Austin trok de schoot van het grootzeil van zijn katschip aan, er zo voor zorgend dat het zeil scherp aan de wind bleef staan. Carina zat aan het roer en richtte de brede boeg op een turkooizen onderzoeksschip dat in de buurt van een eiland in de Chesapeake Bay voor anker lag. Toen de zeilboot bijna langszij het schip was, draaide ze de boot met een ruk aan het roer met de neus in de wind, waardoor ze vrijwel onmiddellijk stillagen.

'Keurig, hoor!' zei Austin.

'Bedankt. Dat heeft mijn zeilinstructeur me goed geleerd.'

Anthony Saxon leunde over de reling van het NUMA-schip. Hij vouwde zijn handen als een toeter voor zijn mond. 'Kom aan boord. Ik heb hier een hoop dingen die ik jullie wil laten zien.'

Ze lieten het anker zakken en stapten in de sloep van het katschip. Austin roeide hen naar het turkooizen vaartuig, dat als een kleinere versie van de reusachtige onderzoeksschepen vooral voor projecten in ondiepe wateren en aan kusten werd ingezet.

Toen ze aan boord gingen, verscheen Zavala aan de oppervlakte, waarna hij zich op een aan het schip bevestigd duikplatform hees. Hij zag Austin en Carina, ontdeed zich van zijn scuba-uitrusting en klom aan boord om zijn vrienden te begroeten.

'Goedemorgen,' zei Zavala. 'Komen jullie ook wrakduiken?'

'Vandaag niet,' antwoordde Austin. 'We komen kijken wat je hebt gevonden.'

'Ontzettend mooie dingen,' zei Saxon.

Hij bracht hen naar een bak waarin minstens twaalf amfora's onder een laag water lagen om ze goed te houden. 'We hebben ze alvast geröntgend. Deze vazen zitten vol met perkamentrollen. Dat gaat een geweldige bron van informatie worden. De Feniciërs hebben alle zeeën ter wereld bevaren. Ik hoop dat er ook kaarten tussenzitten waarop te zien is waar en met wie ze handel dreven, en journaals van hun reizen.'

'Dat klinkt alsof er heel wat geschiedenisboeken herschreven moeten worden,' zei Austin.

'Dit is nog maar het topje van de ijsberg, Kurt,' zei Zavala. 'Het wrak barst van de artefacten.'

Austin keek naar het water. 'Hoe is mevrouw Hutchins onder alle commotie?' vroeg hij.

'Toen we Thelma over de berging vertelden, gaf ze toe dat Hutch intussen wel behoorlijk doordrenkt zou zijn,' antwoordde Zavala. 'Ze heeft erin toegestemd dat zijn stoffelijke resten aan land worden gebracht, waar ze haar vent dan meteen ook wat dichter bij zich heeft.'

Austin feliciteerde alle aanwezigen met het succes. Daarna roeide hij met Carina terug naar het katschip. Toen ze het anker ophaalden en het zeil hesen, riep Saxon: 'Tot zaterdag, Carina!'

Ze wuifde bevestigend terug en enkele minuten later sneed de boot met een stevige bries uit het zuidwesten in de zeilen door het water van de baai. Voor de lunch zochten ze een rustige inham op. Austin liep de hut in en kwam terug met een fles champagne en twee glazen, die hij volschonk met het mousserende vocht. Ze klonken.

'Ik moet je iets vertellen,' zei Carina.

'Dat vermoedde ik al na wat Saxon riep.'

'Saxon heeft nieuwe aanwijzingen gevonden waar Sheba's graf zich zou kunnen bevinden, in Jemen. Hij heeft me gevraagd of ik hem bij de zoektocht wil helpen. Ik geloof nog altijd niet dat ik een afstammelinge van Sheba ben, maar haar laatste rustplaats zou ik dolgraag willen vinden. Ze was een bijzondere vrouw. Ik heb ja gezegd.'

'Ik zal je missen, maar het klinkt als een mooi avontuur,' zei Austin. 'Wanneer vertrek je?'

'We vliegen over drie dagen.'

'Nog suggesties waarmee ik Hare Koninklijke Hoogheid in de tussentijd mag behagen?'

'Je hebt tweeënzeventig uur om het uit te vinden,' zei Carina met een uitdagende glimlach. 'Dat moet voor jou toch méér dan voldoende zijn.'

Austin zette zijn champagne neer en nam het glas uit haar vingers. Hij gebaarde naar de hut en zei: 'Stel niet uit tot morgen wat je vandaag nog kunt doen.'