♥ 1. ♥

Een maand later

De reünie komt steeds dichterbij en hoe stoer ik ook tegen Ellen heb geroepen dat ik wel alleen zou gaan, betrap ik mezelf er steeds op dat ik blijf nadenken over wie ik zou kunnen meeslepen. Ik denk er zelfs even kort over om iemand in te huren, om het zo maar te noemen.

Met Pretty woman in mijn achterhoofd en dat zulke dingen nooit goed aflopen en altijd uitkomen, verwerp ik het idee en laat me met een diepe zucht op de bank vallen om voor de zoveelste keer weg te zwijmelen bij de film met Richard Gere en Julia Roberts. Hij had haar tenminste nog nodig om indruk op zijn zakenrelatie te maken. Ik hoef alleen maar een paar klasgenoten ervan te overtuigen dat ik een leuk leven heb en daar heb ik geen man-hoer voor nodig.

Wat ik wel nodig heb is iets te eten. Toevallig weet ik dat mijn keukenkastjes leeg zijn en de winkel te ver weg. Het duurt dan ook maar een paar seconden voor ik mezelf ervan overtuigd heb dat ik wel een pizza verdien. Zo eentje met extra kaas en met barbecuesaus in plaats van tomatensaus. Het water loopt me al in de mond bij de gedachte en het pizzavisioen is genoeg om me meteen weer van de bank te laten springen en mijn portemonnee te pakken. Ik heb twee dagen geleden nog gepind en met een beetje geluk heb ik nog genoeg geld over om niet opnieuw naar de automaat te hoeven.

Zoals altijd kost het me even tijd om te zoeken waar ik het geld heb gestopt. Als ik wisselgeld krijg, duw ik dat standaard in het eerste beste vakje dat openstaat en dat is bijna nooit het vakje dat de keer erna ook open staat. Achter het ritsje waar ik twintig euro verwacht zit iets anders. Gekleurde stukjes papier. Verbaasd trek ik ze erachter vandaan. Het zijn de lootjes die ik een tijdje geleden heb gekocht van dat ongeduldige scoutingmeisje. Net als ik ze wil verfrommelen om ze weg te gooien valt mijn oog op de datum en de website die erop staan. De trekking was vorige week en je kunt online opzoeken of je iets gewonnen hebt. De vrolijke letters schreeuwen me toe. Een vakantiebon of een waardebon van bloemenwinkel 'Het Boeketje'. Ik heb nog nooit van m'n leven iets gewonnen en dat zal nu niet anders zijn.

Als ik eindelijk alle cijfers van het eerste lootje correct heb ingevoerd komt er een knipperend zandlopertje in beeld. Het knippert een keer of tien en dan verandert de tekst in: 'Helaas, niets gewonnen.' Het tweede lootje geeft dezelfde melding en ik verwacht bij het derde lootje geen verrassingen meer. Tot mijn verbazing begint het beeld na de knipperende zandloper te verkleuren, komen er ballonnen in beeld en het logo van de scouting met eronder de tekst: 'U BENT EEN WINNAAR!' Er wordt gevraagd of ik contact op wil nemen met een eronder weergegeven telefoonnummer, zodat ik kan horen wat mijn prijs precies inhoudt. Fijn.

Het is geen 0900-nummer maar je zult zien dat ik aan een of ander abonnement vastzit van de Vriendenloterij wanneer ik het bel. Ik geloof dat ik onderhand meer lidmaatschappen heb afgesloten (per ongeluk natuurlijk, want wie wil er nou vrijwillig met zijn hoofd op tv en horen dat je een groot geldbedrag hebt gewonnen?) dan dat ik ooit gewonnen heb.

Toch wint mijn nieuwsgierigheid het van de angst om weer ergens aan vast te zitten. Ik werp een snelle blik op de klok. Het is acht uur 's avonds en ik vind dat je om die tijd best nog iemand kunt bellen.

Het telefoonnummer op het scherm ziet eruit als een privénummer en er staat niet bij dat het bellen tijdens kantooruren moet gebeuren. Voor ik me kan bedenken grijp ik de telefoon en toets het nummer in. Als ik na vijf minuten het gesprek beëindig, grijns ik.

Ik wist het! Weer zo'n trucje. Of ik even langs wil komen morgenmiddag bij de scouting. Ik ben blijkbaar net op tijd want morgen hebben ze de grote prijsuitreiking bij het scoutinggebouw. Nee, de mevrouw aan de andere kant van de lijn wilde me niet vertellen wat ik gewonnen had, maar wel dat ik het niet zou willen missen en dat ik zeker moest komen. Mijn favoriete besteding van een zaterdag. Tussen andermans kinderen gaan zitten, wachten tot mijn nummer aan de beurt is en dan een of andere Aldi-wijn mee naar huis nemen. Waarom ik dan toch heb gezegd dat ik kom, is me dan ook een raadsel.