DE HARIGE POOT VAN HET LOT

mijn kamer

17.30 uur Waar had Dave Hahaha het nou over? Behalve panty’s, bedoel ik. Hij en ik? Iemand die voor je bestemd is kwijtraken. Is-ie doorgedraaid?

18.15 uur Tom gaat ongeveer nu landen – Jas zal wel helemaal uit haar dak gaan.

18.16 uur De telefoon ging. Het was Jas. Ik had gelijk.

“Georgie, hij is er – hij is in hetzelfde land als ik.”

Nou, het is nog maar de vraag of een normaal iemand ooit in hetzelfde land is als Jas, maar ik deed er het zwijgen toe.

Gek genoeg was ze bereid het over mij te hebben.

Ze zei: “Ik ben er helemaal klaar voor, dus ik ga nu met jou praten en laat jou tegen mij praten zodat ik niet gek word, want het duurt zeker een halfuur voor hij door de douane is, misschien heeft hij interessante monsters uit de natuur meegenomen en duurt het daardoor wat langer, en dan is het nog een uur rijden van het vliegveld en misschien gaat hij eerst naar zijn huis, dus dan is het al 20.30 uur.”

Het is net alsof je de tijdmelding aan de lijn hebt.

Toen ze klaar was met het minutengebeuren, herinnerde Jas zich onverwacht dat ik er ook nog was. “Georgia, weet je, Masimo?”

“Eh…Ja!”

“Nou, ik vind dat je door de zure appel heen moet bijten. Ik vind dat je hem moet vertellen wat je voor hem voelt en niet ijzig moet doen of wat dan ook.”

“Echt?”

“Ja, wantweet je, dan ben je echt jezelf en niet een of ander namaaksel. Ik bedoel, ook al maak je hem wijsdat je normaal bent, vroeg of laat vergeet je te doen alsof en ben je weer zoals altijd.”

“Uhm, Jas, dit is niet bepaald…”

“Het is net als met je neus, snap je?”

“Mijn neus?”

“Ja, ik bedoel, steldat je een neusvermommer op had.”

Een neusvermommer?

De spanning was haar eindelijk te veel geworden.

Ik zei: “Uit de neusvermommerwinkel, bedoel je?”

“Wat jij wilt. Maar goed, vroeg of laat zou hij zien dat je een grote neus hebt.”

“Een royale neus.”

“Dat hoefje mij niet te vertellen, Georgie. Wat ik bedoel is: ik vind dat je gewoon jezelf moet zijn, want je bent eigenlijk best aardig.”

Daarna hing ze op, want ze besloot in plaats van een rok toch maar een spijkerbroek aan te trekken, omdat Tom als hij thuiskwam misschien zin had in een wandeling.

Een wandeling?

Mezelf zijn?

Geen ijzigheid en niet naar de neusvermommerwinkel?

Ik voelde me een beetje draaierig.

19.00 uur Ik ging naar beneden en Mutti en Libbs zaten in de keuken. Ze lachten allebei breed naar me toen ik binnenkwam. Mam zei: “Hallo lieverd, wat word je toch lang en mooi en volwassen. Is je grote zus niet beeldschoon, Bibbertje?”

Libby zat Simon zijn pantoffels aan te trekken, maar ze keek op en zei: “Hallo Rooie, ik vin je bief. Siempie kusje.”

Ik heb een kat gekust!

Het gaat echt niet goed met me.

Mam zei dat ik beeldschoon ben.

Ze keek me aan alsof ze moest huilen.

20.30 uur Jemig, wat is het leven verwarrend. Opeens houdt iedereen van me. Dave Hahaha staat te blaten dat we voor elkaar bestemd zijn, de GitaarTokkelaar zegt dat hij me mist…Ik heb Simon gezoend. Waar gaat dit heen? Arendsoog die sorry zegt omdat ze mijn bizonshorens in beslag heeft genomen?

Telefoon.

Ogodogod!!! Dat zal Arendsoog toch niet zijn, over die horens!

Ik gilde naar beneden. “Telefoon!!!”

Mama nam zeker weer een bad met Libby en Tijger en Simon, want er werd omzettend gegiecheld en gespetterd en gegild. Ho even, nu hoorde ik ook een mannenstem. Deed Libby imitaties?

Mama riep: “Georgia, neem even op.”

Ik zei: “Ik zit boven. Waarom kan Vati het niet doen?”

Toen riep Vati: “Ik ben kletsnat. Doe jij het maar, het is toch voor jou.”

O godallemachtig.

Onderweg naar de telefoon kwam ik langs de badkamer, en ik zag iets waarvoor ik misschien wel jaren en jaren in therapie moet. Het was mijn vader zonder broek!!! Ik meen het! Hij stond rechtop in bad en mama zat er ook in en Libby, en ze waren allemaal in hun niksie!! Ik kreeg bijna geen lucht.

Ik had mijn eigen vader in zijn niksie gezien.

Met mijn moeder in haar niksie.

Samen.

In hun nakende niksie.

Als dat niet afgrijselijk en onnatuurlijk is!

Nog steeds in shock nam ik de telefoon aan.

“Hallo.”

“Ciao, Georgia.”

Masimo!!!

“Ik zat aan je te denken. Ik wil je graag weer zien. Kun jij zaterdag?”

Ik zei: “Ja, dat zou wel…Ik bedoel, ja, uhm…”

“Als je me eerder wilt zien, kun je, hoe zeg je dat…morgenavond komen. We gaan met een stel naar ‘Late and Live’, je weet wel, met Lindsay, net als eerst. Kom je ook?” Ik herinner me niet precies wat ik tegen hem zei.

21.00 uur Jas gebeld. Haar moeder zei: “Hoi meid, ze is met Tom een wandeling aan het maken.” Goeie hemel. Rosie gebeld. “Rosie.”

“Blub blub, ik ben een panty.”

“Rosie, even serieus. Ik heb Masimo net gesproken en weet je nogdat je vroeg hoe het zat met het vriendje-vriendinnetje-gebeuren?”

“Si.”

“Nou, hij vroeg of ik zaterdag mee uit wilde, en toen zei hij dat als ik hem eerder wilde zien, dat ik dan met Lindsay en het hele stel mee naar ‘Late and Live ‘ kan.”

“Jakkes.”

21.30 uur De hele club van Azen gebeld en nu sta ik helemaal aan de rand van de afgrond van verwarring. Ik zal misschien zelfs weer met mijn moeder moeten gaan praten.

21.40 uur Ik zie haar alleen steeds voor me in haar niksie.

Het is me gelukt een alles verhullende overall over het beeld van mijn Vati vis à vis het badkamerfiasco heen te schuiven, maar met mijn moeder gaat dat niet, omdat er bij haar steeds overal stukjes noenga uit piepen. Wat ik haar ook aantrek. Net als in het echt, eigenlijk.

22.30 uur Toevallig kwam ze mijn kamer in om me welterusten te zeggen. Toen ze al weer bij de deur stond, zei ik: “Mam, als ik je iets vertel, beloof je dan dat je niet al te moederachtig gaat doen?” Ze zei: “Ik zal het proberen. Wat is er?”

Ik vertelde haar van het zoenen – nou ja, voor een deel, de details sloeg ik over. Oké, wat ik zei was: “Het was een hartstikke leuke avond en bij het afscheid kuste hij me.” Ik begon maar niet over tongen en al die dingen.

Toen vertelde ik dat hij gebeld had om me nog een keer mee uit te vragen, en toen dat van Lindsay.

Ze ging op mijn bed zitten. “Hmmm. Dat is een lastige, hè? Ik bedoel, misschien is ze gewoon een vriendin. Hij kent nog niet zoveel mensen, toch? Of misschien wil hij niet dat je denkt dat hij al een serieuze vriendin wil.”

O, shitterdeshit.

Ze zat even na te denken en zei toen: “Weet je wat ik denk? Jij moet beslissen wat je wilt. Vraag erom en misschien krijg je het dan. Of hij wil niet hezelfde als jij en dat zul je dan moeten accepteren. Het leven is voor de dapperen.”

Toen ze weg was lag ik in het donker na te denken over wat ze gezegd had.

Jassie Plassie had ongeveer hetzelfde gezegd, al begon die ook over een of andere neusvermommerwinkel. Zelfs Dave Hahaha had zoiets gezegd.

Nou, dat is dan duidelijk. Ik vraag gewoon wat ik wil en ik zie wel waar het schip strandt. Prima.

0.00 uur Ja, maar wat wil ik dan?

Donderdag 16 juni

stalag 14 Hefdeshel

Waar ik vandaag ook kijk, overal zie ik Slome Lindsay aan haar string sjorren. Ik weet zeker dat zij ook naar mij kijkt. Zou ze het weten van Masimo en mij? Hij moet contact met haar hebben, anders zon hij niet weten dat ze naar ‘Late and Live’ gaat. Bovendien gaf hij haar laatst een lift naar huis. Trouwens, weet ik veel hoe vaak hij haar ziet.

duits

Ik werd zelfs niet vrolijker toen Herr Kamyer op zijn bril ging zitten en hem daarna niet kon vinden omdat hij aan zijn kont vast zat. Ik moet een beslissing nemen. Zo kan ik niet verder.

pauze

Jas zit letterlijk in de zevende hemel. Blablabla over Tom. Om de een of andere reden wilde ik het voor haar verpesten. Toen ze weer begon te huppelen (geen grapje, helaas) en ‘O, ik ben zooooo gelukkig’ riep, zei ik: “Dus nu gaje met Stukkie TROUWEN, en dan gaje nooit meer met iemand anders uit? De komende vijftig jaar?”

Jas zei: “Nou ja, als je de ware gevonden hebt, waarom zou je dan nog iets met anderen beginnen?”

Ik zei: “Omdat hij misschien niet de ware is; misschien DENK je alleen maar dat hij de ware is.”

“Ik denk inderdaad dat Tom de ware is.”

“Ja, maar misschien is hij dat niet.”

“Jawel hoor.”

“Ja, maar misschien ook niet.”

“Jawel.”

Zo hadden we nog uren door kunnen gaan.

19.30 uur Maar ik ga vanavond dus mooi niet naar ‘Late and Live’. Ik ben namelijk helemaal niet dapper en zelfverzekerd en ijskoud en brutaal. Als ik Masimo met Lindsay zou zien flirten, of met wie dan ook, zou ik dat HELEMAAL NIET leuk vinden. Dat is de waarheid. Ik ben een slappe pudding en als ik iemand leuk vind, wil ik dat die persoon mij ook leuk vindt. En Masimo vind ik leuk.

21.00 uur Loop met mijn ziel onder mijn arm. Ze zijn nu vast allemaal bij ‘Late and Live’. Oooooo.

Wat een ellende.

21.30 uur Ik kan niet eens meer met Kriebelmeester Dave praten, vanwege dat rare dat hij gisteren op weg naar huis tegen me zei. Hij kan het toch niet menen, over hem en mij? Ik bedoel, ik mag hem echt heel graag. En ik moet altijd zo om hem lachen, maar…Oooooooo shit! Ik raak er gewoon van in een Kosmische Dip.

21.40 uur Naar de huiskamer gegaan. Tijger en Siem zaten elkaar te wassen. Ze likten elkaars kop.

Aaaah, wat verschrikkelijk lief. Ondanks alles houden ze van elkaar. Liefde overwint alles. Kijk maar naar Kathieeeee en Heathcliff in Woeste Panty en Jane Eyre en Rochester in Jane’s Panty enzovoort.

Op dat moment likte Simon Tijgers vacht tegen de keer in en Tijger gaf hem zo’n oplawaai dat hij zo van de bank de prullenbak in vloog.

Vati is de hort op met zijn maten. Ze zijn aan het rolschaatsen geslagen en gaan tegenwoordig naar zo’n rolschaatsbaan, waar ze samen met andere complete debielen rondjes draaien en blessures oplopen.

Ik zei tegen mama: “Ik weet zeker dat er een boek bestaat dat Hoe word je de gênantste vader ter wereld heet. En er staan tips in zoals ‘Laat een grappig hip snorretje staan’, “Trek eens een leren broek aan’, “Klets uit je nek waar de vriendinnen van je dochter bij zijn’, “Doe alsof je II Ministrone bent’, “Neem een hobby – vooral rolschaatsen en circusautoracen doen het goed’.”

Ik plofte op de bank en Tijger sprong op mijn benen en begon ze op die typische kattenmanier te kneden. Zodat hij straks lekker ligt. Ik ben een menselijke zitzak. Mama kwam naast me zitten. Ze legde zelfs een hand op mijn arm. Ik liet haar maar, want ik was te moe om er iets aan te doen.

Ze zei: “Weet je nog wat je me gisteren vroeg? Nou, ik zal je eens wat zeggen…Ik denk dat al dat gekonkel helemaal niets voor jou is. Je wordt er zenuwachtig en verdrietig van, en eerlijk gezegd ben je ook niet al te gezellig. Dusssss…ook al ben je maar korte tijd met iemand samen, je moet die korte tijd wel serieus nemen, vind ik, zodat je aardig tegen diegene kunt zijn en eruit haalt wat erin zit. En als je er een punt achter moet zetten of die ander moet er een punt achter zetten…tja, zo is het leven, en dan heb je allebei een heleboel geleerd voor als je de ware tegenkomt.”

Jemig.

Dat was bijna wijsheid. Als ik wist waar ze het in godsnaam over had.

Ik zei: “Even kijken hoor, je vindt dus dat ik tegen Masimo moet zeggen dat ik zijn vriendin wil zijn, en als hij niet wil moet ik niet meer met hem…uhm…zoenen?”

Ze knikte.

Brrr, dit ging allemaal wel een beetje ver.

Ik vond het leuker toen de Kriebels me nog in hun macht hadden.

Word ik nu opeens volwassen of zo?

Vrijdag 17 juni

school

Slome Lindsay was vandaag onuitstaanbaar. Ik weet zeker dat ze me stalkt. Waar ik ook ging, zij was er ook. Ik zat me in de kantine met mijn eigen zaken te bemoeien en in mijn MacWaardeloos-script te lezen, toen Lindsay binnenkwam met VSM en een of andere complete loser die Rowena heet. Er waren een heleboel stoelen vrij maar ja hoor, zij moesten natuurlijk weer aan het tafeltje naast me komen zitten. Lindsay bekeek me alsof ik een snotwezen was dat haar snotlunch zat te eten. Toen begonnen ze een gesprek.

Lindsay zei: “Het was echt te gek gisteravond, hè? Het is zo’n gave tent, en er komt een ouder publiek, dus je hebt er niet van die kinderachtige tiepjes die zo achterlijk staan te dansen. Maar ik ben wel weer moe, joh. Het is best laat voor door de week en Mas is zo…nou ja, je weet wel. Italianen, hè?”

En ze begon veelbetekenend te lachen en de anderen lachten mee. Ik kon het niet uitstaan Ik stond op en liep weg. Kan ik haar niet per ongeluk doodmaken?

16.10 uur Ik stond bij het hek op Jas te wachten. Ze stond nog op de wc met haar lippenstift te frutten.

Tom kwam Jas van school halen en het was hartstikke leuk om hem weer te zien. Hij lijkt echt sprekend op zijn broer.

Hij gaf me een knuffel.

“Georgie, hoe gaat het? Wat gaaf om je weer te zien.”

Hij zoende Jas toen ze hijgend en puffend aan kwam zetten. Ze was vast het hele laatste uur met haar pony bezig geweest, want die zag er bijna normaal uit.

We liepen samen naar huis. Jas kon niet van hem afblijven. Het was errug fijn om hem weer terug te hebben. Hij vertelde van alles over Kiwi-a-gogo.

“Als je weggaat zeggen ze niet ‘dag’, maar ‘hoera’.”

Ik zei: “Dat is ook niet aardig.”

Tom zei: “Dat bedoel ik. Maar ik heb het hartstikke leuk gehad. We hebben heel veel aan watersport gedaan. Surfen en wildwatervaren. En je hebt er heel veel planten en dieren.”

Ik keek hem aan. Hij barstte in lachen uit. “Nee, ik zal niet over wombats beginnen. Je moet trouwens de groeten hebben van Robbie. Hij had niets van je gehoord, zei hij. En hij zou het heel leuk vinden als je terugschreef.”

Jas zei ‘zie je nou wel’ met haar ogen. Hopelijk gaat ze niet de hele tijd de Wijze Vrouw van het Woud uithangen nu Stukkie terug is; dat is wel het laatste waar ik op zit te wachten.

Er viel een ongemakkelijke stilte. Toen zei Tom: “Moet je horen, Georgia, Robbie is mijn broer en ik hou van hem.”

(Hallo, wat hebben al die jongens opeens? Dat ouwehoert maar over hun gevoelens. Dat staat allemaal niet in het boek Mannen komen van Planeet Voetbal en vrouwen van Planeet Roze Frutsels.)

Tom zag mijn gezicht en zei: “Nee, Georgia, ik ben niet van de verkeerde kant. En hij is bij jou weggegaan, dus je kunt doen waar je zin in hebt. Ik geef alleen maar een boodschap door. Trouwens, ik hoorde dat er ontwikkelingen zijn op het Italiaanse-Hengstenfront. ”

Radio Jas deed alsof ze iets in haar tas zocht.

17.00 uur Jas en Tom zeiden me gedag voor Jas’ huis en liepen gearmd het tuinpad op. Ik miste mijn maatje nu al. Nu Tom terug was, zou ik haar niet meer voor mezelf hebben, en ik dacht aan onze vakantie in Hamburger-a-gogo en het blotefotogebeuren.

Rosie had Sven. Mabel zit achter Tuthola’s vriend aan, Juul heeft ‘iets’ met Rollo en zelfs Ellen valt op een van de MacWaardeloos-jongens. Nog even en ik ben de Ouwe Vrijster van het Dorp.

17.10 uur En weer liep ik daar eenzaam als een wolk. Onder het lopen haalde ik mijn spiegeltje uit mijn rugzak en keek erin. Oké, ik was niet het mooiste meisje van de wereld, maar ik had best een leuk gezicht en Masimo zei dat hij mijn ogen mooi vond. Maar ja, ik weet natuurlijk niet wat hij tegen Lindsay had gezegd. Vast niet ‘O, cara, wat heb je toch een buenissimo klein voorhoofd’.

Ik deed een beetje lippenstift, mascara en eyeliner op. Om mezelf op te vrolijken wiegde ik een beetje met mijn heupen en zwiepzwiepte ik met mijn haar. Heel raar, maar bijna meteen hing er een gast uit een autoraampje en riep: “Lekkerrrrrr.”

Jeminee, een beetje lippenstift en even heupwiegen en je bent baas over de jongenswereld. Wat zijn ze toch oppervlakkig. Aan de andere kant…ik vind knappe jongens ook leuk en ik val op mooi haar en ik val op Masimo’s kleren en scooter. Natuurlijk vind ik hem niet alleen daarom leuk.

Het is allemaal errug verwarrend.

17.20 uur Ik stak net onze straat over toen Masimo op zijn scooter de hoek om scheurde en naast me stopte. Hij stapte af en zette snel zijn helm af. Hij zei niets, hij begon me gewoon zomaar te zoenen. Het was een heuse nummer vijf. Midden op straat.

Oscar en zijn vriendjes slenterden langs, met hun rugzakken slepend over de grond, schreeuwend en met een raar loopje, de gewone jongensdingen. Toen ze Masimo mij zagen zoenen begonnen ze met z’n allen van: “Goed zo, jongen, pak d’r!!”

Enzovoort. Knettergek.

Masimo merkte het niet eens. Hij hield op met kussen en hield me een stukje van zich af. “Je was er niet gisteravond. Ik heb je gemist.”

Ik kreeg het warm en ik werd rood en voor ik me kon bedenken flapte ik eruit: “O ja? Waarom dan? Had je aan Lindsay niet genoeg?”

Masimo ging op zijn scooterzadel zitten.

“Georgia, zeg me, wat bedoel je?”

En ik gooide alles eruit. Dingen waarvan ik niet eens wist dat ik ze zou zeggen. Onzindingen dus waarschijnlijk. Hoe dan ook, ik zei tegen hem dat ik niet geschikt was voor het achteloze liefdesgebeuren.

“Ik weet dat Dave Hahaha zegt dat we jong zijn en naar onze Kriebels luisteren, en dat is ook wel waar, maar ik zou best afscheid willen nemen van de Kriebels om erachter te komen wat ik nou echt voel.”

Masimo keek een beetje wazig. “Kriebels?”

“Ja, je weet wel, het rode-achterstegebeuren.”

“Rode-achterstegebeuren.”

“Ja, je zei toch dat je je gebrand had in de oven van het leven endat je in Lolstad wilde wonen? Maar ik wil niet in Lolstad wonen. Nou ja, eigenlijk wel natuurlijk. Maar niet met zomaar iemand, alleen maar met…nou ja. Dat bedoel ik dus.”

Masimo lachte. Jee, wat lachte hij leuk.

“O, ik begrijp het, signorina Georgia. Je bedoelt dat je wilt dat ik je vriendje ben.”

Oeps.

Nu had hij het gezegd.

Ik werd knalrood en schutterig.

“Nou. Ik denk het wel, ja. Het spijt me.”

Hij tuurde naar de grond, zonder iets te zeggen.

O jezus, wat had ik nou gedaan?

Ik zal je zeggen wat ik gedaan had, ik had naar mijn achterlijke moeder geluisterd, die sinds Hendrik VII leefde geen verstandig woord meer uitgebracht hid. Ik had geluisterd naar een vrouw die haar eigen borsten niet eens in de hand had. Ogodogodogotterdegod. Ik was stom geweest.

Ik moest iets zeggen, want Masimo was zo stil. Ik zei: “Moet je horen, vergeet het maar. Het spijt me, mi dispiace. Ik…ach, het ligt gewoon aan mij, en jij wilde niet eens…O, vergeet maar gewoon wat ik zei. Ik ben niet zo goed in losvast. Het is mijn kruis.”

Eindelijk keek Masimo op.

“Wat is er met je kruis?”

“Niets. Laat maar. Hé, ik moet nu gaan. Ik moet nog een bad vol laten lopen en een fles sterke drank kopen.”

Ik kon elk moment in huilen uitbarsten, wist ik, dus ik stak snel de straat over. En Masimo zat daar maar en zei niets.

Ik ging naar binnen en leunde trillend tegen de deur. Wat had ik gedaan?

Tijger en Simon zaten boven aan de trap naar me te kijken. Tijger zat met zijn poot tegen iets te slaan. Een of ander arm bosdiertje of een spin of zoiets. Ik wist hoe het voelde om klappen te krijgen van de grote harige poot van het lot.

mijn kamer

O god in zijn grote onderbroek.

De brief van de SG lag nog steeds op mijn tafeltje. Nog een herinnering aan iemand die ik kwijtgeraakt was. Waarom moest hij me juist nu schrijven? Ik bekeek zijn foto. Moest hij nou echt zo’n lekker ding zijn, terwijl ik hem met ferme hand in de prullenbak van gisteren had gestopt? Waarom maakte ik me er eigenlijk druk om? Ik denk omdat hij mijn eerste echte liefde was.

Ooo boe. Ik ga NIET huilen.

Waarom overkwam mij dit allemaal? Was ik in een vorig leven echt een wesp geweost, zoals Jas zei?

vijf minuten later

Je eerste zoen blijf je je altijd herinneren, zeggen ze. En dat was hij. Ik was een onbeschreven blad tot hij met zijn tokkelgitaar op het toneel verscheen.

twee minuten later

Dat wil zeggen, hij was mijn eerste ECHTE zoen. Niemand verwacht van me dat ik de Wulk ook meereken, tenzij het perverselingen zijn die op weekdieren vallen.

een minuut later

Waar zou dat bandje zijn dat de SG voor me opnam toen ik net in Franzosenland was geweest?

Volgens mij heb ik het achter in een la gestopt zodat Libby er niet bij kon, samen met mijn jongenslokkers en een onderbroek voor speciale gelegenheden.

twee minuten later

Ik heb het bandje gevonden, maar waar zijn mijn jongenslokkers en die onderbroek voor speciale gelegenheden? Waarschijnlijk heeft papa ze geleend.

een minuut later

O nee, ik weer over Vincent van Gogh blijft het meest deprimerende liedje ooit geschreven. De SG was niet bepaald tiptop op het humorfront. Maar wel een lekker ding.

Wat is het leven toch warrig.

twee minuten later

Ik kijk uit mijn raam naar de verlaten straten van het leven. Waarom gaat bij mij altijd alles verkeerd? Ik zag meneer Van Hiernaast tuinieren in zijn enorme korte broek. Hij kan er een klein Afrikaans land in kwijt zonder dat je er iets van ziet. Maar mevrouw Van Hiernaast houdt van hem, met korte broek en al. En gaat hij ooit op zoek naar een andere mevrouw Van Hiernaast? Nee. Zijn korte broek is groot genoeg voor een groot rood achterste, maar hij ziet ervan af.

Toen zag ik Mark Grote Bakkes met zijn ranzige vriendjes de straat inlopen en hij had een arm om het zoveelste kleine meisje geslagen. Waarom is hij zo dol op die piepkleine grietjes? Of liever, waarom zijn zij zo dol op hem? Hoe is het mogelijk dat iemand die bij zijn volle verstand is Mark GB kust?

een minuut later

Wacht even! Jakkes, ik was net zo fijn vergeten dat hij een keer zijn hand op mijn noenga heeft gelegd. Mijn hoofd uit, en snel een beetje!

vier minuten later

O, Masimo, wat heb ik gedaan? Waarom luisterde ik ook naar mijn stomme moeder? Dat doe ik anders nooit. Ze heeft mijn toekomstige geluk vergald met haar ‘wees gewoon jezelf-gelul. Dave Hahaha heeft me nog gewaarschuwd. Hij zeidat je net een serieuze relatie achter de rug had en alleen maar lol wilde maken. Waarom kan ik niet gewoon in Lolstad wonen en Gewoon-Jezelf-Zijnstad links laten liggen?

Wat weet die verrekte Dave Hahaha er eigenlijk van? Hij heeft het net uitgemaakt met Rachel en daarvoor zette hij Ellen aan de kant. Hij is een seriehartenbreker.

Mijn hart heeft hij nog niet gebroken.

Hij heeft eigenlijk maar één keer een beetje lelijk tegen me gedaan, toen ik hem als lokaas gebruikte om de SeksGod binnen te halen.

Hoe vaak heb ik hem nu per ongeluk gezoend? Hij kan goed zoenen, dat moet ik zeggen.

drie minuten later

Wat bedoelde hij nou, mit hem en mij? Hij is gewoon een vriend. En ad hoc zoenmaatje.

Ooo. Ik neem voorgoed afscheid van het geluk.

En van mijn eetlust.

een minuut later

Niet dat er in dit huis ooit iets te eten is.

in de keuken

O tomeloze vreugd, er ligt nog een stukje koude worst in de ijskast.

Wat zei Dave Hahaha nou ook alweer tijdens de repetitie van Mac Waardeloos, toen ik zo vreselijk moest lachen? O ja, ik weet het al. Hij stond met een zwaard te zwaaien (waarbij hij bijna Melanie Griffiths noenga’s eraf hakte) en schreeuwde: “Een panty, een panty! Mijn koninkrijk voor een panty!”

Je kunt echt errug met hem lachen.

mijn kamer

Nou, waarom val ik dan niet gewoon op Dave?

Maar toen dacht ik aan die avond toen ik met Masimo naar de sterren keek, en ik kreeg zin om te huilen.

Als ik maar de kans had gekregen om hem echt te leren kennen, dan was ik alles over zijn cultuur te weten gekomen. Dan had ik kennisgemaakt met halszoenen en al die dingen. Maar ik heb hei grondig en voorgoed verpest. Slome Lindsay met haar sprietenbenen maakt een vreugdedansje als ze het te horen krijgt. En dat kan niet anders, vanwege Radio Jas.

Zal ik Jas bellen en vragen wat zij ervan vindt?

Ben ik wel wijs? Dan kan ik net zo goed mevrouw Krankjorum in Krankjorumistan bellen.

Toen hoorde ik het bekende brullen van een scootermotor onder mijn raam.

Er werd aangebeld.

Ik wist dat ik open moest doen, iruar ik kon mijn benen niet bewegen. O, heel fijn, ik was verlamd! Toe maar, toe maar beentjes, even dapper zijn, laat me nu niet vallen.

Hahahahahaha, ik maakte domme grappen tegen mezelf. Hoera!

Uiteindelijk lukte het me om naar beneden te strompelen.

O, mon Dieu, ik hoop maar dat ik niet per ongeluk in mijn broek poep.

Voor de morele steun tilde ik Schele Simon op. Hij was op iets aan het kauwen, dus hij viel me niet aan.

Ik deed de deur open.

Daar stond Masimo.

O god.

Hij keek me aan en zijn ogen stonden zacht en verdrietig.

“Georgia. Dit is een belangrijk iets. Geef me een beetje de tijd. Ik zie je over een week en dan zeg ik ja of nee. Ik zal niet, hoe zeg je dat. Ik zal niet met je sollen. Ik zeg ja of nee. Ciao, cara.”

En hij gaf me een kushandje en stapte op zijn scooter en stoof weg.

Ik deed de deur dicht en stond daar met Siem in mijn armen.

Wat had ik gedaan?

Simon keek met zijn ene rechte oog naar me op en ik keek naar hem. Hij keek alsof hij diep in mijn ziel kon kijken en me begreep. Hij hield zelfs even op met op die spin kauwen.

En opeens begreep ik het ook.

Dat was geen spin die hij zat te eten…

…en toen slikte hij mijn jongenslokkers door.

EINDE