Mannen waren hopeloos, dacht Josie Williams die maandagmorgen, terwijl ze naar haar werk reed. 'In elk geval de mannen die ik ken,' mopperde ze, nijdig op zichzelf.

Angus had volmaakt geleken, maar volmaakte mannen bestonden niet, dat wist ze immers uit ervaring. En ervaring had ze voldoende...

Het was dom geweest te denken dat ze eindelijk haar ridder op het witte paard had ontmoet. Ze had moeten doorzien dat Angus haar niet zijn ware aard toonde, dat hij zich totaal anders voordeed dan hij in werkelijk was.

Josie zuchtte mismoedig. Als ze zo doorging, zou ze nog eindigen als oude vrijster. Ze was immers een gescheiden vrouw van bijna dertig en had een indrukwekkende reeks van ex-vriendjes! Al met al zag het er niet zo veelbelovend uit. Misschien was ze wel te veeleisend, dacht ze voor de zoveelste keer.

'Er rust gewoon een vloek op mijn relaties,' mompelde ze voor zich uit. 'Dat is alles.'

Boos op zichzelf, omdat ze zich zo van de wijs liet brengen door haar ongeluk in de liefde, draaide ze even later de straat in waar ze om halfnegen een afspraak had met Kay. Ze begon wat sneller te rijden toen het klokje in haar dashboard liet zien dat het al bijna kwart voor negen was. Te laat, en dat was absoluut niets voor haar, zelfs niet op maandagmorgen!

Normaal gesproken was ze altijd eerder op haar afspraken dan nodig was, zeker nu ze voor zichzelf werkte. Deze maandag was echter de bekende uitzondering op de regel. Geheel tegen haar gewoonte in was ze niet meteen uit bed gesprongen toen haar wekker was afgelopen, maar had ze peinzend naar het plafond liggen staren. De avond tevoren was op een regelrechte ramp uitgelopen. Het was over en uit met Angus!

Het was waar dat ze hoge eisen stelde aan een toekomstige levenspartner, maar met minder wilde en kon ze het niet doen. Onvoorwaardelijke liefde en een hartstochtelijk seksleven, dat was wat ze zocht in een man. Als ze dat niet zou vinden, bleef ze liever alleen.

Als haar vriendinnen haar vroegen wat ze nu eigenlijk belangrijk vond in een partner, dan was ze inmiddels wel zo wijs geworden het seksleven buiten beschouwing te laten. Mensen keken je raar aan als je openlijk uitkwam voor je seksuele verlangens, had ze gemerkt. Zelfs haar ex-man had haar tijdens hun huwelijksnacht onverzadigbaar gevonden. Later had hij haar zelfs voor nymfomane uitgescholden. Ach, de arme man had niet beter geweten, dacht ze nu schouderophalend.

Sindsdien was ze een stuk voorzichtiger geworden met haar uitspraken. Ook haar allerbeste vriendinnen en kamergenoten, Deb en Lisa, wisten niet beter dan dat ze gewoon naar een liefhebbende, spontane en vooral eerlijke vriend op zoek was. En zelfs dat vergeleken de twee ongetrouwde vrouwen vaak met het zoeken naar een naald in een hooiberg. Volgens hen waren alle mannen die enigszins de moeite waard waren, al lang door iemand anders ingepikt.

Deb, een struise blondine van achter in de twintig, was ervan overtuigd dat alle Australische mannen pure egoïsten waren. Het enige moment waarop ze zich sympathiek voordeden, was wanneer ze je bijna in hun bed hadden gelokt. Zij had al ruim een jaar geen vriend gehad, en volgens eigen zeggen voelde ze zich daar prima bij.

Lisa, een mollige en pittige roodharige, had nog maar kortgeleden haar toenmalige vriendje met een ander in bed aangetroffen. Zij had voorlopig haar buik vol van alle mannen, zei ze tegen iedereen die het wilde horen, en het was zeer de vraag of ze zich ooit nog door iemand van de andere sekse zou laten strikken.

Om nu geconfronteerd te worden met deze twee rasechte mannenhaters, leek Josie iets te veel van het goede.

Het was een geluk bij een ongeluk dat ze momenteel bij haar ouders logeerde om op hun huis te passen terwijl zij vakantie vierden. Zodoende hoefde ze Deb en Lisa voorlopig niet onder ogen te komen. Op woensdag, hun wekelijkse avondje uit, zou ze beter opgewassen zijn tegen hun bijtende sarcasme en mannenhaat...

De hemel zij dank voor Kay, dacht Josie, toen ze haar collega even verderop bij haar auto zag staan wachten.

Kay Harper hield van de Australische mannen en uiteraard van haar eigen man in het bijzonder. Colin was dan ook een lot uit de loterij, moest Josie zonder een spoortje jaloezie toegeven. Zelden had ze zo'n leuk stel gezien; voor haar waren Kay en Colin het levende bewijs van een gelukkig huwelijk.

Josie parkeerde haar auto achter die van Kay, waarna ze haar vrolijk toewuifde. Lachend wuifde Kay terug, vrolijk als altijd. Hoewel ze al een eindje in de dertig was, werd ze steevast veel jonger geschat. Haar tengere figuurtje en onbezorgde uitstraling waren daar ongetwijfeld de oorzaak van.

'Sorry dat ik zo laat ben!' riep Josie haar toe, terwijl ze uitstapte. 'Te lang in bed gelegen.' Te laat besefte ze dat dit nu net de foute opmerking was.

'O ja? Dat klinkt veelbelovend,' zei Kay met opgetrokken wenkbrauwen. 'Vertel eens? Had je een heftige nacht met Angus?'

Die woorden deden Josie ineenkrimpen. Wat moest ze nu in vredesnaam zeggen? Ze voelde er niets voor haar collega iets op de mouw te spelden, maar ze had evenmin zin om de hele toestand met Angus nog eens door te nemen, zelfs niet met Kay.

'Nee, eigenlijk niet.'

'O nee? Hoezo niet?'

'We kwamen een vroeger liefje van hem tegen.'

'Ja, dat kan inderdaad heel vervelend zijn.'

'Kay, je hebt geen idee! Dat vorige liefje van hem was een man!'

'Wát?' riep Kay in opperste verbazing uit. 'Ik wist helemaal niet dat hij homo is!'

Beide vrouwen hadden Angus leren kennen toen hij hen had geholpen met het opzetten van hun eigen website.

Ze hadden hem een geweldig stuk gevonden en er nooit bij stilgestaan dat hij wel eens op mannen kon vallen.

'Waarom vraagt hij jou dan mee uit? Ik snap er helemaal niets van!'

'Hij beweert dat hij niet homoseksueel is,' zei Josie droog. 'Hij is alleen maar biseksueel. Valt op jongens én op meisjes, en bij voorkeur tegelijkertijd. Hij vroeg of ik in was voor een triootje.'

'Getverderrie!'

'Dat was precies mijn reactie.' Hoe wild Josies seksuele fantasieën ook waren, seks met meer dan één persoon stootte haar af.

'Je zult wel blij zijn dat je lang geleden al hebt besloten pas op je derde afspraakje met iemand naar bed te gaan.'

Verontrust keek Kay haar aan. 'Daar heb je je deze keer toch ook aan gehouden, hè?'

'Ja, gelukkig wel. Stel je voor, zeg! Ik moet er echt niet aan denken.'

'Nou, dan doe je dat gewoon ook niet,' zei Kay opgewekt. 'Wees blij dat er niets is gebeurd en vergeet die jongen,' adviseerde ze haar lachend.

'Ik kan niet net doen alsof ik hartstikke vrolijk ben, Kay. Zo leuk vond ik het niet.'

'Kom op, Josie, je was niet eens verliefd op hem!'

'Hoe kun jij dat nou weten?'

'Omdat ik uit ervaring spreek, lieve schat. Verliefde mensen hebben een bepaalde uitstraling. Ze zijn dromerig, afwezig en absoluut niet in staat om geconcentreerd te werken. Al die dingen heb ik bij jou nog nooit gezien.'

'Dat klopt,' beaamde Josie een beetje treurig. 'En ik ben bang dat het altijd zo zal blijven. Volgens mij ben ik gelukkiger in mijn werk dan in de liefde.'

'Welnee, je moet het gewoon op zijn beloop laten. Mannen genoeg!'

'Dat zeg je altijd,' zei Josie verongelijkt, 'maar het lijkt wel of alle leuke mannen in Sydney bezet zijn.' Droogjes voegde ze eraan toe: 'Of homoseksueel.'

'Stel je niet aan, zeg! Er lopen heus voldoende leuke vrijgezellen rond. Je bent gewoon veel te ongeduldig.'

'Je zult wel gelijk hebben, Kay,' zei Josie berustend. 'Nou, genoeg daarover! Laten we het nu eens over onze nieuwe opdracht hebben. Je zult er je handen meer dan vol aan hebben!'

'Tjonge, dat klinkt onheilspellend.'

'Inderdaad, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het je gaat lukken. Tegen de tijd dat je klaar bent met dit huis, zal niemand het nog herkennen. Ga je mee?'

'Wat is de minimum verkoopprijs, Josie?' vroeg Kay bezorgd op het moment dat ze over de drempel van het grote appartement stapte.

Vertwijfeld keek Josie in het rond. Ze moest toegeven dat de ruimte waarin ze nu stonden er afgelopen zaterdag heel wat minder sjofel had uitgezien. Maar ja, toen was ze helemaal opgewonden geweest omdat ze een afspraakje in het vooruitzicht had. Ook liet de zon het ditmaal afweten, waardoor het appartementencomplex er grauw en armoedig uitzag. Bah, het was in alle opzichten een sombere dag 'Josie?' herhaalde Kay, terwijl ze de uit het lood hangende keukenkastjes opende. 'Ben je er nog?'

Josie deed verwoede pogingen niet ten prooi te vallen aan een enorm gevoel van neerslachtigheid. Dat was haar nog nooit eerder overkomen op het zakelijke vlak, en dat zou ze nu ook niet laten gebeuren. Afgelopen zaterdag had dit project haar een kans uit duizenden geleken, en dat was het nu nog steeds!

'Tweehonderdtweeënvijftigduizend.'

Kays ogen werden groot. 'Wát? Voor deze armoedige bende?'

'In de wereld van onroerend goed is dit absoluut geen bende,' antwoordde Josie beslist. 'Dit is een tweekamerappartement met uitzicht op zee. Een vergelijkbaar project is vorig weekend voor driehonderdduizend verkocht.'

'Dat zag er hoogstwaarschijnlijk beter uit dan dit hier!'

'Uiteraard,' zei Josie sussend. 'Eerst moeten wij aan de slag. Dat is de reden waarom we hier staan, nietwaar?'

'Maar de openbare verkoop is over twee weken al!' riep Kay uit. 'We hebben gewoon geen tijd genoeg om hier iets fatsoenlijks van te maken.'

'Stel je niet aan, Kay, we hebben vaak genoeg met dit bijltje gehakt. Fluitje van een cent. Als het erop aankomt, staan deze vrouwen hun mannetje!'

Het leek Josie verstandig haar collega niet in te lichten over de extra clausule in het contract dat ze zaterdag had getekend. Als het appartement niet werd verkocht tijdens de openbare verkoop, zou al hun werk voor niets zijn geweest, want dan zouden ze geen cent verdienen 'We móéten hier gewoon een succes van maken, Kay. We hebben de laatste tijd niet veel aanbiedingen gekregen, dus ik kon dit project gewoon niet weigeren. Willen we een succesvol bedrijfje uit de grond stampen, dan zullen we onze schouders eronder moeten zetten. Als dit niet lukt, zal ik jou misschien moeten ontslaan en kan ik weer bij mijn vader gaan werken.'

Kay hapte naar lucht. 'Allemachtig! Ik weet niet of ik die druk wel aankan, Josie.' Spottend voegde ze eraan toe: 'Het is wél wat je noemt een uitdaging. Over smaak valt niet te twisten, maar dit is wel heel bizar. De tegels in de badkamer zijn grijs met roze, en deze keuken... Nou ja, die is rijp voor de schroothoop.'

'Wacht maar tot jij met je toverstokje hebt gezwaaid, Kay. Je weet dat je hier echt geweldig in bent!' Het was verbazingwekkend wat Kay met een verfkwast voor elkaar kon krijgen. 'Tegen de tijd dat jij hiermee klaar bent, ziet het eruit als een appartement van minstens een miljoen!'

'Overdrijven is ook een kunst,' zei Kay met een grimas, 'en daar ben jíj enorm goed in.'

'Kom op, Kay, niet zo negatief. Daar schieten we helemaal niets mee op.'

'Oké, baas. Twee weken, zei je? Heb je er wel bij stilgestaan dat de mensen die wij normaal gesproken inhuren, waarschijnlijk allemaal ergens anders een klus hebben? Over het algemeen leggen we het een en ander al maanden van tevoren vast.'

'Daar hoeven we ons geen zorgen over te maken,' antwoordde Josie grijnzend, 'want we zullen sowieso vrijwel alles zelf moeten doen. Er is geen geld voorhanden om personeel in te huren. We moeten het zien te klaren met alleen een loodgieter en een elektricien, en de eigenaar van dit pand heeft beloofd dat we zijn mannetjes mogen inzetten. Die zijn altijd wel ergens in dit complex te vinden, heeft hij me verteld.' Josie stak haar arm door die van Kay. 'We staan er dus alleen voor, collega.' Grijnzend keek ze neer in het bezorgde gezicht van het kleine, tengere vrouwtje naast haar. 'Wij kunnen samen elk probleem oplossen, partner, daar ben ik van overtuigd.'

Een beetje bezorgd staarde Kay haar vriendin aan. 'Over partners gesproken Weet je al wat je komend weekend gaat doen? Nu je niet langer met Angus omgaat, heb je niemand om mee te nemen naar de reünie van school.'

De ontzetting op het gezicht van haar baas maakte Kay duidelijk dat Josie nog geen seconde aan die reünie had gedacht. En dat terwijl ze zich er zo enorm op had verheugd. Vijf jaar geleden was de laatste reünie geweest, vlak na haar scheiding. Dapper als ze was, had ze die avond geen verstek laten gaan, al had ze zich een totale mislukking gevoeld. Al haar vroegere klasgenoten waren geslaagd in het leven en in de liefde. Zij was de enige vrijgezel geweest.

Op het moment dat haar aartsrivale Amber Sinclair binnen was gekomen, aan de arm van haar onwaarschijnlijk rijke en knappe verloofde, had Josie wel door de grond kunnen zakken van ellende. Amber was het mooiste meisje van de school geweest, en ook een van de slimste. Gek genoeg had ze altijd een enorme hekel gehad aan Josie. Ze had nooit een kans onbenut gelaten om Josie te kleineren.

'Ik denk dat je geen zin hebt om weer alleen te gaan, hè?' vroeg Kay voorzichtig. 'En zeker niet nu dat domme wicht de reünie organiseert, die Amber.'

Josie schoot in de lach. 'Je kunt veel van Amber zeggen, Kay, maar niet dat ze dom is. Ze was een van de slimste meiden van de school - en ook een van de populairste. Waarom ze zo'n hekel aan mij heeft, heb ik eerlijk gezegd nooit begrepen.'

'Misschien zou je eens in de spiegel moeten kijken,' stelde Kay voor. 'Jij was waarschijnlijk het enige meisje op school dat met haar kon wedijveren. Ze zag jou als een bedreiging.'

'Nou, dat hoeft ze nu niet meer te doen. Ze is al jaren getrouwd met haar rijke magnaat en woont in een soort kasteel, heb ik begrepen. Het is natuurlijk niet voor niets dat zij per se dit jaar de reünie wil organiseren. Voor haar is dat een prima gelegenheid om ons de ogen uit te steken met al haar weelde. Nee, je hebt gelijk, ik moet er niet aan denken alleen dat gigantische huis binnen te stappen en haar onder ogen te komen. Bah!'

'Dan neem je iemand mee,' opperde Kay bedachtzaam.

'Hoezo? Heb je nog een leuke vriend voor me achter de hand? Zelf schijn ik er maar niet in te slagen een vent op de kop te tikken. Zo bijzonder ben ik dus blijkbaar ook weer niet'

Hoofdschuddend keek Kay naar de prachtige vrouw die voor haar stond. Josie was een natuurlijke schoonheid.

Ze was lang, had een perfect figuur, een schitterende huid en lang, zwart golvend haar. Zelfs zonder make-up zag ze eruit als een exotische filmster. Zelf had ze daar echter geen idee van.

'Nee, ik heb geen man in de aanbieding,' vertelde ze haar lachend, 'maar je kunt er wel eentje huren.'

'Huren? Waar heb je het over?'

'Je regelt gewoon een ongelooflijk stuk bij een escortservice,' zei Kay simpel.

'Je bedoelt zo'n enge gigolo? Waar zie je me in 's hemelsnaam voor aan, Kay? En hoe kom jij zo wijs? Ik dacht dat jij gelukkig getrouwd was!'

'Ik weet toevallig via een nichtje van het bestaan van een bureau waar alleen maar keurige mannen staan ingeschreven, vrijwel alleen maar acteurs en modellen die een centje willen bijverdienen. Dat verklaart waarom ze er zo smakelijk uitzien. Cora, mijn nicht, heeft al een paar maal iemand ergens mee naartoe genomen. Het bevalt haar prima.'

'Dat zal wel, ja,' zei Josie met een brede grijns.

'Nee, zo zit het niet in elkaar, dame. Seks is niet bij de prijs inbegrepen. Bij het minste schandaal zou de man ogenblikkelijk worden ontslagen, want dat is niet de opzet van het bureau. Dit bedrijf heeft een goede naam opgebouwd en wil dat graag zo houden. En de vrouwen die een man inhuren, zijn doorgaans gerespecteerde zakenvrouwen, die zich geen schandaal kunnen veroorloven. Daar hoef je dus niet bang voor te zijn - of op te hopen.'

'Wat doet jouw nicht dan met die mannen die ze inhuurt?'

'Cora is gescheiden, begin veertig en autocoureur, met een heleboel zakelijke verplichtingen. Ze heeft er een bloedhekel aan om in haar eentje de verplichte feestjes af te lopen en vindt dit de beste oplossing. Een tijdje geleden moest ze naar een feest waar haar ex-man ook zou zijn, en toen heeft ze een jonge, beeldschone acteur meegenomen, die zijn rol fantastisch heeft gespeeld. Haar ex was stinkend jaloers, heeft ze me verteld. Die jongen zou er al helemaal geen moeite mee hebben om jou te begeleiden, Josie. Zal ik zien uit te vissen hoe hij heet?'

Aarzelend keek Josie naar haar kordate vriendin. 'Ik weet het niet, Kay, het voelt gewoon verkeerd.'

'Wat is er nou verkeerd aan?'

'Ach -'

'Het is gewoon de perfecte oplossing voor jouw probleem. Je huurt die jongen in en stapt stralend van geluk het huis van Amber Sinclair binnen. Geen mens die in de gaten heeft dat je toneelspeelt.'

'Maar dat zou het wel zijn, Kay, toneelspel. Het zou niet écht zijn'

'Heb je een alternatief? Ja, je kunt natuurlijk gewoon thuisblijven, maar daar speel je die Amber van je alleen maar mee in de kaart. Zij zal ervan uitgaan dat je niet dúrft te komen. Heb ik gelijk of niet?'

'Je hebt gelijk, ze zou ervan genieten. Waarschijnlijk zou ze me zelfs opbellen om me te vragen waarom ik niet ben verschenen.'

'En welke leugen zou je haar dan voorschotelen? Het is uitgesloten dat je haar de waarheid vertelt, dus liegen doe je sowieso, of je nu wel of niet gaat.'

'Als die jongen echt zo'n stuk is als jij beweert, zal hij ongetwijfeld al een afspraak hebben voor aanstaande zaterdag,' zei Josie aarzelend.

'Ik ga meteen Cora bellen voor het telefoonnummer,' zei Kay resoluut, waarna ze de daad bij het woord voegde.

Even later kwam ze met een enthousiaste uitdrukking op haar gezicht terug.'Zijn naam is Beau Grainger en hij is niet besproken voor aanstaande zaterdag,' fluisterde ze. 'Wat wil je, Josie?'

Een wezenloze blik was het enige antwoord dat ze kreeg.

'Wil je met hem afspreken, Josie? Je zult wel iets moeten zeggen, want ik kan die man niet eeuwig aan de lijn houden,' zei ze ongeduldig. 'Nou?'

Ruw schrok Josie wakker uit haar bijzonder plezierige dagdroom, waarin ze een man had gehuurd om aan al haar seksuele wensen te voldoen. Heel iets anders dan een reünie...

'Josie!'

'Geef maar hier,' zei ze, terwijl ze haar schouders rechtte. Per slot van rekening stond haar trots op het spel...

Zoals gewoonlijk vloog Callum McCloud met gemengde gevoelens Sydney binnen. Aan de ene kant was het fantastisch om weer thuis te zijn en zijn jongere broer te zien, aan de andere kant zag hij ertegen op te horen wat deze nu weer had uitgespookt tijdens zijn afwezigheid. Als Callum drie jaar daarvoor had kunnen voorzien dat zijn broer tijdens zijn verblijven in het buitenland de ene na de andere stommiteit zou uithalen, had hij zijn huidige baan waarschijnlijk nooit aangenomen.

Toen Callum jaren geleden enthousiast was teruggekeerd van zijn eerste zakenreis, had Clay dat enthousiasme ogenblikkelijk weten te temperen. Terwijl Callum hard aan het werk was geweest, had Clay besloten met zijn studie medicijnen te stoppen. Hij was eenentwintig geworden en had besloten dat hij zich niet langer bij de wil van hun moeder hoefde neer te leggen. Het was nooit zijn ambitie geweest om arts te worden; hij had simpelweg gedaan wat van hem werd verwacht. Van kindsbeen af had hij ervan gedroomd acteur te worden, en nu niemand hem wettelijk meer kon tegenhouden, zou hij alles op alles zetten om zijn droom te verwezenlijken.

Op hun moeders sterfbed had Callum haar beloofd goed voor de jongere Clay te zorgen en erop toe te zien dat hij een respectabel arts zou worden. Het was niet gek dat hij nu het gevoel had dat hij daarin jammerlijk had gefaald.

Clay, daarentegen, hield nog steeds voet bij stuk, en al liep zijn carrière niet zo voorspoedig als hij had gehoopt, hij was ervan overtuigd dat hij ooit in Hollywood furore zou maken.

Al snel had Callum ingezien dat het niet zou lukken zijn broer op andere gedachten te brengen, en hij had zich er uiteindelijk mokkend bij neergelegd. Om hem nog een beetje in het oog te kunnen houden, had hij voorgesteld dat Clay bij hem in huis zou komen wonen. Voorwaarde was wel dat hij een bijbaantje zou moeten vinden. Callum was niet van plan zich drie slagen in de rondte te werken om zijn broer te onderhouden, terwijl deze niet anders deed dan de ene auditie na de andere aflopen. Zonder veel succes, overigens.

Al snel had Clay een baantje gevonden in een hamburgertent - tenminste, dat had hij Callum verteld. In werkelijkheid had hij zwemkleding voor een bekend bedrijf geshowd. Toen Callum erachter was gekomen dat zijn broer vrijwel naakt over de catwalk liep, had hij niet geweten hoe snel hij hem daar had moeten weghalen. Niet omdat hij bekrompen was in zijn opvattingen, maar gewoon omdat hij daar te veel man voor was.

'Denk je soms dat ik daar homoseksuele neigingen door krijg?' had Clay hem verontwaardigd gevraagd. 'Daar hoef je echt niet bang voor te zijn, broertje. Ik ben nog steeds alleen maar in vrouwen geïnteresseerd, geloof me!'

Dat deed Callum inderdaad, want niet zelden liepen er schaars geklede meisjes door het huis, en die kwamen niet voor hem! Het feit dat Clay hem had voorgelogen over de aard van het werk dat hij deed, baarde hem echter wel zorgen. Hij vroeg zich af waarom zijn broertje dat nodig had gevonden.

'Volgens mij gaan er behoorlijk wat drugs om in die modellenwereld,' had hij voorzichtig gepolst.

Clay had woedend gereageerd en zijn oudere broer bezworen dat hij daar niets mee te maken had. Toen hij voor de zoveelste keer naar zijn hoofd geslingerd had gekregen dat hij zijn broer was en niet zijn vader of zijn moeder, had Callum het er verder maar bij gelaten.

In feite had Clay natuurlijk gelijk, dacht Callum schouderophalend, al zat het hem allemaal helemaal niet lekker.

Hij maakte zich bezorgd om Clay, al maakte Clay zelf zich nooit ergens druk om.

Callum was een paar maanden weg geweest en vroeg zich af hoe hij zijn broertje zou aantreffen. De laatste paar keer dat hij hem via de telefoon had gesproken, had hij bijzonder opgewekt geklonken. Hij had écht werk gevonden, had hij enthousiast geroepen, werk dat prima betaalde en waarbij hij zijn acteertalenten hard nodig had. Wat het precies inhield, was Callum niet helemaal duidelijk geworden, maar daar zou hij snel genoeg achter komen.

De vorige middag had hij gebeld om te zeggen dat hij een paar dagen eerder dan gepland zou aankomen, en daar had Clay een beetje vreemd op gereageerd. Bijna alsof hem dat niet bepaald goed uitkwam. Callum was ogenblikkelijk achterdochtig geworden, en die achterdocht werd nog versterkt toen zijn jongere broer hem uitzinnig zwaaiend stond op te wachten. Nog nooit eerder had Clay de moeite genomen hem op te halen van het vliegveld, en normaal lag hij om zeven uur 's ochtends nog in zijn bed, zeker op zaterdag. Hier stak duidelijk iets achter; dat kon niet anders.

'Fijn dat je er weer bent, broertje!' riep Clay enthousiast uit, waarna hij Callum even dicht tegen zich aan drukte.

'Ik ben ook blij dat ik jou weer zie, kleine,' zei Callum, terwijl hij Clay aandachtig bekeek. De jongen zag er fris en helder uit, constateerde hij opgelucht. Voor zover hij kon zien, waren er in elk geval geen drugs in het spel. Toch klopte er iets niet; daar was hij van overtuigd Snel liet hij een aantal mogelijkheden de revue passeren. Misschien had Clay de auto geleend en vervolgens in de prak gereden? Of voor een gigantisch bedrag getelefoneerd? Hij zou toch niet een meisje zwanger hebben gemaakt? Nee, dat kon Callum zich niet voorstellen, want vanaf het begin van Clays puberteit had hij zijn broertje op het hart gedrukt alleen maar veilig te vrijen. De laatste tijd had hij dat nog eens extra benadrukt, want Callum vertrouwde de kringen waarin Clay zich bewoog maar amper.

'Man, je ziet er echt te gek goed uit!'

Clays enthousiasme klonk Callum nogal vals en overdreven in de oren. Het had de jongen nog nooit kunnen schelen hoe zijn grote broer eruitzag.

'Lekker bruin, man. Hawaï heeft je goedgedaan. Je vindt het zeker wel jammer dat je daar klaar bent?'

'Absoluut niet.' Callum wist nu zeker dat er iets loos was. 'Het is altijd heerlijk om weer met iets nieuws te beginnen,' vertelde hij naar waarheid. 'Ik zou niet zonder die uitdaging kunnen.'

Als troubleshooter voor het Amerikaanse bedrijf INCON, dat zich had gespecialiseerd in het ontwerpen en bouwen van grote winkelcentra, reisde Callum de hele wereld over. Hij hield van zijn werk en stortte zich dan ook elke keer weer vol overgave op de problemen waarmee hij werd geconfronteerd. Ook hield hij van het jachtige bestaan dat zijn beroep met zich meebracht. Hij kwam op de vreemdste plekken en ontmoette de meest bizarre mensen. Voor hem geen huisje, boompje, beestje, zoals bij de meeste van zijn vrienden inmiddels wel het geval was. Callum was nu eenendertig en volstrekt niet van plan zich ooit aan welke vrouw dan ook te binden. Nooit van zijn leven!

'En wat nu? Naar welk exotisch deel van de wereld sturen ze je nu?' vervolgde Clay zijn onkarakteristieke kletspraatje. Normaal gesproken was Callum degene die aan het woord was.

'Dat zou ik werkelijk niet weten. Ik moet eerst naar San Francisco, naar het hoofdkantoor.'

'Wanneer is dat?'

Verbaasd vroeg Callum zich af waarom dat van belang was voor Clay. 'Volgende week dinsdag,' antwoordde hij met gefronst voorhoofd. 'Maar daar hoef jij je niet druk om te maken, hoor. Als jij die dag moet werken, neem ik wel een taxi.'

'Ben je gek, dat is nergens voor nodig. Ik heb nooit iets bijzonders op dinsdag,' zei Clay, waarna hij zijn broer op een brede grijns trakteerde. 'En wat zijn je plannen voor de komende tien dagen? Ga je Sydney onveilig maken?'

Callum wist heus wel dat Clay hem in de maling nam. Volgens zijn broertje was hij veel te saai en veel te netjes, maar hij moest eens weten! Clay kende Callum alleen maar in zijn rol van beschermende, grote broer. Als hij zou weten hoe Callums privéleven er werkelijk uitzag, zou hij perplex staan. Callum had het nooit nodig gevonden zijn broer daarmee te confronteren. Omdat hij vond dat hij een goed voorbeeld moest zijn voor de onstuimige jongen, leidde hij in Sydney een totaal ander leven dan wanneer hij in het buitenland was.

'Deze keer niet, nee. Ik ga veel slaap inhalen en een beetje surfen. En de kans is groot dat ik weer achter een beleggingspand aan ga. Ik heb een behoorlijke bonus gekregen, en die kan ik maar beter goed besteden.'

'Allemachtig, nog even en half Sydney is van jou! Wie had ooit kunnen denken dat je als ingenieur zoveel geld zou kunnen verdienen? Maar ja, een filmster in Hollywood verdient natuurlijk nog veel meer,' zei hij gekscherend.

'Over Hollywood gesproken,' zei Callum met een bezorgd gezicht, 'hoe staat het eigenlijk met je acteerprestaties?

Ik kwam er gisteren niet toe om het je te vragen. Heb je een beetje succes?'

'Ja en nee,' antwoordde Clay oprecht. 'De rol die ik speelde in die soapserie is geschrapt, en bij audities krijg ik continu te horen dat ik er veel te goed uitzie. Heb je ooit zoiets belachelijks gehoord?' Clay zuchtte diep voordat hij eraan toevoegde: 'Na vanavond zou het er wel eens een heel stuk beter voor me kunnen uitzien.'

'Hoezo? Wat is er dan vanavond?'

'Vanavond ga ik op uitnodiging naar een feest, waar ook een paar belangrijke Hollywood-producers zullen zijn. Ik heb gehoord dat ze op zoek zijn naar een jonge, goed uitziende Australische acteur om de hoofdrol te spelen in een kaskraker. Volgens Harry ben ik precies het type dat ze zoeken, dus ik zal mezelf eens even goed in de kijker spelen. Die mannen schijnen er een gewoonte van te maken hun acteurs op feesten op te pikken, dus je weet maar nooit!'

'Als dat echt zo is, zul jij niet de enige knul zijn die daar rondloopt, Clay. Realiseer je je dat wel?'

'Verdorie, Callum, waarom moet je toch altijd zo negatief doen? Natuurlijk weet ik dat er genoeg concurrentie zal zijn, maar ik heb toch net zoveel kans als een ander? Volgens Harry heb ik de kwaliteiten die ze zoeken; dus ik ga zeker proberen die rol te bemachtigen. Je hebt nog nooit iets positiefs gezegd over het feit dat ik wil acteren, Callum. Echt nog nooit!'

'Oké, rustig maar, je hoeft niet zo fel te reageren. Ik ben helemaal niet negatief, ik ben alleen maar -'

'Overbezorgd!' onderbrak Clay hem. 'Zoals gewoonlijk, dus. Ik heb je al zo vaak gezegd, man, dat je mijn broer bent en niet mijn -'

'Vader,' zei Callum snel. 'Ja, ja, dat weet ik ook wel. Nou, kom op, vertel me eens iets meer over die Hollywoodfiguren. Wie zijn die mannen, en wat hebben ze tot nu toe gedaan?' Snel liet hij erop volgen: 'En nee, ik ben niet nieuwsgierig, alleen maar belangstellend.'

Gedurende hun wandelingetje naar Callums auto, die er gelukkig ongeschonden uitzag, stond Clays mond geen seconde stil. Voor het eerst van zijn leven was Callum getuige van het enorme enthousiasme dat zijn broertje aan de dag legde als het om acteren ging. Hij wist werkelijk alles te vertellen over de producers die hij die avond zou zien, en elk detail werd breed uitgemeten. Eindelijk drong tot hem door dat niets zijn broertje ervan zou weerhouden zijn droom te verwezenlijken, al zíjn waarschuwingen ten spijt.

'Je verheugt je echt op vanavond, hè?'

'Dat kun je wel zeggen, ja. Als er iets tussen zou komen, zou ik niet weten wat ik moest doen!' riep hij uit.

'Wat zou er nou in vredesnaam tussen kunnen komen?' vroeg Callum nietsvermoedend, terwijl hij zijn koffers in de achterbak gooide.

* * *

Clay keek zijdelings naar zijn broer en wist zeker dat deze een toeval zou krijgen als hij hoorde wat er aan de hand was. Zijn reactie op het modellenwerk was al bijzonder heftig geweest, dus hij zou er ongetwijfeld in blijven als hij vernam dat zijn lieve, kleine broertje bij een escortbureau werkzaam was.

Toch zou hij het hem moeten vertellen. Sterker nog, hij zou hem moeten vragen die avond zijn plaats in te nemen. Er zat niets anders op. Als hij het bureau belde om zijn afspraak af te zeggen, hoefde hij er niet op te rekenen dat ze nog een keer van zijn diensten gebruik zouden willen maken. En dat kon hij zich niet permitteren, want hij had het geld hard nodig. Evenmin wilde hij zijn klant teleurstellen, want de vrouw die hij via de telefoon had gesproken, had hem bijzonder sympathiek geleken. Hij had zich erop verheugd met haar naar de reünie te gaan, want hij vond het heerlijk om in de huid van een ander te kruipen. Toch peinsde hij er niet over zijn feest voor haar te laten schieten. Nee, zijn saaie en stoffige broer, die volgens hem niet eens een seksleven had, zou hem uit de brand moeten helpen. Hij besloot met de deur in huis te vallen.

'Het probleem is dat ik vanavond moet werken.'

Callum gooide de kofferbak met een klap dicht en keek zijn broer vragend aan. 'Ik dacht dat je net zei dat je rol was geschrapt,' zei hij verbaasd.

'Dat is ook zo'

'Nee, hè,' mompelde hij, 'je bent toch zeker niet weer de mannequin aan het uithangen?'

'Nee. Nee, dat is het niet.'

'Wat is het dan wel?' verzuchtte Callum.

Clay kruiste zijn vingers achter zijn rug en stak van wal. 'Ik heb de laatste tijd via een escortservice gewerkt en heb voor vanavond een afspraak staan. Je snapt ook wel dat ik die niet op het laatste moment kan afzeggen, dus ik hoopte eigenlijk dat jij, eh... Nou, ik hoopte dat jij in mijn plaats zou willen werken, zodat ik toch naar dat feest kan gaan.' Bij het zien van Callums gezicht, schoot hij bijna in de lach. Hij besloot de intense uitdrukking van walging en ongeloof goed in zijn geheugen te griffen, want dat zou hem later nog wel eens van pas kunnen komen.

Callum balde zijn handen tot vuisten en nam een dreigende houding aan.

'Mag ik je er even aan herinneren dat we hier bepaald niet alleen zijn,' zei Clay zenuwachtig. 'En het zou geen goede indruk maken als ik vanavond met een blauw oog op de proppen zou komen.'

'Wees maar niet bang, ik zal je heus niet slaan, al verdien je dat wel!' beet Callum hem toe. 'Wat bezielde je om zulk werk te gaan doen? Laat ook maar, ik weet het antwoord al: je deed het voor het geld. Zat je dan werkelijk zo omhoog, dat je je tot betaalde seks moest verlagen?'

'Ho even, grote broer, rustig aan. Hier sla je toch echt behoorlijk de plank mis. Ik begeleid de dames naar feesten en congressen, en daarna houdt het voor mij op. Ik ben geen gigolo! Wat denk je wel?'

'Iedereen zou die link leggen, Clay, dat weet je net zo goed als ik. Ik ben heus niet de enige die bij het horen van het woord ''escortservice'' aan prostitutie denkt.'

'En toch heb je het mis!' Heel even schoten zijn gedachten naar die ene keer waarop hij over de schreef was gegaan. Achteraf had hij zich met zijn figuur geen raad geweten, zeker niet toen de vrouw hem de volgende ochtend een enorm geldbedrag in de hand had gestopt. Met een bezwaard gemoed had hij het geld van haar aangenomen en zichzelf op dat moment bezworen het nooit meer zover te laten komen. Het leek hem wijs zijn broer daarvan niet op de hoogte te stellen.

'Leg dat maar uit aan de roddelbladen,' snauwde Callum hem toe, 'mocht je ooit beroemd worden. Ik zie het al staan op de voorpagina.'

'Denk je dat ik daar niet bij stil heb gestaan? Waarom denk je dat ik onder een valse naam werk?'

Callum kon wel schreeuwen van frustratie. Wat was die jongen toch ongelooflijk naïef! Wat had je aan een valse naam met zo'n opvallend uiterlijk? Iedereen zou zich hem weten te herinneren, onder wat voor naam dan ook.

'Hoe lang doe je dit al? Hoeveel van deze afspraakjes heb je al gehad?'

'Niet zoveel, hoor, een stuk of zes. Ik snap trouwens niet waar je je zo druk om maakt. Het is een prima baan! Ik verdien snel een hoop geld en speel elke keer een andere rol. Een betere oefening kun je niet hebben. En daarnaast hou ik nog genoeg tijd over om alle audities af te lopen.'

'Clay, dit gedoe werkt alleen maar tegen je, als je ooit beroemd mocht worden. En dat is toch wat je wilt? Je gaat het maken in Hollywood, heb je steeds gezegd.'

'Zeker weten,' sprak Clay vol overtuiging.

'Dan weet ik het goed gemaakt,' zei Callum nadenkend, 'ik zal het vanavond van je overnemen, zodat jij naar je feest kunt gaan.' Bij het zien van de blijdschap op Clays gezicht, voegde hij er streng aan toe: 'Op één voorwaarde, je belooft me dat je ander werk gaat zoeken, werk waarvoor niemand zich later zal interesseren.

Afgesproken?'

'Afgesproken,' zei hij stralend. 'Je bent een bovenste beste, Cal, bedankt.'

Callum lachte een beetje zuurzoet, terwijl hij zich afvroeg wanneer Clay eindelijk volwassen zou worden. Het moest toch niet veel gekker worden 'Sleutels.' Met een streng gezicht hield hij zijn hand op.

'Hè, toe nou. Mag ik rijden? Alsjeblieft? Ik zal heel rustig rijden; dat beloof ik. Mag het?' Uitgelaten als een jonge hond stond Clay voor hem.

'Geen haar op mijn hoofd die daar zelfs maar aan denkt!' riep Callum uit. 'Je mag lekker naast me komen zitten en me alles gaan vertellen over die stomme afspraak van vanavond: waar ik moet zijn, wat ik moet doen, hoe laat ik er moet zijn, hoe ze heet... O ja, dat is waar ook, welke naam heb je eigenlijk aangenomen? Ik zal toch moeten weten hoe ik mezelf moet voorstellen.'

'Beau Grainger,' antwoordde Clay grinnikend.

Callum huiverde van afschuw. Na deze avond stond zijn broertje behoorlijk bij hem in het krijt.

Josie lag languit in het geurende schuim en probeerde te genieten van haar bad. Dat lukte haar maar ten dele, want ze kon aan niets anders denken dan aan de bizarre afspraak van die avond.

Toch had ze geen spijt van haar beslissing. Kay had gelijk gehad: er was gewoon geen andere manier om zonder gezichtsverlies naar de reünie te gaan.

Josie twijfelde er niet aan dat haar begeleider zich volmaakt van zijn rol zou kwijten. Van haar eigen acteerprestaties was ze eerlijk gezegd minder overtuigd. Zou het haar lukken stralend verliefd om hem heen te hangen? Tijdens de paar minuten die ze elkaar via de telefoon hadden gesproken, was de jongen bijzonder aardig overgekomen. Maar meer dan dat hij een werkloze acteur van vierentwintig jaar oud was, wist ze niet van hem.

Het leek haar dan ook verstandig dat ze eerst een aantal dingen duidelijk zouden afspreken, voordat ze zich in het openbaar begaven, want Amber zou hen ongetwijfeld aan een kruisverhoor onderwerpen.

Ineens brak het koude zweet haar uit. Stel je voor dat Amber hun toneelstukje ogenblikkelijk zou doorzien? Josie kende de vrouw goed genoeg om te weten dat ze van haar en haar partner geen spaan heel zou laten. Wat ook kon gebeuren, dacht ze ineens in paniek, was dat iemand Beau herkende van een van zijn andere afspraakjes.

Als dat gebeurde...

Geïrriteerd schudde ze haar hoofd. Het had geen enkele zin om zich zo druk te maken, want het was nu toch te laat om alles af te zeggen. Ze had al voor de man betaald en iedereen rekende erop dat ze zou komen. Ze kon zich maar beter ontspannen en alles over zich heen laten komen, besloot ze.

'Niet aanstellen,' zei ze tegen zichzelf, waarna ze nog wat heet water in het bad liet lopen en het tijdschrift opraapte dat ze even tevoren op de vloer had laten vallen.

Het was een modern vrouwenblad met veel prikkelende artikelen en zelfs een heuse enquête over wat vrouwen nu werkelijk verlangden op seksueel gebied. Lisa had haar het tijdschrift gegeven en haar op die enquête gewezen. Ze had erbij gezegd dat ze zich niet kon voorstellen dat er mannen bestonden die werkelijk rekening hielden met de wensen van een vrouw. Zij was zulke types in elk geval nog nooit tegengekomen, had ze gekweld uitgeroepen.

Met haar negatieve houding naar het andere geslacht, zou dat naar alle waarschijnlijkheid ook niet snel gebeuren, had Josie stiekem gedacht.

Normaal gesproken verdiepte Josie zich niet in dergelijke bladen, maar Lisa's heftige reactie op het artikel had haar nieuwsgierigheid gewekt. En dit was precies het juiste moment om haar gedachten even te verzetten.

Daarbij kwam dat seks haar altijd al hevig had geïnteresseerd; dus het was bepaald geen opoffering om zich er nu in te verdiepen.

Het hele artikel was gebaseerd op een aantal toptienlijsten, zag Josie al snel. Het begon redelijk onschuldig, met als eerste de top 10 van de meest sexy mannen ter wereld. Op die lijst van filmsterren, popzangers en sporthelden was niet één man te vinden die haar hart sneller deed kloppen.

Haar idee van een opwindende man had niet zozeer iets met zijn uiterlijk te maken. Natuurlijk hield ze van een goedgebouwd lichaam en een krachtig gezicht, maar net zo belangrijk vond ze viriliteit en seksuele fantasie. O ja, en hij moest volledig monogaam zijn Niet erg realistisch, wist Josie, maar dagdromen kon geen kwaad.

Het volgende lijstje bevatte de tien meest gewaardeerde standjes, zag ze tot haar genoegen. Dat ging ten minste ergens over. De mannen met wie zij in bed had gelegen, hadden zich doorgaans maar tot twee posities beperkt, de man boven of de vrouw boven, iets anders konden ze niet verzinnen! En na de desastreuze ervaringen met haar ex-man op seksueel gebied, durfde ze absoluut niet het initiatief te nemen, bang om opnieuw voor oversekst te worden aangezien.

Dat was de reden waarom de meeste standjes op dit lijstje voor haar volslagen nieuw waren. Graag zou ze ooit een aantal in praktijk willen brengen, dacht ze blozend, vooral die ene waarbij de vrouw haar voeten op de schouders van de man legde Volgens het artikel was dat hét standje om je g-plek te prikkelen. Geen enkele man was er ooit in geslaagd háár g-plek te prikkelen, waardoor Josie zich wel eens had afgevraagd of ze zo'n plek wel had! Maar ja, het was ook nog nooit iemand gelukt haar clitoris te vinden, en daarvan wist ze toch zeker dat ze die had.

Op het derde lijstje hadden vrouwen zich uitgesproken over wat ze het lekkerst vonden in bed. Over masochisme gesproken, dacht Josie hunkerend, terwijl ze alle uitspraken hongerig tot zich nam. Het was wel duidelijk dat zij het tot nu bijzonder slecht had getroffen met haar weinige bedgenoten, want de meeste dingen die voor de geïnterviewden blijkbaar heel normaal waren, had zij nog nooit meegemaakt.

Nog nooit had een man de behoefte gevoeld om met zijn hoofd tussen haar benen te duiken om haar vervolgens een hemels orgasme te bezorgen. Toch scheen dat voor sommigen volgens het lijstje een bijna dagelijkse bezigheid te zijn. Dat bewees dat Josie dus niet zo oversekst was als haar man altijd had beweerd. Ze was absoluut niet abnormaal in haar verlangens en fantasieën, integendeel. Dit te weten, deed haar enorm veel goed.

Toch was het bijna misdadig dat zij niet eens wist hoe het voelde om een tong genietend over haar clitoris te voelen gaan. O, ze zou er heel wat voor overhebben om één nacht al deze voor haar nog onbekende seksuele handelingen uit te voeren. Maar met wie?

Zuchtend vroeg ze zich af of het wel zin had om nog verder te lezen. Ze had immers niemand om haar pas verworven kennis op uit te proberen. Wat had het dan voor nut om zichzelf zo te kwellen met dit opwindende artikel?

Ondanks haar weinig vrolijke gedachten besloot ze toch het hele artikel uit te lezen. Misschien kwam ze ooit nog wel iemand tegen die ze de moeite waard vond; ze was immers nog niet bejaard. Het had absoluut geen zin om nu al bij de pakken neer te gaan zitten, hield ze zich streng voor.

Vol enthousiasme boog ze zich weer over het spraakmakende artikel. Het laatste rijtje van tien gaf antwoord op de vraag waarover vrouwen het meest fantaseerden. Ook nu was het een opluchting te zien dat bij veel vrouwen de fantasie nog veel verderging dan bij haar. Vol belangstelling las ze elk woord dat erover was opgeschreven, helemaal opgaand in de wereld van de erotiek.

Op het moment dat haar mobiele telefoon begon te rinkelen, overwoog ze even er niet op te reageren. Ze had er niet bij nagedacht het apparaatje op het tafeltje naast het bad te leggen, wat inhield dat ze nat en poedelnaakt naar de dichtstbijzijnde telefoon in de slaapkamer moest lopen, als ze het gesprek wilde aannemen. Mopperend hees ze zich uit het heerlijk geurende badwater, sloeg een handdoek om zich heen en racete naar het nachtkastje 'Ja, hallo!' riep ze een beetje buiten adem in de telefoon.

'Hoi, Josie, met Lisa. Ik weet heus wel dat je het te druk hebt met je mooi maken voor vanavond, maar ik bel alleen maar even om te horen wat je aandoet. Ben je nog achter die twee jurkjes aangegaan die Deb en ik hadden gezien?'

Afgelopen woensdagavond had Lisa verteld dat ze in een van de bekendste boetieks van de stad twee jurkjes had gezien die voor Josie leken gemaakt. Normaal gesproken vond Josie die winkel veel te prijzig, maar voor de reünie had ze wel een uitzondering willen maken. Amber zou er ongetwijfeld adembenemend uitzien - zij had immers geld genoeg om de duurste kleren te kopen - en Josie wilde deze keer niet voor haar onderdoen.

'Je kunt trots op me zijn, lieve schat, want ik heb ze allebei geprobeerd.'

'En?'

'En ik heb er eentje gekocht.'

'Te gek! Welke? Die nauwsluitende rode met die halterlijn en die laag uitgesneden rug, of die sexy zwarte met die korte rok?'

'De rode,' antwoordde Josie lachend, 'en hij staat me geweldig, al zeg ik het zelf.' De jurk zat haar werkelijk als gegoten, en nooit eerder had ze er zo sexy uitgezien. De soepele rode stof omhulde haar als een tweede huid en deed haar weelderige vormen zeer voordelig uitkomen.

'Dat kan ook niet anders, met jouw figuur! Ik ben zo blij dat je eindelijk eens iets anders hebt gekocht dan wat je normaal draagt. Jij kleedt je altijd veel te conservatief. Angus zal vanavond niet weten wat hij ziet!'

Josie kromp ineen bij het horen van die naam. Ze had Lisa en Deb nog steeds niets gezegd over haar breuk met Angus, en ze liet haar vriendin ook nu nog in de waan dat ze de avond met hem zou doorbrengen. Als de twee mannenhaters er ooit achter zouden komen dat Josie een man had gehuurd om haar te begeleiden, zou het hek van de dam zijn.

'Denk je dat jullie vanavond wél met elkaar naar bed zullen gaan?' ratelde Lisa door.

'Ik, eh... Ach, dat hangt ervan af,' antwoordde Josie ongemakkelijk. Ze hield niet van liegen en was er duidelijk niet goed in.

'Jeetje, had ik maar een beetje van jouw zelfbeheersing. Maar ja, jij geeft dan ook niet veel om seks, hè?'

'Nou, dat hangt ervan af,' antwoordde Josie een beetje gepikeerd, al wist ze zelf ook wel dat ze tot dan toe alles had gedaan om als een volslagen seksloos persoon over te komen. Blijkbaar was ze goed in haar opzet geslaagd.

'Van wat dan?'

'Van de persoon met wie ik seks heb,' verduidelijkte ze. 'Ik ben ervan overtuigd dat het met de juiste man één groot feest kan zijn in bed. Helaas heb ik dat nog nooit meegemaakt. Ik heb alleen nog maar een stelletje boerenkinkels in mijn bed gehad. Wat dat betreft, heeft het me niet echt meegezeten.'

'Ik weet precies wat je bedoelt,' verzuchtte Lisa. 'Het is elke keer weer een teleurstelling'

'Inderdaad.'

'Wie weet heb je vanavond meer geluk,' zei Lisa ineens enthousiast. 'Die Angus is in elk geval een ongelooflijk lekker stuk! Dat is alvast mooi meegenomen.'

Verrast vroeg Josie zich af wat er was gebeurd met Lisa's aversie tegen mannen, maar ze besloot er nu niet op in te gaan.

'Ik heb geen tijd meer om te kletsen, Lisa,' zei ze in plaats daarvan beslist, 'ik moet echt gaan opschieten. Ik zat in bad toen je belde, en het water wordt er niet warmer op terwijl ik hier sta te kletsen. Ik zie je morgen wel, oké?'

'Ja, dat is prima. Veel plezier vanavond, hè? Maak er wat moois van.'

Veel plezier zou ze niet hebben, dacht Josie nerveus. Ze was nu al zo gespannen en zenuwachtig, dat ze zich niet kon voorstellen dat alles zou gaan zoals zij het graag wilde. Integendeel zelfs!

Callum floot waarderend op het moment dat hij de gigantische villa in het oog kreeg waar Clay hem naartoe had gestuurd. Miss Josie Williams moest wel van goede komaf zijn, wilde ze zich zo'n kast van een huis kunnen permitteren.

Het was onmogelijk dat ze dit op eigen kracht bij elkaar had verdiend; ze kon immers niet ouder zijn dan dertig jaar, had Callum uitgerekend. Er was namelijk elk jaar een reünie, en dit was voor haar klas de tiende op rij, een jubileumjaar dus. Aangezien de meeste jongelui rond hun achttiende klaar waren met de middelbare school, was dertig jaar zelfs nogal ruim genomen.

Met gefronst voorhoofd parkeerde hij zijn auto op de oprijlaan. Hij zette de motor af, maar bleef nog even peinzend achter het stuur zitten. Voor de zoveelste keer vroeg hij zich af wat iemand in vredesnaam bezielde om een man te huren om haar naar een feest te begeleiden. De enige reden die hij kon bedenken, deed hem de avond met een bezwaard gemoed tegemoet zien. De vrouw moest spuuglelijk zijn!

Ja, dat moest het wel zijn, want hij kon geen andere reden bedenken. Josie Williams was ongetwijfeld een afzichtelijk, verveeld en verwend mens, met veel meer geld dan uitstraling. Geen man haalde het in zijn hoofd om met haar op stap te gaan, en omdat zij gewend was geld als water uit te geven, deinsde ze er niet voor terug haar begeleiders te kopen. Callum gruwde bij de gedachte.

Toen hij die middag aan Clay had gevraagd hoe hij zich die avond moest gedragen, had de altijd optimistische jongen hem verteld dat hij gewoon moest doen alsof hij écht een afspraakje met haar had.

Dat zou nog niet meevallen, dacht Callum gekweld, terwijl hij zich het uiterlijk van de vrouw in kwestie probeerde voor te stellen.

'Daar heb je toch genoeg ervaring mee?' had Clay spottend opgemerkt.

'Inderdaad,' had Callum gebromd, waarna Clay had geroepen dat er in dat geval geen vuiltje aan de lucht was.

'Je moet haar gewoon net zo behandelen als de andere vrouwen met wie je op stap bent geweest. Dat kan toch niet moeilijk zijn!'

In principe had Clay gelijk, moest Callum toegeven, maar hij betwijfelde of Miss Josie Williams ook maar enige overeenkomst vertoonde met de vrouwen die hij gewoonlijk mee uit nam.

Hij hield van zelfstandige vrouwen, van vrouwen met een carrière, die precies wisten wat ze wilden en alles in het werk stelden om dat te krijgen. Zijn vriendinnen waren stuk voor stuk intelligente, brutale schoonheden geweest, die hielden van een aantrekkelijke man in hun bed, maar geen enkele behoefte hadden aan een langdurige relatie. Nog steeds had hij regelmatig contact met een aantal van hen, en waarschijnlijk zouden die vriendschappen altijd blijven bestaan.

Eén keer had hij zich behoorlijk vergaloppeerd. Hij had in New York een kortstondige verhouding gehad met Meg, een gescheiden vrouw, die aanvankelijk had beweerd nooit meer een vaste relatie te willen. Dat zij niet zo onafhankelijk was als ze hem had willen doen geloven, was duidelijk geworden op het moment dat Callum naar een andere werkplek was gestuurd.

Ziedend van woede had ze hem een tijdlang bestookt met dreigbrieven en vervelende telefoontjes. Ze was eropuit Callums leven in de vernieling te helpen, had ze hem keer op keer verteld, omdat hij dat bij haar ook had gedaan. Na verloop van tijd had ze zich echter neergelegd bij het feit dat hij haar echt niet wilde. Waarschijnlijk had ze daarna een ander slachtoffer gevonden, want hij had nooit meer iets van haar vernomen.

Toch had deze ervaring hem wakker geschud. Niet alle alleenstaande vrouwen hadden dezelfde levensfilosofie als hij, realiseerde hij zich nu. En ook al leken ze in het begin krachtig en onafhankelijk, het kon altijd gebeuren dat er bij hen onverwacht andere gevoelens gingen meespelen. Dat had hij aan den lijve ondervonden, en hij paste er voor nogmaals in diezelfde kuil te vallen. Dat wilde hij de vrouw in kwestie niet aandoen, maar zichzelf evenmin.

Door die ervaring had hij geleerd beter op te letten tijdens zijn eerste afspraakjes. Bij het geringste teken van emotionele kwetsbaarheid of instabiliteit, gaf hij de vrouw bij het thuisbrengen een kus op de wang en vluchtte hij weg. Dat was ongetwijfeld ook wat hij deze avond bij Miss Josie Williams zou doen - althans, als hij het al kon opbrengen haar op de wang te zoenen.

Zuchtend opende hij het portier van zijn auto. Hij zou er het beste van maken, nam hij zich voor, waarna hij met tegenzin uitstapte en naar het huis begon te lopen.

Kort en krachtig drukte hij op de bel, die luid door het huis heen galmde. Er verscheen helemaal niemand. Net toen hij op het punt stond nog maar een keer aan te bellen, zwaaide de deur open en stond hij oog in oog met een adembenemende schoonheid van een vrouw. Kon dit Josie Williams zijn? Dit ongelooflijke stuk in haar uitdagende, bloedrode jurk? Allemachtig!

Ongegeneerd bekeek hij haar van top tot teen. Ze had werkelijk een perfect figuur: lang en slank, maar op de juiste plaatsen goedgevuld. Haar lange, glanzende haren omlijstten een puntgaaf gezicht, met daarin opvallend intelligente ogen. Over uitstraling gesproken, deze vrouw was één brok sexappeal!

Waarom zo'n fantastisch ogende vrouw gebruik moest maken van een betaalde begeleider, was hem een volkomen raadsel. Elke gezonde man zou dit prachtexemplaar maar al te graag mee uit nemen.

De weerzin die hij nog had gevoeld op het moment dat hij uit de auto was gestapt, was op slag verdwenen. Een avond in het gezelschap van deze betoverende vrouw kon je bepaald geen opgave noemen.

'Miss Williams?' vroeg hij met een warme glimlach.

Josie glimlachte eveneens, zij het een tikkeltje nerveus.

'Ja, dat klopt. En jij bent natuurlijk Beau Grainger. Kom je nog even binnen?'

Callum knikte en liep achter haar aan naar binnen. Het zou nog knap lastig worden de hele avond op die verschrikkelijke naam te reageren.

'Je bent totaal anders dan ik had verwacht,' zei Josie met gefronste wenkbrauwen, terwijl ze hem van hoofd tot voeten opnam.

Dat kon hij ook van haar zeggen, dacht Callum.

'O ja? In welk opzicht?' Misschien stelde hij haar wel teleur, dacht hij een beetje opgelaten. Als dat escortbureau het uiterlijk van zijn broer had beschreven, kon hij zich voorstellen dat hij daarbij volkomen in het niet viel.

'Je ziet er ouder uit dan je bent.'

'Dat heb ik altijd al gedaan,' zei hij bij wijze van excuus. Natúúrlijk zag hij er ouder uit dan vierentwintig, hij was verdorie bijna eenendertig! 'Is het een probleem voor je dat ik er ouder uitzie?' Misschien wilde ze juist wel graag met een jongere man aan haar arm op de reünie verschijnen, dacht hij. Wie weet wat voor aparte denkbeelden deze vrouw nastreefde? Dat ze niet op een normale manier een afspraakje kon krijgen, bewees haar contact met het escortbureau immers al.

'Nee hoor,' haastte ze zich te zeggen, 'absoluut niet zelfs.'

Aandachtig bekeek Callum haar. Hij zag iets in haar ogen wat hij niet direct kon thuisbrengen. Schuldgevoel misschien? Nee, drong het ineens tot hem door, het was verlegenheid. Miss Josie Williams voelde zich enorm opgelaten met de situatie.

Op zich was dat vreemd, want zij was immers degene die deze ontmoeting had geregeld.

'Het is juist beter dat je er ouder uitziet. Dan is het ook wat geloofwaardiger dat je mijn vriendje bent. Ik ben namelijk achtentwintig.'

Met gefronst voorhoofd keek Callum neer op de verrukkelijke vrouw die voor hem stond. 'Mag ik vragen waaróm je geen vriendje hebt?'

Josie lachte een beetje schamper. 'Die had ik wel, hoor, tot afgelopen weekend.'

'Wat is er dan gebeurd?'

Josies ogen schitterden van woede toen ze terugdacht aan de beschamende vertoning van enkele dagen geleden. 'Ik kwam erachter dat we niet bepaald dezelfde verwachtingen hadden; dus was het beter dat we uit elkaar gingen.'

'Aha...' Callum hoefde verder niets te vragen, want het was hem compleet duidelijk. Hoe vaak had hij dit zelf niet meegemaakt? Vrouwen wilden altijd meer, trouwen en kinderen krijgen bijvoorbeeld 'Was er niemand anders die met je mee wilde?' vroeg hij verbaasd. Hij begreep er nog steeds niets van. Deze vrouw moest toch hopen aanbidders hebben 'Nee, eerlijk gezegd niet. In elk geval niemand die zo indrukwekkend is als jij bent.'

Indrukwekkend? Hij? Callum wist niet of hij zich gevleid of opgelaten moest voelen toen Josie hem openlijk van top tot teen opnam. Nooit eerder had iemand hem indrukwekkend gevonden, en hij zelf al helemaal niet! Clay was altijd degene die alle vrouwelijke aandacht naar zich toe trok wanneer ze samen waren. Voor Callum was dat inmiddels de gewoonste zaak van de wereld geworden. Hij wist dat hij er niet slecht uitzag, met zijn brede schouders en door de zon gebruinde huid, maar hij kon zich zelfs nu niet meten met Clays indrukwekkende mannelijke schoonheid.

Misschien had Josie Williams een zwak voor gebruinde spierbundels, dacht hij een beetje schamper. Op hetzelfde ogenblik sloeg hem de schrik om het hart. Het laatste waaraan hij momenteel behoefte had, was een verliefde vrouw in zijn kielzog, hoe betoverend ze ook was.

De enige reden waarom hij hier was, was om zijn broer uit de brand te helpen, meer niet! Bijna wanhopig wenste hij dat ze zou ophouden met hem te bekijken alsof hij een lekker koel biertje was, terwijl zij net zes maanden door de woestijn had gezworven, snakkend naar vocht...

Alsof ze zijn gedachten had geraden, rukte Josie met moeite haar blik los van zijn goddelijke lichaam.

Haar korte, onverwachte huivering van genot ontging hem niet. Verward vroeg hij zich af waar ze in vredesnaam aan had staan denken. Het was maar goed dat hij dat niet wist, want niets wond hem meer op dan een smachtende vrouw.

'Ik denk dat het verstandig is dat ik je even van een paar dingen op de hoogte breng,' zei ze tot Callums opluchting. 'Het zal gemakkelijker voor je zijn als je wat achtergrondinformatie hebt.'

Callum was het roerend met haar eens.

'Vijf jaar geleden was ik net gescheiden toen ik naar de reünie ging. Eerlijk gezegd, was ik op dat moment zowel geestelijk als lichamelijk een wrak.'

Callums wenkbrauwen schoten omhoog. Ook al gescheiden? Het leek erop dat ze tot nu toe niet veel geluk met de mannen in haar leven had gehad.

'Ik had niet moeten gaan,' mompelde ze, 'en zeker niet alleen. Het eerste wat ik deed toen ik daar aankwam, was in tranen uitbarsten. En dat is de hele avond niet meer goed gekomen. Het was echt een verschrikkelijke ervaring. Daarna ben ik niet meer naar een reünie geweest; ik schaamde me veel te erg voor die ene avond.'

Dat kon Callum zich levendig voorstellen. Niets was erger dan afgaan in het bijzijn van je klasgenoten.

'Dit jaar is een bijzonder jaar,' vervolgde ze met hese stem, 'het is de tiende reünie. Toen ik de uitnodiging ontving, besloot ik deze keer wel te gaan, om iedereen te laten zien dat ik mijn leven inmiddels weer volledig onder controle heb. Helaas had ik voor twee personen ingeschreven, voor mijn vriendje en mijzelf. Nu dat vriendje niet langer in beeld is, heb ik natuurlijk een probleem. Nog een keer alleen gaan, had ik echt niet aangekund. Dat is de reden waarom jij hier bent.'

'Aha'

'Gelukkig heb ik aan niemand verteld hoe hij heet, alleen maar dat hij knap is en erg succesvol,' zei ze met een blos. 'Ik ben bang dat ik erg opschepperig heb gedaan.'

'Ik snap het,' zei Callum.

'Dat denk ik niet,' haastte Josie zich te vertellen, 'er is namelijk nog meer dat je moet weten. Er is een vrouw, Amber, die mij onze hele schooltijd heeft gehaat, al heb ik nooit begrepen waarom. Uitgerekend zij is de gastvrouw van vanavond, en de reünie wordt dan ook bij haar thuis gehouden. Ze is getrouwd met Ted Billingsworth, die miljonair. Je hebt vast wel eens van hem gehoord.'

Dat had Callum inderdaad, al was het zelden iets positiefs geweest. De man stond bekend als een onverbeterlijke rokkenjager, en hij scheen Callum niet bepaald de ideale echtgenoot toe, tenzij zijn geld de belangrijkste drijfveer was.

'In eerste instantie was ik niet van plan om naar de reünie te gaan, vooral omdat ik Amber niet wil laten weten dat ik weer alleen ben. Ik had het er met een vriendin over, en zij raadde me het escortbureau aan waarvoor jij werkt.

En hier ben je dan...' Josies stem klonk plotseling uitdagend, 'mijn eigen adembenemende begeleider voor vanavond.'

Wat een geestkracht legde deze vrouw aan de dag, dacht Callum vol bewondering. Als ze niet ook zo emotioneel en gevoelig was geweest, had hij haar misschien wel écht mee uit gevraagd.

'Begeleider wel, ja,' zei hij met een bescheiden glimlach, 'maar adembenemend niet.'

'Echt wel,' zei Josie zonder nadenken. 'Je ziet eruit om op te vreten!' Geschrokken sloeg ze een hand voor haar mond. Waarom kon ze zich toch nooit eens inhouden? 'Sorry, Beau,' mompelde ze blozend. 'Het was niet mijn bedoeling om zo hard van stapel te lopen. Deze situatie is voor mij hartstikke nieuw, en ik word er nogal zenuwachtig van. Ik wilde alleen maar zeggen dat ik je een ongelooflijk knappe man vind.'

'Dank je wel,' antwoordde hij ernstig, 'dat is fijn om te horen.'

Ondanks deze woorden straalde hij maar weinig blijdschap uit. Hij vond de hele situatie behoorlijk frustrerend.

Hier stond hij dan, tegenover een prachtige en gewillige vrouw, en het was hem verboden haar ook maar met een vinger aan te raken Tijdens de drie maanden die hij op Hawaï had doorgebracht, was hij geen enkele vrouw tegengekomen die hem had kunnen bekoren. Er waren genoeg meisjes op hem af gekomen, maar die waren allemaal wanhopig op zoek geweest naar een echtgenoot. De weinige oudere vrouwen die hij had ontmoet, hadden allemaal al een ring om hun vinger gehad. En het laatste waaraan hij behoefte had gehad, was een kwade, bedrogen echtgenoot op zijn dak. Noodgedwongen had hij daarom maar extra veel gesurft, wat hem een prachtig gebruinde huid had opgeleverd, maar niet de voor hem zo onontbeerlijke seksuele bevrediging.

'Toen mijn vriendin het over jou had, wilde ik er eerst niets van weten,' bekende Josie, 'maar Kay hield voet bij stuk, en nu ben ik haar daar maar wat dankbaar voor!'

'Ben ik ooit met een vriendin van jou op stap geweest?' vroeg Callum voorzichtig, bang dat hij al door de mand zou vallen voordat de avond goed en wel was begonnen.

'Nee, niet met mijn vriendin zelf. Met een nicht van haar, Cora.'

'Cora...' mompelde Callum peinzend. Te laat besefte hij dat hij nu de indruk wekte zo vaak met verschillende vrouwen op pad te gaan, dat hij ze niet meer uit elkaar kon houden.

'Het bestaat niet dat je je haar niet meer kunt herinneren,' vervolgde Josie enthousiast. 'Ze is autocoureur, een nogal zeldzaam beroep voor een vrouw. Je bent met haar mee geweest naar het een of andere diner van een sponsor, nog niet zo lang geleden. Kay weet zich jou nog precies te herinneren, want ze was helemaal verguld over je optreden van die avond.'

'Echt waar? En wat voor optreden was dat ook alweer precies?' baste hij.

Tot zijn verbazing verscheen er een vurige blos op Josies wangen. Zó brutaal en zelfverzekerd was deze dame dus niet, dacht hij geamuseerd, als ze al een kleur kreeg bij zijn onbedoeld dubbelzinnige opmerking.

'Nou, je deed net alsof je haar jonge minnaar was,' vertelde Josie hem met gloeiende wangen. 'Ze wilde haar exman jaloers maken, en daar zijn jullie wonderwel in geslaagd,' vervolgde ze. 'Je weet het vast nog wel, want haar ex-man is lang voordat de avond was afgelopen naar huis gegaan.'

'Cora... Ja, er begint me wel iets te dagen.' Callum wist zich met zijn figuur geen raad, maar hij was tegelijkertijd dolblij met deze informatie over zijn jonge, onbezonnen broer. Het was maar goed dat hij hem had verboden nog langer dit bespottelijke werk te doen. Haar jonge minnaar... het moest niet veel gekker worden!

'Toen ik hoorde dat je er geen enkele moeite mee had gehad om de rol van het liefje van een veertigjarige vrouw overtuigend te spelen, dacht ik dat het je ook geen moeite zou kosten om voor mijn vriendje door te gaan.'

'Goed gezien,' zei Callum waarderend. 'Deze avond zal niet veel van mijn acteertalenten vergen.'

Opnieuw sloegen Josie de vlammen uit bij het horen van dit compliment.

'Zullen we dan maar gaan?' stelde Callum voor. 'Mijn auto staat voor de deur.'

'Weet je, eigenlijk wilde ik een taxi bestellen; dan kun jij ook iets drinken.'

'Dat is niet nodig, Miss Williams, want ik drink nooit tijdens het werk.' Nu klonk hij als een opgeblazen politieagent, dacht hij geïrriteerd.

Josie schoot in de lach. 'Ik denk dat je me beter Josie kunt noemen, denk je ook niet?'

'Dat lijkt me inderdaad heel wat geloofwaardiger overkomen,' antwoordde hij met een brede grijns. 'Dan kun jij me Callum noemen.'

'Callum?' Met grote ogen keek Josie hem aan. 'Ik dacht dat je Beau heette?'

Het kwam goed uit dat hij zich had versproken, dacht Callum opgelucht, want de naam Beau irriteerde hem mateloos. Clay zou de volgende dag zijn baantje bij het bureau opzeggen, dus veel schade kon Callum niet aanrichten door onder zijn eigen naam met Josie naar de reünie te gaan.

'Beau Grainger is de naam die ik heb aangenomen voor mijn werk bij het escortbureau, maar ik kan er maar niet aan wennen. Daarom heb ik besloten gewoon onder mijn eigen naam te gaan werken, Callum McCloud.'

'Callum McCloud,' herhaalde Josie langzaam. 'Ja, die naam past ook beter bij je. Véél beter,' zei ze tevreden, waarna ze zich op haar hakken omdraaide. 'Even mijn tas pakken; dan kunnen we gaan.'

De adem stokte Callum in de keel bij het zien van haar prachtige achterkant. De rode stof van haar sexy jurk hield vlak boven haar stevige, ronde billen op en liet haar schitterende rug volkomen onbedekt. De lange, zwarte haren zwierden als een gordijn langs haar glanzende, naakte huid toen ze haar tasje pakte. De hoge split aan de zijkant van haar jurk onthulde een lang, welgevormd been, dat hem bijna deed kreunen van verlangen.

Deze avond zou weliswaar niets van zijn acteertalenten vergen, maar des te meer van zijn zelfbeheersing vragen, realiseerde hij zich gelaten.

Nadat Josie nog een tijdje had gedraald bij de langwerpige spiegel in de hal, besloot ze dat ze klaar was om te vertrekken. Ze had zichzelf inmiddels weer voldoende onder controle om de onweerstaanbare man te aanschouwen wiens ogen ze onafgebroken in haar rug voelde prikken.

'Ik ben zover,' zei ze vol energie.

Ze hoopte vurig dat haar stem niet zou verraden hoe ondersteboven ze was van Callums verschijning. Deze man was haar vleesgeworden fantasie! Sinds ze de deur voor hem had geopend, leek heel haar lichaam te tintelen van verlangen. Ze was zich pijnlijk bewust van het feit dat ze hem met haar ogen verslond, maar ze kon er werkelijk niets aan doen. Het zou bepaald geen moeilijke opgave zijn om haar vroegere klasgenoten wijs te maken dat Callum de man van haar dromen was!

Terwijl ze naar hem toe liep en opnieuw zijn sexy verschijning gulzig opnam, realiseerde ze zich dat hij er absoluut niet uitzag als een man van begin twintig. Hij straalde een zekere rijpheid uit, zowel geestelijk als lichamelijk, die jongere jongens steevast ontbeerden.

Callum McCloud was het toonbeeld van ruige mannelijkheid. Hij had een krachtig gezicht, met staalblauwe ogen en een wilskrachtige kin. Josie was ervan overtuigd dat niet iedere vrouw gecharmeerd zou zijn van zijn hoekige trekken en immens brede schouders, maar voor haar was hij de afgelopen jaren de hoofdrolspeler in al haar erotische dromen geweest. En deze avond was hij van haar!

Het zou niet meer dan normaal zijn als ze elkaar af en toe vastpakten, dacht ze met wild kloppend hart.

Bovendien zou er natuurlijk ook worden gedanst! Alleen al de gedachte aan zijn harde, gespierde lichaam tegen haar zachte, volle rondingen deed haar even huiveren van genot.

Hoe zou hij reageren als ze hem zou vragen het lijstje met seksuele fantasieën met haar af te werken?

Ogenblikkelijk riep ze zichzelf tot de orde. Callum McCloud was hier om haar te begeleiden naar de reünie, niet om al haar seksuele behoeftes te bevredigen! Dat zou hem trouwens niet lukken in één avond, dacht ze er ondeugend achteraan.

Josie, gedraag je, vermaande ze zichzelf in stilte, waarna ze met een uitgestreken gezicht voor hem bleef staan.

'Ik hoef alleen nog maar af te sluiten,' mompelde ze quasi nonchalant.

'Is dit huis van jou?' vroeg hij, terwijl ze bezig was met de diverse sloten op de voordeur.

'Grote goedheid, nee! Ik zou niet weten waar ik het van moest betalen. Nee, dit is het huis van mijn ouders. Ik logeer hier alleen maar totdat ze terug zijn uit Europa. Ik zorg voor de goudvis, de planten en de tuin. Niet echt handig, zover van alles vandaan, maar ik kon onmogelijk weigeren.' Glimlachend keek ze naar hem op.

'Heb je geen broers of zussen om je te helpen?'

'Nee, helaas niet. Ik ben enig kind. Om je de waarheid te vertellen, overdreef ik daarnet nogal, want eerlijk gezegd vind ik het wel prima om hier een tijdje te logeren. Eigenlijk woon ik samen met een paar vriendinnen in een heel oud en verwaarloosd pand aan de andere kant van de stad. Na drie jaar continu bij elkaar op de lip te hebben gezeten, was ik bang dat ik me hier hopeloos alleen zou voelen, maar het tegendeel is waar. Het is heerlijk om een tijdje alleen maar met jezelf rekening te hoeven houden. Het lijkt wel of ik hier helemaal tot rust kom'

Te laat besefte Josie dat ze veel te lang in Callums staalblauwe ogen had staan staren. Ogenblikkelijk ging haar fantasie weer met haar op de loop en zag ze hen samen in alle seksuele standjes die zo uitvoerig in Lisa's tijdschrift werden beschreven. Callum zou die avond met haar naar binnen gaan en pas weer vertrekken op het moment dat haar ouders huiswaarts keerden. En in de tussentijd zouden zij samen alle mogelijke seksuele variaties doornemen, keer op keer...

begrijp precies wat je bedoelt,' zei hij vol begrip. 'Ik ben zelf ook erg op mijn privacy gesteld, en ik peins er dan ook niet over om ooit met iemand te gaan samenwonen.'

Het kostte Josie moeite om niet in lachen uit te barsten. Daar ging haar mooie fantasie! Nou ja, het woord zei het ook al, fantasie zou nooit werkelijkheid worden. Het was om ziek van te worden! Ze had genoeg van haar belachelijke lijst met wensen, van haar verwoede pogingen om een partner te vinden die aan die wensen voldeed en van haar bezorgdheid om wat andere mensen van haar dachten.

Vanavond zou ze ongegeneerd genieten, nam ze zich voor, niet om indruk te maken op haar vroegere klasgenoten, maar gewoon omdat ze er zin in had!

Toch was het verstandig om nog iets meer van Callums persoonlijke omstandigheden aan de weet te komen, voordat ze Amber en haar kattige vriendin Brenda moesten trotseren.

'Hoe ziet jouw leven eruit, Callum? Heb je broers of zussen?' vroeg ze belangstellend, toen ze naar de auto liepen. Ze had besloten hem pas een arm te geven op het moment dat daar werkelijk een reden voor was, namelijk wanneer ze naar Ambers huis toe liepen. Ze wilde absoluut niet de indruk wekken maar amper van hem af te kunnen blijven.

'Ik heb één broer. Clay.'

'En je ouders?'

'Mijn vader ging ervandoor toen ik zes was, en mijn moeder is dood. Zij is een paar jaar geleden aan een hersentumor overleden,' vertelde hij haar met een licht schouderophalen, dat zijn enorme verdriet hierover moest maskeren.

'Wat afschuwelijk!' riep Josie uit. 'Dat moet wel heel moeilijk zijn geweest voor jou en je broer,' zei ze vol medeleven.

'Ja, dat was het inderdaad,' zei Callum simpel, al wilde hij dit onderwerp liever vermijden. Niets wat hij zou zeggen of doen, zou zijn moeder kunnen terugbrengen; daarom vond hij elk gesprek erover zinloos.

'Ik zou me geen raad weten als ik mijn moeder op zo'n verschrikkelijke manier zou verliezen,' mompelde ze nog, voordat ze in de gaten kreeg dat Callum er niet over wilde praten. Het was beter om snel van gespreksonderwerp te veranderen, dacht ze, bij het zien van de afkeer op zijn gezicht.

'Heb je een kaart van Sydney in je auto?' vroeg ze.

'Ja.'

'Gelukkig maar. Ik ben nog nooit bij Amber in de buurt geweest, maar ik ben een kei in kaartlezen,' zei Josie niet zonder trots.

'Tamelijk uitzonderlijk voor een vrouw,' mompelde Callum.

Tot haar opluchting zag ze een oprechte glimlach op zijn gezicht.

'Dat weet ik, maar ik heb gelukkig een aantal vaardigheden van mijn vader geërfd. Behalve goed in kaartlezen, ben ik namelijk ook een kei in wiskunde.'

'Slim en mooi tegelijk,' zei hij zacht. 'Wat voor werk doe je eigenlijk, Josie?'

Josie opende haar mond om zijn vraag te beantwoorden, maar ze sloot hem met een klap zodra ze de rode sportwagen in het oog kreeg. 'Is... Is dat jouw auto?' stamelde ze. Dat was bijna té toevallig, want al haar gefantaseerde minnaars reden rond in rode sportwagens.

'Ja, eigenlijk wel,' antwoordde Callum, terwijl hij haar verrast aankeek. 'Heb je daar problemen mee?'

'O nee, integendeel,' haastte Josie zich te zeggen. 'Hij is prachtig.' Net als jij, dacht ze erachteraan. 'Dat escortbaantje legt je bepaald geen windeieren.'

'Van dat geld heb ik die auto niet gekocht,' zei hij bruusk, waarna hij het portier voor haar openhield.

Josie was wijs genoeg hem niet te vragen van welk geld hij de auto dan wel had gekocht, maar ze stikte bijna van nieuwsgierigheid. Zijn acteerprestaties waren niet dermate succesvol dat hij er veel geld mee verdiende, had ze via de telefoon begrepen. Toch besloot ze op dit moment niet verder te vragen. Het was immers wel duidelijk dat hij daarvoor niet in de stemming was.

'Sinds een paar jaar leid ik mijn eigen bedrijfje,' zei ze als antwoord op zijn vraag. 'Ik knap oude gebouwen op en zorg ervoor dat ze in de verkoop kunnen.'

'Nou, nou,' zei hij vol bewondering, 'dat is nogal wat op jouw leeftijd.'

Josie schoot in de lach. 'Het lijkt meer dan het is, want het hele bedrijf bestaat maar uit twee mensen, ikzelf en mijn vriendin Kay. Zij is binnenhuisarchitect en werkelijk briljant op haar vakgebied. Ik regel alle zaken eromheen, en daar heb ik mijn handen meer dan vol aan,' vertrouwde ze hem toe. 'De laatste tijd zitten de zaken een beetje in het slop, maar hopelijk kunnen we met hard werken het hoofd boven water houden.'

'Vast wel,' zei hij met een sexy glimlach, 'want volgens mij ben jij een enorme doorzetter.'

De manier waarop hij haar aankeek, hongerig en wellustig, zorgde ervoor dat ze ineens niet langer geloofde dat Callum haar slechts als zijn opdrachtgever zag. Hij had zin in haar, besefte ze met een schok.

Verward vroeg ze zich af wat er zou gebeuren als bleek dat de seksuele aantrekkingskracht tussen hen beiden onoverkomelijk zou zijn. Zou Callum de regels van het escortbureau aan zijn laars lappen, of zou hij zo snel mogelijk bij haar uit de buurt zien te komen? En hoe zou zij zelf reageren, mocht hij toenadering zoeken?

'De kaart zit hierin.' Terwijl Callum naar het handschoenenvakje reikte, leunde hij per ongeluk op haar dijbeen.

Josie verstijfde op slag en meteen had ze het antwoord op haar vraag. Als Callum zou proberen haar te versieren, zou ze stijf staan van schrik en angst. Ze had zo lang in haar seksuele fantasiewereld geleefd, dat ze niet meer wist hoe ze in het echt moest reageren.

De bittere waarheid was dat ze naar alle waarschijnlijkheid sowieso niet met Angus naar bed was gegaan, zelfs niet als hij haar dat bizarre voorstel niet had gedaan. Ze was bang geworden voor seks; ze was onzeker en nog tamelijk onervaren, en als ze niet snel van haar frustraties afkwam, zou ze de rest van haar leven zo blijven.

Dat besef verlamde haar van schrik. Voor het eerst vroeg ze zich af of het probleem bij haar lag, in plaats van bij de mannen met wie ze tot dan toe het bed had gedeeld.

Zo opgewonden als ze werd van haar eigen fantasieën, zo koud en gevoelloos bleef ze op het moment dat een man haar aanraakte. Betekende dit dat ze frigide was? Was ze seksueel gefrustreerd? Was ze gedoemd de rest van haar leven in een seksloos vacuüm te leven?

Dat was zeer zeker niet wat ze wilde, dacht ze strijdlustig. Misschien kon ze deze avond en deze man gebruiken om haar seksuele blokkade te doorbreken. Callum wist niets meer van haar dan wat hij die avond zou zien en meemaken. Waarom zou ze zichzelf dan niet aan hem presenteren als een vrouw van de wereld? Sexy en zelfverzekerd?

Dat beeld zou niet in tegenspraak zijn met wat ze hem tot dan toe van zichzelf had laten zien. Ze zou zich alleen een tikkeltje vrijmoediger moeten gedragen.

Eerlijk gezegd, beviel het idee haar wel. Het was nu of nooit, hield ze zich voor. Zonder aarzelen koos ze voor het eerste - nu! Vanaf dit ogenblik zou ze er alles aan doen om Callum na de reünie in haar bed te krijgen, nam ze zich strijdlustig voor.

'Dank je wel,' zei ze poeslief, 'je bent heel aardig, maar dat heb je waarschijnlijk al vaker gehoord. Alle vrouwen die jou inhuren, zijn ongetwijfeld bijzonder van je gecharmeerd.'

Het was duidelijk dat Callum zich niet op zijn gemak voelde door deze lovende woorden. Zijn verlegenheid vertederde haar enorm.

'Ik mag wel zeggen dat ik inderdaad een honderd procent score heb, wat dat betreft. Maar ja, dat is nu eenmaal mijn werk. Ik heb er alles voor over om het mijn cliënten naar de zin te maken.'

Dat was precies wat ze wilde horen...

O jee, dacht Callum verontrust, toen hij de prachtige vrouw naast hem sensueel zag glimlachen. Hij had een enorme inschattingsfout gemaakt met zijn complimentjes en zijn hongerige blik. Hij had zichzelf beter onder controle moeten hebben, dacht hij geïrriteerd, maar ja, hij was ook maar een mens! Alleen al van het feit dat ze naast hem zat, werd hij opgewonden. Hij had een bijna dierlijk verlangen naar haar, en het besef dat zij hem eveneens wilde, wond hem nog meer op.

In stilte vervloekte hij Clay, die hem in deze allesbehalve benijdenswaardige positie had gemanoeuvreerd. Het volgende moment vervloekte hij zichzelf, omdat hij zich er slechts met de grootst mogelijke moeite van kon weerhouden de uitdagende vrouw naast hem in zijn armen te nemen.

Hij zou zijn rol van hevig verliefde minnaar deze avond met verve spelen, dacht hij met een grimas. Eigenlijk kwam daar geen toneelspel bij kijken. Het zou hem veel meer moeite kosten zich na de reünie afstandelijk op te stellen, realiseerde hij zich. Hoe graag hij zich ook wilde uitleven bij deze wulpse vrouw, dat mocht in geen geval gebeuren.

Josie was niet het type voor een onenightstand. Behalve ongelooflijk verleidelijk en sensueel, was ze uitermate gevoelig en kwetsbaar. Het zou een feest zijn om het bed met haar te delen, maar bij zijn vertrek de volgende ochtend zou ze zich ongetwijfeld gebruikt voelen. En dat wilde hij liever vermijden, na zijn traumatische ervaring met Meg.

De wetenschap dat de vrouw naast hem die nacht helemaal alleen in dat grote huis zou zijn, deed hem bijna watertanden van verlangen. Hij dacht aan alle slaapkamers die er ongetwijfeld zouden zijn, met alle zachte en ruime bedden erin, en hij zag haar in gedachten al naakt op hem liggen wachten. Naakt en uitnodigend...

Callum huiverde onwillekeurig en realiseerde zich op hetzelfde moment dat hij ogenblikkelijk moest stoppen met fantaseren.

Boos op zichzelf drukte hij het gaspedaal in en draaide de weg op. Hij leek wel gek!

'Daar gaan we dan,' zei hij ten overvloede. 'Jij vertelt me wel waar ik naartoe moet, hè?' Hopelijk nam het kaartlezen haar zo in beslag, dat ze geen tijd had om hem nog meer van de wijs te brengen.

Dat bleek ijdele hoop. Zodra Josie had uitgedokterd hoe ze moesten rijden, begon ze te praten alsof haar leven ervan afhing. Ze nam haar totale levensloop met hem door, zogenaamd om hem goed voorbereid naar de reünie te laten gaan.

Zo kwam hij erachter dat ze meteen na de universiteit was getrouwd, veel te jong dus. Het huwelijk had anderhalf jaar geduurd en was een totale mislukking geweest, vertelde ze hem. Waarom dat zo was, liet ze in het midden, maar het was Callum wel duidelijk dat zij de scheiding had aangevraagd.

Na de scheiding had ze ook haar baan opgezegd. Haar ex-man en zij hadden namelijk bij hetzelfde accountantskantoor gewerkt, en opgelucht als ze was geweest dat ze van hem af was, had ze hem niet elke dag op haar werk willen tegenkomen. Ze was teruggekeerd naar haar ouderlijk huis en had vervolgens de ergste periode van haar leven meegemaakt. Ze was depressief geweest, had een zeer slecht zelfbeeld gehad, had bijna niet meer gegeten en was bijna verdronken in zelfmedelijden.

In die toestand had ze vijf jaar geleden voor het laatst haar vroegere klasgenoten ontmoet. Het was dus geen wonder dat ze nu de andere Josie Williams wilde laten zien.

Vlak na de voor haar dramatisch verlopen reünie had ze zichzelf tot de orde geroepen. Ze had werk gevonden bij een groot accountantskantoor en was na een aantal omzwervingen bij Lisa en Deb ingetrokken. Vanaf dat moment was het beter met haar gegaan. Na een jaar had ze het saaie accountantswerk gelaten voor wat het was en was ze bij haar vader gaan werken. Hij was directeur van een groot bedrijf, dat meubels en huishoudelijke apparaten importeerde.

In het begin had ze haar vader met de boekhouding geholpen, maar na verloop van tijd was ze zich voor andere zaken gaan interesseren. Het was haar idee geweest om de meubelen die schade hadden opgelopen tijdens het transport, te gaan verhuren in plaats van ze met een fikse korting te verkopen. Na een halfjaar had ze een totaal nieuwe afdeling opgezet, die enorm winstgevend was gebleken.

Het succes van deze handelwijze en de ontmoeting met een buitengewoon getalenteerd binnenhuisarchitect hadden haar doen besluiten voor zichzelf te beginnen. Aanvankelijk hadden ze voldoende opdrachten binnengehaald, maar op dit moment zaten in een soort impasse. Het voortbestaan van haar bedrijfje hing af van het appartement dat ze momenteel onder handen hadden, zo begreep Callum.

'Als het over twee weken met een flinke winst wordt verkocht,' ratelde ze door, 'is er geen vuiltje aan de lucht.

Gebeurt dat niet, dan is al ons werk voor niets geweest. Dan ontvangen we namelijk geen cent en kunnen we wel opdoeken! Om kosten te besparen zou ik natuurlijk weer permanent bij mijn ouders kunnen gaan wonen, maar om je de waarheid te zeggen, heb ik daar helemaal geen zin in, hoe lief en aardig ze ook zijn. Ik ben nu met alles mijn eigen baas, en dat bevalt me prima.'

Callum was het zwijgend met haar eens. Ook hij hechtte veel belang aan privacy.

Onverwacht veranderde Josie van onderwerp. 'Ik hoop niet dat ik je beledig, Callum, maar eigenlijk vind ik dat we een ander beroep voor je moeten verzinnen. Eerlijk gezegd, zou ik zelf niet zo snel verliefd kunnen worden op een acteur. Vind je het heel erg?'

'Absoluut niet,' antwoordde hij meteen. Integendeel zelfs.

'Heb je al eens iets voor de televisie gedaan?' vroeg Josie voorzichtig. 'Zou het kunnen dat mensen je daarvan kennen?'

'Nee.' Achteraf gezien was het maar goed dat Clay haar die avond niet had kunnen vergezellen. Die had immers zo'n uitgesproken uiterlijk, dat er ongetwijfeld wel iemand zou zijn geweest die hem had herkend van de soap waarin hij had gespeeld.

'Welk beroep zullen we voor je verzinnen?' dacht ze hardop. 'Geen arts. Je ziet er namelijk absoluut niet uit als een arts.' Peinzend vervolgde ze: 'Ook niet als een tandarts, en al helemaal niet als een accountant!' Ze huiverde bij het idee alleen al.

'Ingenieur,' stelde Callum met een uitdrukkingsloos gezicht voor.

'Ingenieur!' riep Josie enthousiast uit. 'Wat een geweldig idee. Ja, dat past goed bij je. Je ziet er echt uit als een ingenieur,' zei ze stralend.

'O ja?' Callum grinnikte zachtjes voor zich uit. Ze moest eens weten 'Echt waar. En dan heb je meteen een goede verklaring voor het feit dat je zo bruin bent. Goed, vertel eens, Callum, wat voor soort ingenieur bén je eigenlijk?' Met een ondeugende glimlach keek ze hem aan.

'Ik werk voor INCON,' zei hij grijnzend. 'Wij bouwen wolkenkrabbers, bruggen en grote winkelcentra. Het is een Amerikaans bedrijf, en ik ben een van hun troubleshooters,' vertelde hij haar naar waarheid. 'INCON heeft vestigingen over de hele wereld. Vorig jaar heb ik in Londen, Parijs en Milaan gezeten. Dit jaar ben ik naar Bangkok, Tokio en Hawaï geweest. In mijn contract staat dat ik elke drie maanden voor een paar dagen naar Sydney mag terugkeren, voor de broodnodige ontspanning. En bij dat laatste ben ik jou tegen het lijf gelopen.'

'Geweldig!' riep Josie uit. 'Wat een fantasie! Maar ja, die zul je ook wel hard nodig hebben als acteur.'

'Dat klopt.'

Zijn broer Clay beschikte inderdaad over een enorme verbeeldingskracht, dacht Callum grijnzend. Als zijn succes als acteur daarvan afhing, moest hij wel wereldberoemd worden. Als klein kind al had hij menig vriendje dat kwam logeren de stuipen op het lijf gejaagd met zijn horrorverhalen. Vaak hadden de jongetjes nog weken na hun logeerpartijtje last van nachtmerries gehad.

'Er is alleen één probleem' zei Josie met een diepe frons in haar voorhoofd.

'O ja? Wat dan?' vroeg hij nieuwsgierig.

'Ben je niet een beetje jong voor zo'n enorme staat van dienst?'

'Nee,' antwoordde Callum met een uitgestreken gezicht. 'Per slot van rekening ben ik al bijna eenendertig jaar oud.'

Vol verbazing staarde Josie hem enkele ogenblikken aan, voordat ze in lachen uitbarstte. 'Jeetje, wat goed van je! Natuurlijk! Niemand weet hoe oud je in werkelijkheid bent, en je kunt gemakkelijk doorgaan voor dertig.'

Spontaan klapte ze in haar handen. 'Ik krijg er steeds meer zin in. Dit is echt een geweldig plan.'

'Ja, hè?' beaamde Callum lachend. Op dat moment besloot hij alle gebeurtenissen van die avond over zich heen te laten komen. Wat er zou gebeuren wanneer hij haar weer thuis afzette, was van later zorg.

'Hoe lang kennen we elkaar eigenlijk al?' vroeg Josie opgewonden.

'Wat heb je die mensen over dat vorige vriendje van je verteld?'

'Ik heb alleen maar gezegd dat ik mijn nieuwe vlam zou meenemen. Dat klinkt alsof we nog niet zo heel lang met elkaar omgaan.'

Callum vond dat ze maar zo dicht mogelijk bij de waarheid moesten blijven. Eén ding wist hij namelijk zeker: hij beschikte absoluut niet over hetzelfde acteertalent als zijn broer.

'Dan zeggen we toch gewoon dat we elkaar nog niet zo lang kennen,' opperde Callum. 'Per slot van rekening hoeven we niet overal tekst en uitleg bij te geven.'

'Nee, daar heb je gelijk in. Maar wat zeggen we als iemand vraagt hóé we elkaar hebben leren kennen? Dat is toch een vrij voor de hand liggende vraag'

'Wat vind je ervan als we zeggen dat een gezamenlijke vriend ons heeft weten te strikken voor een blind date?'

'Ja, prima. Dat zou echt iets voor Kay kunnen zijn.'

'Kay?' vroeg Callum met gefronste wenkbrauwen. 'Is dat een van je kamergenoten?'

'Nee, Kay is mijn binnenhuisarchitect. Lisa en Deb zijn de meiden met wie ik samenwoon.'

'Oké, ik zal proberen het te onthouden,' verzuchtte Callum. 'Kun je me dan nu misschien vertellen welke afslag ik moet nemen naar het huis van die zogenaamde vriendin van je?'

Ambers huis was kolossaal en opzichtig, precies zoals Josie had verwacht. Het was een kitscherige imitatie van een Italiaans paleis, met veel zuilengangen, fonteinen en gigantische beelden in de tuin.

Iets van Josies eerdere nervositeit keerde terug bij het zien van dit alles.

'Rare plek voor een reünie van school,' mompelde Callum toen een geüniformeerde beveiligingsbeambte hem beduidde te stoppen. Met een frons tussen zijn wenkbrauwen draaide hij zijn raampje omlaag. 'Ja?'

'Uitnodiging, alstublieft,' klonk het kortaf.

Vragend keek Callum opzij naar Josie.

Een akelig voorgevoel bekroop haar. 'Ik... Ik wist helemaal niet dat ik die mee moest nemen,' schutterde ze.

Ogenblikkelijk boog de man zich naar haar toe. Hij had gemakkelijk voor een lid van de geheime dienst kunnen doorgaan, dacht Josie, terwijl ze recht in zijn verbeten gezicht staarde.

'Op elke uitnodiging staat vermeld dat die vanavond moet worden meegenomen,' beet de man haar toe. 'En ik sta hier om die uitnodigingen te controleren met de namen op de lijst van genodigden.'

'Mijn naam is Josie Williams,' vertelde ze hem opgelucht, 'en ik weet zeker dat ik op die lijst voorkom.'

'Dat kan wel zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat u ook degene bent voor wie u zich uitgeeft,' sprak de man op redelijke toon.

'Ik zal u mijn rijbewijs laten zien,' zei Josie geagiteerd, waarna ze verwoed in haar tasje begon te rommelen. 'O nee, dat heb ik thuis laten liggen,' verzuchtte ze. 'Hè, wat vervelend!'

Sceptisch staarde de beveiligingsbeambte op haar neer. 'Dat maakt niet uit, ma'am,' zei hij onverwacht vriendelijk. 'Ik zal even contact opnemen met Mrs. Billingsworth; daarna kan ik u waarschijnlijk gewoon door laten gaan. Tijdens het laatste feest dat hier werd gegeven, liepen er een paar ongure gasten rond, vandaar al deze extra veiligheidsmaatregelen,' verduidelijkte hij.

Na deze woorden deed hij een paar passen naar achteren en haalde hij een mobiele telefoon uit zijn zak.

'Aardige vent,' zei Callum spottend.

'Ik weet zeker dat er niets op mijn uitnodiging stond,' siste Josie, 'dat had ik echt wel gezien.'

'Dat lijkt me inderdaad logisch,' mompelde Callum bedachtzaam. 'Eerlijk gezegd, vind ik dit hele gedoe nogal ongeloofwaardig. Denk je dat die zogenaamde vriendin van je dit heeft opgezet om jou in verlegenheid te brengen?'

Josie schrok van deze veronderstelling, maar ze moest toegeven dat een dergelijke streek wel bij Amber paste.

'Ik denk het wel, ja.'

'Gun haar dan niet dat ze succes heeft met haar laffe streek. Lach het weg, Josie. Doe alsof het je allemaal koud laat!'

'Daar ben ik nog nooit goed in geweest,' gaf ze toe. Zeker niet wanneer het Amber betrof, voegde ze er stilzwijgend aan toe.

'Dan leer je dat maar,' raadde Callum haar aan, 'en snel! Als ik me niet vergis, zal onze lieftallige gastvrouw namelijk binnen enkele minuten ten tonele verschijnen om van jouw ontreddering te kunnen genieten. Wat heeft het anders voor zin om dit allemaal in scène te zetten?'

Op dat moment richtte de beveiligingsbeambte het woord weer tot hen, even onbeschoft en afgemeten als in het begin. 'U moet doorrijden tot waar de volgende beveiligingsbeambte staat, daar bij het parkeerterrein. Mrs.

Billingsworth zal zich zo bij u voegen om zich ervan te verzekeren dat u degene bent die u beweert te zijn. U mag onder geen voorwaarde uw auto verlaten,' beet de man hen toe.

'Tot uw orders,' snauwde Callum, waarna hij vol gas gaf en wegstoof in de door de beambte aangewezen richting.

De kalme, beheerste begeleider van zojuist had plaatsgemaakt voor een nijdige, tot het uiterste getergde man, die het liefst iemand op zijn gezicht zou slaan.

Het hart klopte Josie ineens in de keel. 'Wat... Wat doe je nu?' stamelde ze. 'Ik dacht dat je net zei dat we het moesten weglachen?'

'Dat was daarnet, dit is nu,' verklaarde hij afgemeten, waarna hij zijn auto pal voor de tweede beveiligingsbeambte tot stilstand bracht. De jongeman was druk aan het telefoneren. Waarschijnlijk kreeg hij zijn instructies met betrekking tot Josie en Callum, want hij keek nogal geschrokken toen Callum uit zijn auto stapte.

'Hé, jij daar!' riep hij luid. 'Jullie mogen je auto pas verlaten op het moment dat Mrs. Billingsworth haar toestemming daarvoor geeft!'

Callum negeerde de knul volkomen en liep om zijn auto heen om het portier voor de totaal verbijsterde Josie open te houden. 'Kom op, Josie,' zei hij gebiedend, 'we gaan naar binnen. En als die gek ons probeert tegen te houden, zal het hem spijten dat hij vanmorgen wakker is geworden.'

Zenuwachtig op haar lip bijtend, deed Josie wat Callum haar opdroeg. Hij pakte haar zo stijf bij de hand, dat ze bijna een gilletje slaakte van pijn. 'Wind je niet zo op, Callum, dat is het allemaal niet waard,' zei ze buiten adem, terwijl hij haar het bordes op trok. Ineens verscheen het beeld van een in de boeien geslagen Callum haar voor ogen. 'Je gaat toch zeker geen scène maken, hè?' vroeg ze angstig. 'Het is het niet waard,' zei ze nogmaals.

'Ik zal nog veel meer maken dan een scène als dit gesodemieter niet snel ophoudt!' brieste hij. 'En je bent het dubbel en dwars waard,' vervolgde hij met een verwijtende blik, die Josie enorm vertederend vond.

Hij ging steeds meer op haar droomprins lijken 'Hier! Parkeer de auto,' snauwde hij tegen de verblufte beveiligingsbeambte, waarna hij hem zijn autosleuteltjes toegooide. 'En een beetje voorzichtig,' liet hij er op hoge toon op volgen. 'Als ik ook maar één krasje kan ontdekken, sleep ik jou en je werkgeefster voor de rechter. Begrepen?'

De jongen, amper achttien jaar oud, kreeg een kleur als vuur. 'Ja, sir. Ik zal heel voorzichtig zijn, sir.'

'Prima. En als je moeilijkheden krijgt met die bullebak van een collega van je daar verderop, waarschuw je mij maar. Ik zal hem met liefde en plezier onder handen nemen. Mijn naam is McCloud, Callum McCloud.'

'Ja, sir, eh... Mr. McCloud!'

'Kom, liefje, deze onzin heeft al veel te lang geduurd,' zei Callum op zoetsappige toon tegen Josie, waarna hij haar naar binnen leidde.

'Indrukwekkend, hoor,' fluisterde ze. 'En dat ''liefje'' vond ik ook niet verkeerd.'

'Je betaalt me om indruk te maken, weet je nog? En ook om je vriendje te spelen, en ik kan je verzekeren dat geen enkele man die ook maar een knip voor de neus waard is, het zou pikken als zijn vriendin zo wordt beledigd.'

'Ik ben bang dat je je daarin vergist, Callum. Er zijn tegenwoordig niet veel mannen meer die hun vrouw op die manier beschermen. De meesten zeggen dat we niet moeten zeuren, omdat we kost wat kost gelijk behandeld willen worden.'

'Nou, ik vind dat ronduit belachelijk. Ik ben nog steeds van mening dat het de taak van de man is om zijn vrouw te beschermen, mocht het nodig zijn. Misschien ben ik wel hopeloos ouderwets, maar dat kan me niets schelen.'

'Dat zal je vriendin wel kunnen waarderen.'

'Dat doen ze meestal wel, ja.'

'Ze?' Allemachtig, zou dat betekenen dat hij meerdere vriendinnen tegelijkertijd had?

'Ik heb er wel een paar gehad.'

Josie onderdrukte de zucht van opluchting die ze had willen slaken. Gelukkig sprak hij in de verleden tijd. 'Dat zal best wel. En hoe is het nu? Heb je nu ook een vriendin?' Ze kon het maar beter zeker weten, dacht ze dapper.

De blik die Callum haar toewierp, verried dat hij precies wist waar ze mee bezig was. 'Nee, momenteel niet, en ik ben er eerlijk gezegd ook niet naar op zoek. Ik vind je waanzinnig aantrekkelijk, Josie, maar ik ben hier alleen omdat me dat is opgedragen, laat daar geen misverstand over ontstaan. Wanneer ik jou ''liefje'' noem, doe ik dat omdat ik een rol speel, meer niet.'

Een heftig gevoel van teleurstelling maakte zich van haar meester, maar dat liet ze hem niet merken. Dat paste immers niet bij de sexy en zelfverzekerde vrouw die ze voorwendde te zijn. Daar kwam nog bij dat Callum had gezegd haar waanzinnig aantrekkelijk te vinden. Op zich was dat een prima uitgangspunt, dacht ze strijdlustig.

'Oké,' zei ze ferm, 'daar kan ik mee leven, maar aangezien ik jou betaal om te doen wat ik wil, draag ik je hierbij op me de hele avond ''liefje'' te noemen. Dat beviel me wel.'

'In dat geval zal het ''liefje'' zijn. De klant is altijd koning... liefje.'

Josie schonk hem een stralende glimlach, maar het plotselinge verschijnen van Amber deed haar lach op slag verdwijnen. Bij het zien van de oogverblindende en perfect geklede verschijning, vloekte ze zacht voor zich uit.

'Onze gastvrouw zeker?' fluisterde Callum.

'Ja, wie anders?' antwoordde Josie knarsetandend.

'Fijn,' zei Callum enthousiast, 'ik heb me er de hele dag al op verheugd Mrs. Billingsworth te ontmoeten. En denk aan wat ik je heb gezegd, liefje, blijven glimlachen, wát ze ook zegt.'

Nadat ze een lelijk gezicht naar hem had getrokken, lukte het haar een stralende glimlach te voorschijn te toveren. 'Zo goed?'

'Perfect, liefje, maar zodra ik zie dat die vrouw vat op je krijgt, maken we rechtsomkeert. Afgesproken?'

'Afgesproken,' antwoordde Josie, die er eerlijk gezegd geen punt van zou maken als ze direct huiswaarts keerden. Ze kon wel iets leukers verzinnen dan een toneelstukje opvoeren voor Amber Billingsworth.

Ogenblikkelijk zag ze zichzelf in een innige en gepassioneerde verstrengeling met Callum...

Haar huivering van genot werd door Callum verkeerd begrepen; hij dacht dat ze rilde van afschuw.

'Kom op, Josie, je hoeft nergens bang voor te zijn. Ik ben bij je, weet je nog? Je vriend, je minnaar en je beschermer, zogenaamd dan. Met mij aan je zij kan je niets gebeuren, geloof me.'

Blozend keek Josie hem diep in zijn staalblauwe ogen. Wat zou er gebeuren als ze hem gewoon vróég de nacht met haar door te brengen? Zonder verplichtingen uiteraard, gewoon vrijblijvend. Hij had haar immers meer dan duidelijk gemaakt dat hij geen behoefte had aan een vaste verbintenis. Gezien zijn leeftijd, vierentwintig jaar, verbaasde haar dat geenszins, dacht ze zuchtend.

'Hou je nu op met zuchten?' mopperde hij. 'Probeer toch van de avond te genieten en zet die Amber uit je hoofd, als je zo zenuwachtig van haar wordt!'

Bijna schoot ze in de lach. Amber was niet bepaald degene aan wie ze had gedacht terwijl ze de zucht had geslaakt, maar dat kon ze hem maar beter niet vertellen. Evenmin zou ze hem vertellen dat ze hem dolgraag mee naar bed wilde sleuren. Daar was ze echt niet moedig genoeg voor.

Er zat dus maar één ding op: ze moest proberen hem te verleiden zonder dat hij dat in de gaten had. Ze zou hem in de waan laten dat hij haar moest veroveren, terwijl ze zich in werkelijkheid zonder slag of stoot gewonnen zou geven.

Onwillekeurig zuchtte ze nogmaals hartgrondig.

'Niet zuchten, maar lachen,' fluisterde Callum, waarna hij haar zachtjes voor zich uit duwde Amber Billingsworth was ongetwijfeld de mooiste vrouw die Callum ooit had gezien. Alles aan Josies rivale was perfect: haar gezicht, haar weelderige haardos en haar voluptueuze figuur. Ze had zichzelf gehuld in een schitterende creatie, een Hollywood-filmster waardig. Diamanten en goud completeerden het geheel. Kortom, Mrs. Billingsworth genoot volop van haar onmetelijke rijkdom.

Ondanks al deze pracht en praal, was er één ding dat ervoor zorgde dat Amber Billingsworth Callum eerder afstootte dan aantrok. De kwaadaardigheid in haar prachtige groene ogen deden hem het mooie plaatje dat ze had willen creëren op slag vergeten. Deze vrouw was hard en vals; dat leed geen enkele twijfel. Op het moment dat ze Josie en Callum naar zich toe zag komen, terwijl ze nog steeds geduldig in de auto op haar hadden moeten zitten wachten, vertrok haar gezicht van ergernis.

'Wie is dat?' vroeg Callum aan Josie op het moment dat een in een roze jurk geklede vrouw zich aan de zijde van de ijskoningin schaarde.

'Brenda,' verzuchtte Josie. 'Zij heeft dit alles georganiseerd en is al sinds jaar en dag Ambers meest toegewijde slavin.'

'Aha.'

'Josie!' riep Amber uit toen ze hen niet langer kon negeren. 'Je bent het dus echt! Ik hoorde zojuist van de beveiliging dat iemand zich voor jou wilde uitgeven. Ik had opdracht gegeven die persoon apart te houden, totdat ik tijd had om zelf poolshoogte te gaan nemen. Ik kon me namelijk niet voorstelen dat jij je uitnodiging was vergeten mee te nemen. Jij had immers altijd al een bijna fotografisch geheugen, nietwaar, Brenda?'

'Wat? O ja, ja, inderdaad.'

Brenda was niet zo onaantrekkelijk als ze van een afstandje had geleken, concludeerde Callum, al verbleekte de toch al kleurloze vrouw totaal naast haar in het goud geklede meesteres. Als Josie naast de bleekroze verschijning was gaan staan, met haar pikzwarte haren en bloedrode sexy jurk, was Brenda waarschijnlijk van frustratie weggerend.

'Maar ja, ik heb het natuurlijk wel over flink wat jaren geleden,' vervolgde Amber met een valse glimlach.

'Misschien laat dat fantastische geheugen van haar het inmiddels af en toe afweten, of misschien was ze vroeger gewoon een kei in spieken.'

Callum voelde dat Josie naast hem verstrakte. Ter geruststelling kneep hij haar even zachtjes in haar arm, waarop ze hem ogenblikkelijk een stralende glimlach toewierp.

'Heel grappig, Amber. Ik zie dat je enorme gevoel voor humor je nog steeds niet in de steek heeft gelaten. Even voor de duidelijkheid: op mijn uitnodiging stond niets extra's vermeld.'

Bravo, dacht Callum waarderend.

'Echt niet?' vroeg Amber met gespeelde verbazing. 'Wat vreemd, hè?'

'Ja,' teemde Josie, 'héél vreemd. En nog iets, Amber...' Nog steeds lag er een oogverblindende glimlach op haar gezicht. '...als ik jou was, zou ik ander beveiligingspersoneel aannemen. We zijn erg onbeschoft behandeld.'

'O jee, wat afschuwelijk!' riep Amber theatraal uit. 'Wat spijt me dat nou, maar hij deed natuurlijk alleen maar zijn werk.' Opnieuw verscheen er een vals lachje op haar gezicht. 'Alleen niet naar behoren, want jullie hadden eigenlijk nog steeds in de auto moeten zitten,' snauwde ze.

'Dat komt door mijn toedoen, Mrs. Billingsworth. Er was duidelijk sprake van een misverstand, en ik wilde u de vernedering besparen dat bekend werd dat twee van uw gasten als een stel misdadigers door u werden behandeld.'

'Is dat zo?'

Ambers ogen leken door Callum heen te branden. Deze aanmatigende vrouw barstte werkelijk van het zelfvertrouwen, of was het zelfoverschatting...

'Wat attent van u,' zei ze zoetsappig. 'U bent zeker Josies nieuwe vriendje, over wie ze zo heeft zitten opscheppen tegen Brenda.'

'Heb je over mij opgeschept, schatje?' vroeg Callum, terwijl hij haar even liefdevol beetpakte. 'Wat lief van je.'

'Misschien kun je ons even aan elkaar voorstellen, Josie,' commandeerde Amber heerszuchtig. 'Dan weet ik tenminste eindelijk welke naam er bij deze sprookjesprins hoort.'

'De naam is Callum, Mrs. Billingsworth,' zei Callum snel, zodat Josie niet op het bevel van dit verschrikkelijke schepsel hoefde in te gaan. 'Callum McCloud.'

'Ik hoop dat je me niet de hele avond Mrs. Billingsworth blijft noemen,' zei Amber scherp. 'Ik ben Amber, en dit is Brenda.'

Callum knikte koeltjes naar de vrouw in de bleekroze jurk, er niet zeker van of zij eveneens deel uitmaakte van het complot.

'Amber!' riep iemand achter hen luid. 'Hallo, Amber!'

Deze onderbreking gaf Callum de gelegenheid Josie voor een tijdje te verlossen van Ambers onaangename persoonlijkheid. Hij begreep inmiddels ten volle waarom Josie er niet over had gepeinsd in haar eentje naar deze reünie te gaan. De alom gewaardeerde Mrs. Billingsworth had haar levend gevild.

Amber fronste even geïrriteerd haar voorhoofd omdat ze haar prooi moest loslaten, maar ze herstelde zich wonderbaarlijk snel.

'Het lijkt erop dat ik jullie alleen moet laten,' zei ze poeslief tegen Callum. 'De plicht roept, helaas. Brenda, neem jij Callum en Josie mee naar binnen? Ik ben zo weer bij jullie.'

'Natuurlijk, Amber,' zei Brenda als een robot. Het klonk alsof ze was geprogrammeerd om Amber in alles haar zin te geven.

Callum werd heen en weer geslingerd tussen een diep gevoel van afkeer en een enorm gevoel van medelijden.

'Jij bent hier nog niet eerder geweest, hè?' vroeg Brenda, terwijl ze langs een paar enorme beelden liepen. 'Het is echt fantastisch mooi, en zo groot! Het heeft wel een paar miljoen gekost, maar ja, Ambers echtgenoot is dan ook biljoenen waard.'

'Dat heb ik gehoord, ja,' zei Josie onverschillig. 'Is hij er vanavond ook?'

'Nee, helaas niet,' antwoordde Brenda. 'Ted had een belangrijke zakelijke afspraak, die hij onmogelijk kon afzeggen.'

Callum lachte heimelijk. Een zakelijke afspraak op zaterdagavond? Het was mogelijk, maar het leek hem niet erg waarschijnlijk.

'En hoe zit het met jou, Brenda?' vroeg Josie kalm. 'Is jouw echtgenoot er vanavond wel?'

Deze vraag bracht haar duidelijk in verwarring. 'Eh... nou... nee, eigenlijk niet. Amber dacht dat ik het veel te druk met andere zaken zou hebben om me ook nog met John te bemoeien. Hij vond het niet zo erg, want eerlijk gezegd mag hij Amber niet zo.'

Tjonge, waarom verbaasde hem dat niet, dacht Callum cynisch.

Brenda leverde hen af bij de garderobe en de toiletten, waar Josie haar sjaal kon achterlaten en zichzelf even kon opfrissen.

Callum besloot op het enorme balkon op haar te wachten, vanwaar hij een prachtig uitzicht had op de gasten. Het speet hem ineens dat hij Josies aanbod om een taxi te bestellen, had afgeslagen. Overal liepen obers met zilveren blaadjes rond, met daarop allerlei soorten drankjes. De gasten maakten dankbaar gebruik van het aanbod, deels uit verveling en deels om zich moed in te drinken, veronderstelde Callum.

Het was een nogal stijf ogend gezelschap. Niemand durfde op de peperdure sofa's te gaan zitten, en de meeste gasten voelden zich duidelijk slecht op hun gemak in hun galakleding.

Op dat moment zou Callum wel een stevige borrel kunnen gebruiken, maar dat behoorde deze avond niet tot de mogelijkheden. Hij was veroordeeld tot het drinken van sapjes.

Misschien was dat maar beter ook, want alcohol verhoogde zijn libido enorm. In dat geval zou het een bijna onmogelijke opgave zijn om niet te bezwijken voor Josies charmes. Nee, het was weliswaar hartstikke saai, maar hij zou deze avond broodnuchter blijven.

Op het moment dat hij vanuit zijn ooghoeken iets roods opmerkte, draaide hij zich om. Zonder sjaal liep Josie heupwiegend naar hem toe. De rode jurk omsloot haar als een tweede huid en liet geen twijfel bestaan over de volheid van haar rondingen.

Als vanzelf gleed zijn arm om haar middel, zodra ze naast hem stond. Heel even keek ze verrast naar hem op, maar een seconde later ontspande ze genietend.

'Jeetje, Brenda,' zei ze, terwijl ze naar de mensenmassa onder hen keek. 'Is dat Marie Robbins? Daar, in die sexy blauwe jurk? Nee, dat kan bijna niet Ja, ze is het wel! Grote goedheid, die is veel afgevallen. En ze heeft haar haren rood geverfd, zie je dat? Marie!' riep ze luid. 'Marie!'

Het meisje met de vurige haardos keek op en lachte breed op het moment dat ze Josie ontdekte.

'Josie!' gilde ze enthousiast. 'Mensen, kijk eens, daar is Josie!'

Iedereen die bij haar in de buurt stond, keek op, eerst naar Josie en vervolgens naar Callum. Brenda staarde bijna onafgebroken over haar schouder naar achteren; ze voelde zich duidelijk niet op haar gemak.

'Kom bij ons staan, Josie!' riep Marie. 'Dan kun je ons vertellen wat er allemaal met je is gebeurd. En wat het ook is, het heeft je in elk geval heel veel goed gedaan.'

'Hoor wie het zegt,' zei Josie grijnzend, 'jij ziet er zelf fantastisch uit, Marie Ribbons!'

'Ja, vind je ook niet?' Stralend maakte de roodharige vrouw een pirouette.

Met glinsterende ogen van plezier richtte Josie zich tot Callum. 'Ga je mee? Ik wil je graag aan iedereen voorstellen.'

'Liefje, ik sta volledig tot je beschikking,' zei hij grijnzend, met een spoortje ironie in zijn stem.

Josies lach verbreedde zich, maar Brenda keek steeds ongelukkiger.

'Kom je ook, Brenda?' vroeg hij een tikkeltje boosaardig.

'Ja. Nee! Nee, ik kan maar beter op Amber wachten,' antwoordde ze ongemakkelijk.

'Ze zal zo wel komen,' zei Callum, al verdacht hij Mrs. Billingsworth ervan momenteel de jonge beveiligingsbeambte de mantel uit te vegen.

'Ach, ga toch gewoon met ons mee, Brenda,' zei Josie hartelijk. 'Wie weet hoe lang Amber nog wegblijft. Ik heb je trouwens hard nodig, want bij de meeste gezichten kan ik geen naam verzinnen. Het lijkt wel of iedereen onherkenbaar veranderd is in de afgelopen vijf jaar!'

Brenda schoot in de lach. 'Dat moet jij nodig zeggen. Weet je wel hoe enorm jij zelf bent veranderd? Vijf jaar geleden zag je eruit als een verzopen kat, Josie, niets meer en niets minder. En je huilde zo hartverscheurend, dat iedereen zich opgelaten voelde.'

Tot Callums opluchting gooide Josie lachend het hoofd in de nek. 'Ja, hè, dat was echt verschrikkelijk.'

'Maar moet je jezelf nu eens zien,' vervolgde Brenda bewonderend. 'Je ziet er werkelijk fantastisch uit, en je straalt gewoon van geluk!'

'Ja, ik heb dan ook alles wat mijn hartje begeert,' loog Josie zonder blikken of blozen.

'Dat kun je wel zien,' mompelde Brenda. Met intens trieste ogen staarde ze even kort naar Callum.

Op slag voelde hij een diep medelijden met deze vrouw. Haar omgang met Amber Billingsworth had haar zelfvertrouwen blijkbaar behoorlijk aangetast. Wat bezielde dat mens toch? Als ze Josie na vijf jaar nog steeds zo van slag kon brengen, moest ze toch wel een echte bitch zijn.

Tot zijn opluchting weerde Josie zich echter kranig. Ze was zelfs hartelijk en voorkomend tegen Brenda. Dat vond hij bewonderenswaardig, want het leed geen twijfel meer dat Brenda volledig op de hoogte was geweest van Ambers valse plannetje.

'Sorry dat ik zo lang wegbleef.'

Als je van de duivel sprak, dacht Callum geamuseerd.

'Zeg, ik heb me lopen afvragen wat er zo anders aan je is,' kweelde Amber, terwijl ze naast Josie ging staan, 'en nu weet ik het. Je hebt je borsten laten vergroten,' zei ze triomfantelijk.

'Pardon?' riep Josie geschokt uit, waarna ze spontaan in lachen uitbarstte. 'Hoe kom je daar in 's hemelsnaam bij? Ik ben gewoon wat dikker geworden; dat is alles. Als ik mijn borsten had laten doen, had ik nu cup D gehad, net als jij.'

Ambers ogen schoten vuur, en heel even wist ze niets te zeggen.

Callum wist maar al te goed dat Josie met haar laatste opmerking niet wilde insinueren dat Amber zich aan haar borsten had laten opereren, maar zo klonk het wel!

'Je doet wel elke ochtend braaf je oefeningen, liefje,' zei hij grijnzend.

'Wonen jullie samen?' riep Brenda uit. 'Dat heb je me laatst niet verteld, Josie.'

'Het is geen samenwonen in de letterlijke zin van het woord,' vervolgde Callum. 'Het is gewoon zo dat we elke ochtend samen wakker worden sinds we elkaar kennen. Ik kan haar gewoon niet weerstaan'

'En hoe lang kennen jullie elkaar dan al?' vroeg Amber hem liefjes, maar met donkere ogen van woede.

Callum voelde Josie verstijven van schrik, maar ze hoefde zich geen zorgen te maken. Hij lustte Amber Billingsworth rauw!

'Nee, nee, Amber,' hoorde hij Josie ineens tot zijn verrassing zeggen. 'We gaan echt niet elke keer dezelfde vragen beantwoorden. Marie en de anderen wachten op ons, en zij zullen ongetwijfeld hetzelfde willen weten.

Kom maar mee naar beneden, als je het antwoord per se wilt horen!'

'Perfect,' fluisterde Callum vol bewondering in haar oor, terwijl ze naar beneden liepen. Hij begon deze vrouw steeds meer te waarderen.

Callum zou het nog ver schoppen als acteur, dacht Josie bewonderend. Hij speelde zijn rol van probleemoplossende ingenieur bij incon immers met glans. Niemand koesterde ook maar de geringste achterdocht, want hij vertelde over zijn reizen naar het buitenland alsof hij ze werkelijk had gemaakt.

Het lukte hem ook nog om iedereen en passant van Josies nieuwe carrière op de hoogte te stellen. En zoals hij erover sprak, leek het een zeer succesvol en sprankelend bedrijfje, dat zij met de nodige flair leidde.

Met zichtbare irritatie had Amber alle verhalen over hun respectievelijke succes aangehoord. Toen was gebleken dat er niets was waarin zij zich op negatieve wijze kon vastbijten, had ze hen alleen gelaten, onder het mom van het keukenpersoneel te moeten instrueren. Dat was ze misschien ook wel aan het doen, maar in haar haast om weg te komen, had ze er niet aan gedacht Brenda met zich mee te nemen. En dat was op zijn zachtst gezegd ongebruikelijk te noemen.

Zodra Amber haar hielen had gelicht, had Callum zijn kans gegrepen en Brenda gevraagd of het mogelijk was een ander soort muziek te spelen. Hij zou graag willen dansen, vertelde hij erbij.

Na een korte aarzeling had Brenda hem zijn zin gegeven, voornamelijk omdat alle mensen om hen heen hem bij waren gevallen.

Eindelijk bevond Josie zich dus op de plek waar ze, sinds ze de deur voor hem had geopend, de hele avond al had willen zijn: dicht tegen hem aan. Zonder enige terughoudendheid had ze haar handen op zijn schouders gelegd en liet ze zich meevoeren op de zwoele tonen van de muziek.

Doelbewust leidde Callum haar dansend naar buiten, naar het enorme terras. Onder de met sterren bezaaide hemel dansten ze verder, in het gezelschap van slechts enkele andere paren, die volledig in elkaar opgingen en hoegenaamd geen aandacht aan Josie en Callum besteedden.

'Ik moet je complimenteren met je spel,' zei Josie hartelijk, 'je doet het echt voortreffelijk.'

'Het is bepaald niet moeilijk om te doen alsof ik je vriendje ben, Josie.'

'Eigenlijk dacht ik ook meer aan de verhalen over je zogenaamde buitenlandse avonturen. Hoe krijg je het in vredesnaam verzonnen? Het klonk alsof je ook werkelijk op die plekken bent geweest!'

'Eerlijk gezegd, is dat ook zo. Ik heb heel wat afgereisd in mijn leven,' zei hij kalm.

'Bedoel je dat je écht vorig jaar in Europa bent geweest?'

'Ja.'

'Allemachtig! Geen wonder dat je nog niet bent ontdekt als acteur; je hebt amper de tijd om naar audities te gaan.

Je moet er wel iets voor overhebben als je echt verder wilt komen, Callum. Het leven bestaat niet alleen maar uit plezier maken.'

Grijnzend keek hij op haar neer. 'Je hoeft je over mij geen zorgen te maken, liefje.'

'Heb je dan nog een ander inkomen?' vroeg ze hem op de man af.

'Waarom vraag je dat?'

'Nou, je reist dus veel; je rijdt in een dure auto, en het pak dat je aan hebt, ziet er ook niet bepaald goedkoop uit.'

'Daar heb je gelijk in; dat heb ik in Milaan laten maken en kostte een fortuin. Maar het antwoord op je vraag is: nee, ik heb maar één inkomen. Ik heb gewoon gewerkt op alle plekken waar ik ben geweest; dat is alles.'

'Tjonge,' zei Josie vol ontzag, 'ik ben nog nooit in het buitenland geweest, maar het lijkt me een hele ervaring. Ga je binnenkort weer op pad?'

'Ja, over een paar dagen zelfs. Vanwaar al deze vragen ineens? Je lijkt Amber wel,' grapte hij.

'Sorry,' zei ze blozend. 'Ik was gewoon nieuwsgierig,' bekende ze.

'Aha, dat kan heel gevaarlijk zijn, weet je dat?'

Niet half zo gevaarlijk als dansen met hem, dacht ze genietend. Het voelen van zijn sterke, gespierde lichaam tegen het hare deed allerlei wilde seksuele fantasieën in haar opkomen.

Verlangend sloeg ze haar armen om zijn nek. Met een zucht van genoegen sloot ze haar ogen en drukte zich nog wat dichter tegen hem aan. Haar harde tepels prikten tegen de dunne stof van haar jurkje en deden hem heel even verstrakken.

Tot haar verbazing duwde hij haar niet van zich af, evenmin maakte hij een afwijzende opmerking. Integendeel.

Hij verstevigde zijn greep en verplaatste zijn rechterhand tot vlak boven de welving van haar stevige billen. Bijna ruw drukte hij haar tegen zijn onderlichaam aan.

Ineens werd Josies fantasie realiteit. Callums duidelijk voelbare erectie vertelde haar dat hij haar wilde, dat hij naar haar verlangde. Heel haar lichaam leek op slag in brand te staan. Hij was dus niet alleen maar lief en aardig omdat zij hem daarvoor betaalde, hij vond haar werkelijk aantrekkelijk. Het mannelijk geslachtsdeel loog immers niet en deed niet alsof; dat reageerde puur op gevoel.

Een bijna onbedwingbaar verlangen om hem diep binnen in haar te voelen, nam bezit van haar. Zonder een greintje angst gaf ze zich over aan het genotzalige gevoel dat haar doorstroomde. Als Callum op dat moment haar jurk had opgestroopt en haar ter plekke had genomen, had ze hem zonder tegenstribbelen zijn zin gegeven.

De gedachte daaraan deed haar sidderen van opwinding. Ongegeneerd liet ze haar heupen ritmisch kleine rondjes draaien, dicht tegen hem aan.

'Callum...' Haar stem klonk hees van verlangen.

Callum onderdrukte een vloek en duwde haar voorzichtig een stukje van zich af.

'Verdorie, Josie, als je hiermee doorgaat, vergrijp ik me hier ter plekke aan je. Dan pakken ze me straks nog op voor seks in het openbaar.'

'Is dat een dreigement of een belofte?' vroeg ze hem blozend.

Callum keek haar diep in de ogen. 'Jij bent een gevaarlijke vrouw, weet je dat?'

'Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd,' mompelde ze.

'Dan kennen ze volgens mij de ware Josie Williams niet, of vergis ik me?'

Aarzelend schudde ze haar hoofd.

'Je weet toch wel dat het bureau een strikt beleid voert met betrekking tot seks, hè? Ik moet me aan bepaalde regels houden, Josie.'

'Regels zijn er om van af te wijken...'

Hoofdschuddend staarde hij op haar neer. 'Zoals ik al zei... gevaarlijk dus.'

'Dans met me,' prevelde ze schalks.

'Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt!' riep hij lachend uit.

'Je bent verplicht om alles te doen wat ik je opdraag, Callum McCloud.'

'Is dat zo?'

'Ja, dat is zeker zo. En je bent duur genoeg!'

'Je betaalt me om voor je vriendje door te gaan, dame, niet om je seksslaaf te spelen. Dan zou je heel wat duurder uit zijn,' zei hij grijnzend. 'Als je nu zo vriendelijk wilt zijn om naar me te lachen in plaats van zo te fronsen. Vanuit mijn ooghoeken heb ik hare majesteit en haar trouwe volgelinge namelijk gezien. Je kunt je wel voorstellen dat ze niets liever wil zien dan dat wij ruzie maken. En dat gunnen we haar niet, of wel soms?'

'Nee,' beaamde Josie zacht, nog steeds vurig verlangend naar zijn aanraking. Met de grootst mogelijke moeite lukte het haar een glimlach op haar gezicht te toveren. 'Als je het niet erg vindt,' vervolgde ze, 'ga ik nu even naar het toilet. Daarna wil ik graag meteen naar huis.'

De hevige seksuele opwinding, die ze nog steeds voelde, had heel haar lichaam in vuur en vlam gezet. Ze was zo nat geworden, dat ze niet eens durfde te gaan zitten, uit angst dat ze een vlek in haar jurk zou maken.

'O nee, geen sprake van,' zei Callum beslist. 'Zo gemakkelijk kom je niet van me af. We zijn hier omdat je Amber en de rest van je klasgenoten wilt laten zien hoe goed het met je gaat, en dat is precies wat je gaat doen. Ik laat niet alles verpesten doordat jij nu ineens doorsnee vrouwelijk gedrag gaat vertonen. Weglopen is het zwakste wat je kunt doen.'

'Misschien is het je nog niet opgevallen, maar ik bén een doorsneevrouw.'

'Nee, dat ben je helemaal niet. Je bent behoorlijk uniek.' Grijnzend voegde hij eraan toe: 'Een beetje traag van begrip misschien, maar wel uniek.'

'Ik ben helemaal niet traag van begrip,' beet Josie hem toe. 'Heel toevallig ben ik hartstikke slim!'

'Nou, gebruik die hersens van je dan en laat tot je doordringen dat ik je niet afwijs, maar dat ik je juist bescherm.'

'Tegen wat of wie dan wel?'

'Tegen mij natuurlijk!'

Zijn antwoord verraste haar.

'Ben je dan zo'n charmeur, dat ik bang van je moet worden?'

'Reken maar! Nou, doe nu maar wat ik zeg en ga naar het toilet. Ik zal me intussen in het hol van de leeuw begeven en erachter zien te komen wanneer we iets te eten krijgen. Ik ben uitgehongerd!'

'Kijk je uit met wat je tegen die twee zegt?'

'Vertrouw me maar.'

Hem vertrouwen? Dat was wel het laatste waaraan ze behoefte had. En ze had evenmin behoefte aan zijn bescherming. Ze wilde niets liever dan dat hij zich aan haar vergreep, dat hij haar woest de zijne maakte, dat hij haar de kleren van het lijf rukte, dat hij haar...

Mismoedig draaide ze zich om. Het had geen enkele zin te fantaseren over wat hij allemaal met haar zou kunnen doen, want het ging toch niet gebeuren.

Tijdens de rit naar huis was Josie opvallend stil. Stil en somber.

Callum voelde zich bijna schuldig wanneer hij naar haar keek, al was hij er nog steeds van overtuigd dat hij juist handelde door niet met haar het bed in te duiken. Hoe moeilijk hij het zelf ook vond, hij was vastbesloten haar niet verder te brengen dan de voordeur. Hij wist zelfs niet of het verstandig zou zijn haar te kussen. Josie Williams was zo verduiveld aantrekkelijk, dat het geen sinecure zou zijn om na die ene kus rustig weg te rijden. Toch besloot hij het er maar op te wagen.

Zwijgend hield Callum even later het portier voor haar open, zodat ze kon uitstappen. Zonder een woord te zeggen, liepen ze over de oprijlaan naar het huis toe, dat door de vernuftig aangelegde bosschages voor een belangrijk deel aan het oog werd onttrokken.

Op het moment dat Callum en Josie de voordeur in het vizier kregen, half uit zijn sponning hangend en kapot, hielden beiden scherp de adem in. Josie maakte een ongecontroleerde beweging naar voren, maar Callum greep haar stevig beet om haar te beletten naar binnen te gaan.

'Niet doen,' zei hij scherp. 'Mijn telefoon ligt in de auto, dus we kunnen beter teruglopen en vanuit mijn auto de politie waarschuwen. Het lijkt me verstandiger dat we buiten wachten.'

Als Callum alleen was geweest, was hij zonder aarzelen naar binnen gestormd. Met Josie aan zijn zijde, leek hem dat veel te riskant toe.

'Denk je dat ze nog binnen zijn?' vroeg ze met wijd opengesperde ogen van schrik.

'Het lijkt me niet erg waarschijnlijk, maar je weet maar nooit.' Bij het zien van haar lijkbleke gezicht zei hij op geruststellende toon: 'Kom, misschien valt het allemaal wel mee.'

In aanmerking genomen dat het zaterdagavond was, was de politie snel ter plekke. Er was op meerdere plaatsen in de buurt ingebroken, vertelde de breedgeschouderde agent hun vriendelijk. De dieven hadden het hoofdzakelijk op technische apparatuur voorzien, en ook Josie kwam tot de conclusie dat alle in het huis aanwezige televisies, video's en computers waren ontvreemd. Tot haar opluchting zag ze dat er, behalve de voordeur, niets was vernield.

'Het zijn ware professionals, miss,' merkte de agent op. 'Ze hebben alleen maar ingebroken op plaatsen waar niemand aanwezig was. Als ik u was, zou ik behalve een nieuwe voordeur ook een nieuwe alarminstallatie nemen. De kans is namelijk aanwezig dat ze nog een keer zullen terugkomen om andere waardevolle spullen mee te nemen. Nu ze binnen zijn geweest, hebben ze een aardige indruk van wat hier allemaal te halen valt.'

De agent keek Callum vragend aan.

Gelaten schikte hij zich in zijn lot. 'Ik zal er morgenochtend meteen achteraan gaan.'

'Ik neem aan dat u de dame vannacht niet alleen laat? Het is namelijk onmogelijk om de voordeur af te sluiten.'

'Uiteraard,' zei Callum beslist. 'Ik slaap vannacht hier.'

Met van woede fonkelende ogen staarde Josie hem aan.

'Geweldig,' sprak de nietsvermoedende agent, waarna hij zich tot Josie richtte. 'Kunt u deze week misschien voor een gespecificeerde lijst van alle gestolen goederen zorgen? Ik geef u weinig kans, maar mochten we een partij gestolen spul ontdekken, dan kunnen we altijd kijken of er iets van u bij zit. Het spijt me dat ik op dit moment niet meer voor u kan doen, miss.'

Na deze woorden liet de agent hen alleen. Callum liep met hem mee en zette de voordeur zo goed en zo kwaad als het ging terug op zijn oude plek. Daarna plaatste hij de staande kapstok er als steun tegenaan. Meer dan dat kon hij momenteel niet doen.

Zwijgend en met samengeknepen lippen van afkeuring volgde Josie al zijn bewegingen. De spanning was werkelijk om te snijden.

'Ben je me weer aan het beschermen?' snauwde ze uiteindelijk.

'Helemaal niet,' antwoordde Callum geamuseerd. 'Ik leg me gewoon bij de feiten neer, meer niet.'

'Je hóéft hier niet te blijven, hoor. Ik ben heel goed in staat om op mezelf te passen.'

'Ik weet niet of het je is opgevallen, maar ik heb zojuist de deur gebarricadeerd.'

'Er bestaat ook nog zo iets als een achterdeur,' snibde ze. 'Als je die opendoet, sta je ook na één stap buiten.'

'Het is een mogelijkheid,' zei hij met pretlichtjes in zijn ogen, 'maar ik heb besloten toch maar hier te blijven.'

Vreemd genoeg voelde hij zich verantwoordelijk voor haar. En ofschoon ze er niet uitzag alsof ze elk moment kon instorten, was hij ervan overtuigd dat de reactie op dit hele gedoe nog moest komen. Een inbraak kon behoorlijk traumatisch zijn; dat wist hij uit ervaring. Jaren geleden was hem hetzelfde overkomen, en hij had maandenlang met een honkbalknuppel onder zijn bed geslapen.

Voor hem stond het als een paal boven water dat hij Josie die nacht niet alleen zou laten. Om haar ervan te weerhouden de hele nacht te liggen piekeren, zou hij zelfs bij haar in bed slapen, nam hij zich voor. Wel zou hij ervoor zorgen dat ze het veel te druk met hém zou hebben om ook maar een seconde stil te staan bij de inbraak.

'Ik wil niet dat je hier blijft,' zei ze strijdlustig.

Wat een koppige vrouw! 'Dat komt nog wel.'

'Dat komt nog wel? Hoezo? En wanneer dan wel?' snauwde ze verontwaardigd.

'Nu.' In een oogwenk stond hij vlak voor haar. Zonder haar de kans te geven nog iets te zeggen, nam hij haar in zijn armen en eiste hij haar mond op voor een zinderende kus.

Geschokt probeerde ze hem van zich af te duwen, maar hij gaf geen krimp. Ze zou haar trots weldra laten varen, vermoedde hij.

Toen bleek dat ze niet van plan was zich zonder slag of stoot gewonnen te geven, hief hij met tegenzin het hoofd op. 'Wat is je probleem?' vroeg hij haar met schorre stem.

'Ik wíl je medelijden niet!' gilde ze met fonkelende ogen.

'Medelijden? Denk je dat dit voortkomt uit medelijden?' riep hij uit, waarna hij haar hand greep en die woest tegen zijn kruis drukte.

Josies ogen werden zo groot als schoteltjes. 'O! Ik... nou, eh...'

'Hè ja, ik hou ervan wanneer een vrouw precies weet wat ze wil,' merkte Callum spottend op.

'Ik weet de hele avond al wat ik wil!' riep ze verontwaardigd uit. 'Jij bent degene die steeds van mening verandert en wegloopt!'

'Ik weet niet of het je al was opgevallen, maar ik ben nu niet van plan om weg te lopen. Ik ben hier en blijf hier. Uw gewillige seksslaaf voor vannacht, Miss Williams.'

'Pardon?' zei Josie blozend. 'Seksslaaf?'

'Dat wilde je toch graag, of niet soms? Iemand die al je geheime fantasieën vervult.'

'Ik, eh... Ja, eigenlijk wel,' antwoordde ze aarzelend.

'Oké, vooruit dan. Uw wens is mijn bevel, meesteres. Ik sta volledig tot uw beschikking.'

'Interessant...' Josies ogen schitterden ineens van plezier toen ze hem van top tot teen bekeek. Hongerig en wellustig.

'Het is maar voor één nacht, dame.' Callums stem klonk hees van opwinding. 'Dat is de afspraak. Goed, wat wil je?'

'Ik wil jou,' antwoordde Josie schaamteloos.

'Dat dacht ik al,' mompelde hij tevreden.

'Kus me,' zei ze blozend, 'en je mag pas stoppen als ik het zeg.'

Ogenblikkelijk voldeed Callum aan haar verzoek. Het enthousiasme waarmee ze hem deze keer tegemoetkwam, verraste hem. Gulzig klampte ze zich aan hem vast. Haar diepe gekreun van genot prikkelde hem en deed hem besluiten haar ogenschijnlijk in alles haar zin te geven. Hij zou haar in de waan laten dat zij het deze nacht volledig voor het zeggen had, maar uiteindelijk zou híj bepalen wat er gebeurde.

Omdat ze hadden besloten er een soort spel van te maken, zou geen van beiden er emotioneel bij betrokken zijn, veronderstelde hij. Ze zouden samen seks hebben, meer niet!

Gek genoeg irriteerde die gedachte hem bovenmatig. Hij wilde absoluut niet dat ze verliefd op hem werd, maar hij wilde evenmin dat ze níét verliefd op hem werd. Een mens zat raar in elkaar Met moeite rukte Josie haar mond los van de zijne. 'Ik wil dat je weet dat dit niet mijn gewoonte is,' fluisterde ze een beetje buiten adem.

'Wat bedoel je?'

'Gewoonlijk ga ik niet op mijn eerste afspraakje al met iemand naar bed.'

'Je had met mij dan ook geen normale afspraak, weet je nog? Je hebt voor mijn diensten betaald, zoals je me vanavond al een paar keer fijntjes onder de neus hebt gewreven.'

Gek genoeg leek zijn opmerking haar te irriteren.

'Dat weet ik wel, maar dat betekent nog niet dat ik je niet aardig vind,' bekende ze blozend.

'Ik vind jou ook aardig. En dat is de reden waarom ik opgewonden van je word, Josie. Ik krijg heus geen erectie uit medelijden of omdat je daarvoor hebt betaald. Zo werkt het niet. En je hoeft je heus niet te verontschuldigen voor het feit dat je zin hebt in seks. Daar is helemaal niets mis mee. Ik weet echt wel dat jij niet zomaar met iedereen het bed in duikt. Zoveel mensenkennis heb ík zelfs nog wel. Ik heb een hekel aan vrouwen die zich anders voordoen dan ze zijn, maar in die categorie hoor jij niet thuis. Jij zegt gewoon waar het op staat, of niet soms?'

'Ja,' antwoordde ze simpel.

'Vertel me dan maar wat je van me verwacht.'

'Wat ik van je verwacht'

Al gauw drong het tot Callum door dat Josie niet ogenblikkelijk al haar wensen op tafel zou leggen. Sterker nog, als hij niet het initiatief zou nemen, zouden ze hier over een uur nog net zo staan.

'Laten we gewoon weer bij het begin beginnen,' stelde hij voor, waarna hij haar opnieuw kuste, rustiger ditmaal.

Wetend dat hij de hele nacht had om van haar te genieten, nam hij rustig de tijd om haar mond te verkennen. Hij zoog op haar lippen en likte over haar gladde tanden, waarna hij opnieuw haar tong uitdaagde voor een heftig duel.

Josie kreunde van genoegen en drukte zich verlangend tegen hem aan.

Zonder zijn mond van de hare te nemen, liet Callum zijn handen naar de sluiting van haar jurk gaan. Vakkundig zorgden zijn vingers ervoor dat een seconde later de soepele rode stof als een waterval langs haar naakte huid naar beneden gleed, waarna hij als een plasje rond haar voeten bleef liggen.

Verrast rukte ze haar mond los van de zijne.

'Je hebt niet gezegd dat ik moest ophouden met kussen,' mompelde hij, waarna hij opnieuw bezit nam van haar kersenrode lippen. De glimp die hij had opgevangen van haar prachtige volle borsten, met de van verlangen rechtopstaande tepels, hadden iets dierlijks in hem doen ontwaken. Weg was zijn kalme en beheerste benadering. Woest trok hij haar tegen zich aan.

Ook Josie stond in uur en vlam. Ongegeneerd en ongeduldig duwde ze haar hete onderlichaam tegen het zijne.

Voor Callum was daarmee de maat vol. Zij wilde hem, en hij wilde haar, en niet over een uur of twee, maar nu!

Josies ogen vlogen open op het moment dat ze werd opgetild.

'Waar is je slaapkamer?' vroeg Callum met onvaste stem.

'Nee,' zei Josie tot zijn verbazing.

'Begin nu niet weer, alsjeblieft!'

'Nee, dat bedoel ik niet,' haastte ze zich te zeggen. 'Ik wil liever niet naar míjn slaapkamer, omdat daar alleen maar een eenpersoonsbed staat.'

'Gelukkig,' zei hij uit de grond van zijn hart.

'We gaan naar de grote logeerkamer,' vertelde ze hem een beetje buiten adem, 'daar staat een groot tweepersoonsbed. Die kant op.'

Voor zover Callum zich kon herinneren van hun eerdere inspectie door het enorme huis, leek die grote logeerkamer meer op een suite, met een apart zitgedeelte en een grote badkamer.

'Perfecte plek voor een orgie,' zei hij tevreden op het moment dat hij over de drempel stapte. 'Je had gelijk, het is inderdaad een geweldig bed!' Hij sloeg het bed open en legde haar voorzichtig op de hagelwitte lakens neer.

Toen ging hij naast haar zitten en gespte haar hooggehakte sandaaltjes los, waarna ze als vanzelf van haar voeten gleden. Het enige stukje stof dat haar nu nog bedekte, was de zwarte satijnen string.

Bewonderend liet Callum zijn ogen langs haar weelderige vormen gaan, waarna zijn blik zich vasthechtte aan de donkere dieptes van haar ogen.

Zag hij daarin angst weerspiegeld? Nee, dacht hij op hetzelfde moment, dat kon hij zich niet voorstellen. Waar zou ze in vredesnaam bang voor moeten zijn?

Misschien maakte ze zich zorgen over hoe ze eruitzag zonder kleren. Sommige vrouwen waren nu eenmaal zo.

Om haar tegemoet te komen, knipte hij het bedlampje aan, waarna hij opstond om het grote licht uit te doen.

Toen hij weer naast het bed stond, bukte hij zich voorover voor een hongerige kus. Tegelijkertijd trok hij met zijn vingers doelbewust het kleine stukje stof omlaag, tot over haar voeten.

Het hart klopte Callum in de keel op het moment dat hij het kleine streepje zwart krulhaar ontdekte. Hoe was het toch mogelijk dat het verwijderen van zo'n klein stukje stof zo'n overweldigend effect kon hebben? Met heel zijn lichaam verlangde hij naar haar, en dat was duidelijk zichtbaar.

'Callum...' zei Josie met een klein stemmetje.

'Sst!' Gejaagd rukte hij zijn jasje uit en gooide het op de dichtstbijzijnde stoel. 'Rustig maar, je hoeft je nergens druk over te maken,' zei hij, terwijl hij zijn das lostrok. 'Blijf gewoon lekker liggen en geniet ervan.'

Dat deed ze. Ongegeneerd volgde ze al zijn bewegingen, genietend van het prachtige, perfect gebouwde lichaam dat hij onthulde.

Callum was inderdaad gezegend met een krachtig en strak lichaam. En hij hoefde zich niet te onderwerpen aan een strak fitnessprogramma om in vorm te blijven, hij was gewoon altijd zo geweest.

Gehaast leegde hij zijn zakken, voordat hij zijn broek wilde uittrekken.

'Verdorie!' riep hij onverwacht uit, terwijl hij zijn sleutels en portefeuille op het nachtkastje legde.

Josie schoot geschrokken omhoog. 'Wat is er?'

'Ik heb geen condooms bij me. Wie had ook kunnen vermoeden dat ik die vanavond nodig zou hebben! Heb jij er misschien een?'

'Ja,' antwoordde ze na een lichte aarzeling. 'In mijn nachtkastje staat een, eh... nieuwe doos.'

'Gelukkig!' verzuchtte Callum. 'Ik ben zo terug! De slaapkamer met een eenpersoonsbed is de jouwe, hè?'

'Klopt.'

'Ben zo terug.'

Callum haastte zich door het huis, want elke seconde die hij niet in Josies gezelschap doorbracht, was er één te veel. Nadat hij de nog ongeopende doos condooms uit het nachtkastje had gepakt, snelde hij terug naar de verleidelijke vrouw, die gewillig op hem lag te wachten. Tenminste, dat dacht hij.

Op het moment dat hij de logeerkamer binnen stapte en het grote bed verlaten aantrof, verstijfde hij van schrik.

Waar was ze in 's hemelsnaam? De gesloten badkamerdeur gaf antwoord op zijn vraag. Callum ontspande zichtbaar en opende neuriënd de doos condooms. Hij schudde er een paar uit boven het bed en stopte de rest in de bovenste la van het nachtkastje. Juist toen hij zijn broek wilde uittrekken, hoorde hij water stromen. In een oogwenk stond hij bij de badkamerdeur.

'Wat ben je aan het doen?' vroeg hij met luide stem, terwijl hij hard op de deur bonsde.

'Ik... Ik neem alleen maar een douche.'

'Nee! Nee, niet doen!' Waarom verkeerden vrouwen toch altijd in de veronderstelling dat ze vies waren? Josie had zich ongetwijfeld aan het begin van de avond al gedoucht, en dat was meer dan voldoende. Hij hield van de geur van een opgewonden vrouw; daar kon geen zeep of parfum tegen op.

'Doe de deur open, Josie,' beval hij streng.

Gehuld in een roomwitte handdoek voldeed ze een seconde later aan zijn verzoek, haar donkere ogen groot van schrik. 'Waarom mag ik niet even douchen?' vroeg ze hem met trillende stem.

'Omdat ik je niet schoongewassen en afgedroogd wil...' Voorzichtig maakte hij de handdoek los uit haar bevende vingers. Vervolgens trok hij hem van haar af. De volmaakte vormen die hij daarmee onthulde, benamen hem opnieuw de adem. Nooit eerder had hij zo'n prachtige vrouw van dichtbij mogen aanschouwen. Zijn lichaam reageerde ogenblikkelijk op zoveel verleidelijke schoonheid.

Lust en passie waren geen onbekende zaken voor hem, maar toch kon hij zich niet herinneren ooit zo heftig naar een vrouw te hebben verlangd als op dat moment. Normaal genoot hij van een lang voorspel, voordat hij overging tot de werkelijke daad. Die behoefte voelde hij ditmaal absoluut niet. Hij wilde haar nu, op dit moment. De enige reden waarom hij haar niet tegen de muur van de badkamer aan zette en haar ter plekke nam, was dat hij haar niet wilde afschrikken.

'Ik wil je nat,' grauwde hij, terwijl hij de handdoek op de grond smeet en haar naakte lichaam in zijn armen nam, 'en ik wil je nu!'

Hij wilde haar nu!

Die vier woorden deden Josie sidderen van genot. Ook zij was ongeduldig, veel te lang al had ze moeten wachten op een doortastende partner in bed - en doortastend wás hij.

Kreunend liet Callum haar neervallen op het bed, waarna hij wijdbeens voor haar bleef staan. Zijn ogen schitterden van opwinding toen hij zich vol ongeduld van de rest van zijn kleding ontdeed.

Josie volgde al zijn bewegingen en werd overweldigd door zoveel mannelijke kracht en schoonheid. Toen hij eindelijk naakt voor haar stond, zakte haar mond onelegant open van bewondering. Hij leek wel een Griekse god!

'Als je me zo blíjft aankijken,' zei hij met gesmoorde stem, terwijl hij razendsnel een condoom omdeed, 'is de eerste keer voorbij voordat je er erg in hebt. Het voordeel daarvan is dat ik het de tweede keer iets rustiger aan doe, dat ik er de derde keer echt de tijd voor neem en dat de vierde keer perfect is!'

Zwijgend staarde ze in zijn staalblauwe ogen. Hij overdreef natuurlijk; dat kon niet anders. Geen enkele man was in staat zo vaak en zo vlak na elkaar een orgasme te hebben. Dat gebeurde alleen in verhaaltjes, dacht ze, en dit was bepaald geen fantasie. Nogmaals bleef haar blik rusten op de grootste erectie die ze ooit had gezien.

Verlangend vroeg ze zich af hoe het zou zijn om hem helemaal in zich te voelen, hard en diep...

'Ik dacht dat ik je had gevraagd om me niet langer zo aan te staren,' zei hij ruw, waarna hij haar bij de enkels over het bed naar zich toe trok. Voordat Josie wist wat er gebeurde, propte hij razendsnel een kussen onder haar billen, die op de rand van het bed rustten, en drong hij bij haar binnen.

O hemel, dacht ze verrukt, dit was goddelijk!

Toen ze zachtjes kreunde, trok hij zich tot haar teleurstelling een beetje terug.

Callum mompelde iets onverstaanbaars, voordat hij haar nogmaals bij de enkels pakte en die op zijn schouders legde.

Net als in het tijdschrift, dacht Josie verhit, wat toevallig! Ondanks het feit dat ze alleen maar met haar bovenlichaam op het bed rustte, was het een verrassend plezierige houding. Helemaal toen Callum haar stevig bij haar billen vastpakte.

'Is dit beter?'

'Het was daarvoor ook al heerlijk,' bracht ze moeizaam uit. Als haar hart nog een fractie sneller zou kloppen, dacht ze ademloos, zou het exploderen.

Verrast keek hij op haar neer. 'Maar ik dacht... Ik had de indruk... Ach, laat ook maar. Voor jou is dit veel fijner; zo raak ik je g-plek beter.'

Haar g-plek! Hoe was het mogelijk? Callum wist waar dat plekje zich bevond, ook al wist zij het zelf absoluut niet.

Vakkundig kneedden hij met zijn sterke handen haar billen, terwijl hij langzaam in haar heen en weer begon te bewegen. Al snel voerde hij het tempo op, met korte, felle stoten, die Josie meer dan bereid was te ontvangen.

Ze had geen idee of hij nu haar g-plek raakte of niet, ze wist alleen dat ze nooit eerder zulke heftige gevoelens had ervaren tijdens een vrijpartij. Al haar zintuigen leken samen te komen op de plek waar hij haar keer op keer raakte, totdat de spanning bijna ondraaglijk werd. Als hij nu zou stoppen, zou ze het uitgillen van frustratie Hij stopte echter niet. Integendeel. Het kostte hem gigantisch veel moeite, maar hij wist zich te beheersen.

Josie keek naar hem en zag de verbeten trek op zijn gezicht. Hij zou het niet lang meer kunnen uitstellen, besefte ze. Op zich was het een openbaring dat hij zo zijn best deed om het tegen te houden. De meeste mannen die zij had gekend, zouden al lang hun broek weer aan hebben gehad en op weg zijn geweest naar huis.

Grommend greep Callum haar iets steviger beet, zodat hij nog dieper in haar kon doordringen. Vanaf dat moment kon Josie niet helder meer denken, kon ze alleen nog maar voelen. Wild rolde ze haar hoofd heen en weer, hem opzwepend met haar ongecontroleerde bewegingen en hese kreten.

Onverwacht haalde Callum haar benen van zijn schouders af en sloeg ze om zijn middel. Hierdoor zakten haar billen terug op het kussen. Hongerig greep hij haar bij de heupen, waarna hij zich vol overgave weer op het liefdesspel stortte.

Josie kromde haar rug van genot, hem smekend vooral niet te stoppen.

'Allemachtig,' fluisterde hij kreunend, 'ik kan het niet veel langer meer volhouden. Het spijt me, liefje, ik -'

Op dat moment kwam voor Josie de verlossing, heet en overweldigend. Sidderingen van genot schoten als vuurpijlen door haar heen. Blijkbaar sleepte ze Callum met zich mee, want zijn schreeuw van bevrijding overstemde haar zachte kreten van voldoening. Nooit eerder had een man haar zo weten te bevredigen.

Kwam hier maar nooit een eind aan, dacht ze soezerig, maar dat was onmogelijk. Met een gevoel van spijt ontspande ze, waardoor haar benen bijna van Callums rug gleden.

Hij reageerde ogenblikkelijk door haar bij haar handen omhoog te trekken.

'Wat doe je?' vroeg ze verbaasd.

'Hou je vast,' zei hij, waarna hij haar optilde en dicht tegen zich aan hield.

Josie klampte zich als een aapje aan hem vast, haar armen om zijn nek geslagen en haar benen stijf om zijn middel. Ze waren nog steeds één, realiseerde ze zich verwonderd, en hij vulde haar nog steeds volledig. Op het moment dat het tot haar doordrong dat zijn erectie niets aan kracht had ingeboet, huiverde ze onverwacht van spanning.

'Wat... Waar gaan we heen?' vroeg ze zenuwachtig toen Callum begon te lopen.

'Ik dacht dat we nu wel een douche konden gebruiken.'

'Samen?' vroeg ze, naar adem snakkend.

'Ja, waarom niet?'

Josie wist werkelijk niet wat haar overkwam. Tijdens haar huwelijk met Peter had ze dit nog nooit meegemaakt.

Het was een openbaring dat Callum het als de normaalste zaak van de wereld beschouwde om samen te douchen. Eindelijk een man die volledig onbevangen en zonder enige gêne met zijn lichaam omging, evenals met het hare.

'Ik weet ook wel dat ik net niet wilde dat je onder de douche ging,' vervolgde Callum, terwijl hij haar de badkamer binnen droeg, 'en dat vind ik nog steeds niet nodig. Daarom ga ik juist met je mee, om je ervan te weerhouden elk hoekje en gaatje schoon te schrobben. Ik heb er alleen niets op tegen als je mij eens een goede wasbeurt geeft.'

Hij schonk haar een vette knipoog. 'Ik ken jullie vrouwen wel,' voegde hij er grijnzend aan toe, 'jullie willen er eerst zeker van zijn dat een man daar helemaal schoon is, voordat jullie met je hoofd die richting uit gaan.'

De vlammen sloegen Josie ineens uit. Bedoelde hij werkelijk wat ze dacht dat hij bedoelde? Zou ze voor het eerst van haar leven datgene mogen doen waarvan ze zo dikwijls had gedroomd?

Hoe vaak ze ook had geprobeerd Peter op die manier te benaderen, hij had er niets van willen weten. Evenmin had hij ooit geprobeerd haar met zijn mond te verwennen. Dergelijke handelingen waren pervers, had hij haar keer op keer verteld, en daar wilde hij niets mee te maken hebben.

Nu Callum dit onderwerp zo als vanzelfsprekend ter sprake bracht, begon ze zich af te vragen of ze werkelijk wel zo pervers was als Peter haar altijd had willen doen geloven. Door zijn negatieve en preutse houding had hij haar opgezadeld met een enorm minderwaardigheidsgevoel, zodat ze de andere mannen in haar leven niet de kans had gegeven om op die manier met haar te vrijen, hoe graag ze het ook had gewild. En nu zou het zomaar gaan gebeuren...

'Oké,' zei ze met een kalmte die ze absoluut niet voelde. Deze avond zou ze alles doen wat hij voorstelde, en misschien kon ze er zelf nog wat aan toevoegen. Verdwenen was haar gevoel van minderwaardigheid. Ze was vastbesloten van deze nacht te genieten, als een volwaardige sekspartner van deze adembenemende man.