Hoofdstuk 6

'Een zielsverwant is iemand die je ziel helpt om te groeien. '

Werk maken van je passie: omgaan met moeilijke situaties op je werk

Ik ben dol op mijn werk. Elke dag is opwindend. Ik reis veel en ontmoet steeds nieuwe mensen. Alles aan het mediumschap vind ik geweldig, vooral omdat het me in staat stelt om anderen bij te staan. In mijn werk help ik anderen om naar hun eigen spirituele intuïtie te luisteren, als hulp om betere beslissingen nemen en keuzes maken die hun leven zullen verrijken. Mijn zuster houdt ook veel van haar werk. Ben jij ook zo enthousiast over je werk? Dat hoort wel zo te zijn, temeer omdat de meesten van ons daar het leeuwendeel van onze wakende uren doorbrengen.

Je werk behoort een positieve ervaring te zijn, want het geeft je de gelegenheid voor persoonlijke groei. Op de werkplek zijn er vele uitdagingen die persoonlijke verrijking beloven. Je moet leren om met anderen samen te werken en zo leer je sociale vaardigheden. In de loop van je professionele ervaring kun je de behoefte voelen om salarisverhoging te vragen. Dit zal je aanmoedigen om je onderhandelingsvaardigheden te ontwikkelen. Beide vaardigheden zullen je in je persoonlijke leven van pas komen.

Om je maximaal van innerlijke rust te verzekeren, behoort je werk een weerspiegeling te zijn van je persoonlijke leven. Het moet corresponderen met wat jij persoonlijk graag doet. Als je momenteel niet doet waar je hart ligt, wat je gelukkig maakt, dan moet je eerst je manier van denken, je houding ten opzichte van je werk veranderen. Als je een hekel aan je werk hebt, zul je eerder klagen over verschillende kanten ervan, bijvoorbeeld dat je je baas niet mag, onderbetaald wordt of dat je niet genoeg waardering krijgt. Wel, laat me je dit vertellen: als je een hekel hebt aan je werk, zul je nóóit het gevoel hebben dat je genoeg betaald wordt.

Werken aan je houding

We behoren werken niet te beschouwen als een gevangenisstraf die we moeten uitzitten. Wanneer we een functie bij een bedrijf bekleden, moeten we die accepteren vanuit de open houding dat we daar zijn om te leren, ook als de dingen die we leren niet zijn wat we willen doen. Op zo'n moment moeten we ons openstellen voor wat die werksituatie ons te leren heeft, terwijl we naar een andere baan uitkijken. Spreker, leraar metafysica en succesvol auteur Louise L. Hay schreef: 'Koester je huidige werk in het licht van de liefde. Besef dat het alleen een stapsteen op je pad is. ' Straf jezelf niet door in een werkkring te blijven die je niet bevalt. Ik weet dat veel mensen dat doen, vanwege het idee dat ze het geld nodig hebben. Wel, de laatste keer dat ik om me heen keek, zag ik dat er massa's banken op de wereld zijn. En als er veel banken zijn, betekent dat dat er een heleboel geld op de wereld is. Geloof me als ik je zeg dat er volop geld voor je is, en je kunt het net zo gemakkelijk krijgen door te doen waar je hart ligt, als door te doen waar je hart niet ligt. In feite zelfs gemakkelijker! Het is waar wanneer mensen zeggen dat als je doet waar je liefde ligt het geld vanzelf volgt.

Mijn leven is daar een bewijs van. Sinds ik de keus maakte van mijn roeping mijn werk te maken, heb ik meer geld in mijn leven verdiend dan ik ooit had gedacht. Volg je intuïtie en doe waar je hart ligt - je beloningen zullen ver opwegen tegen de financiële rijkdom, want geluk is niet te koop.

Het volgende levensverhaal is dat van Barbara, een vrouw die veel moeilijke situaties in haar leven heeft doorstaan, om zich vervolgens gedwongen te zien weer naar school te gaan en een carrière op te bouwen. Hier lees je hoe ze haar weg vond met hulp van mij en mijn zuster.

Barbara

Het was een koude januarinacht in het Amerikaanse Middenwesten en de Bakers waren net terug van het Sneeuw Festivalweekend, een jaarlijks terugkerend festijn in het noorden van Michigan. Helena, de moeder van Barbara Baker, was ook mee geweest naar het feest. Het was halfeen 's nachts en de Bakers lagen al in bed toen een hond begon te blaffen. Barbara werd wakker van het lawaai en dacht: 'Die verdraaide hond is weer naar buiten geglipt', toen ze besefte dat er op dat onchristelijke uur iemand op haar deur klopte. Ze keek uit het raam en zag twee politieagenten op de stoep staan. Ze wekte haar man Danny, die elf jaar ouder is dan zij. Hij ging de agenten voor naar de woonkamer, terwijl Barbara iets verderop in de keuken bleef staan. Ze was niet dichtbij genoeg om hun zachte stemmen te horen en de woorden die over hun lippen kwamen te verstaan. Maar Barbara kon voelen dat er iets ergs was gebeurd, al kon ze zich niet voorstellen wat.

Dan liet de politie uit. Hij kwam de keuken in en vertelde Barbara dat haar moeder dood was. Barbara viel op de vloer en gilde - nee, nee, nee. Ze kon het niet geloven. Ze liet haar man naar de politie bij het Meer bellen om te checken of er brand was geweest en of Barbara's moeder erbij betrokken was. Dan probeerde haar verder te troosten toen de politie aldaar het verhaal van de plaatselijke politiemensen bevestigde.

Het rouwende paar pakte hun toen drie jaar oude kind warm in en reden naar de flat van Barbara's vader om hem het nieuws te vertellen.

'Zo, dus ze heeft het eindelijk gedaan, ' was haar vaders prompte reactie.

Barbara's moeder, Helena, was een kunstenares met een prachtige, magnetische persoonlijkheid -tenminste wanneer ze zich niet volgoot met drank. Maar in de jaren vijftig was alcoholmisbruik iets wat je geheim hield. Helena had een fantastisch huwelijk met Ted, tot haar drankprobleem ook dat ruïneerde. Helena en Ted kregen verkering op de middelbare school en trouwden op de jonge leeftijd van negentien. Ze kregen Barbara, de oudste van twee kinderen, toen Helena drieëntwintig was. Tegen de tijd dat ze zesentwintig was, was het huwelijk ontbonden. Na de echtscheiding hield Helena het huis aan, dat dicht bij een van de grote meren van Michigan stond. Ted bleef in de stad. Als haar moeder dronken was, bood Barbara haar emotionele en lichamelijke zorg. Met andere woorden, Helena was het kind en Barbara was de ouder.

De volgende dag, na het bericht van Helena's dood, reden Dan en Ted naar het meer om de voorbereidingen voor haar uitvaart te treffen. Ze hoorden dat Helena door brand was omgekomen. Ze had een sigaret gerookt, moest in slaap gevallen zijn en het bed was in brand gevlogen.

Barbara verkeerde in shock na haar moeders dood. Deze emotie werd gevolgd door ontkenning. Omdat

Helena zo ernstig verbrand was, kreeg Barbara niet de kans haar te zien. Ze praatte zichzelf aan dat er misschien een misverstand in het spel was, en dat het niet haar moeder was die in de brand om het leven was gekomen. Haar ongeloof werd gevolgd door boosheid en wrok. Ze was kwaad op haar moeder omdat ze aan de drank was geweest en hun beider leven had verpest door zich daaraan te buiten te gaan. Barbara praatte zichzelf aan dat zij en haar moeder net zo hadden kunnen zijn als de andere moeders en dochters die ze in het winkelcentrum zag - blij en gelukkig samen.

Kort na Helena's dood raakte Barbara in een verschrikkelijke depressie en zocht ze troost in alcohol en kalmerende middelen. De dood van haar moeder gaf Barbara het gevoel dat het leven de moeite niet waard was. Ze had het gevoel dat haar huwelijk slecht was, want zij en haar man lagen voordurend met elkaar overhoop over hun groeiende schuldenlast. Barbara was de kostwinner van het gezin en had een baan als radiologisch assistente, terwijl Dan 'zijn geluk beproefde' in de makelaardij. Maar Barbara kon het zich niet permitteren om bij de pakken neer te zitten. Ze was een jonge moeder en had een zoon om groot te brengen.

Barbara zocht hulp bij mij. Vanaf het moment dat we begonnen te praten, wist ik waarvoor ze kwam. Ze was nieuwsgierig naar de omstandigheden rond haar moeders dood. Barbara vertelde me later dat de haartjes op haar armen en benen overeind gingen staan toen ik haar de details gaf.

Na afloop van de reading zag ik dat Barbara extra hulp nodig had. En aangezien mijn zuster Alicia me altijd bij haar cliënten betrekt, dacht ik: vooruit laat ik haar eens een koekje van eigen deeg geven. Grapje!

Barbara begon Alicia één keer per week te bezoeken. Ze stopte meteen met de alcohol en de medicijnen. Met haar huwelijk ging het langzaam beter. Haar man had een goede baan als verzekeringsagent gevonden. Hij verdiende nu meer en al spoedig kwam er een eind aan de strijd tussen de twee. Daar kwam bij dat hij voor zijn nieuwe werk tot negen uur 's avonds op pad was, zodat hij en Barbara niet veel gelegenheid hadden om ruzie te maken. Maar ze klaagde niet.

Het ging goed met Barbara, totdat haar enige zus zichzelf ophing. De kranten schreven dat Barbara's zuster betrokken was bij een schandaal rond verduistering van overheidsgelden.

Het was maar goed dat Barbara in deze woelige periode in therapie was. Als katholiek opgevoede vrouw had Barbara het gevoel dat God haar ergens voor strafte door zoveel van haar naasten weg te nemen. Ze voelde zich bedrogen en vroeg zich af waarom dit juist haar gebeurde. In plaats van alleen de zelfmoord van Barbara's zuster aan te pakken, hielp Alicia haar zien dat we allemaal geboren worden met een vrije wil. Ze legde uit dat Helena zelf verantwoordelijk was geweest voor hoe ze leefde en dat haar keuzes niets met Barbara te maken hadden. Mijn zuster hielp haar inzien dat ze het vermogen had om een beter leven voor zichzelf te scheppen. Alicia zei dat veranderingen vaak moeilijk voor ons zijn, maar dat ze onvermijdelijk zijn in het leven van ieder mens. Het is belangrijk om te beseffen dat we zelf aan het roer van ons leven staan. We kunnen zelf onze koers bepalen. Het enige wat we nodig hebben is geloof en vertrouwen. Dan kunnen we, met een heleboel hard werk, productieve en wijze beslissingen blijven nemen voor een gezond, vredig en bevredigend leven. Ze bracht Barbara ook aan het verstand dat God niet op aarde neerkijkt om mensen individueel te straffen. We zijn hier allemaal met een bedoeling neergezet. Wanneer we onze lessen niet leren, moeten we terugkomen. Barbara beschouwde Alicia als haar veiligheidslijn naar geestelijke gezondheid.

Barbara en Dan hadden in die tijd juist een nieuw huis gekocht en Barbara werkte in deeltijd. Ze waren bezig met een tweede kind. Maar nog voor het gazon rond het nieuwe huis was aangelegd, kreeg Dan een hersenbloeding. Hij overleefde het en de artsen zeiden dat hij een normaal leven zou kunnen leiden. Het zou de beste tijd in hun hele huwelijk worden. Terwijl Dan opknapte, wandelden ze samen en leerden ze elkaar helemaal opnieuw kennen. Voor de eerste keer vertelde hij Barbara dat ze hem heel dierbaar was. Sinds hij dicht bij de dood was geweest, was hij zijn gezin en zijn thuis gaan waarderen. Hij was aardiger tegen iedereen en had een positievere kijk op het leven.

Het enige wat de vreugde van het paar verstoorde, was dat Dan klaagde dat hij zich nog steeds niet helemaal de oude voelde, in weerwil van het feit dat hij gezond was verklaard. De artsen deden een hele reeks onderzoeken, die niets opleverden. Maar op de dag dat hun zoon voor het eerst naar de kleuterschool ging, was Barbara in het ziekenhuis. Terwijl Dan stookhout aan het verslepen was, had hij weer een hersenbloeding gekregen en was gevallen. Hij werd in allerijl met een ambulance weggebracht. Zes dagen lang hing hij aan levensverlengende apparatuur. Toen hij er koorts bij kreeg, gaven zijn organen er de brui aan en overleed hij.

Op haar achtentwintigste was Barbara weduwe. Ze was haar hele leven nooit alleen geweest. Na Dans overlijden sliep ze zelfs een hele tijd met de lichten aan. Het was Alicia die Barbara hielp om haar leven weer op poten te krijgen. Ze begon met Barbara's emotionele problemen. Barbara voelde zich schuldig dat ze meer van de kaart was van haar moeders dood dan van die van haar man. Vervolgens richtten ze hun aandacht op de praktische kanten van Barbara's leven. Dr. Tisdale vertelde Barbara dat ze weer naar school moest. Met het verzekeringsgeld dat Dan haar had nagelaten en haar diploma van de middelbare school zou Barbara niet ver komen.

Barbara en haar vader, Ted, verloren allebei hun partner in ruwweg dezelfde periode. Ted gebruikte deze tijd om de band met zijn kleinzoon te verstevigen, althans tot hij hertrouwde. Ted trad in het huwelijk met een vrouw die zelf al twee kinderen had. Hij had zijn handen vol aan zijn nieuwe gezin. Barbara voelde zich in de steek gelaten toen haar vader minder vaak op bezoek kwam als voor zijn hertrouwen. Gelukkig nam een ongehuwde broer van Dan zijn rol over en begon als vaderfiguur voor Barbara's zoon te fungeren.

TIPS OM DRAMATISCHE VERANDERINGEN IN JE LEVEN AAN TE BRENGEN

Dr. Tisdale weet, en ze spreekt uit ervaring, dat we allemaal prima zijn zoals we zijn. Onze liefde en onze waarde komen van binnenuit, van het hoogste niveau van goedheid, en onze liefde en waarde zijn constant en onvoorwaardelijk. Als we onszelf dit vaak genoeg voorhouden en ernaar leven - liefdevol, verantwoordelijk en vriendelijk -, zullen we het geloven, en onze gevoelens van zelfvertrouwen zullen groeien naarmate we ons zelf meer gaan waarderen. Onthoud dat er niet zoiets is als falen, alleen leren van je ervaringen. We worden geacht fouten te maken en er vervolgens van te leren. Van falen is alleen sprake als we uiteindelijk niet van onze fouten leren. We worden allemaal geboren met gaven die we met anderen kunnen delen. Sta jezelf toe je gaven te vinden. Deel en geniet!

Als alleenstaande ouder van een schoolgaand kind, en bijna dertig jaar, zag Barbara erg op tegen de eerste keer dat ze weer naar school zou gaan. Ze was al tien jaar van school en het idee naar de schoolbanken terug te moeten keren maakte dat ze aan zichzelf ging twijfelen. Ze besloot rustig aan te beginnen en koos voor een plaatselijke academie. Toen ze daar kwam voelde ze zich geïsoleerd; iedereen was zo jong en niet bepaald vriendelijk voor een oudere student. Op een dag kwam er een meisje van achttien naar Barbara toe met de vraag of ze een pleister had. Opgetogen rommelde Barbara in haar tas met het idee dat dit een kans was om vrienden te maken. Toen Barbara de pleister met een glimlach aan het meisje overhandigde, draaide de jongedame zich om naar haar vriendinnen en zei: 'Ik wist dat ze er een zou hebben. Mijn moeder heeft ook altijd pleisters bij zich. ' Barbara was ontnuchterd, maar het weerhield haar er niet van om door te zetten en haar opleiding te vervolgen.

Het was een eenzame tijd voor Barbara. Ze had niemand om mee te praten over haar ervaringen, want al haar vrienden waren getrouwd en stonden er maatschappelijk heel wat beter voor. Niet zeker wat voor richting ze zou inslaan, koos ze journalistiek als haar hoofdvak. Schrijven was altijd een geheime droom geweest. Van begin af aan dacht Barbara dat ze het twee jaar durende curriculum niet zou afmaken. Tot haar eigen verrassing slaagde ze met vlag en wimpel.

Het eerste succes werkte motiverend. Ze haalde haar propaedeutisch examen en vervolgens zelfs haar doctoraal. Om in het levensonderhoud van haarzelf en haar zoon te voorzien, werkte Barbara tijdens haar studie als verzekeringenverkoper. Ze kwam er snel achter dat het niets voor haar was. Ze nam een baan die minder financiële zekerheid bood maar waar ze veel plezier aan beleefde. Haar deeltijdbaan als docent aan een opleiding bedrijfskunde omvatte zes lessen per tien weken. Na elke periode van tien weken wist ze niet of en hoeveel lessen ze het volgende semester zou hebben, omdat het afhing van het aantal inschrijvingen. Ze bleef dit vijf jaar lang doen, in de avonduren.

Dr. Tisdale was Barbara's grootste steun in deze periode van haar leven. Barbara beweerde dat zij de reden was waarom ze er doorheen was gekomen. Door Alicia veranderde haar kijk op de dingen en kreeg ze het zelfvertrouwen om de uitdagingen in haar leven aan te gaan. De psychologe legde Barbara uit dat een opleiding iets is wat niemand je kan afpakken en waar je je hele leven plezier van hebt. Deze woorden wakkerden Barbara's motivatie aan.

DR. TISDALES SUGGESTIES TER VERSTERKING VAN JE ZELFWAARDERING

1.  Adopteer deze mantra: 'Ik ben oké en goed genoeg zoals ik ben. '

2.  We krijgen met onze geboorte allemaal gaven mee. Maak een lijst van je positieve kwaliteiten. Houd de lijst bij de hand en kijk ernaar wanneer je onzeker bent over jezelf.

3.  Maak een lijst van kwaliteiten en eigenschappen waar je naar zoekt in een vriend(in). Vergelijk deze lijst met je lijst van positieve kwaliteiten. Je zult snel zien dat je altijd je eigen beste vriendin of vriend kunt zijn.

4.  Onthoud dat onze liefde en waarde van binnenuit komen, van het universele bewustzijn.

5.  Weet en onthoud dat onze liefde en waarde constant en onvoorwaardelijk zijn.

6.  Accepteer dat we het verdienen om liefde te geven en te ontvangen.

7.  Elimineer de gedachte dat goedkeuring gelijkstaat aan liefde. Dat is niet zo!

8.  Bemin en bescherm je innerlijke kind - het kind dat je ooit was maar niet meer bent. Het kind dat met angst, gekwetstheid, boosheid reageert. Stel je voor dat je het op schoot neemt, het een knuffel geeft en geruststelt dat je er altijd voor zult zorgen door het waardering te geven, je kind mag nu gelukkig zijn!

9.  Bedenk dat het kind, de tiener, jongvolwassene of degene die we gisteren waren, niet de persoon is die je vandaag bent. We leren en veranderen voortdurend.

10. Wanneer we vriendelijk en liefdevol zijn en iemand anders behandelt ons anders, hoeven we dat niet persoonlijk op te vatten. We kunnen beseffen dat het probleem in het denken en doen van die ander ligt, niet bij ons.

11. Het is belangrijk dat we onszelf vriendelijk en liefdevol behandelen en oog hebben voor onze eigen waarde.

12. Een goede dagelijkse oefening om onze zelfwaardering opnieuw te bevestigen is in de spiegel kijken en zeggen: 'Je verdient liefde. Ik houd van je!' In het begin kan dit je moeite kosten, maar op den duur zul je beslist geloven wat je zegt en er vervolgens ook naar gaan denken en handelen.

13.  Bedenk dat ieders werk belangrijk is. Geen enkel mens is onmisbaarder dan een ander om de wereld draaiende te houden. Wat de ene mens doet of laat, raakt uiteindelijk zijn medemens. De vuilnisman is bijvoorbeeld even noodzakelijk als de dokter. Als hij het vuilnis niet ophaalde, zouden allerlei gevreesde ziekten om zich heen grijpen en zouden er te weinig dokters zijn om te helpen. Snap je het principe?

Ook haar zoon Jeremy speelde een rol in Barbara's succes. Jeremy was vijf toen zijn vader stierf. Hij wist instinctief, zoals alle kinderen dat weten, dat zijn moeder een moeilijke tijd doormaakte. Barbara zei dat haar zoon het haar niet nog moeilijker wilde maken. Hoewel de situatie voor hem ook moeilijk was, was hij een gehoorzaam kind en voedde hij zijn moeders dromen. Hij had er nooit moeilijk over gedaan dat ze weer ging studeren. Zijn grootste steun betuigde hij toen Barbara afstudeerde. Jeremy schreef haar een brief waarin hij haar bedankte voor alles wat ze voor zichzelf en hem had gedaan. Het bracht Barbara tot tranen.

Momenteel werkt Barbara als docente in een arme wijk van Detroit. Veel van haar leerlingen krijgen thuis niet de zorg en aandacht die ze nodig hebben. Sommigen hebben al hun hele leven een bijnaam en kennen hun echte naam niet eens. Daarom heeft Barbara het op zich genomen om haar pupillen te eten te geven en emotionele steun te bieden. Haar inspanningen gaan nog verder; ze variëren van het uit eigen zak betalen van leermiddelen tot het begeleiden van een jong meisje dat door haar moeder de prostitutie in was gestuurd. Barbara vindt haar leven een sprookjesland vergeleken met wat haar leerlingen moeten verduren. Ze herinnerde zich dat een jongen op een dag huilend op school was gekomen. Die ochtend had hij zijn hond opgehangen in hun achtertuin gevonden.

Barbara strijdt voor haar leerlingen ook tegen de misstanden op de openbare scholen en andere onrechtvaardigheden die op het terrein van de school gebeuren. Op een dag noemde een hoofdonderwijzer een onderwijzeres een glibberige teef. Barbara gaf hem aan. Toen hij terugsloeg door Barbara uit te schelden, diende ze hem stevig van repliek. De man behandelt haar nu met respect.

OPSCHIETEN MET COLLEGA'S

Soms verlopen de contacten met collega's stroef. Hoe meer vertrouwen we kunnen opbrengen, hoe gemakkelijker het zal gaan. Dit komt doordat we vrede hebben met onszelf, een positieve houding hebben en blijven glimlachen. Meestal roept een positieve benadering bij anderen hetzelfde op. Maar als een collega zich niet prettig of positief gedraagt, dan ligt het niet op onze weg om het persoonlijk op te vatten. Dan ligt het probleem immers duidelijk bij die ander. Misschien heeft de persoon in kwestie een slechte dag, persoonlijke zorgen, ziekte in de familie of een moeilijke periode en kijkt of doet hij of zij daarom zo nors. Op dat soort momenten helpt compassie.

Barbara ziet haar werk als een manier om anderen te helpen. Dr. Tisdale was het met Barbara eens dat het haar missie is. Barbara begrijpt de pijn van de kinderen, omdat het haar weer verbindt met de lessen die ze leerde in de omgang met een alcoholistische moeder. Barbara is zes uur per dag in de weer om te zorgen dat haar pupillen zich veilig, geborgen en verzorgd voelen. Ze heeft het bevredigende gevoel dat dit haar levenswerk is en doet het al vijftien jaar!

Barbara herinnerde zich dat ze als klein meisje in haar katholieke kerk een gebed uitsprak. Ze vroeg God om haar moeder nuchter te maken. De priester briefde het door aan haar ouders, omdat hij het zo schattig en grappig vond. Hoewel de volwassenen de smeekbede niet serieus namen, deed Barbara dat wel degelijk. Doordat haar verzoek belachelijk was gemaakt, ging ze geloven dat God haar niet zou helpen. Ze ging religie als bedrog beschouwen. In de loop der jaren is Barbara onder invloed van dr. Tisdale haar visie op spiritualiteit gaan herzien. Met steun van Alicia is Barbara in het bestaan van een hogere macht gaan vertrouwen. Had ze vroeger altijd het gevoel dat ze geleefd werd, nu weet ze, omdat ze beseft dat ze een vrije wil heeft, dat ze de macht heeft om haar eigen toekomst en geluk te bepalen. Ze realiseert zich dat het niet gaat om wat je meeneemt als je deze aarde verlaat, maar om wat je achterlaat.