3
Natalie de Barge keek op haar Bulgari Swatch-horloge,
een recent cadeau aan haar zelf, en vloekte
binnensmonds.
Hoe kon de tijd zo snel voorbijgaan? Ze
zou weer te laat komen en daar was ze woedend om.
Ze had nog zoveel te doen voor ze haar hartsvriendin
en vroegere kamergenote op de universiteit van het
vliegveld moest halen. En dan kwam er ook nog eens
bij dat ze na haar rit naar LAX weer op tijd in de
studio
moest zijn voor haar aandeel in het nieuws van
zes uur, waar ze op een plaatselijk tv-station het
amusementsnieuws
presenteerde. Hoewel ze van dat werk
hield, wilde ze toch graag wat meer dan het brengen
van onbenullige roddel en nog onbenulliger
gebeurtenissen
in de wereld van het amusement.
Natalie was een buitengewoon levendige,
negenentwintigjarige
zwarte vrouw met een glanzende huid,
grote bruine ogen en een weelderig lichaam. De last
van haar leven was dat ze slechts een meter zevenen-
vijftig" lang was, wat ze echt verschrikkelijk vond
omdat ze graag net zo lang en slank als Madison wilde
zijn - wat niet wegnam dat ze heel blij was haar weer
te zullen zien. Ze spraken elkaar minstens twee keer
per week, maar dat was niet hetzelfde als in dezelfde
stad wonen. Onlangs had Natalie het uitgemaakt met
haar vriend, Denzl, een werkloze kunstenaar. Dat
kwam goed uit, nu Madison niet langer met David
was. Tja, dacht Natalie, ze zouden beslist heel wat te
bepraten hebben.
Natalie had zichzelf ervan overtuigd dat ze Denzl
nauwelijks miste, hoewel hij echt een prachtig lichaam
had. De trieste waarheid was dat een mooi lichaam
niet altijd genoeg is. Denzl had meer dan een jaar van
haar geprofiteerd, en toen ze zijn rekeningen niet
meer betaalde, was hij midden in de nacht ervandoor
gegaan met haar kostbare stereo"installatie en complete
cd-verzameling van soul classics. Ze miste Marvin
Gaye en Al Green meer dan hem.
'Hé, hallo,' zei Jimmy Ska, de presentator van het
avondnieuws die onlangs uit Denver was overgekomen.
'Wat heb je met je haar gedaan?'
Natalie draaide zich om en bekeek Jimmy eens goed.
Hij was een meter drieëntachtig lang en buitengewoon
knap, wat weinig indruk op haar maakte, omdat
een knap uiterlijk haar weinig zei; ze had een voorkeur
voor ruigere mannen. 'Ik heb het laten knippen,' zei
ze, en passant aan haar korte, zacht glanzende haar
voelend. 'Vind je het mooi?'
'Je ziet eruit als een twaalfjarige.'
Ze grinnikte. 'Nou, bedankt. Ik neem aan dat dat in
deze stad een compliment is.'
'Of je nu lang of kort haar hebt, je ziet er altijd
fantastisch
uit,' zei Jimmy glimlachend. Hij had een geweldige
glimlach, en een geweldige blonde vrouw van
wie hij altijd een foto op zijn bureau had staan.
'Dank je, Jimmy,' zei ze met een overdreven zuidelijk
accent. 'En ik maar denken dat je het niet zag.'
Jimmy liet met zijn schitterende gebit en krachtige
kaaklijn zijn beste presentatorenglimlach zien. 'Alle
kerels hier houden je in de gaten.'
Probeerde Jimmy Sica haar te versieren? Als hij dat
maar zou laten.
'Ik heb straks afgesproken met mijn vriendin,' zei
Natalie, die snel van onderwerp veranderde. 'Ze komt
vanuit New York gevlogen om een artikel over Freddie
Leon te schrijven.'
Jimmy was gepast onder de indruk. 'De agent?'
'Is er een andere Freddie Leon?'
'Dat lijkt me een boeiende klus.'
'Madison is een boeiende vrouw.'
Jimmy nam de tijd om haar nog eens goed te bekijken.
'Als ze jouw vriendin is, twijfel ik daar niet aan.'
'Och ... misschien neem ik haar wel een keer mee naar
de studio voor een uitgebreide rondleiding.'
'Ik heb een beter idee. Mijn vrouwen ik geven zaterdag
een etentje bij ons thuis; waarom kom je niet met
je vriendin bij ons eten? Mijn broer is in de stad en er
zijn een paar oude vrienden van de universiteit. We
kunnen er een feestje van maken.'
'Wat voor feestje had je in gedachten, Jimmy?' vroeg
ze quasi-preuts.
Ziet dat soort feestje, schat,' zei hij met een snel
lachje.
'Het spijt me dat ik je moet teleurstellen, maar ik
ben enorm preuts.'
'Dat weet ik,' zei ze, een beetje t1irtend, ook al wist
ze
dat hij haar type niet was. 'Dat is wat me in jou zo
bevalt.'
Zijn wenkbrauwen schoten overdreven omhoog. 'Meen
je dat?'
'Ja, dat meen ik.'
Ze keken elkaar glimlachend aan. Hmm, dacht ze, hij
probeert me inderdaad te versieren. Wat haar een
enigszins
ongemakkelijk gevoel gaf omdat hij getrouwd
was. Bovendien was hij veel te lang voor haar.
'Ik zal het er met Madison over hebben en het je laten
weten.'
'Geweldig,' zei hij.
Ja hoor. Geweldig. Misschien zou zijn broer haar grote
liefde blijken, de prins naar wie ze altijd had gezocht.
Zwart, blank of veelkleurig; de ware Jacob moest toch
ergens uithangen.
Natuurlijk. En John F. Kennedy Jr. is een homo.
'Ik ben weg,' zei ze en ze wuifde even naar hem. 'Ik zie
je nog wel.'
Jimmy Ska glimlachte breed. 'Reken maar dat ik ernaar uit
zie.