Hoofdstuk 39

Eigenlijk moest hij tussen twee moorden in niet van het brouwsel drinken. Te veel gebruik, gewoon voor ontspanning zou het effect ervan verminderen, maar hij moest iets hebben om rustiger te worden. Iets tegen de woede en de angst. Nee, geen angst. Ze konden hem niet bang maken; dat zou hij simpelweg niet toestaan. Ze waren eropuit hem een halt toe te roepen, hem van zijn missie af te brengen, maar hij mocht zich niet door hen laten tegenhouden. Hij was sterker dan zij. Daar moest hij alleen even aan herinnerd worden. Even zijn geheugen opfrissen, meer niet.

Hij leunde achterover en wachtte. Hij wist dat hij op de bijzondere werking van het exotische brouwsel kon vertrouwen, op het helende, magische effect, de verborgen kracht. Hij gebruikte al bijna twee keer zoveel als de oorspronkelijke dosis, maar dat deed er nu niet toe. Op dit moment wilde hij alleen maar kalm blijven zitten om van de psychedelische lichtshow te genieten die altijd volgde. Zodra hij de kracht en de adrenalinestroom had verwerkt, kwam de lichtshow. Altijd. Die flitste voor zijn ogen en veroorzaakte gesuis in zijn hoofd. De flitsen leken net kleine engeltjes in de vorm van sterren. Ze schoten van de ene kant van de kamer naar de andere. Werkelijk schitterend.

Hij pakte het boek stevig beet en streelde het gladde leer van het omslag. Het boek. Hoe zou hij iets van dit alles hebben kunnen doen zonder het boek? Het had het vuur, de hartstocht, het verlangen, de rechtvaardiging in hem opgewekt. En het zou hem ook de bevestiging schenken.

Hij haalde een paar keer diep adem en sloot zijn ogen, genietend van de warmte, van de rust die door hem heen stroomde.

Ja, nu was hij klaar voor de volgende stap.