Disclaimer

Hoever wil je gaan om degene van wie je houdt te beschermen?

Sally, getrouwd met een succesvolle zakenman, is een beetje een dromer. Als haar man haar verlaat voor een ander wordt zij ruw wakker geschud: plotseling heeft ze geen geld en geen werkervaring, maar wel een puberdochter die ze moet onderhouden. Als Sallys dochter in de problemen komt, heeft ze snel geld nodig, veel geld. Ze ziet nog maar een manier om te overleven en raakt verzeild in de criminele wereld van pornografie en drugs. En dan is er opeens geen weg terug meer...

'Hayder schreef de spannendste en onsmakelijkste psychologische thriller in lange tijd. En wanneer haar lezers daar eenmaal achter zijn, is het te laat en willen ze slechts een ding: wakker liggen en doorlezen.<

Een vrouw staat op een brug. Over een paar seconden zal ze springen, meer dan zestig meter de diepte in. Wie is ze? En waarom wil ze zich van het leven beroven? De achtjarige Ava woont in een tehuis en wacht op haar vader. Maar diep in haar hart weet ze dat hij niet zal komen. Het tehuis is een plaats van duistere schaduwen en angstig gefluister. Geen van de kinderen durft zich hardop uit te spreken over wat daar plaatsvindt. Totdat de waarheid aan het licht komt en de levens van de vrouw en het meisje op schokkende wijze met elkaar verbonden blijken...
(source: Bol.com)

Beschrijving Daniel Hays wilde altijd al bij de zee wonen, weg van de beschaving, aan de rand van de samenleving. Nadat hij met zijn vader een boot van acht meter lang had gebouwd en ze ermee rond Kaap Hoorn hadden gevaren, dacht hij dat zijn honger naar het zwerven wel gestild zou zijn. Hij ging terug naar school, kocht een huis en trouwde. Toch bleef hij zich verloren voelen in deze wereld en zijn behoefte om aan de samenleving te ontsnappen werd steeds sterker. Hays kocht een eiland, bouwde een huis en ging er wonen met zijn vrouw en stiefzoon, twee honden en drie bootladingen proviand. De fantasie van elke man: je eigen regels bepalen en op eigen wijze aan de kost zien te komen. En zoals de lezers van Een vader, een zoon en de zee zich zullen herinneren is Daniel Hays niet voor een kleintje vervaard: hij gebruikt zonnekracht en een onbetrouwbare windmolen om elektriciteit op te wekken, verzamelt regenwater om te kunnen douchen, maakt een toiletbril uit de wervel van een potvis en een aanrecht van een kaakbeen, hij bevestigt katrollen aan een bed zodat het naar het plafond kan worden gehesen. Dit is het grappige, vertederende en fascinerende verhaal van het verblijf van de familie Hays op Walviseiland. Het beschrijft een leven dat stukje bij beetje wordt opgebouwd en het laat zien waarom de familie uiteindelijk toch naar het vasteland moest terugkeren. Recensie(s) NBD|Biblion recensie In 1989 kocht Hays (geb. 1960) van een erfenis van zijn grootmoeder een onbewoond eiland van 20 ha, genaamd Walviseiland, gelegen in de Atlantische Oceaan en c. 11 km ten oosten van de kust van Nova Scotia, Canada. Afkomstig uit New York wilde hij weg van de beschaving, de natuur in en wonen bij de zee. In juli 1998 vertrokken hij, zijn vrouw en stiefzoon naar dit eiland, waar hij een huis bouwde om er te wonen, samen met twee honden en drie bootladingen proviand. Zij verbleven er een jaar en Hays beschrijft in dit boek van dag tot dag met vaart en met humor over hun belevenissen daar. Het was er soms fascinerend, maar ook vaak moeilijk en van tijd tot tijd trokken ze naar het vasteland om op adem te komen. Na een jaar keerden ze noodgedwongen terug om zich in Idaho te vestigen. In een epiloog maakt Hays de balans op en somt de eigenaardigheden en verschillen tussen het leven op een onbewoond eiland en op het vasteland op. Een dwarsdoorsnede van het zelf gebouwde huis op het eiland is de enige illustratie van dit boeiende boek. (Biblion recensie, Dr. J. Kroes) <

Jurist Dink Storp is bijna vijftig. Zijn vader leeft nog en zijn vrouw, met wie hij een jongvolwassen zoon heeft, is best oké. De midlifecrisis is zonder Harleys of affaires aan hem voorbij gegaan, maar echt gelukkig is hij niet. Zijn baan bij het Instituut voor Financiële Waarborg begint hem steeds meer tegen te staan en zijn baas maakt hem het leven zuur. Hoe nu verder? Als hij niet zo'n last had van obstipatie, zou Dink om zijn situatie kunnen lachen. Wanneer de ellende een dieptepunt bereikt besluit Dink dat hij nog één keer iets wil doen wat de moeite waard is. Niet alleen wil hij de wereld een dienst bewijzen en het justitiële systeem een loer draaien, vooral wil hij nog eenmaal een intense emotie voelen, de kick beleven van iets doen wat hij nooit eerder heeft gedaan. Hij besluit om zijn gehate baas te vermoorden. Een moord voorbereiden en uitvoeren blijkt echter niet zo gemakkelijk te zijn. Zal Dink, voorheen een volstrekt normale en rechtschapen burger, ook werkelijk tot zijn daad overgaan?<

Beschrijving Fabian Latsky, wereldreiziger, roept zijn herinneringen op aan de zomer van 1960, een zomer waarin alle zomers uit zijn jeugd samenvloeien. Gasten arriveren in de vakantieboerderij. het jongetje Fabian loopt tussen hen door en bespiedt het exentrieke gedrag van de veteraan, wanneer die behangen met oorlogsmedailles 's nachts zijn parades houdt, en van zijn stoere tante Geertruida (zeg maar Geert) die elke zomer terugkeert maar de Karoo en Fabian leert dat de wereld groter is dan Soebatsfontein. Recensie(s) NBD|Biblion recensie Etienne van Heerden is een gevierd Zuidafrikaans auteur, van wie al eerder o.a. De betoverde berg, Casspirs en campari's en De Stoetmeester werd aangeboden. In Kikuyu wordt het verhaal verteld van een vakantieoord in de Karoo (woestijnachtig agrarisch gebied) waar een zesjarige jongen (het kind van de eigenaars van het vakantiepark) kennis maakt met allerlei excentrieke gasten. Het verhaal speelt in 1960 en de dreiging van rassenonlusten en op handen zijnde veranderingen ligt als een klamme deken over de geschiedenis. Van Heerden is een meeslepend verteller die een verhaal buitengewoon spannend weet weer te geven en ondertussen een belangwekkende thematiek via indringende beelde voelbaar en beleefbaar kan maken. Kikuyu is een meesterwerk en Van Heerden is met Andre Brink een van de Nobelprijswaardige Afrikaanstalige auteurs, van het niveau van auteurs als Thomas Mann en Nadine Gordimer. In dit boek gaan verbeelding, realisme, humor en tragiek op de meest effectieve en aansprekende wijze samen. Het boek is uitstekend vertaald en heeft een verklarende woordenlijst. Normale druk. (Biblion recensie, Redactie) <

BIJ WIJZE VAN SPREKEN Nog in de zestiger jaren waren er taboes en Justitie was maar al te gaarne bereid die met hevige boetes en pittige gevangenisstraffen in stand te houden. Zo behoorde het brengen van 'galante' of'realistische' literatuur tot een der activiteiten die door de politie krachtig werd vervolgd. De verkoop van deze boeken geschiedde dan ook heimelijk in afgelegen krantenkiosken en beduimelde winkeltjes waar het publiek met vochtige lippen in een hoekje de nieuwe uitgaven bekeek terwijl de verkoper door een ruit het buiten-gebeuren in het oog hield. Auteurs als Jean Veaudeville, Burton, Alexander Trocchi (Francis Lengek), William Burroughs (Akbar del Piombo) en Wim Hazepeper verzorgden dit alternatieve lezerscircuit en ontmoetten met hun publikaties een publiek dat één ding gemeen had: men was bereid grif grote bedragen voor hun boeken neer te tellen. De sex werd duur betaald! En toen was er ineens een nieuwe naam: Johannes de Back! In snel tempo verscheen zijn triologie Pomotaria, die, en dat was echt iets bijzonders in deze heimelijke boekenwereld, in korte tijd als omnibus herdrukt moest worden. Was hier sprake van een uit het Duits vertaald epos? Men dacht van wel en men dacht van niet. Hoe het ook zij, een nieuw oorspronkelijk talent was aan het woord Maar daar bleef het niet bij. Deze auteur bleek ook een visie te hebben. Niet alleen wist hij op meeslepende wijze hoogst opwindende passages te schrijven, maar j.d.b. strafte ook. Niemand beter dan hij bleek zich bewust dat humor de dood betekende voor de erotiek. Waar gelachen wordt verliest de sex prompt terrein. Deze wet paste hij op briljante wijze toe. Neem daarbij dat de identificatie van de lezer(es) met de geschreven figuren en omstandigheden door de 'gewoonheid' ervan moeiteloos plaatsvindt, en het is duidelijk dat J.d.B. een hevige aanslag op het genre deed. De auteur liet als het ware het publiek zichzelf betrappen en blies en passant de porno op. De tijden veranderen en de hier opgeroepen boekenwereld verdween. Maar de vraag rees wie nu toch die johannes de back was geweest. Er werd gedacht aan J. Wolkers. Aan W. F. Hermans, aan H Mulisch, maar ten slotte wees de geruchten vinger met iets definitiefs naar ... Heere Heeresma! Waar? In (literaire) naslagwerken wordt tegenwoordig achter de naam van deze schrijver als pseudomiem Johannes de Back vermeld. Maar hoe komt het dan dat in hét naar volledigheid tenderende kaartregister van het Letterkundig Museum Documentatiecentrum zowel titel als naam ontbreken? Er is meer.Van wie is dat essay-achtige voorwoord?J. Bernlef? P. Rodenko soms? O, misschien Cornets de Groot? Hoe het ook zij, we hebben er weer een mooi boek bij. ledereen blij!r is meer.Van wie is dat essay-achtige voorwoord?J. Bernlef? P. Rodenko soms? O, misschien Cornets de Groot? Hoe het ook zij, we hebben er weer een mooi boek bij. ledereen blij! Een tevreden uitgever

nog geen beschrijving gevonden

Judith is zestien als ze een beurs krijgt voor een internationale school in India. Van het centrum van Amsterdam verhuist ze naar een campus op een heuvel in West India. In Nooit meer op de fiets naar school zijn haar belevenissen te lezen vanaf het moment dat ze reageert op de advertentie tot de kerstvakantie van haar eerste schooljaar in India.

Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

De Amsterdamse vwo-scholiere Daphne (16) vertelt zelf hoe en waarom ze probeerde een beurs te krijgen voor een tweejarig verblijf op een United World College. Ze mag naar het Mahindra College in de groene heuvels van West-India. Temidden van 16- tot 18-jarigen uit vele landen van de wereld bereidt Daphne zich niet alleen voor op het International Baccalaureate, maar werkt ze ook mee aan activiteiten op de campus en projecten voor diverse sociale groepen daarbuiten. En natuurlijk kijkt ze rond in India. Zo krijgen de studenten de kans samen hun talenten te ontplooien en verantwoordelijke wereldburgers te worden die genuanceerd tegen de dingen aankijken en bereid zijn bijdragen te leveren. De auteur (1990) is twee jaar lang vaste columniste bij 'Kidsweek' geweest. Goed geschreven, levendig verslag van de toelatingsselectie met alle emoties eromheen, de reis en de eerste maanden in India, waarbij de regelmatig terugkerende verbazing, twijfels, onzekerheden en heimwee ook eerlijk aan bod komen. Vanaf ca. 14 jaar.

(NBD|Biblion recensie, Virgi Smits-Beuken)
(source: Bol.com)

Op de Eerste Pinksterdag van 2010 komt Tonio van der Heijden, het enig kind van A.F.Th. van der Heijden en Mirjam Rotenstreich, bij een verkeersongeval om het leven. Het is vroeg in de ochtend als hij, ter hoogte van het Vondelpark in het centrum van Amsterdam, wordt geschept door een auto. Hij wordt in kritieke toestand naar het Academisch Medisch Centrum vervoerd, waar hij diezelfde dag aan zijn verwondingen overlijdt. Tonio zal niet ouder worden dan 21 jaar.
A.F.Th. van der Heijden doet het enige waar hij op dat moment toe in staat is: in zijn herinnering graven, aantekeningen maken, schrijven. Daarbij voortgedreven door twee dwingende vragen: wat gebeurde er met Tonio in de laatste uren en dagen voorafgaand aan de ramp, en hoe kon dit ongeluk plaatsvinden? Een zoektocht naar het wat en het hoe, die leidt langs verschillende ooggetuigen, vrienden, politiemensen, artsen en het mysterieuze meisje Jenny, dat in de laatste weken van Tonio's leven een cruciale rol blijkt te hebben vervuld.
Tonio vormt de neerslag van die zoektocht. Een nauwgezette reconstructie van een jongensleven en een radeloze queeste naar zin en betekenis.

Recensie(s)
NBD|Biblion recensie

'Vanaf nu tot aan het einde van mijn dagen zal Tonio's dood er nooit eens even niet zijn.' De auteur verloor een jaar geleden, op Eerste Pinksterdag 2010, zijn 21-jarige zoon Tonio bij een verkeersongeluk. In deze roman doet de auteur het enige wat hij nog kan, zien te overleven en schrijven over de dood van zijn zoon en wat het teweeg heeft gebracht: verdriet, gemis, pijn, woede, angst, schuldgevoelens, machteloosheid en radeloosheid. Hij probeert het onmogelijke: het te begrijpen en dragelijk te maken. Herinneringen aan Tonio en het leven van de auteur en zijn vrouw met hun zoon worden afgewisseld met de gebeurtenissen rond en na Tonio's dood en de gevoelens en reacties van de schrijver en diens vrouw. Het naakte, rauwe, onbeschrijfelijke verdriet spreekt uit ieder woord. Indrukwekkende, overweldigende roman over een van de ergste dingen die een mens kan overkomen: de dood van een kind. Van der Heijden schreef de romancyclus 'De tandeloze tijd' en is bezig met de cyclus 'Homo duplex'. Hij schreef eerder de requiemromans 'Uitdorsten', 'Asbestemming' en 'De sandwich' ter nagedachtenis aan zijn ouders, jeugdvriend en jeugdliefde. Op de voorkant het zelfportret van Tonio als Oscar Wilde uit de tijd dat hij aan de Amsterdamse Fotoacademie studeerde. Normale druk.

(NBD|Biblion recensie, Redactie)
(source: Bol.com)

Weinig boeken hebben na verschijning zoveel discussie losgemaakt als Chris van der Heijdens GRIJS VERLEDEN. Het is inmiddels algemeen bekend dat het onmogelijk is om over de'Tweede Wereldoorlog te denken in termen van 'goed' en 'fout'. De rol van dit boek kan daarbij moeilijk overschat worden.<

MOMENTEN VAN HERINNERING is een geschiedenis van Nederland tussen de Tweede Wereldoorlog en nu. Die geschiedenis wordt verteld aan de hand van momenten om nooit te vergeten. Elk moment is geïllustreerd met foto’s, waarvan verreweg de meeste afkomstig zijn uit het Spaarnestad fotoarchief.