77

Het was jaren geleden dat Bryce Crawford door deze gangen had gelopen, en toch herkende hij elke uitstulping, elke merkwaardige afwijking, alsof die de moedervlekken van een vroegere minnares waren. Zelfs de leemlucht riep dierbare herinneringen op aan de lange tijd dat hij hier gestationeerd was geweest. Het leek op Thanksgiving bij oma, waar de kalkoen al in de oven stond.

      Zodra Frank Roselli afgelopen voorjaar had gezegd dat de installatie was afgerond, was de ingang naar de ruimte van de zichzelf regulerende fokinstallatie verzegeld. Elk mechanisch onderdeel van de gnotobiotische isoleercellen waarin de ratten huisden was ontworpen om op afstand bediend te worden, dankzij technologie die NASA had gebruikt bij onbemande ruimtestations. De energie was afkomstig van een zeer compacte kernreactor die minstens tien jaar lang voor elektriciteit kon zorgen voordat er onderhoud nodig was.

      Ook het bijvullen van de voedertanks werd geregeld via een knap verborgen pijplijn vanuit een boerderij met melkvee een kilometer verderop. De melkachtige oplossing die daar werd gemaakt was een krachtig brouwsel, voorzien van pest-virionen en een gonadotroop hormoon waarvan de ratten extra agressief werden.

      Wat er in de berg was gebouwd, was hypermodern en zeer vooruitstrevend. Crawford vond het echt jammer dat er straks geen spaan van heel zou zijn.

      Hoe dichter hij de ruimte naderde, des te angstiger hij werd van het gepiep.

      Dit zijn geen gewone ratten, dacht hij.

      Hij herinnerde zich nog wat Roselli over de ratten had verteld, dat ze in een groep leven, en dat de rat in China werd geroemd vanwege zijn sluwheid en slimme gedrag, zodat de rat het eerste dier van de Sheng xiao-dierenriem werd. Maar deze genetisch gemodificeerde knaagdieren zouden een heel nieuwe betekenis verlenen aan het jaar van de rat...

      Na een dracht van vierentwintig dagen kon een vrouwelijke rat – die met drie maanden al geslachtsrijp was – twaalf ratjes tegelijk werpen, en in een jaar voor een nageslacht van wel zestienduizend ratten zorgen. Dankzij Roselli’s slimme foktechnieken werden er zestien ratjes per keer geworpen. Volgens het groeialgoritme dat Operatie Genesis voorzichtig hanteerde, kon een vrouwelijke rat in één jaar voor een nageslacht zorgen van wel vierentwintigduizend ratten. Uiteraard zorgde dat nageslacht voor nog meer nageslacht; een exponentiële groei.

      Van de details over epidemieën begreep Crawford niet veel. Hij herinnerde zich nog dat Roselli de ratten ‘gastheer’ van de ziekteverwekker had genoemd. Stokes had het liever over een ‘bezorgsysteem’. Crawford wist alleen dat wanneer er voldoende ratten waren, ze zouden worden vrijgelaten in het Zagrosgebergte.

      Eenmaal in hun nieuwe habitat zouden de ratten zich alle kanten op verspreiden. Ondertussen zouden ze zich snel voortplanten, precies zoals ze in de grot hadden gedaan. En net zoals hun verre verwanten de zwarte ratten, oftewel de scheepsratten, hadden gedaan voordat ze eeuwen geleden vanuit China waren uitgezwermd en de pest naar Europa hadden gebracht.

      De intelligente ratten zijn overlevers bij uitstek. Ze zouden zich niet laten vangen door zich onder de grond te verstoppen, zich in holen te verbergen en nesten in te richten in gebouwen. Ook al zouden ze worden gezien, dan nog zijn ratten welhaast onmogelijk te vangen, want hun lichaamsomvang in aanmerking genomen behoren ze tot de beste atleten ter wereld. Ze kunnen een sprint trekken van wel veertig kilometer per uur, een halve kilometer zwemmen, verticaal tegen een muur opklimmen en één meter hoog springen. Ze kunnen zelfs hun buigzame lijf door minieme gaten persen. Vanwege hun scherpe tanden is het lastig ze gevangen te houden, want in verhouding kunnen ze met die tanden meer kracht ontwikkelen dan een krokodil en zich een uitweg door metaal en hout knagen. Genetisch zijn ratten sterk verwant aan de mens, en daarom voldoen ze zo goed als proefdier. Vooral de hersenen komen in fysiologisch opzicht overeen met die van de mens; het ruimtelijk inzicht en ruimtelijke geheugen zijn bijna identiek.

      Deze ratten zouden onverwoestbaar zijn.

      Door de geschiedenis heen hebben ratten meer dan zeventig ziekten overgedragen op de mens, zoals tyfus, salmonella-infecties, parasitaire trichonose, en natuurlijk Yersinia pestis, beter bekend als de builenpest. Volgens Roselli bestonden er allerlei manieren waarop de ratten de mens met de Genesispest konden besmetten. Crawford herinnerde zich alleen de drie belangrijkste: besmetting van voedsel en water via bloed, urine, uitwerpselen en speeksel; direct contact via een beet, maar dat was minder waarschijnlijk; en – de belangrijkste manier – via bloed zuigende zandvliegen en muggen, en daar zijn er veel van in het Midden-Oosten. De insecten zouden zich te goed doen aan rattenbloed en via beten de mens besmetten. Een uitstekende manier.

      Ratten voldeden aan al Stokes’ wensen: ze waren efficiënt, ze kostten niet veel en ze waren anoniem.

      Eerst had Crawford het een waanzinnig plan van Stokes gevonden om zich op deze manier op het Midden-Oosten te wreken. Maar nu het plan werd uitgevoerd, had hij alleen nog maar bewondering voor Stokes. Stokes was een visionair, een moderne kruisvaarder, een messias. Stokes zou de geschiedenis herschrijven.

      Crawford was vastbesloten zijn rol te spelen, en samen met Stokes een plaats in de geschiedenisboeken veilig te stellen. Het afgelopen spannende uur had hij echter geen contact met Stokes kunnen krijgen. Zoals bij alles wat met Operatie Genesis had te maken, was daar een oplossing voor. Het plan moest handmatig worden uitgevoerd, en dat betekende dat Crawford daarvoor moest zorgen. Hoewel de ratten niet erg van nieuwe situaties hielden, hoopte hij dat ze toch al de grot uit zouden zijn gegaan. Maar door de explosies die de ingang zwaar hadden beschadigd, waren de ratten waarschijnlijk genoodzaakt op zoek te gaan naar een andere uitweg. Deze ratten waren gefokt juist om zich te kunnen aanpassen.

      Op dit moment moest Crawford voor rattenvanger van Hamelen spelen. Hij moest de ratten naar de voordeur brengen. Dat leek hem trouwens geen gemakkelijke taak. Omdat de ratten zich al een jaar lang aan het vermeerderen waren, had hij geen flauw idee hoeveel het er langzamerhand waren. En omdat ratten drie keer sneller evolueren dan de mens, vroeg hij zich af hoe groot het effect van de hormonen op hun gedrag en hun lichaam zou zijn.

      Als ratten zich bedreigd voelen, verdedigen ze zich. Deze ratten zouden wel eens onvoorspelbaar kunnen zijn. Daarom had Crawford een zendertje meegenomen dat een geluid voortbracht dat voor ratten hoogst onaangenaam was en ze afschrikte. Het zendertje was slim ingebouwd in zijn portofoon, want een dergelijke simpele technologie kon er nog best bij. Eén druk op de knop, en er werd een ultrasoon geluid uitgezonden van ongeveer 45.000 Herz. Een dergelijke hoge frequentie had op ratten hetzelfde effect als cryptoniet op Superman.

      Toen hij bij de grote ruimte was aangekomen klonk het gepiep een stuk luider. Hij vroeg zich af wat de ratten elkaar duidelijk maakten. Waren ze bezig een aanval op Holt, Shuster en de Koerd voor te bereiden?

      Het duister van de ruimte doemde voor hem op. Zonder aarzelen stormde Crawford naar binnen, zijn automatische geweer tegen de schouder gedrukt, klaar om alles neer te maaien wat groter was dan een rat.