegaan om wraak te nemen. Als hij Macintyres kamer had gevonden, weet ik vrij zeker dat hij hem had vermoord. ' 'Godallemachtig. '  'Moet ik de officier bellen?' Insch dacht even na. 'Nee, laat mij dat maar doen. Waarom moest ze nou zoiets stoms doen?' Maar het antwoord kenden ze allebei: omdat zij er niet in waren geslaagd Rob Macintyre op te sluiten. 

49

De begrafenisondernemers voerden Christine Forrester af in een roestvrijstalen kist. De technische recherche was langs geweest om haar lichaam in de badkuip te fotograferen, maar alle overige toeters en bellen ontbraken. Het feit dat haar leven was beëindigd werd vastgelegd, dat was alles. Omdat er geen verdachte omstandigheden waren, was de aanwezigheid van de officier niet vereist en hoefde ook de rest van het reizende circus niet op te draven. Dit maakte het hele voorval zo mogelijk nog triester. Alsof het leven van Christine minder waard was dan dat van een junkie die in een donkere steeg was neergestoken voor de prijs van een hamburger. Logan liet haar vriend achter in de zorgzame handen van een sociaal werker en reed achter de grijze bestelwagen van de begrafenisondernemer terug naar het bureau. Toen hij er arriveerde, was de dagdienst al tweeënhalf uur geleden afgelopen, maar hij had nog een hoop papierwerk te doen. Het kantoor van de recherche was uitgestorven en levenloos, afgezien van het gepiep van het faxapparaat, waar nieuw papier in moest. Logan ging achter zijn computer zitten en begon te typen. 'Godallemachtig, daar heb je hem weer!' Dikke Gary keek op van zijn Evening Express: macintyre vecht dapper voor zijn leven, fans betuigen hun steun en keek toe terwijl Logan zich uitschreef. 'Ik ga je nog eens huur berekenen!' 'Een van de slachtoffers van Macintyre heeft zich van kant gemaakt. ' Het gezicht van de grote man betrok. 'O, shit...' 'Ja. Dus loop niet zo tegen me te kankeren. Ik heb vandaag al genoeg gezeur moeten aanhoren van Eric.' 'Nou, ' zei Gary met en glimlach, 'dat zou ik maar niet al te persoonlijk opvatten: zijn dochter heeft gisteren zijn auto geleend en te pletter gereden tegen een verkeerszuil. Zij mankeert niets, maar de  auto kan naar de sloop. Tussen ons gezegd en gezwegen, ' Gary boog zich over de balie en begon samenzweerderig te fluisteren. 'Hij had haar de sleutels ook nooit moeten geven. Ik zou haar niet eens zelf haar neus laten snuiten, laat staan haar mijn auto uitlenen om inkopen te gaan doen. Maar ja, dat heb je nou eenmaal met kinderen... Wat?' Logan had zich omgedraaid en rende terug het gebouw in, zich niets aantrekkend van Gary, die hem nariep: 'Hé! Als je teruggaat, moet je je opnieuw inschrijven!' Het team van de bewakingscamera's was bezig met het volgen van een groepje tieners die door Union Street liepen. 

Ze volgden het luidruchtig zingende en schreeuwende groepje dat zich langs de gesloten winkels bewoog van camera tot camera. Logan sprak de inspecteur aan die de leiding had. 'Kunnen jullie oude banden van het ANPR-systeem bekijken?' 'Hoe oud?' 'Zondag en maandag. ' Hij dacht er even over na. 'Ik zou niet weten waarom niet, maar dat gaat wel wat tijd kosten. 'Kan het misschien ook snel? Het gaat mij alleen maar over de periode na...' Hij deed een ruwe schatting. na tien uur 's avonds.' 'Heb je het kenteken?' 'Het is een rode driedeurs die waarschijnlijk op naam staat van de moeder van Rob Macintyre.' 'Het gaat vlugger als je ze gewoon versneld doorspoelt op de montagetafel totdat je een rode wagen tegenkomt. Zodra we klaar zijn met dit stelletje, ' hij wees naar de tieners op het scherm, 'help ik je wel even. ' 'Dat meen je verdomme niet!' zei Insch. Hij hield zijn mond halfopen, waardoor je de stoffelijke overschotten van tot pulp gekauwde gombeertjes aan zijn tanden kon zien plakken, terwijl het koor voor de tweede keer sinds Logan het kerkgebouw was binnengekomen begon aan het welkomstlied voor De mikado. 'Dus hij heeft de auto van zijn moeder gebruikt?' 'Officieel is het de auto van zijn tante. Het heeft even geduurd voordat we erachter waren op wiens naam hij stond, maar hij is afgelopen zondag en afgelopen maandag gefotografeerd op de weg naar het zuiden. Het team is nu bezig de banden te bekijken van alle  andere avonden waarop er iemand is verkracht. De politie van Tay-side is daar ook mee bezig. ' 'En je weet zeker dat hij degene is die achter het stuur zit?' Logan pakte een groen gombeertje en beet met een brede grijns de kop eraf. 'We hebben een haarscherpe opname van hem op Riverside Drive, zowel op de heenweg als op de terugweg, vier uur later. Dat is meer dan genoeg tijd. ' De inspecteur keek verbaasd. 'Maar hoe zit het dan met die video waarop hij jou en Watson heeft gefilmd...' 'Het enige wat hij hoefde te doen was zijn horloge terugzetten voordat hij die opname maakte. Om halfvier 's nachts hield ik het huis in de gaten, Jackie sliep. Op de video zijn we allebei wakker. 

Dat schoot me later pas te binnen, op het moment dat ik de auto natrok. ' Het zingen hield op, maar het duurde even voordat insch in de gaten had dat alle koorleden naar hem staarden. Hij stond op en keek hen verstoord aan. 'Had ik gezegd dat jullie konden stoppen? Ga door!' Toen ze eindelijk weer hun plaatsen hadden ingenomen en opnieuw begonnen te zingen, richtte insch zich weer tot Logan: 'Mooi, dan wachten we tot we iets uit Dundee horen. Daarna gaan we onmiddellijk naar de officier. ' De politie van Tayside had Logan beloofd dat ze hem zouden bellen zodra ze iets hadden gevonden, dus hij ging zitten om de rest van de repetitie te bekijken. Hij moest toegeven dat het gezelschap van insch wat beter was geworden. Dat gold zelfs voor Rennie. Maar de grote ster was Debbie, van wie iedereen eerder al had gezegd dat ze briljant was. Zodra ze op het toneel stond, gebeurde er iets: ze veranderde van een levenslustige vrouw met loshangend haar van achter in de dertig in een verbitterde oude feeks, die aan haar ongelukkige liefde kapot ging. Logan vond het moeilijk te beoordelen in hoeverre ze de verzameling onhandige klunzen beïnvloedde waaruit de rest van het gezelschap was samengesteld. Het telefoontje uit Dundee kwam na een krap uur. 'En?' vroeg insch, nadat Logan de vrouw aan de andere kant van de lijn had bedankt en de verbinding had verbroken. Logan probeerde neutraal te blijven kijken, maar dat lukte niet. 'We hebben hem!' De drankjes bleven maar komen. Na de repetitie waren ze naar de Noose and Monkey gegaan. Insch was in zo'n goede bui dat hij een  rondje gaf. Logan zat al snel naast Rennie en zijn bewonderaars. Ric-kards was aan een tafeltje verderop heftig in gesprek met Debbie. Logan luisterde maar half naar Rennie, die vertelde over zijn ontmoeting met de beroemde Schotse komiek Billy Connolly. Hij zag tegelijkertijd dat Rickards moest lachen om iets wat de veruit beste actrice van de groep had gezegd. Hij herinnerde zich de avond in de Café lei en vroeg zich af of het boekje van Randall die hij in haar handtas had gezien misschien Black and Blue was geweest, of een andere titel. 

Misschien hadden zij en Rickards wel meer gemeen dan je op het oog zou vermoeden? Dat zou in ieder geval de met bont beklede handboeien verklaren. De acteur die Poo-Bah speelde wandelde naar haar toe en haalde haar ertoe over haar succesnummer op te voeren: een imitatie van hun geliefde regisseur. Ze zette haar glas wijn neer, blies haar wangen op, kwam overeind uit haar stoel, maakte zich breed en zette een natuurgetrouwe Insch neer die iedereen uitfoeterde omdat ze hun teksten weer eens niet konden reproduceren. Daarbij at ze voortdurend denkbeeldige snoepjes uit een denkbeeldige zak. Iedereen lachte zich blauw, zelfs Insch. 'En, ' zei Logan, die naar Insch liep terwijl het applaus wegebde, 'wat gaan we met Macintyre doen?' 'Haal zijn moeder en die lekkere vriendin van hem maar eens voor verhoor naar het bureau. Beschuldig ze van het belemmeren van de rechtsgang en het geven van valse alibi's. Zet ze maar flink onder druk. Neem die auto in beslag en laat de technische recherche er met een stofkam doorheen gaan. Die klootzak mag dan in coma liggen, dat betekent nog niet dat we hem niet in de kraag vatten'. ' De inspecteur stond op, waardoor hij boven Logan uit torende. 'Tijd voor een nieuw rondje'' Met een lodderig oog keek ze vanonder het dekbed naar Logan, die de kamer binnen was gestrompeld en nu bezig was zijn kleren uit te trekken. Het viel niet mee: alles zat in de weg. Zijn sokken gingen het moeilijkst. 'Je raadt het nooit, ' zei hij. 'Toe nou, raad dan'' 'Hou op, in godsnaam. ' Jackie verborg haar gezicht onder een kussen. 'Doe het licht alsjeblieft uit, ' klonk haar gedempte stem. 'Toe nou, raad nou even... ' Hij gooide de laatste sok naar het lichtknopje, maar dat werkte niet, dus moest hij het met de hand doen. 'We hebben hem!' 'Het is al na enen!' 'Iedereen was... was...' 

Logan plofte op het bed en probeerde zich te herinneren wat hij had willen zeggen. 'Hij... ' Hij liet een kleine boer. 'Maar toch had je het niet moeten doen. ' Hij kon een beetje moeilijk uit zijn woorden komen. 'Maar hij was het, dus wie kan dat nog wat schelen?' Hij boog zich naar haar toe en tikte tegen het dekbed, ongeveer op de plaats waar haar been zich bevond. 'Maar je had het niet moeten doen. ' 'Je bent dronken. Ga slapen. ' 'Ik heb het aan niemand verteld, ' zei hij. Hij legde zijn vinger tegen zijn mond en grinnikte. 'Mooie politieman ben ik. ' En plotseling leek het allemaal niet meer zo grappig. Maar hij viel in slaap voordat het schuldgevoel de overhand kreeg. 'Gut, wat gezellig, ' zei Insch, terwijl hij een slokje thee nam uit het kopje dat hij, samen met het Tunnocks-caramelwafeltje op zijn knie in evenwicht probeerde te houden. In het huis van Macintyre hing die ochtend een nogal bedrukte sfeer. Ashley, haar toekomstige schoonmoeder, Logan en Insch dronken thee in de salon, terwijl dikke, ijskoude regendruppels tegen de ramen tikten. De moeder van de stervoetballer snoof en keek fronsend over de rand van haar bril naar Insch. 'Ik vind uw beschuldigingen stuitend, inspecteur. Mijn Bobby was thuis.' 'Nee, dat was hij niet.' 'Ik zei u toch zojuist dat hij wel thuis was! u kunt me niet voor leugenaar uitmaken in mijn eigen huis! Hoe durft u!' Insch liet haar nog een tijdje doorfoeteren, totdat hij haar abrupt onderbrak. 'Nou, als u de waarheid spreekt, hoe kan het dan dat de bewakingscamera's hem hebben gefilmd toen hij met de auto van uw zuster van Aberdeen naar Dundee reed, iedere nacht als er daar iemand werd verkracht?' De inspecteur richtte zijn blik op de oudere vrouw, maar Logan bestudeerde Ashley, die vandaag helemaal in het zwart gekleed ging, een hanger met een robijn plus bijpassende armband en oorbellen droeg en perfect was opgemaakt. Zodra Insch het onderwerp verkrachtingen ter sprake bracht, vertrokken de spieren in haar gezicht, alsof iemand haar een klap had gegeven. Maar ze hield haar mond stijf dicht.  

De moeder van Macintyre zette haar kopje neer en wees met een puntige vinger naar de inspecteur. 'U bent hier de leugenaar. ' 'De politie van Tayside heeft uw zoon ook aan de hand van camerabeelden geïdentificeerd. Hij is daar geweest. ' 'Ik praat niet met lelijke, dikke leugenaars. Ik ga een klacht indienen. ' Ze stond op en keek broeierig neer op de inspecteur. 'U hebt het recht niet om zo tegen me te praten. Mijn zoon ligt in coma!' 'Laten we eens even zien of ik u helemaal goed begrijp, ' zei Insch, die met een glimlach naar achteren leunde op de bank. 'Dus u vertelt mij dat Robert Macintyre de hele avond en de hele nacht hier was. Dat hij het huis nooit heeft verlaten.' 'Ik wil dat u ophoepelt!' 'Is dat wat u zegt? Dat uw zoon nooit met de wagen van uw zuster naar Dundee is gereden om vrouwen te verkrachten?' 'Wat mankeert u? Ja, dat zeg ik! Mijn Robbie is een doodgoeie jongen!' 'En jij, Ashley?' 'Zeg het dan, Ashley! Zeg dat Robbie hier was!' De verloofde van Macintyre keek Insch in de ogen, maar Logan zag dat haar linkerbeen trilde. 'Robert was hier. Bij mij. De hele avond en de hele nacht. ' 'Mooi. ' De inspecteur sprong overeind. 'Dan arresteer ik jullie allebei wegens samenspanning met als doel de rechtsgang te belemmeren. We zullen dit gesprek op het bureau voortzetten. ' Het vloeken begon toen Insch de handboeien tevoorschijn haalde. 'Jezus!' Brigadier Eric Mitchell stond met een gepijnigde uitdrukking op zijn gezicht in de gang waar de vrouwencellen zich bevonden. 'Houdt dat mens nooit op?' Logan haalde zijn schouders op. 'Wie zal het zeggen?' De moeder van Macintyre was tijdens het gehele verhoor voortdurend tegen hen tekeergegaan en had hen ervan beschuldigd dat ze corrupt en incompetent waren en alleen maar de bedoeling hadden haar arme kleine jongen een hak te zetten. 'Denk je dat ze de overvallers en de winkeldieven traumatiseert?' 'Ze traumatiseert mij. ' In verhoorkamer twee schoof de verloofde van Rob Macintyre onrustig heen en weer op de kruk die was bestemd voor de verdachte. 'Dit ding zit vast, ' zei ze, toen Logan binnenkwam met de drie grote  papieren bekers met speciale koffie die hij uit de kantine had meegenomen. 'Wist u dat deze kruk aan de vloer vastzit?' 'Dat is voor junkies en moordenaars, ' legde Insch uit, die zonder ook maar het geringste bedankje zijn latte met extra kaneel, nootmuskaat, chocola en vanille in ontvangst nam. 'Om te voorkomen dat ze zichzelf pijn doen. ' 'O... ' Ze staarde naar de koffie die Logan voor haar neus op tafel zette. 'Ik... 

De inspecteur gaf haar de tijd om de zin af te maken, maar er kwam niets. 'Oke, Ashley, ' zei hij ten slotte, 'we weten dat je liegt over de gangen van Macintyre. Daar hebben we keiharde bewijzen voor. Als jij hem een alibi geeft, wil dat zeggen dat je probeert de rechtsgang te belemmeren. Daar kun je zeven of acht jaar voor krijgen. Je bent best een aantrekkelijk meisje, ' hij nam een slokje van zijn koffie, 'dus je zul het waarschijnlijk wel redden in de gevangenis. Het zit er dik in dat de een of andere dominante pot jou uitkiest als haar meisje en dan hoef je niet bang te zijn dat je in de doucheruimte wordt neergestoken. Die jaren vliegen waarschijnlijk doodgewoon voorbij. ' Hij zei het allemaal op een zakelijke toon. 'Ik heb... Robert is een goede man. Hij heeft niets verkeerds gedaan. ' Ze wreef wat tranen uit haar ogen met de rug van haar hand, waardoor haar mascara begon uit te lopen. 'Ik... ik wil niet meer met jullie praten. Ik wil naar huis. ' Bij die laatste woorden stortte ze totaal in. Insch boog zich naar haar toe en pakte haar hand, maar ze reageerde alsof ze zich had gebrand, trok haar hand terug en verborg hem onder de tafel. Ze liet haar tranen de vrije loop. De inspecteur knikte bedroefd. 'Goed, Ashley, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar als je met ons praat en ons bijvoorbeeld vertelt waar de auto is, dan kunnen we misschien iets aan jouw straf doen. We zijn natuurlijk al naar het voertuig aan het zoeken en vroeg of laat vinden we hem ook wel, maar als jij ons helpt dan willen wij jou best helpen. ' Maar het enige dat Ashley wilde was huilen. Het dynamische duo Rennie en Rickards was helemaal op dreef toen Logan terugkwam in de recherchekamer; ze maakten grapjes, lachten en lieten de repetitie van de vorige avond nog eens de revue passeren. 'Nou, ' zei Rennie. Hij keek naar de weerspiegeling van zijn eigen gezicht in een levenloze computermonitor. 'Die Liz was bijna niet van me af te slaan. '  Rickards grinnikte. 'Droom jij maar een eind weg. 

Ze is getrouwd!' 'Dat zijn de beste. Trouwens, jij was ook nogal plakkerig met Debs. ' De agent haalde zijn schouders op, maar Rennie sloeg hem op zijn rug en noemde hem 'een lekkere bondagekanjer'. Rickards bloosde. 'Ze heeft erg veel talent. ' 'De enige in de hele groep. Dus zorg in godsnaam dat je haar hartje niet breekt, want als zij er de brui aan geeft, kunnen we het wel schudden. ' 'Dus... ' informeerde Logan, zijn woorden zorgvuldig kiezend, 'Debs houdt ook van de boeken van Rankin?' Rickards verstijfde, waardoor Logan wist dat hij het bij het rechte eind had: ze zat ook in de BDSM-scene. 'Ik heb het boek gezien in haar handtas. ' 'O. ' De agent schoof ongemakkelijk heen en weer op zijn stoel. 'Is dat een probleem?' 'Voor mij niet. ' 'Mooi. ' Zo raar was het waarschijnlijk ook niet dat de grote ster van Insch iets met bondage had; die Tina in Café lei had er een groot punt van gemaakt dat het leuke van acteren is dat je in feite in een nieuwe huid kruipt, waardoor je je op een andere manier gaat gedragen. Net zoals wanneer je een rubberen pak aantrekt. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat Rickards zich tot haar aangetrokken voelde. Logan vroeg zich af of dit betekende dat ze een top was of juist een bottom. Afgaande op het uiterlijk van de agent was het niet moeilijk je hem voor te stellen in de rol van degene die met de zweep kreeg. Maar natuurlijk kon je dat nooit zeker weten. Hij fronste zijn wenkbrauwen en hij voelde de kleine radertjes in zijn brein ronddraaien. 'Shit. ' Nu hij erover nadacht lag het gewoon voor de hand. 'Brigadier?' Logan greep de dvd met Jasons laatste acteerprestatie en haastte zich de kamer uit. Hij moest nog een paar zaken verifiëren, maar hij had het onaangename gevoel dat hij al wist waar het op uit zou draaien. En inspecteur Insch zou er bepaald niet blij mee zijn. 

50

'Nee. ' De inspecteur keek afkeurend naar de afdrukken die Logan op zijn bureau had uitgespreid. 'Dit is allemaal flauwe... ' 'Maar kijk nou eens naar de... ' 'Ze is het niet!' 'Kijk naar de foto's! Ze heeft dezelfde lichaamsbouw als de vrouw in het bondagepak en ze zit in de bondagescene - vraag maar aan Rickards - èn ze is een switch, precies waar Fettes voor adverteerde. Bovendien is ze nieuw en dus onervaren, waardoor het goed mogelijk is dat ze een vergissing heeft begaan. ' Het had hem wel enige moeite gekost dit allemaal uit Rickards los te krijgen zonder te vertellen waarom hij het wilde weten, maar uiteindelijk had de agent hem alles verteld. 'Ze is het niet! Je zou de onderzoeksteams beter achter de vodden kunnen zitten in plaats van mijn tijd hiermee te verspillen!' Logan zocht tussen de foto's. 'Kijk, dit is de compositiefoto van de bestuurder. Als je de snor, de bril en het sikje weglaat is ze het sprekend. ' Hij had een klein beetje gesmokkeld door gebruik te maken van de verschillende posters van de aanstaande Mifeado-productie zodat in de nieuwe compositiefoto de ogen en mond van Debbie Kerr terugkwamen, maar ook zonder dat was de overeenkomst opvallend. 'Er was helemaal geen tweede dader, zij was het gewoon. ' Insch pakte beide foto's en hield ze naast elkaar. 'Haar gezicht heeft meer een hartvorm. Dit is geen... ' 'Herinner je je de imitatie van jou die ze laatst ten beste gaf? Ze is een briljant imitator. Hoe moeilijk zou het voor haar zijn zich een valse snor en een Iers accent aan te meten?' 'Doe niet zo verdomde... ' Insch viel stil en staarde naar de foto. 'Dit moet toeval zijn. ' 'Ze beweegt zelfs op dezelfde manier, kijk maar naar de dvd, dan kun je het zelf zien! Ze is actrice genoeg om dat allemaal te kunnen bedenken en uitvoeren. Ze zeggen dat mensen door die BDsM in staat  zijn iemand anders te worden... iemand zonder grenzen. Dat is precies wat ze op het toneel doet, waar of niet? Iemand anders zijn. 

De inspecteur zuchtte, vermande zich en vloekte. Logan wist dat het misschien vergezocht kon lijken, maar hij voelde in zijn maagstreek, ergens tussen de littekens, dat het klopte: de briljante Debbie had Jason Fettes vermoord. Nu moest hij het alleen nog bewijzen. Logan gaf een paar agenten van de uniformdienst opdracht het een en ander uit te zoeken over het heden en verleden van Deborah Kerr, in de hoop dat er een bepaald beeld zou ontstaan: drugs, geweld of parkeerboetes; het maakte hem niet uit wat. En het zou helemaal meegenomen zijn als ze erachter konden komen waar ze Fettes mee naartoe had genomen: het huis van vrienden of kennissen, een gehuurde accommodatie, een vakantiehuisje, een geheime bondagekelder. Kortom, hetzelfde onderzoek dat hij ook tegen Frank Garvie in werking had gezet voordat die zich van kant maakte. Daarna ging hij kijken welke vorderingen het onderzoeksteam van Insch had gemaakt. De wind woei door de granieten straten en trok de warmte uit de dik aangeklede dienders die in Holburn, Ruthrieston en Mannofield op zoek waren naar de kleine driedeurs waarvan Rob Macintyre voor zijn snoepreisjes naar het zuiden gebruik had gemaakt. 'Al iets gevonden?' vroeg Logan. Hij had zijn kraag omhoog en zijn handen diep in de zakken. De grote huiverende politieman die voor hem stond, leek al bijna onderkoeld. 'Wat een gesodemieter. ' De brigadier, wiens neus en oren knalrood waren, kromde zijn handen, bracht ze naar zijn gezicht en blies erin. 'Die auto kan wel overal zijn. Als ik in zijn schoenen stond, had ik hem allang verbrand, ergens in de buurt van Ballater, of lag hij op de bodem van een meer. Dan vinden we hem nooit. ' Dat was precies wat Logan ook al begon te vrezen. En zonder de auto hadden ze geen forensisch bewijsmateriaal. 

Om vier uur hadden ze het voertuig nog steeds niet gevonden. Hij zat met Insch opnieuw in verhoorkamer twee met de verloofde van Rob Macintyre. Een dag in de cel had haar geen goed gedaan: haar make-up was uitgelopen, de mascara liep over haar wangen, haar ogen waren rood en waterig en haar neus zag rood van het vele snuiten, waarvoor ze kennelijk de mouw van haar zwarte blouse had gebruikt, want die zat onder de zilverkleurige sporen. Logan vermoedde dat ze aan één stuk door had gehuild sinds ze haar die ochtend hadden ondervraagd. Insch wond er geen doekjes om. 'Waar is de auto?' Ashley haalde haar schouders op en krabde aan de rode lak op haar nagels. 'De tante van Rob zal hem wel weer opgehaald hebben. ' 'Die woont in een verpleeghuis in Ellon. Ze zit in een rolstoel. ' Dat hadden ze nagetrokken. Weer haalde ze haar schouders op. 'Het is mijn auto niet. ' 'Laten we dan maar eens iets anders proberen. ' Logan opende het dossier en haalde er een aantal foto's uit die ze voor Ashley op tafel legde. 'Christine, Gail, sarah, Jennifer, Joanne, sandra, Nikki, Jessica, Wendy. Dit zijn foto's van voor de behandeling. ' Allemaal jonge, glimlachende vrouwen die enthousiast voor de camera poseerden, nog een heel leven voor zich hadden en zich niet bewust waren van wat hun te wachten stond. Als je hen zo allemaal naast elkaar zag, was het duidelijk dat Macintyre zijn slachtoffers willekeurig koos. Ze hadden weinig met elkaar gemeen, behalve dan dat ze jong en aantrekkelijk waren en op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plaats waren geweest. Wil je weten hoe ze eruitzagen nadat jouw verloofde ze te pakken kreeg?' Ashley staarde hem aan. 'Mijn Robert heeft niets gedaan. ' 'sarah Calder. ' Logan legde de foto die was genomen nadat ze uit het ziekenhuis was ontslagen op de foto van 'voor de behandeling'. Donker haar, bange ogen, gekneusde kin, zwarte hechtingen in de linkerwang: een drie centimeter brede strook rauw vlees. 'Ze is drieentwintig. 

Ze zou in april gaan trouwen, maar nu kan ze het niet meer verdragen als haar vriendje haar aanraakt. ' Hij haalde de volgende foto tevoorschijn en legde die over een ander vrolijk gezicht. 'Jennifer shepherd, zij was de tweede. ' Een donkerpaarse kneuzing op haar voorhoofd, een gezwollen en scheve neus, doordat hij haar tegen de grond had geslagen, en een litteken van het mes dat haar gezicht vanaf de linkeroor tot aan de linkermondhoek had opengesneden. 'Ze werkte met gehandicapte kinderen. Nu is ze aan de kalmerende middelen; ze durft het huis niet meer uit. ' Toen kwamen de nummers drie, vier, vijf en zes. Het geweld en de verwondingen werden steeds erger. 'Christine heeft zelfmoord gepleegd: ze heeft een doosje slaappillen en een doosje pijnstillers ingeslikt, is in de badkuip gestapt en heeft haar polsen doorgesneden; van hier tot hier. ' Logan pakte Ash-leys arm en demonstreerde het met het topje van zijn vinger. Ze trok haar arm terug en wreef over de huid, alsof die geïnfecteerd was geraakt. 'Dat heeft hij niet gedaan! Ik...' 'Jij hebt hem een alibi gegeven, Ashley. Jij hebt voor hem gelogen. En hij is het huis uit gegaan en heeft dit gedaan. ' Hij wees op de foto's van de verminkte vrouwen. 'Voor elke avond waarover jij liegt, konden wij weer een nieuw slachtoffer aan de lijst toevoegen. ' Hij haalde de eerste foto tevoorschijn van de slachtoffers van de verkrachtingen in Dundee. 'Nikki Bruce. ' Naarmate Logan de serie verder afwerkte, werd Ashley bleker en bleker; ze huilde zachtjes en de tranen liepen uit haar wijdgeopende, rode ogen. Ze wiegde heen en weer met een arm om zichzelf geslagen, alsof ze zich op die manier tegen de ineenstorting van haar wereld wilde beschermen. Hij had bijna medelijden met haar. Logan legde de laatste foto neer; de puzzel van Rob Macintyre was compleet. 

Insch boog zich naar voren. 'Wat heeft het gekost?' vroeg hij, terwijl hij met een dikke vinger op het tafelblad tikte. 'Wat heeft hij je gegeven om voor hem te liegen? Een nieuwe auto? Juwelen? Vertel me alsjeblieft niet dat je het uit liefde hebt gedaan!' Logan vermoedde dat het juwelen waren, zoals die fraaie robijn aan de gouden hanger die ze had gedragen toen ze langs waren geweest om Ma-cintyre te ondervragen na de eerste verkrachting in Dundee. Waar ze met haar vingers aan had zitten frunniken, elke keer als de verkrachting ter sprake was gekomen. En de oorringen en de armband. Een gloednieuwe, bloedrode robijn voor iedere vrouw die door haar verloofde was verkracht. Haar onderlip trilde en ze veegde de tranen uit haar ogen met de rug van haar hand. Er kwamen weer nieuwe tranen. 'Waarom?' 'Wat bedoel je: waarom?' 'Waarom doen jullie dit? Hij ligt verdomme in coma!' De stilte die volgde werd onderbroken door de stem van Insch, die klonk als het gerommel van de donder in dreigend noodweer. 'Zie je die foto's dan niet? Denk je dat het feit dat je vriendje in het ziekenhuis ligt iets oplost? Dat ze daardoor 's nachts niet meer schreeuwend wakker worden? Ze verdienen meer dan dit. ' Ze sprong overeind, met ogen vol tranen, 'en ik dan? wat verdien ik dan?' Insch stond op; hij torende boven haar uit. 'Op dit moment verdien je vijf tot acht jaar. Je hebt hem gedekt en hij heeft de levens van negen vrouwen verwoest. Jij komt over drie of vier jaar voorwaardelijk vrij, maar aan hun ellende komt nooit meer een eind. En dat is allemaal jouw schuld. ' Toen Logan alles af had, was de dagdienst al meer dan een uur geleden afgelopen. Er was nog steeds geen spoor van de kleine, rode drie-deurs en ze hadden ook geen bekentenis van de moeder of de verloofde van Macintyre. Tot overmaat van ramp kwam het onderzoeksteam dat Logan op pad had gestuurd om het verleden van Debbie Kerr na te pluizen met niets opwindenders op de proppen dan een paar nog niet betaalde parkeerboetes en een veroordeling wegens dronkenschap en verstoring van de openbare orde op haar achttiende. Het was, door de bank genomen, een waardeloze dag geweest. Logan zette zijn computer uit, leunde naar achteren in zijn stoel en keek somber naar de plafondtegels. Hij moest naar huis om Jackie een paar lastige vragen te stellen. Waarom had hij geen minder gecompliceerde vriendin? Iemand als... o, verdomme! Rachael. 

Ze zou iets ingewikkelds voor hem koken. En hij zou de wijn inschenken. Wanneer ook alweer? Gisteravond? Eergisteravond? Hij had naar niet eens gebeld om af te zeggen en nu kon hij zijn mobiele telefoon niet vinden om de boodschap nog een keer af te luisteren. 'verdomme, wat een klotezooi!' Inspecteur Insch stormde het kantoor van de recherche binnen. De muren trilden toen hij bulderde: Waar heb jij in godsnaam uitgehangen? Ik probeer je al een halfuur te bellen!' Logan haalde zijn portofoon tevoorschijn en controleerde of hij aanstond. 'Hij staat... ' 'Ik heb je mobiele nummer gebeld. ' Insch draaide zich om en beende naar de deur. 'Nou schiet op, anders komen we te laat voor de repetitie. ' O, nee, in godsnaam niet nog een avond met Gilbert en Sullivan. 'Ik kan vanavond niet, ik... ' 'Nou, je zorgt maar dat je wel kan! Dit is allemaal jouw idee. En als ik de enige persoon in mijn hele bezetting met noemenswaardig talent moet gaan ondervragen, reken maar dat jij er dan bij bent!' Het kon zijn dat Logan het zich verbeeldde, maar het rijgedrag van Insch verslechterde merkbaar naarmate ze het bureau verder achter  zich lieten. Hij foeterde bij kruispunten en toeterde om de twee minuten als een of andere automobilist of voetganger zich in zijn ogen misdroeg. Hij vloekte toen een oude vrouw het lef had om over te steken. Logan hield zijn kaken op elkaar en probeerde zich te herinneren waar hij zijn mobiele telefoon had gelaten. Dat ding moest verdomme toch ergens zijn! 'Het is echt ongelofelijk dat ze die klootzak nog steeds niet hebben opgepakt!' Insch reed Summer Street in. 'Ja ze kunnen die Duff zogenaamd niet vinden, maar wij weten wel wat dat betekent, waar of niet? Ze zijn te beroerd om hun handen uit hun mouwen... NEEM RIJLES, EIKEL!' De claxon van de Range Rover schold nu een kleine Mini Metro uit die vanuit Crimon Place rechts af probeerde te slaan. 'Die klootzak van een Finnie! Ik kan hem wel op zijn bek slaan! Die stomme gasten van Narcotica denken dat ze het voor het zeggen hebben... ' De tirade kwam ten einde toen Insch zijn enorme auto in een krappe parkeerplaats tegenover het kerkgebouw manoeuvreerde. Hij stapte uit, de koude avond in. 'Jij, ' zei Insch, terwijl hij Logan met een dikke vinger tegen de borst prikte, 'gaat die gasten van de uniformdienst morgen eens wat peper in hun reet douwen. Ik wil dat Jimmy Duff wordt opgepakt. Als Finnie het niet doet, doen wij het wel!' In het kerkgebouw was het een chaos. 

De helft van de bezetting was al in kostuum, de andere helft was nog bezig zich te verkleden en iedereen praatte door elkaar. 'Kunnen we de commissaris niet vragen of hij Finnie tot de orde wil roepen?' vroeg Logan toen Insch zijn gigantische lichaam op een krakend plastic stoeltje liet zakken. 'Hij wil liever dat die drugszaak wordt opgelost. Volgens hem is dat belangrijker dan de een of andere sukkel die zich liet betalen door bondageliefhebbers. ' Hij draaide zich om en keek naar zijn toneelgroep. Zijn vriendelijke, vaderlijke glimlach leek niet werkelijk gemeend. 'Willen jullie allemaal jullie plaatsen innemen? We doen vanavond een doorloop. ' De toneelspelers namen hun posities in, gingen in een oosterse pose staan en brachten hun papieren waaiers en plastic samoeraizwaarden in stelling. De dames leunden tegen de muren van het kerkgebouw, wachtend tot ze op moesten om te zingen. Logan bestudeerde het groepje, op zoek naar Debbie Kerr. 'En de hoofdcommissaris?'  De piano zette de ouverture in en Insch knikte. 'Ik heb morgenochtend om halftwaalf een afspraak met hem. ' De pianist begon nu een nieuwe melodie te spelen en de acteurs en actrices kwamen vanuit hun bevroren poses tot leven en begonnen elkaar met schuifelende pasjes achterna te zitten op het met tape afgezette deel van het interieur dat moest doorgaan voor het podium. Ze begonnen te zingen. Logan zag hoe het gezicht van de inspecteur een gepijnigde uitdrukking kreeg. Het zou een lange avond worden. 

51

 Logan wilde de rest van zijn leven nooit meer een operette van Gilbert en Sullivan zien. Hij was er al nooit erg dol op geweest, maar nu hij opnieuw een repetitie van de productie van Insch moest aanzien, begon het een marteling te worden. Nadat het voorbij was en Insch zijn vlijmscherpe commentaar had gegeven, hesen de dames en heren zich uit hun Japanse kostuums. Ze trokken hun zware winterjassen weer aan. Insch riep zijn ster naar zich toe. 'Debs, je was fantastisch, vooral Bellow of the Blast, die wordt iedere keer nog beter. ' Ze bloosde een beetje en genoot van het compliment, terwijl ze haar krullende haar bevrijdde uit het knotje dat ze ervan had gemaakt om de rol te kunnen spelen. De inspecteur zweeg, schuifelde onrustig heen en weer en schraapte zijn keel. 'Ik moet je een paar vragen stellen... ' Een groepje vrouwen van middelbare leeftijd liep druk pratend voorbij. Insch glimlachte naar hen, zei dat ze het vanavond allemaal geweldig hadden gedaan en leidde zijn ster toen naar een rustig plekje, waar niemand hen kon horen. Logan keek toe hoe Insch Rickards van achter de souffleertafel wegstuurde, zodat hij een van zijn reusachtige billen erop kon laten rusten terwijl hij met haar praatte. Hoewel het nogal voor de hand lag dat Debbie Kerr iets te maken had met de dood van Eettes, had Insch ronduit geweigerd het officieel aan te pakken. Hij wilde haar informeel een paar vragen stellen na de repetitie. Nu zijn beste actrice verdachte was geworden, neigde de dikzak er plotseling toe het hele geval te beschouwen als 'een ongelukkig seksavontuurtje dat verkeerd was afgelopen'. Terwijl hij eerder nog had benadrukt wat een afschuwelijke dood Fettes was gestorven en dat ze de kwestie als een moordonderzoek zouden behandelen. Wat een hypocriet! . Rickards kuierde met zijn handen in zijn zakken naar Logan en keek achteruit over zijn schouder naar de spelers die het kerkgebouw verlieten, op weg naar de pub. 

'Ik wou dat ik hier een paar maanden eerder was gekomen. Ik zou dolgraag meedoen.' 'Jaja. ' Logan luisterde niet echt naar hem; hij was te druk met observeren hoe Debbie Kerr reageerde op de vragen van Insch. Op dit moment schudde ze haar hoofd. Ze had haar armen over elkaar geslagen en keek de inspecteur fronsend aan. 'Ik bedoel, ik ken de tekst. En de bewegingen zou ik me best snel eigen kunnen maken. ' Insch maakte bezwerende handgebaren. 'Denk je dat de inspecteur het goed zou vinden als ik meedeed? Ik weet dat het een beetje laat is, maar...' Er klonk een woedend 'Nee!'. Iedereen die nog aanwezig was schrok op en staarde naar Debbie en Insch. 'Dus alleen maar omdat ik in dit soort kringen verkeer zou ik het gedaan hebben? Heb je besloten mij te ondervragen vanwege mijn seksuele voorkeur?' De enige die niet naar de hoofdrolspelers in dit toneelstukje keek was Rickards. In plaats daarvan keek hij Logan aan. 'O, jezus! Je hebt toch niet... Nee, toch?' Zijn gezicht werd lijkbleek. 'Vertel me alsjeblieft dat je dat niet hebt gedaan!' Logan maakte een sussend geluid. De inspecteur zei iets, maar zijn stem klonk te zacht om hem te kunnen verstaan. De stem van Debbie reikte verder. 'En wie is er straks aan de beurt? Ga je alle homoseksuelen arresteren? Alle Joden? Waarom pak je alle etnische minderheden niet op, als je toch bezig bent. Jij vuile, bekrompen dikzak!' Ze draaide zich om en rende weg. De inspecteur haastte zich smekend achter haar aan. 'Debs, ik moest het je wel vragen! Het was niet mijn idee; we moeten jou als verdachte kunnen elimineren. We... ' 'En jij!' Ze stevende recht op Rickards af en sloeg hem met de vlakke hand zo hard in het gezicht dat hij bijna zijn evenwicht verloor. 'Ik vertrouwde jou! Nou, reken maar dat ik iedereen zal vertellen wat een klootzak jij bent. Je zult je in geen enkele ontmoetingsplaats meer kunnen vertonen. ' 'Maar... ' 'Debs, als we nu allemaal eens even rustig... ' probeerde Insch. 'Vallen jullie allemaal maar dood!' En met die woorden beende ze weg. De inspecteur volgde haar in haar kielzog. Tot aan de uitgang probeerde hij haar te overtuigen dat hij er niets mee had bedoeld. Twee minuten later was hij terug. Hij leek eerder verbijsterd dan kwaad. 'Ze is uit de voorstelling opgestapt... ' Hij keek naar de overgebleven leden van zijn bezetting. 'We...' 

Hij schraapte zijn keel en probeerde het opnieuw. 'Het was een klein misverstand. Niets om jullie zorgen over te maken. Het komt heus wel in orde. ' Rickards stond er aangedaan bij. Hij bedekte zijn snel rood wordende wang met een hand. 'Ze gaat het iedereen vertellen! O, god...' 'En wat had ze te zeggen over Fettes?' Insch draaide zich om naar Logan. 'Ze was op die dag niet eens in de buurt; ze moest naar een conferentie over automatisering in Bristol, samen met een paar collega's. ' 'Dat trek ik morgen wel na. Het kan nog steeds...' De inspecteur begroef zijn gezicht in zijn handen. 'Waarom heb ik verdomme ooit naar jou geluisterd?' Onder de gegeven omstandigheden leek het Logan het beste maar niet naar de pub te gaan. De verbijstering zou bij Insch spoedig genoeg plaats maken voor blinde woede en het geschreeuw en gevloek zou voornamelijk op hem gericht zijn. Toen hij de deur van het appartement opende, kwam hem vanuit de gang het geluid van een afschuwelijk televisieprogramma tegemoet. Dat betekende dat Jackie thuis was. Met een diepe zucht en zonder gedag te zeggen liep hij naar de badkamer, waar hij zijn uniform uittrok en onder de douche stapte. Vijf minuten later stond ze aan de andere kant van het douchegordijn en klonk haar stem boven het gezoem van de ventilatorkachel uit. 'Loop je nou nog steeds te mokken?' 'Ik mok helemaal niet, ' loog hij, terwijl het warme water langs zijn lichaam liep. Wat mankeert jou dan? Wil je scheiden? Probeer je me alleen maar boos te maken? Zijn je ballen ontvoerd door buitenaardse wezens? Wat is er?' Hij liet zijn kin zakken en sloot zijn ogen. Hij probeerde zijn stem neutraal te laten klinken. 'Ik heb gewoon een slechte dag gehad, nou goed?' 'Je negeert me al de hele week! Ik heb ik weet niet hoeveel boodschappen ingesproken op de voicemail van je mobiele telefoon!' Plotseling herinnerde Logan zich waar hij zijn mobieltje had gelaten: dat hing ergens aan een lader in het kantoor van de recherche. 'Die doet het niet. 

Ik gebruik al sinds gisteren mijn portofoon. ' 'Daar gaat het helemaal niet om. Je bent al dagen niet thuis omdat je me ontloopt. En vertel me nou maar niet dat het niet zo is!'  'Jackie.. ' 'Het is vanwege Macintyre, nietwaar?' 'Ach... ' 'Dus die kleine kutverkrachter slaagt er niet alleen in al die vrouwen aan te randen, nu verpest hij het ook nog eens voor ons?' 'Hou op!' Logan trok het douchegordijn opzij en stak zijn hoofd naar buiten, waardoor het water op de vloer van de badkamer begon te spetteren. 'Ik heb je gehoord, oke? Laat maar zitten. Ik wil er niet over praten. ' 'O nee? Nou, ik wel! Ik ben dat gedoe van jou de hele tijd zat!' 'JIJ HEBT HEM ZO HARD IN ELKAAR GESLAGEN DAT HIJ IN COMA LIGT!' Er viel een lange stilte. Alleen het geluid van de kachel en het gespetter van de douche waren hoorbaar. Logan ging op de rand van de badkuip zitten, met zijn rug tegen de koude tegels. 'Je had hem wel dood kunnen slaan. En ik ben nog nog medeplichtig ook, omdat ik je niet heb aangegeven! En ik ben nota bene betrokken bij het onderzoek! Wat moet ik nou doen?' Ze staarde hem door de stoomwolk aan. 'Is het misschien ooit bij je opgekomen dat ik dat niet heb gedaan?' 'Kom nou toch! Je kon zijn bloed wel drinken. Je komt laat thuis, gooit al je kleren in de wasmachine en vraagt mij te liegen dat je de hele avond en de hele nacht hier bent geweest. De volgende ochtend blijkt hij zoerg in elkaar te zijn geslagen dat ze eraan twijfelen of hij ooit nog zal bijkomen. Kijk dan naar je knokkels, verdomme. Die zijn zwaar gekneusd!' Jackie hield haar handen omhoog, zodat Logan de donkerpaarse knokkels goed kon zien. 'Ik heb in de kroeg een akkefietje gehad, oke? Een of andere eikel zat maar te emmeren dat de politie Mac-intyre met rust moest laten omdat hij een held was en wij alleen maar gefrustreerde en corrupte niksnutten. Toen zei hij dat al die vrouwen er zelf om hadden gevraagd. Hij gooide iets naar me toe, en toen werd het een beetje akelig. Volgens mij heb ik zijn kin gebroken... 

Ze strekte haar vingers, zichtbaar met pijn. 'Ik ben er niet trots op, maar ik had geen zin gepakt te worden. Want dat had een schorsing betekend, of erger, terwijl hij was begonnen! Ik ga echt mijn baan bij de politie niet in de waagschaal stellen omdat een of andere Neanderthaler zo graag een partijtje met mij wil knokken. ' Logan keek haar aan en probeerde vast te stellen of ze de waarheid sprak. Hij zag geen tekenen die erop wezen dat ze loog. Of ze moest wel heel goed kunnen liegen. 'Dus je hebt Macintyre nooit aangeraakt?' 'Ik heb hem tegen zijn ribben getrapt toen ik hem arresteerde en hem een knietje gegeven, maar ik heb hem geen coma bezorgd, oke? Hoe heb je kunnen denken dat ik tot zoiets in staat zou zijn? Ik ben een politieambtenaar!' 'Ik... ' Logan begroef zijn hoofd in zijn handen. 'Wat een verschrikkelijke week. ' Ze knikte, trok haar schoenen uit en stapte met kleren en al naast hem in bad. Door haar nat geworden blouse was nu een afschuwelijke, grijze beha zichtbaar. 'Nou, ' zei ze, terwijl ze hem overeind trok en tegen hem aan ging staan, 'als jij denkt dat ik zo'n smerige, corrupte agente ben, moet je me maar eens flink wassen. ' Ze kusten elkaar, haar kleren gingen uit en Logan ging aan de slag met een stuk zeep aan een touwtje. Vrijdag om zeven uur was Insch nog steeds nergens te bekennen, dus deed Logan de ochtendbriefing. Hij deelde de taken uit, in de hoop dat hij klaar was en zijn snor kon drukken voordat de inspecteur arriveerde. Tot zijn grote genoegen lukte dat. Het was nog te vroeg om te beginnen met het natrekken van het alibi van Deborah Kerr, want het automatiseringsbedrijf waar ze werkte ging volgens de website pas om negen uur open. Dus bleven alleen de moeder en de verloofde over. Logan koos het minste van de twee kwaden. Het was verbazingwekkend stil in het cellenblok; hij hoorde alleen het zagende geluid van een snurkende verdachte in een van de man-nencellen, dat doordrong tot de lager gelegen verdieping waar de vrouwen werden opgesloten. Ashley zag er verwilderd uit: haar kapsel zat door de war, ze had donkere wallen onder de ogen, een muisgrijs gezicht en een paarse neus. 

Ze had duidelijk een zware nacht achter de rug, veel nagedacht en flink gehuild. Ze had geleden, precies zoals Logan had gehoopt. Ze ging rechtop zitten op haar blauwe plastic matras en vermeed hem aan te kijken toen hij de zuur ruikende cel binnenliep. 'Zo, ' zei hij, terwijl hij naast haar ging zitten, 'heb je nog nagedacht over wat je gisteren hebt gezien?' Ze keek recht voor zich uit. 'Toen ik Robert ontmoette, was hij de leukste man die ik me kon voorstellen: twintig jaar oud en geld als  water; een mooi huis, auto's, kleren, buitenlandse vakanties... ' Ze snikte. 'Natuurlijk had hij wel altijd zijn moeder bij zich; die zorgde dat ze hem nooit uit het oog verloor. Ze is een sterke vrouw. Emotioneel gesproken dan, begrijpt u? Zes maanden nadat ik met Robert begon om te gaan, stierf zijn vader en ze heeft niet één keer gehuild. Net een blok beton. En ze was op me gesteld. Ze zei dat ik anders was dan al die grietjes die alleen maar op zijn geld uit waren. Die haatte ze, maar tegen mij was ze aardig. En hij ook.' 'Maar hij is veranderd, nietwaar? Er is iets gebeurd. ' 'We zouden een gezin stichten. Twee jongens en een meisje. ' Ze verplaatste haar blik van de muur naar het smalle, langwerpige raam vlak onder het plafond. Het was nog donker buiten en het dikke melkglas had een donkergrijze tint. Ze zuchtte en legde een hand op haar nog niet al te grote zwangere buik. 'Dat zal nu wel niet meer lukken. ' 'Ashley, je hoeft niet meer voor hem te liegen. Hij kan je geen kwaad meer doen. ' Ze draaide zich om en keek hem boos aan. 'Hij heeft me nooit pijn gedaan. Als hij dat had geprobeerd, had ik zijn neus gebroken. En zijn moeder had hem nog harder aangepakt!' Logan pakte haar hand vast en keek in haar bloeddoorlopen ogen. Hij probeerde het opnieuw: 'Denk nou eens aan wat we je gisteren hebben laten zien. 

Al die vrouwen.' 'O, ik heb er zeker aan gedacht. ' En ze glimlachte. Het was alsof er een wond openbarstte. 'Ik moet vanmiddag om vier uur naar de rechtbank voor dat zogenaamde "belemmeren van de rechtsgang" waar jullie me van willen beschuldigen. Daar zal ik ze vertellen dat Robert een fatsoenlijk mens is en wat voor ellendelingen jullie zijn. Dan ga ik een afspraak maken met de advocaat die Robert vrij heeft gekregen en dan ga ik jullie voor de rechter slepen en jullie straatarm procederen. ' Hij liet haar hand los en stond op. 'Dat lijkt me een goed idee. Dan heb je tenminste iets omhanden als je in de gevangenis zit.' Ze barstte in lachen uit. 'Ik ben zwanger, idioot. Zwangere vrouwen worden niet naar de gevangenis gestuurd. Jullie hebben niks. Geen bewijzen, geen getuigen, niks! Want mijn Robert is onschuldig!' Mevrouw Macintyre had het er een stuk beter af gebracht dan de verloofde van haar zoon. Ze hadden de oudere vrouw een cel gegeven op de hoger gelegen verdieping, een van de twee cellen die met een zwart traliewerk van de rest van het cellenblok waren afgescheiden. Ze lag op haar rug, volledig gekleed, en bestudeerde een poster over de aanpak van veelplegers die op het plafond was geplakt. 'Jammer, ' zei Logan, terwijl hij tegen de muur leunde. 'Ik had gedacht dat ze het langer vol zou houden. ' De moeder van Macintyre nam niet de moeite overeind te komen. 'Wat moet je nou weer?' 'Ashley: één nacht in de cel en ze vertelt me al een hoop interessante dingen over de kleine Robbie Macintyre. ' 'Heeft jouw moeder nooit je mond gespoeld als je had gelogen?' Ze opende één oog en keek hem er dreigend mee aan. 'Onze Ashley is een goeie meid. Ze heeft niks gezegd, dus heb jij ook niks te zeggen. ' 'Coma of geen coma, we gaan hem vervolgen. Iedereen zal erachter komen wat jouw zoon heeft gedaan. Ze heeft ons meer dan genoeg verteld. ' 'Ik heb geen zin om jouw leugens aan te horen!' 'Meer dan genoeg om ervoor te zorgen dat hij minstens dertig jaar de bak in gaat als hij ooit uit zijn coma mocht ontwaken. ' 'Je bent gewoon een smeerlap!' Ze kwam overeind en liep over het donkergroene sierbeton op hem af, totdat ze pal voor hem stond. 'Dan is hij waar hij thuishoort. Achter de tralies, tussen alle andere viespeuken, verkrachters en pedofielen... ' Ze spuwde hem in het gezicht. 

52

Insch was nog in geen velden of wegen te bekennen, maar dat stelde Logan nauwelijks gerust. Wat de inspecteur ook aan het doen was, uiteindelijk zou hij tegen Logan tekeergaan vanwege het fiasco van de vorige avond. Dus toen Colin Miller belde, was dat voor hem reden genoeg om het hoofdbureau te verlaten. Een koude wind joeg door de straten en de lucht was strak donkergrijs toen Logan naar de zwangerschapskliniek in Schoolhill reed. Voor de ingang stonden zenuwachtige aanstaande vaders en afgepeigerde mannen die zojuist vader waren geworden broederlijk te roken. Miller stond op enige afstand van het groepje. Hij hield zijn sigaret vast alsof hij zich ervoor schaamde. Hij keurde Logan nauwelijks een blik waardig, nam een laatste trekje, liet zijn sigaret vallen en drukte hem uit met zijn voet. 'Hier. ' De verslaggever haalde een dikke envelop uit zijn zak en gaf die aan Logan. 'Wat is dit?' 'Kijk maar. ' In de envelop zaten ruim twintig bankafschriften die eigendom waren van Frank Garvie. 'Hoe ben je hieraan ge... ' 'Geen idee. Wie dit ook aan je heeft gegeven, ik in ieder geval niet. ' Logan bladerde door de afschriften. Garvie deed de meeste van zijn aankopen online; voornamelijk elektronica en gadgets. 'Wat moet ik hiermee?' Hij fronste zijn wenkbrauwen. Iedere maand kwam er een betaling binnen van iets wat BACS heette. Dat zal zijn salaris wel zijn geweest, maar er kwamen op gezette tijden ook andere bedragen binnen. Miller maakte een pakje extra sterke mondverfrissers open, stopte er drie in zijn mond en begon erop te kauwen. 'Hij verhuurt versleutelde serverruimte. ' 'Denk je...' 'Geen idee waar je het over hebt. ' De verslaggever draaide zich om, liep naar de ingang van de zwangerschapskliniek en verdween in het gebouw.  Logan belde het hoofdbureau om te informeren of Insch al was gearriveerd, al wilde hij hem eigenlijk helemaal niet spreken. Hij kreeg zijn voicemail. Hij liet een vage boodschap achter en belde daarna Steel. 'Kan me niet schelen. ' Er klonk een oorverdovend gerochel en daarna wat gevloek. 'Ik voelde me stukken beter toen ik nog rookte... Garvie is toch al dood, dus veel erger kan het met hem niet worden. 

En ik heb al genoeg werk met het uitzoeken wie die lamstraal van een Macintyre het ziekenhuis in heeft geslagen. Die onderzoeksteams zijn pure tijdverspilling, het buurtonderzoek levert niks op en niemand die samen met die kleine flutvoetballer de nachtclub zegt te hebben verlaten kan zich nog iets herinneren. Ze waren te bezopen. Je begrijpt dat de hoofdcommissaris... ' Ze jammerde nog een tijdje door, maar Logan luisterde niet langer. Hij begon de nummers op te schrijven van de betalingen die per cheque op de rekening van Garvie waren gestort. Toen ze eindelijk had opgehangen, belde hij het kantoor van de officier van justitie, in de hoop dat Rachael niet toevallig degene zou zijn die de telefoon opnam. Het geluk was niet aan zijn kant. Er viel een ongemakkelijke stilte, waarna ze zei: 'Je hebt niet gebeld. ' Hij liep van de ingang van de kliniek naar de plaats waar hij zijn auto had geparkeerd, terwijl de eerste regendruppels op de geparkeerde auto's vielen. De lak begon te glimmen. 'Het spijt me. Het is erg druk geweest - Macintyre en Fettes... ' En hij was een slappe klootzak omdat hij niet gewoon had gebeld om het etentje af te zeggen. 'Boeuf bourguignon. Ik heb de helft weg moeten gooien. ' Idioot, idioot, idioot, idioot! 'Het spijt me echt vreselijk. ' Opnieuw een stilte. Daarna een zucht. 'Ik heb nooit eerder afspraakjes gemaakt met een politieman. Maar is dit het dan? Dat ik nooit zeker kan weten of je komt opdagen?' Logan sloot zijn ogen en probeerde er niet te denken waar dit op uit moest draaien. 'Min of meer wel, ja. ' Vertel het haar dan! 'Ik... ' 'Wat wil... ' Ze zweeg. 'Jij eerst. ' 'Ik... ' vertel het haar! 'Ik wilde wat mensen identificeren die een aantal cheques hebben uitgeschreven. ' 

Hij reed terug naar het hoofdbureau en kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Rachael had hem vergeven en ze had beloofd hem te bellen zodra ze een bevel gereed had. Nu voelde hij zich extra schuldig.  Het was stil in de recherchekamer. Er was alleen een agent van de uniformdienst, die bezig was de schaarse informatie die binnenkwam in te voeren in de HOLMES-databank. Kennelijk zat er niet veel schot in de speurtocht naar de kleine, rode driedeurs. Ze hadden iedere straat in een omtrek van drie kilometer rond het huis van de voetballer uitgekamd en het had nagenoeg niets opgeleverd. De vraag was: hoe wist de moeder van Macintyre hoe ze zich van zo'n auto moest ontdoen? Zijn verloofde had die ochtend een tamelijk overtuigende voorstelling gegeven, alsof ze echt niet wist wat haar lieve verloofde allemaal uitspookte. Of misschien wilde ze het gewoon niet geloven. Dus bleef alleen de moeder over, die heks met haar stalen gezicht, die al vanaf zijn geboorte voor haar zoon had gelogen. Je kon je gemakkelijk voorstellen hoe ze Ashley ervan overtuigde dat ze maar beter de partijlijn kon volgen: 'Ja, agent, Robert is de hele avond en de hele nacht bij me geweest. ' Ashley was de zwakke schakel. Er moest een manier zijn waarop hij haar kon breken. Hij was nog bezig te bedenken hoe, toen Insch in alle staten de recherchekamer binnenstormde. Hij zag eruit alsof hij ieder moment kon ontploffen: paars, opgeblazen gezicht, kaken op elkaar geklemd en kleine, woedende varkensoogjes. Logan krabbelde overeind. 'Nou, sta daar niet zo stom! Doe je jas aan!' 'Maar... Garvie... Ik wacht nog op... ' 'NU!' Logan volgde de reusachtige man de gang in en de trap af. Brigadier Eric Mitchell kwam half uit zijn stoel omhoog, maar zodra hij de uitdrukking op het gelaat van Insch zag, ging hij onmiddellijk weer zitten en hield zijn mond. Overal in het gebouw en op de parkeerplaats achter maakten agenten, brigadiers, inspecteurs en ander personeel zich als de bliksem uit de voeten. Hij marcheerde naar zijn vuile Range Rover, drukte op de afstandsbediening van de centrale vergrendeling en gooide de sleutels naar Logan. 'Jij rijdt. ' Aan de binnenspiegel hing een splinternieuwe luchtverfrisser met 'magische bosgeur'. 'Waarheen?' 'Die Finnie is werkelijk een enorme minkukel. 

Hoe die ooit inspecteur heeft kunnen worden... ' Insch begon in het dashboardkastje te graven en haalde er een klein zakje winegums uit, die hij achter  elkaar in zijn mond stak. 'Je zou toch denken dat we hier allemaal voor dezelfde zaak strijden: misdaden oplossen, de straten veiliger maken, boeven vangen. Maar nee, Finnie moet zo nodig laten zien dat hij het voor het zeggen heeft. ' Logan was verstandig genoeg geen vragen te stellen. Zwijgend startte hij de auto van de inspecteur en reed in de richting van Mastrick. Hij had aan tamelijk goed idee waartoe de tirade van de dikke man zou leiden. 'Hoe haalt hij het in zijn hoofd tegen de commissaris te zeggen dat hij mijn opsporingsbevel moet intrekken? In het belang van zijn eigen onderzoek? M'n reet'. Insch wierp de laatste winegum in zijn mond en verfrommelde het zakje in zijn enorme vuist. 'Als ik die lui in mijn handen krijg...' De woordenstroom stokte, maar de inspecteur trilde nog steeds van woede. Hij begon diep door zijn neus in en uit te ademen in een poging wat te kalmeren. Logan bedacht dat het er iedere keer angstaanjagender uitzag. Als hij zo doorging, hoefde hij helemaal geen tweeëntachtig kilo af te vallen, dan was hij al dood voordat hij ook maar een onsje was kwijtgeraakt. 'Goed,' zei de dikke man, toen zijn gezicht weer op kleur was. 'We gaan naar Jimmy Duff, en schiet alsjeblieft een beetje... ' Hij slikte de rest van zijn woorden in toen Logan de wagen parkeerde, pal tegenover het huis waar Ma Stewart hen de laatste keer mee naartoe had genomen. Het huis waar Jimmy Duff scheen te wonen. 'O... goed. ' Logan wilde zijn gordel losmaken, maar Insch legde een reusachtige hand op de zijne en hield hem op zijn plaats. 'Vertel. ' Nu kwam het. 'Ik heb vanochtend haar werk gebeld, daarna heb ik contact opgenomen met het hotel en het congresgebouw in Bristol, ik heb ook het vliegveld gebeld en... ' 'Onder de streep, brigadier!' 'Haar alibi lijkt te kloppen, inspecteur. Het spijt me. ' Insch knikte, maar hij liet Logans hand niet los. In plaats daarvan voerde hij de druk langzaam op door iets harder te knijpen, totdat de botjes begonnen te protesteren. 'Wil je mij vertellen dat ik het enige getalenteerde lid van mijn gezelschap heb moeten schofferen omdat jij het bij het verkeerde eind had?' Hij kneep nog harder. Nu begon het werkelijk pijn te doen. 'Eh... ja, inspecteur. Het spijt me, inspecteur!' Logan probeerde zijn hand zoveel mogelijk te ontspannen om te voorkomen dat Insch hem tot moes kneep. 'Kun je misschien mijn... 

'Als ik haar niet terugkrijg, brigadier, dan doe ik met je ballen wat ik nu bij wijze van oefening met je hand doe. Is dat duidelijk?' De hele tijd had de inspecteur op beleefde conversatietoon gesproken, zonder stemverheffing, en zijn gezicht werd zelfs niet rood. Dat maakte de bedreiging des te groter. 'Ja, inspecteur!' 'Mooi. ' Hij liet Logans hand los en stapte de auto uit. Hij liet het aan Logan over de wagen af te sluiten. Toen ging zijn telefoon: 'Behold the Lord High Executioner', uit De mikado. Hij zette hem uit. Toen begon de portofoon in Logans zak te piepen. 'McRae. ' Hij strekte zijn vingers in een poging de bloedsomloop enigszins te herstellen, terwijl hij achter Insch aan liep over het pad naar de voordeur van het pand. Het was een mooie, zonnige ochtend. 'Wat mankeert jullie toch, verdomme?' Logan hield het ding voor zijn gezicht en keek verbaasd naar het verlichte schermpje. Aan de andere kant van de lijn begon een opgewonden stem een verhaal af te steken over teamgeest en dat er zou zwaaien als ze niet als de bliksem maakten dat ze opsodemieterden! 'Inspecteur. ' Hij klopte Insch, die net aanstalten maakte op de deur te gaan bonzen, op de schouder. 'Ik geloof dat het voor jou is. ' Insch nam het toestel van Logan aan en drukte met zijn dikke duim op de uitknop, waarna hij het weer teruggaf aan Logan. Daarna begon hij zo hard op de deur te rammen dat het leek alsof de hele voorgevel meetrilde. 'doe open!' Logan sloot zijn ogen en vloekte zachtjes binnensmonds. Misschien gaf de inspecteur niet zoveel om zijn eigen loopbaan, maar Logan had ècht geen zin opnieuw last te krijgen met de afdeling Interne Zaken. Na verloop van tijd ging de voordeur op een kier en keek de helft van een gezicht hen aan. 'Wat?' Geen plaatselijk accent, meer uit de buurt van Manchester en Liverpool. 'Jimmy Duff. ' 'Zie ik eruit als een haggisvreter?' Waar is hij?' 'Hoe moet ik dat weten?' Insch haalde een stuk papier uit zijn binnenzak. 'Ik heb hier een arrestatiebevel. Je kunt hem gewoon brengen, of ik kan even binnenkomen en eens goed rondkijken. Jij mag het zeggen.' 'ogenblikje. ' Het gezicht verdween en de deur ging dicht. Twee  minuten later ging de deur weer open en werd een nogal beschadigd en verdwaasd figuur zonder veel plichtplegingen naar buiten de zon in geduwd. Hij was lang, had bruin haar, bakkebaarden en een neus die meer plat dan scheef was. Aan de bloedkorsten was te zien waar de neusgaten zich ongeveer moesten bevinden. Zijn gezicht zat onder de kneuzingen en zijn rechterbeen was zo te zien recent in het gips gezet, net als zijn linkerarm. 

Ook de vingers van de linkerhand waren gespalkt. Iemand had hem behoorlijk te grazen genomen, maar Jimmy Duff voelde waarschijnlijk geen pijn. Hij slaagde er met moeite in overeind te blijven staan op de bovenste tree en de pupillen van de ogen waarmee hij verdwaasd de wereld in keek waren gereduceerd tot zwarte speldenknopjes. Insch greep hem bij de kraag en sleepte hem mee naar de Range Rover. Hij duwde de man erin, stapte zelf ook in en riep naar Logan dat hij een beetje moest opschieten. Met een diepe zucht ging Logan achter het stuur zitten. Dit kon alleen maar eindigen in een tranendal, zoveel was zeker. Inspecteur Steel stond op de gang bij de deur van verhoorkamer één toen Logan terugkwam met een blad met een aantal bekers zwarte koffie. 'Je weet zeker wel dat de commissaris razend is?' Logan zuchtte. 'Kijk mij er niet op aan.' 'Jullie hebben ongeveer een halfuur voordat de hel losbarst. ' Ze gniffelde en maakte een hoofdbeweging naar de deur van de verhoorkamer. 'Hebben jullie voor die tijd een bekentenis?' 'Ik betwijfel het, die Duff zit zwaar onder de middelen. ' De inspecteur knikte bedachtzaam. 'Goed, nou, laat me maar weten wanneer hij weer een beetje bij zinnen is. Als we geluk hebben, is inspecteur Vadsig en Driftig tegen die tijd geschorst en kan het normale leven hier weer een aanvang nemen. ' Ze knipoogde naar hem, pakte een van de bekers met koffie, zei 'geluk ermee' en wandelde weg. In de verhoorkamer was Insch bezig zijn tijd te verspillen. In de staat waarin hij zich bevond, was het ondenkbaar dat Duff iets samenhangends zou verklaren, en zelfs dat zou de rechtbank gegeven de omstandigheden nooit toelaten als bewijsmateriaal. Duff wiegde heen en weer op zijn kruk. 

Hij hield de gebroken arm tegen zijn borst gedrukt, trilde en transpireerde en mompelde dat de muren te veel lawaai maakten. Wat Insch hem allemaal vroeg over  Jason Fettes leek niet tot hem door te dringen. Het mocht geen verbazing wekken dat vier koppen zwarte koffie hem niet bij zinnen brachten. Hij werd er alleen maar onrustiger van. Steel had de hoofdinspecteur onderschat, want het duurde slechts twaalf minuten voordat er op de deur van de verhoorkamer werd geklopt en de commissaris binnenstormde zonder te wachten op antwoord. 'Inspecteur Insch zei hij met een stem als een geslepen mes, 'onderbreek dit verhoor onmiddellijk en loop even met me mee, alsjeblieft. ' Hij maakte een duimbeweging over zijn schouder in de richting van de gang. 'Nu'. Toen de deur weer dicht was, leunde Logan naar achteren in zijn stoel en vloekte. Insch had het nu echt te bont gemaakt. De commissaris zag er pisnijdig uit. Inspecteur Finnie zou wel moord en brand hebben geschreeuwd dat zijn operatie was verknald, alleen maar omdat Insch een of andere verwarde junkie naar het bureau wilde slepen om hem daar zwarte koffie te laten drinken. Duff zat te stressen en te klagen dat het meubilair hem wilde vermoorden. Hij boog zich over de tafel naar Logan, terwijl hij met zijn goede hand over de tafel wreef, alsof hij er jeuk aan had. Hij keek Logan recht in de ogen. 'Vroeger wilde ik ook altijd bij de brandweer. ' Gisteren had de moeder van Macintyre de hele boel bij elkaar geschreeuwd in het cellenblok, maar de ster van vandaag was Jimmy. Hij krijste over slangen en politiemensen die waren gemaakt van kapot glas. Logan liet hem in zijn sop gaarkoken. In de recherchekamer was een wedstrijdje schuine moppen vertellen aan de gang, met inspecteur Steel als jury. Ze gaf punten voor originaliteit, creativiteit en pure smeerlapperij. Wat waarschijnlijk betekende dat ze geen zin had in papierwerk, zodat Logan daar straks mee zou worden opgezadeld. Brigadier Beattie was net halverwege zijn 'twee frietjes voor een pijpbeurt' toen er een vertrouwd polyfoon geluid klonk. Onder het geroep van 'Nee, hé, niet nog een keer!' greep iedereen naar zijn zak om zijn telefoon tevoorschijn te halen en te verklaren dat zij het niet waren. Zijn telefoon was al acht keer gegaan voordat Logan hem vond, ergens tussen de kluwen kabels en andere mobieltjes, op een tafel vlak bij het raam. 'McRae. ' 'Hé, Logan, hallo. ' Het was Rachael. 'Ik heb contact gehad net de juridische afdeling van de bank. 

Het heeft wel wat moeite gekost,  maar ze hebben me teruggebeld met een aantal namen. Zal ik je die e-mailen?' 'Graag. ' Hij liep naar het raam en keek omlaag naar het parkeerterrein aan de achterkant van het bureau, waar een paar zeemeeuwen vochten om iets wat leek op de resten van een weggegooide sandwich, terwijl Rachael de namen begon voor te lezen. Een grote, bekende gestalte stormde door de achteringang naar buiten, naar een smerige Range Rover. Hij wierp zichzelf achter het stuur en Logan kon door de dubbele beglazing de banden horen piepen toen Insch plankgas gaf en wegreed. Bijna reed hij twee agenten van de uniformdienst omver die op een klein zonnig vierkantje stonden te roken. Ze stonden hem midden op de weg nog na te kijken toen Logan vanuit zijn positie de Range Rover al niet meer kon zien. Hoofdschuddend hervatten ze hun rookpauze. '... afgesproken?' 'Hmm? O, ja, absoluut. ' Hij had het van hieraf niet goed kunnen zien, maar Logan was er vrij zeker van dat het gezicht van Insch een angstaanjagend paarse kleur had gehad. 'Goed. O, verdorie, ik heb een andere lijn. Nou, niet vergeten hé: zeven uur!' Verdomme. 'Wacht even... zeven uur? Wat zeg... ' Maar ze had al opgehangen. Logan haalde het toestel van zijn oor en keek er met ontzetting naar. 'Je kijkt alsof je stront in je sokken hebt. ' Inspecteur Steel stond pal achter hem en trok met één hand haar broek omhoog, bijna tot onder haar oksels. 'Daar moet je mee uitkijken. Als de wind draait, heb je straks misschien net zo'n smoel als die chagrijnige dikzak van een Insch. ' Ze maakte een hoofdgebaar in de richting van de gang. 'En nu we het toch over Insch hebben, zorg dat je over vijf minuten in mijn kamer bent. Neem thee mee en wat boterhammen met gebakken spek. Ik verga van de honger. ' 

53

Logan zat in de bezoekersstoel van de inspecteur. Hij voelde zich slecht op zijn gemak en was afgeleid, omdat hij geen idee had wat hij met de hulpofficier van justitie had afgesproken te gaan doen om zeven uur vanavond. Het nieuws van Steel was deels goed en deels slecht. Inspecteur Insch mocht dan een vervelend figuur zijn, je kon moeilijk ontkennen dat hij veel misdadigers achter de tralies wist te krijgen. 'Twee weken?' vroeg Logan. Steel veegde een klodder tomatenketchup van haar kin. 'Ja. De hoofdcommissaris vond een berisping deze keer niet genoeg. En wie zal het zeggen, misschien komt hij wel als een beter mens terug. Maar ik vrees dat hij nog chagrijniger zal zijn dan gewoonlijk. En wie denk je dat er in de tussentijd zijn zaken op mag pakken?' Ze stak haar hand op voor het geval Logan alle gevoel voor ironie mocht hebben verloren. 'En wie denk je dat me daarbij gaat helpen?' Logan zuchtte. Steel propte de restanten van haar geroosterde boterham met gebakken spek en extra ketchup in haar mond. Tijdens het kauwen praatte ze gewoon door: 'Ik snap niet wat er te zuchten valt. Weet je wel dat ik ook alle zaken van die McPherson moet opknappen?' Ze haalde uit haar postbakje een bruine map tevoorschijn en gooide die over het bureau heen naar Logan, waarna ze haar laden begon te doorzoeken. 'Lees maar voor. Ik ben benieuwd waar ik mee ben opgezadeld. ' Logan opende de map en gaf een samenvatting van de zaken waar Insch mee bezig was. Af en toe onderbrak Steel hem om het een en ander te vragen. En verder was het enige wat ze verder af en toe zei, terwijl ze omstandig een nieuw pakje nicotinepleisters opende: 'Nee, die mag jij ook hebben. ' De enige onderzoeken waar ze enige belangstelling voor leek te hebben, waren de zaak-Jason Fettes en de zaak-Rob Macintyre. 

'Als we Macintyre kunnen pakken voor die verkrachtingen, ' zei ze, JUT terwijl ze haar mouw oprolde zodat de spierwitte huid van haar arm pijnlijk zichtbaar werd, 'zeuren de kranten misschien niet langer dat hij in coma ligt en heb ik geen last meer van de hoofdcommissaris die me komt vragen of ik de man of vrouw al heb gevonden die voldoende besef van burgerplicht had om die klootzak in elkaar te slaan. ' Ze bracht een nieuwe pleister aan en bestudeerde de tekst op de verpakking. 'Ga jij de technische recherche maar eens achter de broek zitten; er moet toch iets zijn wat ze kunnen gebruiken: vezelsporen, vingerafdrukken, DNA, een ouijabord... Ik sta overal voor open. Verdomme, nou moet ik weer vier uur wachten totdat ik de volgende mag plakken, dat geloof je toch niet!' 'Jason Fettes. ' Logan hield het dossier omhoog. 'Duff is nog niet helemaal bij de tijd. ' 'O, nee?' Steel keek op haar horloge. 'Nou dat is mooi. Dan kunnen we beter zorgen dat de rechtbank die zaak als laatste op de rol zet, ander loopt hij weer vrij rond voordat we hem op een fatsoenlijke manier hebben kunnen ondervragen. ' 'Ik heb ook iets nieuws met betrekking tot Frank Garvie, dat was degene die...' 'Voormalig pornoster, geheimzinnig gedoe met computers, heeft zichzelf opgehangen. Ik let heus wel op als je me iets vertelt, hoor. Regel jij dat maar, want ik zit al tot over mijn oren in het werk en ik kan er echt niets bij gebruiken. ' Ze gebaarde naar de stapel dossiers. 'Besteed maar zoveel mogelijk uit, er lopen genoeg rechercheurs rond. En Rennie moet je zeker inschakelen. Het zal hem goed doen als hij een tijdje bij mij uit de buurt is. Dan is er ook minder risico dat ik hem de nek omdraai.' Logan verzamelde de dossiers van Insch en deed ze terug in de map. 'Goed, inspecteur. ' 'En loop niet zo te mokken. Er zijn twee inspecteurs uitgeschakeld, dus jij hebt alle kans te laten zien wat je kunt. Als je de boel maar niet verknalt...' Zijn collega's binnen de recherche klaagden steen en been en protesteerden heftig, maar uiteindelijk slaagde Logan erin alle zaken die Steel niet wilde aan anderen te delegeren. Daarna printte hij de e-mail die Rachael hem had gestuurd, in de hoop dat daar iets in zou staan  over zeven uur vanavond. Dat bleek niet het geval. In plaats daarvan zag hij een aantal namen van mensen die regelmatig geld op de bankrekening van Frank Garvie hadden overgemaakt. Hij wist zeker dat dit slechts het topje van de ijsberg was, want iedereen met een greintje verstand zou Garvie contant hebben betaald, om er zeker van te zijn dat ze niet te traceren waren voor het geval er iets fout ging. Sommige mensen waren nu eenmaal niet zo snugger. 

Zoals Kevin Massie: vijfenveertig, lang, een kapsel als een pleeborstel en handen als een kinderlokker. Daarom kwam hij ook voor op de lijst van zedendelinquenten van het politiekorps Grampian. Het huis zag er tiptop uit; er was geen stofje te bekennen in de driekamerwoning in Northfield. Volgens zijn sociaal werkers had Kevin Massie zich onberispelijk gedragen sinds hij drieënhalf jaar geleden uit de Peterhead-gevangenis was ontslagen. Hij had alle cursusprogramma's voor voormalig seksuele delinquenten keurig doorlopen, ging trouw naar de therapie, had de banden met onbetrouwbare types verbroken en volgde alle instructies van de reclassering naar de letter op. Voor iemand die was veroordeeld wegens het aanranden van zijn zeven jaar oude neefje deed hij het uitstekend. Logan stuurde Rickards naar de keuken om thee te zetten terwijl hij, Kevin Massie en diens sociaal werker in de woonkamer luisterden naar de ploppende en reutelende geluiden van de gaskachel. Kevin zat op de bank, met zijn knieén dicht tegen elkaar geklemd. Hij glimlachte terwijl hij zenuwachtig in zijn kleine, zweterige handen wreef. 'Zo. ' Hij wees naar de vrouw met het grijze haar die tegenover hem zat. 'Laura zei dat u me wilde spreken. ' Logan reageerde niet. Kevin schraapte zijn keel. Hij keek naar de ingelijste afbeelding boven de kachel en vervolgens naar zijn handen. Hij kuchte. 'Ik... tja, nou, het gaat denk ik best goed allemaal. Ik heb een baan bij een klein accountantskantoor in Dyce. Het is leuk werk... ' Er viel weer een stilte. 'Eh... wat denkt u dat onze kansen zijn, dit weekend? Het is Dundee maar, natuurlijk, maar nu Rob Macintyre niet meespeelt hebben we... ' 'Frank Garvie. ' Kevin bevochtigde zijn lippen met zijn tong. Het handenwringen werd intensiever, waardoor alle kleur uit zijn paarse knokkels verdween. 'Ik zei nog tegen Laura dat de Dons behoorlijk zullen moeten buffelen als we de finale willen halen. ' 'Je hebt versleutelde serverruimte van hem gehuurd.' 'Ik... we... ' 

Hij keek naar zijn sociaal werker en glimlachte zwakjes. 'We houden erg van voetbal, nietwaar?' Haar gezicht verraadde geen enkele emotie. 'Je moet brigadier McRae vertellen wat er is gebeurd, Kevin. ' 'O, nou. Het was... ' Logan leunde voorover. 'Garvie was in het bezit van gestolen goederen. Dat betekent dat hij een misdadiger is. En jij hebt je met hem ingelaten. Dat is tegen de voorwaarden van je invrijheidsstelling. ' 'Nee!' Kevin sprong overeind toen Rickards binnenkwam met vier mokken thee. 'Eh... koekjes! Ik weet zeker dat ik nog ergens koekjes heb. ' De sociaal werker zuchtte en sloeg haar handen voor haar gezicht. 'God, Kevin, dit hadden we toch besproken? Je mag je niet inlaten met mensen die de wet overtreden, want dan kunnen ze je weer opsluiten. Wil je dan weer naar Peterhead?' De kleine handjes maakten zenuwachtige bewegingen. 'Het spijt me. ' Hij staarde naar het tapijt. 'Ik wilde niet... Het was geen... Ik wilde helemaal niets doen, echt waar. Ik wilde...' Zijn stem brak en hij wreef met een hand over zijn voorhoofd. 'Het is hier warm, vinden jullie ook niet? Ik zal de verwarming wat lager zetten. ' 'KEVIN!' Hij knipperde met zijn ogen, vouwde zijn roze, zweterige vingers in elkaar en ging hen voor naar de logeerkamer. Die was ingericht als werkkamer: een goedkope computertafel voor het raam, roze behang met zilveren strepen en rode roosjes. Op het midden van de tafel stond een laptop, perfect uitgelijnd met de randen van de tafel. 'Ik...ik wilde niet aan ze komen. ' Hij huiverde. 'Ik wilde geen slechte dingen meer doen. ' De sociaal werker produceerde een professionele glimlach: begrijpend en gemaakt sympathiek. 'Het geeft niet, Kevin. Laat het ons maar zien als je er niet over wilt praten. ' Dat deed Kevin. Hij zette zijn laptop aan, waarna er een serie onbegrijpelijke tekens op het scherm verscheen. Hij pakte een USB-stick van het bureau - het ding was niet groter dan Logans pink - en stak die in de computer, waarop hij het versleutelingprogramma opstartte. Het was een filmbestand. Een kleine, blonde jongen, niet ouder dan acht, stond met zijn rug voor de camera, met alleen een onderbroek aan. De sociaal werker zuchtte opnieuw. 'Kevin...' 'Het spijt me. 

Het spijt me. Ik wilde niemand meer aanraken. Ik wilde geen... Maar ik moet wel. ' Iemand legde een hand op de schouder van de jongen, die zich omdraaide om in de camera te kijken, De tranen stonden in zijn ogen. En Logan zei: 'O, verdomme!' Het was Sean Morrison. De hand manoeuvreerde de jongen zodanig dat zijn zijkant naar de camera was gedraaid. De man liep naar voren, totdat hij vanaf zijn middel naakt in beeld stond; van zijn bovenbeen tot aan zijn knie had hij een rimpelig litteken dat tussen de grijze haren goed zichtbaar was. Er klonken sussende, bemoedigende woordjes uit de metalig klinkende luidsprekertjes van de laptop. 'Ssst, rustig maar, je bent een lieve jongen...' Sean staarde doodsbang naar de camera. Logan wendde zich af. Hij had genoeg gezien. Kevin Massie jammerde dat hij niemand had aangeraakt, dat hij alleen maar naar het filmpje had gekeken, dat het de schuld was van zijn oom dat hij zo was geworden en dat hij niet terug naar de gevangenis wilde. Het kostte Logan de nodige zelfbeheersing Kevin Massie niet op zijn gezicht te timmeren. 'Lieve jongen, o, wat een lieve jongen...' Logan gaf Rickards opdracht het programma te stoppen. 'Je bent een lekkere jongen...O, Craig...' Klik. Stilte. Het was halverwege de middag. De regen kletterde omlaag vanuit een loodgrijze hemel. Het glinsterende, natte wegdek weerspiegelde het blauw-witte zwaailicht van de Alfa 27. Logan stapte uit zijn recherchewagen in de stortregen. Hamilton Place lag er verlaten bij en de auto van de familie Whyte stond niet voor het huis. 'Heb je het arrestatiebevel bij je?' vroeg hij. Rennie knikte, viste het uit zijn jaszak en gaf het aan Logan, die controleerde of er op de juiste plaatsen een handtekening stond. Vervolgens liep hij naar het huis en bonsde op de voordeur, volgens de methode-Insch. Geen reactie. 'Misschien zijn ze niet thuis. ' Logan probeerde het opnieuw, wachtte en liep toen om het huis  heen. Rennie en Rickards liepen achter hem aan. In de schuur achterin de tuin speelde een kleine transistorradio "I Can't Get No Satisfaction" van de Rolling Stones. Iemand zong enigszins vals mee. In de mondhoek van meneer Whyte senior, die bezig was een vijl met een slijpsteen te bewerken, hing een shagje. Af en toe stopte hij om te controleren of de vijl al scherp genoeg was. Hij keek op en glimlachte naar Logan toen deze vlak voor de deur van de schuur bleef staan. 'Brigadier McRae, hoe gaat het met u? Kan ik misschien iets voor u doen?' 'Ik wil uw been graag zien. ' De oude man trok een wenkbrauw op en drukte zijn zelfgerolde sigaret uit op een schoteltje. 'Al tijdens ons tweede afspraakje? Is dat niet een beetje...' 'Dit is geen grap. 

Logan hield het arrestatiebevel omhoog. 'Ik arresteer u op verdenking van kindermisbruik. ' 'Dat moet een vergissing zijn. Ik zou nooit van mijn leven iets met een kind doen, dat is walgelijk. ' 'Herinnert u zich Sean Morrison nog, meneer Whyte? Herinnert u zich nog hoeveel hij op Craig lijkt, uw kleine jongen? Die zich uiteindelijk van kant heeft gemaakt om wat u met hem hebt gedaan?' Whyte keek naar de beitel in zijn hand en vervolgens weer naar Logan. 'Ik wens hier niet langer naar te luisteren. ' Hij greep het handvat van de beitel steviger vast. 'Ik wil dat u weggaat. ' 'Moest u zonodig de surrogaatgrootvader spelen? U bent tenslotte ongeveer van dezelfde leeftijd. U wist dat hij zich zorgen maakte over zijn opa en daar hebt u misbruik van gemaakt. ' 'Als u niet weggaat, sta ik niet langer voor mijn daden in. ' Hij zette een stap naar voren. De beitel bewoog naar voren en naar achteren als de kop van een slang. 'Ga weg uit mijn tuin. Nul' 'En u was zo stom het te filmen. ' 'Leugens!' Het gezicht van Whyte kreeg een dreigende uitdrukking. 'U hebt hier helemaal niets te zoeken!' 'We hebben de film vanmorgen gevonden. U hebt een jongen van acht misbruikt en dat met de camcorder opgenomen. Ouwe gek. Ik herkende de sportblessure. ' Logan wees naar het slechte been van de oude man. We zullen uw litteken vergelijken met het litteken dat we op film hebben en dan ga ik er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat u ergens wordt opgeborgen, zodat u nooit meer... ' 'Ik heb niets verkeerds gedaan!' Klodders bruin speeksel vergezelden de fel uitgesproken woorden. 'Gaat u weg, nu meteen!' Hij deed nog een stap vooruit; de vers geslepen punt van de beitel glom in het zonlicht. Logan haalde een bus pepperspray tevoorschijn en richtte die op het gezicht van meneer Whyte. 'Leg die beitel neer en kom uit de schuur. ' Whyte keek paniekerig naar Rennie en Rickards, die achter Logan stonden. Hij kon geen kant op. Hij keek naar de spuitbus in Logans hand en liet de beitel vallen. Het stuk gereedschap viel met de punt omlaag en boorde zich in het zachte gras. 'Ik wil een advocaat. ' Logan spoot de oude man in het gezicht. Hij schreeuwde harder dan Sean Morrison had gedaan. 

54

'Godallemachtig!' Steel zat achter haar bureau en las Logans rapport. 'En hij had geen idee dat Garvie die film verspreidde onder andere kinderverkrachters?' 'We weten niet eens zeker of Garvie dat wel heeft gedaan. Kevin Massie toont zich erg berouwvol nu hij dreigt te worden teruggestuurd naar Peterhead. Hij zegt dat hij met een stuk of vijf anderen zelfgemaakte foto's, filmpjes en spul dat ze op internet vonden met elkaar uitwisselden. Ze versleutelden de bestanden en stuurden ze naar de server van Garvie. Massie beweert dat hij geen idee heeft wie die anderen zijn, want ze gebruikten nooit hun echte naam. Daar kon hij dus niets bruikbaars over melden. ' 'Nou, dat is dan lekker handig. ' 'Whyte houdt zijn mond stijf dicht, maar op de film is zijn been met dat litteken duidelijk te herkennen. Hij is er hoe dan ook bij. ' Steel knikte wijs. 'Zie je wel! Ik zei je toch dat het gedrag van Sean Morrison een bijzondere oorzaak moest hebben?' Het selectieve geheugen van inspecteur Steel sloeg weer eens toe. Logan nam niet de moeite erop te reageren. In plaats daarvan zakte hij onderuit in zijn stoel en keek naar het raam, dat bedekt was met een geel laagje nicotineaanslag. 'De technische recherche heeft onderzocht of ze de andere gegevens op de servers van Garvie konden openen met de versleutelingsoftware die ze in het huis van Daniël Whyte hebben gevonden. ' Het gezicht van de inspecteur klaarde op. 'O, ja?' 'Twintig filmpjes, meer niet. De andere bestanden kunnen ze er niet mee openen. En dat zijn er duizenden. ' 'O. ' De opwinding verdween en het gezicht van Steel kreeg weer de vertrouwde, lodderige uitdrukking. 'Nou ja, je kunt niet alles hebben. Laat al die idioten die Garvie met een cheque hebben betaald maar ophalen, dan zullen we ze het vuur na aan de schenen leggen. ' Ze leunde naar achteren in haar stoel en begon heen en weer te  schommelen. 'Ik heb een einde moeten maken aan de zoektocht naar die rode auto van Macintyre. We kunnen hem niet vinden en de commissaris maakt zich zorgen om de overuren.

Ze deed het accent van de baas van de recherche na: 'De operatie van brigadier Finnie heeft voorrang. ' Ze fronste haar wenkbrauwen. 'Wat heeft die vent het achter de ellebogen. En ga eens even thee halen, wil je? Ik ben zo onderhand uitgedroogd. ' Het was tien minuten voor halfvijf. Logan staarde naar de telefoon en vroeg zich af of hij Rachael Tulloch niet beter kon bellen om af te zeggen wat ze voor die avond hadden afgesproken, al had hij geen idee wat dat was. Er viel een grote schaduw over hem heen en hij kromp ineen, bang om het woedende, paars aangelopen gezicht van Insch te zien. Maar het was Dikke Gary alleen maar. Hij had een stapel processen-verbaal in de ene hand, een mok thee in de andere hand en een broodje tussen zijn kaken. 'Mmmwow, gowfffmmm mounnsmmmph. ' Logan keek vragend, dus haalde Gary het broodje - dat er inmiddels uitzag als een koeienvlaai - uit zijn mond en probeerde het opnieuw. 'Niet tegen Watson vertellen hoor, maar ik geloof dat je vriendin buiten staat. ' 'Wat?' Hoe wist Gary in hemelsnaam van zijn connectie met Ra-chael? Als Gary het wist, dan zou het nieuws zich binnen een paar minuten door het hele bureau verspreiden. Jackie zou zijn ballen eraf bijten en ze als oorbellen in gebruik nemen! 'Ashley. Zo heet ze toch? Dat vrouwtje van Macintyre. Ze staat buiten aan iedereen te vertellen wat voor een klootzakken wij zijn. Ze is nauwelijks door de rechtbank op vrije voeten gesteld of ze geeft alweer persconferenties. ' Godzijdank! 'O.' 'Hier, ' zei Gary, terwijl hij de helft van de processen-verbaal op Logans bureau liet vallen, 'Steel zei dat jij hierover gaat.' Hij nam een hap van zijn broodje en slenterde weg. Logan wierp een blik op het papierwerk en besloot dat hij er geen zin in had. Hij pakte zijn jas en verliet het gebouw. Hij had plotseling de masochistische behoefte te horen met welke leugens de verloofde van Macintyre nu weer op de proppen zou komen. Toen hij door de hoofdingang naar buiten liep, waren de televisieploegen al aan het opbreken. Rickards stond op de bovenste tree en keek naar de vrouw van Sky News, die voor de camera een samenvatting gaf. Op zijn wang, waar Debbie hem had geslagen, was alleen nog maar een vage striem zichtbaar. Toen Logan naast hem kwam staan, zuchtte hij als een jong hondje. 'En, wat zei de verloofde van Macintyre?' Rickards haalde zijn schouders op. 'De gebruikelijke onzin. ' Logan keek naar de toeschouwers die zich uit de voeten maakten, speurend naar het hoogblonde kapsel van Ashley. 

Ze stapte samen met haar aanstaande schoonmoeder in een taxi. 'Wat zou jij doen... ' Hij zag dat de taxi wegreed en fronste zijn wenkbrauwen. Al die tijd hadden ze gezocht naar de vermiste rode driedeurs, terwijl iedereen wist dat het skelet van de uitgebrande kleine auto allang ergens in een greppel in Nergenshuizen lag. Maar als iedereen het nou eens bij het verkeerde eind had? Hij greep Rickards bij zijn arm. 'Schiet op! Ga een wagen halen! Nu!' Terwijl de agent zich snel uit de voeten maakte, haalde Logan zijn mobiele telefoon tevoorschijn en belde de inspecteur die de leiding had van de controlekamer van de bewakingscamera's. Hij vroeg hem de taxi te volgen die zojuist Broad Street was in gereden. 'En ik heb versterking nodig, een mannetje of...' 'Vergeet het maar. Finnie is bezig met een grote drugsactie. Iedereen is Miami Vice aan het spelen. Er is niemand beschikbaar. Het is ongelofelijk. Ik had zojuist een bende winkeldieven in de kijker, maar...' Toen Rickards twee minuten later voorreed in een smerige oude Opel waarin zurige oksellucht hing, was hij nog steeds aan het mopperen. Logan ging naast Rickards zitten. 'Waar bleef je zo lang?' 'Er waren geen...' 'Nou, schiet op! Verderop rechtsaf, Broad Street in... ' Hij hield de telefoon tegen zijn oor. 'Schoolhui... ' Rickards gaf plankgas en de auto schoot vooruit. Hij stopte even bij het kruispunt voor een enorme, verlengde stadsbus die sissend en schuddend passeerde en zocht naar een gaatje in het verkeer. 'Ik begrijp het niet, waarom rijden we... ' 'Ze zijn net vrijgekomen, ze worden beschuldigd van het belemmeren van de rechtsgang. Wij kunnen alleen maar bewijzen dat Rob Macintyre schuldig is als we die kleine, rode driedeurs vinden. Geen auto betekent geen forensisch bewijs. Geen forensisch bewijs betekent geen veroordeling. Wat zou jij doen, als je in hun schoenen stond?' 'O. ' 'Precies. ' Ze volgden het spoor van de bewakingscamera's. Logan gaf de aanwijzingen door aan Rickards, die zijn best deed Macintyres naasten in te halen. 'Daar!' Logan tikte met zijn vinger tegen de voorruit. De taxi bevond zich vooraan in de rij auto's die wachtten tot het verkeerslicht op groen sprong en ze Union Street in konden rijden. Rood, oranje... en daar gingen ze. Er bevonden zich ruim tien auto's tussen hen en de rode driedeurs. Een taxi die pal voor hen reed, maakte een noodstop omdat een dronken meisje plotseling de weg op liep, wild zwaaiend naar haar even dronken vrienden op de stoep. 

Er werd getoeterd en geschreeuwd en nadat er wat bedreigingen aan haar adres waren geuit, strompelde het meisje, dat zo te zien had overgegeven, giechelend terug maar het trottoir. Het verkeer kwam weer in beweging, maar inmiddels was het verkeerslicht alweer op rood gesprongen. Rickards zette de sirene aan, maar er gebeurde niets. De auto's stonden te dicht op elkaar in Chapel Street om opzij te kunnen gaan. Toen het licht eenmaal op groen sprong, konden ze de taxi niet meer zien. Logan vroeg aan de controlekamer waar ze gebleven waren en Rickards laveerde met loeiende sirene langs de auto's en bussen, die aan de kant gingen om hen door te laten. Hij bezorgde een oud dametje dat bij Union Grove op een zebrapad liep de schrik van haar leven. Logan greep het dashboard vast toen de agent een noodstop maakte om te voorkomen dat hij de gepensioneerde vrouw tot moes reed. 'Zet uit dat ding!' 'Wat?' 'De sirene, idioot!' Zet hem uit! Als ze ons horen aankomen, brengen ze ons vast niet naar de auto, of dacht je van wel?' Rickards deed wat hem was opgedragen. De lijkbleke vrouw strompelde uit de weg, nahijgend van de schrik, met de armen beschermend voor haar borsten. Logan informeerde opnieuw via zijn mobiele telefoon wat de locatie van de auto was. Maar die bevond zich inmiddels buiten bereik van de camera's. 'Shit!' Logan sloeg met zijn hand op het dashboard. Rickards kromp ineen. 'Daar kon ik niets aan doen!' Logan negeerde hem en belde de taxicentrale. 'Schiet op, neem nou op!' Een telefoniste begon met haar standaardverhaal. Logan onderbrak haar en zei: 'Julie hebben tien minuten geleden iemand opgehaald bij het hoofdbureau van politie, waar gaat die taxi naartoe?' 'Het spijt me, dat soort informatie kunnen wij niet via de telefoon...' 'Goed, bel dan de politie Grampian maar en vertel ze waar de taxi naartoe gaat, oke. En zeg er maar bij dat brigadier McRae die informatie met spoed nodig heeft. ' 'Nou...' 'Met heel veel spoed!' De vrouw aan de andere kant van de lijn beloofde dat ze haar best zou doen. Niet veel later ging zijn telefoon: het was de meldkamer met het adres dat het taxibedrijf had doorgebeld: het huis van Rob Macintyre. Logan vloekte. Daar ging zijn theorie. 'Ja, ze zeggen dat de chauffeur de moeder daar heeft afgezet. Daarna heeft hij de dochter naar een ander adres gebracht. ' 'Waar? Waar heeft hij haar naartoe gebracht?' 'Weet je zeker dat het hier was?' vroeg Logan, terwijl hij de omgeving van het vlakke en kale parkeerterrein bestudeerde dat zich bevond in de schaduw van een torenflat aan de rand van Kittybrewster. Het begon harder te waaien en een leeg plastic bekertje stuiterde over het vochtige beton. 'Ja. ' De taxichauffeur wees naar de overkant, waar in het metalen hekwerk een gat was ontstaan. 'Ik heb haar hier afgezet en toen is ze daarheen gelopen met die doos. 

Hij snoof de lucht op, keek naar de koude, blauwe hemel en zei: 'Geen slecht weertje, toch?' 'Doos? Wat voor doos?' De taxichauffeur haalde zijn schouders op. 'Geen idee. De moeder liep het huis binnen, kwam weer naar buiten met een kartonnen doos en gaf die aan dat blonde ding dat achterin was blijven zitten. Die liet me toen hierheen rijden. ' Een doos. Daarin zaten natuurlijk de trofeeën van Macintyre, die het onderzoeksteam niet had kunnen vinden. Ze waren inderdaad bezig zich van het bewijsmateriaal te ontdoen. Logan bedankte de man en haastte zich naar het gat in het hek. Hij probeerde niet te  luisteren naar Rickards, die met kennelijke tegenzin achter hem aan liep en een klaagzang afstak over Debbie Kerr, die iedereen in Aberdeen zou vertellen dat hij een onbetrouwbare klootzak was. Vanaf het hek leidde er een modderig kronkelpaadje naar een andere torenflat. Logan wurmde zich door het gat. Het was vrijdagmiddag vier uur en ook de parkeerplaats voor deze torenflat was vrijwel leeg. In de omgeving bevonden zich nog twee andere torenflats; saaie blokkendozen die de horizon domineerden. De rode driedeurs was nergens te zien. De taxichauffeur beweerde dat hij Ashley hier nog maar een paar minuten geleden had afgezet. Maar waar was ze dan gebleven? 'Maar ik heb het toch niet express gedaan! Waarom moest Debs nou zonodig...' 'Kun je nou eens even twee minuten je waffel houden over die verdomde bondagekennissen van je, zodat we ons even kunnen concentreren op het vinden van de auto van Macintyre?' Rickards bloosde en mompelde een verontschuldiging, maar vijf minuten later was hij er weer over aan het mekkeren. Aan de achterkant van een serie winkels bevond zich een smalle straat met garages. Logan laveerde langs de plassen water met olieresten die glommen in de zon. De garagedeuren waren versleten; je kon door het vergane schilderwerk het metaal zien. 

De deur van de achterste garage was open. Boven het gekwetter van een ekster en het geweeklaag van Rickards uit hoorde Logan iemand in zichzelf praten. Wat moet ik hier nou mee. Ik kan toch niet...' Logan gaf hem een tik. 'Ssst!' Hij wees naar de geopende garagedeur. 'Daar, verderop!' Ze slopen verder en de stem werd luider. Het was Ashley, die in zichzelf praatte. 'Verdomde klootzakken met hun stomme... Shit... ' Er klonk een metalig geluid. Logan tuurde naar binnen: Ashley zat op handen en knieën bij de rode driedeurs en probeerde iets te pakken dat onder de auto was gerold. Haar goedgevormde, ronde achterste stak uitnodigend in de lucht. Logan bedwong de neiging om erheen te rennen en er een trap tegen te geven. 'Ben je iets kwijt?' Ze verstijfde. Ze vloekte. Daarna kwam ze langzaam overeind en keek hem verbaasd en met open mond aan. 'Dit is privéterrein, jullie mogen hier niet...' 'Neemt u alstublieft afstand van het voertuig, mevrouw. ' Het was  moeilijk een brede grijns te onderdrukken, dus probeerde Logan dat ook maar niet. Eindelijk... Hij fronste zijn wenkbrauwen, want behalve vuil en olie rook hij nog iets anders: bleekwater. De doos, die ze had meegenomen uit het huis van Macintyre, bevatte schoonmaakmiddelen en een kruimeldief. 'Ik was... ' Ze keek over de schouder van Logan en sperde haar ogen open. 'Hé, achter je!' Logan nam niet eens de moeite om te kijken. 'Leuk geprobeerd. Kom nu maar overeind. ' Ze vloekte opnieuw en stond op. 'Klootzakken. ' 'Rickards, neem jij de honneurs waar?' De agent haalde zijn handboeien tevoorschijn en begon haar te vertellen wat haar rechten waren. Maar toen hij was aangeland bij 'alles wat u zegt kan tegen u...' gaf ze hem een knietje. 

'Au, verdomme!' Hij kromp ineen van de pijn en ze raakte hem razendsnel met haar elleboog in zijn nek, waardoor hij languit op de vuile garagevloer viel. Daarna griste ze een knijpfles bleekwater uit de kartonnen doos en probeerde Logan ermee in zijn gezicht te spuiten. Logan slaagde erin zijn gezicht met zijn handen te beschermen. Ze duwde hem tegen het openstaande portier van de driedeurs. Logan struikelde en viel op zijn achterste. Ashley maakte zich uit de voeten. Hij krabbelde overeind. Rickards lag kreunend en met opgetrokken knieën op de grond. Hij had de aanval op zijn edele delen overleefd, maar veel zou Logan voorlopig niet aan hem hebben. Vloekend stormde Logan de garage uit, het glibberige asfalt op. Zo hard als haar hoge hakken toelieten rende ze naar de weg. 'Help, ik wordt verkracht!' schreeuwde ze. Logan haalde haar in bij een kleine krantenkiosk. Hij pakte de achterkant van haar jas, trok haar naar zich toe en draaide haar om. Ze haalde naar hem uit. Haar vuist miste zijn neus, doordat hij net op tijd wegdook. Hij gaf haar lik op stuk en miste niet. Er klonk een licht krakend geluid en ze viel op haar fraaie achterwerk. Bloed sijpelde door haar vingers toen ze haar gebroken neus met haar handen bedekte. Ze kreunde. Logan trok Ashley overeind, duwde haar tegen het raam van de kiosk, bracht haar armen naar haar rug en deed haar de handboeien om. Ze liet een bloedspoor achter op het glas. 'Klootzak! Vuile klootzak! Ik ben zwanger, man! Ik ga jullie allemaal aanklagen wegens machtsmisbruik!'  De deur van de kiosk ging op een kier en een klein mannetje tuurde naar buiten. Hij bleef veilig binnen, maar zwaaide dreigend met zijn vuist. 'Laat haar met rust!' Terwijl het bloed langs haar gezicht droop, keek Ashley de held op sokken aan, die zich nog steeds achter de deur verscholen hield. 'Jij hebt het gezien. Jij hebt gezien dat deze agent me heeft mishandeld!' 'Agent? O, eh... ' De man werd bleek en duwde de deur langzaam weer dicht. Ashley spuwde een klodder bloed zijn richting. Logan duwde haar voor zich uit, terug naar de garage. 

55

Inspecteur Steel frummelde aan een pakje sigaretten. De technische recherche keerde de kleine, rode driedeurs van Macintyre binnenstebuiten. Ze keek af en toe naar de ambulance en de vrouw op de achterklep die somber de motregen in staarde. Uit haar scheefstaande neus druppelde nog steeds bloed en onder haar ogen begon het al zwart te worden. 'Jezus, Laz, had je haar niet gewoon kunnen vragen of ze rustig mee wilde komen? Hoe moet dit nu weer overkomen: "Agent slaat zwangere vrouw een bloedneus". Je bent een wandelende publiciteitsramp. ' Ze weeg en fronste haar wenkbrauwen. 'Wat is er met je colbert gebeurd?' Logan keek omlaag, zag niets en draaide zijn armen om: op zijn mouwen, waar het bleekwater terecht was gekomen, verschenen lichtbruine vlekken. 'Verdomme. ' Nu kon hij ook nog een nieuw pak gaan kopen. 'Ze heeft Rickards zowat gecastreerd. ' 'O ja?' Steel haalde haar schouders op en stopte haar sigaretten weg. 'Waarom hebben ze zoveel tijd nodig?' Ze wees naar de technische rechercheurs in hun witte overalls. Een team was bezig in het interieur en een ander team onderzocht de kofferruimte. Ze haalden van alles tevoorschijn, fotografeerden het en deden het in gemerkte bewijszakjes. 'Er moet toch iets zijn... Shit, kun je je voorstellen wat er gebeurt als we hier helemaal niets vinden?' Een van de rechercheurs tilde brommend het reservewiel uit de kofferbak. Hij zweeg even en zei toen: 'Aha!' Wat?' Steel rende naar het afzetlint en ging op haar tenen staan om te zien wat de rechercheurs hadden gevonden. 'Wat is het? Als het een stapel bankbiljetten is, geef ze dan maar meteen aan mij!' De video operator filmde, de fotograaf maakte digitale opnamen en de technische recherche speurde. Ze haalde diep adem en brulde: Wat gebeurt er, verdomme?' Er viel een stilte. Het hoofd van het team van de technische recherche draaide zich om. Hij had een FC Aberdeen-sporttas in zijn hand; het soort tas dat je in alle sportzaken van Aberdeen kon kopen. Hij stak zijn in latex gehulde hand erin en haalde er een mes uit. 'Er zitten juwelen in en allerlei andere spullen!' 'Godzijdank. ' Inspecteur Steel sloot haar ogen, zuchtte, keek Logan aan en grinnikte. 'Zie je wel. 

Ik wist wel dat achter dat lelijke gezicht van jou iets moois schuilging. ' Toen ze terugkwamen bij het hoofdbureau was het een drukte van belang op het parkeerterrein achter; bij de ingang stonden busjes en patrouillewagens dubbel geparkeerd. Zes hevig tegenstribbelende en vloekende mannen werden naar het cellenblok geleid. Twee agenten waren bezig iets uit te laden wat leek op een verzameling bakstenen, verpakt in plastic en bruin pakpapier. Ze plaatsten de in beslag genomen waar op een karretje met wieltjes. In het midden van alle activiteit stond inspecteur Finnie. Hij gaf aanwijzingen en zag eruit als een lelijke versie van Napoleon. Hij wees toen Logan en Steel Ashley uit de achterbank van hun recherchewagen trokken. 'Kijk eens aan, als dat brigadier McRae niet is. ' Finnie pakte een van de blokken van het karretje, hield het in de lucht en schudde het heen en weer. 'Een half miljoen aan onversneden heroïne! Je mag verdomd blij zijn dat dit spul er nog lag toen we het pand binnenvielen. Na die flauwekul die jij en die dikke Insch vanochtend hebben uitgehaald, hadden ze het zomaar weg kunnen halen en dan was het op straat terechtgekomen! Noem jij jezelf nou een politieman? Je moest je schamen!' En met die woorden passeerde hij hen, waarbij hij expres tegen Logans schouder botste. 'Ach, ' zei Steel, 'let maar niet op hem. Die eikel heeft hoogstwaarschijnlijk al jaren geen seks meer gehad. ' Het scheelde niet veel of de officier van justitie maakte uit pure vreugde een paar radslagen: in de tas bevonden zich juwelen van alle slachtoffers, zowel die uit Aberdeen als die uit Dundee. Als hij ooit uit zijn coma ontwaakte, ging Macintyre voor een heel lange tijd de gevangenis in. Steel liet Logan bellen met de politie in Tayside, waar het goede nieuws door commissaris Campbell werd ontvangen met een snauw en de opmerking: 'Dat werd tijd. ' 'En?' vroeg Steel toen Logan had opgehangen. 'Hij was zeker één en al dankbaarheid?' 'Nee. 

Logan keek op zijn horloge. 'Hoe staat het met Jimmy Duff?' De inspecteur zakte onderuit in haar stoel en staarde hem aan. 'Jezus, kun je nou niet eventjes van dit moment genieten? We hebben net de Aanrander van Aberdeen gevangen! Het is tijd voor ballonnen, slingers en taart. ' Ze schudde haar hoofd. 'Die jeugd van tegenwoordig... Maar goed, zoals je wilt, ga maar spelen met Duff, maar zorg dat je om zeven uur terug bent, want dan begint de persconferentie. En daarna gaan jij, Spanky en ik lekker aan de zuip. ' Natuurlijk had ze gelijk. Hij zou gewoon van zijn succes moeten genieten. Maar hij was er niet voor in de stemming; de uitbarsting van Finnie had roet in het eten gegooid. Al kon hij de botterik niet uitstaan, de man had wel een punt: ze hadden een lopend drugsonderzoek in gevaar gebracht, alleen maar om een junkie op te pakken die heel misschien iets te maken had met een ongeluk met dodelijke afloop. Jason Fettes was niet vermoord; hij hield van ruwe seks, het was uit de hand gelopen en nu was hij dood. Einde verhaal. Maar ook al was het dan een ongeluk, de zaak moest worden opgelost en Logan wilde iets te doen hebben om te vergeten dat hij bijna de drugszaak van Finnie had verknald. Om te vergeten dat hij had gedacht dat Insch ten onrechte geobsedeerd was geweest door de vermeende schuld van Macintyre. En vooral omdat hij aan de integriteit van Jackie had getwijfeld. Ze was niet geobsedeerd, ze had gelijk. Hij belde naar het cellenblok om te zien of Jimmy al weer op aarde was geland. De dienstdoend agent zei: Wacht, ik ga wel even kijken.' 

Hij bleef een paar minuten weg en antwoordde toen: 'Nee, hij is nog steeds in hoger sferen. Maar hij hoeft pas...' Opnieuw stilte en wat geritsel van papier. 'Hij hoeft pas morgen om halfvier voor de rechter te verschijnen. Tijd zat. Moet ik iemand vragen hem vanavond te verhoren?' Logan dacht er even over na. 'Nee, dat doe ik morgenochtend wel. ' Er was tenslotte geen haast bij; het lot van Jason Fettes was al beslecht. De persconferentie verliep onverwacht goed: de journalisten van alle kranten en televisiestations leken gemakshalve te zijn vergeten dat ze de vorige dag op hetzelfde tijdstip op de voorpagina's en in de televisiejournaals nog uitgebreid hadden gerapporteerd over de schandalige lastercampagne van het politiekorps grampian tegen de dappere robbie macintyre! Plotseling was de stervoetballer een monster. Het was maar goed dat hij in coma lag en niet nog meer mensen kwaad kon doen. Na afloop gingen ze naar de pub: Logan, Steel en Rickards, met Rennie - die nooit vies was van een gratis drankje - in hun kielzog. En, ' informeerde Steel, terwijl ze Rickards nakeek die naar de bar liep voor een nieuw rondje, 'waar is Watson? Ik dacht dat zij ook wel zin zou hebben in een paar drankjes om het te vieren. ' Logan haalde zijn schouders op. Hij voelde zich nog steeds schuldig. 'Ze heeft een vrije dag. Ik heb een boodschap ingesproken op haar voicemail. ' Waar ze ook was, haar telefoon stond uit. Insch had zijn telefoon wel aan. Geschorst of niet, hij liet zich het feestje niet ontgaan en was onderweg. 'Iedereen, ' zei Steel, terwijl ze een groot glas whisky van Rickards aanpakte, 'zegt nu natuurlijk dat hij altijd al wist dat Macintyre schuldig was. Maar Spanky en Lazarus hebben hem uiteindelijk gepakt, waar of niet?' Ze hield haar glas omhoog en bracht een toast op het tweetal uit, als gevolg waarvan Rickards knalrood werd. Daarna leegde ze haar glas in één teug en stuurde ze Rennie naar de bar met haar portefeuille. Ze was net halverwege een schuine mop over twee nonnetjes en een scheepslading komkommers toen iemand Logan op de schouder tikte en vroeg of de stoel naast hem nog vrij was. Hij begon met te zeggen: 'Nee, ga gerust zitten, we...' Toen pas realiseerde hij zich wie het was: Rachael Tulloch. Hij was er helemaal niet meer aan toegekomen haar terug te bellen. 'Ik dacht wel dat ik je hier zou vinden. ' Ze ging naast hem zitten. Vervolgens richtte ze zich tot de gehele tafel: 'De officier heeft me gevaagd jullie te complimenteren en het volgende rondje is op haar rekening. ' Deze mededeling werd met gejuich beloond. De inspecteur ging verder met het vertellen van haar mop. Ondertussen er kwamen steeds meer politiemensen de pub binnen: agenten, brigadiers en inspecteurs die klaar waren met hun dienst en inspecteur Steel allemaal kwamen bezweren dat ze er nooit aan hadden getwijfeld dat zij de zaak zou oplossen. Nadat ze zich ervan had vergewist dat niemand keek, legde Rachael een hand op Logans dijbeen. Hij probeerde zijn gezicht in de plooi te houden en ze glimlachte naar hem. 'Ik dacht wel dat je hier zou zitten vanavond, om de goede afloop te vieren en zo. ' 'Ik... Ja, daar wilde ik je nog iets over... '  'Kom anders morgen maar. Dat lijkt me gezellig. Ik heb het weekend vrij, als er tenminste niets onverwachts gebeurt. 

Haar hand op zijn bovenbeen gaf nu een zacht kneepje. O, God. 'We... Ik...' vertel het haar! 'Ik woon samen met iemand. ' Rachael glimlachte naar hem. 'Dat weet ik. ' Logan wist niet wat hij daarop moest zeggen, dus dronk hij zijn glas in één keer halfleeg en kondigde aan dat hij naar het toilet moest. Hij verdween voordat ze nog iets kon zeggen. De hoek om, de deur door, de trap op... Hij bleef op de overloop staan, leunde tegen de muur en deed zijn ogen dicht. Verdomme! Wat moest hij nu doen? Hij had de lastigste hobbel al genomen: hij had verteld dat hij samenwoonde, maar dat maakte haar kennelijk niet uit! Shit, shit, shit. Niet dat hij zich niet tot Rachael aangetrokken voelde; hij had haar gekust en dat was lekker geweest. Ze was waarschijnlijk een stuk evenwichtiger dan Jackie, die best lastig was om mee samen te wonen. En... en hij wist niet wat hij moest doen. 'Shit. ' Het feit dat hij erover na moest denken was waarschijnlijk veelzeggend. Toen hij terugliep naar de bar zag hij dat Insch, die bij hun tafeltje was gearriveerd, iedereen op de schouders mepte en zei dat hij altijd wel geweten had dat die vervloekte Robert Macintyre het had gedaan. De enige die nu nog ontbrak was... Als je over de duivel sprak: daar was Jackie Watson. Ze kwam drijfnat binnen, met haar dat op haar voorhoofd plakte en een jas waarvan het regenwater op het geel-blauwe tapijt droop. Logan, die zich nog buiten gehoorsafstand bevond, verstijfde. Jackie straalde, bleef even staan en omhelsde inspecteur Insch. De grote man leek even van zijn stuk gebracht en riep toen: 'Een rondje op mijn rekening!' En Rachael bleef maar glimlachen. Logan haalde diep adem en voegde zich bij het gezelschap. 

56

Alles deed pijn die zaterdagochtend. Het had nog erger kunnen zijn, maar het was erg genoeg om er spijt van te hebben dat hij tot twee uur de vorige nacht had doorgedronken. Logan rolde uit bed, kreunde en wreef over zijn gezicht. Ook onder het dekbed naast hem klonk gekreun. Hij zette de wekker af en slofte naar de douche. Het was druk op het hoofdbureau. Om tien over zeven begonnen de dienders van de dagploeg met het administratief afwikkelen van de arrestaties die gebruikelijk waren op een vrijdagavond in het uitgaanscentrum van Aberdeen. Logan schreef zijn naam in het logboek en haalde een kop koffie in de kantine voordat hij aan de balie informeerde of er nog iets bijzonders was. Brigadier Eric Mitchell keek hem misprijzend aan. 'Je bent ingedeeld voor de late dienst. ' Logan haalde zijn schouders op. 'Jimmy Duff. Hij moet om halfvier voor de rechter verschijnen. ' 'Neem verdomme toch eens een dag vrij! Weet je wel wat een gedoe het is om de administratie sluitend te krijgen met types zoals jij die maar overuren maken alsof het niets is?' 'Is Steel er?' 'Nee. En Insch ook niet...' Hij boog zich voorover en fluisterde op dramatische toon: 'Die is geschorst! Maar Finnie is er wel, mocht je wanhopig zijn. ' Hij snoof spottend. 'Laat maar. ' Zo wanhopig zou Logan nooit zijn. 'Ik red me wel. ' Het cellenblok stonk naar desinfecterende middelen, urine en kots. De dienstdoend agent bewoog een mop heen en weer over de smerige groene vloer en mompelde in zichzelf: 'Stelletje goorlappen...' Logan wierp een snelle blik op het prikbord aan de muur. 'Nog iets bijzonders?' 'Vechtpartijtjes, openbare dronkenschap, wildplassen, het gebruikelijke werk. ' De man doopte de mop in de emmer en plensde een  nieuwe hoeveelheid lichtbruin water op de vloer. 'Waarom word ik altijd opgezadeld met de... ' 'Is Jimmy Duff alweer een beetje bij zinnen?' 'Hé?' Hij maakte vuile, kronkelige patronen op de groene, granieten vloer. 'O, ja. 

Maar nu klaagt hij erover dat hij in elkaar is geslagen. Sinds ik ben begonnen heeft hij zijn mond nog niet dicht gehad. "O, ik heb zo'n pijn! O, ik ga dood. O, wat moet ik nodig medicijnen hebben. " Blablabla. ' Hij probeerde een plak roze kauwgom weg te boenen. 'Ik heb een slechte rug, maar hoor je mij ooit klagen?' 'Doe mij een lol en regel iemand om hem naar een verhoorkamer te brengen. ' Waaraan is je vorige slaaf doodgegaan? Oke, al goed. Per slot van rekening heb ik niet veel beters te doen hier. ' Hij zuchtte en zette de mop terug in de emmer. 'Kamer één?' Logan dacht even na. 'Werkt de verwarming daar?' 'Ja, alleen de radiator in kamer drie is wel kapot. ' 'Breng hem daar dan maar heen. ' In wat voorheen de recherchekamer van inspecteur McPherson was geweest hing een sombere stemming en dat was voornamelijk te wijten aan agent Rickards, die zichtbaar last had van een kater en nog steeds aan het klagen was over Debbie Kerr en hoe zijn leven was vernield. In het midden van de kamer deelde hij een bureau met Rennie, die eruitzag alsof hij zijn uiterste best deed het geweeklaag te negeren en zich door de stapel papierwerk te worstelen waarmee Logan hem gisteren had opgezadeld. 'Hallo, ' zei Logan, terwijl hij rondkeek in de kamer. 'Is er iemand vrij?' Rennies hand schoot omhoog en wees naar Rickards. 'John is vrij, nietwaar, John? Ja, neem John maar. Een andere omgeving zal hem goed doen!' Logan keek naar de terneergeslagen figuur tegenover Rennie en kwam niet verder dan: 'Eh... ' Want Rickards keek onmiddellijk op, zuchtte en kwam moeizaam overeind. 'Eerlijk gezegd, ' zei Logan, die probeerde weg te lopen zonder dat het er al te dik op lag, 'maak je niet druk, ik zie datje dingen te doen hebt. Ik was alleen maar een verdachte aan het ondervragen, ik kan altijd... ' Maar Rickards pakte zijn jasje al van de stoelleuning en trok het aan over het verkreukelde witte overhemd dat bij zijn uniform hoorde. Hij keek alsof zijn wereld zojuist was ingestort. 'Je wilt dat ik koffie ga halen. ' Het was geen vraag.  'Dat is te zeggen, ik...' 'Goed. ' En hij slofte weg. Rennie bewoog zijn hoofd omlaag totdat het op het bureaublad rustte. 'O, lieve god, breng hem alsjeblieft niet terug!' Verhoorkamer drie leek op een sauna. De zon scheen via een spleet in de luxaflex op het achterhoofd van Jimmy Duff, waardoor zijn ongekamde haardos oplichtte als een aureool. 

Dichter bij een heiligverklaring zou hij waarschijnlijk nooit komen. De kneuzingen hadden er gisteren al indrukwekkend uitgezien, maar vandaag waren ze nog erger: zijn hele gezicht zag paars, groen en donkerblauw, alsof hij zich met camouflageverf had opgemaakt. De brigadier die de leiding had over het cellenblok had zijn kapotte bril in beslag genomen, zodat hij zijn zwartomrande ogen enigszins moest dichtknijpen om goed te kunnen zien. Hij beklaagde zich erover dat hij alleen maar paracetamol had gekregen. 'Ik heb morfine nodig! Of in ieder geval iets sterkers, weet je wel... Jullie hebben toch spul hier?' 'Ik zeg het je nu voor de laatste keer, oke? We zijn hier een politiebureau en niet jouw huisdealer. ' Logan zakte onderuit in zijn stoel en richtte de afstandsbediening op de televisie die Rickards in de hoek had neergezet. Het beeld begon te sneeuwen en te kraken totdat de film begon. 'Herken je dit?' Duff tuurde naar het scherm, waarop zichtbaar was hoe Jason Fettes op de tafel werd vastgebonden en werd geslagen. 'Hoor eens, ik heb pijn. Ik heb medicijnen nodig. ' 'Herken je dit?' Hij haalde zijn schouders op en vertrok zijn gezicht van pijn. 'Dit heb ik nooit eerder gezien. ' 'Nee? Hoe komt het dan dat Ma Stewart zegt dat jij hem aan haar hebt gegeven als onderpand voor een lening?' Bij het horen van de naam van Ma kromp Duff ineen. 'O, ' zei hij, terwijl hij zijn tong langs zijn kapotte en opgezwollen lippen bewoog, 'als Ma het zegt dan zal het wel zo zijn, ja. Ik herken het. Ik heb hem aan haar gegeven. Dat klopt. ' Jimmy streek met zijn goede hand over het gips om zijn linkerarm. 'Als Ma het zegt. ' 'Op die manier. Heeft zij dit gedaan, Jimmy? Je hebt haar toch een valse naam gegeven?' 'Nee! Met haar heeft het niets te maken. Een paar gasten in de kroeg. Ik had hun drankjes per ongeluk omgegooid. Zij.. Je weet wel.'  'Natuurlijk. ' Dat was al de tweede smoes die Logan deze week had gehoord over een caféruzie. Maar de smoes van Jackie had een stuk geloofwaardiger geklonken. 'Die dvd, waar heb je die vandaan?' 'Kun je me echt niet iets tegen de pijn geven? Het doet vreselijk... ' 'De dvd, Jimmy! Waar heb je hem vandaan?' wat pillen of capsules, je weet wel, om te zorgen dat de pijn even weggaat. ' Logan sloeg met zijn vlakke hand op tafel en Duff kromp opnieuw ineen. Hij zweeg en begon te trillen. 'Als je me niet vertelt waar je die dvd vandaan hebt, Jimmy, dan zorg ik dat Ma Stewart erachter komt dat jij aangifte tegen haar hebt gedaan wegens mishandeling. En wegens het vragen van woekerrente voor een lening. 

Op het zwaar gekneusde gezicht van Duff verscheen een uitdrukking van pure paniek. 'Nee, dat heb ik niet gedaan. Dat heb ik helemaal niet gedaan!' 'Ja, maar dat weet zij toch niet?' Jimmy huiverde. Hij krabde aan zijn gips. 'Ik... ' Hij keek naar het scherm, naar Logan, naar Rickards en vervolgens naar de camera die aan de muur was bevestigd. 'Het was dat mokkel, eh... die vrouw, weet je wel? Ik had geld nodig. Ik bedoel, ik hou helemaal niet van die dingen. Ik had gewoon geld nodig. ' Logan luisterde naar inspecteur Steel die iemand aan de andere kant van de telefoonlijn uitfoeterde en met allerlei onaangename gevolgen dreigde als er niet onmiddellijk iemand langskwam om haar toilet te repareren. De inspecteur gooide de hoorn op de haak en stak haar middelvinger naar het toestel op. 'En, wat zei Duff?' vroeg ze. 'Heeft hij bekend dat hij Fettes heeft doodgefist?' 'Ik dacht dat je vandaag niet zou komen. ' 'Ja. ' Ze haalde haar schouders op en haalde een nicotinekauwgom uit de verpakking, 'Maar de moeder van Susan is overgekomen uit Dundee en die werkt vreselijk op mijn zenuwen. Dus heb ik maar gezegd dat ik weg moest voor een spoedgeval. Dus, wat had Duff te melden?' 'We hebben een adres; hij zegt dat hij de film per ongeluk in zijn bezit heeft gekregen. Het ding zat in een dvd-speler die hij heeft gestolen, samen met wat juwelen, cd's en elektrische apparaten. Hij zei dat hij het had gedaan uit wraak voor wat de bewoner met hem had uitgehaald. 

'O ja?' Ze gooide het kauwgumpje in haar mond en begon te kauwen. 'Laat me raden. ' 'Ze heeft hem vastgebonden op een tafel en hem afgeranseld. ' 'Hetzelfde als met Fettes. ' 'Precies hetzelfde. Ze had hem de dvd laten zien en vertelde hem dat het allemaal geacteerd was en in scéne was gezet. Ze wilde dat hij schreeuwde en zich verzette, net als Fettes. ' 'Jezus. ' Steel probeerde met haar kauwgom een bubbeltje te blazen, maar in plaats daarvan spuwde ze de kauwgom per ongeluk op haar bureau. 'Shit. ' Ze raapte het kauwgomballetje op en stak het weer in haar mond. 'Dus hij heeft zich door haar laten fisten?' 'Hij heeft dagenlang niet kunnen zitten. Dus is hij teruggegaan om bij haar in te breken en wat spullen te jatten. Volgens hem was dat niet meer dan redelijk.' 'Daar heeft hij waarschijnlijk gelijk in. ' Ze stond op, masseerde een knoop uit haar nek en greep haar jas. 'Kom, we gaan. Haal jij Spanky maar, dan ga ik even naar de wc. Joost mag weten wat er in die kebab zat gisteravond. ' 'Eh... misschien kunnen we Rennie beter meenemen. ' 'Spanky. Rennie wil ik even niet zien na wat hij gisteravond met die gebakken zwoerdjes heeft uitgehaald. En laat de officier maar weten dat we een verdachte hebben. ' Ze liep langs hem de kamer uit, nadat ze de Press Journal van die ochtend uit haar postbakje had gehaald. GEPENSIONEERDE PEDOFIEL MAAKTE VAN MIJN JONGEN EEN moordenaar luidde de kop boven het verhaal op de voorpagina. Waarschijnlijk bleef ze wel eventjes weg. Logan zuchtte diep toen de deur achter haar dichtsloeg. Hij sloot zijn ogen en telde tot tien. Daarna haalde hij zijn telefoon tevoorschijn en belde het kantoor van de officier van justitie. Het toestel ging tweemaal over en werd toen doorgeschakeld, waarschijnlijk naar het mobiele nummer van degene die piketdienst had. 'Laat het alsjeblieft Rachael niet zijn, niet Rachael, alsjeblieft... ' Rachael nam de telefoon op. 'Kut. ' 'Wat?' 'Eh, nee, jij niet. Er gebeurde hier iets. Eh, luister eens...' 'Ik wist wel dat je zou bellen. Ik vond het heel gezellig gisteravond. ' Dat gold niet voor Logan. Die was de hele avond als de dood geweest dat Rachael zich over de tafel zou buigen om Jackie te vertellen dat ze samen Indiaas hadden gegeten en elkaar hadden gezoend. 'Over vanavond. Ik dacht aan lasagne, rode wijn en een film. Als jij dan een salade meeneemt en iets als dessert. ' 'Ik kan niet... Ik ben... Luister, Rachael, ik vind je heel leuk, je bent intelligent en aantrekkelijk en je hebt gevoel voor humor... ' 'Als hier een "maar" achteraan komt, hoef ik het niet te horen. ' 'Ik woon met iemand samen. Ik kan dit niet doen. ' Stilte. 'Op die manier... 

Dus ik was alleen maar een tussendoortje?' Verdomme. 'Nee, zo zit het niet, het is... Nou ja... ' Stilte. Verdomde klotezooi. 'Het spijt me. ' 'Je moet er maar eens goed over nadenken watje nu eigenlijk wilt, Logan. En doe er niet te lang over, want ik ga niet als een imbeciel zitten wachten totdat jij eindelijk een besluit hebt genomen. ' Vervloekte klotezooi. Het werd alleen maar erger, dus bracht Logan Jimmy Duff en de vrouw waar hij de dvd vandaan had ter sprake. Hij vroeg om een arrestatiebevel en een huiszoekingsbevel. 'Dat kun je niet menen!' antwoordde Rachael toen hij haar de bijzonderheden had gegeven. 'Het enige wat je hebt is de verklaring van Jimmy Duff dat deze vrouw er iets mee te maken heeft en hij is een notoire junkie, een drugsdealer en een dief. Niet bepaald een geloofwaardige getuige. ' 'Hij zegt dat de bewoonster hem heeft afgeranseld en gefist. Dat soort dingen vertel je toch niet zomaar?' Ze gaf toe dat hij een punt had, maar ze was nog steeds niet van plan hem een bevel te geven. Als hij tenminste niet met iets beters voor de dag kon komen dan met de verklaring van een junk. En dat was het einde van de discussie. 'En denk eraan, ' zei ze, voordat hij kon ophangen, 'ik wacht niet eeuwig op je.' 'Waar was jij in vredesnaam?' vroeg Steel, die met haar handen diep onder haar oksels bij de achteruitgang stond, nog steeds kauwend op haar nicotinekauwgom. Logan liep naar buiten. De ochtend was koud en grijs. We krijgen geen bevel. ' 'Dat verwachtte ik al. Maar goed, vragen staat vrij, nietwaar?' Ze draaide zich om en liet haar stem over de parkeerplaats schallen. 'Hé, Spanky schiet eens een beetje op!' Rickards kwam chagerijnig uit een smerige, gedeukte recherchewagen, zijn armen vol lege frietzakken en hamburgerverpakkingen.  Hij had zijn 'buitenkleding' aangetrokken; het verkreukelde witte overhemd was vervangen door een zwart T-shirt en een vest dat bescherming bood tegen messteken. 

Met het fluorescerende, waterafstotende gele jack dat hij daaroverheen droeg, leek hij op een kleine, mopperende lolly. Hij gooide de rommel in de stalen afvalbak aan de achtergevel van het gebouw, waarna hij weer naar de auto liep om een volgende lading afval te halen. 'Ongelofelijk, ' zei de inspecteur. Ze haalde de kauwgom uit haar mond en plakte het tegen de bakstenen muur naast de deur, 'sommige mensen doen net alsof het hier een vuilnisbelt is. ' Toen Rickards een nieuwe lading in de afvalbak gooide, pakte ze hem bij zijn jack. 'Zo is het wel goed. Dit is allemaal leuk en aardig, maar ik verga van de kou. ' Het adres dat Jimmy Duff hun had gegeven bevond zich in een klein wijkje met geschakelde eengezinswoningen aan de rand van Blackburn, die allemaal stonden te mokken onder de saaie, grijze lucht. Langs het trottoir stond een kleine, blauwe Mini geparkeerd en in de verwaarloosde tuin waren kabouters opgesteld. 'Weet je wat, ' zei Steel. Rickards voerde een omslachtige parkeer-manoeuvre uit. 'Ik geloof dat ik mijn haar ga laten blonderen. ' Logan bekeek de gegevens die hij op het bureau had geprint. 'Vicky Peterson... Weet je zeker dat die naam jou niets zegt?' 'Ze zeggen dat blondjes meer plezier hebben. Maar ja, ze zeggen ook dat een derde persoon een blok aan het been is in een relatie. Wij weten wel beter, toch, Spanky? In bed is drie juist een uitstekend getal. ' 'Eh... ' Rickards kuchte en keek over zijn schouder om naar Logan. 'Mij zegt het niets, maar misschien gaat ze niet onder haar eigen naam naar de ontmoetingsplaatsen. ' Toen betrok zijn gezicht. 'Niet dat ik me daar ooit nog met goed fatsoen kan vertonen. ' 'Blablabla. ' Steel stapte uit de auto. 'We hebben nu al de hele rit lang van jouw gezeur kunnen genieten. Goed, we hebben je gehoord: je leven is voorbij, iedereen haat je, het is niet eerlijk, etcetera, etcetera, etcetera. Hou er nou in godsnaam eens over op. ' Ze sloeg het portier dicht en Rickards zakte nog verder onderuit. 'Ze begrijpt het gewoon niet! Niemand begrijpt het... Het was mijn familie. De enige mensen die begrijpen waar ik van hou. ' Hij zuchtte. 'Hoe zou jij het vinden als je je familie nooit meer kon zien?'  

Daar hoefde Logan niet lang over na te denken: 'Fantastisch!. ' Niet bepaald het antwoord dat de agent verwachtte, maar in ieder geval hield hij nu zijn mond. Steel stond bij de voordeur op hen te wachten. Ze stampte met haar voeten op de grond en blies kleine, natte wolkjes in haar handen. 'Dat werd tijd. ' Ze maakte een duimbeweging naar de bel. 'Spanky, jij gaat voorop. ' Rickards zuchtte dramatisch en drukte toen op de bel. Trrrrrrringggggg. 'Wat denk jij?' vroeg Steel. 'Tja, ' zei Logan. Hij keek omhoog. 'Ik heb het even nagetrokken en er is geen inbraak in dit pand gemeld. 'Het zou niet de eerste keer zijn dat Duff ons onzin verkoopt. Hij is nou niet bepaald het toonbeeld van eerlijkheid. ' Steel sloeg hem op zijn arm. 'Ik had het niet over Duff, ik had het over mezelf. Blond of kastanjebruin?' 'O. ' Gelukkig ging de deur open en er verscheen vrouw die hem bekend voorkwam. Ze was iets kleiner dan Rickards, had groene ogen en een glimmende bruine paardenstaart. Ze was aan de dikke kant, droeg dure vrijetijdskleding en keek verbaasd. 'Tina?' De agent zwaaide naar haar en Logan kreunde. Tina. De geagiteerde vrouw, lid van het bondagegroepje van Rickards, die maar door was blijven praten over Jacob en de bonenstaak. 'Eh... Kunnen we misschien even binnenkomen?' Tina, alias Vicky Peterson, bekeek Rickards van top tot teen. 'Jij hebt nooit gezegd dat je bij de politie werkte. ' 'Het spijt me. ' Er viel een pijnlijke stilte. 'Mogen jullie je handboeien mee naar huis nemen?' De agent aarzelde maar Steel prikte hem in de rug en zei: 'Schiet een beetje op, Spanky, we bevriezen hier zowat!' Rickards werd knalrood. 'Kunnen we... ' Tina rolde met haar ogen, zuchtte theatraal, draaide zich om en liep naar binnen. 'Natuurlijk. Maar vergeet niet jullie voeten te vegen. ' Logan treuzelde een beetje en vervloekte Jimmy Duff binnensmonds. 'Waarom kijk jij zo zuur?' siste Steel, terwijl ze achter Tina en Rickards via de naar rubber ruikende gang in de richting van de keurig opgeruimde woonkamer liepen. 'Ze is het niet. Ze is een bottom. Degene die Jason Fettes heeft ge-fist was een top, of in ieder geval dominant. En kijk hoe ze eruitziet, ze is zwaarder en dikker dan de vrouw in het filmpje. 

Duff heeft ons in de maling genomen. ' Steel vloekte. 'Het zoveelste dwaalspoor, daar zat ik net op te wachten. ' Tina plaatste theatraal haar handen in haar zij en draaide haar voet uit, als een musicalster. 'En mag ik weten waaraan ik deze eer te danken heb?' Rickards wierp een paniekerige blik op de inspecteur. Maar ze haalde haar schouders op en schoof de hete aardappel door naar Logan. 'Tja, ' zei hij. 'Dat is te zeggen... Inbraken. ' 'Inbraken?' 'Inbraken. Er zijn in deze buurt diverse inbraken gepleegd. We gaan nu bij iedereen langs om te informeren of iemand iets heeft gezien. En om te kijken of uw spullen wel voldoende zijn beveiligd, begrijpt u?' 'O. ' Tina hield haar hoofd schuin, als een kat. 'Ik weet dat de auto van mevrouw Ross gestolen is, maar volgens mij is dat in de stad gebeurd. ' 'Dus u hebt niets gezien?' Wie A zegt moet B zeggen. 'Nee. ' Logan knikte, alsof hij daar al bang voor was geweest. 'Juist. Nou dan kunnen we maar beter even rondkijken. Om er zeker van te zijn dat alles veilig is, voordat we naar de buren gaan. ' En als ze geluk hadden, zou ze er nooit achter komen dat ze verdachte was geweest. Na dat fiasco met de steractrice van Insch zat Logan niet bepaald te wachten op nieuwe beschuldigingen van seksuele discriminatie en officiële klachten. Ze begonnen met hun 'veiligheidsinspectie' in de keuken. Daarna bekeken ze de kleine eetkamer en de woonkamer. Vervolgens liepen ze de trap op. Aan de slaapkamer was niets bijzonders te zien. Op het nachtkastje lag een stapel boeken: Marian Keyes, een paar op ware gebeurtenissen gebaseerde thrillers over massamoordenaars en een handboek psychologie. Over een stoelleuning hing een badjas en half onder het bed lag een eenzame sok. In de badkamer constateerden ze dat het raam openstond, wat Logan verleidde tot de opmerking dat je het inbrekersgilde nooit een vinger moest geven, want dan  namen ze je hele hand. Na dit praatje in het kader van de inbraakpreventie resteerde nog een kleine kamer die vrijwel leeg was, afgezien van een uit een bouwpakket in elkaar gezette garderobekast. De geur van rubber, verflucht en synthetische luchtverfrisser waren hier in een concurrentiestrijd verwikkeld. Logan wreef met zijn schoenzolen over het tapijt, waardoor er wat vezels loskwamen. Steel trok een grimas en bracht haar handen naar haar maag. 'Kan ik uw toilet misschien even gebruiken?' 'O, ja, natuurlijk. 

Beneden, in de gang. ' Tina wees, hoewel ze er net vandaan kwamen. 'Kijk uit met het slot, want dat heeft soms kuren. En jullie, ' vroeg ze, terwijl de inspecteur zich de trap af haastte. 'Willen jullie misschien een kop thee? Je moet de politie toch altijd thee aanbieden? Tenminste, zo gaat dat op de televisie. ' Logan knikte. 'Graag. ' Hij besteedde geen aandacht aan Tina en Rickards, die gezamenlijk de trap afliepen. Hij wreef nog steeds met zijn voet over het tapijt. 'Nieuw tapijt?' Tina riep het antwoord vanaf de trap. 'Ja, ik heb die kamer net opgeknapt en bij het schilderen heb ik een hele bus gebroken wit omgegooid. Ik kon meteen nieuwe vloerbedekking nemen, in het kamertje in in de hal. ' Er werd water opgezet voor de thee. 'De verzekering zei dat de schade niet was gedekt, kun je het je voorstellen?' Geluid van kopjes die werden klaargezet. 'Hoe drinken jullie je thee?' Rickards: 'Ik niets erin. Voor hem melk, zonder suiker. De inspecteur graag melk en twee klontjes. Moet ik je even helpen?' Logan liep de kamer weer in. Geen wonder dat het tapijt er zo schoon uitzag. Hij liep naar de garderobekast en trok de deur open: een rubberen pak; een verzameling zweepjes, houtjes en riemen; een korset; mondknevels met rubberen bal en maskers met vreemde opblaasbare onderdelen; kniehoge, zwarte laarzen met hoge hakken; de verpakking van een elektrostimulatieset en een uitgebreide verzameling seksspeeltjes. Alles keurig aan een haakje of op een plank. En daar, naast het pak, stond een manshoge spiegel met een vergulde lijst. Hij haalde de spiegel uit de kast en zette hem tegen de muur, waarna hij terugliep... Perfect. Het enige wat nog in de kamer ontbrak was Jason Fettes en een tafel om hem op vast te binden. Het tapijt was niet verpest door verf, maar door Jason Fettes, die erop was doodgebloed.  Het korset zou haar minder dik maken en als ze die laarzen droeg, leek ze net zo lang als de vrouw in het filmpje. Ze had de hoofdrol gespeeld in Jacob en de Bonenstaak. Met een opplakbaard en een Iers accent was ze het evenbeeld van de automobilist die Fettes bij de ingang van het ziekenhuis had gedropt. Het leek erop dat Jimmy Duff toch gelijk had. 

57

Logan zuchtte en deed de deur van de garderobekast dicht. Insch zou dolblij zijn dat ze eindelijk een dader gevonden hadden, maar wat hem betrof liep dit voor niemand goed af. Tina had Jason niet met opzet gedood; het was een geval van extreme seks die tragisch uit de hand was gelopen, maar er zou toch een proces komen, de kranten zouden er uitgebreid over berichten en haar leven zou voorgoed verpest zijn. En Jason Fettes werd er niet mee tot leven gebracht. Hij liep naar beneden en probeerde de geluiden te negeren van de Slag bij Nieuwpoort, die hij hoorde toen hij de badkamer passeerde. In de keuken was een serieuze conversatie gaande. Rickards klaagde dat bij door de bondagegemeenschap in Aberdeen werd geboycot. Tina suggereerde dat hij misschien kon proberen in Ellon aansluiting te vinden. Ze keek op, zag Logan in de deuropening staan, glimlachte en vroeg of hij een chocoladebiscuitje wilde. Hij vroeg haar waar ze was op de avond waarop Jason Fettes om het leven kwam. De elektrische waterkoker produceerde een klikje en werd stil. Ze keek hem aan en werd bleek. En daarna ging het allemaal verkeerd. Ze trok een messenla open, haalde er een groot, gekarteld broodmes uit en trok Rickards aan zijn boord naar zich toe. Hij slaagde er nog in 'Hé, wat doe je nou!' te roepen, voordat ze hem omdraaide, bij zijn haar vastgreep, zijn hoofd achterover rukte, en hem het mes op de keel te zetten. 'Aaargh, jezus, Tina!' 'Wow!' Logan stak zijn handen omhoog en bewoog zich niet. 'Dit is nergens voor nodig. Fettes was gewoon een ongeluk. Ja toch?' 'Ik... ik heb liever dat u nu weggaat, ' zei ze. Rickards keek Logan doodsbang aan. 'Het is in orde, je hoeft je geen zorgen te maken. ' Ze lachte bijna. 'Ik hoef me geen zorgen te maken? IK HEB IEMAND VERMOORD!' 'Inspecteur, ik... ' 

Rickards maakte zijn zin niet af en produceerde een geluid alsof hij stikte. Er sijpelde een dun straaltje bloed over zijn zwarte T-shirt. 'Ik fantaseer er continu over. Continu! Begrijp je? Ik heb die film waarop Jason doodgaat steeds weer opnieuw bekeken, totdat ik alle woorden uit mijn hoofd kende. Alle geluiden. Alle kreten van angst. Steeds weer opnieuw!' 'Kom op, Tina... ' Logan pijnigde zijn hersens om op de voornaam van Rickards te komen. 'Laat John los. Je wilt hem geen pijn doen. ' 'O, nee?' Ze liet zijn haar los en bewoog haar hand omlaag langs de voorkant van zijn steekwapenbestendige vest, over zijn riem, totdat ze zijn kruis bereikte, waarop ze haar hand liet rusten. 'John wil dat ik hem pijn doe, nietwaar, John?' Ze kneep. De agent begon zachtjes te jammeren en sloot zijn ogen. 'Ja, dat wil hij best... ' 'Tina, je deed toch alleen maar wat Fettes je vroeg? Je kon er niets aan doen. ' Vanachter een dichte deur in de gang klonk de stem van Steel. 'Hallo? Het slot zit vast. Hallo?' Ze rammelde aan de deur. Tina keek Logan aan. 'Ik kon er wel iets aan doen. ' Ze kreeg tranen in haar ogen. 'Ik ben een seriemoordenaar. ' 'Hou toch op. Je bent geen seriemoordenaar. Fettes hield van extreme seks en het is uit de hand gelopen. Het was een ongeluk. Einde verhaal. ' 'Hallo!' Het gerammel werd luider. 'Ik ben een seriemoordenaar! Dat ben ik, verdomme! Ik heb al die boeken via internet besteld, ik lees ze. Ik ben zo. Ik heb geprobeerd het nog een keer te doen, met die andere vent, die klootzak die mijn spullen heeft gestolen, maar die wilde maar niet dood. ' 'Je bent geen seriemoordenaar!' Steel begon nu haar geduld te verliezen. Ze bonkte op de deur en schreeuwde: 'WAT IS ER VERDOMME AAN DE HAND?' Tina keek hem indringend aan en schudde langzaam haar hoofd. Ze wilde niet dat Logan antwoordde. Logan keek achterom en riep: 'Mevrouw Peterson heeft Rickards gegijzeld. Ze houdt een mes tegen zijn keel. ' Tina keek hem woedend aan. 'Klootzak!' Ze verstevigde haar greep op de geslachtsdelen van de agent en hij begon harder te jammeren. En daarna ook te kreunen. 'WAT? VERDOMME... 

Het bonken begon weer. Zo te horen probeerde Steel de deur in te trappen. Toen viel er een stilte, gevolgd door een zachte monoloog. 'Je bent geen seriemoordenaar, Tina. Het was een ongeluk. Ik snap wel dat je erover fantaseert, maar dat is nog iets heel anders dan het onder bedreiging met een mes in gijzeling houden van een politieambtenaar. Weet je wat ze nu aan het doen is?' Hij wees naar de richting van het toilet, waar Steel nog steeds in zichzelf leek te praten. 'Ze laat een arrestatieteam komen. Die jongens zijn gewapend. ' Tina liet het kruis van Rickards los en frommelde aan zijn riem totdat ze de leren holster met de handboeien had gevonden. Ze haalde ze eruit, terwijl ze het mes tegen zijn keel gedrukt hield. 'Armen op je rug, polsen over elkaar. ' De agent deed wat hem werd opgedragen. Er klonk een metalige klik, en nog een. Haar hand bewoog zich weer naar voren en ze begon zijn riem open te trekken. Rickards smeekte: 'Nee, alsjeblieft!' Maar ze maakte een sussend geluid, opende zijn riem en knoopte zijn broek los. 'Toe nou, Tina, ze zijn al onderweg. Je kunt John nu nog vrijlaten, voordat dit uit de hand gaat lopen. ' Ze drukte haar lippen tegen het oor van de agent en trok zijn rits omlaag, zodat de broek op zijn enkels viel. 'Ze snappen er niks van, nietwaar?' Ze stak haar hand achter de rand van zijn onderbroek en trok die zo ver mogelijk naar beneden. Rickards erectie sprong eruit en ze glimlachte. 'Maar wij wel. ' 'Alsjeblieft... ' Er sprongen tranen in zijn ogen. 'Sssst. ' Ze greep hem en begon hem te strelen. 'Je doet je mond pas open als ik het zeg. ' 'Maar... Aaargh!' 

Ze drukte haar nagels in zijn penis. Daarna streelde verder. 'O, jezus. ' Dit hoefde Logan echt niet te zien. Boven klonk een enorme klap. Daarna viel er een korte stilte. Steel kwam de trap af hinken. 'Wat gebeurt hier in godsnaam?' Ze bleef stokstijf staan toen ze de huiverende agent Rickards zag staan, met zijn broek op zijn enkels. En Tina, die hem met één hand een mes op zijn keel gedrukt hield en met naar andere hand zijn penis bewerkte. 'Nou, nou! Zoiets zie ik niet iedere dag. ' Niemand lachte. 'Het arrestatieteam komt over vijf, hooguit tien minuten, ' zei Steel. Ze haalde een nieuw pakje sigaretten uit haar zak, trok met haar tanden het cellofaan eraf en zei luchtig: 'Je hebt toch geen bezwaar?' Ze haalde een sigaret uit het pakje en stak hem in haar mond. 'Ik heb liever niet dat u in mijn huis rookt. ' 'O, nee?' De inspecteur haalde een goedkope benzineaansteker tevoorschijn. Haar hand trilde toen ze de sigaret aanstak en een eerste trekje nam. 'Nou, en ik heb liever niet dat u een van mijn agenten afrukt onder bedreiging met een broodmes. Dus staan we quitte. ' Ze staarden elkaar aan en het bleef geruime tijd stil. Toen zei Tina: 'Ik vond het zo erg dat Jason dood was. Hij was bijzonder voor me. Ik was nog nooit eerder een top geweest... ' Ze huiverde. 'Ik voelde hem schreeuwen en tegenstribbelen en mijn arm kwam onder het bloed te zitten. Het voelde zo warm... ' Rickards begon weer te jammeren en haar hand begon sneller te bewegen. Daarna vertraagde ze weer. Ze wilde het hoogtepunt uitstellen. Zijn T-shirt raakte doordrenkt van het bloed dat uit zijn keel liep. De zwarte stof kreeg een donkerrode glans. 'Toen wist ik hoe bijzonder het was. ' Ze glimlachte. 'De macht om te kunnen beschikken over leven en dood. ' 

58

Ledereen werd opgeschrikt door het rinkelen van de telefoon in de woonkamer. Steel nam de sigaret uit haar mond en stak de volgende aan, nadat ze de peuk op het tapijt had laten vallen, naast zijn vriendjes. 'Daar zul je ze hebben. ' In plaats van vijf of tien minuten had het arrestatieteam er bijna twintig minuten over gedaan. Tina knikte. 'Die mensen van het arrestatieteam... Wat gaan ze doen?' 'Nou, ' zei Steel. Ze blies een enorme rookpluim in de richting van het plafond. 'Eerst gaan ze onderhandelen. En dan gaan ze nog eens onderhandelen. En als dat allemaal niet lukt, nemen ze meestal hun toevlucht tot de ouderwetse methode van het onderhandelen. ' 'Ze gaan me toch niet doodschieten?' 'Alleen maar als het niet anders kan. Dat betekent namelijk een hele hoop administratieve rompslomp. ' Tina beet op haar onderlip, terwijl ze de erectie van Rickards bleef bewerken, zodanig dat hij steeds net niet klaarkwam. 'En als ik hem nou eens doodmaak?' 'Dat wil je echt niet doen. Echt, dat is een heel slecht idee. ' Tring, tring. Tring, tring... 'Misschien moest je de telefoon eens opnemen. ' 'Neem jij maar op. ' Ze liet de penis van Rickards even los en wees naar Logan. 'Zeg maar dat ik niet naar buiten kom. ' 'Je zult toch een keer naar buiten moeten, Tina. Je kunt hier niet eeuwig blijven. ' 'Neem die telefoon op, verdomme!' Ze gaf een draai aan het mes en Rickards slaakte een kreet. Het bloed dat eerst langzaam sijpelde stroomde nu uit zijn nek. 'Oké! Oké, ik ga al. ' Logan haastte zich naar de woonkamer en nam de telefoon op. Het was een draadloos model, dus hij liep ermee terug naar de keuken. De onderhandelaar begon al aan zijn openingszinnen, die erop neerkwamen dat hij alleen maar wilde  helpen en dat niemand hier iets akeligs aan over hoefde te houden. 'Ja, wacht even, Jim, ' zei Logan, om te voorkomen dat hij voortijdig met zijn kalmerende verhaaltje van wal stak. 'Hier komt ze. ' Hij stak de telefoon uit naar Tina. 

Ze zou het mes neer moeten leggen of de penis van Rickards los moeten laten. Beide alternatieven zag hij als een overwinning. 'Zie ik er zo dom uit?' vroeg ze. 'Praat jij maar met hem. ' 'Prima. Wat wil je dat ik zeg?' 'Hoe moet ik dat verdomme weten?' 'Nou, waarom beginnen we niet met wat je wilt? Wat zijn je eisen? Wat wil je bereiken met... ' Logan zweeg even toen hij een rood lichtpuntje zag dat over de hand danste waarmee Tina het mes vasthield en op het midden van haar voorhoofd tot stilstand kwam. Er kwam er nog een bij en nog een; het leek een beetje op een zwerm lieveheersbeestjes. Wat?' 'Ik... ' Hij draaide zich om en keek naar de inspecteur, die een diepe zucht slaakte en vervolgens een wolk sigarettenrook uitblies die tussen hen in bleef hangen en waarin dunne, rode laserstralen glinsterden. 'Het wordt nu echt tijd dat je het mes neerlegt. ' Tina bracht haar lippen naar het oor van Rickards. Ze fluisterde iets, deed haar mond wijd open en begroef haar tanden in het kraakbeen, waarna ze wild met haar hoofd schudde totdat er een stuk van het oor loskwam, in een fontein van bloed. De agent krijste het uit. In de telefoon die Logans vasthield schreeuwde iemand. Tina spuwde het stuk oor van Rickards uit, terwijl ze aan zijn erectie bleef rukken. Steel schreeuwde 'NEE!' en dook naar voren. Er suisde iets langs Logans hoofd. Boven het linkeroog van Tina verscheen een kleine, donkere vlek. Perfect rond. Zwart. En toen explodeerde de achterkant van haar schedel.

BLOED

59

De premiëre was in volle gang. Het opgewekte en goedbedoelende theatergezelschap van Insch deed zijn uiterste best Gilbert en Sullivan te verpesten ten behoeve van de kennissen en familieleden die ze hadden weten op te trommelen. Logan zat in zijn eentje in de donkere zaal, omringd door vreemden, verzonken in gepeins. Voor de zoveelste keer die avond haalde hij het ding tevoorschijn dat hij in het nachtkastje van Jackie had aangetroffen. Hij betastte het met zijn vingertoppen. Zelfs in het duister glom het. Hij had het gevonden toen hij in het nachtkastje van Jackie zocht naar de reservesleutels van de flat - die Jackie altijd nodig had omdat ze haar eigen sleutels steeds kwijt raakte. Het lawaai op het toneel bereikte een hoogtepunt en bracht hem terug in de realiteit. Eindelijk waren ze bij de finale aangekomen. Twee open doekjes, een toegift, een korte toespraak waarmee Insch benadrukte hoe iedereen zijn best had gedaan, bloemen voor de vrouwelijke hoofdrolspelers, nog meer applaus en eindelijk naar de bar. De kleine foyer was volgepakt met de amateurtoneelspelers. Ze hadden zich net omgekleed en straalden van trots. Ook de grootste stuntelaars hadden in de ogen van hun familie en vrienden de sterren van de hemel gespeeld. Logan worstelde zich met een fles Newcastle Brown door de menigte naar een plek waar een beetje meer ruimte was. Hoe had hij zo stom kunnen zijn erin toe te stemmen na de voorstelling mee te gaan naar een Indiaas restaurant? Daar was hij helemaal niet voor in de stemming. Iemand sloeg hem vriendschappelijk op de schouder. Toen hij zich omdraaide zag hij Rennie, die hem stralend aankeek. Zijn gezicht glom en in zijn haarlijn waren nog sporen van de grime zichtbaar. 'Nou, was dat goed of niet?' Logan zei dat hij enorm had genoten.  'Fantastisch dat Debs weer mee wilde doen, hé? Insch moest behoorlijk door het stof, maar... ' 'Heb je nog iets van Rickards gehoord?' 'Nee, helemaal niets. Ik ben vanmiddag naar het ziekenhuis geweest, maar de verpleging zei dat hij geen bezoek wilde hebben. O, dank je... 

Een van de drie schoolmeisjes reikte hem een flesje bier aan. Logan kon er niet opkomen hoe ze heette. Rennie nam een flinke slok. 'Nou, ik kon het hem niet kwalijk nemen, de arme donder. Ik heb gehoord dat hij helemaal is ingestort. ' Dat verbaasde Logan niets. Als hij zijn ogen dichtdeed kon hij nog als een vertraagde film zien hoe de achterkant van het hoofd van Tina tegen het keukenraam terechtkwam. Hoe het paarse bloed en de grijze hersenklodders langzaam langs het raam omlaagdropen en hoe Tina levenloos op de grond viel, met haar hand nog om de penis van Rickards, die het bloed en het hersenweefsel en de botsplinters over zich heen kreeg en niet ophield met schreeuwen... Ze was een vriendin van hem geweest. Geen wonder dat hij was geflipt. 'Tussen ons gezegd en gezwegen, ' fluisterde Rennie, terwijl hij zich naar Logan boog om verstaanbaar te blijven in het geroezemoes. 'Ik denk dat vooral de stress hem de das om heeft gedaan. Je laten aftrekken door een dooie, dat kan niet goed voor je zijn. Geestelijk, bedoel ik dan, hé. Volgens mij... ' Hij onderbrak zichzelf en keek naar de menigte. Inspecteur Insch, die vriendelijk de handen schudde van de bezetting en van bezoekers die hem complimentjes uitdeelden, schoof langzaam hun kant op. 'Denk eraan, begin niet over Finnie, oké? Want dan is hij niet meer te... Hé, inspecteur, kijk eens wie we hier hebben!' Insch zag er in zijn smoking met vlinderdasje uit als een opgeblazen pinguïn. 'Wat vind je van die Finnie?' vroeg hij, voordat hij een slok Guinness nam. 'Hoe komen ze erbij zo'n idioot hoofdinspecteur te maken?' Rennie kreunde en draaide veelbetekenend met zijn ogen toen Insch even de andere kant op keek. 

Logan negeerde hem. 'Nou, hij heeft voor een half miljoen cocaïne van de straat gehaald... ' Het gezicht van de inspecteur betrok. 'Vierhonderdduizend, geen half miljoen. ' Hij liet zijn blik over de menigte glijden. 'Waar is Watson?' 'Late dienst. ' Logan veranderde van onderwerp door een vraag te  stellen over De mikado, waardoor hij al snel weer moest aanhoren wat een enorm succes het was geworden. Het was beter dan te moeten praten over Jackie, of na te moeten denken over dat ding in zijn zak. Insch moest weer weg om nog meer mensen een handje te geven. Rennie werd geroepen omdat iemand met hem op de foto wilde. Logan was weer alleen. Hij dronk zijn bier op en liep naar buiten. Hij stond op het bordes van het cultureel centrum en keek naar de eindeloze rij achterlichten die zich in King Street voortbewogen. Het was koud. Nogmaals haalde hij het ding uit zijn zak. Het voorwerp dat hij in het nachtkastje van Jackie had gevonden. Hij bekeek het in de gloed van de natriumlampen die de stad verlichtten. Het was een grote oorknop met een rode robijn. Precies zo'n oorknop als het exemplaar dat van Rob Macintyre was gestolen, nadat iemand hem zo goed als dood had geslagen. Rood, de kleur van FC Aberdeen. De kleur van vers bloed.

EINDE!!