10

Liz zit met haar laptop op schoot en bekijkt de ene huizensite na de andere. 'Wauw, kom eens kijken, Amber.'

Met twee T-shirts in haar hand steekt Amber haar hoofd om de deur. 'Heb je wat gevonden?'

'Yes!'

'Ik kom zo. Even de wasmachine aanzetten, anders is mijn kleding morgen niet droog.'

'Neem je dat rode T-shirt mee?' roept Liz haar na, als Amber naar de keuken loopt.

'Ja, ik heb toch niks anders,' antwoordt Amber als ze weer in Liz' kamer komt. 'Ik heb al een bikini gekocht. Ik heb geen geld meer voor een nieuw shirt. Wel maf eigenlijk, met dertigduizend euro op mijn rekening, maar daar wil ik niet aan komen. Dat heb ik mezelf gezworen. Het is voor ons bedrijf, zo wilde tante Fien het. Er gaat geen euro vanaf.'

'Goed van je,' zegt Liz. 'Je mag mijn truitje wel lenen.'

'Super.' Amber geeft Liz een kus. 'Laat dat appartement maar zien.'

'Wacht even.' Liz zet de laptop op tafel. Amber gaat naast haar zitten.

'Wat?' roept ze. 'In de Ten Katestraat! Ons oude buurtje. Waar is het ongeveer? Even kijken.' Ze buigt naar het scherm. 'Ik weet het al. Boven die stoffenkraam.'

'Super, hè?' zegt Liz. 'Weet je wat ze vragen? Negenhonderd. Dat kunnen we betalen, tenminste als mijn lieve pa mijn toelage niet stopzet.' Liz klikt de foto's aan. 'Het is groter dan dat van ons toen.'

'Ja,' zegt Amber. 'Er is nog een piepklein kamertje.'

'Voor de baby,' zegt Liz.

'Ben je nog niet ongesteld?'

'Nee, ik begin me nu toch wel zorgen te maken.'

Amber loopt naar de keuken en schenkt cola voor hen in. 'Weet je wat ik denk?' zegt ze als ze terugkomt. 'Je maakt je er veel te druk om. Je wordt heus wel ongesteld. Maak er maar een logeerkamertje van.' Ze zet de glazen op tafel en leest de tekst onder de foto's. 'Je hebt nog een zolderberging ook!'

'Ja, daar stoppen we de baby in, nou goed?' zegt Liz.

Amber zucht. 'Hou nou op over die baby.'

'Dus je vindt het leuk?' vraagt Liz.

'Super.' Amber zet de strijkbout aan en pakt haar jurk. 'Dat ding kreukelt zo. Ik kan hem elke keer weer strijken.' Ze kijkt naar Liz, die de ene foto na de andere aanklikt.

'Ik krijg er heimwee van,' zegt Amber. 'Ik zou ook wel terug willen naar Oud-West.'

'Jij woont over een poosje in een villa in Loosdrecht.'

'O, Liz.' Amber zet de bout op het ijzer en slaat haar armen om Liz heen. 'Ik kan het nog steeds niet geloven. We gaan op zijn jacht varen. Vind je dat ik nog even langs de kapper moet?'

'Doe je haar eens los.' Liz staat op en gaat met haar handen door Ambers haar. 'Nee, het zit goed.'

Amber gaat verder met strijken. 'Mag ik jouw reistas lenen?' vraagt ze.

'Pak maar. Hij ligt onder mijn bed.'

'Thanks. En dat appartement is super.' Amber vist de tas onder Liz' bed vandaan en gaat dansend naar haar eigen kamer. Haar bed ligt vol spulletjes die ze mee wil nemen. Zo gelukkig heeft ze zich al lange tijd niet gevoeld. Vannacht droomde ze dat ze in het donker over de plas voeren. Ze stond naast Leon, bij het stuurwiel. Ze keken elkaar aan. Het licht van de maan, het kabbelende water, de sterren en Leons glanzende ogen - het was allemaal zo romantisch. Hij kuste haar innig. 'Ik moet je iets vragen,' zei hij. Jammer genoeg werd ze toen wakker.

Ze kijkt naar de spullen op haar bed. Zal ze haar roze of haar hemelsblauwe bh aantrekken?

'Liz!' Ze loopt haar kamer uit.

Liz staat net op het punt om te vertrekken. 'Ik ga naar mijn lief. Hij móét het appartement zien. En deze keer regel ik het.'

'Je hebt toch nog niet de makelaar gebeld?'

'Je kent me toch. Vanmiddag kunnen we komen kijken.'

'En als Djawad het niks vindt?'

'Dan bel ik het af.' Ze kijkt naar Amber, die twee bh's in haar handen houdt. 'Neem ze alle twee mee. Dat wou je toch vragen?'

'Surprise!' zegt Liz als ze de kajuitdeur van Djawads boot opengooit. Ze geeft hem een zoen. 'Ik heb een superpandje voor ons gevonden. Het is helemaal niet erg meer dat dat flatje in Oost niet doorgaat. Dit is veel beter.' Liz zet Djawads laptop aan en zoekt het op.

'Nou?' vraagt ze aan Djawad.

'Het ziet er oké uit,' zegt Djawad dof.

'Je klinkt niet erg blij. Wil je soms niet meer samenwonen?'

'Liz, mijn hoofd staat er nu niet naar. Ik hoor net van Yousef dat pa al een ticket heeft geboekt. Over twee weken vertrekt hij. Ik had gehoopt dat hij zich nog zou bedenken, maar nee dus.'

Liz slaat haar arm om Djawad heen. 'Wat een ellende. Ik vind het heel naar voor je.'

'Ik weet niet of ik hem wel alleen wil laten gaan,' zegt Djawad voorzichtig.

'Wil je dat je moeder meegaat? Dat is toch veel te gevaarlijk. Zo meteen verlies je ze alle twee.'

'Nee, niet mijn moeder. Ik denk erover om zelf mee te gaan.'

'Wat?' Liz laat hem meteen los. 'En ik dan? Denk je dan niet aan mij? Zo meteen ben ik je kwijt. Ik wil niet dat je gaat, Djawad.'

Liz loopt door de boot heen en weer. Hoe kan hij dit nou doen? Stelt hun relatie dan niks voor? 'Ik vind echt dat je dat niet kunt maken.'

'Liz, het is mijn vader.'

'En ik ben zeker alleen maar je vriendin.' Ze kijkt Djawad aan. 'Het zit er dik in dat ik zwanger ben.'

'Dat kan niet,' zegt Djawad.

'O, nee? Ik was de pil toch vergeten? Dat weet je niet eens meer. Jij wilde niet dat ik de morning-afterpil nam. Weet je nog? Ik ben nog steeds niet ongesteld.'

'Schei toch uit,' zegt Djawad nijdig. 'Ga nou niet de verlaten zwangere vriendin uithangen. Alsof het voor mij allemaal zo gemakkelijk is.' Waarom is Liz toch zo lastig?

'Ik heb een afspraak met de makelaar,' zegt Liz. 'Ik dacht dat je blij zou zijn. Maar die kan ik dus wel afzeggen. Want jij wilt toch dood.'

'Doe normaal,' zegt Djawad. 'Dit gaat echt te ver.'

'Hoezo, te ver? Je hebt altijd verteld wat een rotiand het is. En gevaarlijk. Jullie konden er nooit meer een stap zetten, omdat je vader in het verzet zat. En nu ga je zomaar.'

'Niet zomaar, Liz. Verdomme. Ik kan mijn vader toch niet alleen laten gaan? Snap je dan nooit iets?'

'Ik snap genoeg,' zegt Liz kwaad. 'Jij wilt geen enkele verantwoordelijkheid dragen. Niet tegenover mij tenminste. Wel zeggen dat ik geen morning-afterpil moet slikken en nu...'

'Hou op over die fucking zwangerschap!' schreeuwt Djawad. 'Het is uitgesloten, Liz. Onmogelijk.'

'O, lekker makkelijk. Dus dan kun jij doen wat je wilt. Op die manier. Veel plezier daar in dat kutland.' En ze rent de boot af.

'En?' vraagt Amber als ze binnenkomt.

'Hij gaat naar Iran. Hij heeft geen interesse. Hij wil zijn vader niet alleen laten gaan. Wees maar blij dat Leon gewoon een Nederlander is. Wat een gezeik.' Liz laat zich op haar bed vallen en begint te huilen. 'Ik voel me zo belazerd.'

'Zal ik dit weekend maar thuis blijven?' stelt Amber voor.

'Ben je gek! Jij hoeft je niet op te offeren.'

Ambers mobiel gaat. Ze neemt op.

'Hoi, darling,' zegt Leon. 'Ik ga nu iets zeggen wat je niet zo leuk zult vinden. Wees alsjeblieft niet teleurgesteld, want ik kan er niks aan doen. Ik sta op Schiphol. Ik stap zo in het vliegtuig naar L.A. Hoor je me nog? Er gaat hier een vliegtuig over.'

Amber kan geen woord uitbrengen. Ze heeft het gevoel alsof alle grond onder haar wordt weggeslagen.

'Niet boos zijn. Ik heb geprobeerd het anders te regelen, maar er hangt te veel van af. Superzonde van ons weekend. Ik vind het net zo erg als jij, maar het is overmacht, schatje.'

'O,' krijgt Amber er met moeite uit.

'Ze willen mijn programma kopen. Ik heb nog geprobeerd te regelen dat je meekan, maar alle stoelen waren bezet. Volgende keer ga je echt mee.'

'Jammer van ons weekend,' zegt Amber dof. 'Maar voor jou is het wel gaaf.'

'Ik baal dat het niet anders kan,' zegt Leon. 'Maar ik bel je zodra ik daar ben en meer weet. In plaats van een romantisch weekend met mijn lief kan ik daar alleen in een hotelkamer gaan zitten. Maar het is business, darling. Ik maak het ruimschoots met je goed, geloof me.'

'Oké, succes dan,' zegt Amber zwakjes en ze hangt op. 'Hij moet naar Amerika,' zegt ze, en ze laat zich naast Liz op bed vallen.

'Naar Amerika?' roept Liz. 'En Djawad naar Iran. Wat een losers hebben wij, zeg. Weet je wat wij doen? We maken er een feestweekend van. We gaan naar Utrecht, naar dat festival. Ik betaal. En straks gaan we naar het appartement kijken. Niks afbellen, misschien is het iets voor ons tweetjes.'

Amber pakt haar tas uit. 'Heb ik daarvoor een nieuwe bikini gekocht?' verzucht ze.

'Jullie gaan heus wel een andere keer varen.' Liz haalt een pak stroopwafels uit de kast, scheurt het open en steekt er een in haar mond.

Amber grijpt het pak en zet het buiten handbereik van Liz. 'Doe nou niet zo stom. Straks baal je weer. Hoe laat heb je met de makelaar afgesproken?'

'Drie uur,' antwoordt Liz met volle mond. 'Eigenlijk wil ik helemaal niet meer naar dat stomme huis kijken. Het was voor Djawad en mij. Wij kunnen daar nooit gelukkig worden. Wat een loser is het ook. We hebben twee jaar verkering en dan gaat hij zomaar weg. En ik maak nog ruzie met mijn ouders voor hem ook. Ik zet mijn hele toelage op het spel voor die sukkel en hij laat me zomaar barsten. Hij is niet te vertrouwen. Stel je voor: straks wil hij in Iran blijven wonen. Ik ga echt niet zitten wachten tot ik te horen krijg dat hij gevangenzit, of misschien is doodgeschoten.' Liz begint te huilen. 'Ik heb ook geen zin meer om naar Utrecht te gaan. Gadverdamme, die zak heeft alles verpest.'

Amber pakt haar hand. 'Jawel, we gaan. Je blijft hier niet het hele weekend zitten treuren. Misschien vertrekt hij helemaal niet naar Iran en was het gewoon een bevlieging.'

'Hij bekijkt het maar. Ik ben niet gek. Het is uit.'

Amber kruipt achter de laptop. 'De treinen naar Utrecht gaan vier keer per uur. Welke zullen we nemen?'

'Weet ik veel.' Liz veegt haar tranen weg en snuit haar neus.

'Oké, dan beslis ik. We nemen de trein van acht over halfvijf. Even checken of er nog kaarten zijn, anders gaan we nog voor niks. Yes! Het is nog niet uitverkocht. Mazzel.' Amber reserveert twee kaarten. Ze denkt aan Leon, die nu in de lucht hangt. Het zou wel super voor hem zijn als hij zijn programma weet te verkopen. Dan gaat hij wel vaker naar L.A. en dan mag zij mee. Ze krijgt dan wel een heel ander leven. Ze had nooit gedacht dat ze een rijke man aan de haak zou slaan. Ze googelt om te zien hoe lang hij moet vliegen. Hij is zo'n elf uur onderweg. Op zijn vroegst heeft ze dan vannacht een sms'je. Ze staart dromerig voor zich uit als ze opschrikt van de deurbel. 'Dat zal Djawad wel zijn om het goed te maken,' zegt ze.

Liz springt op. 'Hij komt er niet in, hoor!' Ze loopt naar de deur en vraagt door de intercom wie er is.

'Ik ben het, Joe.'

Liz doet open.

'Hoi,' zegt Joe als hij bovenkomt. 'Ik kom mijn T-shirt halen.'

'Wat stom van me.' Liz pakt het meteen. 'Ik ben het helemaal vergeten terug te geven. Het ligt hier allang klaar.'

'Super. Ik zie er bijna niks meer van,' zegt Joe als hij het ophoudt. 'Zo, schoonheid,' zegt hij tegen Amber.

'Je komt net op tijd,' zegt Amber. 'We waren bijna weg. We gaan naar Utrecht.'

'Naar het festival?' 'Ja.'

'Hebben jullie kaarten dan?'

'Net gereserveerd.'

'Dus het is nog niet uitverkocht?' zegt Joe. 'Ik wil er ook heen. Waarom heeft Djawad niks gezegd? Wat een stiekemerd.' 'Hij weet niet eens dat we gaan,' zegt Liz. 'En het gaat hem ook niks aan ook.'

'O, op die manier.' Joe gaat zitten.

'Liz is kwaad omdat Djawad met zijn vader mee wil naar Iran,' zegt Amber.

'Dat meen je niet?' zegt Joe. 'Is hij gek geworden of zo? Mag ik roken?'

'Als het maar geen joint is,' zegt Liz.

Joe steekt een sigaret op. 'Heeft hij dat echt gezegd? Of was dat alleen maar om je te stangen?'

'Hij meende het. Nou, hij doet maar.'

Liz gaat naar de keuken om cola voor Joe in te schenken. Als ze terugkomt, is hij aan het bellen. 'Hé gozer, wat denk je van het festival in Utrecht? Ik dacht zo, het is wel een mooie afsluiting, voor je zelfmoordactie.'

'Ik wil hem helemaal niet mee hebben!' roept Liz.

'Ik geef haar wel even,' zegt Joe. 'Liz, Djawad voor je.'

'Geen interesse.'

'Je hoort het, gozer, dan moet je ook maar niet van die bizarre plannen maken. Maar maak je om Liz geen zorgen, ga gerust. Ik neem haar wel van je over.'

Als Joe klaar is met bellen, gaat Liz' mobiel. 'Wat wil hij nou nog?' zegt ze als ze ziet dat het Djawad is. Ze neemt niet op. 'Je had je er ook niet mee moeten bemoeien,' zegt ze tegen Joe.

'Hoe laat gaan we?' vraagt Joe.

'De trein van acht over halfvijf,' zegt Amber.

'Ik zie jullie straks op het station. Bye, en thanks voor het shirt.' Hij kijkt Liz aan. 'Ik zal je nu maar niet zoenen, zeker.'

'Nee, levensgevaarlijk.' 'Help!' roept Liz als ze het perron op lopen. Even verderop staan Joe en Djawad. 'Hij gaat niet bij ons zitten, hoor.' Ze gaat een eind hij de jongens vandaan staan. Maar als Amber en Liz een coupé in stappen, komen Joe en Djawad erbij zitten. Liz kijkt expres de andere kant op. Die radiostilte is wel een beetje belachelijk.

Als de trein gaat rijden wenkt Joe Amber. Ze staan op en gaan naar het gangetje.

'Liz, het spijt me,' zegt Djawad meteen. 'Je had gelijk, het was een belachelijk plan. Ik ga niet naar Iran. Ik laat jou hier toch niet achter? Ik weet niet wat me ineens bezielde.'

'Ik snap niet hoe je het in je hoofd hebt kunnen halen,' zegt Liz. 'Echt knetter. Wie weet wat voor maffe plannen je nog meer bedenkt.'

'Ik heb al een heel raar plan bedacht,' zegt Djawad.

'Geen interesse,' zegt Liz.

'Ik ben langs het huis in de Ten Katestraat geweest. Kijk eens!' Hij haalt een contract uit zijn zak. En twee sleutels.

'Je hebt het genomen?' roept Liz verrast. Ze kijkt Djawad aan, pakt een van de sleutels uit zijn hand en stopt hem in haar zak. 'Klootzak, ik ben veel te gek op je.' Ze gaat op zijn schoot zitten en kust hem.

'We hebben mazzel,' zegt Djawad. 'Het is echt een super-stek.'

Joe en Amber moeten lachen als ze de coupé in komen.

'Het is dus uit,' grapt Amber.

'Hartstikke uit,' zegt Joe. 'En zo te zien gaat het nooit meer goed komen ook.' 'Wat goed dat we zijn gegaan,' zegt Djawad na het laatste optreden. 'Black Pepper vond ik de beste.'

'Ik vond ze ook supergoed,' zegt Liz. 'Vooral die leuke drummer.'

'Geef mij die sexy zangeres maar.' Djawad steekt zijn tong naar Liz uit.

'Waar is Joe eigenlijk?' Liz loopt naar de uitgang als Joe eraan komt.

'Ik kom net een chickie tegen die ik nog ken van de middelbare school. Nee, niet wat jullie denken. Gewoon gezellig. Ze heeft me uitgenodigd voor een megaparty. En natuurlijk zijn mijn vrienden ook welkom. Heb ik jullie gematst of niet? Het is in een leeg pandje in een straat achter het station. Ze heeft me heerlijke coke beloofd. Ik wil wel gratis een lijntje snuiven.'

'En eh... waar is dat chickie?' vraagt Djawad.

'Ze komt later. Ze moest nog iets doen.' Joe slaat een arm om Amber heen. 'Jij ziet er super sad uit omdat je vriendje in L.A. zit. Ik heb hem beloofd je vannacht te troosten.'

'Idioot!' Amber duwt Joe van zich af. 'Ik was hem net even vergeten en nu herinner jij me er weer aan.'

'Nemen we de uitnodiging aan?' vraagt Joe.

'Ik heb wel zin in een party,' zegt Djawad. 'Wij hebben wat te vieren.' Hij wappert met het contract.

Liz kijkt Amber aan. 'Feesten vannacht?'

'Natuurlijk,' zegt Amber. 'Leon heeft toch zelf afgebeld? Ik ga nog wel plezier maken in mijn leven.'

'Vet!' Liz geeft Amber een kus.

'Ik weet hoe we er moeten komen,' zegt Joe. 'Ik verheug me nu al op een heerlijk lijntje.' Hij pakt Ambers hand. 'Ja, schat, je zult het vannacht met mij moeten doen.'

'Amber moet helemaal niks.' Liz geeft Joe een trap onder zijn kont.

'Mag ik je één kus geven?' Joe blijft voor Amber staan en kijkt haar smekend aan.

'Vooruit, één dan,' zegt Amber. Ze tuit overdreven haar lippen. Joe kust haar.

'Mmm,' zegt hij. 'Ik had veel eerder werk van je moeten maken. Stom van me. Zeg eens eerlijk: was je op me gevallen?'

Amber wordt rood. Ze vindt Joe best een lekker ding. Maar ze heeft nooit gedacht dat hij in haar geïnteresseerd was. Echt verliefd is ze nooit op hem geweest. Hij is toch te veel een womanizer voor haar.

'Nou?' dringt hij aan.

'Dat kan ze toch niet weten, zeurpiet,' zegt Liz. 'Ze is hartstikke verliefd.'

'Laat maar.' Joe blijft op een kruispunt staan. 'Volgens mij moeten we rechtdoor en dan de eerste naar rechts.'

Liz wijst naar een plek halverwege de straat. 'Daar moet het zijn, bij al die fietsen.' Terwijl Joe met Amber de trap van het gebouw op loopt, kijkt Liz de straat rond. Ze heeft er ooit over gedacht om naar de modeacademie in Utrecht te gaan. Dan had ze vast hier ergens op kamers gezeten. Maar dan had ze Djawad nooit ontmoet. Ze ziet een jongen langsfietsen. Zou hij ook naar het feest gaan? Maar hij rijdt door en crost schuin aan de overkant de stoep op en zet zijn fiets op slot. Krijg nou wat? denkt Liz als ze zijn gezicht ziet. Dat lijkt Leon wel.

'Ken je die gast?' vraagt Djawad. 'Ik dacht dat ik Leon zag,' zegt Liz. 'Die wil ik nou eindelijk ook weieens zien.' Djawad kijkt de jongen na, maar hij verdwijnt door een deur aan de overkant.

'Amber!' roept Liz als ze de trap naar het feest op gaan. 'Ik zag Leon volgens mij net. Zo raar.' 'Waar? Hier?' 'Nee, aan de overkant.'

'Die zit in L.A.,' zegt Amber. 'Niet elke man in een Porsche is Leon.' 'Hij reed niet in een Porsche. Hij was op de fiets.' 'Leon op een fiets...' Amber lacht. 'In zijn Armani-pak zeker.'

'Nee, hij zag er juist een beetje shabby uit,' zegt Liz. 'Dat kan al helemaal niet,' giert Amber.

Op het feest stoot Liz Amber aan. 'Je hebt sjans.' 'Van wie?'

'Rechts in de hoek, die blonde adonis.' Amber kijkt. Een knappe jongen lacht naar haar. Ze voelt dat ze rood wordt. Dit is nou het type waar ze altijd op valt. Helemaal! Het grappige is dat Leon er heel anders uitziet. En toch is ze superverliefd op hem. En echt niet omdat hij in het geld zwemt. Zo is ze helemaal niet.

Djawad geeft een joint aan Liz. Liz neemt een hijs. 'Jij?' Ze houdt Amber de joint voor.

'Nee, ik heb iets veel beters voor Amber gescoord,' zegt Joe, die erbij komt staan. Hij legt een pilletje in zijn hand. 'Happy candy. Daar word je echt supervrolijk van. Ik heb het wel eerder gebruikt. Neem nou maar, of wil je ook een lijntje snuiven?'

'Nee,' zegt Amber. 'Geen coke.'

'Nou, dan is dit super voor je. Je mag toch wel feesten?'

Amber kijkt naar Liz en Djawad, die nu ergens op de grond zitten te zoenen. Wat moet ze hier de hele nacht? Anders had ze met Leon op de boot geslapen. Nou, geslapen...

'Toe dan,' dringt Joe aan. 'Voordat je het weet woon je samen en dan moet je de deftige lady uithangen.'

Joe heeft gelijk, ze is nu nog vrij. Waarom ook niet? 'Oké.' Ze pakt het pilletje en stopt het in haar mond.

Op dat moment ziet Joe zijn oude klasgenoot weer. Met een grijns op zijn gezicht loopt hij naar haar toe. Amber blijft alleen achter. Zal ze naar huis gaan? Ze aarzelt even terwijl ze naar alle dansende lijven om haar heen kijkt. Het pilletje lijkt te werken, want ze krijgt ineens ook zin om te dansen. Ze voelt zich heel vrij en licht, alsof ze zweeft. Ze stapt zomaar op de blonde jongen af. Zij, Amber, die altijd zo verlegen is. 'Dansen?' vraagt ze brutaal.

Als hij glimlacht, pakt ze zijn hand en begint te bewegen.

Heerlijk. Ze zou veel vaker moeten dansen. Ze kijkt naar de jongen. Wat een lekker ding. Ze gaat steeds dichter naar hem toe. Ineens staan ze tegen elkaar aan te dansen. Wat ruikt hij lekker! Ze kijkt naar zijn prachtige mond. Ze krijgt zin om hem te zoenen en ze drukt haar lippen op zijn mond. De jongen kust gretig terug. Hij legt zijn handen op haar billen en drukt haar stevig tegen zich aan.

'Even naar het balkon?' vraagt hij hijgend.

Terwijl ze naar het balkon zweeft, houdt ze hem met twee armen vast.

'Je bent mooi,' fluistert hij in haar oor.

'Jij ook,' zegt Amber. Ze streelt door zijn haar. Twee handen pakken haar borsten vast. Het zijn niet de handen van de jongen. Er staat nog een jongen achter haar. Hij masseert haar borsten en begint haar in haar nek te zoenen. Amber moet ervan giechelen. Ze is alle besef van tijd verloren en danst tot ze niet meer kan.

'O, je bent hier!' roept Liz ineens.

'Ga je mee naar huis, Amber?' zegt Djawad. 'Of blijf je hier? Joe blijft ook.'

'Ja, dag, ik laat mijn vriendin niet als een sandwich achter,' giechelt Liz. 'Kom, Ambertje, we gaan naar huis. Sorry jongens, ik haal haar ertussenuit. Veel plezier samen.'