______________13_____

 

‘Als ik tegen je zeg dat je vrij moet nemen, moet je dat ook doen!’ Kapitein Walsh torende boven Lucan uit, die in bed lag op de Eerste Hulp. ‘Dat betekent dus dat je niet met slachtoffers moet gaan praten of achter verdachten aan gaan jagen!’

Lucan kromp ineen. Zijn hoofd klopte, zijn arm klopte. Eigenlijk was er geen deel van hem dat geen pijn deed op dit moment. Gelukkig was er niets gebroken. Hij had zelfs al weer gevoel in zijn hand.

‘Je hebt verdraaid veel geluk dat je niet voorgoed mank bent,’ ging Walsh verder. ‘Als Casey Fillmont zelf niet gewond was geweest, had ze ernstige schade kunnen aanrichten met die honkbalknuppel. Ik zou je moeten degraderen wegens insubordinatie.’

‘Ja, sir. Ik begrijp dat ze weg zijn gekomen?’

Walsh vloekte stevig. Achter hem kromp Todd Berringer ineen. ‘Je bent met verlof, begrepen? Ik wil je de komende vijf dagen niet zien. Breng hem naar huis, Berringer, en deze keer, O’Shay, blijf je daar.’ Met die woorden beende de kapitein de kamer uit.

Er kwam een verpleegster naast Lucans bed staan met de ontslagpapieren. ‘Ik zou maar doen wat hij zegt,’ zei ze bits, ‘anders bel ik je schoonzus.’

‘God verhoede,’ mompelde hij, zijn handtekening zettend. Sally kende geen genade als het om gezondheid ging. Het was maar goed dat ze vrij had vandaag.

Todd hielp hem met aankleden, aangezien hij nauwelijks kon bewegen. Zijn hoofd voelde alsof het eraf zou vallen als hij het de verkeerde kant op draaide.

‘Ik heb goed nieuws,’ zei Todd, toen ze even later het ziekenhuis uit liepen. ‘We hebben een tip over de verblijfplaats van Bowman. Een vriend van hem denkt dat hij bij een vrouw is ingetrokken die hij heeft ontmoet.’

‘Heeft die vrouw een naam?’

‘Ik ben bezig erachter te komen, en nog even voor de duidelijkheid: dit heb je niet van mij. Toch fijn om te weten dat de kapitein zo meeleeft, hè?’

Lucan schudde zijn hoofd. ‘Ik ben blij dat ik die auto die Jessup heeft geregeld niet ook nog heb gemold.’

‘O ja, ze heeft ja gezegd,’ meldde Todd trots. ‘Ik neem haar mee naar dat nieuwe visrestaurant in Bethesda.’

‘Houdt ze van vis?’

‘Dat weet ik niet!’ riep Todd, met een geschrokken uitdrukking op zijn gezicht.

Lucan glimlachte. ‘Vraag het aan Rhea Loosh. Die twee zijn vriendinnen.’

‘O ja. Goed idee! Bedankt.’

‘Graag gedaan. Je hebt mijn afslag gemist.’

‘Nee hoor.’

Hij verschoof, maar een steek van pijn herinnerde hem eraan dat hij beter niet kon bewegen. ‘Ik ga niet naar mijn moeder. Ik wil naar huis.’

‘Ik volg de instructies van de chef op.’

‘Ik hoorde hem anders duidelijk zeggen dat je me naar huis moest brengen!’

‘Voor we je kamer in gingen, heeft hij me opgedragen je naar je moeder te brengen. Je hebt een flinke klap op je hoofd gehad, en hij wil er zeker van zijn dat je niet in coma raakt of doodgaat.’

‘Ik heb een lichte hersenschudding en wat kneuzingen.’

‘De doktoren hebben gezegd dat je de komende vierentwintig uur in de gaten gehouden moet worden. Bovendien heb ik er geen zin in net zo’n reprimande te krijgen als jij net hebt gehad. De kapitein zei dat ik je naar je moeder moest brengen, dus doe ik dat.’

‘Ben je soms vergeten dat ze drie kinderen en Kyra te logeren heeft? Hoe moet ik daar tot rust komen? Waar denkt Walsh dat ik ga slapen?’

Todd haalde zijn schouders op. ‘Je kunt altijd nog bij de mooie Kyra gaan liggen,’ zei hij, zijn wenkbrauwen suggestief op en neer bewegend.

De herinnering aan de afgelopen nacht met Kyra maakte dat hij niets meer uit wist te brengen, tot ze het huis van zijn moeder bereikten en hij de auto van zijn broer Ronan op de oprit zag staan. ‘Ik zal voor je uitje met Jessup betalen als je me gewoon naar huis brengt,’ zei hij, bijna smekend.

‘Sorry, maat. Bovendien, als je broer en zijn familie er zijn, heeft je moeder waarschijnlijk weer iets lekkers gebakken. Ik breng je wel even naar binnen.’

‘Hoe lijkt het je dan een jaar lang gratis door mijn moeder gebakken koekjes te krijgen?’

‘Draag het als een man, Lucan.’

Kyra deed de deur open voor hij zijn sleutel in het slot kon steken. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ze bezorgd.

‘Zachtjes praten,’ zei hij nog, maar het was al te laat.

Zijn neefje kwam de hoek om gerend. ‘Oom Lucan!’

‘He, jongen,’ begroette hij hem.

‘Wauw. Dat is een erg grote blauwe plek.’

‘Ja, ik weet het.’ Gelukkig was de enorme bult op zijn achterhoofd niet zichtbaar.

Kyra wendde zich tot Todd. ‘Wat is er gebeurd? Waar is zijn auto?’

‘Die moest terug naar Jessup van de kapitein. Deze Lone Ranger hier heeft net een duel met een honkbalknuppel verloren.’

‘Wees toch stil,’ zei Lucan, toen er nog meer familieleden de hal in kwamen.

‘Zei je een honkbalknuppel?’ vroeg Ronan. ‘Is alles goed? Je ziet er vreselijk uit.’

‘Ronan?’ Sally kwam uit de keuken, haar handen afvegend aan een theedoek. ‘Lieve help, Lucan. Heb je alweer een ongeluk gehad?’

Lucan sloot zijn ogen. Nu was hij de pineut.

Zijn moeder kwam er ook bij staan. ‘Wat heb je nu weer gedaan, Lucan Alexander O’Shay?’

Hij zuchtte.’Niets.’

‘Hij is aangevallen door een honkbalknuppel,’ zei Todd op hetzelfde moment.

‘Zodra ik me beter voel, ben jij er geweest,’ zei hij tegen zijn vriend, en toen knikte hij naar Kip, Brian en Maggie die achter de anderen stonden. ‘Het gaat prima,’ verzekerde hij iedereen. ‘Ik controleerde een leeg huis dat niet leeg bleek te zijn.’

Kyra’s lippen gingen geschrokken uiteen. Natuurlijk vermoedde ze over welk huis hij het had. Caseys kinderen gingen wat dichter bij elkaar staan.

Het laatste wat hij wilde, was ze nog meer van streek brengen. ‘Het stelt echt niets voor. Ik heb wat blauwe plekken, dat is alles.’

‘Waarom heb je die boeven niet neergeschoten, oom Lucan?’

‘Dat probeerde ik juist te voorkomen, Riley. Vinden jullie het erg als ik even gaan zitten?’

Onmiddellijk namen Sally en zijn moeder de leiding. Ze dirigeerden hem naar de woonkamer en duwden hem in een stoel. Dankbaar leunde hij achterover. Toen zag hij de dozen met kerstversieringen staan. Op het tapijt lag een snoer kerstlampjes.

‘We zijn gekomen om te helpen bij het versieren van de boom,’ legde Ronan uit, die hem zag kijken.

‘En de koekjes,’ voegde zijn zoon eraan toe.

‘Jij blijft toch zeker ook eten, Todd,’ zei Maureen.

‘U heeft het al zo druk,’ zei Todd beleefd.

‘Het is echt geen moeite,’ zei Maureen. ‘Ik heb hulp genoeg, dus dat is dan geregeld.’

‘Wat is er gebeurd, Lucan?’ vroeg Sally weer.

‘Ik maakte een inschattingsfout en raakte gewond. Het gaat om een onderzoek dat al een tijdje loopt. Ik kan er verder echt niet over praten.’

‘Laat me je ontslagpapieren eens zien?’

Sally nam de papieren van hem aan en ging toen bellen, waarschijnlijk met de verpleegster van dienst op de Eerste Hulp. Ronan probeerde alle kinderen af te leiden door met de voorbereidingen te beginnen voor het versieren van de boom, maar de kinderen van Casey bleven bezorgd naar hem staan kijken. Maggie kwam naar hem toe met Beer in haar hand. Tot zijn verbazing ging ze op zijn schoot zitten.

‘Maggie, liefje –’

‘Het is goed, Kyra. Ze mag hier wel zitten.’ Het gaf wat extra spanning op zijn pijnlijke arm, maar hij wilde het meisje dat vol vertrouwen tegen hem aan kroop niet wegsturen. ‘Wat is dit?’ vroeg hij, de grote glinsterende kettingen vastpakkend die om de hals van Beer zaten.

‘Die heb ik van tante Kyra gekregen.’

‘Erg mooi, Maggie,’ zei hij, maar hij miste de geschrokken uitdrukking op het gezicht van Kip niet.

‘Die heeft ze geruild voor de spullen die we in de kast hebben gevonden,’ zei Brian.

Lucans blik vloog naar Kyra. Hadden de kinderen nog iets gevonden in de kast? Kyra schudde kort met haar hoofd. Wat er ook aan de hand was, ze wilde het niet bespreken waar de kinderen bij waren. ‘Nou, leuk,’ zei hij tegen Brian, en hij zag dat Kip zich weer iets ontspande. ‘Deze staan Beer heel goed.’

Tevreden leunde Maggie met haar hoofd tegen zijn goede schouder, terwijl Kip en Brian naar Ronan liepen die hen riep om te komen helpen. Kyra verdween weer naar de keuken, en Lucan liet de drukte langs zich heen gaan. Een zware vermoeidheid daalde op hem neer. Binnen enkele minuten vielen zijn ogen dicht en doezelde hij weg.

 

Kyra kreeg tranen in haar ogen toen ze Lucan zag liggen slapen, met een eveneens slapende Maggie in zijn armen. Ze zou voor altijd van deze man kunnen houden.

‘Slaap heeft hij het hardst nodig nu.’

Verbaasd knipperde ze haar tranen weg en keek naar Todd, die naast haar was komen staan. Hij had haar apart genomen vlak nadat Lucan was gaan zitten, en had haar verteld wat er was gebeurd. Aan de ene kant was ze immens opgelucht geweest dat Casey veilig was, aan de andere kant vreselijk geschrokken omdat haar zus kennelijk had geprobeerd Lucan te vermoorden.

‘Hij ziet er goed uit met dat kleine meisje in zijn armen, hè? Lucan is een echt familiemens.’

‘Probeer je ons soms te koppelen, Todd?’

Zijn lippen plooiden zich tot een glimlach, maar zijn ogen stonden ernstig. ‘Ik ken Lucan al vanaf de lagere school en ik heb gezien hoe hij naar je kijkt, Kyra. Hij heeft nog nooit zo naar iemand gekeken, zelfs niet naar zijn eerste vrouw. Mocht je je er trouwens zorgen over maken dat hij nog naar haar verlangt, dat hoeft niet. Het is al heel lang voorbij tussen hen, en geen van beiden heeft daar spijt van.’

‘Dat weet ik.’

Verbaasde knipperde hij met zijn ogen, en toen glimlachte hij opnieuw. ‘Dus hij heeft je over haar verteld?’

‘Gisteravond hadden we veel tijd om te praten.’

Todd keek haar scherp aan, en onrustig verplaatste ze haar gewicht naar haar andere voet. ‘Waarom krijg ik nu het gevoel dat jullie meer deden dan praten?’ vroeg hij.

‘Omdat je een door testosteron gedreven man bent misschien?’ antwoordde ze liefjes.

‘Je bent perfect voor hem,’ zei hij lachend.

‘Als jij besluit je luitenant ten huwelijk te vragen, praten we verder.’

‘We hebben nog niet eens een date gehad!’

‘Precies,’ zei ze, en ze liep weer naar de keuken om verder te gaan met de voorbereidingen voor het avondeten.

Tegen de tijd dat er gegeten kon worden, werden Lucan en Maggie wakker gemaakt. De maaltijd was een luidruchtige aangelegenheid, maar Lucan zat er stil bij, zag Kyra, en prikte slechts wat in zijn eten, met glazige ogen van de pijn. Het dessert sloeg hij over.

Na het eten nam Maureen haar apart. ‘Wil jij Lucan even naar boven brengen, meisje? Hij moet echt gaan rusten. Van ons zou hij het niet aannemen, maar naar jou luistert hij wel.’

Sally, die erbij was komen staan, knikte. ‘Je zult hem goed in de gaten moeten blijven houden. Het is maar een lichte hersenschudding, maar toch kan hij in coma raken als hij te diep slaapt.’

Kyra knikte en liep naar Lucan toe, die net weer in zijn stoel wilde gaan zitten. ‘Kan ik even rustig met je praten?’

‘Is er dan een rustig plekje in dit gekkenhuis?’

‘Mijn slaapkamer.’

‘Bezitterig, mmm?’ plaagde hij, moeizaam glimlachend.

‘Soms wel, ja.’

Lucan bewoog zich niet met zijn gebruikelijke gratie, maar slaagde erin haar slaapkamer te bereiken, waar hij zich direct op het bed liet zakken. ‘Eindelijk alleen. Kyra…’

‘Ik weet wat er is gebeurd, Todd heeft het me verteld. Casey heeft geprobeerd je te vermoorden!’

‘Nee! Nou ja, jawel, maar het was een misverstand. Ze geloofde niet dat ik een agent was. Ze dacht dat ik bij die mannen hoorde die haar hadden ontvoerd.’

Opgelucht ademde ze uit. ‘Ik wist wel dat er een goede verklaring moest zijn. Dus ze werkt niet samen met Jordan?’

‘Ik weet het niet. Daarover is de jury nog in beraad. Ik hoopte dat ze jou intussen had gebeld.’

Geschrokken rende ze naar de ladekast waar ze haar mobiele telefoon had laten liggen. ‘Drie gemiste oproepen! Ze heeft inderdaad geprobeerd te bellen!’ Onmiddellijk duwde ze op een knopje om naar het eerste bericht te luisteren.

‘Kyra, met Casey. Bel me terug alsjeblieft! Er is iets gebeurd. Ik moet weten waar de kinderen zijn. Bel me!’ De tweede boodschap was een simpel: ‘Bel me alsjeblieft zodra je dit hoort,’ en in de derde voicemail klonk het paniekerig: ‘Kyra, waar zit je toch? Ik heb je nodig!’

Met bonzend hart belde ze haar zus op haar mobiele telefoon. Er werd niet opgenomen en ze kreeg de voicemail. ‘Casey, met Kyra. Het spijt me, ik heb je berichten pas net gehoord. Bel me terug, ik zal de telefoon vanaf nu steeds bij me houden. Met de kinderen is alles in orde, ze zijn nog steeds bij mij. Met de agent die je hebt geslagen komt alles goed. Hij weet dat het een misverstand was, dus je zit niet in de problemen. Bel me alsjeblieft zo snel mogelijk, ik moet je zien. Je kinderen moeten je zien! Ik zal je helpen, ongeacht in wat voor moeilijkheden je misschien zit. Je bent mijn zus en ik hou van je.’ Haar stem brak en de tranen stroomden over haar wangen. ‘Bel me, Casey,’ zei ze nog eens, en ze hing op.

Lucan was van het bed af gekomen en trok haar zwijgend in zijn armen.

‘Sorry,’ mompelde ze, trachtend haar zelfbeheersing te hervinden. ‘Dit wordt een slechte gewoonte.’

‘Wat, dat ik je vasthoud?’

‘Nee, dat ik huil,’ zei ze, naar hem opkijkend door betraande ogen. ‘Ik vind het fijn als je me vasthoudt.’

‘Mooi, want dat vind ik ook, al moet ik nu echt weer gaan zitten.’

‘Lucan!’ Ze liep naar het bed toe en trok de dekens naar achteren. ‘Ga liggen.’

‘Ik hoef niet te liggen.’

‘Jawel, anders zeg ik het tegen je moeder en tegen Sally.’

‘Dat zou je nog doen ook.’

Ze knikte en trok zijn schoenen uit.

‘Hebben we deze scène niet al eens gespeeld?’

‘O ja, ik vergat dat je een voetfetisj hebt,’ zei ze, een lach onderdrukkend.

‘Alleen waar het jouw voeten betreft. Ze zijn heel mooi.’

Er liep een tinteling langs haar ruggengraat, maar dat negeerde ze. ‘Doe je broek uit, O’Shay.’

‘Zo makkelijk ben ik niet. Ik ben nog niet toe aan het bed.’

‘Leugenaar.’ Ze boog voorover om zijn sokken uit te doen, en hij kuste haar haar. ‘Hou daarmee op, je bent gewond.’

‘Niet zo gewond.’

‘Dat heb ik eerder gehoord. Bovendien denk ik niet dat Sally het daarmee eens zou zijn.’

‘Dat is gemeen, Kyra.’

Zijn sokken waren uit, en ze kwam weer overeind. ‘We moeten praten.’

Zijn gedrag veranderde direct toen hij zag dat ze het serieus meende. Hij legde zijn pistool onder zijn kussen en ging staan om zijn broek uit te trekken. Toen ging hij weer zitten.

‘De kinderen hadden nog iets gevonden in de kast.’

Hij keek haar strak aan. ‘Een hanger en een ring?’

Verbijsterd staarde ze hem aan. ‘Hoe wist je dat?’

‘Ze zijn gestolen van het lichaam van de vermoorde vrouw.’

‘O, mijn god.’ Ineens stond ze te trillen op haar benen. ‘Kip heeft Jordan ermee gezien.’ Ze vertelde hem alles wat haar neefje haar had verteld. ‘Casey weet hier niets van, dat weet ik zeker.’

Hij knikte. ‘Dat denk ik ook.’

Opgelucht ademde ze uit.

‘De ring krijgen we wel, Kyra. Waar is de hanger?’

Ze haalde hem onder haar kleren vandaan. ‘Ik wilde hem niet kwijtraken, dus heb ik hem aan een ketting om mijn hals gedaan.’

‘Lieve hemel, dat is een flink steentje voor zo’n fijne ketting.’

‘Weet je wat hij waard is als hij echt is?’ vroeg ze.

‘Hij is zeker echt. De taxatiewaarde was iets van zevenhonderdduizend dollar, en de ring is vijfduizend dollar, als ik het me goed herinner. Weet Todd dit al?’ Hij kwam half overeind, maar kromp direct ineen en ging weer zitten.

‘Nog niet. Ik wilde er niet over beginnen waar iedereen bij was, maar ik zal het hem zo vertellen. Tenminste, het lijkt me beter als ik dat doe, want jij moet echt rusten nu.’

‘Ik denk dat je gelijk hebt. Kyra, je zus is bij haar ex-man.’

‘Dat heeft Todd me verteld, ja.’ Ongelovig schudde ze haar hoofd. ‘Onbegrijpelijk. Ze was zo boos op hem. Ik had durven zweren dat hij de laatste persoon op aarde was die ze om hulp zou vragen. Hij zal toch niets met de zaak te maken hebben, of wel?’

‘Ik weet het niet.’

Ze schudde haar hoofd. ‘Het is echt vreemd dat ze bij Milt is. Ik weet dat ze ooit van hem hield, maar nadat hij begon te drinken is hij veranderd. Toen begon hij haar te mishandelen.’ Haar ogen vernauwden zich. ‘Als ze belt, zal ik haar direct vragen hoe het zit.’

‘Nodig haar niet hier uit,’ zei hij, ‘maar spreek af in een openbare ruimte. Misschien wordt ze gevolgd, en we willen niet onbedoeld een van die schurken naar de kinderen leiden.’

‘Nee, dat lijkt me duidelijk. Dan ga ik nu met Todd praten. De hanger geef ik aan hem mee, dan ben ik daar ook vanaf.’ Ze kuste hem licht. ‘Ik kom straks terug om bij je te kijken.’

‘Daar reken ik op. En Kyra, ik weet dat Casey je zus is, maar spreek niet alleen met haar af. Beloof je dat?’

Ze ademde diep in en liet haar adem langzaam ontsnappen. Hoe graag ze daar ook iets tegenin wilde brengen, ze wist dat hij gelijk had. ‘Dat beloof ik.’

Beneden zat nog steeds iedereen aan de eettafel. In plaats van het avondeten stonden er nu schalen met koekjes op tafel, schaaltjes met glazuur en potjes met allerlei soorten versieringen. ‘Waar is Todd?’ vroeg ze aan niemand in het bijzonder.

‘Hij werd gebeld en moest weg,’ antwoordde Ronan.

‘Hij is weg?’ vroeg ze, een beetje paniekerig.

‘Is er iets mis?’

Haar vingers rustten op de hanger onder haar trui. ‘Nee. Nee, ik moest alleen iets tegen hem zeggen van Lucan. Komt hij nog terug?’

‘Volgens mij niet, maar waarom bel je hem niet?’ stelde Sally voor. Toen wendde ze zich tot haar jongste dochter. ‘Schat, ik denk dat dat genoeg glazuur is op dat koekje.’

‘Ik heb zijn telefoonnummer wel,’ zei Maureen.

Kyra volgde haar naar de keuken.

‘Is Lucan gaan liggen?’ vroeg Maureen.

‘Ja, hij ligt in mijn bed.’

‘Ik heb een groot bed. Maggie kan wel bij mij slapen vannacht, en dan kun jij haar bed nemen.’

‘Maureen, ik weet niet hoe ik je moet bedanken voor alles wat je hebt gedaan. Voor alles wat je doet.’

‘Je hoeft me niet te bedanken, ik doe het graag.’ Ze schreef Todds telefoonnummer op een stukje papier en gaf het aan haar. ‘Hij is een goede man, Kyra.’

Ze begreep direct dat Maureen het over Lucan had en voelde dat ze bloosde. ‘Dat weet ik. Dat heb ik ook tegen hem gezegd.’

‘Jouw man is ook aardig.’

Ze schudde haar hoofd. ‘Simon is een collega en een vriend, dat is alles. Hij is vanmiddag teruggevlogen naar Boston.’

Maureen knikte tevreden en verdween weer naar de woonkamer.

Todd nam zijn telefoon niet op toen Kyra zijn nummer belde. Ze liet een korte boodschap voor hem achter over de juwelen en het telefoontje van haar zus, en ging toen terug naar boven om verslag uit te brengen bij Lucan. Hij lag vredig te slapen. Zelfs gekneusd en gehavend was hij een knappe man. Zacht liep ze de kamer uit en ging terug naar beneden. Tot Casey of Todd terugbelde, was er niets wat ze kon doen.

Een kalmte voorwendend die ze totaal niet voelde, voegde ze zich weer bij de familie. Het was een opluchting toen Ronan en Sally en hun kinderen eindelijk vertrokken. Maggie was moe en lastig geworden en Maureen bracht haar naar bed, terwijl Kyra nog een paar spelletjes airhockey speelde met Kip en Brian. Toen de jongens ook in bed lagen, ging ze naar beneden om de keuken op te ruimen.

Maureen was al bezig met schoonmaken. Ze zag er zo moe uit dat Kyra zich onmiddellijk schuldig voelde. ‘Laat mij het hier verder maar afmaken,’ zei ze. ‘Dan kun jij eens lekker vroeg naar bed vanavond.’

‘Dat zou heerlijk zijn, meisje. Kijk jij dan nog even bij Lucan?’

‘Ja, voor ik naar bed ga,’ beloofde ze.

Ze nam de tijd alles goed schoon te maken, genietend van de rust in huis. De geur van koekjes en de warme maaltijd hing nog in de lucht, maar werd naar de achtergrond verdreven door de geur van dennen. Nadat alles aan kant was, ging ze bij de kerstboom zitten in de woonkamer. Starend naar de twinkelende lichtjes mijmerde ze over vroeger, over hoe ze de kerstdagen had gevierd met haar eigen familie. Het waren gelukkige herinneringen, die op dit moment helaas werden overschaduwd door haar bezorgdheid om Casey.

Ze probeerde Casey opnieuw te bellen, maar die nam nog steeds niet op. Deze keer liet ze geen boodschap achter. Het gevoel van vrede dat ze net nog had gehad, glipte nu helemaal weg. De waarschuwing van Lucan niet alleen met Casey af te spreken had haar gespannen gemaakt. Stel dat er nu iets met haar zus gebeurde? Nee, daar wilde ze niet aan denken. Ze stond op en deed de lichtjes van de boom uit, en vervolgens de lichten buiten en beneden. Het was weer een beetje gaan sneeuwen, zag ze door het raam aan de voorkant. Op straat was het rustig, iedereen zat binnen in zijn warme huis.

Een hele tijd bleef ze naar buiten staren. Toen draaide ze zich zuchtend om en ging op weg naar de trap. Ineens hoorde ze een geluid in de keuken en abrupt bleef ze staan, met haar voet op de onderste tree. Was ze vergeten iets uit te zetten? Ze wilde net naar de keuken gaan, toen ze een ijzige luchtstroom voelde en besefte wat het geluid was geweest. Iemand had de keukendeur geopend.