The information contained in this book or books is provided for informational purposes only and includes the book title, author name, and a brief description or abstract. For the full text of the book, please contact the author or publisher.
Jayné Heller has discovered the source of her uncanny powers: something else is living inside her body. She's possessed. Of all her companions, she can only bring herself to confide in Ex, the former priest. They seek help from his old teacher and the circle of friends he left behind, hoping to cleanse Jayné before the parasite in her becomes too powerful.
Ex's history and a new enemy combine to leave Jayné alone and on the run. Her friends, thinking that the rider with her has taken the reins, try to hunt her down, unaware of the danger they're putting her in. Jayné must defeat the weight of the past and the murderous intent of another rider, and her only allies are a rogue vampire she once helped free and the nameless thing hiding inside her skin.
It is the time of the Locust. 'Fear death from the air, and avoid the North -' Eighty years have passed since Lord tegeus-Cromis broke the yoke of Canna Moidart, since the horror of the geteit chemosit. The Reborn Men, awoken from their long sleep, have inherited the Evening Cultures. In the wastelands to the north and west of Virconium a city is being built. But not by men. In the Time of the Locust a paralysing menace threatens to turn the inhabitants of the Pastel City into hideous, mindless insects..
EMPTY SPACE is a space adventure. We begin with the following dream:
An alien research tool the size of a brown dwarf star hangs in the middle of nowhere, as a result of an attempt to place it equidistant from everything else in every possible universe. Somewhere in the fractal labyrinth beneath its surface, a woman lies on an allotropic carbon deck, a white paste of nanomachines oozing from the corner of her mouth. She is neither conscious nor unconscious, dead nor alive. There is something wrong with her cheekbones. At first you think she is changing from one thing into another — perhaps it's a cat, perhaps it's something that only looks like one — then you see that she is actually trying to be both things at once. She is waiting for you, she has been waiting for you for perhaps 10,000 years. She comes from the past, she comes from the future. She is about to speak —
EMPTY SPACE is a sequel to LIGHT and NOVA SWING, three strands presented in alternating chapters which will work their way separately back to this image of frozen transformation.
The heavy SF action begins in 2400. Space-going humanity is the latest of many civilizations to be baffled by the impenetrable Kefahuchi Tract; that vast stellar region where an unshielded singularity makes physics itself unreliable. Along its accessible fringe, the "Beach", solar systems are littered with crazy, abandoned devices used to probe the Tract since before life began on Earth. A whole dead-end culture is based on beachcombing this rubble of industrial archaeology...
25th-century characters include a woman who's sacrificed almost everything to merge with the AI "mathematics" of a crack military spacecraft; a former daredevil who once surfed black holes but has retreated into a virtual reality tank; the lady proprietor of the Circus of Pathet Lao, with an alien freakshow and a hidden agenda; and a variety of raunchy, smelly, gene-sculpted lowlife, some comic, some menacing. Many are not what they seem.
Meanwhile in 1999 London, physicists Kearney and Tate--remembered in 2400 as the fathers of interstellar flight--are getting nowhere. Kearney's personal problems occupy familiar Harrison territory: urban paranoia, a seedily unreliable guru, bad sex, guilty rituals to propitiate a metaphysical-seeming threat called the Shrander--a pursuing image out of nightmare. In the lab, both Kearney and Tate fear the increasing quantum strangeness of their results.
The cosmological wonders and hazards of the Beach form a backdrop to space pursuits and violent skirmishes whose duration is measured in nanoseconds, reported in tensely lyrical prose. Eventually everything comes together as it should--even that oppressive 1999 story strand--with revelations, transformation, transcendence, and ultimate hope. Harrison demands your full attention and rewards it richly. --
It is some time after Ed Chianese's trip into the Kefahuchi Tract. A major industry of the Halo is now tourism. The Tract has begun to expand and change, but, more problematically, parts of it have also begun to fall to earth, piecemeal, on the Beach planets. We are in a city, perhaps on New Venusport or Motel Splendido: next to the city is the event site, the zone, from out of which pour new, inexplicable artefacts, organisms and escapes of living algorithm - the wrong physics loose in the universe. They can cause plague and change. An entire department of the local police, Site Crime, exists to stop them being imported into the city by adventurers, entradistas, and the men known as 'travel agents', profiteers who can manage - or think they can manage -the bad physics, skewed geographies and psychic onslaughts of the event site. But now a new class of semi-biological artefact is finding its way out of the site, and this may be more than anyone can handle.
John Truck was to outward appearances just another lowlife spaceship captain. But he was also the last of the Centaurans - or at least, half of him was - which meant that he was the only person who could operate the Centauri Device, a sentient bomb which might hold the key to settling a vicious space war. M. John Harrison's classic novel turns the conventions of space opera on their head, and is written with the precision and brilliance for which is famed.
In the distant future, a medieval system rises from the ruins of a technology that destroyed itself. Armored knights ride their horses across dunes of rust, battling for the honor of the Queen. But the knights find more to menace them than mere swords and lances. A brave quest leads them face to face with the awesome power of a complex, lethal technology that has been erased from the face of the Earth--but lives on, underground.
Ryan Ceres is a real-estate developer, whose single passion--his love--is renovating derelict buildings and turning them into pristine, gleaming shops, offices, and apartments. The long-abandoned Windsor Machine Works seems like just the project for Ryan, or it would be if it were in a better part of town, but he feels compelled to take it on nonetheless. All seems well, until he comes across the ugly, misshapen, drunken squatter, Winnie, in one the rooms. Because she is not simply a squatter, she is the , the spirit of the building, and she doesn't want to change.
M. K. Hobson is a fabulous writer; her prose is beautiful and focused, and she gracefully brings alive her subjects. This is a story to read again and again, not just to appreciate the subtleties of the story, but simply to delight in Hobson's craft. This is undoubtedly the strongest story in this month's .
For the first time in forever, Jayné Heller's life is making sense. Even if she routinely risks her life to destroy demonic parasites that prey on mortals, she now has friends, colleagues, a trusted lover, and newfound confidence in the mission she inherited from her wealthy, mysterious uncle. Her next job might just rob her of all of them. At Grace Memorial Hospital in Chicago, something is stirring. Patients are going AWOL and research subjects share the same sinister dreams. Half a century ago, something was buried under Grace in a terrible ritual, and it's straining to be free. Jayné is primed to take on whatever's about to be let loose. Yet the greatest danger now may not be the huge, unseen force lurking below, but the evil that has been hiding in plain sight all along — taking her ever closer to losing her body, her mind, and her soul. . . .
In the bestselling tradition of Patricia Cornwell's Kay Scarpetta, M. R. Hall's heroine Jenny Cooper makes her debut as a coroner with a detective's eye and a woman with a home life as complicated as her cases.
In this brilliant debut, Jenny investigates the disappearance of two young Muslim students, who vanished without a trace seven years ago. The police had concluded that the boys, under surveillance for some time for suspicion of terrorism, had fled to Pakistan to traffic in the atrocities of Islamic fanaticism. Now, sufficient time has passed for the law to declare the boys legally dead. A final declaration is left up to a coroner, Jenny Cooper.
As Jenny's official inquest progresses, the stench of corruption is unmistakable. Not only does it appear that British Security Services played a role, but the involvement of an American intelligence agent soon makes it clear that a vast conspiracy is in play. As Jenny builds an ever-strengthening case implicating a shocking collection of power and influence, she meets with a determined and increasingly menacing resistance. When she links the students' "vanishing" to the unidentified corpse of a beautiful young woman and the fate of a missing nuclear scientist, Jenny is forced into an arena in which she is pushed to the breaking point and beyond. She must struggle with her own inner demons while fighting a lone and desperate battle to bring an unspeakable crime to justice.
"For what do we live, but to make sport for our neighbours, and laugh at them in our turn?" Jane Austen, Pride and Prejudice
What would happen if Jane Austen's Pride and Prejudice was set in the twenty-first century? When Mrs Bennet inherits enough money to move to the kind of village she has always dreamed of, her daughters find themselves swept up in a glamourous life of partying and countryside pursuits. But Lizzie and her sisters soon discover that, beneath the very smart surface, lurks a web of intrigue and rivalries.
Lexi is cursed with a dark secret. The water calls to her, draws her in, forces her to sing her deadly song to unsuspecting victims. If she succumbs, she kills. If she doesn't, the pain is unbearable. To keep herself and those she cares about safe, she shuts herself off, refusing to make friends or fall in love-again. Because the last time she fell in love with a boy, he ended up dead.
Then Lexi finds herself torn. Against her better judgement, she's opening up agian, falling in love with someone new when she knows she shouldn't. But when she's offered the chance to finally live a normal life, she learns that the price she must pay to be free or her curse is giving him up.
Tarcza kontynentu falowała jakby stanowiła ją nie skalista równina, lecz powierzchnia wzburzonego oceanu. Jakaś potworna siła napierała od wewnątrz, rozdymając zastygłe od wieków formy geologiczne. Ruchy te miały swoje centrum, w którym upiorny taniec osiągał maksymalne natężenie. Wreszcie kamienna skorupa nie wytrzymała zmiennych naprężeń i poddała się uwalniając gigantyczny gejzer rozgrzanych do czerwoności głazów. Różnica temperatur powodowała, że w zetknięciu z lodowatą atmosferą Gelwony pękały niczym świąteczne fajerwerki.
Twórczość Marka S. Huberatha w pigułce! Zbiór najlepszych opowiadań zajdlowskich autora, oraz całkiem nowych nigdzie dotąd nie publikowanych.
Opowiadania Huberatha są nie tylko oryginalne, w dużej mierze nieprzewidywalnej zaskakujące bogactwem tworzonych światów, ale dotyczą spraw ważnych, wokół których nie ustają publiczne dyskusje i spory. Sam autor twierdzi, że uprawia fantastykę właśnie dlatego, iż pozwala mu ona mówić o ludzkich problemach, o słabościach, o nietolerancji, zawiści i krótkowzroczności, oraz o rozterkach każdego człowieka myślącego: skąd się wzięliśmy? Kim jest Bóg? Czemu istnieje zło w naszym świecie? Te opowieści angażują czytelnika nie tylko intelektualnie, ale i emocjonalnie.
Tytułowy „Balsam długiego pożegnania”, „Akt szkicowany ołówkiem”, „Trzeba przejść groblą”, to nowe propozycje autora.
Czytelnik w proponowanym tomie znajdzie również starsze teksty: nagrodzone Zajdlem „Karę większą, nominowane do tej nagrody „Ostatni którzy wyszli z raju”, oraz inne popularne: „Trzy kobiety Dona”, „Kocią obecność”, „Absolutnego powiernika Alfreda Dyjaka” oraz debiutanckie „Wrocieeś Sneogg, wiedziaam…” nagrodzone w II Konkursie Literackim „Fantastyki”.
"Gniazdo światów" to jedno z najwybitniejszych dokonań polskiej fantastyki powojennej, powieść zaczynająca się dość niewinnie i niepozornie, lecz proponująca czytelnikowi grę, po której bez mała odmieni się jego spojrzenie na świat.
„Gniazdo światów” jest powieścią krakowskiego fizyka, pracownika Uniwersytetu Jagiellońskiego, dwukrotnego laureata Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla. Książka ta nie należy całkowicie do żadnego nurtu obecnego w literaturze współczesnej. Znajdują się w niej wątki charakterystyczne dla kilku nurtów, ale przede wszystkim tworzy ona własną kategorię literacką. Nawet fantastyczna przynależność „Gniazda światów” budzi wątpliwości, gdyż przekracza ono granice science fiction. Można je zaliczyć do bardzo popularnego od pewnego czasu autotematycznego nurtu książek o książkach, ale to niewiele powie o tej powieści. Jest to na pewno również „proza filozoficzna”, a także rzecz metaliteracka. Najlepiej jednak charakteryzuje tę książkę określenie wymyślone specjalnie dla tej powieści przez innego pisarza fantastę, Jacka Dukaja, który nazwał „Gniazdo światów” kryminałem ontologicznym. „Śledztwo” prowadzone w tej książce jest bowiem specyficzne i dotyczy bardzo specjalnej sprawy – istnienia wszechświata.
„Gniazdo światów” to nie jedna książka, lecz pięć książek zamkniętych jedna w drugiej na podobieństwo powieści szkatułkowej. Bohaterowie, o których czytamy, posiadają swój egzemplarz „Gniazda światów”, a w nim są inni bohaterowie, czytający swoje wersje tej książki. W każdym kolejnym świecie jest coraz więcej wersji „Gniazda światów”. Porównując ze sobą światy ze swojej wersji powieści jeden z bohaterów odkrywa tajemnicę rzeczywistości. Można powiedzieć, że autor tworzy ontologię dzieła literackiego. W „Gnieździe światów” bohaterowie żyją szybciej, gdy czytamy powieść, a ich życie zwalnia, gdy przerywamy lekturę. Niezwykłe jest to, że postacie z naszej wersji książki zaczynają sobie zdawać sprawę, że są bohaterami powieści. Trzy z nich określa się nawet jako alter ego autora pierwszej wersji (czyli tej, którą my czytamy). W pewnym momencie bohater zwraca się wprost do czytelnika i prosi go o coś, przez co czytelnik staje się aktywnym uczestnikiem świata przedstawionego, zostaje wciągnięty w dzieło literackie, tracąc bezpieczną pozycję biernego obserwatora. Huberath pokazuje nam, jak bardzo się mylimy myśląc, że jako czytelnicy nic nie wnosimy do lektury. Czytanie to, wbrew pozorom, działanie, aktywny proces zmiany treści dzieła. Książka czytana wielokrotnie zmienia swą treść, odkrywamy w niej coraz to nowe szczegóły, inaczej interpretujemy przedstawione wydarzenia. „Gniazdo światów” to gra, zagadka, wymuszająca rozwiązanie jej nie tylko przez bohaterów, lecz także przez czytelnika. Przy okazji stawiania czoła problemowi i docierania do prawdy Huberath pokazuje, jak problem fizyczny, który rozwiązać można przy pomocy równań matematycznych, przeistacza się w metafizyczny. A problemy metafizyczne dotykają żywo każdego człowieka. Autor okazuje także optymizm epistemologiczny twierdząc, że możliwe jest poznanie prawdy o rzeczywistości.
Powieść ta słusznie określana jest jako jedno z najwybitniejszych dokonań polskiej fantastyki. Jako że nie mieści się ona w głównym nurcie literatury współczesnej, została zepchnięta do getta fantastyki, chociaż wyraźnie się z niego wyłamuje. Jest ona nowatorską, oryginalną i odważną, a co najważniejsze, udaną próbą wstrząśnięcia czytelnikiem oraz nawiązania z nim kontaktu, przez zatarcie granicy między czytelnikiem, bohaterami a autorem. Potrzeba wielkiego kunsztu literackiego, by napisać rzecz potrafiącą wywołać katharsis i realnie przenieść czytelnika w świat wykreowany przez autora.
Jest to znakomita, wciągająca i trzymająca w napięciu lektura, od której trudno się oderwać. Otwiera ona przed czytelnikiem fascynujące perspektywy interpretacyjne, zmuszając go zarazem do refleksji na tematy zaliczane do filozoficznych (problem istnienia świata realnego, kwestia poznania prawdy czy poznania w ogóle, tematy związane ze światem przedstawionym dzieła literackiego etc.). Te wycieczki w tematy filozoficzne są główną atrakcją i walorem powieści, to one nadają jej wagę i przyciągają uwagę.
Nareszcie Czytelnicy doczekali się kolejnego dzieła spod pióra równie świetnego, co nieczęsto piszącego autora. Jedno spojrzenie na Miasta pod Skałą wyjaśnia, dlaczego trzeba było czekać kilka dobrych lat: tomiszcze to prawdziwa cegła, liczy sobie niemalże 800 stron, a przecież Marek Huberath nie żyje samym pisaniem, ma jeszcze pracę, życie prywatne.
Temu, kto zna już tego pisarza z jego wcześniejszych dokonań, nie trzeba żadnych zachęt ani reklam, ponieważ poziom wyznaczony przez dotychczasowe opowiadania i powieści Huberatha jest naprawdę wysoki. Jego styl jest niepowtarzalny, a przekazywane treści co najmniej intrygujące.
A jakież są Miasta pod Skałą? Naprawdę ciężko powiedzieć w kilku słowach coś konkretnego o tej książce. Akcja rozgrywa się w aż trzech światach. Zaczyna się od tego, że bohater, Humphrey Adams, przenosi się dziwnym korytarzem z "naszej" rzeczywistości w realia rodem z Ferdydurke. Jest to pierwsze z tytułowych miast. Adams, historyk sztuki, twardo stąpający po ziemi, nie wierzy w prawdziwość tego, co spotyka go w owym tajemniczym przejściu, gdzie ożywają posągi. Uważa to za sen, zresztą wszystko na to wskazuje. W samym mieście atmosfera jest równie oniryczna, a zdarzenia i zachowania wprost niedorzeczne, stąd też Humphrey nie dopuszcza do siebie myśli, że to może dziać się naprawdę. Za nic jednak nie może się obudzić…
W końcu Adams odkrywa pewien klucz i wydostaje się z miasta absurdu, jakże przypominającego rzeczywistość komunistyczną. Przechodzi kolejny etap międzywymiarowego korytarza i trafia do świata, który można w uproszczeniu nazwać hard fantasy.
Więcej treści zdradzić już nie można, by nie zepsuć przyjemności czytania. Książka jest bowiem niesamowita. Przede wszystkim wszelkie opisy są niezwykle szczegółowe, co momentami może nużyć, jednak wspaniale przybliża realia światów, w których przyjdzie sobie radzić Adamsowi. Nie można też nie zauważyć przynajmniej kilku z niezliczonych motywów, które przywołuje Huberath: Adam i Ewa wpuszczający do świata grzech oraz wychodzący z raju, taniec śmierci czy przerażające, boschowskie piekło. To tylko niektóre, co bardziej oczywiste spośród nich.
W sposób nieco typowy dla siebie Huberath umieszcza bohatera w naprawdę ciężkich sytuacjach, z których ten powoli acz konsekwentnie wydostaje się, budując w chorym świecie własny kącik z odrobiną normalności i stabilizacji. Po czym, wskutek okrucieństwa losu, traci to wszystko w mgnieniu oka i ląduje na powrót gdzieś w okolicy dna. Te usilne starania postaci, ciągła walka z przeciwnościami oraz zbieranie i układanie w całość strzępków informacji przypominają nawet nieco te ciekawsze z gier crpg.
Adams wydaje się być nowoczesnym bohaterem. Racjonalny, pragmatyczny, świadom tego, że żaden z niego heros i posiada sporo ograniczeń, niemniej potrafi skutecznie wykorzystać swoją wiedzę i umiejętności. Sypia właściwie z każdą kobietą, która wyrazi taką chęć, mimo tego czuje się zupełnie w porządku, bo przecież to wszystko "tylko mu się śni".
Wypada powtorzyć, że Miasta pod Skałą są książką trudną do sklasyfikowania, zaszufladkowania. Jest tak złożona i niejednorodna, że nie można jej zaliczyć do gatunku innego niż "huberathowy". Z pewnością zadowoli miłośników prozy tego autora, jak również ogólnie pojętej fantastyki. Można nawet całkiem śmiało stwierdzić, że powinna trafić też do umysłów i w gusta czytelników tak zwanego mainstreamu. Pomyliłby się jednak ten, kto pomyślałby, że to książka komercyjna, bo nie jest to pozycja łatwa. A czy przyjemna? To już trzeba samemu ocenić. Pewne jest, że Huberath stworzył dzieło wielkie, stojące o poziom wyżej od standardu. Tu nie tylko czytelnik wyznacza poprzeczkę książce, ale i ona stawia pewne wymagania odbiorcy. Kto je spełni, nie zawiedzie się.
"To zaledwie drugie opowiadanie tego ukrywającego się pod pseudonimem autora, który wkroczył do literatury jako w pełni ukształtowana osobowość artystyczna. Opowiadanie Huberatha powinno się stać wydarzeniem w całej polskiej literaturze współczesnej"
Lech Jęczmyk, "Nowa Fantastyka"
Spośród trzech kolejnych opowiadań prezentowanych w "Nowej Fantastyce" dwa dostały nominację do nagrody Zajdla. W książce "Ostatni, którzy wyszli z raju", oprócz tytułowej minipowieści znajdują się opowiadania: "Trzy kobiety Dona", "Kocia obecność", "Kara większa, -Wrócieeś Sneogg, wiedziaam…".
We use cookies to understand how you use our site, to personalize content and to improve your experience. By continuing to use our site, you accept our use of cookies and you agree with Privacy Policy and Terms of Use
All languages
English
Español
Deutsch
Français
Bulgaria
Netherlands
Italiano
Hungary
Spanish
România
Українська
Catalonia
Polski
Belarus
Lithuania
Latvia
Serbian
Czech
Esperanto
Portugal
Swedish
Slovensko
Hrvatski
Србија
Latine
Chinese
Ελληνική(Greece)
Uzbek
Norsk
Turkish
Việt Nam
Denmark
Azerbaijan
Qazaqstan
Galician
Chuvashia
Indonesian
Other Languages
