Bohuslän 1672

Elin werd wakker van tumult bij de deur. Voor het eerst in lange tijd had ze vast en lekker geslapen. De lange wandeling gisteren met Märta, net toen de zon boven de wei begon onder te gaan, had haar goedgedaan. Al haar zorgen over wat Britta zou gaan doen waren verdreven. Uiterlijke schijn was belangrijk voor haar zuster. Ze zou niet willen dat de mensen wisten wat zich tussen haar man en Elin had afgespeeld; die schande zou ze niet kunnen verdragen. Vlak voordat Elin in slaap viel had ze zichzelf daarvan kunnen overtuigen. Dit zou overwaaien. Binnenkort zou Britta haar handen vol hebben aan een kleine, en de tijd had het vermogen om zelfs de grootste zaken steeds kleiner te laten worden, tot ze uiteindelijk verdwenen.

Elin had heerlijk over Märta gedroomd toen ze door het lawaai uit haar slaap werd gerukt. Ze ging zitten en wreef in haar ogen. Ze was als eerste in het meidenkamer overeind gekomen, dus ze zwaaide haar benen over de rand van het bed dat ze met Märta deelde.

‘Ik kom eraan,’ zei ze en ze liep haastig naar de deur. ‘Wat een vreselijk lawaai zo vroeg op de ochtend.’

Ze opende de zware houten deur. Buiten stond de schout, Jakobsson, die haar met een grimmig gezicht aankeek.

‘Ik zoek Elin Jonsdotter.’

‘Dat ben ik,’ zei Elin.

Ze hoorde dat iedereen achter haar in de meidenkamer nu ook wakker was en gespannen luisterde.

‘Ik moet u meenemen naar het gevang. U wordt beschuldigd van hekserij,’ zei de schout.

Elin staarde hem aan. Wat zei hij? Hekserij? Was hij niet goed wijs?

‘Dat moet een misverstand zijn,’ zei ze.

Märta was naar haar toe geslopen en hield haar bij haar rokken vast. Ze duwde het meisje achter zich.

‘Het is geen misverstand. We hebben de taak u gevangen te nemen en u zult voor het gerecht moeten verschijnen.’

‘Maar dat kan niet kloppen. Ik ben geen heks. Spreek met mijn zuster, zij is de domineese, zij kan verklaren…’

‘De aangifte van hekserij is gedaan door Britta Willumsen,’ onderbrak de schout haar, en hij greep Elin stevig bij haar arm.

Ze verzette zich toen de schout haar door de deur naar buiten trok. Märta schreeuwde en hield haar stevig aan haar rokken vast. Elin slaakte een kreet toen ze Märta achter zich hoorde vallen. Terwijl ze zag dat er iemand op haar dochter af rende, werd de greep van de schout steeds steviger. Alles begon te draaien. Britta had haar ervan beschuldigd dat ze een heks was!