Hoofdstuk 9

Drie dagen later kon Sebastian niet geloven dat hij zich nog steeds te midden van de georganiseerde chaos van de familie Adani bevond. Zodra hij het huis binnen was gekomen, hadden ze het als vanzelfsprekend gevonden dat hij zou blijven. Niet alleen dat, Aneesa’s ouders hadden hun best gedaan om hun conservatieve ideeën opzij te zetten, en hem en Aneesa een kamer gegeven.

Zodra ze alleen in de slaapkamer waren, had Aneesa hem ongelukkig aangekeken.

‘Ik had geen idee dat ze dit zouden doen. Geloof me, ik ben net zo geschokt als jij. Maar als ik protesteer, breng ik ze in verlegenheid –’

Hij maakte een wuivend gebaar met zijn hand. ‘Het geeft niet. We hebben al eens eerder een kamer gedeeld.’

‘Ja,’ had ze geantwoord. Ze had zijn blik gemeden. Het was duidelijk dat ze dit net zo erg vond als hij, en dat ze wilde dat hij zo snel mogelijk terug naar Engeland zou gaan.

Iets in haar houding had zijn stem verscherpt. ‘Luister, ik blijf een paar dagen en daarna moet ik toch terug. Tot die tijd kunnen we het toch wel uithouden?’

Onverschillig had ze haar schouders opgehaald. ‘Tuurlijk. Als jij dat kunt, kan ik het ook. Híér heb ik geen enkel probleem mee.’ Ze maakte een luchthartig gebaar in de richting van het bed.

Op dat moment had hij zich gerealiseerd hoe groot de afstand was die tussen hen was ontstaan. Het was begonnen op het moment dat ze had aangekondigd dat ze naar huis wilde. En ofschoon elke vezel in zijn lichaam haar begeerde, kon hij haar niet aanraken.

Nu zaten ze aan het avondeten. Hij keek om zich heen, en merkte tot zijn verbazing dat hij zich op zijn gemak voelde. Het goedmoedige geplaag en gekibbel tussen Akash, Aneesa’s broer, en Amrita, haar zusje, was ongelooflijk geruststellend. Zijn hele leven lang had hij het gevoel gehad alsof hij van een afstandje toekeek, aan de rand van zijn eigen familie stond. Hoewel deze mensen bijna vreemden voor hem waren, was hij al helemaal in hun warmte opgenomen. En dat deed hem versteld staan.

Op dat moment kwam Aneesa met een schaal groenten uit de keuken tevoorschijn. Nadat ze de schaal op tafel had gezet, maakte ze plagend het haar van haar broer en haar zus door de war. Ze raakten elkaar de hele tijd aan… En hij had gezien dat Mr. Adani zijn vrouw in haar achterwerk had geknepen toen hij dacht dat niemand keek.

Sebastian kon zich herinneren dat zijn moeder hem wel eens had aangehaald, maar het was geen gewoonte geweest waarop hij kon vertrouwen. Hij had zeker nooit enig blijk van genegenheid tussen zijn eigen ouders gezien.

Het drong tot hem door dat hij zich altijd verschrikkelijk ongemakkelijk voelde als het om intimiteit buiten de slaapkamer ging. Met Aneesa had hij het echter vanaf het begin normaal gevonden om haar aan te raken, of haar hand vast te houden. En hij had het niet eens gemerkt.

Met schrandere donkere ogen in haar wijze gezicht keek Aneesa’s grootmoeder toe. Iedereen noemde haar Beeba. Ze had nog niet veel tegen Sebastian gezegd, maar ze keek voortdurend naar hem, en hij had het vervelende gevoel dat ze iets zag waar hij zich niet van bewust was.

‘Je krijgt al een flinke buik, Neesa. Schopt de baby al?’

Mrs. Adani sprak Amrita vermanend toe, en Sebastian voelde zich plotseling bezitterig, alsof de buik van Aneesa van hem was. Dat was’ie ook. En toch weer niet. Hij voelde zich uiteengereten. En toen wilde híj ook weten of de baby zich al had bewogen.

Aneesa wist de aandacht af te leiden en ging naast Sebastian zitten. Hij rook haar lichte parfum, waardoor hij lichamelijk opgewonden raakte. Hij vroeg zich serieus af of hij moest vragen of hij een andere slaapkamer kon krijgen, want de afgelopen nachten waren een kwelling voor hem geweest. Terwijl Aneesa zo ver mogelijk van hem af lag, had hij wakker gelegen en zich liggen verbijten om zijn onverzadigbare begeerte te onderdrukken.

Ook nu zat hij te knarsetanden. Hij glimlachte om iets dat Aneesa had gezegd, maar wat hij niet had gehoord omdat haar lange wimpers hem hadden afgeleid. Hij had het idee dat hem iets oneindig kostbaars uit zijn handen glipte.

Die avond lag Aneesa in bed en probeerde het feit te negeren dat Sebastian op slechts een paar centimeter afstand van haar lag. Na zijn eerste reactie op haar familie, als een hert dat verlamd is door de koplampen van een auto, had hij zich ontspannen en gedroeg hij zich op een heel andere manier dan ze van hem gewend was. Ze had gezien dat hij alles dat om hem heen gebeurde observeerde alsof hij erdoor werd gefascineerd, maar niet verveeld of geïntimideerd.

Amrita was al verliefd op hem. Hij had samen met Aneesa als publiek gefungeerd toen ze een Bollywooddans uitprobeerde die ze voor een auditie aan het oefenen was. Haar ouders waren van hem onder de indruk. En Beeba, zij keek slechts naar hem zoals ze naar iedereen keek. In tegenstelling tot Jamal was Sebastian stilzwijgend door haar familie geaccepteerd, terwijl ze niet eens een echte relatie met hem had. Nu zag ze pas hoe kwetsend haar ex-verloofde zich ten opzichte van haar familie had gedragen.

Ze wist dat hij wakker was en ze zuchtte diep. Het had geen zin om nog te doen alsof.

‘Bedankt dat je Akash mee naar het hotel hebt genomen om de chef-kok te ontmoeten. Volgens mij is hij nog nooit zo opgewonden geweest. Voor de rest van zijn leven zal hij je als zijn grote held beschouwen.’

Ze voelde dat hij zijn schouders ophaalde.

‘Het stelde niets voor.’

Er viel een lange stilte, maar in tegenstelling tot de andere avonden waarop Aneesa zich op haar zij had gerold en uiteindelijk in slaap was gevallen, leek dat vanavond onmogelijk.

Haar huid was overgevoelig, en ze was zich intens bewust van alles om zich heen. De warme avondlucht wervelde om hen heen dankzij de ventilator aan het plafond. De geur van de fruitbomen die buiten voor het raam stonden, was zwaar en zinnelijk. Maar het ergst van alles was het muskietennet dat om het bed hing, waardoor ze in een cocon lagen die veel op een gevangenis leek.

En vanbinnen voelde ze die verschrikkelijke behoefte om Sebastian aan te raken, zich door hem aan te laten raken. De spanning werd zo groot dat ze plotseling bang was dat ze zichzelf zou verraden. Abrupt kwam ze overeind om het licht aan te doen.

‘Luister, dit is voor ons allebei vervelend. Jij wilt hier niet zijn. Ik ga wel bij Amrita slapen.’

Vliegensvlug stak Sebastian een hand uit om haar bij de pols te grijpen. Zijn aanraking brandde op haar huid. ‘Ik dacht dat jij je ouders niet in verlegenheid wilde brengen? Als je nu naar Amrita’s kamer gaat, weet morgen iedereen het.’

Aneesa probeerde zich los te rukken, maar hij liet haar niet los. Vanbinnen huilde ze. ‘Nou, dan slaap ik op de vloer, of zo.’

‘Waarom?’ vroeg hij met temende stem. ‘Ik dacht dat je híér geen probleem mee had?’

Ze kon zichzelf wel schoppen dat ze die eerste dag zo nonchalant had gedaan. Sebastian zat half overeind in bed, zijn borstkas was naakt, zijn huid had in het zachte licht een gouden glans. Haar borsten voelden zwaar aan, haar tepels waren stijf en tintelden pijnlijk. Hoe had ze hier geen probleem mee kunnen hebben?

Haar trots lag toch al in gruzelementen. Ze knarste met haar tanden. ‘En wat dan nog?’ vroeg ze opstandig.

Onverbiddelijk trok hij haar naar zich toe. ‘Ik heb nooit gezegd dat ik niet naar je verlangde, Aneesa. Ik wil je nog steeds.’

Er verscheen een kleine frons tussen haar wenkbrauwen. Ze stribbelde tegen. ‘Maar je probeerde helemaal niet…’ Haar stem stierf weg, waardoor ze zichzelf verraadde. Hoewel ze haar uiterste best had gedaan om niet aan haar begeerte toe te geven, had ze wanhopig naar hem verlangd.

‘Omdat ik dacht dat jij het niet wilde, en ik dat het beste vond.’

Omdat ze uiteindelijk hun eigen weg zouden gaan.

‘Maar nu,’ vervolgde hij met een glinstering in zijn ogen die het verlangen in haar aanwakkerde. ‘Nu zie ik in dat die redenering volkomen verkeerd was. Het was een marteling om naar je te verlangen en te proberen je niet aan te raken.’

Ze werd door haar emoties heen en weer geslingerd. Aan de ene kant wilde ze roepen dat hij moest ophouden. Dat het goed was dat hij zich zo fatsoenlijk had gedragen omdat het haar nu kapot zou maken als ze opnieuw het genot van zijn liefdesspel zou ervaren. Maar aan de andere kant kon ze zich niet voorstellen dat ze de rest van haar leven door moest komen zonder dat genot ooit nog te ervaren.

Ze liet zich door hem terug op het bed trekken, en ze haatte zichzelf om haar eigen zwakheid. Hij boog zijn hoofd in haar richting, maar ze hield hem met een vinger op zijn lippen tegen.

‘Wacht… Wanneer ga je weer naar huis, Sebastian? Ik moet het weten. Ik kan niet…’ Ze zweeg. Het scheelde niet veel of ze zou hem vertellen hoe moeilijk ze het vond dat hij hier was en haar familie leerde kennen. ‘Ik moet verder met mijn leven…’

Tot haar verbazing verhardde zijn gezichtsuitdrukking. Hij zou opgelucht moeten zijn.

‘Ik moet morgen naar het hotel om dingen te regelen. Ik ga de dag daarna weg. Morgen slaap ik in het hotel.’

Ze voelde haar hart breken. ‘Goed. Dan is het goed.’

Met bijna brute kracht kuste Sebastian haar. De hartstocht laaide zo snel zo hoog op, dat Aneesa het een wonder vond dat het bed geen vlam vatte. Hij trok haar hemdje uit. Ze trok zelf haar slipje uit, en slaakte een zucht van puur genot toen ze Sebastians warme naakte lichaam tegen het hare voelde.

Hij streelde haar borsten zodat haar tepels harde puntjes werden, en ze trok zijn hoofd naar beneden zodat hij een tepel in zijn mond kon nemen. Haar buikspieren spanden aan van wellust toen hij er ruw aan zoog. Ze betaalde hem terug door in zijn schouder te bijten, om vervolgens de plek waar ze hem had gebeten te likken, genietend van zijn unieke muskusachtige smaak.

Ze konden beiden niet wachten. Sebastian duwde haar benen uit elkaar en ging op haar liggen. Vlak voordat hij in haar stootte, met Aneesa’s handen op zijn heupen, haar benen opgetrokken, zei hij met een kreun: ‘Ik heb dit nodig… Ik heb jou nodig.’

Haar keel kneep pijnlijk dicht, en er ging een golf van emoties door haar heen toen hij diep in haar stootte. En toen dansten ze die vertrouwde dans die hen hoger en hoger voerde, totdat al hun zenuwen strak stonden en ze door een explosie van intens genot werden gegrepen.

Lange tijd later, voldaan en loom, lag Aneesa met haar rug tegen de borstkas van Sebastian. Ze voelde dat hij weer hard werd tegen haar billen en ze maakte een sensuele beweging. Hoe moe ze ook was, ze wilde niet dat dit al voorbij was. Toen ze met haar hand naar achteren reikte om zijn billen te strelen, hoorde ze hem grinniken. Hij duwde haar haren opzij zodat hij hete kusjes in haar nek kon drukken.

Met een krachtige beweging van zijn heupen vond hij de plek waar ze nog steeds naar hem verlangde. Hij stootte omhoog, zijn armen strak om haar bovenlichaam, een hand op haar borst. Als vanzelf viel haar hoofd achterover, en terwijl hij keer op keer in haar stootte, totdat ze nauwelijks kon ademhalen of nadenken, kuste hij haar zo teder dat ze de tranen niet kon tegenhouden.

Nadat de storm was gaan liggen, was Aneesa verzadigd, uitgeput en overspoeld door emoties. Ze pakte zijn hand, vlocht haar vingers erdoorheen en drukte er vervolgens een kus op. En vlak voordat ze zich door haar vermoeidheid liet wegvoeren in een diepe slaap, dacht ze aan de woorden die al dagenlang op haar lippen lagen. ‘Ik hou van je.’

Sebastian bleef onbeweeglijk liggen. Had ze zojuist gezegd… Haar ademhaling was al diep en gelijkmatig. Misschien had hij het zich verbeeld? Hij kon de woorden niet meteen verwerken. Hij kon niet nadenken omdat zijn brein een weke massa was geworden na twee van de krachtigste orgasmen die hij ooit had gehad.

Een van zijn handen lag op Aneesa’s ronde buik, en juist toen zijn hoofd begon te duizelen door de betekenis van haar woorden, voelde hij plotseling een subtiele beweging onder zijn vingers. Een zachte trilling, als een kleine hartslag. Met ingehouden adem spreidde hij zijn hand uit, en daar voelde hij het weer. Zachtjes, nauwelijks merkbaar. Zijn baby.

Zo lag hij daar lange tijd klaarwakker. Totdat de zon de lucht met zachtroze strepen kleurde.

Toen glipte hij stilletjes uit bed en vertrok.