18

Bosch barstte bijna in lachen uit, maar hij was zó geschokt dat hij alleen maar zijn hoofd kon schudden. te geloven...' zei hij ten slotte. 'Een paar uur geleden had ik hem hier geboeid en wel op de tegelvloer.'

Rachel zat er als versteend bij, zo geschrokken was ze dat een van haar collega's Stanley Kent had vermoord en dat de diefstal van het cesium niet meer dan een uitstekend uitgekiende afleidingsmanoeuvre was. `Heb je het totaalbeeld?' vroeg Bosch. 'Snap je hoe hij het verder ging spelen? Haar man is overleden en Maxwell gaat bij haar langs om zijn medeleven te tonen. Hij is tenslotte bezig met de zaak, zij het op het tweede plan. Een afspraakje bier, een afspraakje daar. Ze worden verliefd op elkaar en geen mens die daar verder vraagtekens bij zet. De anderen zijn nog bezig met het opsporen van Moby en El-Fayed.'

`Stel dat die twee ooit gepakt worden,' vroeg Walling. 'Die ontkennen natuurlijk dat ze er iets mee te maken hebben en houden dat vol totdat Osama bin Laden van ouderdom in die grot van hem zijn laatste adem uit- blaast. Maar wie zou hen geloven? Slim van Maxwell om een stelletje ter- roristen te laten opdraaien voor een misdaad die ze niet hebben gepleegd.' Bosch knikte. `Zo op het oog de perfecte misdaad,' zei hij, 'en alleen omdat Digoberto Gonzalves in die vuilniscontainer heeft zitten wroeten, is het allemaal in duigen gevallen. Zonder Gonzalves zaten we nog achter Moby en El-Fayed aan, in de veronderstelling dat ze zich in het huis van Ramin Samir hadden opgehouden.'

`Nou, Bosch,' zei ze. `Wat doen we eraan?' Hij haalde zijn schouders op. 'Ik stel voor dat we de aloude verlink-methode op Maxwell en Alicia loslaten. Zet hen ieder in een kamertje, sla op de gong en zeg dat wie het eerst praat, strafvermindering krijgt. Ik zet mijn geld op haar. Zij bekent alles, schuift hem waarschijnlijk de schuld in de schoenen, zegt dat zij onder zijn invloed is komen te staan, dat hij haar in zijn macht had.'

'Ik heb zo'n idee dat je er niet ver naast zit, maar om je de waarheid te vertellen, ik geloof niet eens dat Maxwell slim genoeg is om dit allemaal te bekokstoven. Ik heb met hem gewerkt en —'

Haar mobiel ging over. Ze pakte hem uit haar zak en keek op het schermpje. 'Het is Jack,' zei ze.

`Probeer uit te vinden waar Maxwell zit.' Ze nam op, beantwoordde een paar vragen over Bosch' toestand. Ze vertelde Brenner dat het redelijk met hem ging, maar dat de rechercheur wel op het punt stond zijn stem kwijt te raken en keelpijn had. Bosch stond op om nog wat water uit de koelkast te pakken, maar bleef goed luisteren. Achteloos wist ze het gesprek op Maxwell te krijgen.

`Waar zit Cliff? Ik wil het wel even met hem over dat akkefietje met Bosch hebben, je weet wel, in de gang. Ik ben niet erg te spreken over de manier waarop hij

Ze zweeg en luisterde. Bosch zag dat ze steeds angstiger ging kijken. Er was duidelijk iets niet in de haak.

`O? Hoe laat was dat?' vroeg ze. Ze luisterde, stond op en zei: 'Jack, ik moet echt ophangen. Bosch staat op het punt uit het ziekenhuis ontslagen te worden. Ik meld me zo spoedig mogelijk, oke?'

Ze klapte haar mobiel dicht en keek Bosch aan. 'Ik baal ervan tegen hem te liegen. Dat vergeet hij niet.'

`Wat zei hij allemaal?' 

'Dat er veel te veel mensen op dat parkeerterrein daar rondliepen. De hele FBI is zowat komen opdagen. Ze stonden maar een beetje te lanterfanten omdat ze op het responseteam moesten wachten. Maxwell heeft aangeboden naar het Mark Twain Hotel te gaan en die getuige op te halen. Er was al een team onderweg om hem op te pikken, maar dat heb ik zelf naar het Queen of Angels gedirigeerd, weet je nog?'

`Wanneer is hij op weg gegaan?' `Een halfuur geleden.'

`Hij gaat die jongen vermoorden!' Bosch liep met grote passen naar de voordeur. Bosch REED deze keer. Onderweg vertelde hij haar dat het Mark Twain Hotel een heel eenvoudig etablissement was, dat er geen telefoons in de kamers waren en dat Jesse Mitford geen mobiel had. Het hotel stond niet direct bekend om zijn dienstverlening, dus Bosch achtte het verstandiger bureau Hollywood te bellen en hun te vragen een auto naar het hotel te sturen om te kijken of alles in orde was. Pas toen hij dat had gedaan, belde hij de hotelreceptie.

`Alvin? Rechercheur Bosch hier. Van vanochtend, weet je nog? Is er iemand geweest die naar Stephen King heeft gevraagd?'

`Hmmm... Nee.' je pakweg de afgelopen twintig minuten iemand binnengelaten die er een beetje als een politieman uitziet, iemand die geen kamer bij jullie heeft?'

`Nee, brigadier. Wat is er aan de hand?' `Luister. Ik wil dat je even naar Kings kamer gaat, hem zegt dat hij 'm onmiddellijk moet smeren en dat hij me op mijn mobiele nummer moet bellen.'

`Er is niemand die me hier achter de balie kan vervangen, brigadier.' `Dit is overmacht, Alvin. Hij moet het hotel uit. Binnen vijf minuten kun je weer beneden zijn, oke? Noteer even mijn nummer.' Bosch gaf hem zijn mobiele nummer. 'En mocht er iemand komen die naar hem vraagt, zeg dan dat hij al uitgecheckt heeft en dat-ie is vertrokken. Ga nu naar zijn kamer, oke? En bedankt!'

Bosch klapte zijn mobiel dicht en keek Rachel meewarig aan. Hij had weinig fiducie in de receptionist. `Als je het mij vraagt, is die Alvin aan de drugs,' zei hij.

Hij gaf wat meer gas. Ze waren net via Barham op Cahuenga Boulevard terechtgekomen en reden in zuidelijke richting. Het lag eraan hoe druk het in Hollywood was, maar hij verwachtte dat ze over een minuut of vijf bij het Mark Twain zouden zijn. Hij schudde zijn hoofd. Maxwell had een halfuur voorsprong en kon allang in het hotel zijn. Misschien was hij wel via de achterkant naar binnen gegaan en had hij zich al toegang tot Mitfords kamer verschaft.

`Misschien is Maxwell het hotel via de achterkant binnengekomen,' verwoordde hij zijn gedachten. `Ik denk dat het slim is als wij dat ook doen.' `Weet je,' begon Walling, ik denk niet eens dat Maxwell hem wat aandoet. Ik denk dat hij hem hoogstens meeneemt en uithoort. Daarna beslist hij pas of Mitford genoeg heeft gezien en gehoord om het hem lastig te kunnen maken.'

Bosch schudde zijn hoofd. Vergeet het maar. Vanaf het moment dat bekend werd dat het cesium boven water was, wist hij dat hun plan naar de haaien was en dat alle potentiele getuigen eraan moesten, om te beginnen Jesse Mitford. Alicia Kent is de volgende.'

`Wat zeg je nou? Denk je nou heus dat hij haar wat aandoet? Het was allemaal om die vrouw te doen!'

`Dat maakt niet uit. Overlevingsdrang weegt zwaarder dan wat dan ook. Zo gaat het gewoon. Je overschrijdt de grens om samen met haar te zijn, maar als het om je eigen hachje gaat... Nou ja, die grens heb je al een keer overschreden, dus wat kan het je verder ook sche

Hij maakte zijn zin niet af. Zijn hart bonsde toen het besef tot hem doordrong. Hij vloekte en zodra ze uit de Cahuenga Pass waren, gaf hij plankgas. Hij nam de afslag Highland Avenue en ter hoogte van de Hollywood Bowl vloog hij van de rechter naar de linkerrijbaan, reed de middenberm op en kon nog net voor het tegemoetkomende verkeer omkeren. Hij gaf weer plankgas en terwijl hij naar de afslag voor de snelweg scheurde, slingerde de auto vervaarlijk. Rachel greep het dashboard met de ene en de deurkruk met de andere hand vast.

`Harry, wat doe je? We gaan de verkeerde kant op!' Hij zette de sirene en het blauwe zwaailicht aan en antwoordde: 'Het gaat helemaal niet om Mitford. Nee, we zitten nu op de goede weg. Van wie heeft Maxwell meer te vrezen, denk je?'

`Van Alicia?' `Natuurlijk! Dit is het moment om haar Tactische Inlichtingen uit te krijgen. Iedereen is daar bij die Toyota in de weer.'

Het verkeer op de grote weg viel alleszins mee en de sirene deed de rest.

Het hing ervan af hoe druk het was geweest toen Maxwell naar het centrum reed, maar Bosch vermoedde dat hij er al hoog en breed was.

Rachel pakte haar mobiel en begon driftig nummers in te toetsen, maar er werd niet opgenomen.

`Niemand neemt op!' riep ze. `Waar zit Tactische Inlichtingen?' `Op Broadway. Weet je het Million Dollar Theater? Dat gebouw. De ingang is aan Third Street!'

Bosch zette de sirene uit, pakte zijn mobiel en belde Ferras. Zijn partner antwoordde direct.

`Ignacio? Waar zit je?' 'Ik ben op Parker Center. De technische recherche is klaar met de Chrysler en —'

Laat alles liggen en kom naar het Million Dollar Theater aan Third. Weet je dat te vinden?'

`Wat is er aan de hand, Harry?' 'Ik zie je bij de ingang aan Third, oke? Ik leg het je daar wel uit.' Hij klapte zijn mobiel dicht en zette de sirene weer aan.

De volgende tien minuten leken tien uur te duren. Bosch slalomde door het verkeer op de snelweg en eindelijk zag hij de afslag Broadway. Hij zette de sirene uit, nam de afslag en reed de heuvel af tot aan hun plaats van bestemming. Ze waren nog drie straten van het theater verwijderd.

Het Million Dollar Theater was gebouwd in de jaren dat de filmindustrie zichzelf in het centrum, in de prachtige theaters aan Broadway, presenteerde. Het was alweer tientallen jaren geleden dat daar voor het laatst een premiere had plaatsgevonden. De bioscoop werd al jaren niet meer gebruikt. Er was een grondige renovatie gepland en die zou de redding moeten betekenen. De zaal beyond zich op de begane grond van een twaalf verdiepingen tellend kantoorgebouw dat ooit uiterst luxueus was, maar tegenwoordig weinig meer dan eenvoudige kantoor- en woonruimte. `Uitstekende locatie voor een geheime club als Tactische Inlichtingen,' zei Bosch toen ze het gebouw naderden. `Wie had dat ooit gedacht.'

Walling gaf geen antwoord. Ze probeerde iemand te bereiken, maar klapte haar mobiel kwaad dicht.

`Ik kan de secretaresse niet eens bereiken,' zei ze. 'Die gaat altijd laat met middagpauze zodat er altijd iemand is als de anderen lunchen.' Waar is de afdeling precies en waar denk je dat Alicia Kent zit?' `We hebben de hele zesde etage. Er is een snort wachtkamer met een televisie. Ze hebben haar daar neergezet zodat ze tv kan kijken.'

`Hoeveel mensen werken er in totaal?' `Acht agenten, de secretaresse en een officemanager. De officemana-ger is net met zwangerschapsverlof en de secretaresse is blijkbaar met pauze. Ik mag toch hopen dat ze Alicia niet alleen hebben gelaten. Dat is tegen alle voorschriften. lemand had bij haar moeten blijven.'

Bosch sloeg Third Street in en parkeerde de auto. Ignacio Ferras stond ontspannen tegen zijn Volvo-stationcar geleund op hem te wachten. Voor de Volvo stond een andere auto, het type waar de mensen van de FBI in reden. Bosch en Walling stapten nit. Bosch liep naar Ferras, terwijl Walling in de andere auto keek.

`Heb je Maxwell gezien?' vroeg Bosch. `Wie?'

`Agent Maxwell. Die vent die wij bij de Kents hebben achtergelaten.' `Nee, ik heb niemand gezien. Wat...,

`Het is zijn auto,' zei Walling toen ze zich bij hen voegde. `Ignacio? Dit is agent Walling.'

`Zeg maar Iggy.' `Rachel.'

Ze schudden elkaar de hand. 'Dat betekent dus dat hij naar Tactische lnlichtingen is,' zei Bosch. `Hoeveel trappenhuizen zijn er?'

`Drie,' antwoordde Rachel, 'mar ik neem aan dat hij de trap het dichtst bij zijn auto heeft genomen.' Ze wees op een dubbele stalen deur. Bosch liep erheen om te kijken of ze op slot waren. Walling en Ferras volgden hem.

`Wat is er aan de hand?' vroeg Ferras. `Maxwell is onze man. Hij is daarbo...,

`He?' Bosch probeerde de deuren en zag dat er geen deurkrukken of -knoppen waren. Hij keek Ferras aan. 'Ik heb geen tijd het uit te leggen, maar vertrouw me maar als ik zeg dat Maxwell de dader is. Hij is hier in dit gebouw om Alicia Kent te doden. We moeten

`Wat moet die vrouw hier?' 

`De FBI heeft hier kantoorruimte en daar zit ze. Even geen vragen meer, oke? Luister. Agent Walling en ik gaan met de lift naar boven. Jij wacht bier bij deze ingang. Als Maxwell naar buiten komt, schiet je hem neer, oke?'

`Begrepen.' `Mooi. Vraag maar vast om assistentie. Wij gaan naar binnen.' Hij tikte Ferras even op zijn wang en zei: `Hou je haaks, he?'

Bosch en Walling liepen naar de hoofdingang. Van wat ooit een lobby was geweest, leek weinig meer over. Er was alleen een lift. Ze drukten op de knop en de deur ging open. Walling pakte een magneetpasje, activeerde de knop voor de zesde verdieping en ze gingen omhoog.

`Ik heb zo'n idee dat jij hem nooit Iggy zult noemen,' zei Walling. Bosch reageerde niet, maar vroeg: `Als de lift aankomt, klinkt er dan een belletje of zo?'

'Dat weet ik eigenlijk... ja, je hoort wel wat.' Fantastisch. Dan zijn we dus een uitstekend doelwit.' Bosch pakte zijn Kimber uit de holster. Walling volgde zijn voorbeeld en trok haar dienstwapen. Bosch duwde Walling tegen de wand van de lift, ging tegen de wand ertegenover staan, zijn wapen in de aanslag. Eindelijk bereikten ze de zesde verdieping. Er klonk een kort belletje en de deur gleed open.

Bosch keek de gang in. Niemand. Rachel wees naar links, om aan te geven waar de burelen van de FBI zich bevonden. Bosch nam een gevechtshouding aan, klaar om te schie-ten en kwam de lift uit.

Niemand. Hij liep naar links; Rachel kwam naast hem en nam zijn rechterflank voor haar rekening. Ze kwamen bij een grote kantoortuin met twee rijen bureaus en drie afgescheiden kamers midden in de ruimte. Tussen de bureaus op de afdeling stonden flinke stellages met elektronica en elk bureau had twee computers.

Bosch I iep door en keek in een van de drie werkkamers in het midden van de kantoortuin. Er zat een man op een stoel, het hoofd in de nek en met open ogen. Het leek of hij een rode slab om had, maar Bosch wist dat het bloed was. De man was in zijn borst geschoten.

Hij wenkte Rachel en wees naar de man. Hij hoorde dat ze haar adem even inhield en vrijwel onhoorbaar zuchtte.

De deur stond op een kier. Ze slopen erheen en Bosch duwde hem verder open. Walling bood rugdekking. Bosch liep de kamer in en zag Alicia Kent met haar rug tegen de muur op de grond zitten.

Hij hurkte naast haar. Haar ogen waren geopend, maar zagen niets. Tussen haar voeten lag een pistool. De muur achter haar zat vol bloedspatten en stukjes hersenweefsel.

Bosch draaide zich om en liet zijn blik over de kamer gaan. Hij begreep wat de bedoeling was. Het was zo geregisseerd dat het net leek alsof Alicia het wapen uit de holster van de agent had getrokken, hem had doodgeschoten, was gaan zitten en de hand aan zichzelf had geslagen. Geen afscheidsbriefje, geen enkele uitleg, maar in de korte tijd die hij had en met de op dat moment beschikbare middelen had Maxwell gedaan wat hij kon.

Bosch keek Walling aan. Ze leek niet erg op haar qui-vive en staarde naar de dode agent.

`Rachel,' fluisterde hij. `Misschien is hij bier nog.' Hij stond op en liep naar de deur om de afdeling te doorzoeken. Hij keek door de ruit en meende achter de stellage met elektronica iemand te zien bewegen in de richting van een deur waar UITGANG boven stond. In een flits zag hij Maxwell tevoorschijn komen en naar de deur rennen.

`Maxwell!' riep Bosch. `Blijf staan!' Maxwell draaide razendsnel om zijn as. Hij stond met zijn rug tegen de deur en vuurde. De ruit waar Bosch achter stond versplinterde. Het glas vloog in Bosch' gezicht, hij schoot terug en vuurde zes schoten af, maar Maxwell was al weggerend.

`Rachel?' riep hij zonder zijn ogen van de deur te houden. `Alles kits?' `Alles oke.'

Haar stem kwam ergens onder hem vandaan. Ze had dekking gezocht toen het schieten begon.

`Die uitgang daar?' vroeg hij. `Waar komt de trap op uit?' `Bij zijn auto,' zei ze terwijl ze opkrabbelde. Bosch ging naar de deur en keek even naar haar. Haar kleren zaten vol glas en ze had een snee in haar wang.

Bosch rende naar de uitgang, pakte zijn mobiel en drukte de snelkeuzetoets van Ferras in. Toen Ferras opnam, was Bosch al in het trappenhuis.

Hij komt eraan!' Bosch rende de trap af.

Ergens ver onder hem hoorde hij Maxwell de stalen treden roffelen en zijn intuItie zei hem dat de FBI-agent een veel te grote voorsprong had.