GAAT HEEN, GEORGIA, EN GEBRUIK UW RODE ACHTERSTE MET VERSTAND

Zaterdag 5 februari

Ik zie de SeksGod onder aan de klokkentoren. Libby wilde mee en ging ervandoor met mijn make–up-tas. Ze rende de badkamer in en hield de tas boven de wc en riep: “Ik mee.”

Ik had geen tijd om te onderhandelen, dus…loog ik maar. “Goed, trek je kikkerlaarzen maar aan.”

Ze kuierde weg om ze te halen en ik greep mijn make–up-tas en ontsnapte via de voordeur. Als ik thuiskom zal ik ervoor moeten boeten. Als er nog een thuis is als ik terugkom, wat me eerlijk gezegd zou verbazen.

Gehurkt achter de tuinmuur moest ik me opmaken. Ik zag dat meneer Van de Overkant naar me keek. Hij zou eens vrijwilligerswerk moeten gaan doen—misschien kan hij blindengeleidehond worden of zoiets.

11.00 uur Robbie stond al bij de klokkentoren toen ik aankwam. Hij trok me meteen naar zich toe, wat wel een beetje jammer was aangezien hij een jas aanhad met hele grote knopen en eentje recht mijn neus in ging. Maar ik zei niets.

Hij zei: “Laten we naar het park gaan. Ik wil naar dat plekje waar we voor het eerst samen zaten. Weet je nog?”

Oooo, wat romantico. Daar zong hij voor het eerst een van zijn songs voor me, terwijl mijn hoofd op zijn knieën lag. (Hij zat erbij, anders had het er bespottelijk uitgezien.)

Onderweg zei Robbie helemaal niets. Ik word er bloednerveus van als mensen niets zeggen. Pap zegt dat het komt doordat er niets in mijn hoofd omgaat, wat nogal hilarisch klinkt uit de mond van iemand die de hele tekst van New York, New York uit zijn hoofd kent.

Toen we op de plek kwamen waar we voor het eerst gezoend hadden, keek Robbie me aan. “Georgia, er is geen makkelijke manier om dit te zeggen, maar ik moet weg.”

Ik zei: “Hahahahaha…weet ik, naar Hamburgerland…en ik ga mee. Ik heb al geoefend met ‘Have a nice day’, en ik kan het al bijna zeggen zonder dat ik moet overgeven.” Ik ratelde door, maar hij hield me tegen.

“Georgia, liefje, ik ga niet naar Los Angeles. Dat interview waar ik het over had, dat was een sollicitatiegesprek voor een ecologische boerderij in Nieuw-Zeeland. En ik ben aangenomen. Ik ga daar een jaar wonen. Ik vind het vreselijk om bij je weg te gaan, maar ik weet dat het de juiste beslissing is.”

“Een boerderij…een…in…een…Kiwiland…Maori…schapen…de…het…ik…”

in bed

huilend

tranen met tuiten

Waarom overkomt mij dit? Na alles wat ik heb doorgemaakt.

De SeksGod zei dat hij erachter gekomen was dat het leven van een popster een oppervlakkig, leeg aftreksel van een schijnvertoning was. Ik zei: “We kunnen onze kaviaarblikjes toch recycelen?” Maar hij meende het. Toen hij op een fiets aankwam had ik moeten weten dat er iets heel erg fout zat.

13.30 uur Maar Kiwiland…Een heleboel schapen en bebaarde mafkezen. En de mannen zijn vast niet veel beter. Volgende week vliegt Robbie naar Whakatane. Volgende week.

Misschien is dit mijn straf omdat ik de Kosmische Kriebels had.

13.35 uur Robbie zei dat ik misschien een keer kan komen als hij eenmaal op orde is. Ik huilde en huilde en probeerde hem over te halen om niet te gaan, maar hij zei zoiets geks. Hij zei: “Georgia, je weet hoe gek ik op je ben, maar jij bent nog jong en ik ben nog jong en we hebben tijd nodig om volwassen te worden voor we ons binden.” En hoewel ik heel heel erg snotterig was, voelde ik een raar soort opgeluchtheid.

16.00 uur Jas gebeld om het te vertellen. Ze zei ongeveer een miljoen keer: “Omijngod.” Toen kwam ze langs en bleef bij me logeren. Ze zei dat ik haar zwammen- en bomenspeld op mocht, maar ik zei nee, bedankt.

Midden in de nacht zei ik in het donker tegen haar: “Jas, weet je wat zo gek is?”

“Wat dan?”

“Nou, ik sta op de rand van de tragiek en alles, maar…weet je, ik heb zo’n gek…gek…”

“Wat?”

“Ik zeg het als je ophoudt met ‘wat’ zeggen.”

Ik kon haar in het donker horen kauwen. Wat had ze gevonden om op te kauwen?

“Ik heb zo’n gek gevoel van opgeluchtheid.”

En zij zei: “Zoals wanneer je moet poepen en ook gaat poepen?”

Zondag 6 februari

Ik heb met Robbie gepraat. Hij is verdrietig, maar hij gaat echt. Hij huilde door de telefoon.

17.30 uur Ik ben echt een en al tragiek. Ik ging een eindje lopen, naar het pleintje waar de club meestal rondhangt. Ik voelde me eenzaam als een zwervende ijsbeer.

Maar niet lang, want ik liep Dave Hahaha tegen het lijf, die op weg was naar een potje snookeren. Hij zei: “Hallo, vogel. Hoe gaat-ie?”

Ik zei: “Een beetje shit en merde, eerlijk gezegd.”

“Ja, met mij ook. Heb je zin om naar het park te gaan en een beetje rond te hangen?”

Hij is eigenlijk heel aardig, en bijna normaal, voor een jongen dan. Hij is verdrietig omdat Ellen verdrietig is, maar hij zegt dat het niet eerlijk is om met haar te gaan alleen omdat hij medelijden met haar heeft.

Ik zei: “Je bent letterlijk een en al wijselijkheid.”

Ik vertelde hem over het Robbie-fiasco.

Hij lachte naar me. “Dus, SeksKoningin, je gaat niet naar Los Angeles, je gaat naar Whakatane om samen met Robbie elanden te hoeden?”

mijn kamer

22.00 uur Iedereen is weg. Mutti en Vati hadden een ‘afspraakje’ en Libby logeert bij haar vriendje Josh.

Dave Hahaha en ik hebben uren zitten praten. Over het leven en het universum en alles. Ja, echt waar. En toen…gingen we weer ZOENEN!!! Ik ben net Jekyll en hoe-heet-ie met een babydoll aan.

22.05 uur Waarschijnlijk heb ik de Kosmische Kriebels vanwege de lente (hoewel het pas februari is).

Dave Hahaha zei dat we maar tieners waren en dat we nooit eerder tieners geweest waren, dus hoe moesten we weten wat de bedoeling was?

Hij heeft gelijk, al heb ik geen idee waar hij het over heeft. Hij zei dat we gewoon moeten leven leven leven voor het moment!!! Kosmisch krabben waar het jeukt en verder niet zeuren.

Ik moet iets doen. Ik heb het gevoel dat ik uit elkaar barst.

22.10 uur Jas gebeld.

“Jas?”

“Oui.”

“Heb jij nooit ontzettend veel zin?”

“Pardon?”

“Je weet wel, om vrij en wild je gang te gaan.”

Ze dacht na.

“Nou, soms als Tom en ik alleen thuis zijn…”

“Ja…”

“…meppen we elkaar met melkpakken.”

“Jas, blijf praten, dan stuur ik hulp.”

“Het is lachen, hoor…De bedoeling is…”

“Jas, Jas, raad eens wat ik nu aan het doen ben?”

“Ben je aan het dansen?”

“Inderdaad, maf vriendinnetje van me. Maar waarin ben ik aan het dansen?”

“Een fruitschaal?”

“Jas, doe niet zo raar. Concentreer je. Stel je voor dat ik vrij en wild m’n gang ga.”

“Ben je aan het dansen in…je gymbroek?”

“Non… Ik DANS IN MIJN NIKSIE!!!”

En we lachten als gekken aan de gekkenpilletjes.

Ik danste een eeuwigheid in mijn niksie door het huis. En ik deed iets heel gaafs—toen meneer Van de Overkant zijn gordijnen dichttrok danste ik heel even voor het raam van de woonkamer. Hij zal nooit weten of hij een luchtspiegling zag of iets anders.

Zo’n soort mens ben ik nou.

Niet echt het soort mens dat in Whakatane elanden gaat hoeden.

einde

0.00 uur Ik kijk uit mijn slaapkamerraam. (Gedeeltelijk gekleed.)

Ik zie Tijger, die met een paar van zijn zoons en dochten een ontsnappingstunnel door de heg van meneer en mevrouw Van de Overkant graaft. Hij heeft nog steeds de Kriebels, ook al heeft hij niets meer om mee te krabben.

God zou toch geen rode achtersten uitgevonden hebben als hij er niet iets mee bedoelde? Hij is, zoals iedereen weet, impotent. Of bedoel ik omnipotent? Maakt niet uit. Hij is een of andere potent. Misschien bedoelt Hij: ‘Gaat heen, Georgia, en gebruik je rode achterste met verstand.’

Dat zal het zijn. Dus kan ik lekker onder de dekens kruipen, veilig in het besef dat ik de baas ben over mijn eigen, unieke rode achterste.

Wacht eens even, wie is dat? Bij die lantaarnpaal? O, het is Mark Grote Bakkes met zijn nieuwe vriendinnetje, onderweg naar huis. Ik denk dat hij de dwerg gedumpt heeft en klaar is voor het grotere werk, want deze komt zeker tot aan zijn middel. Maar toch, ik zal de eerste steen niet naar hem werpen. Niemand is volmaakt. Hoewel ik echt niet begrijp waarom die waffel van hem zo groot moet zijn. Hij is eigenlijk half jongen, half blauwe vinvis.

1.00 uur Ik zit nog steeds uit het raam te kijken. Misschien kan ik Dave Hahaha als onserieus vriendje nemen, en dat lekkere ding dat me in la belle Parie die roos gaf voor het diplomatieke wereldrelaties-gebeuren.

Hmmm. Daar komen Mutti en Vati van hun avondje uit.

Voorlopig kan ik dus gewoon de Kosmische Kriebels hebben. En later neem ik dan weer de SeksGod!!

Perfect. Als hij tenminste geen Kiwi-accent krijgt en schapen begint te zoenen.

Eind goed al goed dus in het land van God.

Dan zeg ik maar goedenacht tegen de sterren. Goedenacht, sterren.

En de maan. Goedenacht, maan, lekker groot, rond, geel sexy ding dat je bent.

Pfoe, ik heb echt zwaar last van de Kosmische Kriebels.

Mutti en Vati zijn de auto uit gekomen, en hoewel ze elkaar ondersteunen hebben ze nog geen ruzie, dus alles is nog steeds wél.

Wacht even. Ze ondersteunen elkaar niet, ze zijn aan het zoenen.

Tjee, wat zielig. En smerig.

HET OFFICIËLE EN DEFINITIEVE EINDE. WAARSCHIJNLIJK.

EOF