Lente 1981

Woensdag 1 April

Nigel belde vanmorgen op en deed net of hij begrafenisondernemer was en vroeg wanneer hij het lijk moest komen ophalen. Mijn vader nam op. Echt! Die man heeft geen gevoel voor humor! Ik heb me rotgelachen om de meisjes waar ik tegen riep dat hun onderjurk eronderuit kwam, terwijl dat niet zo was. Onder de tekenles had Barry Kent een pakje jeukpoeder bij zich. Hij deed wat in de laarzen van mevrouw Fossington-Gore. Zij heeft ook al geen gevoel voor humor. Barry Kent heeft toen een beetje in mijn hals gestrooid. Helemaal niet leuk! Ik moest naar de Matron om het weg te laten halen.

Het huis ziet er ontzettend smerig uit omdat mijn vader niets aan het huishouden doet. De hond hunkert naar mijn moeder. Ik ben op de kop af dertien jaar en driehonderdvierenzestig dagen geleden geboren.

Donderdag 2 April

Vandaag ben ik veertien geworden! Van mijn vader heb ik een trainingspak en een voetbal gekregen. (Hij is totaal ongevoelig voor mijn behoeften.) Een boek Houtbewerking voor de jeugd van oma Mole. (Geen commentaar.) Een kaart met één pond erin van grootvader Sugden (in zijn geweldig grote gulheid). Het beste waren nog de tien pond van mijn moeder en de vijf pond van meneer Lucas. (Gewetensgeld.) Nigel stuurde een grappige kaart. Op de voorkant stond ‘Wie is sexy, charmant, intelligent en knap?’ Binnenin stond: ‘Jij in ieder geval niet, knul!!’ Nigel had erbij geschreven ‘Niks van aantrekken ouwe jongen’. In de enveloppe zat tien pence. Bert Baxter had een kaart naar de school gestuurd omdat hij niet weet waar ik woon. Hij heeft een heel bijzonder handschrift, het is een soort schoonschrijven geloof ik. Op zijn kaart stond een Duitse herder. Binnenin had hij geschreven ‘De beste wensen van Bert en Sabre. P.S. Afvoer is verstopt’. Er zat een boekenbon bij van tien shilling. Die was geldig tot december 1958, maar het was toch een aardig gebaar. Eindelijk ben ik dan veertien!! Bekeek mezelf vanavond eens goed in de spiegel en meen een zekere rijpheid te ontdekken (behalve dan die rotpukkels).

Vrijdag 3 April

Vandaag het hoogste cijfer gehaald bij aardrijkskunde. Ja zeker! Met gepaste trots kan ik melden dat ik alle twintig vragen goed had! Bovendien heb ik een complimentje gekregen omdat mijn werk er zo netjes uitzag. Er is niets dat ik niet weet over de Noorse lederindustrie. Barry Kent schijnt er een eer in te stellen niets te weten. Toen juffrouw Elf hem vroeg waar Noorwegen zich bevond in relatie tot Engeland, zei hij ‘In een LAT-relatie’. Het is pijnlijk voor mij te moeten zeggen dat Pandora met de anderen meelachte. Alleen juffrouw Elfen ik lachten niet. Bert Baxters afvoer schoongemaakt; zat vol botjes en theebladeren. Ik zei tegen Bert dat hij toch echt theebuiltjes moet gaan gebruiken. We leven tenslotte in de twintigste eeuw! Bert zei dat hij ze zou proberen. Ik heb hem verteld dat mijn moeder is weggelopen met een verzekeringsagent. Hij zei: ‘Dan wordt ze in ieder geval door de verzekering gedekt.’ En daar moest hij zo hard om lachen dat de tranen hem over de wangen liepen.

Zaterdag 4 April

NIEUWE MAAN

 

Ik en mijn vader hebben vandaag het huis schoongemaakt. We moesten wel. Morgen komt mijn oma op de thee. ‘s-Middags gingen we boodschappen doen bij Sainsbury’s. Mijn vader nam een wagentje dat onmogelijk te sturen was. En bovendien piepte het alsof iemand muizen aan het martelen was. Ik schaamde me dood. Mijn vader koos allemaal ongezond eten uit. Ik moest erop staan dat hij ook fruit en sla kocht. Toen we bij de kassa kwamen kon hij zijn betaalpas niet vinden en de caissière wilde zonder pasje geen cheque accepteren, dus moest de bedrijfsleider erbij komen om de ruzie te beslechten. Ik moest mijn vader een deel van het geld van mijn verjaardag lenen. Dus nu is hij me acht pond achtendertig en een halve pence schuldig. Ik heb hem een schuldbekentenis laten schrijven achter op de kassabon.

Ik moet anders wel zeggen dat Sainsbury’s het betere type klanten weet aan te trekken. Ik zag een geestelijke wc-papier kopen. Hij nam een pak van vier rollen lichtpaars superzacht. Hij heeft zeker de geldpest! Hij had net zo goed gewoon wit kunnen kopen en het verschil aan de armen geven. Wat een schijnheilige vent!

Zondag 5 April

PASSIEZONDAG

 

Nigel kwam vanmorgen langs. Hij is nog steeds razend over Pandora. Ik probeerde hem af te leiden door hem over de Noorse lederindustrie te vertellen, maar om de een of andere reden leek hem dat niet te kunnen boeien.

Ik heb mijn vader om één uur uit bed gehaald. Ik zie niet in waarom hij de hele dag in zijn vuil kan blijven liggen terwijl ik op ben. Hij stond op en ging buiten de auto wassen. Opzij van de achterbank vond hij een van mijn moeders oorringen en daar bleef hij maar naar zitten staren. Hij vroeg: ‘Adriaan, mis je je moeder?’ Ik zei: ‘Ja natuurlijk, maar het leven moet doorgaan.’ Toen zei hij: ‘Ik zie niet in waarom.’ Ik maakte daaruit op dat hij aan zelfmoord dacht, dus ben ik meteen naar boven gegaan om alles wat kwaad kon uit de badkamer weg te halen. Toen we onze diepvrieslunch op hadden, riep hij vanuit de badkamer om zijn scheermes. Ik loog en riep terug dat ik het niet gezien had. Toen heb ik alle scherpe dingen uit de keukenla weggehaald. Hij probeerde zijn reisscheerapparaat nog maar de batterijen waren gaan lekken en groen uitgeslagen. Ik zie mezelf altijd graag als ruimdenkend, maar de taal die mijn vader toen uitsloeg!! En dat alleen maar omdat hij zich niet kon scheren! Thee was nogal vervelend. Mijn oma zei steeds maar misselijke dingen over mijn moeder en mijn vader zeurde maar door over hoe erg hij haar miste. Ze merkten niet eens dat ik in de kamer was! De hond kreeg nog meer aandacht dan ik! Mijn oma gaf mijn vader een standje omdat hij zijn baard liet staan. Ze zei: ‘Jij vindt het misschien interessant om erbij te lopen als een communist, George, maar ik niet!’ Ze zei dat zelfs in de loopgraven in Yperen mijn opa zich elke dag geschoren had. Soms moest hij verhinderen dat de ratten zijn scheerzeep opaten. Ze zei dat mijn opa zelfs toen hij al in zijn kist lag, nog geschoren was door de begrafenisondernemer; en als de doden zich kunnen scheren, is er geen enkel excuus voor de levenden. Mijn vader probeerde het uit te leggen, maar mijn oma hield geen seconde haar mond, dus dat was niet zo eenvoudig. We waren allebei blij toen ze weer naar huis ging. In Big and Bouncy gekeken. Het is tenslotte Passiezondag!

 

Maandag 6 April

Een briefkaart van mijn moeder gehad. Er stond op dat ‘zij’ bij kennissen logeerden tot ze een flat zouden vinden. Ze zei dat ik een weekend bij ze kon komen logeren zodra ze iets hadden. Ik heb hem niet aan mijn vader laten zien.

Dinsdag 7 April

Mijn geliefde Pandora gaat met Craig Thomas. Dat is de laatste keer dat jij een Mars van me krijgt, Thomas! Barry Kent zit in moeilijkheden omdat hij bij de tekenles een blote vrouw heeft getekend. Juffrouw Fossington-Gore zei dat het niet zozeer het onderwerp was als wel zijn totaal negeren van de fundamentele biologische feiten, dat zo ontstellend was. Ik maakte een goede tekening van de Huik die Craig Thomas in stukken hakt. Juffrouw Fossington-Gore zei dat het ‘een krachtige getuigenis van monolitische onderdrukking’ was. Mijn moeder belde op. Haar stem klonk vreemd, alsof ze verkouden was. Ze zei aldoor: ‘Eens zul je het begrijpen, Adriaan.’ Op de achtergrond klonken slurpgeluiden. Het was vast die engerd van een Lucas, die haar in haar nek zoende. Dat heb ik ze in films wel zien doen.

Woensdag 8 April

Mijn vader wilde me geen briefje voor gymnastiek meegeven. Dus heb ik bijna de hele ochtend met mijn pyjama aan in een zwembad moeten duiken om een baksteen van de bodem op te halen. Toen ik thuiskwam heb ik een bad genomen, en nog stonk ik naar chloor. Ik zie het nut niet in van bovengenoemde les. Wanneer ik volwassen ben ga ik toch zeker niet in pyjama langs een rivier wandelen, hè? En wie zou het in zijn hoofd halen een rivier in te duiken voor zo’n stomme ouwe baksteen? Er liggen bakstenen zat overal.

Donderdag 9 April

Gisteravond hebben mijn vader en ik een heel gesprek gehad. Hij vroeg bij wie ik liever wilde wonen, bij hem of bij mijn moeder. Ik zei bij allebei. Hij vertelde dat hij op zijn werk een vrouw had leren kennen. Doreen Slater heet ze. Hij zei dat hij graag wilde dat ik haar ontmoette. Daar gaan we weer! Is dat nou die verlaten echtgenoot met het gebroken hart en de zelfmoordneigingen?

Vrijdag 10 April

Mijn oma opgebeld om haar over Doreen Slater te vertellen. Oma klonk niet erg enthousiast. Ze zei dat haar naam nogal gewoontjes klonk; en daar moest ik haar gelijk in geven. Heb Wachten op Godot uit de bibliotheek gehaald. Tot mijn teleurstelling was het een toneelstuk. Nou ja, ik zal het toch maar proberen. Ik heb de laatste tijd mijn hersens een beetje verwaarloosd. Nigel vroeg of ik het weekend bij hem kwam logeren. Zijn ouders gaan naar een trouwerij in Croydon. Mijn vader zei dat het mocht. Hij keek nogal opgewekt. Morgenochtend ga ik naar Nigel.

Vandaag de laatste dag voor de paasvakantie. Ik moet er wel op letten dat mijn hersens actief blijven.

Zaterdag 11 April

EERSTE KWARTIER

 

Die Nigel boft maar! Zijn huis is werkelijk fantastisch! Alles is modern. Ik weet niet wat hij wel van ons huis moet denken. We hebben een paar meubels van wel meer dan honderd jaar oud! Zijn slaapkamer is enorm groot en hij heeft een stereo, een kleurentelevisie, een cassettedeck, een racebaan, een elektrische gitaar en een versterker. Spotjes boven zijn bed. Zwarte muren en een wit kleed en een sprei met raceautos erop. Hij heeft stapels oude nummers van Big and Bouncy. Daar hebben we even in zitten lezen. Toen nam Nigel een koude douche en zette ik de soep op en sneed het stokbrood. We hebben ons rotgelachen om Wachten op Godot.

Nigel kwam niet meer bij toen ik zei dat Vladimir en Estragon klonken als anticonceptiepillen.

Ik mocht op Nigels racefiets. Meer dan wat ook wil ik er nu ook een. Als ik moest kiezen tussen Pandora of een racefiets, zou ik de fiets kiezen. Het spijt me zeer, Pandora, maar zo is het en niet anders.

We zijn naar de chipszaak geweest en hebben alles genomen wat er was. Niets was Nigel te duur, hij krijgt hopen zakgeld. We hebben een tijdje rondgelopen, toen zijn we naar huis gegaan en hebben we naar een griezelfilm The Bug Eyed Monster Strikes Back gekeken. Ik vond het monster sprekend op meneer Scruton, het Hoofd van de school, lijken. Nigal lachte zich weer een ongeluk. Ik denk dat ik een talent heb om mensen te amuseren. Misschien zie ik er wel van af veearts te worden en ga ik grappige televisiekomedies schrijven.

Toen de film was afgelopen, zei Nigel: ‘Wat zeg je van een slaapmutsje?’ Hij ging naar de bar in de hoek van de zitkamer en schonk voor ons allebei een flink glas whisky met soda in. Ik had nog nooit whisky geproefd en ik zal het ook nooit meer doen. Hoe mensen dat voor hun plezier kunnen drinken, is me een raadsel. Als het in een apothekersflesje zat zouden ze het zo de gootsteen in kieperen!

Ik herinner me niet dat ik naar bed ging, maar dat moet ik gedaan hebben, want ik zit nu in het bed van Nigels ouders in mijn dagboek te schrijven.

Zondag 12 April

PALMZONDAG

 

Dit weekend bij Nigel heeft mij echt de ogen geopend! Zonder het te weten heb ik de afgelopen veertien jaar in armoede geleefd. Ik heb het moeten doen met inferieure behuizing, slecht eten en een lachwekkend klein beetje zakgeld. Als mijn vader mij met zijn huidige salaris geen behoorlijke levensstandaard kan bieden, moet hij maar een andere baan zoeken. Hij zit er trouwens toch altijd over te klagen dat hij die elektrische kacheltjes moet verkopen. Nigels vader heeft zich uit de naad gewerkt om zijn gezin een moderne omgeving te kunnen geven. Als mijn vader in de hoek van onze zitkamer een formica cocktailbar had gebouwd, zou mijn moeder misschien nog bij ons wonen. Maar nee hoor! Mijn vader schept nog op over onze honderd jaar oude meubels ook.

Ja zeker! In plaats van zich te schamen voor onze antieke troep, is hij trots op die afgedankte ouwe rotzooi. Mijn vader zou zich liever de grote literatuur ter harte moeten nemen. Madame Bovary liep weg bij die stomme dokter Bovary omdat hij niet in haar behoeften kon voorzien.

Maandag 13 April

Een briefje van meneer Cherry gekregen om te vragen wanneer ik rnijn krantenwijk weer kan doen. Briefje teruggestuurd om te zeggen dat ik nog steeds in geestelijke nood verkeer vanwege mijn moeders vertrek. En dat is ook zo. Gisteren heb ik zonder het te merken twee verschillende sokken aangedaan. Een rode en een groene. Ik moet mezelf vermannen. Op deze manier kom ik straks nog in het gekkenhuis.

Dinsdag 14 April

Kreeg een briefkaart van mijn moeder. Ze heeft een flat gevonden en wil dat ik haar en Lucas zo snel mogelijk kom opzoeken. Waarom kan mijn moeder toch niet gewoon een briefschrijven net als iedereen? Waarom moet de postbode zo nodig mijn privé-zaken kunnen lezen? Haar nieuwe adres is 79 A President Carter Walk, Sheffield.

Ik vroeg aan mijn vader of ik mocht. Hij zei: ‘Ja, als zij het geld voor de reis stuurt.’ Dus heb ik haar een brief geschreven of ze elf pond tachtig wil sturen.

Woensdag 15 April

Naar het jongerencentrum geweest met Nigel. Het was er onwijs leuk. We hebben gepingpongd tot de balletjes barstten. Toen hebben we ons op het voetbalspel gestort. Ik heb met vijftig tegen dertien van Nigel gewonnen. Nigel had de pest in. Hij zei dat hij alleen maar had verloren omdat de benen van zijn keeper met doorzichtig plakband vastzaten. Maar zo was het niet. Het was te danken aan mijn superieure vaardigheid. Een bende punks zat misselijke opmerkingen te maken over mijn gevlamde broek, maar Rick Lemon de jeugdleider kwam tussenbeide, en leidde een discussie over persoonlijke smaak. We waren het er allemaal over eens dat ieder individu zelf moet weten wat hij of zij aantrekt. Toch denk ik dat ik mijn vader maar om een nieuwe broek vraag. Niet veel veertienjarigen dragen vandaag de dag nog gevlamde broeken en ik heb geen enkele behoefte op te vallen.

Barry Kent probeerde binnen te komen via de nooduitgang om zijn vijf pence contributie niet te hoeven betalen. Maar Rick Lemon duwde hem terug de regen in. Dat deed me plezier. Ik moet Barry Kent nog twee pond protectiegeld betalen.

Donderdag 16 April

WITTE DONDERDAG

 

Een verjaardagskaart van tante Susan gekregen, twee weken te laat! Ze vergeet altijd welke dag het is. Mijn vader zegt dat ze erg onder druk staat door haar werk, maar dat zie ik niet zo. Ik zou zeggen dat het een makkie is om cipier te zijn. Het enige dat je hoeft te doen is deuren open- en dichtdoen. Ze heeft me een pakje gestuurd via de post, dus als het een beetje meezit krijg ik dat wel tegen de kerst. Ha! Ha!

Vrijdag 17 April

GOEDE VRIJDAG

 

Arme Jezus, het moet onwijs rot voor hem geweest zijn. Ik zou het nooit opgebracht hebben.

De hond heeft aan de hotcross broodjes gezeten. Hij heeft geen enkel respect voor traditie.

Zaterdag 18 April

Het pakje van tante Susan gekregen. Het is een geborduurde tandenborstelhouder, gemaakt door een van de gevangenen, die Grace Pool heet. Tante Susan zei dat ik haar maar een briefje moet schrijven om haar te bedanken! Het is al erg genoeg dat mijn vaders zuster in de Holloway-gevangenis werkt, en nu verwachten ze ook nog van me dat ik gevangenen ga schrijven! Die Grace Pool kan wel een moordenares zijn of zo!

Ik zit nog steeds op de elf pond tachtig te wachten. Zo te zien staat mijn moeder niet bepaald te springen om me te zien.

Zondag 19 April

EERSTE PAASDAG

 

Vandaag is de dag dat Jezus uit de grot ontsnapte. Houdini heeft het idee vast van hem gejat.

Mijn vader is vrijdag vergeten naar de bank te gaan dus zijn we volkomen blut. Ik heb de limonadeflessen in moeten leveren om een paasei voor mezelf te kunnen kopen. Naar een film gekeken, daarna een heerlijke thee gehad bij oma. Ze had een cake gemaakt met allemaal kleine donzige kuikentjes erop. Mijn vader kreeg een beetje dons in zijn keel dus moest er hard op zijn rug geklopt worden. Hij weet altijd alles te verpesten. Hij heeft geen enkel sociaal decorum. Na de thee bij Bert Baxter geweest. Hij was blij me te zien. Ik voelde me een beetje rot omdat ik hem de laatste tijd zo verwaarloosd heb. Hij gaf me een stapel stripbladen. Ze heten de Eagle en er staan reuze goede tekeningen in. Ik heb er tot drie uur vannacht in zitten lezen. Wij intellectuelen houden er antisociale tijden op na. Dat is goed voor ons.

Maandag 20 April

TWEEDE PAASDAG

 

Mijn vader is razend omdat de banken vandaag ook dicht zijn. Zijn sigaretten zijn op. Dat zal hem goed doen. De elf pond tachtig zijn nog steeds niet gekomen. Grace Pool geschreven. Ze zit in de D-vleugel. Ik schreef:

Beste juffrouw Pool,

 

Bedankt voor het maken van de tandenborstelhouder.

Hij is heel mooi.

 

Hoogachtend, met vriendelijke groeten,

Adriaan

Dinsdag 21 April

Mijn vader stond vanmorgen vooraan in de rij voor de bank. Binnen zei de kassier dat hij geen geld kreeg omdat hij niets meer had. Mijn vader stond erop de manager te spreken. Ik schaamde me zo ontzettend dat ik achter een plastic plant ben gaan zitten tot het geschreeuw ophield. Meneer Niggard, de hoofdvent, kwam naar buiten en kalmeerde mijn vader. Hij zei dat hij een tijdelijke lening zou regelen. Mijn vader zag er onwijs zielig uit, hij zei aldoor: ‘Dat komt door de rekening van die rotdierenarts.’ Meneer Niggard keek alsof hij er alles van begreep. Misschien heeft hij ook een geestelijk gestoorde hond. Wij zullen toch niet de enigen zijn?

De elf pond enz. kwam met de tweede post, dus ga ik morgenochtend naar Sheffield. Ik ben nog nooit alleen met de trein gegaan. Ik ben de laatste tijd bepaald mijn vleugels aan het uitslaan.

Woensdag 22 April

Mijn vader heeft me naar het station gebracht. Hij gaf me ook advies over de reis. Hij zei dat ik vooral geen saucijzenbroodjes moest kopen in de restauratie.

Ik stond in de trein met mijn hoofd uit het raampje en mijn vader stond op het perron. Hij keek aldoor op zijn horloge. Ik wist niets te zeggen en hij ook niet. Ten slotte zei ik: ‘Zul je niet vergetende hond eten te geven?’ Mijn vader lachte gemeen. Toen begon de trein te rijden dus zwaaide ik en ging ik op zoek naar een plaatsje in een niet-rokerscoupé. Alle smerige rokers zaten op een kluitje te rochelen en te hoesten. Het was een ruig, lawaaierig stelletje, dus liep ik vlug hun coupé door terwijl ik mijn adem inhield. De niet-rokerscoupés schenen een rustiger type mensen aan te trekken. Ik vond een plaatsje bij het raam tegenover een oude dame. Ik had naar buiten willen kijken of mijn boek lezen, maar dat ouwe wijf begon te leuteren over de baarmoederoperatie van haar dochter en me allerlei dingen te vertellen die ik niet wilde horen. Ik werd gek van haar! Zeuren, zeuren, zeuren. Godzijdank moest ze er in Chesterfield uit. Ze liet haar Woman’s Own liggen. Dus heb ik eens lekker kunnen lachen om de problemenrubriek, het korte verhaal gelezen en toen remde de trein af voor Sheffield. Mijn moeder begon te huilen toen ze me zag. Het was een beetje gênant maar ook wel prettig. We namen een taxi vanaf het station. Sheffield ziet er wel goed uit, net zoals thuis eigenlijk. Ik zag geen enkele messen- en vorkenfabriek. Margaret Thatcher zal ze wel allemaal gesloten hebben.

Lucas was uit, verzekeringen aan de man aan het brengen, dus had ik tot acht uur mijn moeder voor mezelf alleen. De flat is een echt hol. Hij is modern maar klein. Je kunt de buren horen hoesten. Mijn moeder is het beter gewend. Ik ben doodmoe, dus stop ik.

Ik hoop dat mijn vader aardig is tegen de hond. Ik wou dat mijn moeder thuiskwam. Ik was vergeten hoe lief ze is.

Donderdag 23 April

ST.-GEORGE

 

Ik en mijn moeder zijn vanmiddag gaan winkelen. We hebben een Habitat lampenkap voor haar slaapkamer en een nieuwe broek voor mij gekocht. Een erg goeie, lekker strak. Tussen de middag hebben we bij de Chinees gegeten en daarna zijn we naar de Monty Python Film over het leven van Jezus geweest. Het was ontzettend gewaagd, ik voelde me gewoon schuldig dat ik lachte. Lucas was in de flat toen we thuiskwamen. Hij had eten gekookt maar ik zei dat ik geen honger had en ging naar mijn kamer. Ik zou stikken in eten dat die griezel had aangeraakt! Later heb ik mijn vader opgebeld uit een cel. Ik had net tijd om ‘Vergeet je niet de hond eten te geven’ te schreeuwen voor de piepjes ophielden.

Vroeg naar bed gegaan vanwege al Lucas’ gelebber. Hij noemt mijn moeder ‘Paulie’ al weet hij best dat ze ‘Pauline’ heet.

Vrijdag 24 April

Mijn moeder geholpen de keuken te verven. Ze maakt hem bruin met crème, net als de wc’s op school. Lucas heeft een zakmes voor me gekocht. Hij probeert me om te kopen zodat ik hem weer aardig vind. Pech gehad, Lucas! Wij Moles vergeten niet zo gauw. We zijn net de maffia, als je ons één keer dwarszit, blijven we ons hele leven belust op wraak. Hij heeft een vrouw en moeder gestolen en daar zal hij duur voor moeten betalen! Het is wel zonde, want het zakmes zit vol handige dingetjes die mij dagelijks goed van pas zouden komen.

Zaterdag 25 April

Lucas werkt zaterdags niet dus heb ik de hele dag zijn wellust moeten aanzien. Hij zit de hele tijd aan mijn moeders hand of zoent haar of slaat zijn arm om haar heen. Ik begrijp niet hoe ze het uithoudt, ik zou er stapelgek van worden, ‘s-Middags reed Lucas ons naar de heuvels buiten de stad. Ik kreeg het koud dus ben ik in de auto gaan zitten toekijken hoe mijn moeder en meneer Lucas zich aanstelden als idioten. Goddank was er geen publiek bij. Het is niet bepaald een prettig gezicht om zulke oude mensen lachend tegen een heuvel op te zien hollen.

Teruggegaan, een bad genomen, aan de hond gedacht, gaan slapen. Morgen naar huis.

 

3 uur ‘s nachts Net gedroomd dat ik Lucas overhoop stak met de tandenstoker in mijn zakmes. Beste droom die ik in tijden gehad heb.

Zondag 26 April

2.10 ‘s middags Dit is dus het einde van mijn korte verblijf in Sheffield. Ik neem de trein van 7.10 uur, dus heb ik maar vijf uur om te pakken. Mijn vader had gelijk. Ik had geen twee koffers met kleren nodig. Nou ja, beter te veel dan te weinig, zeg ik altijd maar. Het zal me niet spijten deze achterbuurtflat te verlaten met zijn hoestende buren, al spijt het me natuurlijk wel dat mijn moeder zo koppig weigert mee naar huis te gaan.

 

Ik vertelde haar dat de hond wegkwijnde van verlangen naar haar, maar ze belde mijn vader op en die stomme idioot vertelde dat de hond net een heel blik vlees en een bak vol brokjes ophad.

 

Ik vertelde haar van mijn vader en Doreen Stater in de hoop dat ze gek van jaloezie zou worden. Maar ze lachte alleen maar en zei: ‘O, doet Doreen nog steeds de ronde?’ Ik heb mijn best gedaan haar terug te krijgen maar ik moet toegeven dat het me niet gelukt is.

 

11 uur ‘s-avonds Terugreis een nachtmerrie, alle niet-rokers-coupés vol. Gedwongen coupé te delen met pijpen, sigaren en sigaretten. Twintig minuten in de rij gestaan voor een kop koffie in de restauratie. Net toen ik aan de beurt was, deed de man het deurtje dicht en hing een bordje op met ‘GESLOTEN WEGENS SIGNAALDEFECT’. Terug naar mijn plaats zit er een soldaat. Een andere plaats gezocht, zit ik tegenover een maniak die zat te beweren dat hij een zender in zijn hoofd had die onder controle stond van Fidel Gastro.

Mijn vader haalde me van de trein. De hond sprong tegen me op om me te begroeten, miste en viel bijna voor de sneltrein van 9.23 uur uit Birmingham.

Mijn vader zei dat hij Doreen Stater op de thee had gehad. Te oordelen naar de toestand van het huis zou ik denken dat hij haar ook op het ontbijt, de lunch en het avondeten heeft gehad. Ik heb het mens nóg nooit gezien maar uit het achtergelaten bewijsmateriaal weet ik dat ze knalrood haar heeft, oranje lippenstift gebruikt en aan de linkerkant van het bed slaapt. Wat een thuiskomst!

Mijn vader zei dat Doreen mijn schooluniform had gestreken voor morgen. Wat dacht hij dat ik zou zeggen? Tjee, bedankt?

Maandag 27 April

Mevrouw Buil heeft ons vandaag les in afwassen gegeven. Moet je net bij mij zijn! Ik moet een van de beste afwassers van de hele wereld zijn! Barry Kent brak een onbreekbaar bord, dus stuurde mevrouw Buil hem de klas uit. Ik zag hem in de gang open en bloot staan roken! Hij durft! Ik vond het mijn plicht hem aan te geven bij mevrouw Buil. Ik deed het uitsluitend met het oog op Barry Kents gezondheid. Hij werd naar Puiloog Scruton gebracht en zijn Benson and Hedges werden geconfisqueerd. Nigel zei dat hij meneer Scruton er een van had zien opsteken in de leraarskamer tijdens de lunch, maar dat kan toch zeker niet? Pandora en Craig Thomas zijn een schandaal aan het veroorzaken door met hun seksualiteit te koop te lopen op de speelplaats. Juffrouw Elf moest op het raam van de leraarskamer tikken en ze vragen op te houden met zoenen.

Dinsdag 28 April

Meneer Scruton heeft vanmorgen een speech afgestoken in de aula. Het ging over de groeiende zedeloosheid in het land maar eigenlijk had hij het over Pandora en Craig Thomas. De speech heeft niet erg geholpen want toen we ‘Er is in de ver—te een groene heuvel’ aan het zingen waren, zag ik ze duidelijk hartstochtelijke blikken uitwisselen.

Woensdag 29 April

Mijn vader maakt zich zorgen, elektrische kacheltjes verkopen niet zo goed. Mijn vader zegt dat het bewijst dat consumenten toch niet zo stom zijn als iedereen denkt. Ik heb schoon genoeg van zijn thuis rondhangen ‘s-avonds. Ik heb hem de raad gegeven ergens lid van te worden of een hobby te nemen, maar hij is vastbesloten zielig te zitten zijn. Hij lacht alleen wanneer hij de reclames voor elektrische kacheltjes ziet op de televisie. Dan lacht hij zich een ongeluk.

Donderdag 30 April

Vandaag ben ik serieus bedreigd. Barry Kent heeft mijn attachékoffertje zo het rugbyveld opgeslingerd. Ik moet vlug twee pond zien te krijgen anders slingert hij straks mij het rugbyveld op. Het heeft geen zin mijn vader om geld te vragen; hij is radeloos van alle rekeningen.

Vrijdag 1 Mei

Oma belde vanmorgen vroeg op en zei iets van dat een zwaluwenei nog geen zomer maakt. Ik weet niet waar ze het over had; ik weet alleen dat het iets met hemden te maken had. Tot mijn grote vreugde kan ik meedelen dat Barry Kent en zijn bende uit de ‘Van de straat af’ jongerenclub gezet zijn. (Alleen betekent het jammer genoeg wel dat ze nu weer op de straat zijn.) Ze hadden een condoom gevuld met water en naar een stel meisjes toegegooid, die als gekken begonnen te gillen. Pandora heeft het ding lek geprikt met een buttonspeldje. Rick Lemon kwam uit zijn kantoortje en gleed uit in het water. Rick was woest; zijn gele broek zat vol vieze vlekken. Pandora hielp Rick de bende eruit te zetten. Ze zag er onwijs gevaarlijk uit. Ze krijgt vast de onderscheiding voor ‘Meest behulpzame lid van het jaar’.

Zaterdag 2 mei

Een brief gehad van Grace Pool! Dit stond erin:

Lieve Adriaan,

 

Dank je wel voor je alleraardigste bedankbriefje. Het heeft me echt opgevrolijkt. Alle meiden zitten me te plagen met mijn aanbidder.

 

Op 15 juni kom ik voorwaardelijk vrij, kan ik je dan op komen zoeken? Jouw tante Susan is een van de beste bewaaksters hier, daarom wou ik voor haar plezier wel een tandenborstelhouder maken.

 

Tot ziens op de vijftiende,

Veel liefs van Grace Pool

 

P.S. Ik ben onterecht veroordeeld wegens brandstichting maar dat is nu allemaal verleden tijd.

Grote God wat moet ik nou?

Zondag 3 Mei

De ijskast is leeg, de provisiekast is leeg en in de broodtrommel zit alleen nog wat gezondheidsbrood. Ik moest wel naar oma om niet dood te gaan aan ondervoeding. Om vier uur beleefde ik een van die zeldzame ogenblikken van intens geluk die ik mij mijn hele leven zal herinneren. Ik zat voor oma’s elektrische houtvuur toast te eten en de News of the World te lezen. Op de radio was een meesterlijk hoorspel over martelingen in concentratiekampen. Oma sliep en de hond hield zich koest. Zomaar ineens kreeg ik dat onwijs gave gevoel. Misschien ben ik godsdienstig aan het worden.

Ik denk dat ik het wel in me heb een soort heilige te worden. Tante Susan opgebeld, maar ze had dienst in Holloway. Een boodschap achtergelaten bij haar vriendin Gloria of tante Susan me zo snel mogelijk terug wil bellen.

Maandag 4 Mei

NIEUWE MAAN

 

Tante Susan belde op om te zeggen dat Grace Pool toch niet vrijkomt omdat ze het handwerkatelier in brand heeft gestoken en een hele partij tandenborstelhouders vernietigd. Zij in de brand, ik uit de brand!

Dinsdag 5 Mei

Kwam de postbode tegen op weg naar school. Hij zei dat mijn moeder zaterdag langskomt. Ik heb echt zin om hem te rapporteren bij de hoofddirectie van de PTT voor het lezen van privé-briefkaarten!

Mijn vader had de kaart ook gelezen toen ik uit school kwam. Hij keek heel vrolijk en begon de zitkamer op te ruimen. Daarna belde hij Doreen Slater op en zei: ‘Ik houd de bios zaterdag van je te goed, goed?’ Volwassenen zeggen altijd tegen jongeren dat zij zich wat duidelijker moeten uitdrukken en zelf slaan ze grote wartaal uit. Doreen begon te schreeuwen door de telefoon. Mijn vader schreeuwde terug dat hij helemaal geen zin had in een ‘langetermijnrelatie’, en dat hij dat allemaal van tevoren heel duidelijk had gezegd en dat niemand de plaats van zijn Pauline zou kunnen innemen. Doreen Slater krijste maar door tot mijn vader de hoorn op de haak gooide. De telefoon bleef rinkelen tot mijn vader de hoorn ernaast legde. Hij ging als een gek aan het schoonmaken tot 2 uur ‘s nachts en het is pas dinsdag! Kan je nagaan hoe hij zaterdagochtend zal zijn. De arme idioot is ervan overtuigd dat mijn moeder voorgoed terugkomt.

Woensdag 6 Mei

Met gepaste trots kan ik melden dat ik eetzaalopzichter ben geworden. Het is mijn taak om naast de afvalbak te staan en erop toe te zien dat mijn medeleerlingen hun bord goed schoonschrapen.

Donderdag 7 Mei

Bert Baxter heeft de school opgebeld om te vragen of ik meteen wilde komen. Meneer Scruton gaf me een standje; hij zei dat de schooltelefoon er niet is voor het gemak van de leerlingen. Krijg de kolere, Scruton, misselijke puiloog! Bert was er vreselijk aan toe. Hij was zijn gebit kwijt. Hij heeft het al sinds 1946, het is een aandenken want het was oorspronkelijk van zijn vader. Ik heb overal gezocht maar ik kon het nergens vinden. Ik heb boodschappen gedaan, een blik soep en een pakje instantpudding voor hem gekocht. Dat was het enige dat hij nog naar binnen kreeg. Ik heb beloofd morgen terug te komen en nog eens te zoeken. Sabre leek eindelijk eens in zijn sas, hij lag in zijn hok ergens op te kauwen.

Mijn vader is nog steeds aan de schoonmaak. Zelfs Nigel viel het op hoe schoon de keukenvloer eruitzag. Ik heb anders wel liever dat hij geen schort aandoet, zo lijkt hij net een poot.

Vrijdag 8 Mei

Berts gebit gevonden in Sabres hok. Bert heeft het onder de kraan afgespoeld en zo weer in zijn mond gedaan! Ik heb nog nooit zoiets walgelijks gezien! Mijn vader heeft bossen bloemen gekocht om mijn moeder mee te verwelkomen. Het hele huis staat er vol mee en stinken dat ze doen! Het huis van meneer Lucas is eindelijk verkocht. Ik zag de makelaar het bord ophangen. Ik hoop dat de nieuwe bewoners behoorlijke mensen zijn. Ik lees nu The Mill on the Floss van een vent die George Eliot heet.

Zaterdag 9 Mei

Om 8.30 wakker geworden van hard gebons op de voordeur. Het was iemand van het GEB! Ik was stomverbaasd te horen dat hij de elektriciteit kwam afsluiten. Mijn vader moet nog 95 pond 79 betalen. Ik zei tegen de man dat wij elektriciteit nodig hebben voor onze eerste levensbehoeften zoals de televisie en de stereo, maar hij zei dat mensen zoals wij de kracht der natie ondermijnen. Hij ging naar het meterkastje, deed iets met gereedschappen en toen stond de grote wijzer van de keukenklok stil. Het was onwijs symbolisch. Mijn vader kwam binnen, hij had de Daily Express gehaald. Hij floot en keek onwijs vrolijk. Hij vroeg de man van het GEB zelfs of hij een kopje thee wilde. De man zei ‘Nee, dank u’, liep haastig het pad af en stapte in zijn kleine blauwe busje. Mijn vader draaide de knop van de elektrische ketel om. Toen moest ik het hem wel vertellen. Natuurlijk kreeg ik weer de schuld! Mijn vader zei dat ik hem gewoon niet binnen had moeten laten. Ik zei dat hij elke week geld opzij had moeten leggen voor de rekening, zoals oma altijd doet. Maar hij raakte volledig buiten zichzelf. Net op dat ogenblik kwam mijn moeder met Lucas! Het was net als vanouds: allemaal door elkaar heen schreeuwen. Ik ben boodschappen gaan doen met de hond. Ik heb vijf dozen kaarsen gekocht. Het geld ervoor heb ik van meneer Lucas geleend. Toen ik thuiskwam hoorde ik in de gang de stem van mijn moeder zeggen: ‘Geen wonder dat je de rekeningen niet kunt betalen, George. Moet je al die bloemen zien. Dat moet je een fortuin gekost hebben.’ Ze zei het heel aardig. Meneer Lucas zei dat hij mijn vader wel wat wilde lenen, maar mijn vader zei heel waardig: ‘Het enige dat ik van jou wil hebben, is mijn vrouw.’ Mijn moeder maakte mijn vader nog een complimentje over hoe netjes het huis eruit zag. Mijn vader keek alleen maar treurig en oud. Ik had ontzettend veel medelijden met hem. Ik werd naar buiten gestuurd omdat ze wilden praten over wie voogd over mij zou worden. Daar bleven ze tijden over bezig. In feite tot het tijd werd de kaarsen aan te steken. Lucas morste kaarsvet op zijn nieuwe suède schoenen. Dat was het enige vrolijke moment van die tragische dag. Toen mijn moeder en Lucas weg waren gegaan in een taxi, ging ik naar bed met de hond. Ik hoorde mijn vader Doreen Slater opbellen. Toen sloeg de voordeur dicht en zag ik hem vanuit mijn raam wegrijden. De achterbank van de auto volgeladen met bloemen.

Zondag 10 Mei

EERSTE KWARTIER

 

Pas ‘s middags om halfvijf opgestaan. Ik geloof dat ik een depressie heb. Er is niets gebeurd vandaag behalve een hagelbui om een uur of zes.

Maandag 11 Mei

Bert Baxter heeft ons een petroleumkacheltje te leen aangeboden, onze centrale verwarming doet het niet zonder elektriciteit. Ik heb hem bedankt maar zijn vriendelijke aanbod afgeslagen. Ik heb gelezen dat ze nogal gauw omvallen en onze hond zou vast en zeker voor een Towering Inferno zorgen. Als bekend wordt dat onze elektriciteit is afgesneden, snijd ik mijn polsen door. De schaamte zou ondraaglijk zijn.

Dinsdag 12 Mei

Vandaag een lang gesprek gehad met meneer Vann, de schooldecaan, over mijn carrière. Hij zei dat ik als ik veearts wil worden, scheikunde, natuurkunde en biologie moet nemen. Hij zei dat ik daarvoor niets heb aan tekenen, handenarbeid en koken. Ik ben op een kruispunt in mijn leven aangekomen. Een verkeerde beslissing nu zou een tragisch verlies voor de veterinaire wereld kunnen betekenen. Ik ben hopeloos in exacte vakken. Ik vroeg meneer Vann wat je nodig hebt om komische tv-series te schrijven. Meneer Vann zei dat je daar niets voor nodig hebt, je hoeft alleen maar een volslagen idioot te zijn.

Woensdag 13 Mei

Een diepgaand gesprek gehad met mijn vader over mijn vakkenpakket. Hij raadde me aan alleen vakken te kiezen waar ik goed in ben. Hij zei dat veeartsen de helft van hun tijd met hun handen in koeienkonten zitten en de andere helft verwende dikke schoothondjes moeten inenten. Dus ben ik opnieuw aan het nadenken over mijn toekomstige carrièreperspectieven. Ik zou best sponzenduiker willen worden, maar ik geloof niet dat daar in Engeland veel vraag naar is.

Donderdag 14 Mei

Juffrouw Sproxton gaf mij op mijn kop omdat mijn opstel onder de kaarsvetvlekken zat. Ik legde uit dat ik met de mouw van mijn winterjas door de kaars was gegaan toen ik mijn huiswerk deed. Haar ogen schoten vol tranen en ze zei dat ik een ‘lieve dappere jongen’ was en ze gaf me een goede aantekening. Na het avondeten van crackers en tonijn hebben we zitten kaarten bij kaarslicht. Het was onwijs gaaf. Mijn vader heeft de vingers van onze handschoenen afgeknipt. We leken wel misdadigers op de vlucht. Ik lees nu Hard Times van Charles Dickens.

Vrijdag 15 Mei

Oma kwam onverwacht op bezoek. Ze trof ons aan bij ons nieuwe kampeerkacheltje koude bonen etend uit een blikje. Mijn vader zat de Playboy te lezen bij een kaars en ik las Hard Times bij het lichtje van mijn sleutelring. We hadden het heel gezellig. Mijn vader had net gezegd dat het een goede training was voor ‘wanneer de beschaving ineen zou storten’, toen oma binnenstormde en een hysterische aanval kreeg. Ze heeft ons gedwongen met haar mee naar huis te gaan dus lig ik nu in het bed van mijn dode grootvader. Mijn vader slaapt beneden op twee tegen elkaar aangeschoven stoelen. Oma heeft een giro uitgeschreven voor de elektriciteitsrekening. Ze is woedend omdat ze van het geld haar diepvrieskist had willen vullen. Ze koopt twee dooie koeien per jaar.

Zaterdag 16 Mei

Oma geholpen met de inkopen voor het weekend. Ze was ontzettend fel bij de kruidenier. Ze staarde naar de weegschaal als een havik naar een veldmuis. Toen stortte ze zich op de winkelbediende en beschuldigde hem ervan dat hij haar te weinig bacon gaf. De winkelbediende was als de dood voor haar en deed er nog maar een plakje bij.

Onze armen vielen zowat van ons lijf tegen de tijd dat we met al die loodzware boodschappentassen tegen de heuvel waren opgestrompeld. Ik weet niet hoe mijn grootmoeder dat klaarspeelt als ze alleen is. Ik vind dat de gemeente maar roltrappen moet aanleggen op de heuvels. Ze zouden er op de lange duur vast geld aan overhouden wanneer al die oude mensen niet meer links en rechts dood neervallen. Vandaag heeft mijn vader de elektriciteitsrekening betaald op het postkantoor, maar het duurt minstens een week voor de computer toestemming geeft om ons weer aan te sluiten.

Zondag 17 Mei

Oma heeft ons vroeg uit bed gehaald om met haar mee naar de kerk te gaan. Mijn vader moest zijn haar kammen en een van zijn dode vaders dassen omdoen. Oma gaf ons allebei een arm en leek er trots op met ons samen te zijn. De dienst was stomvervelend. De dominee zag eruit als de oudste man ter wereld. Hij praatte met een heel zwak stemmetje. Mijn vader stond aldoor op wanneer we moesten gaan zitten en omgekeerd. Ik deed oma na, zij had het altijd bij het rechte eind. Mijn vader zong veel te hard, iedereen keek naar hem. Toen we de kerk uitmochten moest ik de dominee een hand geven. Het was net of je dode bladeren aanraakte.

Na het eten hebben we naar oma’s grammofoonplaten van Al Jolson geluisterd, daarna ging oma een dutje doen en hebben mijn vader en ik afgewassen. Mijn vader brak een eenenveertig jaar oud melkkannetje! Hij moest een borrel gaan drinken voor de schrik. Ik ben naar Bert Baxter gegaan, maar hij was niet thuis, dus ging ik maar naar Blossom. Ze was blij me te zien. Het moet ook stomvervelend zijn de hele dag in een wei te staan. Geen wonder dat ze blij is als er iemand langskomt.

Maandag 18 Mei

Oma praat niet meer tegen mijn vader vanwege het melkkannetje. Ik kan bijna niet wachten tot we weer naar huis kunnen, daar doen dingen als melkkannetjes er niet toe.

Dinsdag 19 Mei

VOLLE MAAN

 

Mijn vader kreeg ervan langs omdat hij gisteravond zo laat was thuisgekomen. Nou moe! Hij is net zo oud als het melkkannetje, dus kan hij toch zeker net zo laat thuiskomen als hij zelf wil! Heb mijn vader verteld over hoe ik op school bedreigd word. Ik moest wel omdat Barry Kent mijn schooluniform ernstig heeft beschadigd en het schoolembleem eraf heeft getrokken. Mijn vader gaat morgen naar Barry Kent toe en hij gaat al het afgeperste geld terughalen; dus ziet het ernaar uit dat ik straks rijk ben!

Woensdag 20 Mei

Barry Kent ontkent iets van het geld af te weten. Hij lachte mijn vader vierkant uit toen hij erom vroeg. Mijn vader is naar zijn vader toegegaan en heeft ruziegemaakt en met de politie gedreigd. Ik vind het onwijs dapper van mijn vader. Barry Kents vader ziet eruit ais een gorilla en heeft meer haar op zijn handen dan mijn vader op zijn hele hoofd. De politie heeft gezegd dat ze niets kunnen doen zonder bewijs, dus zal ik Nigel vragen om te zweren dat hij mij het geld heeft zien geven.

Donderdag 21 Mei

Barry Kent heeft mij vandaag te grazen genomen in de garderobe. Hij heeft me aan een van de jashaken opgehangen. Hij schold me uit voor klikspaan en andere dingen die te erg zijn om op te schrijven. Oma hoorde van het protectiegeld. (Mijn vader wilde het haar eerst niet vertellen vanwege haar diabetes.) Zij luisterde naar het verhaal, toen zette ze haar hoed op, klemde haar lippen stijf op elkaar en ging uit. Ze was een uur en zeven minuten weg. Ze kwam binnen, deed haar jas uit, fatsoeneerde haar haar en haalde 27 pond 18 uit de anti-overvallers geldriem om haar middel. Ze zei: ‘Van hem zul je geen last meer hebben, Adriaan. Anders geef je mij maar een seintje.’ Toen ging ze de thee klaarmaken. Sardientjes, tomaten en gembercake. Ik heb bij de apotheek een doos chocolaatjes voor diabetici voor oma gekocht als teken van mijn waardering.

Vrijdag 22 Mei

De hele school weet nu dat een oud dametje van zesenzeventig Barry Kent en zijn vader zo bang heeft gemaakt dat hij al het protectiegeld heeft teruggegeven. Barry Kent durft zijn gezicht niet meer te laten zien. Zijn bende gaat een nieuwe leider kiezen.

Zaterdag 23 Mei

Weer thuis. De elektriciteit is weer aangesloten. Alle planten zijn dood. De gangmat ligt vol rekeningen.

Zondag 24 Mei

Ik heb besloten mijn kamer zwart te verven. Het is een kleur waar ik van houd. Ik kan het sprookjesbehang geen seconde langer meer verdragen. Op mijn leeftijd is het gewoonweg onfatsoenlijk om wakker te worden met Roodkapje en de reus en al die andere idioten die rondrennen op de muren. Mijn vader zegt dat ik elke kleur mag nemen die ik maar wil als ik zelf de verf maar koop en zelf verf.

Maandag 25 Mei

Ik heb besloten dichter te worden. Mijn vader zei dat er geen behoorlijke carrièrestructuur is voor dichters en geen pensioenen en andere saaie dingen, maar ik ben vastbesloten. Hij probeerde me het beroep van computerprogrammeur aan te praten, maar ik zei: ‘Ik heb behoefte om mijn ziel in mijn werk te leggen en iedereen weet dat computers geen ziel hebben.’ Mijn vader zei: ‘Daar werken ze in Amerika al aan.’ Maar daar kan ik niet op wachten.

Twee blikken zwarte vinyl zijdeglansverf gekocht en een kwast. Meteen toen ik van het Doe ‘t Zelf Centrum thuiskwam, ben ik begonnen met verven. Roodkapje blijft maar door de zwarte verf heen schijnen. Het ziet ernaar uit dat er twee lagen nodig zijn. Ik balen!

Dinsdag 26 Mei

LAATSTE KWARTIER

 

Er zitten nu twee lagen zwarte verf op. Roodkapje schijnt er nog steeds doorheen! Zwarte hondenpoten over de overloop en de trap. Kan de verf niet van mijn handen afkrijgen. De haren vallen uit de kwast. Goed de pest in. De kamer ziet er somber en donker uit. Vader geen vinger uitgestoken om te helpen. Overal zwarte verf.

Woensdag 27 Mei

Derde laag ietsje beter. Nu schijnt alleen nog Roodkapjes rode kapje erdoorheen.

Donderdag 28 Mei

HEMELVAARTSDAG

 

Met verfdoospenseeltje en het laatste beetje zwarte verf over Roodkapjes kapje gegaan. Maar het puntje blijft nog steeds zichtbaar!

Vrijdag 29 Mei

Puntjes zwart gemaakt met een zwarte viltstift. Vandaag 69 gedaan, nog maar 124.

Zaterdag 30 Mei

Laatste puntje gedaan om 11.25 ‘s-avonds. Ik weet precies hoe Rembrandt zich gevoeld moet hebben toen hij de Sixtijnse Kapel in Venetië afhad.

 

2 uur ‘s nachts De verf is droog maar er moet iets mis mee zijn want het is streperig geworden en hier en daar zie je de gestreepte broek van de gelaarsde kat en de neus van de boze wolf erdoorheen. Goddank zie je niets van het rode kapje. Mijn vader kwam net zeggen dat ik moest gaan slapen. Hij zei dat mijn kamer hem deed denken aan een schilderij van Salvador Dalf. Hij zei dat het een surrealistische nachtmerrie was, maar hij is gewoon jaloers omdat hij van die maffe rozen heeft op de muren van zijn kamer.

Zondag 31 Mei

Ik heb een wierookstokje gekocht bij de winkel van meneer Singh. Ik heb het aangestoken in mijn kamer tegen de verflucht. Mijn vader kwam mijn kamer binnen en gooide het wierookstokje uit het raam. Hij zei dat hij niet zal toestaan dat ik ‘met drugs ga rotzooien’. Ik probeerde het uit te leggen, maar mijn vader was te kwaad om te luisteren. Ik bleef een paar uur op mijn kamer, maar die zwarte muren leken op mij af te komen, dus ben ik naar Bert Baxter gegaan. Kreeg geen gehoor dus weer naar huis gegaan en naar het godsdienstige programma op de televisie gekeken. Thee, aardrijkskundehuiswerk, naar bed. Hond wil niet meer op mijn kamer slapen, hij blijft net zolang piepen tot ik hem eruit laat.