10.00 uur

Na mijn ontsnappingspoging hadden ze me twee volle, pijnlijke dagen lang in een dwangbuis gehouden. Mijn plan had zich tegen me gekeerd. Ik was slechter af dan ooit en werd nog strenger in de gaten gehouden.

De jonge zwaluwen waren uitgevlogen en het nestje van modder was uit elkaar gevallen alsof het er nooit geweest was. Iedere morgen begon met Vernon die zijn bedreigingen door de gang gilde. Ik kon niet veel anders doen dan proberen het lawaai te negeren en nadenken over een manier om te ontsnappen. Ik moest mijn tactiek veranderen.

Elke dag konden mijn vijanden dichter bij de oplossing van het Ormond-raadsel komen, of bij de betekenis van mijn vaders tekeningen. Iemand als Oriana de la Force kon deskundigen uit de hele wereld inschakelen. Privédetectives, codekrakers… Op dit moment werkten ze misschien wel aan de ontknoping, ontcijferden ze de betekenis van de tekeningen en het raadsel. De druk die ik voelde lag verraderlijk dicht bij paniek in de buurt.

Ik kon hier niet stil blijven zitten. Ik moest iets bedenken!