MAX

Toen de oorlog voorbij was en Hitler zich had overgeleverd aan mijn armen, pakte Alex Steiner zijn werk in zijn kleermakerij weer op. Er was weinig geld in te verdienen, maar hij was er in elk geval elke dag een paar uur mee bezig, en Liesel hield hem vaak gezelschap. Ze brachten heel wat dagen samen door. Na de bevrijding wandelden ze vaak samen naar Dachau, maar de Amerikanen lieten hen er niet in.

Ten slotte wandelde er in oktober 1945 een man met omfloerste ogen, veerachtige haren en een fris geschoren gezicht de winkel binnen. Hij liep naar de toonbank. ‘Is hier ook iemand die Liesel Meminger heet?’

‘Ja, ze is achter,’ zei Alex. Hij was hoopvol, maar hij wilde het eerst zeker weten. ‘Mag ik vragen wie haar wil spreken?’

Liesel kwam naar voren.

Ze vielen elkaar in de armen en huilden en vielen op de vloer.