DE BITTERE SMAAK VAN VRAGEN

Iets meer dan een week na Liesels verjaardag, half februari, ontvingen zij en Rosa eindelijk een uitgebreide brief van Hans Hubermann. Ze rende naar binnen met de brief en liet hem aan Mama zien. Rosa vroeg haar hem voor te lezen en ze konden hun opwinding nauwelijks bedwingen toen Liesel over zijn gebroken been las. Ze was zo verbijsterd dat ze de volgende zin geluidloos voor zich uit prevelde.

‘Wat staat er?’ drong Rosa aan. ‘Saumensch?’

Liesel keek op van de brief en kon het wel uitschreeuwen. De sergeant had woord gehouden. ‘Hij komt naar huis, Mama. Papa komt naar huis!’

Ze vielen elkaar in de armen en de brief werd tussen hen in geplet. Een gebroken been was iets wat gevierd moest worden.

Toen Liesel het nieuws bij de buren ging vertellen, was Barbra Steiner buiten zichzelf van vreugde. Ze wreef het meisje over haar armen en riep de rest van het gezin erbij. In hun keuken leek het hele gezin Steiner nieuwe hoop te putten uit het nieuws dat Hans Hubermann thuis zou komen. Rudy lachte en Liesel kon zien dat hij echt zijn best deed. Ze voelde echter ook de bittere smaak van vragen in zijn mond.

Waarom hij?

Waarom Hans Hubermann wel en Alex Steiner niet?

Daar zat wat in.